Het niet meer voelen

Magenta84 schreef: ↑

10-03-2024 11:18

Ik probeer op alle vragen even in een bericht te reageren, om het wat overzichtelijk te houden. Maar al fijn om jullie relativerende en nuchtere kijk hierop te krijgen, dat helpt al!

Mijn jongens zijn 5 en 10 jaar. De band met mijn familie is aan de oppervlakte wel goed. Ik heb met een zusje een heel hechte band. Met mijn ouders is oké, ik respecteer ze als mijn ouders en in rol als opa en oma van mijn jongens. Ze zijn echter gescheiden en hebben een langdurige vechtscheiding gehad, waardoor ik als oudste met redelijk wat zorg(en) werd geconfronteerd. En doordat ze nu nog steeds niet met elkaar willen praten, en wij als sibblings ook niet altijd op een lijn zitten daarin, geeft dat wel eens wat onrust. Beide ouders zijn wel hertrouwd. En we komen daar dus wel gewoon over de vloer. En dan is het oppervlakkig gezellig. Maar echt behoefte om daar veel diepgang aan te geven, heb ik niet.
Door de wijze waarop ik ben opgevoed en de dingen die ik heb meegemaakt (ook in mijn langdurige relatie), ben ik ook erg zelfredzaam geworden. Dus het heeft me ook veel gebracht! Ik kijk niet negatief op gebeurtenissen of op mensen terug. Zie zaken ook altijd als mijn eigen verantwoordelijkheid.

De vraag waarom ik de jongens tekort zou doen... Dat is een goede. Wellicht omdat ik ook mijn negatieve eigenschappen heb en daar niet op ouderniveau op wordt gereflecteerd. En dat er ook geen aanvulling of compensatie is van kwaliteiten die ik mis. Daar zit voornamelijk het gevoel...

En, ik voldoe denk ik in veel opzichten niet aan het maatschappelijke plaatje of ideaalbeeld. Het is ook meer dat ik mij af en toe besef dat ik niemands liefste ben. Dat klinkt nu zielig, zo bedoel ik het niet. En voor de jongens op dit moment wel. Maar ik wil ze nooit het gevoel geven dat ik daarvan in meer of mindere mate afhankelijk ben. In mijn optiek zou dat hun eigen ontwikkeling in de weg staan.
Maar inderdaad, misschien ben ik ook gewoon te goed geworden in het alleen doen. Mannen hebben ook wel eens aangegeven dat zij mij wat intimiderend vinden en onbenaderbaar/afstandelijk...

Voor nu, eerst zo maar! Dank voor jullie reacties!

Eerlijk gezegd lijkt het voor mij alsof je alles prima voor elkaar hebt. Alsof je problemen ziet die er wellicht helemaal niet zijn. Ben je een andere moeder als je een nieuwe partner hebt? Of ga je hem dan zeggen dat hij zich niet met de opvoeding moet bemoeien? Je kan ook gewoon sparren met je zus of met je vriendin, als je het even niet weet. En misschien vinden je jongens het wel heel erg fijn zo: lekker stabiel thuis. Mama voor zichzelf. Dat maakt jou toch niet meteen voor de rest van je leven afhankelijk van je kinderen?

Er is nu even geen plek voor een man. Maar je weet niet hoe het leven er over 10 of 15 jaar uitziet.

viamia schreef: ↑

10-03-2024 20:04

Wat fijn om dit te lezen! Ik heb in mijn omgeving gelukkig ook hele fijne relaties dus ik zie dat het zeker ook mogelijk is om een gezonde, fijne en stabiele relatie te hebben met een leuke partner. Maar ik neem aan dat je niet heel druk bezig bent met het overtuigen van anderen dat je relatie zo fijn is?
Mijn ervaring is dat mensen die heel erg willen laten zien dat ze een geweldige relatie hebben, vooral zichzelf proberen te overtuigen dat de relatie goed is (terwijl hij dat in feite niet is). Puur omdat ze bang zijn de feiten onder ogen te zien en single te zijn. Maar goed dit gaat over lang niet alle relaties.

Ik zie het zo: beter single dan een ongelukkige relatie, beter een gelukkige relatie dan single. Dus als je single bent, doe je het nog niet zo slecht eigenlijk

Hmmm ik reageer hier op een aanname dat bijalle samengestelde gezinnen de relatie slecht js en mensen mooi weer spelen. Ik zeg alleen dat het in mijn geval niet zo is. Ik weet niet of je dat overtuigen vindt? Ik weet in ieder geval dat dat bij mij niet zo is.

Ik ken trouwens ook geen mensen die heel erg druk zijn om mensen te overtuigen dat hun relatie goed is terwijl dat niet zo is. Ik heb zulke gesprekken helemaal niet. En het lijkt me nog energieverspilling eigenlijk

Zalmsnippers schreef: ↑

09-03-2024 19:31

Ik ben 2 jaar alleen geweest na 15 jaar relatie en ben daarna tegen mijn huidige vriend (LAT relatie) aangelopen. Ik wou niet samenwonen met nog aan beide kanten kinderen thuis. Inmiddels 12 jaar samen. Dit is de man van mijn leven, zodra mijn zoon uit huis is ga ik met hem samenwonen.

Ik denk dat als het goed zit,dan zit het goed en dan weet je het. Je moet alleen wel tegen hem aanlopen.

Dit denk ik ook. Ik ben pas ruim een half jaar alleen, maar heb echt geen zin in een relatie en ben/ga ook zeker niet op zoek. Als het me in m'n schoot valt dan moet het zo zijn, maar ik heb er ook niks op tegen om gewoon alleen te blijven. En als ik dan vriendinnen hoor klagen over hun mannen/relaties dan heb ik dat gevoel alleen maar sterker.

coderood schreef: ↑

11-03-2024 09:04

Hmmm ik reageer hier op een aanname dat bij alle samengestelde gezinnen de relatie slecht js en mensen mooi weer spelen. Ik zeg alleen dat het in mijn geval niet zo is. Ik weet niet of je dat overtuigen vindt? Ik weet in ieder geval dat dat bij mij niet zo is.

Ik ken trouwens ook geen mensen die heel erg druk zijn om mensen te overtuigen dat hun relatie goed is terwijl dat niet zo is. Ik heb zulke gesprekken helemaal niet. En het lijkt me nog energieverspilling eigenlijk

Het was deels een reactie op jou, maar vooral ook op de post waar jij op reageerde, ik was ook niet echt heel duidelijk. Ik zie in mijn omgeving hele stabiele relaties gelukkig en idd de meeste mensen zijn helemaal niet bezig met mooi weer spelen. Maar heb ook meerdere vriendinnen die bij mij komen ventileren over hun slechte relatie, maar vervolgens elke scheet op insta posten met daarbij hartjes en hoe blij ze zijn met hun partner. Of appjes sturen met een foto: kijk mijn schatje heeft voor mij gekookt/cadeau gegeven/weekendje weg. Maar ik weet dat er meerdere keren per week flinke ruzie is. Of geen enkele vorm van intimiteit. Of gewoon heel veel gedoe de hele tijd. Dat zie ik als 'proberen te overtuigen'.

De mens is een groepsdier. Ze hebben in de basis andere mensen nodig. Er zijn ook genoeg mensen die dat niet of in veel mindere mate hebben. Maar dat zijn wel uitzonderingen op het grote geheel. Dat maakt ook dat veel mensen na een relatiebreuk weer snel op zoek gaan. Met name mannen (blijkt ook uit onderzoek) kunnen moeilijk alleen zijn. Daarnaast is "samen" toch wel maatschappelijk de norm. Dat maakt mensen die (al dan niet bewust) alleen zijn een uitzondering met soms behoorlijke onterechte vooroordelen. Ik denk dat veel mensen ook echt wel geïntimideerd zijn door met name vrouwen die zeer zelfstandig zijn en geen man nodig hebben. Ze voelen zich dan toch vaak aangevallen of beledigd etc.

In jouw geval lijk jij het prima te doen. Jij kunt je binden aan anderen en liefhebben. En in jouw hoofd zit wellicht nog die maatschappelijke norm van het gezin. Maar een van de positieve kanten van een breuk is dat jij je leven op eigen wijze kan inrichten. Kijk wat bij jou en jouw situatie past. Bedenk dat kinderen vaak echt niet zitten te wachten op een stiefouder. Ze hebben namelijk al ouders. Een stiefouder kan een fijne toevoeging zijn maar is niet noodzakelijk. Dat ben jij namelijk al. En stiefouders kunnen ook weer verdwijnen uit hun leven. Best een risico. Door samen te gaan wonen en financiën te gaan samenvoegen verhoog je dat nog eens (dakloosheid bij een breuk of schulden etc).

Stel je dus in op een latrelatie. Geen gedoe met 2 gezinnen samenvoegen. Ieder zijn eigen leven, huis en financiën. En een tijd single blijven is ook prima!

Zolang jij zorgt voor een goed netwerk om je heen (ouders, familie, vrienden). En de kinderen stimuleert dat ook te ontwikkelen.

Wat betreft relaties denk ik dat iedereen een ander beeld heeft van wat een goede relatie is. Dat is echt heel persoonlijk!

Ik ken helaas ook heel wat relaties die in mijn ogen niet goed zijn (totaal uitgeblust, broer-zus, bij elkaar blijven om praktische redenen of religie, cultuur etc). En in mijn tijd als single heb ik gemerkt dat vreemdgaan echt veelvuldig bleek voor te komen...