Relaties
alle pijlers
Breakup & twijfel
woensdag 31 juli 2024 om 07:17
Beste forumers
Ik heb een aantal dagen geleden mijn relatie van 8 jaar verbroken. In deze 8 jaar is er veel gebeurd waaronder het overlijden van beide zijn ouders.
Emotioneel gezien is mijn partner zeer gesloten, over moeilijke onderwerpen valt eigenlijk bijna niet te praten. De afgelopen jaren zijn er ook intimiteitsproblemen ontstaan. Hier heb ik geprobeerd gesprekken over te voeren (over de jaren heen), maar eigenlijk gaf mijn vriend geen thuis. Buiten bovenstaande issues heb ik een hele fijne lieve en zorgzame partner. We hebben veel dezelfde interesses en hebben veel lol samen, het is echt mijn maatje. We hebben ons droomhuis. Het enige wat mist zijn kinderen. Die stap durf ik niet aan ivm bovenstaande problemen.
Dit heeft geleid tot de breakup. Echter was dit voor mijn partner een enorme wakeupcall. Hij realiseert zich dat hij de issues die ik heb aangekaart niet serieus heeft genomen en nu keihard wilt vechten voor ons. Hij ziet ook in dat hij op emotioneel vlak gesloten is en hier aan wilt werken met een psycholoog (hier zijn zijn vorige relaties ook op stuk gelopen). We hebben nu hele fijne gesprekken en het lijkt alsof de deur waag en wijd openstaat qua emoties en hij zich volledig openstelt voor mij. Dit geeft een fijn gevoel.
Dit zorgt bij mij voor veel verwarring. Deze verbondenheid heb ik al tijden niet gevoeld met hem en geeft toch stiekem hoop. Ook ben ik boos dat dit nodig is voor hem om te willen vechten voor de relatie en zich nu pas wilt bloot geven. Ik heb mij jaren eenzaam gevoeld in deze relatie omdat ik als enige eraan wou werken. Natuurlijk brengt de breakup veel hartenzeer met zich mee, ik mis hem natuurlijk ontzettend. Alles doet pijn. Het liefst ga ik een toekomst met hem tegemoet maar de twijfels die ik de afgelopen jaren heb gevoeld betekenen ook wat. Op intimiteitsvlak heb ik mij al afgesloten merk ik. Maar toch twijfel ik of ik het toch niet nog een keer moet proberen. Ik voel door zijn openheid weer verbondenheid met hem.
Wat denken jullie? Is dit nog een kans waard? Of horen deze twijfels bij het proces?
Ik heb een aantal dagen geleden mijn relatie van 8 jaar verbroken. In deze 8 jaar is er veel gebeurd waaronder het overlijden van beide zijn ouders.
Emotioneel gezien is mijn partner zeer gesloten, over moeilijke onderwerpen valt eigenlijk bijna niet te praten. De afgelopen jaren zijn er ook intimiteitsproblemen ontstaan. Hier heb ik geprobeerd gesprekken over te voeren (over de jaren heen), maar eigenlijk gaf mijn vriend geen thuis. Buiten bovenstaande issues heb ik een hele fijne lieve en zorgzame partner. We hebben veel dezelfde interesses en hebben veel lol samen, het is echt mijn maatje. We hebben ons droomhuis. Het enige wat mist zijn kinderen. Die stap durf ik niet aan ivm bovenstaande problemen.
Dit heeft geleid tot de breakup. Echter was dit voor mijn partner een enorme wakeupcall. Hij realiseert zich dat hij de issues die ik heb aangekaart niet serieus heeft genomen en nu keihard wilt vechten voor ons. Hij ziet ook in dat hij op emotioneel vlak gesloten is en hier aan wilt werken met een psycholoog (hier zijn zijn vorige relaties ook op stuk gelopen). We hebben nu hele fijne gesprekken en het lijkt alsof de deur waag en wijd openstaat qua emoties en hij zich volledig openstelt voor mij. Dit geeft een fijn gevoel.
Dit zorgt bij mij voor veel verwarring. Deze verbondenheid heb ik al tijden niet gevoeld met hem en geeft toch stiekem hoop. Ook ben ik boos dat dit nodig is voor hem om te willen vechten voor de relatie en zich nu pas wilt bloot geven. Ik heb mij jaren eenzaam gevoeld in deze relatie omdat ik als enige eraan wou werken. Natuurlijk brengt de breakup veel hartenzeer met zich mee, ik mis hem natuurlijk ontzettend. Alles doet pijn. Het liefst ga ik een toekomst met hem tegemoet maar de twijfels die ik de afgelopen jaren heb gevoeld betekenen ook wat. Op intimiteitsvlak heb ik mij al afgesloten merk ik. Maar toch twijfel ik of ik het toch niet nog een keer moet proberen. Ik voel door zijn openheid weer verbondenheid met hem.
Wat denken jullie? Is dit nog een kans waard? Of horen deze twijfels bij het proces?
woensdag 31 juli 2024 om 13:31
Bedankt allemaal voor jullie advies en kijk hier op. Ik waardeer het zeer dat jullie de tijd nemen om te lezen/reageren. Ik ga het inderdaad stapje voor stapje bekijken. Voor nu is in ieder geval de stop knop ingedrukt. Wellicht dat samen in therapie nog een optie is om te kijken wat het brengt, ondanks dat we niet meer samen zijn. Dat kan natuurlijk altijd waardevolle inzichten brengen en misschien ook een mooie manier om goed uit elkaar te gaan. Ik hoop dat er dan wellicht nog een vriendschap in zit in de toekomst.
* Ik zie dat iemand verwijst naar een andere topic. Ik ben niet die persoon. Mijn (ex)vriend heeft mij nog nooit uitgescholden of gekleineerd. Laat dat duidelijk zijn.
* Ik zie dat iemand verwijst naar een andere topic. Ik ben niet die persoon. Mijn (ex)vriend heeft mij nog nooit uitgescholden of gekleineerd. Laat dat duidelijk zijn.
woensdag 31 juli 2024 om 13:46
Op de vraag welke concrete stappen hij heeft gezet, geef je geen antwoord.
Weet je zeker dat het niet alleen maar blabla is?
En samen in therapie om goed uit elkaar te gaan?
Je bent toch al goed uit elkaar.
Er zijn geen kinderen, als het verdelen niet lukt dan zou ik in mediation gaan en niet in therapie.
Weet je zeker dat het niet alleen maar blabla is?
En samen in therapie om goed uit elkaar te gaan?
Je bent toch al goed uit elkaar.
Er zijn geen kinderen, als het verdelen niet lukt dan zou ik in mediation gaan en niet in therapie.
woensdag 31 juli 2024 om 15:21
woensdag 31 juli 2024 om 15:26
woensdag 31 juli 2024 om 15:26
Ergens diep van binnen is een stemmetje dat tegen je zegt wat je moet doen ... . Klinkt filosofisch maar is het niet. Vaak weten 'we' wel wat we willen maar laten we ons tegen houden of te veel beïnvloeden door meningen van anderen, door familie, door onzekerheid wat betreft financiën etc.. geldt ook voor mij 
woensdag 31 juli 2024 om 15:37
Herkenbaar. Mijn inmiddels ex wilde pas opener worden, beter gaan communiceren, meer interesse tonen, etc. toen ik bij hem was weggegaan. Na een paar maanden hebben we een doorstart gemaakt want toen we uit elkaar waren, wilde hij plots wél praten.Sunshinestreet schreef: ↑31-07-2024 07:17Dit heeft geleid tot de breakup. Echter was dit voor mijn partner een enorme wakeupcall. Hij realiseert zich dat hij de issues die ik heb aangekaart niet serieus heeft genomen en nu keihard wilt vechten voor ons. Hij ziet ook in dat hij op emotioneel vlak gesloten is en hier aan wilt werken met een psycholoog (hier zijn zijn vorige relaties ook op stuk gelopen). We hebben nu hele fijne gesprekken en het lijkt alsof de deur waag en wijd openstaat qua emoties en hij zich volledig openstelt voor mij. Dit geeft een fijn gevoel.
Een jaar ging het veel beter, maar... het is toch echt de aard van het beestje. Een gesloten persoon wordt nooit plots een veel opener type, hooguit een beetje. Onze relatie is alsnog gestrand.
Dat hij zijn beide ouders is verloren, is verdrietig maar de wijze waarop je ex daar mee is omgegaan, is dus wie hij daadwerkelijk is: gesloten. Ik vind het juist belangrijk dat je in stressvolle, ingrijpende situaties elkaar kunt blijven vinden. Dat 1+1 geen 2 maar 3 is!
woensdag 31 juli 2024 om 15:55
Dat is een goede vraag.Pimpelmeesje87 schreef: ↑31-07-2024 15:26Zou je het weer proberen met hem omdat je hem wilt, of omdat je kinderen wilt? Wil je ze echt met HEM?
Harde vraag, maar ik heb ook in een break-up gezeten en toen stelde mijn psych mij deze vraag. En ik wist het meteen. Iemand die zo met mij omgaat, daar wil ik niet eens kinderen mee.
Je hoort het zo vaak dat mensen na een doorstart voor kinderen gaan, alsof ze bang zijn dat het anders niet meer gaat gebeuren.
Toevallig nu in mijn kennissenkring ook een vrouw van rond de 30. Ik had echt niet gedacht dat ze naar die lapzwans zou terugkeren. Echt een meid met potentie en goede hersens. Maar ze is onzeker en daten viel tegen tijdens dat eerste jaar alleen. En hij heeft een vrij hoge zieligheidsfactor, hij doet zo vreselijk zijn best ondanks wat hem allemaal overkomt.
Traumabond, zeg het maar, geen idee. Twee mensen die niet los van elkaar konden komen.
Dus de eerste is nu onderweg.
Ik heb mezelf altijd de vraag gesteld: stel dat ik geen biologische klok had, wat zou ik dan doen? Dan luister ik daar naar. Ik wil niet die fuik in zwemmen.
woensdag 31 juli 2024 om 15:58
Dit, mensen veranderen zelden echt. En als hij het niet nodig vond om voor je te veranderen tijdens de relatie en het wel best vond zo omdat je bleef, wat zegt dat over hoeveel hij erom gaf?SaraSara300 schreef: ↑31-07-2024 15:37Herkenbaar. Mijn inmiddels ex wilde pas opener worden, beter gaan communiceren, meer interesse tonen, etc. toen ik bij hem was weggegaan. Na een paar maanden hebben we een doorstart gemaakt want toen we uit elkaar waren, wilde hij plots wél praten.
Een jaar ging het veel beter, maar... het is toch echt de aard van het beestje. Een gesloten persoon wordt nooit plots een veel opener type, hooguit een beetje. Onze relatie is alsnog gestrand.
Dat hij zijn beide ouders is verloren, is verdrietig maar de wijze waarop je ex daar mee is omgegaan, is dus wie hij daadwerkelijk is: gesloten. Ik vind het juist belangrijk dat je in stressvolle, ingrijpende situaties elkaar kunt blijven vinden. Dat 1+1 geen 2 maar 3 is!
Heel hard hoor maar juist in een goede relatie wil je je partner toch gelukkig zien. Het spreekt boekdelen dat hij pas wat wil veranderen nu je echt gaat, daarvoor was het blijkbaar niet nodig om je serieus te nemen.
Ik zou een pauze inlassen zodat hij aan zichzelf kan werken en over een paar maanden eens kijken hoe het dan allemaal gaat. Of je blijft nu en houdt in je achterhoofd dat je weer gaat als we niet daadwerkelijk wat verandert, dat kan ook.
woensdag 31 juli 2024 om 16:36
Ik heb op mijn 34e de relatie verbroken. Kut timing, maar nooit spijt gehad van voor mijn eigen geluk kiezen.bijtie schreef: ↑31-07-2024 15:55Dat is een goede vraag.
Je hoort het zo vaak dat mensen na een doorstart voor kinderen gaan, alsof ze bang zijn dat het anders niet meer gaat gebeuren.
Toevallig nu in mijn kennissenkring ook een vrouw van rond de 30. Ik had echt niet gedacht dat ze naar die lapzwans zou terugkeren. Echt een meid met potentie en goede hersens. Maar ze is onzeker en daten viel tegen tijdens dat eerste jaar alleen. En hij heeft een vrij hoge zieligheidsfactor, hij doet zo vreselijk zijn best ondanks wat hem allemaal overkomt.
Traumabond, zeg het maar, geen idee. Twee mensen die niet los van elkaar konden komen.
Dus de eerste is nu onderweg.
Ik heb mezelf altijd de vraag gesteld: stel dat ik geen biologische klok had, wat zou ik dan doen? Dan luister ik daar naar. Ik wil niet die fuik in zwemmen.
woensdag 31 juli 2024 om 17:11
Toch!Lucifee2024 schreef: ↑31-07-2024 12:01Waarom heb je een nieuwe nick aangemaakt en niet gewoon een ander topic met je andere nick?
Ik begon al aan mezelf te twijfelen
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 31 juli 2024 om 18:12
Jullie reacties komen wel binnen zeg. Harde woorden, maar jullie hebben gelijk. Hij zal inderdaad nooit helemaal veranderen. Iemand die gesloten is zal nooit een open boek worden, dat realiseer ik mij goed.
Waarom we nog contact hebben is omdat we samen een huis hebben. We proberen elkaar zoveel mogelijk ruimte te geven maar contact kan je niet echt uit de weg gaan als je samenwoont.
@sarasara fijn dat je je verhaal deelt en soort van hetzelfde hebt meegemaakt. Geeft toch weer kracht dat ik op de goede weg ben.
Nogmaals: we zijn uitelkaar. En nee, ik ben niet die persoon van een andere topic.
Waarom we nog contact hebben is omdat we samen een huis hebben. We proberen elkaar zoveel mogelijk ruimte te geven maar contact kan je niet echt uit de weg gaan als je samenwoont.
@sarasara fijn dat je je verhaal deelt en soort van hetzelfde hebt meegemaakt. Geeft toch weer kracht dat ik op de goede weg ben.
Nogmaals: we zijn uitelkaar. En nee, ik ben niet die persoon van een andere topic.
woensdag 31 juli 2024 om 18:22
Dit, 100%. Geef de man een kans TO. Laat hem aan zichzelf werken (ik vind het heel mooi dat hij dat wil), geef het even de tijd. Leven is leren.DingDong schreef: ↑31-07-2024 11:40Er is natuurlijk ook een tussenstap dus je kan ook zeggen, laten we een tijd daten. Hij kan dan aan zichzelf werken en jij kan dan bekijken of het toekomst heeft of niet.
Een absurde hoeveelheid mannen heeft moeite om te praten over hun emoties, ze weten niet hoe ze het moeten verwoorden of schuiven elke emotie weg omdat ze eenvoudigweg bang zijn wat hun gevoelens nu eigenlijk zijn.
Ik zou het dus wel een kans geven, hij is echt niet de enige die pas een "wake-up call" voelt als er écht iets op het spel staat en in dit geval ben jij dat. Zijn gevoelens voor zijn ex waren blijkbaar niet genoeg maar jij wel.
woensdag 31 juli 2024 om 18:44
Wat is dat toch met die mensen die hun partner pas serieus nemen als het water ze aan de lippen staat.
Mocht je het toch nog met hem willen proberen, TO, dan zou ik van hem een praktisch plan willen van hoe nu verder.
Wat gaat hij doen aan het gebrek aan intimiteit, wat gaat hij doen met zijn oestergedrag en wat gaat hij doen aan het verdriet en de rouw? Het klinkt wellicht wat berekenend maar ik geloof enorm in "als je doet wat je altijd doet, krijg je wat je altijd kreeg", hou zou me dus mogen vertellen hoe hij deze status quo in de toekomst gaat voorkomen.
En als me dat te vaag is dan blijft de breuk in stand. Ik heb geen zin in die poepelegijn.
Mocht je het toch nog met hem willen proberen, TO, dan zou ik van hem een praktisch plan willen van hoe nu verder.
Wat gaat hij doen aan het gebrek aan intimiteit, wat gaat hij doen met zijn oestergedrag en wat gaat hij doen aan het verdriet en de rouw? Het klinkt wellicht wat berekenend maar ik geloof enorm in "als je doet wat je altijd doet, krijg je wat je altijd kreeg", hou zou me dus mogen vertellen hoe hij deze status quo in de toekomst gaat voorkomen.
En als me dat te vaag is dan blijft de breuk in stand. Ik heb geen zin in die poepelegijn.
.
woensdag 31 juli 2024 om 19:10
Dat is niet raar natuurlijk. Er zijn genoeg mensen die bijvoorbeeld pas echt van het leven gaan houden als ze met de dood worden geconfronteerd of die beter voor zichzelf gaan zorgen als ze kinderen krijgen. Nood breekt wet. Vaak.Rooss4.0 schreef: ↑31-07-2024 18:44Wat is dat toch met die mensen die hun partner pas serieus nemen als het water ze aan de lippen staat.
Mocht je het toch nog met hem willen proberen, TO, dan zou ik van hem een praktisch plan willen van hoe nu verder.
Wat gaat hij doen aan het gebrek aan intimiteit, wat gaat hij doen met zijn oestergedrag en wat gaat hij doen aan het verdriet en de rouw? Het klinkt wellicht wat berekenend maar ik geloof enorm in "als je doet wat je altijd doet, krijg je wat je altijd kreeg", hou zou me dus mogen vertellen hoe hij deze status quo in de toekomst gaat voorkomen.
En als me dat te vaag is dan blijft de breuk in stand. Ik heb geen zin in die poepelegijn.
woensdag 31 juli 2024 om 22:55
Wat jij bereid bent te accepteren is één ding maar als je teruggaat bij hem en jullie krijgen kinderen dan hebben die dus een vader die waarschijnlijk niet praat over moeilijke dingen, niet openstaat en signalen en behoeftes negeert omdat hem dat beter uitkomt....
Stel je even voor hoe zo'n hummel daar staat voor hem en iets belangrijks wil vertellen of vragen en dat hij dan hmm zegt en op zijn telefoon blijft kijken. En dat je kind dan maar afdruipt...
Stel je even voor hoe zo'n hummel daar staat voor hem en iets belangrijks wil vertellen of vragen en dat hij dan hmm zegt en op zijn telefoon blijft kijken. En dat je kind dan maar afdruipt...
Lorem Ipsum
donderdag 1 augustus 2024 om 01:31
Is dingen for granted nemen niet juist precies een voorbeeld van onzorgvuldig omgaan met een ander?
donderdag 1 augustus 2024 om 08:03
Dat vind ik precies het verschil tussen een volwassen man en een kindman, een volwassen man heeft de consequenties van iets of iemand voor lief nemen al eens ervaren en ervan geleerd dat je moet zorgen voor wat je lief is.
Een kindman ervaart de consequenties en concludeert dat mensen niet te vertrouwen zijn en dat hij voortaan nog beter en slimmer moet zijn.
Een kindman ervaart de consequenties en concludeert dat mensen niet te vertrouwen zijn en dat hij voortaan nog beter en slimmer moet zijn.
donderdag 1 augustus 2024 om 11:41
Kan, maar soms is het niet bewust of met opzet.sprankelend schreef: ↑01-08-2024 01:31Is dingen for granted nemen niet juist precies een voorbeeld van onzorgvuldig omgaan met een ander?
donderdag 1 augustus 2024 om 11:44
Het resultaat is hetzelfde.
donderdag 1 augustus 2024 om 13:22
Dat vind ik echt te makkelijk. Iemand die zijn temperament niet onder controle heeft en als een soort tweede natuur gaat schreeuwen wanneer de spanning in zijn/haar hoofd oploopt geef je ook geen vrijbrief omdat dat "niet bewust" gebeurt. Je relatie en de inspanningen die je partner doet voor jou en voor jullie relatie als iets vanzelfsprekend zien is respectloos en je parasieteert er in mijn ogen mee op de ander.
En in de situatie van TO gaat het hier niet eens over. Haar ex partner is bij eerdere breuken ook al op dit gedrag gewezen en weet dus heel goed dat A hij dit doet en B dit zijn partners dusdanig leegtrekt en ongelukkig maakt dat zijn relaties erop sneuvelen. Hoe vaak wil je iemand de hand boven het hoofd houden of rotgedrag met de mantel der liefde bedekken voor dat je gewoon zegt: ja, nu is het stuk en dat komt door jou?
donderdag 1 augustus 2024 om 13:45
Ik heb nooit gezegd dat het goed gedrag was he. Zeker geen vrijbrief voor onaangepast gedrag. Het is meer hoe het vaak gaat. Mensen die dingen als vanzelfsprekend zien hebben soms geen idee dat niks vanzelfsprekend is. Verwend. En daar doe je de ander pijn mee. Je kent de waarde niet van een relatie.sprankelend schreef: ↑01-08-2024 13:22Dat vind ik echt te makkelijk. Iemand die zijn temperament niet onder controle heeft en als een soort tweede natuur gaat schreeuwen wanneer de spanning in zijn/haar hoofd oploopt geef je ook geen vrijbrief omdat dat "niet bewust" gebeurt. Je relatie en de inspanningen die je partner doet voor jou en voor jullie relatie als iets vanzelfsprekend zien is respectloos en je parasieteert er in mijn ogen mee op de ander.
En in de situatie van TO gaat het hier niet eens over. Haar ex partner is bij eerdere breuken ook al op dit gedrag gewezen en weet dus heel goed dat A hij dit doet en B dit zijn partners dusdanig leegtrekt en ongelukkig maakt dat zijn relaties erop sneuvelen. Hoe vaak wil je iemand de hand boven het hoofd houden of rotgedrag met de mantel der liefde bedekken voor dat je gewoon zegt: ja, nu is het stuk en dat komt door jou?
En terecht dat je dat niet met de mantel der liefde bedekt. Ik vind alleen wel dat je mag nadenken hoe zoiets komt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
