In shock; ik voel niks meer. Hoe voel ik weer?

Hallo allen,
Nieuwe Nick gemaakt voor dit topic, en gevlucht naar Aken.
Ik, vrouw, ben 5 jaar getrouwd met mijn vrouw. Wij hebben het gedurende die 5 jaar niet heel makkelijk gehad. Een kinderwens waar we bijna 5 jaar mee bezig zijn. Miskraam gehad en verder nog steeds geen kindje.

2 maanden geleden kregen we ineens ruzie over niet opruimen van mijn vrouw. Ik zei dat de maat vol was, wilde actie van mijn vrouw. Mijn vrouw verdween steeds meer de afgelopen weken en gaf ineens aan te willen scheiden. Ik al die weken dat maar niet snappen. Intens vermoeiend, verdrietig en onzeker.

Ik sprak veel met mijn beste vriendin. Wandelen, praten, eten. Ze dacht mee en ik dacht met haar mee want ook zij zit/zat in slecht vaarwater met haar vrouwelijke partner.
Vorige week zondag vertelt die vriendin verliefd te zijn op iemand anders. Ik heb naar haar geluisterd. Hoe ze stiekem afspreken in hotels, en parkeerplaatsen. Dat ze samen verder willen. Dat ze het niet verstopt voor haar vrouw. Het verhaal vond ik zo vreselijk dat ik daarna naar mijn vrouw ben gegaan, heb gesmeekt om verzoening want wat een naar verhaal en zo zijn wij niet. Gelukkig zijn wij zo niet.
Ik tegen mijn vrouw, jij hebt toch geen ander hè!? ‘Nee natuurlijk niet’.
En je liegt niet tegen mij? ‘Nee natuurlijk niet’.

Mensen het komt erop neer, de dag erna ging ik wandelen en ik trof ze samen aan. Mijn wereld verging. Ik snapte er geen reet van, wat deden die twee samen? Ik heb ze gebeld en beiden hebben ze toen toegegeven dat ze vreemdgaan met elkaar.

Mijn vrouw met mijn beste vriendin, en precies gedurende die 2 maanden.
En dat terwijl ik bezig was met hormonen en met een embryo in mijn baarmoeder om een kindje te krijgen samen met mijn vrouw.

Terwijl ik dit typ voel ik misselijkheid en ondertussen moest ik rennen naar de wc.
Mijn lijf heeft zich de afgelopen week alleen maar binnenstebuiten gekeerd. En ik heb het met wat mensen gedeeld waarbij ik het vertel alsof het over de buurvrouw gaat.
Ik voel helemaal niks. Vlaagjes soms van een stomp in mijn maag als er een flits voorbij komt. Zoals nu. Maar ik voel niks.
Op het net valt te lezen dat dit een verstijven is, als door wat shockerends.

Mijn vrouw realiseert zich nu wel wat ze heeft gedaan. En die vriendin ook. Iedereen op de vlucht voor zichzelf. Ik heb spijtbetuigingen gekregen. Van beiden. Bloemen van mijn vrouw. Die heeft het over een tabula rasa.

En ik ben ondertussen ook even gevlucht. Want ik voel maar niks. Ik ga deze week wandelen in de natuur hier. Heb mijn telefoon uitgezet.

Mijn vraag is; hoe kan ik nou weer gaan voelen? Voelen wat de impact is? Voelen wat ik zou moeten en willen? Ik zou nu even het belangrijkste moeten zijn maar ik kom helemaal niet bij mezelf.

Misschien zijn er mensen die raad weten.

Olea schreef: ↑

07-05-2024 16:47

Begreep ik uit je post nou dat je nu nét pril zwanger bent? Ik heb geen idee wat ik hierin moet adviseren, heel moeilijk.

Ik had een positieve zwangerschapstest waarna uit het bloedonderzoek bleek dat het alweer voorbij was. Niet zwanger dus.

Lievelieve schreef: ↑

07-05-2024 18:59

Bedankt voor deze analyse. Volgens mij deel ik precies aan TO wat ik heb gevoeld. Woede, verdriet, schock. En dat dat dus geen gekke gevoelens zijn. En beschrijf ik dat dat voor mij voelt/voelde als rouw. En dat het na anderhalf jaar beter gaat maar dat er dagen zijn dat die fases toch nog door elkaar heen lopen. Precies wat rouw is: geen lineair proces. Maar altijd fijn als de buitenwereld precies weet hoe ver je moet zijn na 1,5 jaar. En je ook nog weet te vertellen wat je wel en niet zou mogen voelen.

Misschien heeft TO er wat aan, misschien niet.

Wanneer begon jij die woede te voelen? Kwam dat later?

Bedankt voor jullie reacties en steun.
Ik hoopte misschien wat te voelen als ik van anderen lees over de gebeurtenis.
Behalve dat ik nu weer tijdens het typen een dichte keel voel, ervaar ik geen emoties.

Gister een flinke wandeling gemaakt in de natuur, waarbij ik me ‘gewoon’ kon ergeren aan het niet kunnen vinden van het rode paaltje.
Ik denk dat je dan kunt zeggen dat ik in het ‘nu’ was.

Gisteravond kwamen er wat gedachten langs, maar die waren alweer weg voordat ik er een gevoel aan kon koppelen. Wel van wakker gelegen en gedroomd vannacht, waarna ik naar wakker word, maar daarna is het gevoel direct weer weg.

Voor vandaag maar weer een stevige wandeling uitkiezen.

Bedankt hoor, voor jullie schrijfsels.