Relaties
alle pijlers
Een partner alléén om er één te hebben!
zondag 23 december 2007 om 18:48
Hallo hallo mensen,
Naar aanleiding van het topic "weggelopen" en verhalen/gebeurtenissen in mijn omgeving dacht ik aan het volgende:
Ik heb het idee dat sommige mensen een partner hebben of willen alléén om er één te hebben! Dat zij het idee hebben dat ze zonder niet compleet zijn! Dat het eigenlijk niet uitmaakt wie het is, als ze er maar één hebben!
Voorbeeld 1: Het topic "weggelopen".
Voorbeeld 2:
Een studiegenote.
Zij date zoveel en gaat zoveel uit om leuke mannen te ontmoeten, maar heeft nog geen vriend. En ze is zo enthousiast bij elke man! Elke keer is het misschien de 'ware'. Het is altijd van korte duur, soms is het alleen een date en soms meer. Het zijn ook altijd van die 'gare' gasten, maar dat terzijde! Zij wil echt een vriend.
Bij haar denk ik echt van: vreet dat geen energie. Dat hele tijd zoeken naar een vriend. En dan tijd steken in een gozer, waar ik bij voorbaat al van weet (bij het aanhoren van haar verhalen over 'de' verovering en de dates ) dat hij maar een ding wil(seks) en geen 'serieuze' relatie , wat wel haar intentie is.
Voorbeeld 3: Gearrangeerde huwelijken.
Waarom doen mensen dat?
Ik ken een aantal gehuwde mensen waarvan ik weet dat zij een gearrangeerde huwelijk hebben! Dan denk ik van: hoe kun je je daartoe zetten, een leven leiden met iemand die je pas 'echt' tijdens het huwelijk gaat leren kennen! Ik bedoel je kent elkaar zowel in mentale- als in fysieke zin niet.
Ik heb het hierbij niet over 'gedwongen' gearrangeerde huwelijken.
Even voor de duidelijkheid: ik veroordeel dit niet. Ik verbaas mij er alleen over.
In alle gevallen denk ik soms dat ze het geduld niet hebben om op iemand te wachten die ze echt leuk vinden en waarmee het klikt! Dat ze een partner willen, alléén om er één te hebben naar de buitenwereld toe.
En dat ze zichzelf voorhouden anders niet compleet zijn!!
Hoe denken jullie erover? Kennen jullie mensen waarbij je hetzelfde denkt?
Even een kanttekening plaatsen:
Het gaat niet om mensen die gewoon een scharrel of iets dergelijks hebben.
Maar om mensen die een serieuze relatie hebben of willen.
Naar aanleiding van het topic "weggelopen" en verhalen/gebeurtenissen in mijn omgeving dacht ik aan het volgende:
Ik heb het idee dat sommige mensen een partner hebben of willen alléén om er één te hebben! Dat zij het idee hebben dat ze zonder niet compleet zijn! Dat het eigenlijk niet uitmaakt wie het is, als ze er maar één hebben!
Voorbeeld 1: Het topic "weggelopen".
Voorbeeld 2:
Een studiegenote.
Zij date zoveel en gaat zoveel uit om leuke mannen te ontmoeten, maar heeft nog geen vriend. En ze is zo enthousiast bij elke man! Elke keer is het misschien de 'ware'. Het is altijd van korte duur, soms is het alleen een date en soms meer. Het zijn ook altijd van die 'gare' gasten, maar dat terzijde! Zij wil echt een vriend.
Bij haar denk ik echt van: vreet dat geen energie. Dat hele tijd zoeken naar een vriend. En dan tijd steken in een gozer, waar ik bij voorbaat al van weet (
Voorbeeld 3: Gearrangeerde huwelijken.
Waarom doen mensen dat?
Ik ken een aantal gehuwde mensen waarvan ik weet dat zij een gearrangeerde huwelijk hebben! Dan denk ik van: hoe kun je je daartoe zetten, een leven leiden met iemand die je pas 'echt' tijdens het huwelijk gaat leren kennen! Ik bedoel je kent elkaar zowel in mentale- als in fysieke zin niet.
Ik heb het hierbij niet over 'gedwongen' gearrangeerde huwelijken.
Even voor de duidelijkheid: ik veroordeel dit niet. Ik verbaas mij er alleen over.
In alle gevallen denk ik soms dat ze het geduld niet hebben om op iemand te wachten die ze echt leuk vinden en waarmee het klikt! Dat ze een partner willen, alléén om er één te hebben naar de buitenwereld toe.
En dat ze zichzelf voorhouden anders niet compleet zijn!!
Hoe denken jullie erover? Kennen jullie mensen waarbij je hetzelfde denkt?
Even een kanttekening plaatsen:
Het gaat niet om mensen die gewoon een scharrel of iets dergelijks hebben.
Maar om mensen die een serieuze relatie hebben of willen.
maandag 24 december 2007 om 16:41
Nee, het is precies zo bedoeld! Je vat het precies!!
Ik was op de bruiloft en had dat in m'n achterhoofd. Beetje sarcasme!
Ik kan me niet voorstellen dat ik een meisje uit het buitenland zal halen en al helemaal niet iemand die zo afhankelijk is van mij.
Ik wil geen 'tutje' als partner. Met 'tutje' bedoel ik een vrouw die praktisch meteen over trouwen begint,kinderen wilt en daar dan meteen over begint. Nee, da's niets voor mij.
maandag 24 december 2007 om 17:01
Lekker, ik moet beide kerstdagen werken :( ....moet er heel vroeg uit! En de sfeer op het werk is om te huilen.
Voordeel van feestdagen is al het lekkere eten. Maar ben ook verwend met een moeder en tantes die heeeeeeeerlijk kunnen koken!!
Ben trouwens echt nieuwsgierig naar hoe je eruitziet, maar dat wist je al!!
Baal dat het forum niet helemaal goed werkt (vriendjes-optie)
maandag 24 december 2007 om 18:32
Nou Schimmelteentje (moest erg lachen om deze nick), ik heb wat citaten extra dik gearceerd, want ik ben het hier totaal niet mee eens! Ik ben ook een 30+ en al 5 jaar single EN gelukkig single!! Dit zeg ik niet om me groot te houden naar de buitenwereld, maar puur en alleen omdat ik dat ook zo voel en ervaar!
Natuurlijk zou het weleens leuk zijn om naast iemand wakker te worden of dat er iemand is na een dag hard werken, maar ik weet uit ervaring dat dit ook niet altijd even zaligmakend is!
Ik heb 3 x samengewoond en deze relaties hebben jaren geduurd, maar ook daarin was ik niet altijd gelukkig!
Misschien heeft de één wel iemand nodig aan zijn/haar zijde om gelukkig te zijn, maar ik blijkbaar dus niet, heb een superleven!
Wat ik hiermee wil aangeven is dat het dus helemaal niet zo vanzelfsprekend is, zoals jij aangeeft, dat iemand een partner of gezin nodig heeft voor warmte en gezelligheid. Genoeg andere mooie dingen in het leven die je dat gevoel ook kunnen geven!!
groetjes van een gelukkige single vrouw van 41........
maandag 24 december 2007 om 20:24
Lois, mee eensch. Het is een aangepraatte gewoonte. Bijbels misschien??
Kletbets, ik ben morgen gewoon hier te vinden hoor!!
Even weer terug naar het onderwerp: iemand nemen om iemand te hebben, om niet alleen te zijn...zielig vind ik zo'n instelling. Ik heb oprecht meelij met mensen die niet alleen kunnen zijn, en dat bedoel ik niet sarcastisch. Het lijkt me verschrikkelijk als je zo in elkaar steekt. Dat je dus blijkbaar je welbevinden aan een ander ophangt. Dat je jezelf geen aangenaam gezelschap vindt. Of is het misschien een vlucht?
Ik weet het niet, maar ik ben bevoorrecht dat ik het goed met mezelf kan vinden.
(Soes: misschien val ik uiterlijk wel heel erg tegen? Zit je me de laatste tijd niet een beetje op te hemelen??? )
Kletbets, ik ben morgen gewoon hier te vinden hoor!!
Even weer terug naar het onderwerp: iemand nemen om iemand te hebben, om niet alleen te zijn...zielig vind ik zo'n instelling. Ik heb oprecht meelij met mensen die niet alleen kunnen zijn, en dat bedoel ik niet sarcastisch. Het lijkt me verschrikkelijk als je zo in elkaar steekt. Dat je dus blijkbaar je welbevinden aan een ander ophangt. Dat je jezelf geen aangenaam gezelschap vindt. Of is het misschien een vlucht?
Ik weet het niet, maar ik ben bevoorrecht dat ik het goed met mezelf kan vinden.
(Soes: misschien val ik uiterlijk wel heel erg tegen? Zit je me de laatste tijd niet een beetje op te hemelen??? )
maandag 24 december 2007 om 20:48
Ik ben zelf een surinaamse moslim, een gematigde dat wel.Niet echt praktiserend, weet er wel veel van en snap dus op welke gronden de keuzes welke zij maken zogenaamd gemaakt zouden zijn.(bid niet en doe veel leuke dingen, hoewel ik daar de laatste tijd jammergenoeg een beetje te druk voor ben)
Ik heb een hele grote familie. Van mensen die helemaal niet geloven (atheïsten is een te groot woord) en van hindoes tot conservatieve moslims.
Als ik kijk naar de partnerkeuze en de leeftijd van trouwen dan zie ik duidelijke verschillen.
Bij de conservatieve groep wordt er veelal jong getrouwd (20-23 jaar). Vaak volgen er kindertjes na minstens 2 jaar. Ze kennen elkaar dan trouwens een jaartje ofzo.
Hier denk ik van: hadden jullie niet langer kunnen wachten met trouwen en kinderen. Geniet eerst samen van het leven, ga eerst samenwonen. Vier vakanties samen en weet ik veel wat!
Ik vraag me dan af vinden jullie elkaar nu echt leuk of is dat meer omdat je denkt dat het zo zou horen. En omdat je ouders dat verwachten.
De partner komt altijd uit dezelfde cultuur en heeft dezelfde religie. Een partner met een ander achtergrond kan praktisch niet. Dan krijgen ze de hele familie over zich heen( what the f*ck bemoeien ze zich mee ) Ik heb meegemaakt dat bij iemand de ouders geen contact meer wilden met de persoon.
(In)directe druk!
Bij sommige meisjes denk ik van: Is het misschien een vlucht uit het ouderlijke huis?!
Ik zie deze familieleden niet vaak, maar als ik ze zie is het altijd van:
En Soes, wanneer ga jij trouwen? je bent al 25!!! ( ik zou bijna het gevoel krijgen dat ik raar ben)
Ik vind ze ook echt suf, voel me soms ongemakkelijk. Weet ook niet waar ik het over moet hebben. Maar soms moet je wel op bezoek (sporadisch).
Scheiden is hier bijna een doodszonde. Feit is wel, en dat kan ik niet begrijpen, dat vrouwen hier zwaarder op worden aangekeken in deze groep. Terwijl vaak de mannen het probleem zijn bij deze groep. Of ze hebben wereldvreemde ideeen over de relatie tussen man en vrouw. Een je-doet-en-gedraagt-je zoals-ik-wil mentaliteit. Ik heb meegemaakt dat een man kwaad was op z'n vrouw, omdat zij naar een man keek. Dat vond hij praktisch vreemdgaan, huh??! Was gewoon lachwekkend eigenlijk, ware het niet dat het zo sneu was voor de vrouw in kwestie.
Of overmatig drankgebruik. Ze hebben toevallig ook altijd een kwaaie dronk. En toch hebben de vrouwen het altijd gedaan in deze groep. Heb gewoon oprecht medelijden. Heb liever geen contact met zulke mensen.
Bij de andere groepen ligt de leeftijd vaak wat hoger (rond de 25-30)
En ze kennen elkaar vaak ook langer. Hier worden er niet altijd kindertjes geboren.
Hier heb ik wel het gevoel dat ze elkaar echt leuk (lees: verliefd zijn/ van elkaar houden) vinden.
Bij deze groep heb je soms wel partners van verschillende etniciteiten/achtergronden.
Dus ik denk dat opvoeding, religie, cultuur van de ouders, de rol in de maatschappij zeker wel van invloed zijn op de partnerkeuze of het juist (nog) niet hebben van een partner.
Ik heb een hele grote familie. Van mensen die helemaal niet geloven (atheïsten is een te groot woord) en van hindoes tot conservatieve moslims.
Als ik kijk naar de partnerkeuze en de leeftijd van trouwen dan zie ik duidelijke verschillen.
Bij de conservatieve groep wordt er veelal jong getrouwd (20-23 jaar). Vaak volgen er kindertjes na minstens 2 jaar. Ze kennen elkaar dan trouwens een jaartje ofzo.
Hier denk ik van: hadden jullie niet langer kunnen wachten met trouwen en kinderen. Geniet eerst samen van het leven, ga eerst samenwonen. Vier vakanties samen en weet ik veel wat!
Ik vraag me dan af vinden jullie elkaar nu echt leuk of is dat meer omdat je denkt dat het zo zou horen. En omdat je ouders dat verwachten.
De partner komt altijd uit dezelfde cultuur en heeft dezelfde religie. Een partner met een ander achtergrond kan praktisch niet. Dan krijgen ze de hele familie over zich heen( what the f*ck bemoeien ze zich mee ) Ik heb meegemaakt dat bij iemand de ouders geen contact meer wilden met de persoon.
(In)directe druk!
Bij sommige meisjes denk ik van: Is het misschien een vlucht uit het ouderlijke huis?!
Ik zie deze familieleden niet vaak, maar als ik ze zie is het altijd van:
En Soes, wanneer ga jij trouwen? je bent al 25!!! ( ik zou bijna het gevoel krijgen dat ik raar ben)
Ik vind ze ook echt suf, voel me soms ongemakkelijk. Weet ook niet waar ik het over moet hebben. Maar soms moet je wel op bezoek (sporadisch).
Scheiden is hier bijna een doodszonde. Feit is wel, en dat kan ik niet begrijpen, dat vrouwen hier zwaarder op worden aangekeken in deze groep. Terwijl vaak de mannen het probleem zijn bij deze groep. Of ze hebben wereldvreemde ideeen over de relatie tussen man en vrouw. Een je-doet-en-gedraagt-je zoals-ik-wil mentaliteit. Ik heb meegemaakt dat een man kwaad was op z'n vrouw, omdat zij naar een man keek. Dat vond hij praktisch vreemdgaan, huh??! Was gewoon lachwekkend eigenlijk, ware het niet dat het zo sneu was voor de vrouw in kwestie.
Of overmatig drankgebruik. Ze hebben toevallig ook altijd een kwaaie dronk. En toch hebben de vrouwen het altijd gedaan in deze groep. Heb gewoon oprecht medelijden. Heb liever geen contact met zulke mensen.
Bij de andere groepen ligt de leeftijd vaak wat hoger (rond de 25-30)
En ze kennen elkaar vaak ook langer. Hier worden er niet altijd kindertjes geboren.
Hier heb ik wel het gevoel dat ze elkaar echt leuk (lees: verliefd zijn/ van elkaar houden) vinden.
Bij deze groep heb je soms wel partners van verschillende etniciteiten/achtergronden.
Dus ik denk dat opvoeding, religie, cultuur van de ouders, de rol in de maatschappij zeker wel van invloed zijn op de partnerkeuze of het juist (nog) niet hebben van een partner.
dinsdag 25 december 2007 om 14:27
Het lijkt me toch wel dat je erover nadenkt, Soesje, het is en blijft je familie. Daar zul je je nooit en te nimmer aan kunnen onttrekken. Voor NL begrippen is 23 jong om te trouwen. Gelukkig veranderen de tijden, hoewel het ook zijn keerzijde heeft. (Al eerder beschreven door Onderdezon) Mensen blijven maar zoeken, terwijl zij misschien allang met iemand redelijk gelukkig hadden kunnen zijn.
Juist jij, Soesje, zit tussen twee culturen. Aan de ene kant je conservatieve familie met haar normen en waarden. Ze verwachten van je dat je net zo zult doen als zij. Trouwen met een moslim en 4 kindertjes krijgen. Aan de anderekant de vrijgevochten hollandse/westerse cultuur. Dat is over een aantal jaren heel moeilijk.
BTW: hoe was het werken?
PS. Soes, ik ben te oud voor je. Je ouders zien jou aankomen met een halve Indo, zonder geloof....
Juist jij, Soesje, zit tussen twee culturen. Aan de ene kant je conservatieve familie met haar normen en waarden. Ze verwachten van je dat je net zo zult doen als zij. Trouwen met een moslim en 4 kindertjes krijgen. Aan de anderekant de vrijgevochten hollandse/westerse cultuur. Dat is over een aantal jaren heel moeilijk.
BTW: hoe was het werken?
PS. Soes, ik ben te oud voor je. Je ouders zien jou aankomen met een halve Indo, zonder geloof....
dinsdag 25 december 2007 om 17:28
Nou het is wel familie Zamirah, maar het is familie wat ver van mij afstaat, waar ik 1 keer in de 2/3/4 jaar kom. Bij sommige ben ik al 5 jaar niet meer geweest. Het is alleen familie van naam!!!! Heb er verder geen contact mee. En waar mijn ouders ook niet echt meer naartoe gaan. Dit vanwege van het feit dat mijn ouders totaal niet zo zijn. Ik ga er niet eens heen en mijn moeder ook niet.
De familie wat ik beschreef is familie van mijn vaders kant. Mijn vader is de een na jongste kind in een reeks van 11 kinderen en is op jonge leeftijd naar NL gekomen. Toen hij 17 jaar was. Als een van de weinigen van zijn broers en zussen. De band tussen hen is complex. Zijn broers en zussen zijn ook stukken ouder dan hem .Het is meer een formaliteit om op bezoek te gaan. Maar een band met ze hebben? Nee dat heb ik niet en dat hebben mijn ouders ook niet echt. En nogmaals we hebben eigenlijk geen contact met hen. Maar met bruiloften worden bij ons alle familieleden uitgenodigd en kennissen. Dan zie we ze eigenlijk alleen. Of bij overlijdens.
De familieleden hier zijn oud en conservatief.
Mijn moeders familie is weer het tegenovergestelde. Die heb ik niet beschreven!
Daar ben ik ook mee opgegroeid. Met hun heb ik echt een band, zij kennen mij door en door! Allemaal jonge (hippe) tantes en ooms . Heb ook jonge ouders btw. Mijn moeder ziet er eigenlijk altijd goed uit en werkt ook. Een leuk klein goed gekleed vrouwtje..ha ha. Heeft van de week een bobline laten knippen. draagt graag leuke kleding.
Ik heb een zusje dat in Arnhem studeert en we komen uit Twente.
Mijn ouders hebben zoiets van doe een leuke studie en geniet van het leven. In plaats van de mensen die ik beschreef over trouwen en kinderen krijgen. Zorg dat je eerst zelfstandig bent en onafhankelijk en dan komt een vriend(in) wel.
Kinderen van m'n moeder haar zusjes.
Mijn neefje bv, is 19 jaat, heeft een Nederlands vriendinnetje (brabants) al 3 jaar en die slaapt ook gewoon bij hun thuis.
Ander neefje van mij (25 jaar) heeft een half NL/Indo vriendin al 6 jaar. Komt ook gewoon thuis bij zijn ouders.
Weer een ander neefje (24 jaar) heeft verscheidene vriendinnetjes gehad: Marrokaans, Indonesisch (niet gelovig), Javaans, Filipijns enz.
Dat verhaal was meer een voorbeeld van hoe krom ik dat soort dingen vindt.
Vandaar dat ik ook zei dat ik gematigd moslim ben, eigenlijk meer van naam. Zo drink ik af en toe wel is wat. Heb de ramadan niet gedaan. Maar heb wel inzicht in dat soort dingen en de cultuur vandaar dat ik het aanhaalde.
Dus het beeld wat jij nu hebt van mijn ouders klopt niet helemaal. Hoop dat je nu een beter beeld hebt.
Mijn ouders zijn nu trouwens kerstfeest gaan vieren bij een tante van mij in het Westen.
Gelovige mensen vind ik eigenlijk achterbaks en hypocriet. Door religie heb je alleen maar oorlog en dat mensen elkaar beter voelen dan een ander. Je krijgt onderscheid. En je legt je onnodige beperkingen op. En dat is verkeerd vind ik.
Ik ben meer van wie goed doet, goed ontmoet. Geniet van alle culturen en dingen in het leven.
Mijn uitspraak luidt ook:
Enjoy living your life!!
En te oud!! Wie zegt dat?? En mijn ouders hebben geen invloed op mijn partnerkeuze, dat heb alleen ik!! Ongelovig!! Geloof je in de goedheid van de mens??? Oooh en kinderen krijgen lijkt me niet wat! Wel het oefenen in het maken ervan
Zoo, een leuke kledingstijl, goed figuur een halve Indo!! Je scoort punten!! Kun je lekker koken??
dinsdag 25 december 2007 om 17:46
Okay, dan moet ik mijn ideeen over je bijstellen. Maar ik ken wel hindoestaanse moslims, en die zijn toch vrij rechtlijnig.
Ook ken ik een Surinamer waarvan zijn vader een Hindoe is, en zijn moeder een half Javaanse-half NL is. Hij zelf is practizerend Hindoe. Eet bijv ook geen rund.
Eet jij varken, Soes????
Ook ken ik een Surinamer waarvan zijn vader een Hindoe is, en zijn moeder een half Javaanse-half NL is. Hij zelf is practizerend Hindoe. Eet bijv ook geen rund.
Eet jij varken, Soes????
dinsdag 25 december 2007 om 20:45
Ik eet alles behalve babi !!!
In dat opzicht ben ik wel moslim!
Tuurlijk heb je hindoestaanse moslims die vrij rechtlijnig zijn. Ik ken er ook wel wat!
Maar hoewel het 1 geloof is, heb je daar ook weer onderscheidingen in (groeperingen). Bij de hindoestaanse moslims heb je 2 hoofdgroepen. Namelijk de Soennies en de Ahmadi'as. Zij zijn het weer niet met elkaar eens over bepaalde regels in de Islam. Ze liggen met elkaar in de clinch. Bij beide groeperingen heb je weer fanatiekelingen en meelopers.
De Soennies zijn wat conservatiever of rechtlijniger zoals jij dat noemt!
Maar het is vreemd dat je in een religie weer verschillende groeperingen hebt.
Bij de turken bijvoorbeeld heb je nog meer groeperingen onder de moslims.