Relaties
alle pijlers
Beter omgaan met dementie van ouder
maandag 28 oktober 2024 om 20:58
Getwijfeld onder welke pijler ik dit topic neer moest zetten, als het niet goed staat dan hoor ik het wel.
Ik schaam me ontzettend om toe te geven maar ik merk dat er echt niet goed reageer op de (beginnende) dementie van mijn vader.
Ik weet dat het niet goed, niet eerlijk, niet helpend etc. is maar op een of andere manier word ik boos (het is niet het juiste woord maar weet het niet goed anders te verwoorden) en reageer ik een soort van kattig/narrig naar hem toe. Dit wil ik helemaal niet maar het gebeurt wel. Ik weet dat hij er niets aan kan doen en ik weet ook wat dementie inhoudt etc. en het stomme is dat ik wel om kan gaan met dementerende mensen die niet dichtbij staan maar met/bij mijn eigen vader dus niet.
Zoals ik al aangaf schaam ik me er ontzettend voor en vind ik mezelf een vreselijke dochter en word ik er zelf ook verdrietig van maar ik snap er ook echt niets van. Waarom doe ik dit? Ik wil dit helemaal niet!
Kan het me eigenlijk helemaal niet voorstellen maar is dit misschien toch enigszins herkenbaar? En het belangrijkste natuurlijk: hoe kan ik hier beter mee om gaan en dus niet bozig/kattig reageren?
Ik schaam me ontzettend om toe te geven maar ik merk dat er echt niet goed reageer op de (beginnende) dementie van mijn vader.
Ik weet dat het niet goed, niet eerlijk, niet helpend etc. is maar op een of andere manier word ik boos (het is niet het juiste woord maar weet het niet goed anders te verwoorden) en reageer ik een soort van kattig/narrig naar hem toe. Dit wil ik helemaal niet maar het gebeurt wel. Ik weet dat hij er niets aan kan doen en ik weet ook wat dementie inhoudt etc. en het stomme is dat ik wel om kan gaan met dementerende mensen die niet dichtbij staan maar met/bij mijn eigen vader dus niet.
Zoals ik al aangaf schaam ik me er ontzettend voor en vind ik mezelf een vreselijke dochter en word ik er zelf ook verdrietig van maar ik snap er ook echt niets van. Waarom doe ik dit? Ik wil dit helemaal niet!
Kan het me eigenlijk helemaal niet voorstellen maar is dit misschien toch enigszins herkenbaar? En het belangrijkste natuurlijk: hoe kan ik hier beter mee om gaan en dus niet bozig/kattig reageren?
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:17
Mijn vader is ook dement. Inmiddels al zo erg dat hij lijkt op een dreinende peuter. Iedere dag wil hij dood ("ik hang me op") of gaat hij dood naar eigen zeggen. Hij is ook heel agressief zowel fysiek als verbaal. Aangezien hij nog steeds bij mijn in huis woont (op de dagbesteding na) is het gewoon ontzettend zwaar. Ik word ook regelmatig boos en gefrustreerd. Het is eigenijk gewoon onhoudbaar en het is het omhulsel van mijn vader maar niet zijn persoonlijkheid. Maakt het ook lastig om nog van zijn aanwezigheid te genieten, het is maar heel sporadisch gezellig, op die momenten is het werk fijn. Maar helaas niet vaak.
Zijn nu op het punt aangekomen dat hij ingeschreven wordt voor een verzorgingstehuis en ik hoop dat het voor ons beiden dan wat lichter word. Voor hem zijn de activiteiten en het contact fijn en voor mijn zou het fijn zijn dat ik gewoon op bezoek kan, dingen met hen kan doen en dan weer naar huis kan gaan om tot rust te komen.
Zijn nu op het punt aangekomen dat hij ingeschreven wordt voor een verzorgingstehuis en ik hoop dat het voor ons beiden dan wat lichter word. Voor hem zijn de activiteiten en het contact fijn en voor mijn zou het fijn zijn dat ik gewoon op bezoek kan, dingen met hen kan doen en dan weer naar huis kan gaan om tot rust te komen.
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:23
Oh heel herkenbaar. Toen mijn moeder dement werd werd ik ook narrig en kattig soms. Hoe goed ik verstandelijk ook begreep wat er aan de hand was, gevoelsmatig was het heel moeilijk. Ze moest gewoon weer mijn moeder zijn, verdorie! Iedere keer dat ik dacht dat ik een achteruitgang geaccepteerd had, was zij alweer twee stapjes verder. En hoewel ze gelukkig niet onaardig of agressief was, stronteigenwijs bleef ze tot het eind. Dus dan zegde ze ineens de dagbesteding af, of de hulp. Blijf dan maar eens altijd geduldig en begripvol.... Gelukkig ook nog mooie momenten gehad hoor, maar het is echt een lastig proces. Sterkte TO!
The owls are not what they seem
dinsdag 29 oktober 2024 om 13:49
Mijn schoonvader heeft ook dementie, het is zeer triest maar eigenlijk moet je hem benaderen als een kind en vooral niet in discussie gaan. Hij gaat maar een dagopvang en dat vind hij verschrikkelijk omdat hij geholpen moet worden met de wc gang. Dus plaag ik hem er wel mee, of er nog mooie oude dametjes zijn, dat het zn vakantieverblijf is ed en laatst zei hij meid ik heb alvast een plekje voor je gereserveerd 
(dus ALS ik ooit dementie krijg ben ik verzekerd van een dagopvang ) Ik heb altijd een zeer goede band met mijn schoonvader gehad en dat was altijd wat plagerijtjes heen en weer en dat is nu denk ik juist meer geworden.
Ik kam me heel goed voorstellen dat het moeilijk is om er mee om te gaan, gelukkig heeft het onze band verstrekt. Mijn schoonmoeder kan er helaas niet mee omgaan, die gaat telkens tegen hem in en dat botst. (Maar goed ik kom een paar keer per week zij zit er 24u per dag mee, dat is heel anders natuurlijk)
(dus ALS ik ooit dementie krijg ben ik verzekerd van een dagopvang ) Ik heb altijd een zeer goede band met mijn schoonvader gehad en dat was altijd wat plagerijtjes heen en weer en dat is nu denk ik juist meer geworden. Ik kam me heel goed voorstellen dat het moeilijk is om er mee om te gaan, gelukkig heeft het onze band verstrekt. Mijn schoonmoeder kan er helaas niet mee omgaan, die gaat telkens tegen hem in en dat botst. (Maar goed ik kom een paar keer per week zij zit er 24u per dag mee, dat is heel anders natuurlijk)
dinsdag 29 oktober 2024 om 15:23
Deze denk ik:
psyche/mijn-moeder-pfff/list_messages/508430
En deze heb ik zelf gestart. Omdat ik zag dat er vaak soortgelijke (kortlopende) topics worden gestart en ik zelf ook behoefte had aan een plek om te sparren.
psyche/mantelzorgen-ouder-met-dementie- ... #p35586685
dinsdag 29 oktober 2024 om 15:39
Mooie tip.Ginevra schreef: ↑29-10-2024 11:24Geen verwijten, maar "komt wel goed mam, we gaan dit oplossen, ik help je wel". En het gekke is, het was (uiteraard) niet alleen voor haar veel fijner, maar voor mezelf óók. Het hielp mezelf in de juiste mindset om gewoon aardige dingen te zéggen en vooral vaak te zeggen "komt goed, ik help je". Dat deed ook iets met mijn eigen hoofd.
Ik kan me voorstellen dat dit steeds uitspreken ook iets met je mindset doet inderdaad.
...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
