Relaties
alle pijlers
Gescheiden
dinsdag 8 augustus 2023 om 18:08
Hoi,
Ik ben gescheiden en eigenlijk al een hele tijd. Ongeveer een jaar of 10 geleden. Mijn kinderen zijn 16 en 13 jaar. Ik ben inmiddels getrouwd en mijn man heeft een kind van 10 jaar.
Maar het voelt voor mij alsof het steeds zwaarder wordt. Mijn ex en ik kunnen goed samen overweg. Mijn kinderen ook met mijn man en met zijn kind. Mijn jongste heeft een moeilijke tijd gehad en ik merk aan mezelf dat ik het steeds moeilijker heb.
De scheiding wilde ik niet. Kort verhaal: ik was ziek en hij wilde weg. Zo zwart is het niet natuurlijk maar de korte versie wel.
Ik vind het moeilijk dat er geen gezin meer is. Ik heb het daar heel moeilijk mee. Ik mis dat. Ik heb het zo moeilijk als mijn kinderen bij mijn ex zijn. Mijn man die dingen doet met zijn kind. En ik snap dit allemaal maar ik kan het steeds moeilijker aan.
Ik heb niemand in mijn omgeving die mij begrijpt. Niemand zit in deze situatie. Ik hoor alleen dat het zo knap is dat wij goed met elkaar overweg kunnen. Maar ik ga langzaam dood van binnen of zo. Ik ben alleen in de vakantie als de kinderen bij mijn ex zijn. Mijn man wil ook soms alleen met zijn kind.
Ik heb echt het gevoel alsof ik gebukt ga onder schuldgevoel wat ik die kinderen aan doe, de scheiding en alles wat er bij komt kijken. Ik ga gebukt onder eenzaamheid. Voel me zo alleen en dan de angst dat mijn kinderen dit ook gaan of al voelen.
Ik ben gescheiden en eigenlijk al een hele tijd. Ongeveer een jaar of 10 geleden. Mijn kinderen zijn 16 en 13 jaar. Ik ben inmiddels getrouwd en mijn man heeft een kind van 10 jaar.
Maar het voelt voor mij alsof het steeds zwaarder wordt. Mijn ex en ik kunnen goed samen overweg. Mijn kinderen ook met mijn man en met zijn kind. Mijn jongste heeft een moeilijke tijd gehad en ik merk aan mezelf dat ik het steeds moeilijker heb.
De scheiding wilde ik niet. Kort verhaal: ik was ziek en hij wilde weg. Zo zwart is het niet natuurlijk maar de korte versie wel.
Ik vind het moeilijk dat er geen gezin meer is. Ik heb het daar heel moeilijk mee. Ik mis dat. Ik heb het zo moeilijk als mijn kinderen bij mijn ex zijn. Mijn man die dingen doet met zijn kind. En ik snap dit allemaal maar ik kan het steeds moeilijker aan.
Ik heb niemand in mijn omgeving die mij begrijpt. Niemand zit in deze situatie. Ik hoor alleen dat het zo knap is dat wij goed met elkaar overweg kunnen. Maar ik ga langzaam dood van binnen of zo. Ik ben alleen in de vakantie als de kinderen bij mijn ex zijn. Mijn man wil ook soms alleen met zijn kind.
Ik heb echt het gevoel alsof ik gebukt ga onder schuldgevoel wat ik die kinderen aan doe, de scheiding en alles wat er bij komt kijken. Ik ga gebukt onder eenzaamheid. Voel me zo alleen en dan de angst dat mijn kinderen dit ook gaan of al voelen.
woensdag 9 augustus 2023 om 02:05
Wat naar dat je je zo rot voelt.
Het is me alleen niet helemaal duidelijk wat je precies dwars zit? Je zit vol schuld, terwijl iedereen best ok lijkt met de situatie.
Ben je ongelukkig in je nieuwe relatie, dat je het oude gezin idealiseert?
Heb je nog gevoelens voor je vorige partner?
Misschien goed om hulp te zoeken als het je na 10 jaar nog zo dwars zit.
Het is me alleen niet helemaal duidelijk wat je precies dwars zit? Je zit vol schuld, terwijl iedereen best ok lijkt met de situatie.
Ben je ongelukkig in je nieuwe relatie, dat je het oude gezin idealiseert?
Heb je nog gevoelens voor je vorige partner?
Misschien goed om hulp te zoeken als het je na 10 jaar nog zo dwars zit.
woensdag 9 augustus 2023 om 03:35
Ik denk dat ik je wel snap TO, er is op geen enkele manier nog een compleet plaatje. Ik zou dat ook heel moeilijk vinden. Heel begrijpelijk ook, want je begint geen gezin om het te zien opbreken.
Heb je wel het gevoel nog bij iemand op de eerste plek te staan(voor zover dat kan natuurlijk). Want dat schemert ook een beetje door in je bericht.
Heb je wel het gevoel nog bij iemand op de eerste plek te staan(voor zover dat kan natuurlijk). Want dat schemert ook een beetje door in je bericht.
woensdag 9 augustus 2023 om 04:49
Wat rot, deze (schuld) gevoelens. Gun het jezelf om eens met iemand te praten. Te beginnen met de praktijkondersteuner van de huisarts, die weet vast waar je goede hulp kan krijgen. Want hoewel het klinkt alsof je je niet schuldig zou hoeven voelen, je gevoelens zijn er en mogen er ook zijn. Je bent vast niet de enige en zelfs als dat wel zo was..
Zorg voor jezelf, dat is ook goed voor je kinderen. En dat hoef je zeker niet alleen te doen.
Zorg voor jezelf, dat is ook goed voor je kinderen. En dat hoef je zeker niet alleen te doen.
woensdag 9 augustus 2023 om 07:48
Ik weet ook niet wat me dwars zit eigenlijk. Ik voel vanalles: ik ben zo boos op iedereen lijkt het. Ik heb ook idd niet het gevoel op de eerste plek te komen bij niemand.
Ik wou niet scheiden en ik kon het niet tegenhouden. Iedereen begreep mijn ex omdat ik ziek was. Niemand begreep mij.
Nu krijg ik vaak te horen dat het wel lekker is om tijd alleen te hebben wanneer de kinderen bij mijn ex zijn. Ik ga dan echt kapot van binnen.
Of ik ben alleen of ik ben bij mijn man en zijn kind en dan voel ik me ook zo alleen. En het heeft niet te maken met liefde want ik hou van hem maar het is niet mijn gezin.
En niemand snapt mij want dan krijg ik te horen dat ik gelukkig moet zijn.
Maar de vakantie zijn verschrikkelijk voor mij. Ik doe leuk maar het gezin mis ik zo hard dat het pijn doet.
Ik wou niet scheiden en ik kon het niet tegenhouden. Iedereen begreep mijn ex omdat ik ziek was. Niemand begreep mij.
Nu krijg ik vaak te horen dat het wel lekker is om tijd alleen te hebben wanneer de kinderen bij mijn ex zijn. Ik ga dan echt kapot van binnen.
Of ik ben alleen of ik ben bij mijn man en zijn kind en dan voel ik me ook zo alleen. En het heeft niet te maken met liefde want ik hou van hem maar het is niet mijn gezin.
En niemand snapt mij want dan krijg ik te horen dat ik gelukkig moet zijn.
Maar de vakantie zijn verschrikkelijk voor mij. Ik doe leuk maar het gezin mis ik zo hard dat het pijn doet.
woensdag 9 augustus 2023 om 08:11
Als jij ziek bent en hij wil dan weg is er een heel zwaar gebrek aan loyaliteit jegens jou en dat zit toch volgens mij in iemands karakter. Dat je hem nu leuk vindt en geneigd bent dat te vergeten komt vermoedelijk omdat hij nu niet hoeft te leven met iemand die een beroep op hem doet. Alles weer leuk en gezellig maar je moet hem niet nodig hebben want dan laat hij verstek gaan.
Hoe wou je dat dan gaan doen? Nooit meer ziek worden? Want dan heeft hij het niet voor je over om bij je te blijven.
Hoe wou je dat dan gaan doen? Nooit meer ziek worden? Want dan heeft hij het niet voor je over om bij je te blijven.
Dan moet het maar zoals het kan
woensdag 9 augustus 2023 om 08:14
Wat rot dat je je zo voelt. Het klinkt mij eigenlijk vooral in de oren alsof je je scheiding niet goed hebt verwerkt. De gevoelens die jij nu na 10 jaar hebt, zijn gevoelens die meer zouden passen bij de periode na de scheiding. 10 jaar is immers al een flinke tijd. Zonde om er nog zo onder gebukt te gaan en je zo alleen te voelen. Ga dus met iemand praten hierover, dat zal echt gaan helpen.
woensdag 9 augustus 2023 om 08:16
haar korte verhaal is: zij was ziek, hij wilde wegtv-icoon schreef: ↑09-08-2023 08:11Als jij ziek bent en hij wil dan weg is er een heel zwaar gebrek aan loyaliteit jegens jou en dat zit toch volgens mij in iemands karakter. Dat je hem nu leuk vindt en geneigd bent dat te vergeten komt vermoedelijk omdat hij nu niet hoeft te leven met iemand die een beroep op hem doet. Alles weer leuk en gezellig maar je moet hem niet nodig hebben want dan laat hij verstek gaan.
Hoe wou je dat dan gaan doen? Nooit meer ziek worden? Want dan heeft hij het niet voor je over om bij je te blijven.
ik gok dat zijn korte verhaal er heel anders uitziet
woensdag 9 augustus 2023 om 08:36
Ik denk wel te weten hoe je je voelt.
Je mist je kerngezin, datgene waarmee je bent begonnen. En je weet dat dat nooit meer terug komt.
Het idee dat je kinderen zo moeten opgroeien breekt je hart. Je had het zo graag anders gezien.
En ook al is je nieuwe man nog zo lief en goed voor jouw kinderen, je mist de totale connectie samen over de kinderen. Hij heeft ze niet geboren zien worden. Hij kent ze niet zoals jij en je exman ze kent.
En als je man leuke dingen doet met zijn kind, of als zijn kind bij jullie is, voelt dat niet als eigen, je voelt je zelfs een buitenstaander dan. Het voelt dan niet als 1 geheel.
Je had het zo graag allemaal anders gewild. Het is een soort van verdriet dat in je hart zit en er niet meer uit wil gaan.
Ik heb daar met periodes ook erg veel last van. Ook al ben ik ook al lang geleden gescheiden.
Praat er met je man over en met je kinderen, voor zover zij dit kunnen begrijpen. Mss hebben zij soortgelijke gevoelens.
Je mist je kerngezin, datgene waarmee je bent begonnen. En je weet dat dat nooit meer terug komt.
Het idee dat je kinderen zo moeten opgroeien breekt je hart. Je had het zo graag anders gezien.
En ook al is je nieuwe man nog zo lief en goed voor jouw kinderen, je mist de totale connectie samen over de kinderen. Hij heeft ze niet geboren zien worden. Hij kent ze niet zoals jij en je exman ze kent.
En als je man leuke dingen doet met zijn kind, of als zijn kind bij jullie is, voelt dat niet als eigen, je voelt je zelfs een buitenstaander dan. Het voelt dan niet als 1 geheel.
Je had het zo graag allemaal anders gewild. Het is een soort van verdriet dat in je hart zit en er niet meer uit wil gaan.
Ik heb daar met periodes ook erg veel last van. Ook al ben ik ook al lang geleden gescheiden.
Praat er met je man over en met je kinderen, voor zover zij dit kunnen begrijpen. Mss hebben zij soortgelijke gevoelens.
woensdag 9 augustus 2023 om 08:55
woensdag 9 augustus 2023 om 09:01
To, wel herkenbaar maar niet van mijzelf. Een tante van mij is jaaaaren geleden gescheiden (er waren ook kinderen), wilde dat toen absoluut niet, maar ex ging vreemd en wilde van twee walletjes eten. Had zij geen zin in. Ondertussen heeft ze ook al weer jaren haar leven helemaal op orde, ze is hertrouwd met een leuke man en zelf vindt ze haar huidige leven ook heel leuk en fijn. Maar toch is die scheiding echt pijnlijk punt waar ze nog steeds heel verdrietig, maar ook bitter over kan zijn.
Ze heeft kort na de scheiding wel in een praatgroepje gezeten, waar ze heel veel steun aan heeft gehad. Soms denk ik wel eens dat het goed voor haar zou zijn om deze gevoelens met een praktijkondersteuner of zo te bespreken.
Ik weet niet of een nieuwe partner het fijn vindt om na zoveel jaar huwelijk en een scheiding die al meer dan 20 jaar geleden is, aan te moeten horen, hoe erg het allemaal niet was. Het zou voor mij voelen of diegene niet lijkt te waarderen wat we nu hebben. Maar dat is mijn gevoel.
Stap 1 lijkt mij, ga naar de huisarts.
Ze heeft kort na de scheiding wel in een praatgroepje gezeten, waar ze heel veel steun aan heeft gehad. Soms denk ik wel eens dat het goed voor haar zou zijn om deze gevoelens met een praktijkondersteuner of zo te bespreken.
Ik weet niet of een nieuwe partner het fijn vindt om na zoveel jaar huwelijk en een scheiding die al meer dan 20 jaar geleden is, aan te moeten horen, hoe erg het allemaal niet was. Het zou voor mij voelen of diegene niet lijkt te waarderen wat we nu hebben. Maar dat is mijn gevoel.
Stap 1 lijkt mij, ga naar de huisarts.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 9 augustus 2023 om 09:04
En als je kinderen inmiddels 13 en 16 jaar zijn, dan zou het zomaar kunnen dat zij hun leven wel als prettig en normaal beschouwen. Ondanks een moeilijke periode van de jongste. Dat zou ik niet overhoop gaan halen door mijn eigen onvrede/eenzaamheid te gaan projecteren als in “wat doen we de kinderen aan”. Dat denk je in het begin van het proces, niet na 10 jaar.
woensdag 9 augustus 2023 om 09:25
Ook voor mij klinkt het alsof je je scheiding niet voldoende hebt verwerkt.
Je schrijft dat, als je kinderen bij je ex zijn, jij alleen bent of met je huidige man en kind. Is het co-ouderschap niet zo te regelen dat jullie kinderen gelijktijdig naar de exen gaan, zodat jij en je man samen leuke dingen kunnen ondernemen op die momenten?
En eens met wat Away hierboven schrijft, misschien ervaren jouw kinderen het heel anders dan jij en speelt dat schuldgevoel jou voor niets parten.
Ik zou sowieso eens met je huisarts gaan praten, want het lijkt mij heel naar na zoveel jaar nog met zoveel verdriet te zitten.
Je schrijft dat, als je kinderen bij je ex zijn, jij alleen bent of met je huidige man en kind. Is het co-ouderschap niet zo te regelen dat jullie kinderen gelijktijdig naar de exen gaan, zodat jij en je man samen leuke dingen kunnen ondernemen op die momenten?
En eens met wat Away hierboven schrijft, misschien ervaren jouw kinderen het heel anders dan jij en speelt dat schuldgevoel jou voor niets parten.
Ik zou sowieso eens met je huisarts gaan praten, want het lijkt mij heel naar na zoveel jaar nog met zoveel verdriet te zitten.
Live Life to the fullest
woensdag 9 augustus 2023 om 09:38
geldt dat niet voor 99% van de topics?Sjaantje37 schreef: ↑09-08-2023 09:35Was hier niet al eens een topic over, komt mij zo bekend voor dit.
woensdag 9 augustus 2023 om 09:44
Ja, vrij recent, van iemand die haar leven nog steeds vergeleek met dat van haar ex. Volgens mij waren zij ook een jaar of 10 uit elkaar.Sjaantje37 schreef: ↑09-08-2023 09:35Was hier niet al eens een topic over, komt mij zo bekend voor dit.
woensdag 9 augustus 2023 om 09:51
Dit klopt wel precies hoe je het omschrijft. Ik wil ook niet tegen mijn man dit blijven herhalen. Ik wil mijn kinderen niet lastig vallen hiermee. Ik merk wel als ik dit tegen vriendinnen vertel ze het niet begrijpen en gaan benoemen hoe het fijn het ook is. En dat zie ik ook wel maar het voelt vaak niet zo.kataravrouw schreef: ↑09-08-2023 08:36Ik denk wel te weten hoe je je voelt.
Je mist je kerngezin, datgene waarmee je bent begonnen. En je weet dat dat nooit meer terug komt.
Het idee dat je kinderen zo moeten opgroeien breekt je hart. Je had het zo graag anders gezien.
En ook al is je nieuwe man nog zo lief en goed voor jouw kinderen, je mist de totale connectie samen over de kinderen. Hij heeft ze niet geboren zien worden. Hij kent ze niet zoals jij en je exman ze kent.
En als je man leuke dingen doet met zijn kind, of als zijn kind bij jullie is, voelt dat niet als eigen, je voelt je zelfs een buitenstaander dan. Het voelt dan niet als 1 geheel.
Je had het zo graag allemaal anders gewild. Het is een soort van verdriet dat in je hart zit en er niet meer uit wil gaan.
Ik heb daar met periodes ook erg veel last van. Ook al ben ik ook al lang geleden gescheiden.
Praat er met je man over en met je kinderen, voor zover zij dit kunnen begrijpen. Mss hebben zij soortgelijke gevoelens.
Het valt ook helaas niet te regelen dat onze kinderen tegelijk bij de ander zijn. Dus ik ben of alleen of met zijn kind en dat klinkt onvriendelijk maar dat bedoel ik niet.
Alles wat ik voel is hierboven wel goed omschreven. Het is een pijn in mijn hart en het gaat niet weg.
Ik heb ook wel eens dat mensen grapjes maken of zelf benoemen hoe erg het eigenlijk voor de kinderen is. Op zo’n moment kan ik wel door de grond zakken. Ik schaam me zo en ik heb nog zon pijn ervan.
En dat heeft echt niets met liefde voor mijn ex te maken. Ik doe er wel alles aan om goed contact te hebben voor de kinderen en dat hebben we. Maar die pijn is zo moeilijk.
Ik durf ook niet goed met iemand te praten. Ben bang dat het niet helpt. Ik heb therapie gehad toen ik ziek was en na de scheiding ook. Maar het hielp toen niet.
Ik wil iets wat er nooit meer zal zijn en het voelt zo ontzettend alleen. Ook al ben ik niet alleen. Ben ook bang dat mijn kinderen zich later ook zo voelen. Ik wens het niemand toe.
woensdag 9 augustus 2023 om 09:55
Ik vergelijk mijn leven niet met dat van mijn ex. Ik kijk niet op die manier naar hem. Ik mis hem ook niet. Maar hoe het was, samen een team zijn en dingen oplossen als er iets is met de kinderen.
Mijn jongste vooral heeft een schuldgevoel naar zijn vader als mijn man iets leuks doet met hem bv. Dat doet mij zo’n pijn om te zien. Pijn en schuldgevoel dan. Dat is de laatste tijd allesoverheersend.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:06
Is het toen erger geworden? Daarnaast zat je toen in een andere dynamiek, nu kan het wel helpen. Omdat de situatie anders is, omdat jij anders bent, omdat diegene waarmee te praat een ander is. Als je altijd maar doet, wat je altijd gedaan hebt, dan verandert er niets.Chloe81Mom schreef: ↑09-08-2023 09:51Dit klopt wel precies hoe je het omschrijft. Ik wil ook niet tegen mijn man dit blijven herhalen. Ik wil mijn kinderen niet lastig vallen hiermee. Ik merk wel als ik dit tegen vriendinnen vertel ze het niet begrijpen en gaan benoemen hoe het fijn het ook is. En dat zie ik ook wel maar het voelt vaak niet zo.
Het valt ook helaas niet te regelen dat onze kinderen tegelijk bij de ander zijn. Dus ik ben of alleen of met zijn kind en dat klinkt onvriendelijk maar dat bedoel ik niet.
Alles wat ik voel is hierboven wel goed omschreven. Het is een pijn in mijn hart en het gaat niet weg.
Ik heb ook wel eens dat mensen grapjes maken of zelf benoemen hoe erg het eigenlijk voor de kinderen is. Op zo’n moment kan ik wel door de grond zakken. Ik schaam me zo en ik heb nog zon pijn ervan.
En dat heeft echt niets met liefde voor mijn ex te maken. Ik doe er wel alles aan om goed contact te hebben voor de kinderen en dat hebben we. Maar die pijn is zo moeilijk.
Ik durf ook niet goed met iemand te praten. Ben bang dat het niet helpt. Ik heb therapie gehad toen ik ziek was en na de scheiding ook. Maar het hielp toen niet.
Ik wil iets wat er nooit meer zal zijn en het voelt zo ontzettend alleen. Ook al ben ik niet alleen. Ben ook bang dat mijn kinderen zich later ook zo voelen. Ik wens het niemand toe.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:08
Ik vind het wel herkenbaar, zeker ook in de vakantieperiode als je als gescheiden ouder je kinderen wat langer achter elkaar moet missen. Ik zit nu bijna aan het einde van de 3 weken dat ik ze nauwelijks gezien heb en kan je vertellen dat ik het ook echt zwaar vind nu.
Maar lieve TO, als deze gevoelens je zo opvreten, dan moet je echt overwegen in therapie te gaan. Het klinkt alsof je simpelweg nog veel onverwerkt verdriet hebt. Dat is helemaal niet gek, maar daar kan je wel wat aan doen natuurlijk.
Maar lieve TO, als deze gevoelens je zo opvreten, dan moet je echt overwegen in therapie te gaan. Het klinkt alsof je simpelweg nog veel onverwerkt verdriet hebt. Dat is helemaal niet gek, maar daar kan je wel wat aan doen natuurlijk.
woensdag 9 augustus 2023 om 10:33
Maar is het bij je nieuwe gezin dan echt zo gescheiden... Joiw kinderen en zijn kinderen?
Ik ben 7 jaar gescheiden en ga binnenkort hertrouwen. Mijn kinderen zijn 12 en 14. Zijn kinderen zijn het huis al uit maar komen ook regelmatig aanwaaien. Bij ons loopt alles echt door elkaar. We zijn daadwerkelijk een team en nemen samen beslissingen over alle kinderen. Mijn toekomstige man loopt bijna nog harder voor ze dan hun eigen vader (en die is ook gewoon oke).
Ik heb daadwerkelijk wel een nieuw kerngezon gevoel. Biologisch zijn ze misschien niet van hem maar hii is wel hin "bonus" vader zoals mijn kids hem noemen en hij gedraagt zich ook gewoon als een soort vader. Het is toch geen doen om dat helemaal uit elkaar te houden. Je gaat je toch aan een stiefkind hechten al heb je het niet zelf gebaard/ben je niet de biologische ouder...
In principe beslis ik belangrijke dingen met mijn ex, maar dan heb ik ee echt al lang 10 keer met mijn partner over overlegd en hij doet dat net zo goed met zijn partner.
Er is eigenlijk niks wat ik nu niet heb dat ik in een " kerngezin" wel zou hebben.
Is dat niet wat raar voelt... Dat afstandelijke? Want dat zou ik denk ik ook niet trekken.
Ik ben 7 jaar gescheiden en ga binnenkort hertrouwen. Mijn kinderen zijn 12 en 14. Zijn kinderen zijn het huis al uit maar komen ook regelmatig aanwaaien. Bij ons loopt alles echt door elkaar. We zijn daadwerkelijk een team en nemen samen beslissingen over alle kinderen. Mijn toekomstige man loopt bijna nog harder voor ze dan hun eigen vader (en die is ook gewoon oke).
Ik heb daadwerkelijk wel een nieuw kerngezon gevoel. Biologisch zijn ze misschien niet van hem maar hii is wel hin "bonus" vader zoals mijn kids hem noemen en hij gedraagt zich ook gewoon als een soort vader. Het is toch geen doen om dat helemaal uit elkaar te houden. Je gaat je toch aan een stiefkind hechten al heb je het niet zelf gebaard/ben je niet de biologische ouder...
In principe beslis ik belangrijke dingen met mijn ex, maar dan heb ik ee echt al lang 10 keer met mijn partner over overlegd en hij doet dat net zo goed met zijn partner.
Er is eigenlijk niks wat ik nu niet heb dat ik in een " kerngezin" wel zou hebben.
Is dat niet wat raar voelt... Dat afstandelijke? Want dat zou ik denk ik ook niet trekken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
