Relaties
alle pijlers
Communicatie binnen relatie, hoe is dat bij jullie?
maandag 13 maart 2023 om 14:49
Naar mate ik (29) ouder word, kom ik er steeds meer achter hoe belangrijk en waardevol goede communicatie is, zowel op werkgebied als vriendschappen, familie, maar ook zeker binnen mijn relatie. Als ik naar sommige vriendinnen kijk, is goed kunnen praten met je partner niet altijd een gegeven. Wel denk ik dat het een stevige basis vormt voor je relatie.
Ik ben benieuwd hoe jullie naar de communicatie kijken binnen jullie eigen relatie met je partner. Vind je het moeilijk om te vertellen wat je dwarszit bijvoorbeeld? Of vind je partner dit juist moeilijk? Heb je misschien leren praten door je partner of andersom? Heb je dingen over jezelf geleerd door je partner?
Ik ben benieuwd hoe jullie naar de communicatie kijken binnen jullie eigen relatie met je partner. Vind je het moeilijk om te vertellen wat je dwarszit bijvoorbeeld? Of vind je partner dit juist moeilijk? Heb je misschien leren praten door je partner of andersom? Heb je dingen over jezelf geleerd door je partner?
maandag 13 maart 2023 om 14:50
Ik zal uiteraard zelf ook reageren.
Sinds drie jaar heb ik een relatie en in deze afgelopen drie jaar heb ik nog nooit eerder zoveel aan zelfreflectie gedaan. Hierdoor heb ik mijzelf veel beter leren kennen. Mijn partner ben ik hier enorm dankbaar voor, want hij is degene die mij altijd een spiegel voorhoudt. Hij is een open boek en zeker niet conflictvermijdend. Enerzijds niet altijd even makkelijk, omdat ik meteen alles te horen krijg met betrekking tot mijn eigen gedrag, maar anderzijds zorgt dit voor bewustwording over mijzelf, zowel positief als negatief. Andersom doe ik dat inmiddels ook bij hem, ik maak van mijn hart geen moordkuil. Dit is ook iets wat hij nodig heeft.
Doordat we alles meteen terugkaatsen, gaat dit absoluut niet zonder enig gekibbel en kan het soms best vermoeiend zijn. Ik denk dat wij vaker dan gemiddeld kibbelen (ik weet er even geen ander woord voor, want echt ruzie is het niet). Want ja, we zijn het ook niet altijd met elkaar eens. In het begin werd ik hier weleens onzeker van. Waarom hebben wij dit regelmatig? Klopt er dan iets niet aan onze relatie? Daarbij hebben we ook allebei een sterke mening, dat versterkt de boel. Maar inmiddels sta ik daar echt anders in. Door onze open en directe communicatie ontkomen we hier eigenlijk niet aan, maar zijn we ook in staat om alles uit te spreken en gaan we nooit onbesproken verder. Het brengt ons ook mooie gesprekken die we uren kunnen voeren, niets is onbespreekbaar.
Sinds drie jaar heb ik een relatie en in deze afgelopen drie jaar heb ik nog nooit eerder zoveel aan zelfreflectie gedaan. Hierdoor heb ik mijzelf veel beter leren kennen. Mijn partner ben ik hier enorm dankbaar voor, want hij is degene die mij altijd een spiegel voorhoudt. Hij is een open boek en zeker niet conflictvermijdend. Enerzijds niet altijd even makkelijk, omdat ik meteen alles te horen krijg met betrekking tot mijn eigen gedrag, maar anderzijds zorgt dit voor bewustwording over mijzelf, zowel positief als negatief. Andersom doe ik dat inmiddels ook bij hem, ik maak van mijn hart geen moordkuil. Dit is ook iets wat hij nodig heeft.
Doordat we alles meteen terugkaatsen, gaat dit absoluut niet zonder enig gekibbel en kan het soms best vermoeiend zijn. Ik denk dat wij vaker dan gemiddeld kibbelen (ik weet er even geen ander woord voor, want echt ruzie is het niet). Want ja, we zijn het ook niet altijd met elkaar eens. In het begin werd ik hier weleens onzeker van. Waarom hebben wij dit regelmatig? Klopt er dan iets niet aan onze relatie? Daarbij hebben we ook allebei een sterke mening, dat versterkt de boel. Maar inmiddels sta ik daar echt anders in. Door onze open en directe communicatie ontkomen we hier eigenlijk niet aan, maar zijn we ook in staat om alles uit te spreken en gaan we nooit onbesproken verder. Het brengt ons ook mooie gesprekken die we uren kunnen voeren, niets is onbespreekbaar.
maandag 13 maart 2023 om 14:58
Wat voor mij een eye-opener was, was dat ik communiceer vanuit een ask-cultuur (aka direct) en mijn partner vanuit een guess-cultuur (aka indirect).
Dan hadden we wel eens onenigheid in de stijl van: 'Maar dat voel je toch aan/dat weet je toch!' vs 'Ik kan niet ruiken wat je wilt/als je iets wilt, moet je er gewoon om vragen!'.
Geen oplossing voor gevonden trouwens.
Dan hadden we wel eens onenigheid in de stijl van: 'Maar dat voel je toch aan/dat weet je toch!' vs 'Ik kan niet ruiken wat je wilt/als je iets wilt, moet je er gewoon om vragen!'.
Geen oplossing voor gevonden trouwens.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 13 maart 2023 om 14:58
Dat "terugkaatsen" vind ik naar klinken, alsof je elkaar van alles verwijt maar misschien leg ik het niet goed uit.
Wij kaatsen niet, wij brengen iets op, zien onze eigen verantwoording en vertellen de ander hoe diens woorden binnengekomen zijn. Wij nemen verantwoording voor ons eigen stuk (dat had ik wel even anders kunnen zeggen, ik snap dat dat hard binnenkwam) en de ontvanger neemt verantwoordelijkheid voor de gevolgen (ik voelde me daar rot over maar dat is mijn gevoel, misschien heb ik het wat groter gemaakt dan nodig).
Kibbelen doen we zelden of nooit, dat is ook niet nodig om een goed gesprek te voeren. Natuurlijk ben ik soms boos of beledigd of pissig of valt een grap niet lekker en gelukkig kan ik dat gewoon tegen hem zeggen. Mijn vriend is heel goed in het ontvangen van kritiek, veel beter dan ik en ik daarentegen heb een behoorlijke helicopterview en zie tegelijkertijd meerdere kanten. We vullen elkaar in gesprek heel mooi aan.
Maar communicatie is niet alleen het woordelijk. Ook lijflijk communiceren wij heel fijn en we hebben elkaars welbevinden sowieso altijd hoog op de prioriteitenlijst.
Dat maakt ons - in onze ogen- een bovengemiddeld goed stel.
Wij kaatsen niet, wij brengen iets op, zien onze eigen verantwoording en vertellen de ander hoe diens woorden binnengekomen zijn. Wij nemen verantwoording voor ons eigen stuk (dat had ik wel even anders kunnen zeggen, ik snap dat dat hard binnenkwam) en de ontvanger neemt verantwoordelijkheid voor de gevolgen (ik voelde me daar rot over maar dat is mijn gevoel, misschien heb ik het wat groter gemaakt dan nodig).
Kibbelen doen we zelden of nooit, dat is ook niet nodig om een goed gesprek te voeren. Natuurlijk ben ik soms boos of beledigd of pissig of valt een grap niet lekker en gelukkig kan ik dat gewoon tegen hem zeggen. Mijn vriend is heel goed in het ontvangen van kritiek, veel beter dan ik en ik daarentegen heb een behoorlijke helicopterview en zie tegelijkertijd meerdere kanten. We vullen elkaar in gesprek heel mooi aan.
Maar communicatie is niet alleen het woordelijk. Ook lijflijk communiceren wij heel fijn en we hebben elkaars welbevinden sowieso altijd hoog op de prioriteitenlijst.
Dat maakt ons - in onze ogen- een bovengemiddeld goed stel.
.
maandag 13 maart 2023 om 15:04
ik ben 2x zo oud als jij, en leer nog steeds bij
Niet alleen in mijn communicatie met partner, maar vooral ook over mezelf. En ik gok, dat ik op mijn 80e nog verzucht: Oh, daarom ontstaat dit patroon!
wat ik geleerd heb, is luisteren naar wat hij zegt. Niet naar het gevoel dat het bij mij oproept. Dat hij gerust kritiek mag hebben op iets, zonder dat ik het als aanval zie
en we nemen de tijd om na de ruzie (je mag het gerust ruzie noemen hoor) terug te komen en dan het gevoel te beschrijven.
Niet alleen in mijn communicatie met partner, maar vooral ook over mezelf. En ik gok, dat ik op mijn 80e nog verzucht: Oh, daarom ontstaat dit patroon!
wat ik geleerd heb, is luisteren naar wat hij zegt. Niet naar het gevoel dat het bij mij oproept. Dat hij gerust kritiek mag hebben op iets, zonder dat ik het als aanval zie
en we nemen de tijd om na de ruzie (je mag het gerust ruzie noemen hoor) terug te komen en dan het gevoel te beschrijven.
maandag 13 maart 2023 om 15:12
Dan is terugkaatsen misschien een verkeerde woordkeuze. Niet zo negatief bedoeld als dat het er staat. Juist laten weten hoe iets is overgekomen bij de ander, zoals jij beschrijft. De ene keer wordt het goed ontvangen en andere keer voelt een van ons zich eerst aangevallen. Dat wil nog weleens voor het gekibbel zorgen. Maar daarna ontstaat vaak een gesprek.Rooss4.0 schreef: ↑13-03-2023 14:58Dat "terugkaatsen" vind ik naar klinken, alsof je elkaar van alles verwijt maar misschien leg ik het niet goed uit.
Wij kaatsen niet, wij brengen iets op, zien onze eigen verantwoording en vertellen de ander hoe diens woorden binnengekomen zijn. Wij nemen verantwoording voor ons eigen stuk (dat had ik wel even anders kunnen zeggen, ik snap dat dat hard binnenkwam) en de ontvanger neemt verantwoordelijkheid voor de gevolgen (ik voelde me daar rot over maar dat is mijn gevoel, misschien heb ik het wat groter gemaakt dan nodig).
Kibbelen doen we zelden of nooit, dat is ook niet nodig om een goed gesprek te voeren. Natuurlijk ben ik soms boos of beledigd of pissig of valt een grap niet lekker en gelukkig kan ik dat gewoon tegen hem zeggen. Mijn vriend is heel goed in het ontvangen van kritiek, veel beter dan ik en ik daarentegen heb een behoorlijke helicopterview en zie tegelijkertijd meerdere kanten. We vullen elkaar in gesprek heel mooi aan.
Maar communicatie is niet alleen het woordelijk. Ook lijflijk communiceren wij heel fijn en we hebben elkaars welbevinden sowieso altijd hoog op de prioriteitenlijst.
Dat maakt ons - in onze ogen- een bovengemiddeld goed stel.
Zoals je het beschrijft, klinken jullie zeker als een sterk communicatief koppel. Mooi!
maandag 13 maart 2023 om 15:54
maandag 13 maart 2023 om 15:56
Dit is ook een mooie inderdaad.Lila-Linda schreef: ↑13-03-2023 15:04
wat ik geleerd heb, is luisteren naar wat hij zegt. Niet naar het gevoel dat het bij mij oproept. Dat hij gerust kritiek mag hebben op iets, zonder dat ik het als aanval zie
Vergt wel wat "grootsheid".
.
maandag 13 maart 2023 om 15:58
Bedankt voor je compliment.spookie21 schreef: ↑13-03-2023 15:12De ene keer wordt het goed ontvangen en andere keer voelt een van ons zich eerst aangevallen. Dat wil nog weleens voor het gekibbel zorgen. Maar daarna ontstaat vaak een gesprek.
Zoals je het beschrijft, klinken jullie zeker als een sterk communicatief koppel. Mooi!
Je aangevallen voelen is een valkuil, maar het is wel heel leerbaar. Door steeds te benoemen: "jij voelt je zo maar dat is niet wat ik je verteld heb, het is jouw eigen interpretatie van mijn woorden".
Mensen nemen altijd hun triggers mee in hun relatie.
.
maandag 13 maart 2023 om 15:59
Ik herken het niet zo, TO. Bij mijn vrouw en mij zijn de meeste onhebbelijkheden bekend, besproken en uitgekristaliseerd. Er is ruimte voor meningsverschil zonder dat dit in den treuren uitgesproken hoeft te worden. Ik heb echt geen flauw idee waar ik nog uren over zou moeten praten m.b.t. het gedrag van mijn partner en dat houden we al decennia vol zo.
maandag 13 maart 2023 om 16:03
Mijn man is niet mijn teamgenoot, niet mijn collega, niet mijn coach of leidinggevende. Ik hoef helemaal niet functioneel te communiceren. Ik wil ook helemaal geen spiegel voorhouden. En ik wil ook niet groeien in de communicatie met hem.
Hou op zeg!
Hij is gewoon mijn vent. En we klooien samen maar wat aan. Soms gaat dat goed, vaak ook niet. Dat komt doordat gevoel zo'n grote rol speelt.
En ook omdat je thuis even niet je zondagse gezicht hoeft op te zetten. Thuis is waar je je masker afzet. Waar je je lelijke huispak aantrekt. Waar je een scheet durft te laten op de bank.
Soms communiceren we volledig langs elkaar heen, en dat is ook prima. Want het is thuis. En dat overleven we ook wel weer.
Hou op zeg!
Hij is gewoon mijn vent. En we klooien samen maar wat aan. Soms gaat dat goed, vaak ook niet. Dat komt doordat gevoel zo'n grote rol speelt.
En ook omdat je thuis even niet je zondagse gezicht hoeft op te zetten. Thuis is waar je je masker afzet. Waar je je lelijke huispak aantrekt. Waar je een scheet durft te laten op de bank.
Soms communiceren we volledig langs elkaar heen, en dat is ook prima. Want het is thuis. En dat overleven we ook wel weer.
maandag 13 maart 2023 om 16:07
Ha ha, nou ja, dit dusMeinona schreef: ↑13-03-2023 16:03Mijn man is niet mijn teamgenoot, niet mijn collega, niet mijn coach of leidinggevende. Ik hoef helemaal niet functioneel te communiceren. Ik wil ook helemaal geen spiegel voorhouden. En ik wil ook niet groeien in de communicatie met hem.
Hou op zeg!
Hij is gewoon mijn vent. En we klooien samen maar wat aan. Soms gaat dat goed, vaak ook niet. Dat komt doordat gevoel zo'n grote rol speelt.
En ook omdat je thuis even niet je zondagse gezicht hoeft op te zetten. Thuis is waar je je masker afzet. Waar je je lelijke huispak aantrekt. Waar je een scheet durft te laten op de bank.
Soms communiceren we volledig langs elkaar heen, en dat is ook prima. Want het is thuis. En dat overleven we ook wel weer.
.
You know I'm a lady, I buy lady stuff and do lady things - Little Britain
maandag 13 maart 2023 om 16:07
wat jammerFairway schreef: ↑13-03-2023 15:59Ik herken het niet zo, TO. Bij mijn vrouw en mij zijn de meeste onhebbelijkheden bekend, besproken en uitgekristaliseerd. Er is ruimte voor meningsverschil zonder dat dit in den treuren uitgesproken hoeft te worden. Ik heb echt geen flauw idee waar ik nog uren over zou moeten praten m.b.t. het gedrag van mijn partner en dat houden we al decennia vol zo.
ik vind het na al die tijd mezelf zien groeien en elkaar zien groeien echt heel mooi
Juist de laatste jaren (kinderen uitvliegend) nog weer een nieuwe slag gemaakt
Je verandert de decennia die je samen bent, dus blijven inchecken of je elkaar nog begrijpt
maandag 13 maart 2023 om 16:15
maandag 13 maart 2023 om 16:17
Communicatie is altijd wel een dingetje geweest, en nu nog. Ik heb recent systemtherapie gehad met mijn moeder en zussen en daar best veel van geleerd. Ik ben normaal gezien enorm recht voor iedereen zijn raap. Maaarrr hoe belangrijker mensen voor mij zijn hoe meer moeite ik daarmee heb. Vanuit het gezin thuis altijd geleerd 'dat het wel gezellig moet blijven'. Aka hou je bek en deal er zelf maar mee.
Dat doe ik dus ook vaak onbewust en dat uit zich in dat ik veel maar zelf doe of na een keer vragen niet meer terug laat komen en denk 'laat maar gaan.' Snij ik mezelf mee in de vingers en hem ook natuurlijk, want 9/10 is het geen onwil maar vergeten of iets anders. Vriend is autistisch en in sommige opzichten nogal stug en eerste reactie is vaak "nee". En dan laat ik het meteen gaan terwijl iets voor mij wel heel belangrijk is.
Naja, genoeg te leren nog voor beide.
Dat doe ik dus ook vaak onbewust en dat uit zich in dat ik veel maar zelf doe of na een keer vragen niet meer terug laat komen en denk 'laat maar gaan.' Snij ik mezelf mee in de vingers en hem ook natuurlijk, want 9/10 is het geen onwil maar vergeten of iets anders. Vriend is autistisch en in sommige opzichten nogal stug en eerste reactie is vaak "nee". En dan laat ik het meteen gaan terwijl iets voor mij wel heel belangrijk is.
Naja, genoeg te leren nog voor beide.
maandag 13 maart 2023 om 16:17
neuken doen we ook, maar daar ging dit topic niet over
en om nou elk topic over seks te beginnen
maandag 13 maart 2023 om 16:19
Dat is toch wat anders dan de continue stroom aan op en aanmerkingen van TO, niet? Eenieder z'n ding, daar niet van. Als dit zo werkt voor TO, the more power to her.Lila-Linda schreef: ↑13-03-2023 16:07wat jammer
ik vind het na al die tijd mezelf zien groeien en elkaar zien groeien echt heel mooi
Juist de laatste jaren (kinderen uitvliegend) nog weer een nieuwe slag gemaakt
Je verandert de decennia die je samen bent, dus blijven inchecken of je elkaar nog begrijpt
maandag 13 maart 2023 om 16:20
misschien helpt je haar, door terug te denken, aan hoe jullie waren, begin 20
en hoe het toen was, en hoe je het verbeterd hebt?
maandag 13 maart 2023 om 16:23
maandag 13 maart 2023 om 16:30
Zo kun je het natuurlijk ook zien. Laat ik voorop stellen dat wij niet dagelijks een of ander jaargesprek voeren om even stil te staan bij waar je goed in bent of wat beter kunt.Meinona schreef: ↑13-03-2023 16:03Mijn man is niet mijn teamgenoot, niet mijn collega, niet mijn coach of leidinggevende. Ik hoef helemaal niet functioneel te communiceren. Ik wil ook helemaal geen spiegel voorhouden. En ik wil ook niet groeien in de communicatie met hem.
Hou op zeg!
Hij is gewoon mijn vent. En we klooien samen maar wat aan. Soms gaat dat goed, vaak ook niet. Dat komt doordat gevoel zo'n grote rol speelt.
En ook omdat je thuis even niet je zondagse gezicht hoeft op te zetten. Thuis is waar je je masker afzet. Waar je je lelijke huispak aantrekt. Waar je een scheet durft te laten op de bank.
Soms communiceren we volledig langs elkaar heen, en dat is ook prima. Want het is thuis. En dat overleven we ook wel weer.
Als een bepaalde situatie zich bijvoorbeeld op werk heeft voorgedaan, dan is mijn partner een van de eerste waar ik dat graag mee bespreek. Dit helpt soms om er anders naar te kijken of dat ik een duidelijker beeld van mijn eigen acties krijg. En dat in mijn joggingbroek, terwijl ik een scheet laat
.
maandag 13 maart 2023 om 16:35
Ik probeer terug te denken naar de tijd dat we 3 jaar samen waren, en de manier waarom we toen communiceerden.
Dat was ergens in 1998 denk ik :p
Toen heette het nog 'praten' en toen was dat nog helemaal niet hip. De studie communicatie bestond nog niet eens. Nieuwsbrieven waren nog een stencil.
We waren jong en gretig en droomden tot aan de hemel. We hoefden nergens ons best voor te doen, want hoopvol en gretig en jong en we wisten nog niks. Al het goede lag vóór ons. Daar hoefden we alleen maar naartoe te leven.
(Ja, het waren de golden 90's, de economische crisis zou nooit komen, zeiden ze plechtig)
Waarover zouden we toen moeten leren communiceren? Hooguit de mode. Die was toen wel echt vaag.
Dat was ergens in 1998 denk ik :p
Toen heette het nog 'praten' en toen was dat nog helemaal niet hip. De studie communicatie bestond nog niet eens. Nieuwsbrieven waren nog een stencil.
We waren jong en gretig en droomden tot aan de hemel. We hoefden nergens ons best voor te doen, want hoopvol en gretig en jong en we wisten nog niks. Al het goede lag vóór ons. Daar hoefden we alleen maar naartoe te leven.
(Ja, het waren de golden 90's, de economische crisis zou nooit komen, zeiden ze plechtig)
Waarover zouden we toen moeten leren communiceren? Hooguit de mode. Die was toen wel echt vaag.
maandag 13 maart 2023 om 16:39
toen waren mijn man en ik al een paar jaar samenMeinona schreef: ↑13-03-2023 16:35Ik probeer terug te denken naar de tijd dat we 3 jaar samen waren, en de manier waarom we toen communiceerden.
Dat was ergens in 1998 denk ik :p
Toen heette het nog 'praten' en toen was dat nog helemaal niet hip. De studie communicatie bestond nog niet eens. Nieuwsbrieven waren nog een stencil.
We waren jong en gretig en droomden tot aan de hemel. We hoefden nergens ons best voor te doen, want hoopvol en gretig en jong en we wisten nog niks. Al het goede lag vóór ons. Daar hoefden we alleen maar naartoe te leven.
(Ja, het waren de golden 90's, de economische crisis zou nooit komen, zeiden ze plechtig)
Waarover zouden we toen moeten leren communiceren? Hooguit de mode. Die was toen wel echt vaag.
studie communicatiewetenschap bestond zeker al (nijmegen had hem zeker)
en man en ik waren beiden nog jong, en toen zijn er al patronen gesleten in onze relatie, die we pas later doorkregen
wat heb je tegen om met elkaar willen praten?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
