Chemie en beginnende relatie

Hi allemaal,
Ik ben benieuwd naar wat jullie denken over de (seksuele) chemie die nodig is voor een liefdesrelatie. Natuurlijk, omdat deze vraag bij mij actueel is... Zal het proberen kort toe te lichten.
Drie maanden geleden ben ik via een datingapp in contact gekomen met een man. Hij woont in het buitenland, was even in Nl. We dachten beide dat het contact niet zou blijven daardoor, maar het tegenovergestelde gebeurde. Sindsdien is er geen dag voorbij gegaan dat we geen contact hebben. We hebben vanaf het begin af aan emotioneel een enorm goede klik. Kunnen uren met elkaar (video)bellen. Onze levens zijn nagenoeg kopieën van elkaar en ook qua karakters zijn we nagenoeg dezelfde. Na een week of 3 hebben we elkaar ontmoeten en door de afstand, vakanties, werkdrukte, hebben we elkaar ondertussen 3 keer gezien in 3 maanden tijd. We hebben de laatste twee keer bij ellaar geslapen en meer dan 24u met elkaar doorgebracht. We hebben beide het nodige meegemaakt, maar een serieuze relatie gehad, niet veel gedate. Beide willen we weer volledig voor iemand gaan, het leven met iemand delen. Als we bij elkaar zijn vliegt de tijd, we lopen hand in hand, knuffelen veel. Zoals hij gister ook zei, beide zijn we voor elkaar precies alles wat we zouden willen in een partner.

Dan komt natuurlijk de maar
We zijn nog niet met elkaar naar bed geweest. We zijn daarin beide voorzichtig. Ook door onze verledens. Wat we gisteravond tegen elkaar zeiden, is dat we elkaar heel mooi en aantrekkelijk vinden, graag fysiek in elkaars nabijheid zijn, maar dat er niet vanaf het begin af aan een seksuele oerdrift is, dat we elkaars kleding van het lijf willen rukken, bij wijze van. Nu realiseer ik mij ook doordat we beide heel goed praten en kunnen analyseren, dit nu juist iets is wat we niet moeten bespreken en rationaliseren. Want wat we ook uitspraken, is dat het verlangen naar elkaar groeit, dat we heel graag bij elkaar willen zijn. Ook uitgesproken dat we niemand anders meer daten... Dus een volgende keer dat we elkaar zien, zal er wel meer gebeuren...

Dan mijn vraag.... Is het ontbreken vanaf het begin van die seksuele oerdrift/chemie een zorg? Het voelt aan alle kanten zo goed. En we zullen dit natuurlijk ook moeten ondervinden. Maar ik vraag me af, dat dit groeit, is dat voldoende? Hebben jullie ervaring daar mee? Of is dit allemaal te rationeel?

En ergens stel ik de vraag en denk ik, wat maakt het uit. Deze man en onze klik is zo bijzonder. Daar zit zoveel liefde, al klinkt dat groots. Maar goed, ik houd van analyseren, nadenken over dingen. En dit gaat toch door mijn hoofd. Vandaar heel benieuwd naar jullie ervaringen en mening....

Courage schreef: ↑

17-08-2024 12:44

Hmm. Er klinken in jouw berichten twee signalen door die ik wil benoemen.
Jullie hebben het over een droombeeld, kopieën zijn van elkaar etc. Dat is niet waar en niet realistisch. Dat betekent dat jullie - bovengemiddeld - aan het projecteren zijn op elkaar. Dat kan gevaarlijk zijn.
Ik lees dat jij enorm van seks kan genieten. En dat dit met hem wel eens heel anders zou kunnen zijn, maar dat jij bereid bent om hier op in te leveren (je zal dat misschien ontkennen, maar ik 'hoor' dat wel). Nu al je aanpassen aan hem... Klinkt niet goed.

Dat hij 'uit respect' rustig aan wil doen, matcht wel heel toevallig met zijn mindere vaardigheden (momenteel) op dat gebied. Kleur dat niet te rooskleurig in!

Vraag: heb je iets van therapie gehad sinds je uit je vorige relatie bent gekomen?
Vaak blijf je namelijk, zonder hulp, hetzelfde type mannen aantrekken. Ook al lijkt het in eerste instantie een heel ander soort man.

Dank voor jouw reactie. Mooi wat je opmerkt. Ik begrijp ook gezien wat ik heb geschreven, dat je dit zo opvalt.
Het zet mij ook wel even aan het denken. Inderdaad, hoe leer je iemand kennen, hoe is iemand daadwerkelijk, in hoeverre is de wens de vader van de gedachte, in hoeverre is mijn gevormde beeld van hem een projectie. Het enige is dat alleen tijd dat natuurlijk zal gaan leren. Want los van eigen perspectief, kan iemand zich ook, zeker op afstand, anders voordoen dan dat hij is.

Andere vraag eerst, of ik hulp heb gehad. Zeker. De afgelopen 5 jaar heb ik veel therapie en coaching gehad. Ook/vooral omdat er echt weinig zelfliefde was. Dus ben in de afgelopen jaren wel echt meer van mijzelf gaan houden en van mijzelf uitgegaan. Heb wel echt een ontwikkeling doorgemaakt, ook op werkgebied.
Dus ik ben niet direct bang dat ik mijzelf ga verliezen in een relatie. Wel ben ik van nature iemand die zich wel aan kan passen, ben flexibel. Maar ik zal niet iemand weer zo over mijn grenzen laten gaan als vroeger. Want ik was wel echt mijzelf kwijt en ongelukkig. Dat is het nooit waard.
Niettemin denk ik wel dat elke relatie een beetje aanpassing aan elkaar vergt en dat je bereid moet willen zijn samen aan zaken te werken. Hoe ik daar balans in ga houden, zal voor mij ook een zoektocht zijn. Dit is de 2e keer in mijn leven dat ik zoiets aan zou gaan.
En ja, wanneer is er genoeg. Waarin ben je bereid water bij de wijn te doen. En waarin niet. Ik geloof niet in perfectie of dat het als een droombeeld zal zijn. Daarvoor ben ik realistisch genoeg.
Maar jouw post doet mij wel weer even stilstaan bij dat ik in dit proces dichtbij mijzelf moet blijven. Dank je wel daarvoor!

Jubelien schreef: ↑

16-08-2024 19:32

Dit is, vind ik, het lastige rondom seks: goede communicatie erover is belangrijk. Maar continu alles bespreken en analyseren is dan weer dodelijk. Wat mij betreft dan... ik wil ook verrast kunnen worden, overdonderd, en dat kan ook op een respectvolle manier, maar liefst niet maar wel binnen mijn grenzen. Een lastige balans, waar ik me nu sinds een paar jaar pas echt bewust van ben.

Mijn huidige date had in het begin erectieproblemen. Ik heb zo zo zo gebaald daarvan, onaardig gewoon. Natuurlijk heb ik me geduldig en begrijpend opgesteld, en dat was ik ook wel, maar ik had voor mezelf wel bedacht: als dit het is en blijft, dan is het heel erg helaas einde verhaal voor mij tussen ons. Want ik heb meer /anders nodig. En ik zocht enorm naar hem aan de ene kant ruimte geven, het geen issue maken, tijd geven, en aan de andere kant merkte ik bij mezelf de wens van dat het gauw anders zou worden, me ook zorgen maken daarover.

Wat ik bedoel, is dat het kort benoemen denk ik wel goed is, en je geduld uitspreken. En aan de andere kant wordt het dan ook echt een ding; je bevestigt daarmee enorm Dat Het Niet Zo Lekker Gaat

Hier ging het gelukkig na een aantal pogingen en weken opwaarts, en is nu zeker naar mijn, en zijn zin.

Maar wat geldt voor seks, geldt ook wel voor andere onderwerpen: je kunt er lang en breed over praten. Je kunt het ook uitproberen en kijken hoe het loopt. Alles expliciet maken kan bij sommige mensen (ok, bij mij iig gigantisch) enorm veel druk opleveren. Voorals als je iemand bent, die graag aan verwachtingen voldoet. Al die uitgesproken ideeën en onderwerpen zijn dan continu in het contact aanwezig. Dat kan zo op je schouders gaan drukken wellicht...

En ik.weet niet, of jij, of hij, ook een mooier-maker is? Dat je in je hoofd continu denkt over alles, en mooier maakt? Heerlijk om te doen, maar niet altijd realistisch...

Uiteindelijk gaat het om de daadwerkelijke ontmoetingen. Klinkt, alsof jullie daarvoor eerst nog lekker vaak kunnen afspreken, gewoon voelen hoe elkaars gezelschap is, ipv het erover te hebben en bedenken?!.

Dank je wel voor wat je deelt! Fijn om te lezen. Ik weet nog niet in hoeverre dit bij ons daadwerkelijk zal gaan spelen, want ik kan mij voorstellen dat het toch wel een ding is. Zeker ook omdat ik altijd erg rekening probeer te houden met de gevoelens van een ander en dat kan zo'n situatie er niet makkelijker op maken. Net als dat we nu beide erg voorzichtig met elkaar zijn, dat we dat doen om rekening met elkaar te houden, terwijl dat voor mij dus niet zo hoeft. Zoals jij schrijft, ik kan prima ongeremde seks hebben, ondanks dat in het verleden fysiske grenzen bij mij zijn overgegaan. Het is niet zo dat ik daaraan een angst heb overgehouden. En ik denk dat hij dat wel ergens denkt, omdat we er natuurlijk nog niet uitgebreid over hebben gesproken. Dit deel van een geschiedenis bespreek je niet makkelijk, althans, ik niet.
Dus wellicht is dat nog iets om te benoemen. Dat hij niet te voorzichtig met mij hoeft te zijn.

Verder heb je helemaal gelijk. We moeten elkaar gewoon meer gaan zien en het ervaren. We zijn beide sterk cognitief ontwikkeld. Dus over een aantal maanden kennen we elkaar waarschijnlijk door en door. Dat gaat nu al heel snel. Maar voelen is bij ons beide wat een ding. En zeker doordat we ook nog op afstand zitten, wordt het snel allemaal rationeel. Niet bevorderlijk, zeker ook niet voor intimiteit

FaceofOZ schreef: ↑

17-08-2024 15:04

Het komt wel een beetje over alsof twee egels die te veel in hoofd zitten proberen om de seks te plannen.

Misschien eens wat meer uit jullie hoofd gaan.

Egels
Maar, je hebt gelijk