Relaties
alle pijlers
Huwelijkscrisis
zondag 24 maart 2024 om 23:26
Mijn man en ik zijn al 20+ jaar samen en al 16 jaar getrouwd. We hebben twee kinderen.
Het laatste jaar heeft onze relatie in een duikvlucht gemaakt, we hadden veel ruzie en de bom is begin dit jaar geklapt.
We zijn toen tijdelijk uit elkaar gegaan en hebben apart gewoond voor een paar weken.
Inmiddels wonen we weer samen, we hebben relatie therapie en werken hier ook thuis aan door.
Maar mijn man is depressief, is daarvoor ook onder behandeling. Ook is hij vanaf het begin van onze relatiebreuk eerlijk geweest dat zijn vuur naar mij toe uit is. Hij zegt wel dat hij van me houd, en hij wil werken aan onze relatie. Maar hij is niet meer verliefd, en wil momenteel ook geen dingen zoals uit eten of naar de bios doen met mij. Ook wil hij qua seks afstand omdat het voor hem nu niet goed voelt.
Enerzijds zie ik dat hij heel hard aan zichzelf werkt en zich inzet voor onze relatie. Hij geeft het niet zomaar op en is bereid om het tijd te geven.
Maar anderzijds voel ik me doodsbang dat zijn gevoel voor mij niet meer terugkomt. Ik heb ingezien hoe waardevol onze relatie is en zie heel veel mogelijkheden om naar elkaar terug te komen. Maar dat kan alleen als we dat samen willen, ik voel me zo kwetsbaar om niks te kunnen wanneer hij het niet voelt.
Ik vraag me echt af of ik dom ben om te hopen dat zijn gevoel zal veranderen. Ik ben zo bang om over een poosje heel hard op m’n bek te gaan wanneer hij niet verder zou willen
Het laatste jaar heeft onze relatie in een duikvlucht gemaakt, we hadden veel ruzie en de bom is begin dit jaar geklapt.
We zijn toen tijdelijk uit elkaar gegaan en hebben apart gewoond voor een paar weken.
Inmiddels wonen we weer samen, we hebben relatie therapie en werken hier ook thuis aan door.
Maar mijn man is depressief, is daarvoor ook onder behandeling. Ook is hij vanaf het begin van onze relatiebreuk eerlijk geweest dat zijn vuur naar mij toe uit is. Hij zegt wel dat hij van me houd, en hij wil werken aan onze relatie. Maar hij is niet meer verliefd, en wil momenteel ook geen dingen zoals uit eten of naar de bios doen met mij. Ook wil hij qua seks afstand omdat het voor hem nu niet goed voelt.
Enerzijds zie ik dat hij heel hard aan zichzelf werkt en zich inzet voor onze relatie. Hij geeft het niet zomaar op en is bereid om het tijd te geven.
Maar anderzijds voel ik me doodsbang dat zijn gevoel voor mij niet meer terugkomt. Ik heb ingezien hoe waardevol onze relatie is en zie heel veel mogelijkheden om naar elkaar terug te komen. Maar dat kan alleen als we dat samen willen, ik voel me zo kwetsbaar om niks te kunnen wanneer hij het niet voelt.
Ik vraag me echt af of ik dom ben om te hopen dat zijn gevoel zal veranderen. Ik ben zo bang om over een poosje heel hard op m’n bek te gaan wanneer hij niet verder zou willen
maandag 25 maart 2024 om 18:49
En dan ook nog die aanmatigende reacties over die depressie. Dat hij het zegt te zijn....
maandag 25 maart 2024 om 20:06
Dankjewel voor de lieve reacties.
We hebben ook besproken of er vreemd gegaan is aan zijn kant, en het antwoord was nee. En dat waneer het antwoord ja geweest zou zijn dat hij dit ook eerlijk gezegd had.
Ik kreeg de tip van een vriendin om een heel goed na te denken over m’n eigen stappen in onze breuk en ben tot het inzicht gekomen dat ik mezelf het afgelopen jaar mentaal heb beschermd door me af te sluiten en dat ik ging zeuren en klagen over alles wat hij fout deed. Ik gaf hem geen erkenning voor de dingen die hij wel goed deed en was onaardig en boos omdat ik wel voelde dat er iets was maar er niet de vinger op kon leggen. En mocht hij wel vreemd zijn gegaan had ik het misschien zelfs kunnen begrijpen wanneer die persoon wel gaf wat ik niet meer deed. Maar goed, gelukkig bleek dat dus niet aan de orde.
We hebben ook besproken of er vreemd gegaan is aan zijn kant, en het antwoord was nee. En dat waneer het antwoord ja geweest zou zijn dat hij dit ook eerlijk gezegd had.
Ik kreeg de tip van een vriendin om een heel goed na te denken over m’n eigen stappen in onze breuk en ben tot het inzicht gekomen dat ik mezelf het afgelopen jaar mentaal heb beschermd door me af te sluiten en dat ik ging zeuren en klagen over alles wat hij fout deed. Ik gaf hem geen erkenning voor de dingen die hij wel goed deed en was onaardig en boos omdat ik wel voelde dat er iets was maar er niet de vinger op kon leggen. En mocht hij wel vreemd zijn gegaan had ik het misschien zelfs kunnen begrijpen wanneer die persoon wel gaf wat ik niet meer deed. Maar goed, gelukkig bleek dat dus niet aan de orde.
maandag 25 maart 2024 om 20:44
Mijn partner is ook depressief en dat is niet makkelijk. Gelukkig heeft hij nu een goede periode, maar ik merk ook dat het wel zo veilig voelt als ik een muurtje bouw en hem wat meer op afstand houd, dan hoef ik me ook niet zo druk te maken over hoe ongelukkig hij zo is.
Wij zijn samen nog erg aan het zoeken naar hoe we onze relatie weer wat meer aandacht geven en er meer uit halen. Dat is een moeilijk proces, ik ben nog steeds bang dat hij weer heel depressief wordt en enge dingen gaat zeggen, hij vind dat ik het te vaak over die tijd wil hebben toen hij ziek was terwijl het nu toch gewoon beter gaat en ondertussen is de aantrekkingskracht er ook een beetje af (17 jaar later, 2 zwangerschapsdepressies, een bore out en depressie bij hem, 2 kleine kinderen, een een koophuis en een verbouwing later is dat ook helemaal niet gek, ik geloof ook echt dat onze tijd wel weer komt) maar dat is gewoon hard werken, want het vraagt van mij dat ik me weer echt open stel (eng...) en dat ik hem weer echt ga zien (ook eng, want straks komt er nog een bak ellende op me af).
Het is niet de leukste periode uit onze relatie, en er zijn vast mensen die hadden gezegd, van mij hoeft het niet zo. Maar ik vind hem ook nog steeds de leukste man die ik ken, met al die kleine dingetjes die hem zo bijzonder maken, maar het is moeilijker om dat te zien tussen al het gedoe door.
Wij zijn samen nog erg aan het zoeken naar hoe we onze relatie weer wat meer aandacht geven en er meer uit halen. Dat is een moeilijk proces, ik ben nog steeds bang dat hij weer heel depressief wordt en enge dingen gaat zeggen, hij vind dat ik het te vaak over die tijd wil hebben toen hij ziek was terwijl het nu toch gewoon beter gaat en ondertussen is de aantrekkingskracht er ook een beetje af (17 jaar later, 2 zwangerschapsdepressies, een bore out en depressie bij hem, 2 kleine kinderen, een een koophuis en een verbouwing later is dat ook helemaal niet gek, ik geloof ook echt dat onze tijd wel weer komt) maar dat is gewoon hard werken, want het vraagt van mij dat ik me weer echt open stel (eng...) en dat ik hem weer echt ga zien (ook eng, want straks komt er nog een bak ellende op me af).
Het is niet de leukste periode uit onze relatie, en er zijn vast mensen die hadden gezegd, van mij hoeft het niet zo. Maar ik vind hem ook nog steeds de leukste man die ik ken, met al die kleine dingetjes die hem zo bijzonder maken, maar het is moeilijker om dat te zien tussen al het gedoe door.
maandag 25 maart 2024 om 22:02
Maar ik zou dus zeggen, zeker als hij nu nog volle bak depressief is, houd vol. Hij doet er nu wat aan en over een paar maanden kan het echt anders zijn. Ik zou dus proberen er even helemaal niet over na te denken, maar gewoon even vooral goed voor jezelf en je kinderen te zorgen en je partner de tijd te geven weer zichzelf te worden.
maandag 25 maart 2024 om 22:17
Mijn vriend (6 jaar samen) is ook depressief geweest, en ja, dat kan echt een enorme weerslag hebben op de relatie. Een depressie is ontzettend kut, maar een depressieve partner hebben is dat ook. Je geliefd willen voelen en dat een ander tijd voor je maakt zijn geen onredelijke eisen.
Anderzijds is het ergens ook wel normaal dat je man nu geen verliefdheid voelt. Hij heeft waarschijnlijk enorme moeite uberhaupt iets te voelen.
Wat mij geholpen heeft is mezelf een deadline stellen. Ik heb mezelf gezegd dat ik, hoe moeilijk dan ook, toch even vol ging houden. Als het na die deadline nog altijd ruk zou zijn kon ik het nog altijd uitmaken. Het heeft ongeveer een jaar geduurd, nu gaat het gelukkig weer beter, en ik ben blij dat ik toch even heb afgewacht.
Maar goed, het kan natuurlijk dat zijn gevoel echt weg is, niet alleen door de depressie. Daar zou ik dus geen genoegen mee nemen. Ik wil uiteindelijk wel passie in een relatie.
Anderzijds is het ergens ook wel normaal dat je man nu geen verliefdheid voelt. Hij heeft waarschijnlijk enorme moeite uberhaupt iets te voelen.
Wat mij geholpen heeft is mezelf een deadline stellen. Ik heb mezelf gezegd dat ik, hoe moeilijk dan ook, toch even vol ging houden. Als het na die deadline nog altijd ruk zou zijn kon ik het nog altijd uitmaken. Het heeft ongeveer een jaar geduurd, nu gaat het gelukkig weer beter, en ik ben blij dat ik toch even heb afgewacht.
Maar goed, het kan natuurlijk dat zijn gevoel echt weg is, niet alleen door de depressie. Daar zou ik dus geen genoegen mee nemen. Ik wil uiteindelijk wel passie in een relatie.
woensdag 27 maart 2024 om 14:37
Geef jezelf een deadline. Kijk of hij serieus werkt aan zijn probleem. En kijk of hij weer beter kan worden. Maar bedenk ook dat dat niet wil betekenen dat zijn liefde of passie voor jou weer terug zullen komen. Hou dus in je achterhoofd dat het mis kan gaan en wees niet naïef. En kijk ook eens kritisch naar jezelf. Wil jij nog een relatie met deze man en hoe hij is geworden? Want ik ken iemand die is hersteld van een depressie. Maar die blijft gewoon zwaar op de hand en geeft en heeft weinig energie. Dat maakte hem ook vatbaar voor die ziekte. Daar zou ik als partner absoluut niet blij van worden.
woensdag 27 maart 2024 om 20:26
Vandaag relatietherapie gehad, en dat was heel fijn weer. We hebben goed geluisterd naar elkaars behoefte, en wanneer we niet goed luisterde moest de vraag opnieuw. Dat was wel confronterend, want dat moest best vaak. We zijn allebei zwaar steeds bewapend als we onze behoefte uitspreken, omdat we gewend zijn te moeten vechten om onze behoefte gehoord te krijgen.
Ik merk dat die gesprekken altijd even moeten bezinken
en ik ben toch wel heel erg gek op mijn man, ik ben blij dat we vechten voor ons
Ik merk dat die gesprekken altijd even moeten bezinken
en ik ben toch wel heel erg gek op mijn man, ik ben blij dat we vechten voor ons
woensdag 27 maart 2024 om 23:35
Besef dat werken aan zijn depressie de prioriteit heeft. Heb je er inderdaad over nagedacht wat je gaat doen wanneer relatietherapie niet werkt en het gevoel voor jou niet terugkomt?
Zoiets kun je niet forceren en als hij geforceerd dingen gaat doen om jou tevreden te stellen, dan gaat het snel weer klappen… Geef jezelf inderdaad en deadline en probeer ook minder afhankelijk van hem te zijn.
Zoiets kun je niet forceren en als hij geforceerd dingen gaat doen om jou tevreden te stellen, dan gaat het snel weer klappen… Geef jezelf inderdaad en deadline en probeer ook minder afhankelijk van hem te zijn.
donderdag 28 maart 2024 om 12:12
Fijn dat jullie beiden werken aan de relatie. Als de therapie echt werkt zou dat vechten wel moeten afnemen. Een relatie waarbij je continu moet vechten voor jezelf en elkaar gaat je uiteindelijk opbranden.Groupie schreef: ↑27-03-2024 20:26Vandaag relatietherapie gehad, en dat was heel fijn weer. We hebben goed geluisterd naar elkaars behoefte, en wanneer we niet goed luisterde moest de vraag opnieuw. Dat was wel confronterend, want dat moest best vaak. We zijn allebei zwaar steeds bewapend als we onze behoefte uitspreken, omdat we gewend zijn te moeten vechten om onze behoefte gehoord te krijgen.
Ik merk dat die gesprekken altijd even moeten bezinken
donderdag 28 maart 2024 om 13:18
Iemand kan op zichzelf depressief zijn. Maar het is wel een veel voorkomend beeld. Ga rondlezen op dit forum en je komt dit verhaal meerdere keren per jaar tegen. In het begin is de man depressief, weet niet wat er scheelt, zit met zichzelf in de knoei, you name it. En dan blijkt na verloop van een aantal maanden dat er eigenlijk een andere dame cq verliefdheid speelt.
Dit is hoe dan ook niet iets dat met een paar maanden gefixed is to. Hou daar rekening mee. Dit is een jaren project ipv maanden project. Mogelijk komen er lijken uit de kast, maar in *alle gevallen ben je niet over een half jaar weer happy terug bij waar je vandaan kwam.
*disclaimer, ALLE is niet te onderbouwen. Maar laat de viva statistieken voor zich spreken.
donderdag 28 maart 2024 om 13:42
het is een viva statistiek. Trek het je niet (persoonlijk) aan. Wat iemand al schreef, waarbij er in een langdurige relatie later sprake bleek van verliefdheid, ging dit bijna altijd vooraf met het omschreven gevoel, gedrag en gedachten. Burn out, depressieve gevoelens, 'het' niet meer voelen, geen verbinding, geen seks, etc.
Maar ook dan, wat ook al werd geschreven, depressie en 'het' niet meer voelen voor die ander hoeft niks met elkaar te maken hebben. Je kunt knetterdepressief zijn en toch weten dat je gevoel voor die ander intact is. Je kunt er dan alleen zo weinig mee. Maar je weet in je hoofd en hart dat je nog altijd graag die ander ziet als die stomme depressie niet in de weg zou staan.
Ik ben benieuwd to, hoe oud is je man? Hoe is die depressie ontstaan? Was dat echt alleen zijn werk? Is er ook een andere aanleiding? Heeft hij een hoop onverwerkte issues die nu door die burn out omhoog komen? Blijft hij nog contact met je maken of weert hij je af in zijn proces?
vrijdag 29 maart 2024 om 09:11
Zijn burn-out destijds kwam door dat hij jarenlang ver over zijn grenzen ging op alle vlakken. Ik had een postpartum depressie, en was super angstig daardoor. Daardoor trok ik veel aan hem. Op zijn werk heeft hij altijd 200% gegeven, maar dit was een zwaar giftige werkomgeving die dat uitbuitte. Vervolgens startte de pandemie wat hem veel deed. En toen kwam er een probleem met geld bij en dat was de druppel.NomenNescio schreef: ↑28-03-2024 13:42het is een viva statistiek. Trek het je niet (persoonlijk) aan. Wat iemand al schreef, waarbij er in een langdurige relatie later sprake bleek van verliefdheid, ging dit bijna altijd vooraf met het omschreven gevoel, gedrag en gedachten. Burn out, depressieve gevoelens, 'het' niet meer voelen, geen verbinding, geen seks, etc.
Maar ook dan, wat ook al werd geschreven, depressie en 'het' niet meer voelen voor die ander hoeft niks met elkaar te maken hebben. Je kunt knetterdepressief zijn en toch weten dat je gevoel voor die ander intact is. Je kunt er dan alleen zo weinig mee. Maar je weet in je hoofd en hart dat je nog altijd graag die ander ziet als die stomme depressie niet in de weg zou staan.
Ik ben benieuwd to, hoe oud is je man? Hoe is die depressie ontstaan? Was dat echt alleen zijn werk? Is er ook een andere aanleiding? Heeft hij een hoop onverwerkte issues die nu door die burn out omhoog komen? Blijft hij nog contact met je maken of weert hij je af in zijn proces?
De depressie nu komt denk ik door een staartje van de burn-out, onze relatie problemen en hier niet mee om kunnen gaan
vrijdag 29 maart 2024 om 10:57
Het komt op mij niet over alsof hij aan jullie relatie wil werken maar meer dat hij met zichzelf in de knoop zit en er even niets naast kan hebben. Of probeert te bedenken of hij met of zonder jou verder wil. niet alles gelezen, maar is er relatietherapie? En continu verliefd is niemand meer na 20 jaar, ik vind dat altijd zo'n gek argument!
vrijdag 29 maart 2024 om 12:10
Af en toe word ik wel heel moedeloos van de situatie, elke keer als er een hobbel op de weg ligt, als het moeilijk wordt of als zijn snor scheef staat klapt mijn man helemaal dicht. Geen contact mee te krijgen dan.
Gisteravond weer een akkefietje gehad, had niet eens direct met mij te maken. Maar sindsdien zit ie weer in z’n bunker…
Soms zou het zo fijn zijn als er iemand voor mij was, een luisterend oor, een warme knuffel. Iemand zonder al die complicaties. Zeker omdat ik prima snap dat dit een lang proces gaat worden
Gisteravond weer een akkefietje gehad, had niet eens direct met mij te maken. Maar sindsdien zit ie weer in z’n bunker…
Soms zou het zo fijn zijn als er iemand voor mij was, een luisterend oor, een warme knuffel. Iemand zonder al die complicaties. Zeker omdat ik prima snap dat dit een lang proces gaat worden
vrijdag 29 maart 2024 om 12:17
je kunt ook zelf in therapie he?Groupie schreef: ↑29-03-2024 12:10Af en toe word ik wel heel moedeloos van de situatie, elke keer als er een hobbel op de weg ligt, als het moeilijk wordt of als zijn snor scheef staat klapt mijn man helemaal dicht. Geen contact mee te krijgen dan.
Gisteravond weer een akkefietje gehad, had niet eens direct met mij te maken. Maar sindsdien zit ie weer in z’n bunker…
Soms zou het zo fijn zijn als er iemand voor mij was, een luisterend oor, een warme knuffel. Iemand zonder al die complicaties. Zeker omdat ik prima snap dat dit een lang proces gaat worden
vrijdag 29 maart 2024 om 12:21
Dat is ook zwaar! Heb je vriendinnen of je eigen psych waar dat kan?Groupie schreef: ↑29-03-2024 12:10Af en toe word ik wel heel moedeloos van de situatie, elke keer als er een hobbel op de weg ligt, als het moeilijk wordt of als zijn snor scheef staat klapt mijn man helemaal dicht. Geen contact mee te krijgen dan.
Gisteravond weer een akkefietje gehad, had niet eens direct met mij te maken. Maar sindsdien zit ie weer in z’n bunker…
Soms zou het zo fijn zijn als er iemand voor mij was, een luisterend oor, een warme knuffel. Iemand zonder al die complicaties. Zeker omdat ik prima snap dat dit een lang proces gaat worden
Je man heeft denk ik echt behoefte aan ruimte en tijd. En jullie relatie ook.
Weet hij écht dat hij die ruimte en tijd in mag nemen?
Wat ik lees is dat de dynamiek jarenlang scheef zat en jij over zijn grenzen ging (zoiets zei je in een eerder antwoord). Dan heb je als andere partij echt tijd nodig om uit te zoeken wie je zelf bent, als je samenwoont met iemand die daar geen ruimte voor laat weet je dat na een aantal jaar namelijk niet meer. Dat is tenminste mijn ervaring.
vrijdag 29 maart 2024 om 12:22
vrijdag 29 maart 2024 om 20:25
Zeemeermin84 schreef: ↑29-03-2024 12:21Dat is ook zwaar! Heb je vriendinnen of je eigen psych waar dat kan?
Je man heeft denk ik echt behoefte aan ruimte en tijd. En jullie relatie ook.
Weet hij écht dat hij die ruimte en tijd in mag nemen?
Wat ik lees is dat de dynamiek jarenlang scheef zat en jij over zijn grenzen ging (zoiets zei je in een eerder antwoord). Dan heb je als andere partij echt tijd nodig om uit te zoeken wie je zelf bent, als je samenwoont met iemand die daar geen ruimte voor laat weet je dat na een aantal jaar namelijk niet meer. Dat is tenminste mijn ervaring.
Klopt helemaal, van zijn grenzen. En ik voel me daar ook super rot over. Hij is daar niet eerlijk in geweest dus ik dacht dat ik hem hielp op vele vlakken, maar bleek helaas anders te zitten.
Voor mezelf merk ik een enorme onzekerheid, hij voelt als een tikkende tijdbom voor mij. Ik heb gelukkig wel genoeg mensen om me heen, alleen ben ik bang om ze tot last te zijn. Ik vind het iig heel fijn om het hier kwijt te kunnen
vrijdag 29 maart 2024 om 20:26
Doe ik ookZeemeermin84 schreef: ↑29-03-2024 12:22Ooh, en die mensen die het over vreemdgaan hebben moet je echt negeren!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
