Relaties
alle pijlers
Het leed dat man flu heet
maandag 1 januari 2024 om 14:58
Mijn man is niet lekker. Enorm verkouden. Snotterig. Hoesten. Fikse verkoudheid.
En daar mag ik de hele dag van genieten.
Echt elke seconde kreunen en steunen en klagen hoe zwaar het leven is.
Ja het is enorm vervelend dat je zo verkouden bent maar dat geklaag. Hou op !
Wat ik hiermee wil ? Niet zoveel. Even hardop roepen hier HOU OP MET DAT GEPIEP
Dat lucht op
En daar mag ik de hele dag van genieten.
Echt elke seconde kreunen en steunen en klagen hoe zwaar het leven is.
Ja het is enorm vervelend dat je zo verkouden bent maar dat geklaag. Hou op !
Wat ik hiermee wil ? Niet zoveel. Even hardop roepen hier HOU OP MET DAT GEPIEP
Dat lucht op
maandag 1 januari 2024 om 21:44
dinsdag 2 januari 2024 om 09:59
Mijn ene zoon gaat ook zo ongeveer bijna dood als hij verkouden is, en mijn andere zoon zucht dan even en kijkt mij veelbetekenend aan.Samarinde schreef: ↑01-01-2024 20:40Ik denk dat hier misschien de psychologische verklaring te vinden is: mensen die vroeger door hun ouders enorm vertroeteld werden als ze ziek waren (en die sowieso enorm beschermd zijn opgevoed) stellen zich vreselijk aan als ze later, op volwassen leeftijd, een beetje verkouden zijn.
Mijn man is zo iemand. Hij werd vroeger zo ongeveer aan de hondenriem uitgelaten en kreeg geen centimeter ruimte, en tegenwoordig ligt hij zwaar overdreven te jammeren als hij een beetje ziek is.
Mijn broer is net als ik opgevoed met het idee: ‘Wij zeiken of klagen niet’, dus wij liggen stil in bed, willen niemand zien en wachten tot het over gaat.
Lastige combinatie, want ik met mijn Spartaanse opvoeding denk er niet eens aan om mijn man met koude compressen en kruidenthee te verblijden, en andersom raak ik zwaar geïrriteerd als mijn man de hele tijd aan mijn bed staat te lispelen als ik ziek ben: laat me met rust!!
Kwestie van opvoeding, denk ik dus.
Die lijdt ook in stilte.
En ze krijgen dezelfde zorg als ze ziek zijn.
.
dinsdag 2 januari 2024 om 10:47
Mijn vader was ook zo’n huilerd. Vroeger, hele gezin had griep. Mijn moeder bleef op de been om voor ons te zorgen. Voor mij moest de dokter komen want astma bronchitis, hoge koorts.
Mijn vader eiste dat de dokter ook hem zou nakijken. De dokter weigerde want iedereen had griep en hij kende mijn vader al langer dan vandaag.
Enfin, vader zwaar beledigd want hij was zo ziehiek.
Ik aan de antibiotica want ik was heel ziek. Ik kreeg ook een soort raketvormige zetpillen om de koorts omlaag te krijgen.
Die zetpillen wilde mijn vader ook. Die moest je heel diep in je kont duwen zodat ze konden smelten. Deed je dat niet dan brandde je hele kont weg, had ik ervaren. Hij mocht ze allemaal van me hebben.
Vervolgens heel veel geklaag dat het zo brandde van onderen
:
Mijn vader eiste dat de dokter ook hem zou nakijken. De dokter weigerde want iedereen had griep en hij kende mijn vader al langer dan vandaag.
Enfin, vader zwaar beledigd want hij was zo ziehiek.
Ik aan de antibiotica want ik was heel ziek. Ik kreeg ook een soort raketvormige zetpillen om de koorts omlaag te krijgen.
Die zetpillen wilde mijn vader ook. Die moest je heel diep in je kont duwen zodat ze konden smelten. Deed je dat niet dan brandde je hele kont weg, had ik ervaren. Hij mocht ze allemaal van me hebben.
Vervolgens heel veel geklaag dat het zo brandde van onderen
:
dinsdag 2 januari 2024 om 11:25
Dit is hilarisch.Samarinde schreef: ↑01-01-2024 20:40Ik denk dat hier misschien de psychologische verklaring te vinden is: mensen die vroeger door hun ouders enorm vertroeteld werden als ze ziek waren (en die sowieso enorm beschermd zijn opgevoed) stellen zich vreselijk aan als ze later, op volwassen leeftijd, een beetje verkouden zijn.
Mijn man is zo iemand. Hij werd vroeger zo ongeveer aan de hondenriem uitgelaten en kreeg geen centimeter ruimte, en tegenwoordig ligt hij zwaar overdreven te jammeren als hij een beetje ziek is.
Mijn broer is net als ik opgevoed met het idee: ‘Wij zeiken of klagen niet’, dus wij liggen stil in bed, willen niemand zien en wachten tot het over gaat.
Lastige combinatie, want ik met mijn Spartaanse opvoeding denk er niet eens aan om mijn man met koude compressen en kruidenthee te verblijden, en andersom raak ik zwaar geïrriteerd als mijn man de hele tijd aan mijn bed staat te lispelen als ik ziek ben: laat me met rust!!
Kwestie van opvoeding, denk ik dus.
Om meerdere reacties heb ik heel hard gelachen. Bedankt allemaal. Ik ben toevallig zelf ook ziek (koorts, keelpijn, verkouden). Maar dit topic vrolijkt mij op.
Kwestie van opvoeding inderdaad. Ik werd als kind nauwelijks & als tiener helemaal niet verzorgd als ik ziek was. Ik lag altijd hele dagen alleen in bed. Als jong kind kreeg ik dan wel een beschuitje en water. Toen ik ouder werd niet meer. Dat ging wel ver (zo had ik na een ongeluk met paardrijden een zware hersenschudding, zere ribben en een zere rug. Ik kreeg veel te weinig vocht binnen, want m’n moeder vond dat ik zelf drinken & eten moest pakken maar dat kon ik niet. Ik lag ook op zolder zonder een kraan oid. Maar ik gebruikte medicijnen waarbij ik juist veel water MOEST drinken, kreeg daardoor nare bijwerkingen bovenop de toch al nare hersenschudding). Daardoor wil ik nu absoluut niet verzorgd worden als ik ziek ben. Dat voelt namelijk hoogst ongemakkelijk. Ook toen ik jaren geleden zowat bezweek aan een longontsteking & later aan Corona wilde ik alleen zijn.
Voor mij betekent dat overigens niet dat ik vind dat anderen het dan ook maar zelf moeten uitzoeken. Anderen tot in de puntjes verzorgen is eerlijk gezegd mijn love language. Wat niet wil zeggen dat ik een volwassen man als een kleine baby in al zijn behoeften voorzie bij een lichte neusverkoudheid.
dinsdag 2 januari 2024 om 13:13
Heb je hem al gevraagd of hij een goede levensverzekering heeft?
. Hij is zooo zielig
dinsdag 2 januari 2024 om 13:18
mijn moeder kwam een keer met arm in het gips op haar werk , want ze had (ik weet niet meer wat) wat gebroken. Vraagt een collega, jeetje wat heb jij, nou zegt mijn moeder ik heb wat gebroken. Wordt hij boos, want ze had thuis moeten blijven. Nou, zegt mijn moeder, ik heb nog een hand dus ik kan gewoon nog wat doen.
Tsja, zegt mijn moeder 's avonds, hij voelde zich voor schut staan, want een week ziekgemeld, want kon niet naar huis rijden van zijn vakantie, want jawel hij had zijn duim gekneusd.
inmiddels is het een soort familiegrapje geworden als iemand ziek, zwak of misselijk is dat we roepen .ah gevalletje gekneusde duim.
Tsja, zegt mijn moeder 's avonds, hij voelde zich voor schut staan, want een week ziekgemeld, want kon niet naar huis rijden van zijn vakantie, want jawel hij had zijn duim gekneusd.
inmiddels is het een soort familiegrapje geworden als iemand ziek, zwak of misselijk is dat we roepen .ah gevalletje gekneusde duim.
dinsdag 2 januari 2024 om 13:49
Droogtrommel schreef: ↑02-01-2024 13:18
inmiddels is het een soort familiegrapje geworden als iemand ziek, zwak of misselijk is dat we roepen .ah gevalletje gekneusde duim.
Ik was het allang alweer vergeten! maar ik moet ineens weer aan een weirde situatie denken. Ik heb mij moeten ziekmelden omdat ik door de gevolgen van een hersentumor niet meer kan werken. Een mannelijke collega had troostende woorden voor mij. Hij wist namelijk, zonder dat ik ook maar iets over mijzelf gezegd had, dat hij wist hoe het voelde want hij had zijn duim gebroken en kon nu ook niet werken. Goh, nou..vervelend voor je hoor.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
dinsdag 2 januari 2024 om 13:54
Opvoeding weet ik niet hoor, mijn broer en zus zijn toch niet zo en we hebben dezelfde opvoeding gehad. Al was ik als kind ook al wel vaak schoolziek, haha.
Ik geef het trouwens wel door aan mijn huisdieren; laatst was teckeltje niet lekker, rommelend buikje. Ben blijven thuiswerken en het kindje heeft de hele dag miemelend onder een dekentje op schoot gelegen, trillen en huilen als hij even mee naar buiten moest om te plassen
Ik geef het trouwens wel door aan mijn huisdieren; laatst was teckeltje niet lekker, rommelend buikje. Ben blijven thuiswerken en het kindje heeft de hele dag miemelend onder een dekentje op schoot gelegen, trillen en huilen als hij even mee naar buiten moest om te plassen
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
dinsdag 2 januari 2024 om 14:51
dinsdag 2 januari 2024 om 15:28
Hier is het vandaag ook weer raak hoor.
Peuter (die natuurlijk alles mee naar huis neemt) kan vrolijk de dag doortuffen met 39 graden koorts, ikzelf ben hoogzwanger en van nature dus al benauwd, maar mijn man die van ons drieeen toch de beste weerstand zou moeten hebben, is bijna dodelijk getroffen door een verstopte neus en ligt dus op bed
Peuter (die natuurlijk alles mee naar huis neemt) kan vrolijk de dag doortuffen met 39 graden koorts, ikzelf ben hoogzwanger en van nature dus al benauwd, maar mijn man die van ons drieeen toch de beste weerstand zou moeten hebben, is bijna dodelijk getroffen door een verstopte neus en ligt dus op bed
dinsdag 2 januari 2024 om 16:13
dodelijk getroffen ookHoningbij_ schreef: ↑02-01-2024 15:28Hier is het vandaag ook weer raak hoor.
Peuter (die natuurlijk alles mee naar huis neemt) kan vrolijk de dag doortuffen met 39 graden koorts, ikzelf ben hoogzwanger en van nature dus al benauwd, maar mijn man die van ons drieeen toch de beste weerstand zou moeten hebben, is bijna dodelijk getroffen door een verstopte neus en ligt dus op bed
dinsdag 2 januari 2024 om 16:36
Oh jaaa, ook herkenbaar! Telt die van jou ook de aantallen genomen paracetamol en krijg je iedere 2 uur een update van die hoeveelheid?poldervrouw schreef: ↑02-01-2024 16:21Ha ha ha dodelijk getroffen.
Hier nog steeds aan t hoesten en proesten
En zooo zielig.
Ik slaap lekker apart. De groeten. Dat dramatische omdraaien en gesteun houdt mij wakker.
dinsdag 2 januari 2024 om 18:06
dinsdag 2 januari 2024 om 18:08
Hij kan idd soms enorm in dingen blijven hangen en is erg overtuigd van zichzelf.
Soms is het gewoon geen leuke man en vraag ik me wel eens af hoe ik het al zo lang (30 jaar inmiddels ) met hem uithoudt
dinsdag 2 januari 2024 om 18:35
Had jij het een goed idee gevonden dat iemand met een gebroken duim zo een stuk naar huis zou rijden dan?Droogtrommel schreef: ↑02-01-2024 13:18mijn moeder kwam een keer met arm in het gips op haar werk , want ze had (ik weet niet meer wat) wat gebroken. Vraagt een collega, jeetje wat heb jij, nou zegt mijn moeder ik heb wat gebroken. Wordt hij boos, want ze had thuis moeten blijven. Nou, zegt mijn moeder, ik heb nog een hand dus ik kan gewoon nog wat doen.
Tsja, zegt mijn moeder 's avonds, hij voelde zich voor schut staan, want een week ziekgemeld, want kon niet naar huis rijden van zijn vakantie, want jawel hij had zijn duim gekneusd.
inmiddels is het een soort familiegrapje geworden als iemand ziek, zwak of misselijk is dat we roepen .ah gevalletje gekneusde duim.
Lijkt me verstandig dat ie dat niet gedaan heeft.
dinsdag 2 januari 2024 om 18:45
Gekneusd las ik toch? Niet gebroken? Kan pijnlijk zijn, maar om je daar nou een hele week voor ziek te melden….
Ik kende een man (kennis) die zich ziek melde voor een afgebroken vingernagel, serieus, die arme man had zooooveel pijn, aldus zichzelf. Ik heb me een breuk gelachen.
Bij mijn ex kon ik amper om hem heen als hij ziek was, ook veel gekreun en gekuch, veel aanstelleritus, liefst midden in de woonkamer op de bank zoals ik hier al vaker voorbij zie komen. En toen ik een longontsteking had, ging hij gewoon de deur uit naar zijn werk en liet me alleen thuis met een piepkleine baby en dreumes “je red het wel hè? Doei!” Ik kon amper op mijn benen staan, maar moest gewoon door.
Ik heb nu al een poos een lat relatie en toen hij een tijdje terug last had van de manflu kon hij lekker naar zijn eigen huis en hoefde ik niet direct te reageren op zijn klaagzang via de app
iets met zelfgemaakte kopjes thee en soep terwijl hij zich zo beroerd voelde, 37,9 graden maar liefst. Ah, gossie
dinsdag 2 januari 2024 om 19:02
Gekke is, ik ben heus geen positivo of iemand die altijd maar doorbuffelt. Maar ik val anderen niet lastig met mijn kwaaltjes of kleine tegenslagen, ik zonder mij af. Al is het maar om lekker ongestoord te kunnen blafhoesten, neus ophalen en toetersnuiten zonder dat een ander zijn eetlust verliest.poldervrouw schreef: ↑02-01-2024 18:08Hij kan idd soms enorm in dingen blijven hangen en is erg overtuigd van zichzelf.
Soms is het gewoon geen leuke man en vraag ik me wel eens af hoe ik het al zo lang (30 jaar inmiddels ) met hem uithoudt
Maar het zijn niet alleen mannen hoor. Ik heb bijvoorbeeld een vriendin die hier ook bekend om staat binnen onze vriendengroep. Als je daar een weekend mee weg gaat en ze heeft kut geslapen op een doorgezakte slaapbank in een huisje, dan hoor je de hele dag gekreun en gesteun.
anoniem_65b76fd3af17f wijzigde dit bericht op 02-01-2024 19:04
19.25% gewijzigd
dinsdag 2 januari 2024 om 19:03
Mijn man overleeft elke verkoudheid ook maar op het nippertje. Ik vind het wel schattig, die aandachttrekkerij - mits niet te vaak natuurlijk.
Hij herhaalt dan ook steeds dat hij maar blij is dat ik er even ben om voor hem te zorgen, dat ie anders écht niet had geweten hoe hij eten/drinken/vulmaarin voor elkaar had moeten krijgen. Zó ziek en moe en alles is ie. Ja hoor lieverd, geniet er maar van zo lang het kan
Hij herhaalt dan ook steeds dat hij maar blij is dat ik er even ben om voor hem te zorgen, dat ie anders écht niet had geweten hoe hij eten/drinken/vulmaarin voor elkaar had moeten krijgen. Zó ziek en moe en alles is ie. Ja hoor lieverd, geniet er maar van zo lang het kan
dinsdag 2 januari 2024 om 19:06
apppie schreef: ↑02-01-2024 19:03Mijn man overleeft elke verkoudheid ook maar op het nippertje. Ik vind het wel schattig, die aandachttrekkerij - mits niet te vaak natuurlijk.
Hij herhaalt dan ook steeds dat hij maar blij is dat ik er even ben om voor hem te zorgen, dat ie anders écht niet had geweten hoe hij eten/drinken/vulmaarin voor elkaar had moeten krijgen. Zó ziek en moe en alles is ie. Ja hoor lieverd, geniet er maar van zo lang het kan
Echt? Ik vind het gênant.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
