Relaties
alle pijlers
Een partner alléén om er één te hebben!
zondag 23 december 2007 om 18:48
Hallo hallo mensen,
Naar aanleiding van het topic "weggelopen" en verhalen/gebeurtenissen in mijn omgeving dacht ik aan het volgende:
Ik heb het idee dat sommige mensen een partner hebben of willen alléén om er één te hebben! Dat zij het idee hebben dat ze zonder niet compleet zijn! Dat het eigenlijk niet uitmaakt wie het is, als ze er maar één hebben!
Voorbeeld 1: Het topic "weggelopen".
Voorbeeld 2:
Een studiegenote.
Zij date zoveel en gaat zoveel uit om leuke mannen te ontmoeten, maar heeft nog geen vriend. En ze is zo enthousiast bij elke man! Elke keer is het misschien de 'ware'. Het is altijd van korte duur, soms is het alleen een date en soms meer. Het zijn ook altijd van die 'gare' gasten, maar dat terzijde! Zij wil echt een vriend.
Bij haar denk ik echt van: vreet dat geen energie. Dat hele tijd zoeken naar een vriend. En dan tijd steken in een gozer, waar ik bij voorbaat al van weet (bij het aanhoren van haar verhalen over 'de' verovering en de dates ) dat hij maar een ding wil(seks) en geen 'serieuze' relatie , wat wel haar intentie is.
Voorbeeld 3: Gearrangeerde huwelijken.
Waarom doen mensen dat?
Ik ken een aantal gehuwde mensen waarvan ik weet dat zij een gearrangeerde huwelijk hebben! Dan denk ik van: hoe kun je je daartoe zetten, een leven leiden met iemand die je pas 'echt' tijdens het huwelijk gaat leren kennen! Ik bedoel je kent elkaar zowel in mentale- als in fysieke zin niet.
Ik heb het hierbij niet over 'gedwongen' gearrangeerde huwelijken.
Even voor de duidelijkheid: ik veroordeel dit niet. Ik verbaas mij er alleen over.
In alle gevallen denk ik soms dat ze het geduld niet hebben om op iemand te wachten die ze echt leuk vinden en waarmee het klikt! Dat ze een partner willen, alléén om er één te hebben naar de buitenwereld toe.
En dat ze zichzelf voorhouden anders niet compleet zijn!!
Hoe denken jullie erover? Kennen jullie mensen waarbij je hetzelfde denkt?
Even een kanttekening plaatsen:
Het gaat niet om mensen die gewoon een scharrel of iets dergelijks hebben.
Maar om mensen die een serieuze relatie hebben of willen.
Naar aanleiding van het topic "weggelopen" en verhalen/gebeurtenissen in mijn omgeving dacht ik aan het volgende:
Ik heb het idee dat sommige mensen een partner hebben of willen alléén om er één te hebben! Dat zij het idee hebben dat ze zonder niet compleet zijn! Dat het eigenlijk niet uitmaakt wie het is, als ze er maar één hebben!
Voorbeeld 1: Het topic "weggelopen".
Voorbeeld 2:
Een studiegenote.
Zij date zoveel en gaat zoveel uit om leuke mannen te ontmoeten, maar heeft nog geen vriend. En ze is zo enthousiast bij elke man! Elke keer is het misschien de 'ware'. Het is altijd van korte duur, soms is het alleen een date en soms meer. Het zijn ook altijd van die 'gare' gasten, maar dat terzijde! Zij wil echt een vriend.
Bij haar denk ik echt van: vreet dat geen energie. Dat hele tijd zoeken naar een vriend. En dan tijd steken in een gozer, waar ik bij voorbaat al van weet (
Voorbeeld 3: Gearrangeerde huwelijken.
Waarom doen mensen dat?
Ik ken een aantal gehuwde mensen waarvan ik weet dat zij een gearrangeerde huwelijk hebben! Dan denk ik van: hoe kun je je daartoe zetten, een leven leiden met iemand die je pas 'echt' tijdens het huwelijk gaat leren kennen! Ik bedoel je kent elkaar zowel in mentale- als in fysieke zin niet.
Ik heb het hierbij niet over 'gedwongen' gearrangeerde huwelijken.
Even voor de duidelijkheid: ik veroordeel dit niet. Ik verbaas mij er alleen over.
In alle gevallen denk ik soms dat ze het geduld niet hebben om op iemand te wachten die ze echt leuk vinden en waarmee het klikt! Dat ze een partner willen, alléén om er één te hebben naar de buitenwereld toe.
En dat ze zichzelf voorhouden anders niet compleet zijn!!
Hoe denken jullie erover? Kennen jullie mensen waarbij je hetzelfde denkt?
Even een kanttekening plaatsen:
Het gaat niet om mensen die gewoon een scharrel of iets dergelijks hebben.
Maar om mensen die een serieuze relatie hebben of willen.
zondag 23 december 2007 om 19:06
Ach ja...die types...daar kent iedereen er wel eentje van, minstens. Zo heb ik een heel lieve vriendin die helaas elke keer weer met van die hopeloze gevallen thuiskomt. En waarom? Niet alleen kunen zijn he?
Zo ken ik nog iemand die pas bij de een weggaat als ze zeker weet dat een ander met open armen op haar zit te wachten. In de afgelopen elf jaar heeft ze vier relaties gehad, en is niet een dag vrijgezel geweest! Ja idd, eerst dus vreemgegaan en dan pas de relatie verbroken.
Zo ken ik nog iemand die pas bij de een weggaat als ze zeker weet dat een ander met open armen op haar zit te wachten. In de afgelopen elf jaar heeft ze vier relaties gehad, en is niet een dag vrijgezel geweest! Ja idd, eerst dus vreemgegaan en dan pas de relatie verbroken.
zondag 23 december 2007 om 19:07
Pun intended?
Ik ken mijn man nu drie jaar. We zijn pas getrouwd en kennen elkaar redelijk. We woonden altijd ver bij elkaar vandaan, en leren elkaar nu, nu we getrouwd zijn en samenwonen, pas echt kennen. Is hij voor de heb? Nee, ik houd echt van hem. Maar ja, ik ga hem pas echt leren kennen tijdens ons huwelijk. En waarom ook niet.
Ik geloof dat het uiteindelijk weinig uitmaakt wie je kiest, en dat, zolang je elkaar niet het huis uit treitert, je met bijna iedereen gelukkig kunt zijn. Dus waarom zou je dat andere mensen beletten? Laat iedereen gelukkig zijn op de manier die hij of zij kiest.
Ik geloof ook dat dat anders is dan de 'search for love', zoals in je andere voorbeelden. Ik denk dat mensen die alles op alles zetten om de ware te vinden een hele andere visie op liefde hebben. Zij denken juist dat er maar één echte liefde is, en proberen zoveel mogelijk mannen te ontmoeten om de kans groter te maken dat ze hem tegen komen.
Sja, misschien hebben ook zij een punt, en is er voor hun inderdaad maar één liefde. Dan is veel zoeken misschien juist de remedie. Persoonlijk denk ik dat je beter gelukkig kunt zijn met wat je hebt, maar goed, dat is een persoonlijke keus, en wie ben ik om die keus voor iemand anders te maken? Toch denk ik dat juist de overweldigende hoeveelheid keus die er is op de relatiemarkt het voor veel mensen onmogelijk maakt om gelukkig te zijn met dat wat ze hebben. Het is net als het uitzoeken van een nieuwe jas. Hoe meer keus je hebt, des te moeilijker het wordt en hoe ongelukkiger je uiteindelijk bent met je finale keuze. Je blijft immers twijfelen: was die andere jas niet nèt wat leuker?
Ik pleit dus voor het gearrangeerde huwelijk: geen keus, geen spijt.
zondag 23 december 2007 om 19:10
Pfff, alsjeblieft zegt.
Een beroemd citaat van mijn zusje: "maar ik heb tenminste iemand!"
Dat zegt al genoeg toch?
Zelf heb ik ook heel lang zo gedacht, dat ik pas meetelde als ik een relatie had. Zo heb ik dat ook meegekregen in mijn opvoeding. Dat ik dus niks waard had als ik niet iemand had die van mij hield.
En hoe rot ik ook behandeld ben in mijn vorige relatie, geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om het uit te maken. Nee, dan was ik weer alleen!
Gelukkig ben ik nu een stap verder, weet ik dat er mag zijn om wie ik ben. En belangrijker: dat ik in mijn eentje óók gelukkig kan zijn!
Tja, ik vraag me ooit af of die andere mensen ook ooit zo gaan denken...
Ze moeten er iig zelf achterkomen!
Een beroemd citaat van mijn zusje: "maar ik heb tenminste iemand!"
Dat zegt al genoeg toch?
Zelf heb ik ook heel lang zo gedacht, dat ik pas meetelde als ik een relatie had. Zo heb ik dat ook meegekregen in mijn opvoeding. Dat ik dus niks waard had als ik niet iemand had die van mij hield.
En hoe rot ik ook behandeld ben in mijn vorige relatie, geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om het uit te maken. Nee, dan was ik weer alleen!
Gelukkig ben ik nu een stap verder, weet ik dat er mag zijn om wie ik ben. En belangrijker: dat ik in mijn eentje óók gelukkig kan zijn!
Tja, ik vraag me ooit af of die andere mensen ook ooit zo gaan denken...
Ze moeten er iig zelf achterkomen!
zondag 23 december 2007 om 19:23
...ha ha....nee hoor, ik had het niet eens door!!
zondag 23 december 2007 om 19:24
Tja ik heb dat zelf nooit begrepen waarom mensen de ene ware liefde de deur uit doen en dat ze een paar weken later de volgende ware liefde weer hebben gevonden..
Net wat Minny al zei, die kunnen niet alleen zijn..
Denken dat ze niet meetellen als ze geen partner hebben..
Ikzelf denk dat ik mischien té goed alleen kan zijn en daarom geen behoefte heb aan een relatie en dus ook niet begrijp waarom mensen meteen nadat een relatie verbroken is alweer op zoek gaan naar de volgende..
Net wat Minny al zei, die kunnen niet alleen zijn..
Denken dat ze niet meetellen als ze geen partner hebben..
Ikzelf denk dat ik mischien té goed alleen kan zijn en daarom geen behoefte heb aan een relatie en dus ook niet begrijp waarom mensen meteen nadat een relatie verbroken is alweer op zoek gaan naar de volgende..
zondag 23 december 2007 om 19:27
Dat mensen een keer een partner kiezen voor een tijdje, gewoon om er een te hebben is tot daaraantoe. Dat ze hun hele lange leven lang bij iemand blijven waar ze niet echt gelukkig of zelfs ongelukkig mee zijn is - vind ik - erger.
Of personen die een partner hadden waarmee het helemaal niet werkte, dan uit elkaar gaan met veel drama en dan weer een man/vrouw mee naar huis nemen waarvan je al op een afstand van 50 meter kunt aanvoelen dat het nooit echt leuk gaat worden.
Meestal zijn het ook niet zulke hele leuke mensen die dat gebeurt is mijn ervaring.
Of personen die een partner hadden waarmee het helemaal niet werkte, dan uit elkaar gaan met veel drama en dan weer een man/vrouw mee naar huis nemen waarvan je al op een afstand van 50 meter kunt aanvoelen dat het nooit echt leuk gaat worden.
Meestal zijn het ook niet zulke hele leuke mensen die dat gebeurt is mijn ervaring.
zondag 23 december 2007 om 19:39
Ik wil ook graag een vriend. Ik ben 20 dus nog jong (dat weet ik en zeggen andere ook ![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
) Ik weet dus mijn tijd komt wel....ik heb 2 exen en ik hoop dat de volgende de 'ware' is, ik heb geen zin en behoefte om te scharrelen ed....Ik heb liever over 2 jaar een vriend waar mee ik trouw enz dan de komende 2 jaar 10 scharrels en dan de ''ware''....Hoe graag ik ook nu een vriend wil en soms best beetje jaloers kan zijn op andere, hoe leuk ook voor hun enz....Maar toch ik zal rustig 'wachten' en zien wanneer mijn tijd komt En ik weet zeker die komt!!!!
Groetjes MMR
) Ik weet dus mijn tijd komt wel....ik heb 2 exen en ik hoop dat de volgende de 'ware' is, ik heb geen zin en behoefte om te scharrelen ed....Ik heb liever over 2 jaar een vriend waar mee ik trouw enz dan de komende 2 jaar 10 scharrels en dan de ''ware''....Hoe graag ik ook nu een vriend wil en soms best beetje jaloers kan zijn op andere, hoe leuk ook voor hun enz....Maar toch ik zal rustig 'wachten' en zien wanneer mijn tijd komt En ik weet zeker die komt!!!! Groetjes MMR
zondag 23 december 2007 om 20:26
Ach iedereen wil toch graag een leuke partner aan zijn zijde, wat is daar nu mis mee? Niemand vind het uiteindelijk leuk om elke dag in zn eentje wakker te worden en sávonds na het werk in een donker koud en leeg huis thuis te komen.
Mensen die roepen dat je eerst in je eentje gelukkig moet zijn, of dat ze prima alleen kunnen zijn, daar geloof ik niet in. De mensen die dat roepen hebben in de meeste gevallen zelf een leuke partner die ze al op redelijk jonge leeftijd (lees voor hun 30ste) hebben ontmoet of ze houden zich groot voor de buitenwereld.
En op jonge leeftijd kun je ook nog heel gelukkig zijn in je eentje. Er zijn dan immers nog genoeg leuke alleenstaande vriendinnen waar jij de bloemetjes mee buiten kan zetten, mee op vakantie kan etc.
Maar als je de 30 bent gepasseerd en al je leeftijdgenoten een eigen gezin en dus geen tijd meer voor jou hebben, wordt dat "gelukkig zijn in je eentje" wel even een heel ander verhaal. Deze mensen worden vaak heel eenzaam.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je dan zeer actief aan het daten slaat en misschien iets minder kritisch wordt omdat je uit deze situatie wilt. Natuurlijk wil jij ook een eigen gezin en alle gezelligheid en warmte die dat met zich meebrengt. Dat is toch alleen maar gezond en logisch?
Dat doe je niet voor de buitenwereld maar voor je eigen geluk.
Mensen die roepen dat je eerst in je eentje gelukkig moet zijn, of dat ze prima alleen kunnen zijn, daar geloof ik niet in. De mensen die dat roepen hebben in de meeste gevallen zelf een leuke partner die ze al op redelijk jonge leeftijd (lees voor hun 30ste) hebben ontmoet of ze houden zich groot voor de buitenwereld.
En op jonge leeftijd kun je ook nog heel gelukkig zijn in je eentje. Er zijn dan immers nog genoeg leuke alleenstaande vriendinnen waar jij de bloemetjes mee buiten kan zetten, mee op vakantie kan etc.
Maar als je de 30 bent gepasseerd en al je leeftijdgenoten een eigen gezin en dus geen tijd meer voor jou hebben, wordt dat "gelukkig zijn in je eentje" wel even een heel ander verhaal. Deze mensen worden vaak heel eenzaam.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je dan zeer actief aan het daten slaat en misschien iets minder kritisch wordt omdat je uit deze situatie wilt. Natuurlijk wil jij ook een eigen gezin en alle gezelligheid en warmte die dat met zich meebrengt. Dat is toch alleen maar gezond en logisch?
Dat doe je niet voor de buitenwereld maar voor je eigen geluk.
zondag 23 december 2007 om 20:26
:
Ik wil ook graag een vriend. Ik ben 20 dus nog jong (dat weet ik en zeggen andere ook
Groetjes MMR
Op ieder potje past een deksel, zeggen ze!
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
zondag 23 december 2007 om 20:31
Tuurlijk wil iedereen dat! En dat is ook natuurlijk en logisch!! Dat neem ik ook niet in twijfel. Zou juist raar zijn als je dat niet zou willen!!
Maar het gaat erbij mij om dat sommige mensen iemand 'nemen' om maar iemand te hebben. Terwijl ze deze persoon niet leuk vinden of niets met elkaar gemeen hebben.
zondag 23 december 2007 om 20:43
Schimmelteentje, hoe kom je erbij, dat mensen liegen als ze zeggen heel goed alleen te kunnen zijn? Wat een boude uitspraak.
Ik ben heel graag alleen. Ik vind het zalig om alle tijd voor mezelf te hebben op een vrije ochtend.
Ik heb wel een SV, maar die bel ik alleen als ik geil ben. Verder heb ik eigenlijk geen vent nodig. Ik heb mijn eigen (goedbetaalde) baan, een groot huis met dito tuin, een eigen auto, en kinderen hoef ik niet.
Waarom zou ik hopen/wachten op een vent, die vervelende gewoonten heeft, stinkvoeten heeft, zijn was niet opruimt, in zijn neus peutert, op mijn zak teert, te veel drinkt...en vreemd gaat na verloop van tijd.
Dankje feestelijk.
Dat ik af en toe zin heb in een flinke worst, wil nog niet zeggen dat ik alle dagen een varken in huis wil.
Ik ben heel graag alleen. Ik vind het zalig om alle tijd voor mezelf te hebben op een vrije ochtend.
Ik heb wel een SV, maar die bel ik alleen als ik geil ben. Verder heb ik eigenlijk geen vent nodig. Ik heb mijn eigen (goedbetaalde) baan, een groot huis met dito tuin, een eigen auto, en kinderen hoef ik niet.
Waarom zou ik hopen/wachten op een vent, die vervelende gewoonten heeft, stinkvoeten heeft, zijn was niet opruimt, in zijn neus peutert, op mijn zak teert, te veel drinkt...en vreemd gaat na verloop van tijd.
Dankje feestelijk.
Dat ik af en toe zin heb in een flinke worst, wil nog niet zeggen dat ik alle dagen een varken in huis wil.
zondag 23 december 2007 om 20:45
Mijn ongeloof in 'de ware' zal wel meespelen in mijn overwegingen om te trouwen met iemand die ik nog echt moet leren kennen. Plus het feit dat ik een bepaalde toekomst voor ogen heb: ik wil iemand om leuk oud mee te worden, ik wil een gezin èn ik wil een carrière.
En om dit mogelijk te maken wilde ik een man die betrouwbaar was, zorgzaam, en die genoeg zou verdienen om onze kinderen een goed kinderdagverblijf en een papadag te kunnen bieden als ik aan het werk ben. Nou, dat heeft mijn man allemaal. En ik hou ook nog van hem.
Nu had ik kunnen afwachten of er misschien iemand langs zou komen die nog leuker was dan hij. Iemand van wie ik meer hield, of iemand die spannender was. Die mannen zijn er vast. Maar waarom zou ik, als hij alles is wat ik nodig heb?
Ik vind dat er tegenwoordig veel te veel nadruk ligt op de veridealiseerde romantische liefde in relaties. Alles moet perfect zijn, iedereen moet verliefd zijn en relaties moeten altijd leuk zijn. Met zo'n instelling is het geen wonder dat mensen van in de veertig nog steeds op zoek zijn naar hun ware liefde. Relaties zijn niet altijd leuk, niet iedereen wordt verliefd en de liefde is zeker niet perfect.
En toch vind ik dat het leven met een relatie leuker is dan zonder, ook al is het niet perfect - en wanneer is het leven uberhaupt perfect? Ik denk eerlijk gezegd dat veel singles ook zo denken, óók wanneer ze zeggen dat ze met zichzelf veel gelukkiger zijn, wat me een beetje een vorm van cognitieve dissonantie reductie lijkt.
Maar dat gedreven zoeken naar de perfecte liefde? Zonde van je tijd. Ik denk dat als je deze druk laat varen en gewoon blij kunt zijn met de liefdes die op je pad komen, de liefde veel leuker en gemakkelijker wordt.
En om dit mogelijk te maken wilde ik een man die betrouwbaar was, zorgzaam, en die genoeg zou verdienen om onze kinderen een goed kinderdagverblijf en een papadag te kunnen bieden als ik aan het werk ben. Nou, dat heeft mijn man allemaal. En ik hou ook nog van hem.
Nu had ik kunnen afwachten of er misschien iemand langs zou komen die nog leuker was dan hij. Iemand van wie ik meer hield, of iemand die spannender was. Die mannen zijn er vast. Maar waarom zou ik, als hij alles is wat ik nodig heb?
Ik vind dat er tegenwoordig veel te veel nadruk ligt op de veridealiseerde romantische liefde in relaties. Alles moet perfect zijn, iedereen moet verliefd zijn en relaties moeten altijd leuk zijn. Met zo'n instelling is het geen wonder dat mensen van in de veertig nog steeds op zoek zijn naar hun ware liefde. Relaties zijn niet altijd leuk, niet iedereen wordt verliefd en de liefde is zeker niet perfect.
En toch vind ik dat het leven met een relatie leuker is dan zonder, ook al is het niet perfect - en wanneer is het leven uberhaupt perfect? Ik denk eerlijk gezegd dat veel singles ook zo denken, óók wanneer ze zeggen dat ze met zichzelf veel gelukkiger zijn, wat me een beetje een vorm van cognitieve dissonantie reductie lijkt.
Maar dat gedreven zoeken naar de perfecte liefde? Zonde van je tijd. Ik denk dat als je deze druk laat varen en gewoon blij kunt zijn met de liefdes die op je pad komen, de liefde veel leuker en gemakkelijker wordt.
zondag 23 december 2007 om 20:53
En excuses voor de offense, maar ik ken alleen de singles die Schimmelteentje aanhaalt: mensen die ervan balen dat ze nog steeds alleen zijn. Die altijd in een koud, leeg huis thuiskomen en die een moord zouden doen voor een relatie. Die heel hard roepen dat ze heel gelukkig zijn alleen, op iedere datingsite staan ingeschreven, en toch iedere kerel afwijzen omdat er iets mis mee is (zoals: zijn naam, zijn baan, zijn muzieksmaak, de brede lach op foto op zijn profiel).
zondag 23 december 2007 om 20:57
Schimmelteentje, ik ben ook wel benieuwd hoe je er bij komt dat je na je dertigste liegt wanneer je zegt goed/graag alleen te kunnen/willen zijn. Ik ben 33 en single. Ik ben heel erg graag alleen, vind het heerlijk om s avonds alleen thuis te komen en heerlijk mijn bed voor mezelf alleen te hebben! Ik moet er dan ook niet aan denken om, mocht ik ooit weer een relatie krijgen, samen te wonen. latten lijkt me prima.Ik ben erg gesteld op mijn eigen plekje en heb juist behoefte om alleen te zijn en niet regelmatig iemand om me heen te hebben. Ik heb een fijne vriendenkring, ben happy, en voel me prima alleen! Niets eenzaam zijn dus!!
zondag 23 december 2007 om 21:00
Ach ja dat soort singles zullen er vast en zeker zijn.
Maar als ik heel eerlijk ben: ik vind mannen helemaal niet zulk prettig gezelschap. Ik hoef dan ook niet ( meer) samen te wonen. Veel mannen hebben de neiging om me te claimen, willen dat ik meer thuis blijf, vinden het vervelend als ik naar de kroeg ga met een vriend(in). Balen ervan dat ik mannelijke (platonische) vrienden heb. Snappen niet dat ik geen kinderen wil, want "iedere vrouw krijgt toch vroeg of laat moedergevoelens?" Huh???
Mannen vinden mij vaak (te) onafhankelijk. Ik heb ze inderdaad niet gauw nodig op emotioneel vlak.
Tevens vind ik, dat wanneer er getrouwd wordt en er komen kinderen, een vrouw veel meer moet inleveren dan een man. Op alle fronten. En daar pas ik voor.
Maar als ik heel eerlijk ben: ik vind mannen helemaal niet zulk prettig gezelschap. Ik hoef dan ook niet ( meer) samen te wonen. Veel mannen hebben de neiging om me te claimen, willen dat ik meer thuis blijf, vinden het vervelend als ik naar de kroeg ga met een vriend(in). Balen ervan dat ik mannelijke (platonische) vrienden heb. Snappen niet dat ik geen kinderen wil, want "iedere vrouw krijgt toch vroeg of laat moedergevoelens?" Huh???
Mannen vinden mij vaak (te) onafhankelijk. Ik heb ze inderdaad niet gauw nodig op emotioneel vlak.
Tevens vind ik, dat wanneer er getrouwd wordt en er komen kinderen, een vrouw veel meer moet inleveren dan een man. Op alle fronten. En daar pas ik voor.
