Relaties
alle pijlers
Dilemma! Scheiden of blijven?
zaterdag 19 mei 2007 om 22:21
Zal me eerst even kort voorstellen. Mijn naam is Thirza, 40 jr. en heb 2 kindjes. Ehm, da's wel erg kort.Ik zit met een dilemma waar ik al jaren mee zit. Ik dacht 100% zeker te zijn een juiste keuze gemaakt te hebben, en nu toch weer die twijfel.Ik ben al 22 jr. samen met x, waarvan de laatste 10 jr. niet meer echt gelukkig. Eigenlijk was er altijd wel wat. Altijd waren er andere vrouwen en in al die jaren is hij er nooit voor me geweest. Op een bepaald moment kwam ik er achter dat hij een ander had, dit was een heel jong buitenlands meisje dat hier illegaal was, telkens beloofde hij beterschap, waarna ik van anderen dan weer hoorde dat ze samen gezien waren. Hij "probeerde" van haar los te komen, maar dat lukte hem niet. Zelfs niet met hulp van anderen. Deze relatie van x met meisje heeft uiteindelijk zeker 6 jr. geduurd. Ergens wist x wel dat het haar te doen was om een verblijfsvergunning, maar toch wilde hij dat ook weer niet geloven omdat ze hem daarvan overtuigd had. Die meid wilde x iig per se, en begon mij thuis ook lastig te vallen.Hij was er ook niet toen mijn ouders overleden waar ik kapot van was, niet toen de meiden nog een stuk kleiner waren. Kortom, hij was er nooit voor me. Als hij er wel is dan is er altijd ruzie. Daarbij is hij erg agressief. Vaak verbaal agressief, soms ook fysiek. Dat laatste gelukkig niet dusdanig dat ik er letsel aan over houdt, maar toch! Hij is écht heel moeilijk om mee te leven. Zijn aard is negatief gestemd, heel egoistisch, zwartgallig en altijd ontevreden. Ben hem zo zat, pffff!Deze situatie ben ik toch langzamerhand gaan accepteren omdat x nooit thuis is en ik met mijn dochters ons eigen leven leiden. Op zich bevalt me dit "prima", maar als x er wel is dan wil hij, logisch misschien, wel sex hebben. Hij wil altijd sex en daar word ik maf van! Het staat me zo tegen! Telkens voel ik me dan rot als ik toch sex gehad had. Daarbij kan ik niet lief of normaal doen tegen hem. Er is gewoon altijd bonje! Ik schrik dat hij thuiskomt. Voor mij niet prettig maar ook zeker niet voor mijn kids.Nu ben ik zover, en er is echt zoveel meer gebeurd, dan ik uit kan leggen, dat ik een afspraak gemaakt heb bij een advocaat om te gaan scheiden. Was ik dagenlang overtuigd dat ik dit moest doen. Nu steekt de twijfel weer de kop op! Ook omdat x weer beterschap belooft. Iedereen die ik ken vraagt me af waarom ik nog bij hem ben. Ze vinden allemaal dat ik die stap moet nemen. Toch ben ik zo bang voor alles wat me te wachten staat. Wat mijn dilemma dus is:Enerzijds:vind ik het wel prima zo. Leef mijn eigen leven, kan tot op zekere hoogte financieel doen wat ik wil. Heb alle vrijheid. We hebben een mooie koopwoning. Ik doe sowieso wel leuke dingen. Oke... het is niet ideaal maar zo leef ik al jaren. Alles went tenslotte. Mijn kids hebben het zo enorm naar hun zin waar we wonen en dat vind ik ook niet onbelangrijk. Anderzijds:Ben ik zo enorm bang de stap te nemen! Ik heb een beetje het gevoel dat mijn leven dadelijk ophoudt en ik helemaal niets meer kan doen. Leef misschien dadelijk op bijstandnivo. Het huis zal verkocht moeten worden. Waar komen wij te wonen? Hoeveel is mijn inkomen? Ik geef grif toe dat ik geld belangrijk vind! Fout misschien, maar geld betekent voor mij wel een stuk vrijheid om leuke dingen te doen (wij rijden paard, dat is behoorlijk duur) en mooie kleding/dingen te kopen. Ben bijv. nu eenmaal gek op mooie kleding voor mijn kids en mezelf Kan me voorstellen dat degene die dit leest zo haar bedenkingen heeft hierover, maar ik probeer op een eerlijke manier mijn situatie te schetsen). Uiteraard vind ik een stap terug doen logisch en niet erg. Maar om nu te eindigen op "nul". Daarbij vind ik het allemaal zo "eng"; wat staat me te wachten, vind ik ooit een leuk iemand, etc..etc...Over de alimentatie die ik kan verwachten nog even het volgende: x heeft een niet al te hoog standaard inkomen. De extra dingen die we kunnen doen komen voort uit verdiensten die zwart zijn. Daarbij ben ik ook vreselijk onzeker geraakt door alles wat er gebeurd is. X had tenslotte al die jaren een relatie met een hele jonge mooie meid. Nu is er niets mis met mij hoor... Ben dan wel 40 maar wordt veel jonger geschat. X. accepteert onze scheiding overigens niet. Is geenzins van plan om mee te werken. Hij is zich kapot geschrokken omdat ik al zovaak gedreigd heb in het verleden en nu is het hem wel duidelijk dat ik het meen. Ik heb trouwens al zovaak tegen hem gezegd dat ik bij hem blijf voor de "zekerheid" en ik niet meer van hem houd. Hij gelooft dat niet... Hij is ervan overtuigd dat het tussen ons weer goed komt... Komt nu met beloftes waarvan ik weet dat hij ze niet waar kan maken. Daarbij......... ik hou niet meer van hem!Kortom............ herkent iemand de angst? Zijn er meiden die ondanks hun slechte huwelijk vanwege de consequenties bij hun partner blijven, zoals ik dat jaren deed? Ik weet het echt niet meer. Ik word gek van de stress over wat ik moet gaan doen.... Ik weet dat wanneer ik nu niet ga scheiden het er nooit meer van komt, maar het is ook zo gemakkelijk de situatie te handhaven. Van de andere kant wil ik ook weer voelen dat ik leef en tzt een echt leuke relatie krijgen.Tot zover... mijn verhaal. Hoop dat het duidelijk is... Lastig om een lang verhaal bondig en duidelijk te houden.Liefs,Thirzabewerkt door moderator,
donderdag 28 juni 2007 om 10:27
Na mijn eerste relatie heb ik er wel een aardig tourtje Rotterdam op zitten. Zou dat dan verschil uitmaken, of het je eerste, of een volgende, relatie is, die eindigde? Of toch de gigantische impact van een mishandelingsrelatie.
Thirza, word je op dit moment redelijk met rust gelaten door je ex, of gaat zijn feestje eigenlijk gewoon nog door? En hoe is het afgelopen met dat papierwerk?
Thirza, word je op dit moment redelijk met rust gelaten door je ex, of gaat zijn feestje eigenlijk gewoon nog door? En hoe is het afgelopen met dat papierwerk?
donderdag 28 juni 2007 om 11:30
Hoi allemaal,
Heb al jullie postings over vreemdgaan gelezen, en ik wil het er niet teveel over hebben, maar ik wilde toch even kort mijn (ongevraagde) mening geven.
Ik denk dat we niet zo in termen van goed en fout moeten denken. Een getrouwde man die vreemdgaat is niet meteen en per definitie fout, en een vrouw (vrijgezel, in scheiding of getrouwd) is ook niet meteen fout. Het is ook niet goed, het heeft wat mij betreft meer met gevoel dan met normen en waarden te maken. Oeps, ik voel dat dit gevaarlijk is wat ik nu schrijf. Ik ben een beetje van het motto: Het loopt zoals het loopt. En als het in het leven zo loopt dat Thirza (of wie dan ook) gevoelens krijgt voor een getrouwde man, nou ja, het zij zo. Beide partijen zijn oud en wijs genoeg te besluiten hoe ze met die gevoelens omgaan, en om de consequenties daarvan te overzien. (en dan bedoel ik zowel de consequenties van het niet toegeven aan de gevoelens als het er wel aan toegeven).
Ik blijf er dus bij dat je er gewoon van moet genieten, hoor! Zeker als het je in deze periode sterker maakt en licht brengt!
Zo, en nu weer aan het werk!
Heb al jullie postings over vreemdgaan gelezen, en ik wil het er niet teveel over hebben, maar ik wilde toch even kort mijn (ongevraagde) mening geven.
Ik denk dat we niet zo in termen van goed en fout moeten denken. Een getrouwde man die vreemdgaat is niet meteen en per definitie fout, en een vrouw (vrijgezel, in scheiding of getrouwd) is ook niet meteen fout. Het is ook niet goed, het heeft wat mij betreft meer met gevoel dan met normen en waarden te maken. Oeps, ik voel dat dit gevaarlijk is wat ik nu schrijf. Ik ben een beetje van het motto: Het loopt zoals het loopt. En als het in het leven zo loopt dat Thirza (of wie dan ook) gevoelens krijgt voor een getrouwde man, nou ja, het zij zo. Beide partijen zijn oud en wijs genoeg te besluiten hoe ze met die gevoelens omgaan, en om de consequenties daarvan te overzien. (en dan bedoel ik zowel de consequenties van het niet toegeven aan de gevoelens als het er wel aan toegeven).
Ik blijf er dus bij dat je er gewoon van moet genieten, hoor! Zeker als het je in deze periode sterker maakt en licht brengt!
Zo, en nu weer aan het werk!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
donderdag 28 juni 2007 om 12:31
donderdag 28 juni 2007 om 22:39
Lieve meiden,
X had tot vandaag de tijd om te reageren op de brief van mijn advocaat. Dit heeft hij niet gedaan, hoewel hij wel uiteindelijk als ik hem mag geloven de papieren bij elkaar gezocht heeft. Ik heb ze ook voor hem niet uitgezocht, ondanks advies van sommige van jullie. Had er even geen zin in en het op zijn beloop gelaten.. Met mijn advocaat afgesproken dat als de X maandag nog niet gereageert heeft, dan wordt het verzoek tot echtscheiding ingediend, met mijn eis. Ik eis dan met max. haalbaar... hij had tenslotte tijd.
Ik probeer X zoveel als mogelijk te ontlopen. Gelukkig is hij vaak weg maar de momenten waarop hij er is word ik op zijn zachts niet goed van hem. Overdags slaapt hij, 's nachts leeft hij. Meestal dan. Afgelopen nacht hield hij me wakker door dan zijn dingen te gaan doen, die een ander overdags doet. Daar kan ik dus écht niet tegen! Licht aan, licht uit, trap op, trap af en dan dat gerommel constant. Zo egoistisch, en flikt hij constant. Totaal geen respect voor onze nachtrust. Ook maar dat schreef ik eerder al... die constante aandacht die hij opeist. Zijn klep houdt ie geen moment dicht en het is een al gezeik en geklaag.
Qua seks probeert hij het... maar hij realiseert zich nu geloof ik wel dat het totaal geen zin heeft. Wel dingen zoals naar mijn borsten en tussen mijn benen graaien en dirty taal uitslaan. Mij in een hoek van de gang manouvreren, zodat ik niet weg kan om me te betasten. Toen zei ik "ga toch lekker je gang sukkel, als jij daar gelukkig van wordt". Van de week bleef ie bellen, sms-en dat hij 's avonds wilde... werd ik zo zenuwachtig van... Achteraf was hij die nacht weg, maar toch overdags wel de stress voor 's avonds.
Hij slachtoffert constant... Dinsdag belde hij me op mijn werk. Hij zat bij de Mac Donalds voor zich uit te staren en had helemaal niemand meer. Oh, oh wat was ie zielig! Hij was aan het bedenken hoe hij nu het beste een eind aan zijn leven kon maken... Alsof de plaat bleef hangen want dat verhaal ken ik inmiddels wel.
Bij niets, maar dan ook niets, vraagt hij zich af hoe het voor mij is! Alleen over zichzelf... Ik doe dit hem allemaal aan. Door mij wil hij dood. Door mij heeft hij niemand meer... Allemaal mijn schuld! Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn schuld.. Ik kan het NIET uitstaan dat hij geen moment er bij stil staat hoe het voor mij geweest is al die jaren. Daarbij ook de ziekte/overlijden van mijn ouders waar ik alleen voor stond en hij geen respect had voor mijn verdriet. Op die momenten minacht ik hem zo... Dan vind ik hem zo'n slappe zak. Van buiten is het een hele vent, groot getraind lichaam, stoere kop, "goed" verhaal. Zijn karakter versa zijn lichaam wordt bijna lachwekkend.. Wat een contrast!
Gisteren voor het eerst gesprek gehad met Maatschappelijk Werk. Was een heel fijn gesprek, met écht een hele fijne man, maar ik had het idee dat ik aan het "blaten" was. Wilde zoveel vertellen en dan word ik warrig. Hij sprak dat tegen want hij vond me heel duidelijk in mijn verhaal maar hij vroeg zich ook af wat ik kwam doen. Hij vond dat ik al zoveel stappen overwonnen had en duidelijk inzicht had in de situatie. Moet trouwens wel op mijn woorden letten want bewust laat ik mijn kinderen buiten het hele verhaal.Heb voor over 2 wk. wel een vervolgafspraak.. Hij had het idee dat ik bevestiging zocht. Zelf weet ik het niet.
Gisteravond zat ik daarover in een mega-dip want had het idee dat ik, zoals ik vaak (onbewust) doe, de "ik-weet-het-allemaal-wel-en-ik-voel-me-goed" meid uithang, terwijl ik dat zelf helemaal niet zo voel. Ik weet ook helemaal niets. Ik vermoed dat dat ook te maken heeft met het feit dat ik altijd te horen kreeg hoe sterk ik ben. Zelfs x die tijdens een goede bui zegt daar jaloers op te zijn. Degene die weten van mijn ouders, mijn huwelijk etc. die dat vinden omdat ik altijd maar doorga en over het algemeen weinig klaag. Alsof je jezelf in die rol staande wil houden. Je gezicht niet mag verliezen. Ik heb ook altijd heel erg mijn trots en misschien stel ik me daarom vaak niet kwetsbaar op naar mensen die ik irl ken. Als men vraagt hoe het gaat zeg ik ook altijd dat ie lekker gaat. Altijd heb ik het idee dat ik niet mag klagen... terwijl ik er soms zo'n zin in heb!
Gelukkig kan ik hier mijn verhaal kwijt, dat voelt alvast zo erg fijn, omdat jullie zo welgemeend en oprecht reageren.
Dus tja... zo gaan we maar weer door. Ik ben toch zo blij dat er ook nog die geweldig man is waar ik de hele middag en gedeelte van de avond bij geweest ben. Niets verkeerds gebeurd overigens... gewoon kei-gezellig, en ik voelde me zo welkom! Verder ga ik hier niet dieper op in. Althans niet hier.. maar ik leefde er weer even van op.
Dubiootje: Ik ben ook onder de indruk van de reacties op "verboden" liefdes.
Elders op het forum lees ik wel maar heb totaal de behoefte niet om te reageren. Krijg er soms kippenvel van. Wat een haat en nijd. Al is het virtueel maar schelden en afkeuren is zoveel makkelijker dan begrip opbrengen en begrijpen hoe en waarom zoiets tot stand komt en het dan ook te begrijpen. Namens mij dan ook een heel groot applaus.
Oh ja... by the way.. kijk maar wanneer je mailt meid...hoeft niet.. mag.
Liefs allemaal*;
Thirza
X had tot vandaag de tijd om te reageren op de brief van mijn advocaat. Dit heeft hij niet gedaan, hoewel hij wel uiteindelijk als ik hem mag geloven de papieren bij elkaar gezocht heeft. Ik heb ze ook voor hem niet uitgezocht, ondanks advies van sommige van jullie. Had er even geen zin in en het op zijn beloop gelaten.. Met mijn advocaat afgesproken dat als de X maandag nog niet gereageert heeft, dan wordt het verzoek tot echtscheiding ingediend, met mijn eis. Ik eis dan met max. haalbaar... hij had tenslotte tijd.
Ik probeer X zoveel als mogelijk te ontlopen. Gelukkig is hij vaak weg maar de momenten waarop hij er is word ik op zijn zachts niet goed van hem. Overdags slaapt hij, 's nachts leeft hij. Meestal dan. Afgelopen nacht hield hij me wakker door dan zijn dingen te gaan doen, die een ander overdags doet. Daar kan ik dus écht niet tegen! Licht aan, licht uit, trap op, trap af en dan dat gerommel constant. Zo egoistisch, en flikt hij constant. Totaal geen respect voor onze nachtrust. Ook maar dat schreef ik eerder al... die constante aandacht die hij opeist. Zijn klep houdt ie geen moment dicht en het is een al gezeik en geklaag.
Qua seks probeert hij het... maar hij realiseert zich nu geloof ik wel dat het totaal geen zin heeft. Wel dingen zoals naar mijn borsten en tussen mijn benen graaien en dirty taal uitslaan. Mij in een hoek van de gang manouvreren, zodat ik niet weg kan om me te betasten. Toen zei ik "ga toch lekker je gang sukkel, als jij daar gelukkig van wordt". Van de week bleef ie bellen, sms-en dat hij 's avonds wilde... werd ik zo zenuwachtig van... Achteraf was hij die nacht weg, maar toch overdags wel de stress voor 's avonds.
Hij slachtoffert constant... Dinsdag belde hij me op mijn werk. Hij zat bij de Mac Donalds voor zich uit te staren en had helemaal niemand meer. Oh, oh wat was ie zielig! Hij was aan het bedenken hoe hij nu het beste een eind aan zijn leven kon maken... Alsof de plaat bleef hangen want dat verhaal ken ik inmiddels wel.
Bij niets, maar dan ook niets, vraagt hij zich af hoe het voor mij is! Alleen over zichzelf... Ik doe dit hem allemaal aan. Door mij wil hij dood. Door mij heeft hij niemand meer... Allemaal mijn schuld! Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn schuld.. Ik kan het NIET uitstaan dat hij geen moment er bij stil staat hoe het voor mij geweest is al die jaren. Daarbij ook de ziekte/overlijden van mijn ouders waar ik alleen voor stond en hij geen respect had voor mijn verdriet. Op die momenten minacht ik hem zo... Dan vind ik hem zo'n slappe zak. Van buiten is het een hele vent, groot getraind lichaam, stoere kop, "goed" verhaal. Zijn karakter versa zijn lichaam wordt bijna lachwekkend.. Wat een contrast!
Gisteren voor het eerst gesprek gehad met Maatschappelijk Werk. Was een heel fijn gesprek, met écht een hele fijne man, maar ik had het idee dat ik aan het "blaten" was. Wilde zoveel vertellen en dan word ik warrig. Hij sprak dat tegen want hij vond me heel duidelijk in mijn verhaal maar hij vroeg zich ook af wat ik kwam doen. Hij vond dat ik al zoveel stappen overwonnen had en duidelijk inzicht had in de situatie. Moet trouwens wel op mijn woorden letten want bewust laat ik mijn kinderen buiten het hele verhaal.Heb voor over 2 wk. wel een vervolgafspraak.. Hij had het idee dat ik bevestiging zocht. Zelf weet ik het niet.
Gisteravond zat ik daarover in een mega-dip want had het idee dat ik, zoals ik vaak (onbewust) doe, de "ik-weet-het-allemaal-wel-en-ik-voel-me-goed" meid uithang, terwijl ik dat zelf helemaal niet zo voel. Ik weet ook helemaal niets. Ik vermoed dat dat ook te maken heeft met het feit dat ik altijd te horen kreeg hoe sterk ik ben. Zelfs x die tijdens een goede bui zegt daar jaloers op te zijn. Degene die weten van mijn ouders, mijn huwelijk etc. die dat vinden omdat ik altijd maar doorga en over het algemeen weinig klaag. Alsof je jezelf in die rol staande wil houden. Je gezicht niet mag verliezen. Ik heb ook altijd heel erg mijn trots en misschien stel ik me daarom vaak niet kwetsbaar op naar mensen die ik irl ken. Als men vraagt hoe het gaat zeg ik ook altijd dat ie lekker gaat. Altijd heb ik het idee dat ik niet mag klagen... terwijl ik er soms zo'n zin in heb!
Gelukkig kan ik hier mijn verhaal kwijt, dat voelt alvast zo erg fijn, omdat jullie zo welgemeend en oprecht reageren.
Dus tja... zo gaan we maar weer door. Ik ben toch zo blij dat er ook nog die geweldig man is waar ik de hele middag en gedeelte van de avond bij geweest ben. Niets verkeerds gebeurd overigens... gewoon kei-gezellig, en ik voelde me zo welkom! Verder ga ik hier niet dieper op in. Althans niet hier.. maar ik leefde er weer even van op.
Dubiootje: Ik ben ook onder de indruk van de reacties op "verboden" liefdes.
Elders op het forum lees ik wel maar heb totaal de behoefte niet om te reageren. Krijg er soms kippenvel van. Wat een haat en nijd. Al is het virtueel maar schelden en afkeuren is zoveel makkelijker dan begrip opbrengen en begrijpen hoe en waarom zoiets tot stand komt en het dan ook te begrijpen. Namens mij dan ook een heel groot applaus.
Oh ja... by the way.. kijk maar wanneer je mailt meid...hoeft niet.. mag.
Liefs allemaal*;
Thirza
vrijdag 29 juni 2007 om 08:39
Lieve Thirza,
Je hebt een groot kind in huis he? Een mokkende puber die zijn zin niet krijgt. Totaal op zichzelf gefixeerd inderdaad. Herken je het hoop hebben op verandering in dat gedrag? Zelfs misschien nu nog? Hopen dat hij op een dag zegt dat de schellen hem van zijn ogen zijn gevallen en dat hij inééns ziet dat hij er al die tijd naast heeft gezeten wat jou betreft?
Een utopie maar heel logisch als je het diep vanbinnen nog zou hopen. Je man is niet in staat om mee te voelen met anderen.
Het voor zich uit staren in de McDonalds vind ik heel beeldend. Dat verhaal hing hij vast ook op tegen zijn aspirant minnaressen, terwijl jullie toen nog 'gelukkig' waren samen. Het is zijn manier van aandacht vragen. Hij zal de andere vrouwen misschien niet gezegd hebben dat hij zelfmoord ging plegen maar wel dat hij zo ongelukkig was in zijn huwelijk en dat hij warmte nodig had. Ook toen zat hij, mobiel bellend, aan de toog van een bar, bij de McDonalds of stond hij met de auto op een winderige parkeerplaats ergens dramatisch te doen. Ik zie het zo voor me.....jij?
Hij had toch die J-Lo dubbelgangster achter de hand? Al die eenzaamheid is dus flauwekul, of die vervangster is imaginair. Ik vermoed beiden. Het is voor hem makkelijk om jou de schuld te geven en vanuit zijn visie ben jij ook de schuldige natuurlijk. Verplaats je een moment in zijn gedachten en je snapt dat, of je ziet in ieder geval het patroon. Hij is echter niet in staat zich in jou te verplaatsen. Nooit niet. Kán hij eenvoudigweg niet, dus verwacht het ook niet.
Mijn ex doet - hoor ik van anderen - nu nóg zielig over mij. Dat ik hem handenvol geld heb gekost, een giller! Ik heb afgezien van de winst van het huis, omdat ik zo graag van hem af wilde, dat ik heb afgezien van de overwaarde. Na aftrek van de schulden (en die waren flink) bleef er nog een leuke som over Hij kreeg € 21.000,-- helemaal voor hem alleen. Ik heb het zwart op wit, het staat in de notarisdocumenten. Maar toch blijft hij er bij, hij heeft zwáár financieel te lijden gehad onder mijn scheiding.
Dat ik nog bijna een anderhalf jaar zíjn hypotheek betaalde, toen ik al weg was bij hem en hij al samenwoonde met zijn nieuwe vriendin, en dat de Póstbank zelf op een bepaald moment ingreep en mij ontsloeg van mijn betalingsverplichting, dat is hij voor het gemak even vergeten.
Het hoort allemaal bij de misogyne man Thirza. Hij haat vrouwen. Hij denkt van ze te houden maar haat ze eigenlijk. Hij wil een vrouw bezitten, hébben, verzwelgen zo'n beetje maar niet uit liefde, uit bezittingsdrang en het feit dat hij een verzorgster, een moeder nodig heeft. Eigenlijk is het een kleine jongen gebleven die ondanks zijn stoerigheid vooral zoekt naar een mammie. Maar die mammie moet dat ook nog een slet in bed zijn en mag in het echte leven juist weer niet sletterig zijn. Heel verwarrend, voor hemzelf maar vooral voor jou.
Heel goed dat de scheiding gewoon doorgaat meid. Het is er tijd voor. Je hebt lang genoeg je best gedaan voor je man en je huwelijk. Het wordt tijd dat jullie wegen zich letterlijk scheiden.
Liefs,
Leo
Je hebt een groot kind in huis he? Een mokkende puber die zijn zin niet krijgt. Totaal op zichzelf gefixeerd inderdaad. Herken je het hoop hebben op verandering in dat gedrag? Zelfs misschien nu nog? Hopen dat hij op een dag zegt dat de schellen hem van zijn ogen zijn gevallen en dat hij inééns ziet dat hij er al die tijd naast heeft gezeten wat jou betreft?
Een utopie maar heel logisch als je het diep vanbinnen nog zou hopen. Je man is niet in staat om mee te voelen met anderen.
Het voor zich uit staren in de McDonalds vind ik heel beeldend. Dat verhaal hing hij vast ook op tegen zijn aspirant minnaressen, terwijl jullie toen nog 'gelukkig' waren samen. Het is zijn manier van aandacht vragen. Hij zal de andere vrouwen misschien niet gezegd hebben dat hij zelfmoord ging plegen maar wel dat hij zo ongelukkig was in zijn huwelijk en dat hij warmte nodig had. Ook toen zat hij, mobiel bellend, aan de toog van een bar, bij de McDonalds of stond hij met de auto op een winderige parkeerplaats ergens dramatisch te doen. Ik zie het zo voor me.....jij?
Hij had toch die J-Lo dubbelgangster achter de hand? Al die eenzaamheid is dus flauwekul, of die vervangster is imaginair. Ik vermoed beiden. Het is voor hem makkelijk om jou de schuld te geven en vanuit zijn visie ben jij ook de schuldige natuurlijk. Verplaats je een moment in zijn gedachten en je snapt dat, of je ziet in ieder geval het patroon. Hij is echter niet in staat zich in jou te verplaatsen. Nooit niet. Kán hij eenvoudigweg niet, dus verwacht het ook niet.
Mijn ex doet - hoor ik van anderen - nu nóg zielig over mij. Dat ik hem handenvol geld heb gekost, een giller! Ik heb afgezien van de winst van het huis, omdat ik zo graag van hem af wilde, dat ik heb afgezien van de overwaarde. Na aftrek van de schulden (en die waren flink) bleef er nog een leuke som over Hij kreeg € 21.000,-- helemaal voor hem alleen. Ik heb het zwart op wit, het staat in de notarisdocumenten. Maar toch blijft hij er bij, hij heeft zwáár financieel te lijden gehad onder mijn scheiding.
Dat ik nog bijna een anderhalf jaar zíjn hypotheek betaalde, toen ik al weg was bij hem en hij al samenwoonde met zijn nieuwe vriendin, en dat de Póstbank zelf op een bepaald moment ingreep en mij ontsloeg van mijn betalingsverplichting, dat is hij voor het gemak even vergeten.
Het hoort allemaal bij de misogyne man Thirza. Hij haat vrouwen. Hij denkt van ze te houden maar haat ze eigenlijk. Hij wil een vrouw bezitten, hébben, verzwelgen zo'n beetje maar niet uit liefde, uit bezittingsdrang en het feit dat hij een verzorgster, een moeder nodig heeft. Eigenlijk is het een kleine jongen gebleven die ondanks zijn stoerigheid vooral zoekt naar een mammie. Maar die mammie moet dat ook nog een slet in bed zijn en mag in het echte leven juist weer niet sletterig zijn. Heel verwarrend, voor hemzelf maar vooral voor jou.
Heel goed dat de scheiding gewoon doorgaat meid. Het is er tijd voor. Je hebt lang genoeg je best gedaan voor je man en je huwelijk. Het wordt tijd dat jullie wegen zich letterlijk scheiden.
Liefs,
Leo
vrijdag 29 juni 2007 om 09:37
Leo, wat weer een herkenbaar verhaal.
Ook hier is echt geprobeerd de zielepoot uit te hangen, zelfs de kinderen werden ervoor gebruikt. En natuurlijk is hij tekort gekomen door de scheiding! Dat dit toch echt anders ligt mag ik dan weer fijntjes uit gaan leggen aan de kinderen.
En die tijd nog met elkaar in 1 huis. Afschuwelijk. De kinderen waren natuurlijk niet van alles op de hoogte. Ik bezig met het regelen van woonruimte en de scheiding en meneer had het alleen maar druk met vooral zielig doen richting de kinderen, en zijn nieuwe vlam natuurlijk. Ik begrijp nog niet dat ik die tijd ben doorgekomen. Nu heb ik er weleens spijt van en denk dat ik hem gewoon er direkt uit had moeten zetten en vervolgens met de kinderen aan de andere kant van het land had gaan moeten wonen. Wat was ik opgelucht dat ik eindelijk mijn eigen huisje had. Ik hoop dat je gauw je rust vind Thirza, want dat ben je hard nodig. Nu alvast maar even een *;
Leo, vraagje, heb je nog meer informatie over die misogyne man want mijn zoon dreigt nu dus net zo te worden. En mijn verdriet daarover is bijna niet te dragen. En als ik meer informatie heb kan ik misschien toch nog iets ten goede veranderen.
liefs Zonlicht
Ook hier is echt geprobeerd de zielepoot uit te hangen, zelfs de kinderen werden ervoor gebruikt. En natuurlijk is hij tekort gekomen door de scheiding! Dat dit toch echt anders ligt mag ik dan weer fijntjes uit gaan leggen aan de kinderen.
En die tijd nog met elkaar in 1 huis. Afschuwelijk. De kinderen waren natuurlijk niet van alles op de hoogte. Ik bezig met het regelen van woonruimte en de scheiding en meneer had het alleen maar druk met vooral zielig doen richting de kinderen, en zijn nieuwe vlam natuurlijk. Ik begrijp nog niet dat ik die tijd ben doorgekomen. Nu heb ik er weleens spijt van en denk dat ik hem gewoon er direkt uit had moeten zetten en vervolgens met de kinderen aan de andere kant van het land had gaan moeten wonen. Wat was ik opgelucht dat ik eindelijk mijn eigen huisje had. Ik hoop dat je gauw je rust vind Thirza, want dat ben je hard nodig. Nu alvast maar even een *;
Leo, vraagje, heb je nog meer informatie over die misogyne man want mijn zoon dreigt nu dus net zo te worden. En mijn verdriet daarover is bijna niet te dragen. En als ik meer informatie heb kan ik misschien toch nog iets ten goede veranderen.
liefs Zonlicht
vrijdag 29 juni 2007 om 10:11
Slapen je dochters wel door al dat gedram heen 's nachts Thirza, of worden ook zij wakker?
Probeer jezelf ervan te doordringen dat de mogelijkheid bestaat dat hij op de één of andere manier ontzag heeft gekregen voor je op sexueel gebied, door je afwijzing enige tijd terug. Dat 'ie in feite met een boogje om je heen loopt en dat jíj nu de baas bent over dat boogje, door hem elke verdere toenadering te weigeren. Wat heb je te verliezen?
En bij MW: heb je gesproken over alle praktische zaken, waar je echt heel goed mee bezig bent, of heb je ook durven spreken over de emotionele hel waarin je rondloopt. De -sexuele- intimidaties? Het is maar de vraag of een MW-er hierin iets voor je kan betekenen, maar wel het proberen waard: al is het maar een doorverwijzing.
Zonlicht, je angst komt me zo bekend voor. Ik mag van een jongen van acht nog helemaal geen conclusies trekken over wat voor man hij zal worden, maar ik word heel onrustig van de manier waarop hij zijn kleine broers intimideert, zijn onvermogen om vrienden te houden, zijn mensenschuwheid. En zijn boosheid, zo klein als 'ie is. Krijgt wel een fel voorbeeld van mij maar dat krijgen die anderen ook en die worden daar niet zo fel van.
Probeer jezelf ervan te doordringen dat de mogelijkheid bestaat dat hij op de één of andere manier ontzag heeft gekregen voor je op sexueel gebied, door je afwijzing enige tijd terug. Dat 'ie in feite met een boogje om je heen loopt en dat jíj nu de baas bent over dat boogje, door hem elke verdere toenadering te weigeren. Wat heb je te verliezen?
En bij MW: heb je gesproken over alle praktische zaken, waar je echt heel goed mee bezig bent, of heb je ook durven spreken over de emotionele hel waarin je rondloopt. De -sexuele- intimidaties? Het is maar de vraag of een MW-er hierin iets voor je kan betekenen, maar wel het proberen waard: al is het maar een doorverwijzing.
Zonlicht, je angst komt me zo bekend voor. Ik mag van een jongen van acht nog helemaal geen conclusies trekken over wat voor man hij zal worden, maar ik word heel onrustig van de manier waarop hij zijn kleine broers intimideert, zijn onvermogen om vrienden te houden, zijn mensenschuwheid. En zijn boosheid, zo klein als 'ie is. Krijgt wel een fel voorbeeld van mij maar dat krijgen die anderen ook en die worden daar niet zo fel van.
vrijdag 29 juni 2007 om 11:17
Lieve Zonlicht (en alle andere geïnteresseerden ook natuurlijk).
Op deze site staat een artikel, geschreven door Jan Damen. 'De misogyne relatie' heet het. Even downloaden, het is een pdf, hopelijk heb je Adobe op je computer.
In dit artikel staat het hele 'misigyne' gebeuren beschreven. Heel interessant en voor sommigen misschien griezelig herkenbaar. Voor mij was het een absolute eye opener maar het komt dan ook uit het boek van Dr. Susan Forward waar ik het al vaker over heb gehad. Het is puur een psychologische beschrijving.
Op deze site staat een artikel, geschreven door Jan Damen. 'De misogyne relatie' heet het. Even downloaden, het is een pdf, hopelijk heb je Adobe op je computer.
In dit artikel staat het hele 'misigyne' gebeuren beschreven. Heel interessant en voor sommigen misschien griezelig herkenbaar. Voor mij was het een absolute eye opener maar het komt dan ook uit het boek van Dr. Susan Forward waar ik het al vaker over heb gehad. Het is puur een psychologische beschrijving.
zaterdag 30 juni 2007 om 00:16
Mamzelle schreef: Slapen je dochters wel door al dat gedram heen 's nachts Thirza, of worden ook zij wakker? Die slapen gelukkig meestal als een blok.
Probeer jezelf ervan te doordringen dat de mogelijkheid bestaat dat hij op de één of andere manier ontzag heeft gekregen voor je op sexueel gebied, door je afwijzing enige tijd terug. Dat 'ie in feite met een boogje om je heen loopt en dat jíj nu de baas bent over dat boogje, door hem elke verdere toenadering te weigeren. Wat heb je te verliezen?
En bij MW: heb je gesproken over alle praktische zaken, waar je echt heel goed mee bezig bent, of heb je ook durven spreken over de emotionele hel waarin je rondloopt. De -sexuele- intimidaties? Het is maar de vraag of een MW-er hierin iets voor je kan betekenen, maar wel het proberen waard: al is het maar een doorverwijzing. Ik heb mijn verhaal gedaan maar tevens (heel stoer) oplossingen aangedragen en eerlijk gezegd weinig gesproken over de emotionele kant. Leek, want ik heb er over nagedacht n.a.v. mijn dip, alsof ik op sollicitatiegesprek was en mezelf moest verkopen. Het gesprek was een goed gesprek. Zondermeer! maar ik vertelde en vertelde en vertelde, maar tevens hoe ik het ging oplossen en dat ik het allemaal wel heel duidelijk zag. Tja.. dat heeft weinig zin dan. Kan me voorstellen dat zo'n hulpverlener dan ook het zijne denkt. Terwijl ik daar dus echt om hulp kom, maar ik weet niet goed hoe dat te vragen. Ik kan daar ook niet verdrietig doen of huilen oid... Net alsof ik mezelf daar eventjes moet bewijzen hoe goed ik het allemaal doe, ondanks ik me klote voel.
Ik vind op het forum niet terug hoe ik in een bericht meerdere berichten kan quoten of beantwoorden... vandaar misschien een rommelig geheel.
Heel veel liefs, slaap lekker en fijne zaterdag!
Thirza.
maandag 2 juli 2007 om 22:29
X. heeft vandaag (eindelijk) de papieren naar mijn advocaat gebracht. Dus wat dat betreft zijn we weer een stapje verder en kan mijn advo. aan de slag.
Maar toch:
X. is zo vrolijk en ik heb heel sterk het vermoeden dat hij nu echt een liefje heeft. Mag, want ondanks de scheiding nog niet uitgesproken is, zijn we ex. Tóch kan ik het niet uitstaan. Hij heeft duur ondergoed gekocht, ligt urenlang in bad, en als hij weggaat ziet hij er op en top uit. Normaal bestookt hij me met telefoon en sms... blijft nu stil Ik voel haarscherp aan waarom hij dat doet. Waarom zit het me dan toch dwars? Ik kan hem ineens niet meer bereiken. Was hij eerder zó tegen de scheiding... nu zegt hij alle medewerking te verlenen. Hij gedraagt zich, zoals ik eerder gedurende ons huwelijk merkte wanneer hij een lieffie had. Dan voelt hij zich op de een of andere manier sterk en draagt dat uit. Hij is helemaal "de Man"! Dan ben ik ineens helemaal nergens meer en kom in zijn hoofdstuk nergens meer voor.
Ik vond het eigenlijk wel prettig dat hij per se niet wilde scheiden en het daarmee moeilijk had.. Soort van boetedoening. Want uiteraard wil ik voor mezelf en mijn meiden van hem scheiden, maar wil hem ook zien bloeden. Hij moet pijn voelen, de pijn die ik ook gehad heb. Ik wil strijd en ik wil winnen! Althans.. dat gevoel bij hem overbrengen en dat betekent ook naar mijzelf toe een overwinning. Nu is hij ineens een mak schaap. Over de alimentatie maakt hij grapjes... haha, Thirz... jij vangt van mij dadelijk 2000 euro per maand, meid. Maw.. ik hoef er weinig van te verwachten want op papier verdient hij niets. Oke, prima.. ik kan zelf verdienen, maar doordat ik er destijds voor gekozen heb een werkende mam te zijn, en dus tijdens de schooltijden werk, verdien ik ook niet de hele wereld. Dat probeer ik dan later wel op te lossen, maar het voelt gewoon niet goed. Zo onrechtvaardig.
Dit voelt niet als jaloezie zoals ik dat voelde toen ik nog van hem hield. Dit voelt anders...Zo onrespectvol, alsof ik niemand ben en een voorbijganger geweest ben ik zijn leven. 22 jaar van mijn leven heb ik aan hem gegeven en vergald, nou ja een groot gedeelte daarvan, we hebben ook leuke momenten gehad, uiteraard.
Wat mij ook zo zeer doet is dat hij de kinderen niet hoort en ziet. Hij ziet alleen hun uiterlijk. Hij maakt van die k*t grapjes.... Dochter D. (10 jr) haar borsten beginnen te groeien, hij grapt daarover en pakt haar voor de lol bij haar borsten. Dochter D. vindt dat écht niet leuk. Vanavond tijdens het eten, ik weet niet meer hoe het begon, maar toen begon hij grapjes te maken over Tarzan tegen dochter D. Dat kind heeft geen idee wat hij bedoelde... denkt nog altijd aan Tarzan als zijnde een film, hij bedoelde het anders... Dan vind ik hem zo ziek! Ik heb hem uitgelegd dat dat gevoelig ligt bij jonge meisjes, hij ziet er enkel de lol van in. Op die momenten ben ik weer heel blij dat we over een poosje van hem verlost zijn.
Wel, heb even van me afgeschreven... zit vandaag niet zo lekker in mijn vel. Morgen vast wel weer.
Liefs,
Thirza.
Maar toch:
X. is zo vrolijk en ik heb heel sterk het vermoeden dat hij nu echt een liefje heeft. Mag, want ondanks de scheiding nog niet uitgesproken is, zijn we ex. Tóch kan ik het niet uitstaan. Hij heeft duur ondergoed gekocht, ligt urenlang in bad, en als hij weggaat ziet hij er op en top uit. Normaal bestookt hij me met telefoon en sms... blijft nu stil Ik voel haarscherp aan waarom hij dat doet. Waarom zit het me dan toch dwars? Ik kan hem ineens niet meer bereiken. Was hij eerder zó tegen de scheiding... nu zegt hij alle medewerking te verlenen. Hij gedraagt zich, zoals ik eerder gedurende ons huwelijk merkte wanneer hij een lieffie had. Dan voelt hij zich op de een of andere manier sterk en draagt dat uit. Hij is helemaal "de Man"! Dan ben ik ineens helemaal nergens meer en kom in zijn hoofdstuk nergens meer voor.
Ik vond het eigenlijk wel prettig dat hij per se niet wilde scheiden en het daarmee moeilijk had.. Soort van boetedoening. Want uiteraard wil ik voor mezelf en mijn meiden van hem scheiden, maar wil hem ook zien bloeden. Hij moet pijn voelen, de pijn die ik ook gehad heb. Ik wil strijd en ik wil winnen! Althans.. dat gevoel bij hem overbrengen en dat betekent ook naar mijzelf toe een overwinning. Nu is hij ineens een mak schaap. Over de alimentatie maakt hij grapjes... haha, Thirz... jij vangt van mij dadelijk 2000 euro per maand, meid. Maw.. ik hoef er weinig van te verwachten want op papier verdient hij niets. Oke, prima.. ik kan zelf verdienen, maar doordat ik er destijds voor gekozen heb een werkende mam te zijn, en dus tijdens de schooltijden werk, verdien ik ook niet de hele wereld. Dat probeer ik dan later wel op te lossen, maar het voelt gewoon niet goed. Zo onrechtvaardig.
Dit voelt niet als jaloezie zoals ik dat voelde toen ik nog van hem hield. Dit voelt anders...Zo onrespectvol, alsof ik niemand ben en een voorbijganger geweest ben ik zijn leven. 22 jaar van mijn leven heb ik aan hem gegeven en vergald, nou ja een groot gedeelte daarvan, we hebben ook leuke momenten gehad, uiteraard.
Wat mij ook zo zeer doet is dat hij de kinderen niet hoort en ziet. Hij ziet alleen hun uiterlijk. Hij maakt van die k*t grapjes.... Dochter D. (10 jr) haar borsten beginnen te groeien, hij grapt daarover en pakt haar voor de lol bij haar borsten. Dochter D. vindt dat écht niet leuk. Vanavond tijdens het eten, ik weet niet meer hoe het begon, maar toen begon hij grapjes te maken over Tarzan tegen dochter D. Dat kind heeft geen idee wat hij bedoelde... denkt nog altijd aan Tarzan als zijnde een film, hij bedoelde het anders... Dan vind ik hem zo ziek! Ik heb hem uitgelegd dat dat gevoelig ligt bij jonge meisjes, hij ziet er enkel de lol van in. Op die momenten ben ik weer heel blij dat we over een poosje van hem verlost zijn.
Wel, heb even van me afgeschreven... zit vandaag niet zo lekker in mijn vel. Morgen vast wel weer.
Liefs,
Thirza.
maandag 2 juli 2007 om 22:41
Lieve Thirza, ik lees met open mond wat je a.s. ex bij je dochter doet. Dat is echt niet normaal! Je mag blij zijn als hij straks niet meer met jou en je kinderen in één huis woont :@
Ik kan me goed voorstellen dat het steekt dat je man niet helemaal kapotgaat van verdriet. Maar ja... dit is de man die jij niet meer wil. Hij heeft een andere tactiek gekozen nu hij heeft gemerkt dat de slachtoffertactiek niet werkt. Gek trouwens, want die werkte altijd perfect tot nu toe???? Maar goed, Thirza heeft 'm door dus we proberen het anders. 'Ns kijken of ze nog durft als ze ziet dat ik het hélemaal niet erg vind als ze weggaat. Dan heeft ze niemand meer om tegen te vechten en moet ze het echt voor zichzelf doen.
Hij daagt je gewoon uit. Nu hij geen boksbal meer wil spelen, word jij gedwongen naar jezelf te kijken, naar wat jij wilt. Dat is heel confronterend. Maar je weet zelf: je wilt niet meer bij die man wonen. Hij is niet goed en lief voor jou. Of hij jou niet wil is helemaal niet meer belangrijk. Of hij wel "goed" en "lief" voor een ander is ook niet. Je weet wat dat inhoudt bij hem. Hij trekt een blik charme open, koopt nieuwe onderbroeken, spuit een wolk Axe om zich heen en is De Man. Wat heeft hij te bieden? Hij kan zijn glansrol maar zo lang volhouden...
Hij is De Man... de man die na 22 jaar door zijn vrouw wordt verlaten, die er alleen voorstaat en het in zijn broek doet bij de gedachte dat hij zich nu alleen moet redden. De Bange Man.
liefs,
dubio
Ik kan me goed voorstellen dat het steekt dat je man niet helemaal kapotgaat van verdriet. Maar ja... dit is de man die jij niet meer wil. Hij heeft een andere tactiek gekozen nu hij heeft gemerkt dat de slachtoffertactiek niet werkt. Gek trouwens, want die werkte altijd perfect tot nu toe???? Maar goed, Thirza heeft 'm door dus we proberen het anders. 'Ns kijken of ze nog durft als ze ziet dat ik het hélemaal niet erg vind als ze weggaat. Dan heeft ze niemand meer om tegen te vechten en moet ze het echt voor zichzelf doen.
Hij daagt je gewoon uit. Nu hij geen boksbal meer wil spelen, word jij gedwongen naar jezelf te kijken, naar wat jij wilt. Dat is heel confronterend. Maar je weet zelf: je wilt niet meer bij die man wonen. Hij is niet goed en lief voor jou. Of hij jou niet wil is helemaal niet meer belangrijk. Of hij wel "goed" en "lief" voor een ander is ook niet. Je weet wat dat inhoudt bij hem. Hij trekt een blik charme open, koopt nieuwe onderbroeken, spuit een wolk Axe om zich heen en is De Man. Wat heeft hij te bieden? Hij kan zijn glansrol maar zo lang volhouden...
Hij is De Man... de man die na 22 jaar door zijn vrouw wordt verlaten, die er alleen voorstaat en het in zijn broek doet bij de gedachte dat hij zich nu alleen moet redden. De Bange Man.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 3 juli 2007 om 10:02
Neem de impact van zulke aanrakingen op je meisje serieus. Ze heeft geen enkele mogelijkheid om zich eraan te onttrekken en het is toch een inbreuk op haar integriteit. Nu al niet effectief nee kunnen zeggen kan betekenen dat ze daar ook moeite mee zal hebben als iemand buiten de deur haar op wat voor manier dan ook aanrandt.
Voor wat jezelf betreft: je bent altijd vervangbaar geweest, dat is heel wrang om te constateren. Een accessoire in het leven van jouw x, dat mag blijven zolang het voldoet, en weggeflikkerd wordt zodra het niet meer voldoet.
Maak je geen zorgen: hij zal zich echt nog wel naar voelen in dit leven. Misschien pas op een moment dat jij allang jezelf weer bij elkaar geraapt hebt en het leven van een godin leidt. Geduld, vrouw.
Probeer die nieuwe liefde van hem te zien als jóuw ticket naar een rustige afvaart, het is zoveel makkelijker om hem stevig aan de kant te zetten als hij bij je terug wil komen en de scheiding eenmaal een feit is, inclusief eigen woonruimte etc. Word maar boos op hem, dat helpt je ook om door te zetten. Stel je voor dat je al die tijd had moeten blijven vechten tegen dat slachtoffer, tegen die dreiging als hij toch iets van je wilde wat jij allang niet meer wilt.
Voor wat jezelf betreft: je bent altijd vervangbaar geweest, dat is heel wrang om te constateren. Een accessoire in het leven van jouw x, dat mag blijven zolang het voldoet, en weggeflikkerd wordt zodra het niet meer voldoet.
Maak je geen zorgen: hij zal zich echt nog wel naar voelen in dit leven. Misschien pas op een moment dat jij allang jezelf weer bij elkaar geraapt hebt en het leven van een godin leidt. Geduld, vrouw.
Probeer die nieuwe liefde van hem te zien als jóuw ticket naar een rustige afvaart, het is zoveel makkelijker om hem stevig aan de kant te zetten als hij bij je terug wil komen en de scheiding eenmaal een feit is, inclusief eigen woonruimte etc. Word maar boos op hem, dat helpt je ook om door te zetten. Stel je voor dat je al die tijd had moeten blijven vechten tegen dat slachtoffer, tegen die dreiging als hij toch iets van je wilde wat jij allang niet meer wilt.
dinsdag 3 juli 2007 om 10:42
Ik sluit me aan bij Mamzelle, neem het serieus. Ik zou er een keer met je dochter over praten, zonder het al te beladen te maken maar wel duidelijk laten weten dat haar vader, jij of wie dan ook niet aan haar mag zitten als ze dat niet wil en dat ze dat ook kenbaar mag maken.
Ook als hij het niet uit seksuele overwegingen doet (die indruk had ik ook niet), kan het schadelijk zijn voor je dochter. Er spreekt een groot gebrek aan respect, zelfs minachting, uit zijn woorden en daden. Dat kan wel degelijk een impact op haar hebben, zeker op deze leeftijd. Maak er gebruik van dat ze voor jou geen geheimen heeft. Bedenk dat de kinderen straks naar je ex toegaan en dat jij er dan niet bij bent om hen te beschermen. Zorg ervoor dat ze weerbaar zijn. Oefen eventueel verschillende situatie met rollenspellen: stel, je bent in het zwembad en...
Overigens geloof ik geen moment dat hij het lollig bedoelt (jij ook niet, begrijp ik), maar is het gewoon een uiting van verkapte vrouwenhaat. Als zodanig wel serieus te nemen met betrekking tot je twee opgroeiende dochters.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 3 juli 2007 om 12:52
Thirzalief, het is een wedstrijd.
Misschien zit je nu met je wenkbrauwen in je haargrens van verbazing maar het lijkt op een soort wedstrijd die je speelt. Ik heb het geloof ik al eens eerder met je besproken maar het kan zijn dat ik het postte aan Vrouwtje Klets, dus ik zal het nog eens uitleggen.
Als hij zwak is voel jij je sterk. Als jij je sterk voelt moet jij weer zwak worden want als jij zwak bent heeft hij meer invloed op je. Het is dus een soort spel wat jullie spelen. Misschien onbewust maar het wordt gespeeld. Jij ergert je aan hem, als hij in een wolk parfum (haha!) het huis verlaat en lang in bad ligt. Je hebt hem liever huilend aan de telefoon, klagend en dreigend met zelfmoord. Dan ben jij namelijk de sterke.
Jullie relatie is volkomen ongelijkwaardig en het is een duidelijk teken dat de boel op zijn eind loopt want jij kent hem zó goed en weet zo goed hoe hij in elkaar zit. Hij weet dat andersom van jou ook en jullie mikken precies (misschien onbewust) op elkaars zwakke plekken om elkaar goed te raken.
Waar haalt hij nu ineens weer een vrouw vandaan? Niet dat je dat moet gaan vragen want meid, wat kan jou het schelen, jij wil hem tenslotte niet meer maar het is wel frappant dat hij nog geen week geleden dreigde met zelfmoord, want hij was zo eenzaam. Nu gaat hij geurend als een prins de deur uit. Om jou te treffen waarschijnlijk want hij wéét dat jij pijn hebt als hij zo ongeïnteresseerd doet in jou, hij kent je als geen ander.
Ja, bij VK ging dat ook zo, al mag ik niet over haar praten want ze is er niet bij maar het is een valkuil waar je in zou kunnen trappen en als je dat doet dan moet je dat natuurlijk helemaal zelf weten maar veranderen gaat er niets uiteindelijk. Je bent binnen no time weer terug bij af. Dat is het lullige.
Jullie spelen een spel Thirza, jij en hij en hij staat nu weer even voor. Áls jij dat toelaat tenminste. De kunst is om je eigen plan te trekken en te proberen (probéren zeg ik nadrukkelijk want ik weet hoe verdomde moeilijk het is) hem daarin geen rol meer te laten spelen. Het gaat nu niet meer om jou en hem als stel en hoe jullie samen kunnen leven. Het gaat om Thirza die gaat leven zónder haar man en met haar dochters. Snap je wat ik bedoel? Als je vind dat ik uit mijn nek klets hoor ik dat ook graag, dat weet je, ik hoef geen gelijk, ik registreer gewoon wat ik zie gebeuren en het is mijn eigen interpretatie.
Een man die naar de borsten van zijn dochter grijpt, bij wijze van geintje en die over een 'Tarzan' begint tegen een meisje van tien is in mijn ogen een botte, ongevoelige en vooral niet geschikte vader. Ik ga werkelijk over mijn nek van dit soort verhalen. Al bedoelt hij er niks seksueels mee, het geeft wel zijn verknipte geest weer. Voor mij ligt dit trouwens als slachtoffer van seksueel misbruik (niet door een familielid overigens) erg gevoelig dus ik moet er misschien gewoon maar niks over zeggen.
Goed dat je aangeeft dat je even niet lekker in je vel zit. Jammer genoeg horen die dagen er ook bij en ze gaan over. Er komen weer leuke dagen aan. Beloofd.
Misschien zit je nu met je wenkbrauwen in je haargrens van verbazing maar het lijkt op een soort wedstrijd die je speelt. Ik heb het geloof ik al eens eerder met je besproken maar het kan zijn dat ik het postte aan Vrouwtje Klets, dus ik zal het nog eens uitleggen.
Als hij zwak is voel jij je sterk. Als jij je sterk voelt moet jij weer zwak worden want als jij zwak bent heeft hij meer invloed op je. Het is dus een soort spel wat jullie spelen. Misschien onbewust maar het wordt gespeeld. Jij ergert je aan hem, als hij in een wolk parfum (haha!) het huis verlaat en lang in bad ligt. Je hebt hem liever huilend aan de telefoon, klagend en dreigend met zelfmoord. Dan ben jij namelijk de sterke.
Jullie relatie is volkomen ongelijkwaardig en het is een duidelijk teken dat de boel op zijn eind loopt want jij kent hem zó goed en weet zo goed hoe hij in elkaar zit. Hij weet dat andersom van jou ook en jullie mikken precies (misschien onbewust) op elkaars zwakke plekken om elkaar goed te raken.
Waar haalt hij nu ineens weer een vrouw vandaan? Niet dat je dat moet gaan vragen want meid, wat kan jou het schelen, jij wil hem tenslotte niet meer maar het is wel frappant dat hij nog geen week geleden dreigde met zelfmoord, want hij was zo eenzaam. Nu gaat hij geurend als een prins de deur uit. Om jou te treffen waarschijnlijk want hij wéét dat jij pijn hebt als hij zo ongeïnteresseerd doet in jou, hij kent je als geen ander.
Ja, bij VK ging dat ook zo, al mag ik niet over haar praten want ze is er niet bij maar het is een valkuil waar je in zou kunnen trappen en als je dat doet dan moet je dat natuurlijk helemaal zelf weten maar veranderen gaat er niets uiteindelijk. Je bent binnen no time weer terug bij af. Dat is het lullige.
Jullie spelen een spel Thirza, jij en hij en hij staat nu weer even voor. Áls jij dat toelaat tenminste. De kunst is om je eigen plan te trekken en te proberen (probéren zeg ik nadrukkelijk want ik weet hoe verdomde moeilijk het is) hem daarin geen rol meer te laten spelen. Het gaat nu niet meer om jou en hem als stel en hoe jullie samen kunnen leven. Het gaat om Thirza die gaat leven zónder haar man en met haar dochters. Snap je wat ik bedoel? Als je vind dat ik uit mijn nek klets hoor ik dat ook graag, dat weet je, ik hoef geen gelijk, ik registreer gewoon wat ik zie gebeuren en het is mijn eigen interpretatie.
Een man die naar de borsten van zijn dochter grijpt, bij wijze van geintje en die over een 'Tarzan' begint tegen een meisje van tien is in mijn ogen een botte, ongevoelige en vooral niet geschikte vader. Ik ga werkelijk over mijn nek van dit soort verhalen. Al bedoelt hij er niks seksueels mee, het geeft wel zijn verknipte geest weer. Voor mij ligt dit trouwens als slachtoffer van seksueel misbruik (niet door een familielid overigens) erg gevoelig dus ik moet er misschien gewoon maar niks over zeggen.
Goed dat je aangeeft dat je even niet lekker in je vel zit. Jammer genoeg horen die dagen er ook bij en ze gaan over. Er komen weer leuke dagen aan. Beloofd.
donderdag 5 juli 2007 om 22:39
Hey lieve Leo,
Het spelletje wat je hieronder beschrijft herken ik. Zo ging het ook tijdens onze relatie. Hij was meest van tijd de sterkere, terwijl ik afhankelijk en kwetsbaar was. Al die jaren dat ik er (op mijn manier) voor vocht hem helemaal voor mezelf en veranderd te zien krijgen was hij constant aan zet. Ik deed weinig anders dan hopen en passief zijn in het opbouwen van mijn eigen leven. Tja, ik leefde mijn leventje wel... ging volop winkelen en met de meiden op stap, maar verder was het thuiszitten. Nu frustreert dat mij heel erg omdat ik nu het gevoel heb al die jaren stil gestaan te hebben.
Sinds hij doorheeft dat er niets meer te redden valt aan onze relatie en ik écht niet meer wil, ben ik steeds vaker aan zet. Natuurlijk vind ik het leuker als hij slachtoffert. Hoezeer dat mij ook irriteert want dan vind ik hem een slappe zak. Maar dat geeft mij dan genoegdoening.
Vandaag kreeg ik een brief over de alimentatie zoals door haar berekend. Een voorlopige berekening. In die brief stond dat mijn echtgenoot niet in staat kan worden geacht tot het betalen van partner en/of kinderalimentatie gezien zijn inkomen. Bij die berekening is in zijn uitgaven ook onze hypotheek meegerekend. Hij eindigt dan zelfs in de min. Inkomen/uitgaven bedoel ik, dus dan zijn niet eens dagelijkse uitgaven meegerekend.
Toen ik vanmiddag die brief onder ogen kreeg werd ik zó vreselijk kwaad en verdrietig. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar ik ben altijd heel goed, trouw en vooral zorgzaam voor hem geweest. Ik vond alles wat hij deed goed, terwijl ik me een slag in de rondte werkte in- en buitens huis. Ik was een poetsmiep en altijd heel erg op het huishouden. Hij voerde niets uit in huis en ook dat vond ik prima. Ik zorgde voor de kids en hij heeft nog nooit een luier verschoond etc.etc... Vond ik ook prima. Alsof dat dan uiteindelijk mijn dank is, terwijl hij altijd vooral goed voor zichzelf geweest is.
Hij wil mij per se uitkopen en is vaag over hoe hij dat wil gaan doen. Financieel kan hij dat wit niet opbrengen... Zwart wellicht wel en belooft dat ik van zijn zwarte centjes mag mee blijven genieten als zijnde alimentatie. Ja, daar schiet ik iets mee op! Hij wil hier blijven wonen omdat hij al ziek wordt bij het idee dat al zijn spullen verhuist moeten gaan worden. En hij heeft wat spullen. De kamers die we niet gebruiken staan vol met kasten die van hem zijn.
Het voelt gewoon echt niet goed, gemeen en zo onrechtvaardig. Ik ben te goed voor hem geweest en nu word ik zo afgescheept. Let wel... ik hoef voor mezelf niet zo nodig alimentatie, maar mijn meiden wil ik zo graag niets te kort doen. Ik wil graag dat ze dezelfde dingen kunnen blijven doen die hun vriendinnetjes ook doen.
X vind dit dus helemaal geweldig! Hij lacht en zegt "jij wilde toch zo graag scheiden"? Je gaat spijt krijgen, meid en je gaat me smeken om terug te komen... Dat laatste dus echt niet maar tja, dan is hij weer aan zet. Of ergens toch ook weer niet want scheiden gaan we sowieso!
Die vrouwen? Die haalt hij (denk ik) uit het uitgaanscircuit. Internet is ie mee gestopt want die wijven vind hij triest. Hij staat ergens in A'dam als portier, ziet er goed uit in zijn pak en er zijn veel meiden die daar voor vallen. Die het wel interessant vinden versiert te worden door een portier. Arme meiden die er in trappen want ze zijn niet meer dan een pleziertje voor hem. Dit werk ook altijd tussen ons gestaan. Nachten dat hij niet thuiskwam omdat hij zgn. in slaap gevallen was in zijn auto en de terugreis niet aandurfde. Of gewoon vanuit zijn werk doorging naar een after-party en met een neus vol coke thuiskwam. Dan was ie lief/vrolijk en had ie vooral zin in seks... maar owee als de drugs uitgewerkt waren. Dan was hij monstelijk.
Het grijpen naar de borsten van dochter D en beginnen over Tarzan is ook niet normaal! Zie het al voor me dat mijn pap-lief dat vroeger bij mij deed! Het is zijn "humor" en zo misplaatst. Het kent alleen maar platte humor. Ook naar mij toe... Puber! Ik heb geprobeerd hem uit te leggen waarom het niet kan, maar vrees dat hij de ernst er niet van in ziet. Ik heb er wel met dochter D. over gesproken. Gelukkig neemt ze me altijd in vertrouwen en hebben we saampjes heel veel geheimpjes. Ik weet bijna zeker dat ze, ondanks thuis, goed in haar vel zit. Maar goed.. het kan uiteraard later wel een terugslag teweeg brengen. Ik hoop dat ze met me blijft praten. We praten met zijn drie-en sowieso veel...en ze weten gelukkig heel goed dat ze bij me terecht kunnen.
Het enige wat hij doet is pronken. Alsof ze een stuk materiaal zijn. Ze doen modellen"werk" en hebben daarin al het e.e.a. gedaan. Ze hebben regelmatig leuke opdrachtjes waaronder ook commercials waarin ze meespeelde. Mijn meiden vinden dat leuk om te doen. Zolang zij het leuk vinden, vind ik het ook leuk. X vind het ook leuk, maar met name voor zichzelf... kan ie weer pronken. Oke.. niets mis mee, want ik pronk ook, maar dat is voor mij nog altijd bijzaak. Belangrijker vind ik dat ze het goed op school doen en lekker in hun vel zitten en vooral zorgenloos blijven. Maar x boeit dat allemaal niet zo. Alles draait om hem.
Wel, volgens mij heb ik een ellenlang verhaal getypt;)
Buiten de gebruikelijke dipjes heb ik ook momenten waarop ik me goed voel hoor. Dan zie ik mijn nieuwe leven als een uitdaging en heb er zin in. Het wisselt zo erg... Het ene moment voel ik me een wrak en het andere moment voel ik me harstikke lekker... Er komt vast een periode waarop de goede momenten de overhand hebben.
Koetje Boe.. ik wil ook heel graag weten hoe het met je gaat.
Liefs,
Thirza
Het spelletje wat je hieronder beschrijft herken ik. Zo ging het ook tijdens onze relatie. Hij was meest van tijd de sterkere, terwijl ik afhankelijk en kwetsbaar was. Al die jaren dat ik er (op mijn manier) voor vocht hem helemaal voor mezelf en veranderd te zien krijgen was hij constant aan zet. Ik deed weinig anders dan hopen en passief zijn in het opbouwen van mijn eigen leven. Tja, ik leefde mijn leventje wel... ging volop winkelen en met de meiden op stap, maar verder was het thuiszitten. Nu frustreert dat mij heel erg omdat ik nu het gevoel heb al die jaren stil gestaan te hebben.
Sinds hij doorheeft dat er niets meer te redden valt aan onze relatie en ik écht niet meer wil, ben ik steeds vaker aan zet. Natuurlijk vind ik het leuker als hij slachtoffert. Hoezeer dat mij ook irriteert want dan vind ik hem een slappe zak. Maar dat geeft mij dan genoegdoening.
Vandaag kreeg ik een brief over de alimentatie zoals door haar berekend. Een voorlopige berekening. In die brief stond dat mijn echtgenoot niet in staat kan worden geacht tot het betalen van partner en/of kinderalimentatie gezien zijn inkomen. Bij die berekening is in zijn uitgaven ook onze hypotheek meegerekend. Hij eindigt dan zelfs in de min. Inkomen/uitgaven bedoel ik, dus dan zijn niet eens dagelijkse uitgaven meegerekend.
Toen ik vanmiddag die brief onder ogen kreeg werd ik zó vreselijk kwaad en verdrietig. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar ik ben altijd heel goed, trouw en vooral zorgzaam voor hem geweest. Ik vond alles wat hij deed goed, terwijl ik me een slag in de rondte werkte in- en buitens huis. Ik was een poetsmiep en altijd heel erg op het huishouden. Hij voerde niets uit in huis en ook dat vond ik prima. Ik zorgde voor de kids en hij heeft nog nooit een luier verschoond etc.etc... Vond ik ook prima. Alsof dat dan uiteindelijk mijn dank is, terwijl hij altijd vooral goed voor zichzelf geweest is.
Hij wil mij per se uitkopen en is vaag over hoe hij dat wil gaan doen. Financieel kan hij dat wit niet opbrengen... Zwart wellicht wel en belooft dat ik van zijn zwarte centjes mag mee blijven genieten als zijnde alimentatie. Ja, daar schiet ik iets mee op! Hij wil hier blijven wonen omdat hij al ziek wordt bij het idee dat al zijn spullen verhuist moeten gaan worden. En hij heeft wat spullen. De kamers die we niet gebruiken staan vol met kasten die van hem zijn.
Het voelt gewoon echt niet goed, gemeen en zo onrechtvaardig. Ik ben te goed voor hem geweest en nu word ik zo afgescheept. Let wel... ik hoef voor mezelf niet zo nodig alimentatie, maar mijn meiden wil ik zo graag niets te kort doen. Ik wil graag dat ze dezelfde dingen kunnen blijven doen die hun vriendinnetjes ook doen.
X vind dit dus helemaal geweldig! Hij lacht en zegt "jij wilde toch zo graag scheiden"? Je gaat spijt krijgen, meid en je gaat me smeken om terug te komen... Dat laatste dus echt niet maar tja, dan is hij weer aan zet. Of ergens toch ook weer niet want scheiden gaan we sowieso!
Die vrouwen? Die haalt hij (denk ik) uit het uitgaanscircuit. Internet is ie mee gestopt want die wijven vind hij triest. Hij staat ergens in A'dam als portier, ziet er goed uit in zijn pak en er zijn veel meiden die daar voor vallen. Die het wel interessant vinden versiert te worden door een portier. Arme meiden die er in trappen want ze zijn niet meer dan een pleziertje voor hem. Dit werk ook altijd tussen ons gestaan. Nachten dat hij niet thuiskwam omdat hij zgn. in slaap gevallen was in zijn auto en de terugreis niet aandurfde. Of gewoon vanuit zijn werk doorging naar een after-party en met een neus vol coke thuiskwam. Dan was ie lief/vrolijk en had ie vooral zin in seks... maar owee als de drugs uitgewerkt waren. Dan was hij monstelijk.
Het grijpen naar de borsten van dochter D en beginnen over Tarzan is ook niet normaal! Zie het al voor me dat mijn pap-lief dat vroeger bij mij deed! Het is zijn "humor" en zo misplaatst. Het kent alleen maar platte humor. Ook naar mij toe... Puber! Ik heb geprobeerd hem uit te leggen waarom het niet kan, maar vrees dat hij de ernst er niet van in ziet. Ik heb er wel met dochter D. over gesproken. Gelukkig neemt ze me altijd in vertrouwen en hebben we saampjes heel veel geheimpjes. Ik weet bijna zeker dat ze, ondanks thuis, goed in haar vel zit. Maar goed.. het kan uiteraard later wel een terugslag teweeg brengen. Ik hoop dat ze met me blijft praten. We praten met zijn drie-en sowieso veel...en ze weten gelukkig heel goed dat ze bij me terecht kunnen.
Het enige wat hij doet is pronken. Alsof ze een stuk materiaal zijn. Ze doen modellen"werk" en hebben daarin al het e.e.a. gedaan. Ze hebben regelmatig leuke opdrachtjes waaronder ook commercials waarin ze meespeelde. Mijn meiden vinden dat leuk om te doen. Zolang zij het leuk vinden, vind ik het ook leuk. X vind het ook leuk, maar met name voor zichzelf... kan ie weer pronken. Oke.. niets mis mee, want ik pronk ook, maar dat is voor mij nog altijd bijzaak. Belangrijker vind ik dat ze het goed op school doen en lekker in hun vel zitten en vooral zorgenloos blijven. Maar x boeit dat allemaal niet zo. Alles draait om hem.
Wel, volgens mij heb ik een ellenlang verhaal getypt;)
Buiten de gebruikelijke dipjes heb ik ook momenten waarop ik me goed voel hoor. Dan zie ik mijn nieuwe leven als een uitdaging en heb er zin in. Het wisselt zo erg... Het ene moment voel ik me een wrak en het andere moment voel ik me harstikke lekker... Er komt vast een periode waarop de goede momenten de overhand hebben.
Koetje Boe.. ik wil ook heel graag weten hoe het met je gaat.
Liefs,
Thirza
donderdag 5 juli 2007 om 23:49
Lieve Eleonora en Thirza,
Het is al weer laat en dat is niet de eerste avond deze week. Erg druk en daarom niet vaak tijd om te schrijven.
Thirza,
Ik lees met verbazing over het feit dat x grapjes maakt over Tarzan en je dochter bij haar borsten grijpt, wat een ongelovelijke l*l zeg!! Sorry, ik weet het niet netter te zeggen.
Wees blij dat je gaat scheiden, want wie weet wat je allemaal bespaard gaat blijven. Jij heb het duidelijk voor ogen en je gaat het vast redden!!
Eleonora,
jij verwoord de dingen altijd vaak zo duidelijk. Echt heel knap!
En hier....? Het ene obstakel is overwonnen en dat geeft een heel goed gevoel. Maar gelijk toen ik wist dat dat rond was, wist ik ook dat er wel weer gauw iets nieuws uitgevonden zou worden door mijn ex. En ja hoor, wel zulk werk!! De narigheid gaat gewoon door, maar begin er inmiddels aardig resistent tegen te worden. Hou ook maar voor ogen dat het ooit afgelopen zal zijn! Ondanks wat narigheden gaat het best goed met me!
En nu ga ik mijn bed opzoeken want mag morgen gewoon weer werken....
Het is al weer laat en dat is niet de eerste avond deze week. Erg druk en daarom niet vaak tijd om te schrijven.
Thirza,
Ik lees met verbazing over het feit dat x grapjes maakt over Tarzan en je dochter bij haar borsten grijpt, wat een ongelovelijke l*l zeg!! Sorry, ik weet het niet netter te zeggen.
Wees blij dat je gaat scheiden, want wie weet wat je allemaal bespaard gaat blijven. Jij heb het duidelijk voor ogen en je gaat het vast redden!!
Eleonora,
jij verwoord de dingen altijd vaak zo duidelijk. Echt heel knap!
En hier....? Het ene obstakel is overwonnen en dat geeft een heel goed gevoel. Maar gelijk toen ik wist dat dat rond was, wist ik ook dat er wel weer gauw iets nieuws uitgevonden zou worden door mijn ex. En ja hoor, wel zulk werk!! De narigheid gaat gewoon door, maar begin er inmiddels aardig resistent tegen te worden. Hou ook maar voor ogen dat het ooit afgelopen zal zijn! Ondanks wat narigheden gaat het best goed met me!
En nu ga ik mijn bed opzoeken want mag morgen gewoon weer werken....
vrijdag 6 juli 2007 om 09:15
Koetje, sterkte meisje, schrijf maar lekker als je je verhaal kwijt wil en als je niks wil zeggen is het ook goed hoor. Fijn te lezen dat je je ondanks de moeilijkheden wel ok voelt!
Thirza, die man van jou. Die had echt de mijne kunnen zijn. Mijn ex dan. Er zijn veel overeenkomsten, al had ik geen kinderen en was mijn ex geen portier maar verder, ze lijken op elkaar in van alles en nog wat. Ik heb ook met veel dames uit het uitgaansleven te maken gehad waar mijn ex op viel en mee rommelde. Hij ging er zelfs eens een verhuizen! Had 'ie de week er voor op een houseparty ontmoet en was blijkbaar als een blok voor haar gevallen dus ging hij haar helpen verhuizen. Mijn ex, die zo'n hekel had aan lichamelijke inspanning. Hahahaahaaaa! Nu kan ik er om lachen, toen ging ik er kapot aan, aan die stiekemigheden en geheimzinnige dingen die met vrouwen te maken hadden. Vréselijk.
Lieve meid, we hebben het er al eens eerder over gehad en ik vind het heel goed dat je aangeeft dat je je miskend voelt na alles wat je voor je ex hebt gedaan maar dat is nu juist het erge aan een relatie als deze. De enige les die je er van leert en zo'n beetje het enige wat je er uit mee kunt nemen ben je zelf en zijn (in jouw geval) je dochters. Meer is er niet.
Je bijna ex zal best eens in een sentimentele bui toegeven dat jij veel voor hem gedaan hebt maar eerder nog zal hij proberen je te breken en kapot te maken. Hij lacht zich slap nu omdat hij zogenaamd geen alimentatie kan gaan betalen en dat meent hij.
Jíj hebt hém, de grote, goedruikende, zwaargebouwde wereldvent, de droom van werkelijk ie-de-re vrouw, laten weten te willen scheiden. Hoe dúrf je! Daar zul je voor boeten want niemand verlaat hem. Hij verlaat, hij bedriegt en bedreigt, een ander en zeker zijn vrouw, doet dat niet bij hem want dan moet je straf en dat zal hij ook doen. Je straffen.
Verwacht dus geen beloning voor al je harde werk. Die krijg je niet. Tenminste, niet van hem. Je krijgt je vrijheid en misschien geldzorgen maar dan wel jóuw geldzorgen en daar zul je het mee moeten doen. Maar jij gaat op je ppotjes terecht komen meid, let op mijn woorden, het komt helemaal goed met jou, daar heb je hem absoluut niet bij nodig.
Mocht 'ie willen!
Thirza, die man van jou. Die had echt de mijne kunnen zijn. Mijn ex dan. Er zijn veel overeenkomsten, al had ik geen kinderen en was mijn ex geen portier maar verder, ze lijken op elkaar in van alles en nog wat. Ik heb ook met veel dames uit het uitgaansleven te maken gehad waar mijn ex op viel en mee rommelde. Hij ging er zelfs eens een verhuizen! Had 'ie de week er voor op een houseparty ontmoet en was blijkbaar als een blok voor haar gevallen dus ging hij haar helpen verhuizen. Mijn ex, die zo'n hekel had aan lichamelijke inspanning. Hahahaahaaaa! Nu kan ik er om lachen, toen ging ik er kapot aan, aan die stiekemigheden en geheimzinnige dingen die met vrouwen te maken hadden. Vréselijk.
Lieve meid, we hebben het er al eens eerder over gehad en ik vind het heel goed dat je aangeeft dat je je miskend voelt na alles wat je voor je ex hebt gedaan maar dat is nu juist het erge aan een relatie als deze. De enige les die je er van leert en zo'n beetje het enige wat je er uit mee kunt nemen ben je zelf en zijn (in jouw geval) je dochters. Meer is er niet.
Je bijna ex zal best eens in een sentimentele bui toegeven dat jij veel voor hem gedaan hebt maar eerder nog zal hij proberen je te breken en kapot te maken. Hij lacht zich slap nu omdat hij zogenaamd geen alimentatie kan gaan betalen en dat meent hij.
Jíj hebt hém, de grote, goedruikende, zwaargebouwde wereldvent, de droom van werkelijk ie-de-re vrouw, laten weten te willen scheiden. Hoe dúrf je! Daar zul je voor boeten want niemand verlaat hem. Hij verlaat, hij bedriegt en bedreigt, een ander en zeker zijn vrouw, doet dat niet bij hem want dan moet je straf en dat zal hij ook doen. Je straffen.
Verwacht dus geen beloning voor al je harde werk. Die krijg je niet. Tenminste, niet van hem. Je krijgt je vrijheid en misschien geldzorgen maar dan wel jóuw geldzorgen en daar zul je het mee moeten doen. Maar jij gaat op je ppotjes terecht komen meid, let op mijn woorden, het komt helemaal goed met jou, daar heb je hem absoluut niet bij nodig.
Mocht 'ie willen!
maandag 9 juli 2007 om 20:56
Hoi, ik kom ook weer eens even langs. Eleonora, wat lief dat je naar me vraagt!
Thirza en Koetje, ik wens jullie beiden veel sterkte toe, jullie situatie is wel wat erger en heftiger dan die van mij. Thirza, als ik je verhalen zo lees, dan vind ik je zo'n geweldige moeder! Je dochters mogen in hun handjes knijpen met zo'n tof wijf als jij als moeder!
Hier gaat alles erg goed. Ben inmiddels in mijn eigen huis aan het klussen, en hoop begin volgende maand te kunnen verhuizen. De scheiding wordt binnen afzienbare tijd 'ingediend', dus hier is er echt wel licht aan het eind van de tunnel. Gelukkig, want nu ik dat licht zie, zou ik er het liefst heel hard heen rennen. Ik ben echt toe aan een plek voor mezelf!
Thirza en koetje, ik kom dan misschien niet meer vaak langs, maar ik denk wel aan jullie!
Thirza en Koetje, ik wens jullie beiden veel sterkte toe, jullie situatie is wel wat erger en heftiger dan die van mij. Thirza, als ik je verhalen zo lees, dan vind ik je zo'n geweldige moeder! Je dochters mogen in hun handjes knijpen met zo'n tof wijf als jij als moeder!
Hier gaat alles erg goed. Ben inmiddels in mijn eigen huis aan het klussen, en hoop begin volgende maand te kunnen verhuizen. De scheiding wordt binnen afzienbare tijd 'ingediend', dus hier is er echt wel licht aan het eind van de tunnel. Gelukkig, want nu ik dat licht zie, zou ik er het liefst heel hard heen rennen. Ik ben echt toe aan een plek voor mezelf!
Thirza en koetje, ik kom dan misschien niet meer vaak langs, maar ik denk wel aan jullie!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
maandag 9 juli 2007 om 22:32
Wat een lieve meid ben je Miss Thang*; en wat fijn dat het zo goed met je gaat! Nog heel eventjes en dan heb je je eigen plekje....oh wat heerlijk.. lekker klussen in je eigen huissie.. Je kan wel schrijven dat jouw situatie minder heftig is, maar een scheiding en alles wat daarbij komt is sowieso kei-moeilijk. Er komt zoveel bij kijken en dat heb je toch maar mooi geflikt! Geniet ervan meid! en uiteraard bedankt voor je support.
Koetje Boe... je laat weinig los maar tussen de regels lees ik zoveel narigheid.! Ga zo door meid, je bent al zover. Over dat resistent raken herken ik wel een beetje.. hoewel resistent.. wennen doet het nooit helemaal. Je vindt er een weg in. Goed iig dat je er langzamerhand tegen opgewassen raakt en je vecht voor jezelf...
Met mij wisselt het nogal... X is nu een paar dagen weg. Hij is vorige week vertrokken en liet al die dagen niets van zich horen. Ik stuurde hem een sms dat hij tenminste zijn vader en kinderen wel kon laten weten waar hij uithangt en hoe het hem vergaat. Vanmiddag hoorde ik van mijn schoonpa dat hij een bruiloft is gaan bezoeken in Roemenie... Kan je het dichterbij zoeken???
Wat me vooral nekt is dat ik slecht slaap. Als ik moe ben zie ik het allemaal niet zitten. Afgelopen nacht beleefde ik (totaal ander onderwerp) maar wel heel heftig, het moment terug waarop we de kist van mijn overleden pap gingen sluiten. Dat laatste ogenblik dat ik hem zag... Dat vond ik met mijn moeder ook zo heftig! Het heeft niets met x te maken, of toch wel.. Als ik me niet oke voel dan denk ik altijd aan mijn ouders. Dan mis ik ze zo... Dan voel ik me eigenlijk gewoon heel eenzaam.
Verder heb ik mijn advocaat te kennen gegeven niet akkoord te gaan met de laatste brief waarin ze stelde dat x niet draagkrachtig is alimentatie te betalen. Daarin waren onze hypotheeklasten meegenomen. X kan hoog of laag springen maar als zijn inkomen niet toereikend is houdt het gewoon op. Dan wordt het huis verkocht. Ik weet inmiddels wel hoe hij het huis wilt financieren.. maar dat is een foute manier die ik hier niet kan neerzetten.
Nu zijn we dus in de fase dat x me volledig negeert. Hij is pleitte, is wist eerst niet waarnaar toe en hij belt, nav een sms van mij, zijn vader. Daarbij deed hij zielig tegen zijn vader, want ik was vorige week niet lief voor hem. Mijn hemel... natuurlijk was ik niet lief tegen hem! Ik wil ook helemaal niet lief doen tegen hem, maar wil wel normaal doen voor de lieve vrede. Lief kan ik niet tegen hem doen omdat hij me tot het uiterste drijft. Ik herken een Kiki (Eleonora schreef daar al over in dat bewuste topic) helemaal in x. Ik, ik, ik en hoe de rest daarover denkt... lekker belangrijk.
Het is zo ingewikkeld, vermoeiend etc.. iets te proberen regelen/praten met iemand waarmee dat gewoon niet mogelijk is. Natuurlijk kan ik mijn eigen plan trekken en x tegenwerken zoals hem vertellen dat het huis verkocht moet worden, hij alimentatie moet betalen etc.. Maar dan ben ik de dupe... Op zeker! Als het huis verkocht moet worden breekt de pleuris los. Daar ben ik zeker van! Hij wil best scheiden maar wel op zijn voorwaarden.Er moet voor hem zo min mogelijk veranderen. Hij moet dezelfde "mooie" man kunnen blijven. Het liefst ziet hij dat ik na de scheiding voor hem blijf zorgen/seks geef in ruil voor geld. Hij ziet zo goed waarin ik kwetsbaar ben. En ja... hoe fout dan ook... ik wil best voor hem blijven zorgen tot op zekere hoogte (geen seks!) als daar een "beloning" tegenover staat.
Kortom, er draait nog (te)veel om hem. Ergens zoek ik zijn goedkeuring een volgende stap te "mogen" nemen... Ik heb het gevoel met hem te moeten overleggen. Het is jammer dat ik hier niet alles kan schrijven, dat zou het makkelijker maken een totaalbeeld te scheppen.
Ik probeer zoveel als mogelijk sterk te blijven en te geloven dat alles op zijn pootjes terecht komt. Maar waarom het zo moeilijk moet gaan? Soms heb ik echt zin om alles te laten zoals het is en x in Godsnaam maar voor lief te nemen. Ik probeer mezelf te overtuigen dat ik tegen hem opgewassen ben, maar dat valt niet mee... Hij blijft degene die de touwtjes in handen heeft en in hoeverre ik me daarbij aansluit? Ik doe mijn uiterste best door verder te bikkelen voor mijn meiden en mezelf.
Liefs,
Thirza
Koetje Boe... je laat weinig los maar tussen de regels lees ik zoveel narigheid.! Ga zo door meid, je bent al zover. Over dat resistent raken herken ik wel een beetje.. hoewel resistent.. wennen doet het nooit helemaal. Je vindt er een weg in. Goed iig dat je er langzamerhand tegen opgewassen raakt en je vecht voor jezelf...
Met mij wisselt het nogal... X is nu een paar dagen weg. Hij is vorige week vertrokken en liet al die dagen niets van zich horen. Ik stuurde hem een sms dat hij tenminste zijn vader en kinderen wel kon laten weten waar hij uithangt en hoe het hem vergaat. Vanmiddag hoorde ik van mijn schoonpa dat hij een bruiloft is gaan bezoeken in Roemenie... Kan je het dichterbij zoeken???
Wat me vooral nekt is dat ik slecht slaap. Als ik moe ben zie ik het allemaal niet zitten. Afgelopen nacht beleefde ik (totaal ander onderwerp) maar wel heel heftig, het moment terug waarop we de kist van mijn overleden pap gingen sluiten. Dat laatste ogenblik dat ik hem zag... Dat vond ik met mijn moeder ook zo heftig! Het heeft niets met x te maken, of toch wel.. Als ik me niet oke voel dan denk ik altijd aan mijn ouders. Dan mis ik ze zo... Dan voel ik me eigenlijk gewoon heel eenzaam.
Verder heb ik mijn advocaat te kennen gegeven niet akkoord te gaan met de laatste brief waarin ze stelde dat x niet draagkrachtig is alimentatie te betalen. Daarin waren onze hypotheeklasten meegenomen. X kan hoog of laag springen maar als zijn inkomen niet toereikend is houdt het gewoon op. Dan wordt het huis verkocht. Ik weet inmiddels wel hoe hij het huis wilt financieren.. maar dat is een foute manier die ik hier niet kan neerzetten.
Nu zijn we dus in de fase dat x me volledig negeert. Hij is pleitte, is wist eerst niet waarnaar toe en hij belt, nav een sms van mij, zijn vader. Daarbij deed hij zielig tegen zijn vader, want ik was vorige week niet lief voor hem. Mijn hemel... natuurlijk was ik niet lief tegen hem! Ik wil ook helemaal niet lief doen tegen hem, maar wil wel normaal doen voor de lieve vrede. Lief kan ik niet tegen hem doen omdat hij me tot het uiterste drijft. Ik herken een Kiki (Eleonora schreef daar al over in dat bewuste topic) helemaal in x. Ik, ik, ik en hoe de rest daarover denkt... lekker belangrijk.
Het is zo ingewikkeld, vermoeiend etc.. iets te proberen regelen/praten met iemand waarmee dat gewoon niet mogelijk is. Natuurlijk kan ik mijn eigen plan trekken en x tegenwerken zoals hem vertellen dat het huis verkocht moet worden, hij alimentatie moet betalen etc.. Maar dan ben ik de dupe... Op zeker! Als het huis verkocht moet worden breekt de pleuris los. Daar ben ik zeker van! Hij wil best scheiden maar wel op zijn voorwaarden.Er moet voor hem zo min mogelijk veranderen. Hij moet dezelfde "mooie" man kunnen blijven. Het liefst ziet hij dat ik na de scheiding voor hem blijf zorgen/seks geef in ruil voor geld. Hij ziet zo goed waarin ik kwetsbaar ben. En ja... hoe fout dan ook... ik wil best voor hem blijven zorgen tot op zekere hoogte (geen seks!) als daar een "beloning" tegenover staat.
Kortom, er draait nog (te)veel om hem. Ergens zoek ik zijn goedkeuring een volgende stap te "mogen" nemen... Ik heb het gevoel met hem te moeten overleggen. Het is jammer dat ik hier niet alles kan schrijven, dat zou het makkelijker maken een totaalbeeld te scheppen.
Ik probeer zoveel als mogelijk sterk te blijven en te geloven dat alles op zijn pootjes terecht komt. Maar waarom het zo moeilijk moet gaan? Soms heb ik echt zin om alles te laten zoals het is en x in Godsnaam maar voor lief te nemen. Ik probeer mezelf te overtuigen dat ik tegen hem opgewassen ben, maar dat valt niet mee... Hij blijft degene die de touwtjes in handen heeft en in hoeverre ik me daarbij aansluit? Ik doe mijn uiterste best door verder te bikkelen voor mijn meiden en mezelf.
Liefs,
Thirza
dinsdag 10 juli 2007 om 08:49
Thirza, door blijven bikkelen, hoor! Niet opgeven nu! Je bent al zo ver. Sterk blijven!
Ik snap het wel, hoor, het kost zo verschrikkelijk veel energie, en het brengt allerlei emoties boven die je niet wilt hebben, en het zou inderdaad gewoon eenvoudiger zijn om alles maar bij het oude te laten. Maar ik denk dat dat op de lange termijn meer negatieve emoties gaat meebrengen, die dan nooit meer weggaan. Hier nu door heengaan maakt je zoveel sterker, en er is licht aan het einde van de tunnel.
Don't give up!
Ik snap het wel, hoor, het kost zo verschrikkelijk veel energie, en het brengt allerlei emoties boven die je niet wilt hebben, en het zou inderdaad gewoon eenvoudiger zijn om alles maar bij het oude te laten. Maar ik denk dat dat op de lange termijn meer negatieve emoties gaat meebrengen, die dan nooit meer weggaan. Hier nu door heengaan maakt je zoveel sterker, en er is licht aan het einde van de tunnel.
Don't give up!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
dinsdag 10 juli 2007 om 12:14
Het liefst ziet hij dat ik na de scheiding voor hem blijf zorgen/seks
geef in ruil voor geld. Hij ziet zo goed waarin ik kwetsbaar ben. En
ja... hoe fout dan ook... ik wil best voor hem blijven zorgen tot op
zekere hoogte (geen seks!) als daar een "beloning" tegenover staat.
Dat begrijp ik niet Tirza. Zo houd je toch alleen maar je slechte relatie en je ongelukkige leven in stand? En dat doe je dan ook nog helemaal zelf! Niemand dwingt je met deze man samen te leven en getrouwd te blijven. Ik begrijp niet dat je zo weinig eigenwaarde kunt hebben, dat je zo in je eigen kringetje kunt blijven rond dolen. Wat voor voorbeeld geef je je kind dan?
geef in ruil voor geld. Hij ziet zo goed waarin ik kwetsbaar ben. En
ja... hoe fout dan ook... ik wil best voor hem blijven zorgen tot op
zekere hoogte (geen seks!) als daar een "beloning" tegenover staat.
Dat begrijp ik niet Tirza. Zo houd je toch alleen maar je slechte relatie en je ongelukkige leven in stand? En dat doe je dan ook nog helemaal zelf! Niemand dwingt je met deze man samen te leven en getrouwd te blijven. Ik begrijp niet dat je zo weinig eigenwaarde kunt hebben, dat je zo in je eigen kringetje kunt blijven rond dolen. Wat voor voorbeeld geef je je kind dan?
dinsdag 10 juli 2007 om 12:54
Lieve Thirza,Ik kan me je frustratie over die brief zo goed voorstellen! Ik zit zelf aan de andere kant en ben degene die geen alimentatie wil betalen, om dezelfde redenen waarom jij meent daar wel recht op te hebben (nl. dat manlief het minimale deed en ik naast mijn werk vrijwel alle gezinsverantwoordelijkheden op me nam). Maar weet je wat, gelijk gaan we toch niet krijgen. Hij gaat je nooit bedanken of zijn waardering uitspreken voor wat je al die jaren voor hem hebt gedaan. Voor hem is het normaal dat je het deed en is het een kwalijke zaak dat je dat nu niet meer wilt doen. Het is inderdaad gemeen en onrechtvaardig dat hij nu onder de alimentatie probeert uit te komen. Maar probeer emotie van zakelijkheid en het morele van het juridische te scheiden. Erg moeilijk, ik weet het, ik worstel er nu nog steeds mee. Maar in feite is alimentatie niets meer of minder dan een rekensom. Daar zijn richtlijnen voor en het is dus geen kwestie van nattevingerwerk. Dus haal even diep adem en bereid je voor op de strijd ;-)Ik weet niet of je kunt zien welke methode de advocaat van je ex voor de draagkrachtberekening heeft gebruikt? De Nibud heeft een berekeningsmethode opgesteld die als standaard geldt. Ze hebben een brochure die je kunt bestellen - ik zet de link in een ander berichtje want heb wat problemen met Max 
. Of die berekeningswijze daar ook in staan, weet ik niet. Ik heb hem van mijn advocaat in PDF-formaat gekregen en kan hem je evt. toemailen. Ik kan me voorstellen dat het momenteel lastig is bepaalde gegevens (m.n. woonlasten) in te vullen, aangezien jullie in een overgangssituatie zitten. Je kunt nu een voorlopige voorziening aanvragen en dan bepaalt de rechter wat je ex (voorlopig) moet betalen. Je zou dan later, als de woonsituatie duidelijk is, om een definitieve alimentatieregeling kunnen vragen. Dat hij niet in staat zou zijn kinderalimentatie te betalen vind ik trouwens wel héél sterk, ik denk dat een rechter daar wel raad mee zou weten. De rechter kijkt dan bijvoorbeeld ook of de opgegeven woonlasten redelijk zijn. Dit om te voorkomen dat iemand met opzet heel duur gaat wonen om onder zijn alimentatieplicht uit te komen. Dus van de ene kant is het vaststellen van alimentatie gewoon een rekensom, van de andere kant zijn er juridische overwegingen die een rechter kan toepassen wat de gehanteerde cijfers betreft. Hetzelfde geldt voor het aangaan van schulden: als je plotseling hoge schulden aangaat en de afbetaling daarvan opvoert als lasten, dan kan de rechter die kosten besluiten dat deze niet in de draagkrachtberekening mogen worden meegenomen. Hoe dan ook zou ik het navragen bij je advocaat. Het is natuurlijk mooi als je er samen uit kan komen, maar als het niet lukt moet je ook niet bang zijn om het voor de rechter te brengen. Dat kost je advocatenkosten, maar die moet je zien als investering in een voor jou op termijn veel gunstigere regeling."Zwarte" alimentatie: niet aan beginnen. Dan maar een beetje wit. Of niks. Tót hij wit meer gaat verdienen, dan kun je alsnog een verzoek om (verhoging van de) alimentatie indienen. Spullen. Boedelbak, twee sterke mannen, huppetee in de opslag. huppVoor een paar tientjes is de boel verhuisd en opgeslagen. Hij is toch geen mietje? (misschien een leuke opmerking aangezien hij vást homofoob is 
)Een tip: laat alvast een paar makelaars langskomen om een waardebepaling van je huis te maken. Dit kost niets en geeft je een idee van de waarde waarmee je moet rekenen. Bovendien weet je dan welke makelaars hoog en laag zitten als je later (tegen betaling) een taxatie moet laten uitvoeren voor een officiële waardebepaling. Je kan ook met je ex afspreken dat jullie het gemiddelde van de waardebepalingen van drie of vier makelaars nemen. Het gaat hier waarschijnlijk om een aanzienlijk bedrag, dus als je hier meer duidelijkheid over hebt weet je al veel beter wat je kunt verwachten. Misschien ziet je financiële situatie er dan opeens een stuk rooskleuriger uit en dat geeft een heleboel rust!Dat is het zakelijk/juridische. De emotionele en morele kant van de zaak is veel moeilijker. Daarvoor is het belangrijk dat je in het reine komt met wat er is gebeurd. Jullie had een ongelijkwaardig huwelijk, hij zorgde goed voor zichzelf en jij zorgde goed voor hem. Toen je dat eenmaal inzag, heb je besloten het huwelijk te beëindigen zodat je eindelijk goed voor jezelf kan gaan zorgen. Het verwerken van deze foute relatie zal flink wat tijd nodig hebben, bereid je voor op dit lange proces en houd voor ogen dat jij hier uiteindelijk sterker en gelukkiger uit zal komen. Dat is wrang maar er is niets aan te doen. Zie de scheiding als een investering in jezelf. De procedure zelf wordt een strijd, dat zie je nu al gebeuren. Jullie belangen, die zo lang (dacht jij althans) op één lijn lagen, staan nu lijnrecht tegenover elkaar. Hij gaat waarschijnlijk tot het uiterste om er zo goed mogelijk uit te komen. Stel je daarop in om teleurstellingen te voorkomen. En zorg voor jezelf, stel jouw belangen en die van de kinderen veilig. Door je goed te informeren, rustig te blijven, je niet door hem te laten provoceren en jouw leven weer op te bouwen. Therapie helpt! Het draait nu om jou.Je ex probeert door emotionele chantage en intimidatie jou zo ver te krijgen dat je met de regeling die hem het beste uitkomt instemt. Hou voor ogen dat die houding voortkomt uit angst om dingen te verliezen… aan jou. Hoe harder hij roept dat je met niks weggaat, hoe meer hij bevestigt dat jij rechten hebt. Ik zou stapje voor stapje de scheidingsprocedure in gang zetten. Stap 1: bepaal je behoefte aan partneralimentatie: maak een overzicht van je vaste uitgaven en probeer een schatting te maken van je toekomstige lasten. Je advocaat kan je hierbij helpen. Stap 2: bepaal de behoefte aan kinderalimentatie: maak een overzicht van de kosten die je maakt voor de kinderen. Er zijn tabellen voor, vraag je advocaat ernaar. Stap 3: bekijk de draagkrachtberekening van je ex m.b.v. bovenstaande informatie. Noteer op welke punten jij het niet met de berekening eens bent en bespreek die met je advocaat. Stap 4: bepaal de waarde van jullie huis. Vraag de advocaat hoe de verdeling plaatsvindt (als jullie in gemeenschap van goederen getrouwd zijn 50-50).Het wordt een kwestie van 1) rekenen en 2) uitzoeken hoe je juridische situatie is. Als je die informatie compleet hebt, kun jij een voorstel doen voor de financiële afwikkeling van de scheiding. Als het gaat, kun je dit ook in overleg opstellen maar dat lijkt me in deze omstandigheden (en met deze man) lastig. Hoe dan ook zal hij gedwongen zijn na te denken over zijn situatie in plaats van jou te lopen bangmaken. Jij komt met concrete, onderbouwde gegevens en die moet hij gaan weerleggen. Als jullie het niet eens worden, dan gaat de rechter beslissen. Je kunt eenzijdig een scheidingsverzoek indienen bij de rechter, daar heb je zijn medewerking niet voor nodig. Wel zal de scheiding sneller worden uitgesproken als jullie samen afspraken maken en die vastleggen in een convenant. De rechter neemt dat meestal geheel over. Maar lieve Thirza: je hebt zijn medewerking helemaal niet NODIG om te gaan scheiden. En ook niet om geld van hem te krijgen, want dat bepaalt uiteindelijk de rechter.Zie deze stappen niet als x tegenwerken (dat zal hij wel doen, maar jij hebt een eigen mening), maar simpelweg de stappen die jij moet nemen om een nieuw leven te beginnen. De scheiding was niet wat jij wilde, HIJ LIET JOU GEEN ANDERE KEUZE. Het was kiezen tussen een huwelijk waaraan jij kapotging en scheiden. Je gaat geen alimentatie eisen en hem 'dwingen' het huis te verkopen, je gaat gewoon je scheiding juridisch afwikkelen, keurig netjes volgens de regels. Of hij jou uit kan kopen, is zijn probleem. Het maakt jou niet zo veel uit of hij of een andere koper jou je deel betaalt, of wel? Van jou mag hij daar blijven zitten. Als jij maar krijgt waar je wettelijk recht op hebt. Ik kan nog wel een lap tekst schrijven, maar ik hou het hier maar bij liefs,dubioPS Misschien kun je de "negatieve" draagkrachtberekening van je ex wel gebruiken om te bewijzen dat hij neveninkomsten heeft die hij niet opgeeft. Hoe kon hij anders al die tijd rondkomen? Meer "voor het geval dat".
. Of die berekeningswijze daar ook in staan, weet ik niet. Ik heb hem van mijn advocaat in PDF-formaat gekregen en kan hem je evt. toemailen. Ik kan me voorstellen dat het momenteel lastig is bepaalde gegevens (m.n. woonlasten) in te vullen, aangezien jullie in een overgangssituatie zitten. Je kunt nu een voorlopige voorziening aanvragen en dan bepaalt de rechter wat je ex (voorlopig) moet betalen. Je zou dan later, als de woonsituatie duidelijk is, om een definitieve alimentatieregeling kunnen vragen. Dat hij niet in staat zou zijn kinderalimentatie te betalen vind ik trouwens wel héél sterk, ik denk dat een rechter daar wel raad mee zou weten. De rechter kijkt dan bijvoorbeeld ook of de opgegeven woonlasten redelijk zijn. Dit om te voorkomen dat iemand met opzet heel duur gaat wonen om onder zijn alimentatieplicht uit te komen. Dus van de ene kant is het vaststellen van alimentatie gewoon een rekensom, van de andere kant zijn er juridische overwegingen die een rechter kan toepassen wat de gehanteerde cijfers betreft. Hetzelfde geldt voor het aangaan van schulden: als je plotseling hoge schulden aangaat en de afbetaling daarvan opvoert als lasten, dan kan de rechter die kosten besluiten dat deze niet in de draagkrachtberekening mogen worden meegenomen. Hoe dan ook zou ik het navragen bij je advocaat. Het is natuurlijk mooi als je er samen uit kan komen, maar als het niet lukt moet je ook niet bang zijn om het voor de rechter te brengen. Dat kost je advocatenkosten, maar die moet je zien als investering in een voor jou op termijn veel gunstigere regeling."Zwarte" alimentatie: niet aan beginnen. Dan maar een beetje wit. Of niks. Tót hij wit meer gaat verdienen, dan kun je alsnog een verzoek om (verhoging van de) alimentatie indienen. Spullen. Boedelbak, twee sterke mannen, huppetee in de opslag. huppVoor een paar tientjes is de boel verhuisd en opgeslagen. Hij is toch geen mietje? (misschien een leuke opmerking aangezien hij vást homofoob is )Een tip: laat alvast een paar makelaars langskomen om een waardebepaling van je huis te maken. Dit kost niets en geeft je een idee van de waarde waarmee je moet rekenen. Bovendien weet je dan welke makelaars hoog en laag zitten als je later (tegen betaling) een taxatie moet laten uitvoeren voor een officiële waardebepaling. Je kan ook met je ex afspreken dat jullie het gemiddelde van de waardebepalingen van drie of vier makelaars nemen. Het gaat hier waarschijnlijk om een aanzienlijk bedrag, dus als je hier meer duidelijkheid over hebt weet je al veel beter wat je kunt verwachten. Misschien ziet je financiële situatie er dan opeens een stuk rooskleuriger uit en dat geeft een heleboel rust!Dat is het zakelijk/juridische. De emotionele en morele kant van de zaak is veel moeilijker. Daarvoor is het belangrijk dat je in het reine komt met wat er is gebeurd. Jullie had een ongelijkwaardig huwelijk, hij zorgde goed voor zichzelf en jij zorgde goed voor hem. Toen je dat eenmaal inzag, heb je besloten het huwelijk te beëindigen zodat je eindelijk goed voor jezelf kan gaan zorgen. Het verwerken van deze foute relatie zal flink wat tijd nodig hebben, bereid je voor op dit lange proces en houd voor ogen dat jij hier uiteindelijk sterker en gelukkiger uit zal komen. Dat is wrang maar er is niets aan te doen. Zie de scheiding als een investering in jezelf. De procedure zelf wordt een strijd, dat zie je nu al gebeuren. Jullie belangen, die zo lang (dacht jij althans) op één lijn lagen, staan nu lijnrecht tegenover elkaar. Hij gaat waarschijnlijk tot het uiterste om er zo goed mogelijk uit te komen. Stel je daarop in om teleurstellingen te voorkomen. En zorg voor jezelf, stel jouw belangen en die van de kinderen veilig. Door je goed te informeren, rustig te blijven, je niet door hem te laten provoceren en jouw leven weer op te bouwen. Therapie helpt! Het draait nu om jou.Je ex probeert door emotionele chantage en intimidatie jou zo ver te krijgen dat je met de regeling die hem het beste uitkomt instemt. Hou voor ogen dat die houding voortkomt uit angst om dingen te verliezen… aan jou. Hoe harder hij roept dat je met niks weggaat, hoe meer hij bevestigt dat jij rechten hebt. Ik zou stapje voor stapje de scheidingsprocedure in gang zetten. Stap 1: bepaal je behoefte aan partneralimentatie: maak een overzicht van je vaste uitgaven en probeer een schatting te maken van je toekomstige lasten. Je advocaat kan je hierbij helpen. Stap 2: bepaal de behoefte aan kinderalimentatie: maak een overzicht van de kosten die je maakt voor de kinderen. Er zijn tabellen voor, vraag je advocaat ernaar. Stap 3: bekijk de draagkrachtberekening van je ex m.b.v. bovenstaande informatie. Noteer op welke punten jij het niet met de berekening eens bent en bespreek die met je advocaat. Stap 4: bepaal de waarde van jullie huis. Vraag de advocaat hoe de verdeling plaatsvindt (als jullie in gemeenschap van goederen getrouwd zijn 50-50).Het wordt een kwestie van 1) rekenen en 2) uitzoeken hoe je juridische situatie is. Als je die informatie compleet hebt, kun jij een voorstel doen voor de financiële afwikkeling van de scheiding. Als het gaat, kun je dit ook in overleg opstellen maar dat lijkt me in deze omstandigheden (en met deze man) lastig. Hoe dan ook zal hij gedwongen zijn na te denken over zijn situatie in plaats van jou te lopen bangmaken. Jij komt met concrete, onderbouwde gegevens en die moet hij gaan weerleggen. Als jullie het niet eens worden, dan gaat de rechter beslissen. Je kunt eenzijdig een scheidingsverzoek indienen bij de rechter, daar heb je zijn medewerking niet voor nodig. Wel zal de scheiding sneller worden uitgesproken als jullie samen afspraken maken en die vastleggen in een convenant. De rechter neemt dat meestal geheel over. Maar lieve Thirza: je hebt zijn medewerking helemaal niet NODIG om te gaan scheiden. En ook niet om geld van hem te krijgen, want dat bepaalt uiteindelijk de rechter.Zie deze stappen niet als x tegenwerken (dat zal hij wel doen, maar jij hebt een eigen mening), maar simpelweg de stappen die jij moet nemen om een nieuw leven te beginnen. De scheiding was niet wat jij wilde, HIJ LIET JOU GEEN ANDERE KEUZE. Het was kiezen tussen een huwelijk waaraan jij kapotging en scheiden. Je gaat geen alimentatie eisen en hem 'dwingen' het huis te verkopen, je gaat gewoon je scheiding juridisch afwikkelen, keurig netjes volgens de regels. Of hij jou uit kan kopen, is zijn probleem. Het maakt jou niet zo veel uit of hij of een andere koper jou je deel betaalt, of wel? Van jou mag hij daar blijven zitten. Als jij maar krijgt waar je wettelijk recht op hebt. Ik kan nog wel een lap tekst schrijven, maar ik hou het hier maar bij liefs,dubioPS Misschien kun je de "negatieve" draagkrachtberekening van je ex wel gebruiken om te bewijzen dat hij neveninkomsten heeft die hij niet opgeeft. Hoe kon hij anders al die tijd rondkomen? Meer "voor het geval dat".
Ga in therapie!
