Geen moederdag meer

no-more-tears-left maandag 13 mei 2024 om 17:20

Mijn dochter is overleden en Moederdag, gisteren was heel confronterend.
Daar kwam bij dat ik ook niets hoorde van haar man , mijn schoonzoon. Helemaal niets. Geen berichtje, niets.

We hebben een goed contact, dat is het niet en ik begrijp dat ik niet zijn moeder ben, maar toch.

Is het gek, dat ik toch iets meer had verwacht?

no-more-tears-left dinsdag 14 mei 2024 om 22:54

Pelle schreef: ↑
14-05-2024 22:47
Het is zijn eerste moederdag zonder vrouw. Voor zijn kinderen is het de eerste moederdag zonder moeder. Ik vind dat je teveel verwacht.
Jouw man had jou ook even in het zonnetje kunnen zetten.

Ik denk niet dat ik in het zonnetje gezet had willen worden, nee.

Anoniem_6649a968afa5e dinsdag 14 mei 2024 om 22:54

blijfgewoonbianca schreef: ↑
14-05-2024 22:50
Ik denk niet dat ze in het zonnetje wilde staan. Ik denk dat ze erkenning wil voor het feit dat ze nog steeds een moeder is, ook zonder haar kind. En voor haar verlies.

Die erkenning kan haar man haar toch ook geven. Of een vriendin. Dat bedoel ik ook met in het zonnetje zetten.

Voor schoonzoon en kinderen is het een hele emotionele dag, ik vind dat je het van hem niet kan verwachten.

blijfgewoonbianca dinsdag 14 mei 2024 om 22:55

dweedledee schreef: ↑
14-05-2024 22:51
Je verwacht dus wél iets terug, TO.

Lijkt me toch niet meer dan logisch dat je elkaar helpt en steun van elkaar krijgt.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

no-more-tears-left dinsdag 14 mei 2024 om 22:56

dweedledee schreef: ↑
14-05-2024 22:51
Je verwacht dus wél iets terug, TO.

Dat lijken me niet meer dan normale omgangsvormen.

Molenhuis dinsdag 14 mei 2024 om 22:57

Nu ik er zo over nadenk, krijgt mijn schoonmoeder nu ook een andere rol voor mij dan de rol van moeder. Ik spendeer graag tijd met haar omdat het een heel fijne vrouw is en we steun bij elkaar vinden. En zolang dat contact fijn is zal ik haar blijven zien. Maar ik zie haar niet meer echt in de rol van moeder. Dat komt misschien ook doordat ik geen kinderen heb en ze dus geen oma is voor mijn kinderen. Ik ga niet voor haar zorgen als ze oud is zoals een kind zou doen. En ik ben niet van plan om de rol van kind over te gaan nemen.

En ik realiseer me nu dat dat heel pijnlijk klinkt, maar dat is de verwachting die ik heb bij ons contact.

Edit: ik zie haar natuurlijk nog wel als moeder van mijn partner, maar niet meer als moederrol in mijn leven.

molenhuis wijzigde dit bericht op 14-05-2024 23:05

17.02% gewijzigd

Maar8 dinsdag 14 mei 2024 om 22:57

Wat verdrietig dat je dat mee moet maken en ik begrijp goed dat zo’n dag erin hakt.

Ook ik ben jong mijn partner verloren, maar na 4 jaar heb ik ook niks gedaan aan Moederdag voor mijn schoonmoeder. De eerste jaren even een berichtje gestuurd, maar bij ons is die dag ook niet zo beladen.
Bij mijn vriend, die ook jong zijn vrouw is verloren is het een enorm moeilijke dag voor de kinderen die hun moeder missen.

Maar los daarvan lees is bij je ook vooral de worsteling van waar je zelf heen kunt met je verhaal als je je volwassen kind verliest. Dat herken ik zeker van mijn schoonouders. Ik heb inderdaad veel meer steun en hulp gekregen dan dat zij hebben gehad. Voor mij zijn er lotgenotengroepen te vinden etc.
De impact op het gezin bij het wegvallen van partner en ouder op jonge leeftijd is enorm, mensen zien dat al maar deels maar het is toch nog meer zichtbaar dan bij een ouder.

Goed om aandacht aan je eigen gemis en verlies te schenken. Waarschijnlijk is het heel fijn om bij je schoonzoon en kleinkinderen betrokken te zijn, maar ik denk dat er ook ruimte mag zijn voor jouw verdriet.
Ik vond het juist heel fijn om dat met mijn schoonmoeder te kunnen delen. Eigenlijk de liefde die wel allebei voelden. Lang ging ons rouwproces ook een beetje gelijk op, inmiddels niet meer en ergens vind ik dat ook een verlies. Het zorgde voor verbinding.

Je gevoelens mogen er gewoon zijn, al denk ik niet dat je schoonzoon daarvoor verantwoordelijk is. Dat zij er niet is, dat is het pijnlijke. En tuurlijk zou daarin gezien worden wel fijner zijn. Laat jezelf ook op andere momenten zien zou ik zeggen, dat maakt het wel makkelijker voor de ander die ook moeite heeft met de wereld om zich heen waarschijnlijk.

dweedledee dinsdag 14 mei 2024 om 22:59

blijfgewoonbianca schreef: ↑
14-05-2024 22:55
Lijkt me toch niet meer dan logisch dat je elkaar helpt en steun van elkaar krijgt.

Blijkbaar verwacht TO dingen, die schoonzoon haar momenteel niet kan bieden. Dus nee. Weet niet of dat per definitie zo geldt voor iedereen. Wellicht steunt schoonzoon haar wel op andere manieren. TO opent over dit specifieke voorbeeld een topic. En daar wordt op gereageerd. De rest weten we niet. Dus daar oordeel ik ook niet over.

Maar vind het opvallend dat TO zegt niets in retour te verwachten, maar dat dus wel doet. En dat ook zegt in dezelfde alinea.

blijfgewoonbianca dinsdag 14 mei 2024 om 22:59

Pelle schreef: ↑
14-05-2024 22:54
Die erkenning kan haar man haar toch ook geven. Of een vriendin.
Nee, ik denk niet dat hetzelfde voelt. Schoonzoon en kinderen staan gevoelsmatig het dichtst bij haar overleden kind. Tenminste, ik denk dat TO dat zo ervaart

Dat bedoel ik ook met in het zonnetje zetten.

Voor schoonzoon en kinderen is het een hele emotionele dag, ik vind dat je het van hem niet kan verwachten.

Ik snap TO’s teleurstelling, ik snap dat schoonzoon er niet aan gedacht heeft ( of wel, maar het zo gelaten heeft ) . Het is nou eenmaal kut, klote en heel verdrietig.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

dweedledee dinsdag 14 mei 2024 om 23:01

no-more-tears-left schreef: ↑
14-05-2024 22:56
Dat lijken me niet meer dan normale omgangsvormen.

Je spreekt jezelf tegen in dezelfde alinea. En daar komt dus nu ook je teleurstelling vandaan. En de oplossing daarvoor zul je dus ook bij jezelf moeten vinden door eerlijk naar jezelf te zijn dat je dus wel iets terug verwacht. Communiceer dat richting schoonzoon. Of laat je verwachtingen op dit vlak los.

Anoniem_671df2f98900a dinsdag 14 mei 2024 om 23:07

no-more-tears-left schreef: ↑
14-05-2024 22:49
Natuurlijk heb ik mensen die mij steunen, mijn man en kinderen en gelukkig was daar gisteren ruimte voor.
Ik denk niet dat je mij goed begrijpt en ik weet ook niet zo goed hoe ik het uit moet leggen.

Fijn dat jij steun hebt! Zo natuurlijk vind ik dat niet, dus heel fijn dat dit bij jou zo is.
Ik probeer het wel te begrijpen, jouw kant te zien.
Maar ik lees dat dat niet gelukt is.
Ik lees ook in je andere reacties dat je ziet en begrijpt dat hij druk was met het verdriet van de kinderen.

Waarom was het voor jou logisch dat hij jou een berichtje zou sturen?
Had je gehoopt dat hij de rol van je dochter hierin een beetje over zou nemen en de traditie voortzetten?
(sorrie als deze vragen kwetsend of te direct zijn, beantwoord ze dan vooral niet. Ik wil je graag begrijpen)

no-more-tears-left dinsdag 14 mei 2024 om 23:21

Avocadeau schreef: ↑
14-05-2024 23:07
Fijn dat jij steun hebt! Zo natuurlijk vind ik dat niet, dus heel fijn dat dit bij jou zo is.
Ik probeer het wel te begrijpen, jouw kant te zien.
Maar ik lees dat dat niet gelukt is.
Ik lees ook in je andere reacties dat je ziet en begrijpt dat hij druk was met het verdriet van de kinderen.

Waarom was het voor jou logisch dat hij jou een berichtje zou sturen?
Had je gehoopt dat hij de rol van je dochter hierin een beetje over zou nemen en de traditie voortzetten?
(sorrie als deze vragen kwetsend of te direct zijn, beantwoord ze dan vooral niet. Ik wil je graag begrijpen)

Waarom was het voor mij logisch? Omdat ik het zelf wel zou doen in zijn plaats. Het zou echt niet in mij opkomen om moederdag bij mijn schoonmoeder over te slaan. We gaan meestal niet op de dag zelf, maar we zorgen er altijd voor dat eraan gedacht wordt. Als mijn man zou overlijden, dan zou ik dat blijven doen. Het eerste jaar, zou ik zeker op de dag zelf gaan. Niet gaan, zou ik dan niet over mijn hart kunnen verkrijgen.

Anoniem_6649a968afa5e dinsdag 14 mei 2024 om 23:24

blijfgewoonbianca schreef: ↑
14-05-2024 22:59
Ik snap TO’s teleurstelling, ik snap dat schoonzoon er niet aan gedacht heeft ( of wel, maar het zo gelaten heeft ) . Het is nou eenmaal kut, klote en heel verdrietig.

Natuurlijk is het kut, klote en verdrietig. Ik moet er niet aan denken om een kind te verliezen. Ik snap ook zeker haar teleurstelling, zeker omdat ze veel voor hem en de kinderen klaarstaat.

Maar haar man is ook zijn dochter verloren (tenminste, daar ga ik vanuit). Dus ik ben het er niet mee eens dat schoonzoon het dichtst bij overleden dochter staat.

TO, wees blij dat je goed contact hebt. Natuurlijk mag jouw verdriet er ook zijn. Maar ik denk dat bij schoonzoon die ruimte er (nog) niet is.

Enigme dinsdag 14 mei 2024 om 23:26

Wat vreselijk dat jeje dochter moet missen.. onbeschrijfelijk verdrietig..

Mijn moeder en schoonmoeder leven nog.. mijn vader en schoonvader niet.. mijn moeder krijgt altijd iets van me.. klein of wat groter..

Mijn schoonmoeder niet.. ze is niet mijn moeder.. onze band is ook niet zo hecht.. ik verwen haar echter regelmatig op andere momenten.. ze komt niks tekort.

Is je schoonzoon normaliter attent? Heeft hij op andere momenten ruimte om jouw verdriet even te zien? Krijg je soms een knuffel?

Niet iedereen heeft het in zich om op zulke dagen aan anderen te denken.. vaderdag vind ik dan weer een klotedag.. ik heb hem verloren aan kanker toen ik net 23 was.. (ben nu 40) en wanneer iemand zo attent is, om eraan te denken.. waardeer ik dat enorm.. maar ik word er niet minder verdrietig van.. en ik neem het niemand kwalijk wanneer ik niks hoor.. verwachtingen hebben brengt vaak meer misère met zich mee..

Zit er nog meer teleurstelling ergens bij je? Wordt jouw verdriet misschien onvoldoende gezien omdat alle aandacht uitgaat naar je schoonzoon en kinderen? Ligt dat aan je schoonzoon of aan je omgeving?

enigme wijzigde dit bericht op 14-05-2024 23:30

3.50% gewijzigd

Susiequeke dinsdag 14 mei 2024 om 23:26

Gecondoleerd met het verlies van je dochter. Wat zul jij veel verdriet voelen, je kind overleven moet afschuwelijk zijn. Hele dikke knuffel voor jou en je man.
Maar laat dit geen wig drijven tussen jou en je schoonzoon en kleinkinderen.
Ik vind het volkomen vanzelfsprekend dat je man deze dag met zijn eigen jonge kinderen heeft doorgebracht, wat zal het een moeilijke dag zijn geweest voor hen. Het is toch vooral een feestdag voor jonge kinderen en hun moeders, is mijn mening.
Jij hebt zo te lezen kinderen (en een man) die er voor jou waren op moederdag. Laat dat voldoende zijn en gun je schoonzoon zijn cocon.

Ik lees dat je vindt dat er veel steun is voor je schoonzoon en kleinkinderen en weinig voor jou. Dat gevoel begrijp ik. Maar daar kan jouw schoonzoon niets aan doen.

susiequeke wijzigde dit bericht op 14-05-2024 23:35

11.98% gewijzigd

Toetie dinsdag 14 mei 2024 om 23:29

no-more-tears-left schreef: ↑
14-05-2024 23:21
Waarom was het voor mij logisch? Omdat ik het zelf wel zou doen in zijn plaats. Het zou echt niet in mij opkomen om moederdag bij mijn schoonmoeder over te slaan. We gaan meestal niet op de dag zelf, maar we zorgen er altijd voor dat eraan gedacht wordt. Als mijn man zou overlijden, dan zou ik dat blijven doen. Het eerste jaar, zou ik zeker op de dag zelf gaan. Niet gaan, zou ik dan niet over mijn hart kunnen verkrijgen.

Maar zelf heb je er ook niet aan gedacht om hem een berichtje te sturen toch? Het is echt een heel verdrietige situatie met alleen maar verliezers. Heel veel sterkte in elk geval.

Iemand die zijn partner verliest is vaak niet instaat iets terug te geven. Die staan op standje overleven. Compassie proberen op te brengen is belangrijk ipv boos zijn dat je (onuitgesproken) verwachtingen niet worden waargemaakt.

Voornu dinsdag 14 mei 2024 om 23:30

Pelle schreef: ↑
14-05-2024 23:24
Natuurlijk is het kut, klote en verdrietig. Ik moet er niet aan denken om een kind te verliezen. Ik snap ook zeker haar teleurstelling, zeker omdat ze veel voor hem en de kinderen klaarstaat.

Maar haar man is ook zijn dochter verloren (tenminste, daar ga ik vanuit). Dus ik ben het er niet mee eens dat schoonzoon het dichtst bij overleden dochter staat.

TO, wees blij dat je goed contact hebt. Natuurlijk mag jouw verdriet er ook zijn. Maar ik denk dat bij schoonzoon die ruimte er (nog) niet is.

Dat denk ik ook, en dat kan ik mij goed voorstellen.

TO, je weet niet hoe het voor schoonzoon en de kinderen was, en voordat je het zelf in gaat vullen zou ik het er met hem over hebben.

Ik herken mezelf niet eens

NomenNescio dinsdag 14 mei 2024 om 23:37

blijfgewoonbianca schreef: ↑
14-05-2024 22:50
Ik denk niet dat ze in het zonnetje wilde staan. Ik denk dat ze erkenning wil voor het feit dat ze nog steeds een moeder van haar dochter is, ook zonder haar dochter. En voor haar verlies.

Deze begrijpen we volgens mij allemaal. Haar teleurstelling en verdriet is voelbaar en volgbaar.
Desondanks denk ik niet dat haar verwachting reëel is. Hoe begrijpelijk ook.

NomenNescio dinsdag 14 mei 2024 om 23:41

blijfgewoonbianca schreef: ↑
14-05-2024 22:55
Lijkt me toch niet meer dan logisch dat je elkaar helpt en steun van elkaar krijgt.

Ik denk dat je alle verwachtingen moet loslaten als het op rouw aankomt. Je brein werkt anders. En meestal is dat de overleefstand en niet de stand wat je onder andere omstandigheden had gedaan.
Pijnlijk en verdrietig. Maar ik denk dat to haar verdriet en gemis hierover met vriendinnen/partner moet delen.

Anoniem_671df2f98900a dinsdag 14 mei 2024 om 23:48

no-more-tears-left schreef: ↑
14-05-2024 23:21
Waarom was het voor mij logisch? Omdat ik het zelf wel zou doen in zijn plaats. Het zou echt niet in mij opkomen om moederdag bij mijn schoonmoeder over te slaan. We gaan meestal niet op de dag zelf, maar we zorgen er altijd voor dat eraan gedacht wordt. Als mijn man zou overlijden, dan zou ik dat blijven doen. Het eerste jaar, zou ik zeker op de dag zelf gaan. Niet gaan, zou ik dan niet over mijn hart kunnen verkrijgen.

Dan snap ik dat het voor jou extra hard aankwam ja.
Ik weet oprecht niet wat ik zou doen als ik mijn man zou verliezen, of het in me op zou komen, of ik er de energie/moed voor op zou kunnen brengen, of het in de hectiek van de dag niet alsnog vergeten zou worden.

Je laatste zin, 'ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen' gaat wel over een bewuste keuze.
Kan je je indenken dat hij er oprecht geen moment aan gedacht heeft?
En maakt dat het beter of erger?

S-Groot dinsdag 14 mei 2024 om 23:52

no-more-tears-left schreef: ↑
14-05-2024 22:32
Hulp is nodig nu, noodzakelijk en het is niet zo dat ik daarvoor perse iets terugverwacht, dat hoeft ook helemaal niet.
Maar toch was was het fijn geweest als je een stukje steun terug zou krijgen, snap je, nu is het wel heel erg eenrichtingsverkeer.

Maar ik denk dat je gelijk hebt met je laatste zin, verdrietig genoeg.

Molenhuis, ik hoop dat je gauw je schoonmoeder nog even spreekt en even laat weten dat je misschien aan haar had moeten denken. Misschien ervaart zij het anders, maar als je elk jaar komt en nu ineens niets laat horen, dat kan heel pijnlijk zijn. Ik ervaar het wel zo jn ieder geval.

En dat is heel reëel, hij zit met zijn verdriet én dat van zijn kinderen én er allemaal in zijn eentje verantwoordelijk voor zijn. Dat hij geen ruimte heeft om jou ook te troosten of steunen is echt heel logisch.

Dat jij wel steun en troost nodig hebt is ook volslagen logisch. Daarvoor moet je echter bij je man zijn (is hij ook de vader en kunnen jullie het verdriet goed delen?) en bij vrienden. Niet bij die man die alles bijeen moet rapen voor zijn kinderen.

no-more-tears-left woensdag 15 mei 2024 om 00:02

Toetie schreef: ↑
14-05-2024 23:29
Maar zelf heb je er ook niet aan gedacht om hem een berichtje te sturen toch? Het is echt een heel verdrietige situatie met alleen maar verliezers. Heel veel sterkte in elk geval.

Iemand die zijn partner verliest is vaak niet instaat iets terug te geven. Die staan op standje overleven. Compassie proberen op te brengen is belangrijk ipv boos zijn dat je (onuitgesproken) verwachtingen niet worden waargemaakt.

Waarom zou ik hem een berichtje sturen? Op moederdag? Nou nee, ik wil een hoop doen, maar dat gaat me te ver.

Ik ben gekwetst, niet boos, alleen gekwetst en verdrietig en niet in staat om hiervoor compassie op te brengen. Niet in deze, onze, situatie.

S-Groot woensdag 15 mei 2024 om 00:06

no-more-tears-left schreef: ↑
15-05-2024 00:02
Waarom zou ik hem een berichtje sturen? Op moederdag? Nou nee, ik wil een hoop doen, maar dat gaat me te ver.

Ik ben gekwetst, niet boos, alleen gekwetst en verdrietig en niet in staat om hiervoor compassie op te brengen. Niet in deze, onze, situatie.

Omdat het een verschrikkelijk moeilijke dag is voor zijn kinderen en daarmee voor hem? Hun leven staat compleet op z'n kop.

Dat je er geen compassie voor op kunt brengen vind ik moeilijk te begrijpen, dat je niet in kunt zien dat ze op gaan in hun eigen grote verdriet en dat die man steun gezocht heeft bij zijn moeder en zijn kinderen daar ook iets van troost mee heeft kunnen geven.

no-more-tears-left woensdag 15 mei 2024 om 00:08

Avocadeau schreef: ↑
14-05-2024 23:48
Dan snap ik dat het voor jou extra hard aankwam ja.
Ik weet oprecht niet wat ik zou doen als ik mijn man zou verliezen, of het in me op zou komen, of ik er de energie/moed voor op zou kunnen brengen, of het in de hectiek van de dag niet alsnog vergeten zou worden.

Je laatste zin, 'ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen' gaat wel over een bewuste keuze.
Kan je je indenken dat hij er oprecht geen moment aan gedacht heeft?
En maakt dat het beter of erger?

Hij heeft erover nagedacht, hij is wel bij zijn eigen moeder geweest, en blijkbaar heeft hij ervoor gekozen om het op deze manier te doen. Ik denk niet dat hij mij bewust heeft willen kwetsen.

En ik heb ook niets laten merken, ik heb het zo gelaten. Hij doet verder ook zijn best, daar gaat het niet om.

S-Groot woensdag 15 mei 2024 om 00:11

no-more-tears-left schreef: ↑
15-05-2024 00:08
Hij heeft erover nagedacht, hij is wel bij zijn eigen moeder geweest, en blijkbaar heeft hij ervoor gekozen om het op deze manier te doen. Ik denk niet dat hij mij bewust heeft willen kwetsen.

En ik heb ook niets laten merken, ik heb het zo gelaten. Hij doet verder ook zijn best, daar gaat het niet om.

Dat hij bij zijn eigen moeder (inderdaad, hoe ongelofelijk pijnlijk ook, zij is zijn moeder) geweest is heeft zeer waarschijnlijk helemaal niet om zijn moeder gedraaid (dus niet moederdag vieren) maar om hemzelf en de kinderen. Om wat steun en troost van zijn ouders te hebben op die ongelofelijk moeilijke dag. Dat is niet 'nadenken' van: moederdag, hm nou ik ga wel alleen naar mijn eigen moeder om moederdag te vieren en schoonma heeft pech.

Anoniem_671df2f98900a woensdag 15 mei 2024 om 00:16

Ik hoor hoeveel rekening je met hem houdt, en probeert zijn kant in te zien.
En ik heb erg met je te doen, ik kan me jouw verdriet niet voorstellen, mijn hart krimpt al ineen bij een poging tot.

Ik wens je kracht en sterkte, en veel steun en liefde.

Actieve topics