Lat relatie: altijd op reis.

Rooss4.0 schreef: ↑

25-06-2024 14:37

Kamille, het klinkt echt als een heel heel slecht idee, dat samenwonen. Je geeft echt een enorme berg vrijheid op voor dat "mooie huis". Weet je, ik ken eigenlijk niemand die gelukkig is geworden van haar mooie huis en het inleveren van vrijheid daar graag voor opgeeft. Andersom ken ik ze wél.

Men verzucht regelmatig dat ik het niet zo slecht voor elkaar heb zo.

Aan de andere kant heb ik zeker ook wel voordeel bij de structuur die hij aanbrengt. Het is hier altijd een enorme chaotische bende. Ik heb nu bijv alweer drie ritjes vuilstort staan (grof vuil, geen stinkende vuilniszakken), twee lampen die stuk zijn en er moet nog iets op Marktplaats. Dat zou hij allang geregeld hebben, terwijl ik mijn dagen verlanterfant met nutteloze dingetjes. Scheelt ook dat ik hier nog een ADHD’er heb rondlopen die bijdraagt aan de zooi. Zelf maak ik niet zoveel rommel. Het huis van mijn vriend is netter en schoner dan de gemiddelde operatiekamer en zijn idee van troep is een krant op tafel.

Rooss4.0 schreef: ↑

24-06-2024 19:25

Ik vind dit echt een beetje een non-probleem eigenlijk.

Ik woon 1,5 uur bij mijn vriend vandaan en rijd/reis al 7 jaar heen en weer. Met een tasje waar 3 schone onderbroeken in zitten, mijn pinpas en mijn telefoon. Bij hem heb ik wat relaxkleren en wat schoenen staan en toiletspullen. Ik pak mijn tas tegenwoordig met mijn ogen dicht, het went.

Ik weet dat wij een hobby delen @rooss
Ik vind het grootste gesleep steeds weer de seksspeeltjes heen en weer. Maar wij reizen elke week heen en weer. Jij bent altijd bij vriend, dus alles ligt daar?

Verder heb ik daar toiletspullen liggen, wat kleding. Misschien ga ik nog wat handwerk spullen dubbel kopen, zodat ik daar minder mee hoef te sjouwen.
Oh ja en ik heb een goedkope tweedehands fiets gekocht voor daar. Heerlijk om de vrijheid te hebben om zelf op pad te gaan als ik met het ov kom.

Wat ik lastig vind is de tuin die door blijft woekeren als ik er niet ben. Onkruid wieden heb ik minder tijd voor.

KamilleT schreef: ↑

25-06-2024 12:06

Zitten jullie daarin op één lijn. Mijn vriend wil dus wel heel graag samenwonen en ik heb dat ook toegezegd. Mijn jongste is nu 19 dus dat moment komt steeds dichterbij. Voordelen vind ik dat we dan een mooi huis kunnen kopen, dat ik niet alles alleen hoef te doen. Ik weet dan zeker dat ik niet meer een half jaar zonder licht in de gang zit, omdat hij altijd lampjes op voorraad heeft en dat dan binnen een uur heeft gefixt. Nadeel is dat ik dan niet meer urenlang series kan kijken, overdag tv aan, eten op de bank, op zondag pas om 15 uur douchen. Nou ja, dat kan wel, maar dat gaat dan zeker commentaar opleveren. Of compromissen, dan zit ik alsnog vier avonden serieuze nieuwsprogramma’s te kijken. En dan nog mijn katten. Hij heeft daar niets mee en is erg gehecht aan schone ongesloopte spulletjes, maar ik kan oude beestjes niet meer opvoeden (een sloper en een kotser).
Mijn oudste is pas gaan samenwonen en die zei tegen me dat ik er ook wel naar moet uitkijken en het anders gewoon niet doen. Zij keek er heel erg naar uit, maar in de praktijk vindt ze het wel lastig om altijd iemand om zich heen te hebben. Haar partner werkt fulltime thuis dus is er ook altijd.

Ik zou doodmoe worden van zo'n perfectionist.
Na een week zijn we uit elkaar omdat ik gek word en niet mezelf kan zijn in - intussen - mijn eigen huis.

Een klein beetje mee-bewegen ... oké.
Maar je hele zijn opgeven ... nee, gaat niet werken.

Ik zou als je ooit zou gaan samenwonen toch eerst een half jaar onder 1 van de 2 zijn dak gaan samenwonen voor je samen een huis koopt.
En na een half jaar een vriendin of je kinderen laten vaststellen of je niet depressief of gek bent geworden en of ze je nog herkennen.

Jij moet jezelf bovendien de hele tijd aanpassen aan hem.
Waarom moet hij zich niet aanpassen en accepteren dat jij het fijn vindt in 't weekend een serie te zitten kijken 's middags?
Dat je tot 15u in pyjama rondloopt als jullie niets te doen hebben?
Dat er af en toe op de bank gegeten wordt. Misschien niet zo vaak als vroeger.
Dat jij best ritjes naar het containerpark wil doen, maar dat dat geen haast heeft en heus wel een keer gebeurt als er genoeg bij elkaar geraapte zooi in de weg staat?

Er zal toch wel iets goed zijn aan jou waarom jullie het blijkbaar al behoorlijk lang samen volhouden .

Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑

25-06-2024 06:37

Welke zaken???
Ik ben zo benieuwd!

Elke week een ander meisje mee naar huis? Elke zaterdag alleen gaan stappen en pas thuis komen als het alweer licht is, slapen tot etenstijd? Zijn was overal laten slingeren? Melk drinken uit het pak, staand naast de koelkast?

Vertel!

Een hele simpele bijvoorbeeld ...

Hij vond het zelf heel normaal om voor zijn computer te eten.
Heel leuk als je vrijgezel bent, maar er was maar 1 (vaste) computer dus totaal ongezellig dat ik alleen aan tafel zat.

En als we dan eens samen aan tafel zaten mikte hij zijn bord in de keuken en rende ie weg naar zijn computer als zijn bord leeg was.
(Hij eet nog altijd 3 keer zo snel als ik.)

Na een tijd toch écht duidelijk gemaakt dat ik samen eten en blijven zitten tot ik ook klaar was een belangrijke vond.
Dateerde duidelijk uit zijn vrijgezellen-tijd - moest hij zelf toegeven - toen eten totaal bijkomstig was en gewoon hap-slik-weg was.
Terwijl ik eten met zijn 2 een sociaal event vind en een moment van bijpraten. Hij rende dus soms ook weg in 't midden van een gesprek.

Bij zijn ouders kwam hij ook niet weg met in 't midden van de maaltijd wegrennen, dus hij had het wel degelijk geleerd .


De was laat ik zelf overal en nergens slingeren, dus zolang dat "overal en nergens" zich ergens in de slaapkamer, dressing of badkamer bevindt kan me dat écht geen barst schelen .


Hij riep trouwens om de zoveel tijd dat ik van harte welkom was en dat ik me ook moest thuis voelen in zijn appartement.
Want dat ik er waarschijnlijk na een tijd ook wel bij zou intrekken. (Hij huurde belachelijk spotgoedkoop, dus we zijn pas verhuisd op 't moment dat we iets kochten.)
Dat daar dan na een paar maanden bijhoorde dat een stukje kast om mijn spullen achter te laten wel handig zou zijn en dat ik dan later ook een stuk kast ging nodig hebben ... daar had ie gewoon stomweg weer niet bij stilgestaan.

KamilleT schreef: ↑

25-06-2024 15:30

Aan de andere kant heb ik zeker ook wel voordeel bij de structuur die hij aanbrengt. Het is hier altijd een enorme chaotische bende. Ik heb nu bijv alweer drie ritjes vuilstort staan (grof vuil, geen stinkende vuilniszakken), twee lampen die stuk zijn en er moet nog iets op Marktplaats. Dat zou hij allang geregeld hebben, terwijl ik mijn dagen verlanterfant met nutteloze dingetjes. Scheelt ook dat ik hier nog een ADHD’er heb rondlopen die bijdraagt aan de zooi. Zelf maak ik niet zoveel rommel. Het huis van mijn vriend is netter en schoner dan de gemiddelde operatiekamer en zijn idee van troep is een krant op tafel.

Grappig mijn vriend en ik zijn de afgezwakte versie van jullie. Bij mijn vriend ook netjes en weinig rommeltjes. Bij mij liggen wat meer dingetjes. Het is wel opgeruimd. De kasten kun je beter dicht laten. Mijn katten vind hij ook maar niks.

patchouli_ schreef: ↑

24-06-2024 23:45

Helpt het om het van de positieve kant te bekijken?

Na even samen te zijn geweest is het heerlijk om thuis te komen en weer lekker je ding te kunnen doen zoals jij dat wilt.

Precies dit, ik vind het fijn om weer thuis te zijn, lekker in mijn eigen bed tussen mijn eigen spullen.

Ik baal soms wel hoor, hij heeft me een deel van zijn kast aangeboden, en ik heb veel kleding, en veel schoenen.
Maar toch, ik pak ik mijn tas in in de kleuren van mijn jas en schoenen. Dus als ik grijze laarsjes meeneem combineer ik mijn kleding daarbij, en zo doe ik dat om de week. Om zo min mogelijk nodig te hebben en in te pakken.

Wij wonen 25 minuten bij elkaar vandaan en zien elkaar om de week vanaf woensdag na werk tot en met maandagochtend voor werk.
Beide hebben we kinderen thuis, die van hem zijn een stuk jonger dan de mijne, om die reden wonen we nog niet samen ( ik wil dat nog niet) Mijn jongste is 14 en mijn 20 jarige woont nog thuis ( de jongste is om de week bij zijn vader)
We zijn voornamelijk bij hem omdat mijn 20 jarige thuiswoont, en nu ze geen relatie meer heeft is zij ook de weekenden weer thuis.
Dus ja, ik baal daar van, niet van mijn dochter hoor, maar mijn huishouden blijft wel vaak liggen.
De dagelijkse dingen gebeuren wel hoor, maar even de tuin de ramen enz blijft dus liggen wat grotere klussen.

En het leven uit de koffer, ik ben dat ergens zo gewend dat ik voor een paar dagen op hotel oid ook niet eens meer mijn koffer uitpak. Hij dus wel hangt en legt alles in de kast.

Hebben wel afgesproken het komende weekend bij mij te zijn om wat klussen te doen, mijn tuin moet gewoon gedaan worden, en het is eindelijk goed weer.

Normaal doen wij niet elkaars huishouden.
Ja een vaatwasser of de tafel afnemen, koken om en om, maar ik ga daar niet stofzuigen

In de vakantie ben ik er 3 weken, dan is het anders, maar samen maken wij niet veel troep en vuil.
Maar omdat hij ook weleens een late dienst heeft, slaap ik ook wel in die 3 weken thuis, gewoon om toch ook even thuis te zijn en met mijn dochter te zijn.

Dus ja, ik vind het bepakt en bezakt zijn wel irritant, maar goed hij heeft mij een deel van de kast aangeboden, maar ik vind dat zelf onhandig.
Wel heb ik daar ondergoed sokken en wat shirts en blousjes liggen, toiletspullen ook.

Maar het lastigst vind ik dat mijn huis achterloopt met grote (schoonmaak) klussen. Maar ook daar hebben we het over en gaan we om de zoveel tijd naar mijn huis.

Maar de voordelen van latten wegen niet op tegen samenwonen. Waren er minder kinderen dan hadden we wel samengewoond.
Maar hij heeft er 3 tussen de 10 en 14 jaar. Ik wil dat niet meer, heb er zelf 4 grootgebracht, ik ben aan het afschakelen.

Dus voorlopig zal ik nog heen en weer pendelen.

Rooss4.0 schreef: ↑

25-06-2024 10:58

Ik ben graag in mijn eigen energie met mijn eigen spullen in een huis waar de dingen op mijn manier gaan. Ik hecht heel veel waarde aan mijn normen, mijn schoonmaakstandaard en mijn orde. Mijn eigen partner is exact contra dus met hem is het sowieso geen optie maar ik merk steeds meer aan mezelf dat ik heel erg graag heel vaak en veel alleen ben.
Ik heb nog wel kinderen thuiswonen maar die bivakkeren voornamelijk op hun kamer, de benedenverdieping is eigenlijk van mij. Ik moet er niet aan denken dat daar steeds "ingebroken" wordt door iemand die net zoveel recht heeft op daar zijn als ik.

Mijn partner is wel netjes, maar verder omschrijf je precies zoals ik het ook fijn vind.
Wat wel een voordeel is, hij werkt ook wel een paar dagen in de late dienst of een dag in het weekend, dus bij samenwonen zou ik wel ruimte voor mezelf hebben.
Maar nee ik vind het hebben van een eigen plek ( na een naar huwelijk) zo ontzettend belangrijk dat, en zeker met de kinderen samenwonen geen optie is voor mij.

Ik kan goed met zijn kinderen, hij ook met de mijne, kinderen onderling ook. Maar onlangs een week met elkaar weggeweest, en ik vond het heftig. De dynamiek van zijn gezin is zo anders dan de dynamiek van mijn gezin, ook toen ik al mijn kinderen nog thuis had.

Wij gaan daarom ook, apart met onze eigen kinderen met vakantie.

En omdat wij eigenlijk altijd bij hem zijn, en soms bij mij, vind ik het ook raar als hij bij mij is voor een paar dagen.
Dit huis heb ik altijd alleen met mijn kinderen gedeeld. En hij is echt de leukste en de liefste, maar het is raar als hij mijn tv aanzet of eten maakt aan mijn fornuis.
Terwijl ik dat bij hem vanuit mezelf niet heb.

Klinkt vast een beetje gek, maar zo voel ik het wel.

KamilleT schreef: ↑

25-06-2024 15:30

Aan de andere kant heb ik zeker ook wel voordeel bij de structuur die hij aanbrengt. Het is hier altijd een enorme chaotische bende. Ik heb nu bijv alweer drie ritjes vuilstort staan (grof vuil, geen stinkende vuilniszakken), twee lampen die stuk zijn en er moet nog iets op Marktplaats. Dat zou hij allang geregeld hebben, terwijl ik mijn dagen verlanterfant met nutteloze dingetjes. Scheelt ook dat ik hier nog een ADHD’er heb rondlopen die bijdraagt aan de zooi. Zelf maak ik niet zoveel rommel. Het huis van mijn vriend is netter en schoner dan de gemiddelde operatiekamer en zijn idee van troep is een krant op tafel.

Misschien is het ook wel een stuk minder chaos bij jou, als je met niemand rekening hoeft te houden. Mijn ex was veel netter dan ik, maar nu ik alles op mijn manier kan indelen en een plek kan geven, is het niet super strak, maar wel georganiseerd. Het gaf mij ook stress om de netheid op zijn niveau te brengen, want zo ben ik niet. Maar hij werd dus weer super onrustig van rommel. Daarom had ik op een gegeven moment mijn eigen kamer om te rommelen. Dus als je wel gaat samenwonen, zorg ervoor dat je genoeg ruimte hebt, om het op jouw eigen manier te kunnen doen.

On topic: Ik had gewoon spullen mij mijn partner liggen. Kleding, tandenborstel, shampoo, sportspullen, paar slippers. Als ik daar was had ik ook geen uitgebreide garderobe nodig en als ik iets nodig had, dan nam ik het gewoon wel mee of anders was het jammer dan. Zo min mogelijk heen en weer slepen en voor 99% van de spullen maakte het niet uit dat ik die dubbel had. Het is niet zo dat je het niet meer kunt gebruiken, als het bijvoorbeeld uit gaat. De spullen die ik wel meenam waren bv een leesboek, laptop, klein toilettasje met spulletjes die niet dubbel konden... eventueel die speciale kleding.

Ik heb ook al meerdere jaren een latrelatie. We wonen op enkele minuten fietsen van elkaar en dat maakt dat ik alleen het hoognodige meeneem als ik bij hem slaap: mijn tas met make-up en douchespullen, soms extra feestkleding of gelegenheidskleding (bikini of wandelschoenen). Ik ben ongeveer vijf nachten per week bij hem en hij zelden bij mij omdat hij thuis altijd veel te doen heeft. Overdag ga ik op dagen dat ik niet werk, vaak naar mijn eigen huis en dan ‘s avonds terug en eten we vaak samen. Koken afwisselend hij of ik. Samenwonen vind ik een lastige. Ik verlang er soms wel naar om altijd samen te zijn en baal dan als ik op zondagavond alleen naar huis ga omdat ik de volgende dag vroeg moet werken. Slaap fijner met hem naast me. Maar zijn kleine huis is enorm vol en ik zie niet hoe ik daar bij zou kunnen. Ik heb zelf ook best wat spullen en zou die niet allemaal weg willen doen. Verder is het soms ook lekker om in mijn eigen huis te zijn waar ik kan doen en laten wat ik wil. Maar na een periode van “samenwonen” op vakantie is het altijd weer moeilijk en voel ik me verdrietig dat onze wegen weer scheiden. Ik weet, klinkt dramatisch, maar zo voelt het. Ik heb geen spullen bij hem liggen behalve een tandenborstel want ik weet pas altijd op het moment zelf wat ik aan wil en meeneem. Hij heeft bij mij wel een stapel kleding en wat kleine dingen liggen.

deadpoetssociety schreef: ↑

25-06-2024 10:31

Leuk topic. Mij lijkt het ook wel wat wanneer ik iemand tegen zou komen.

Waarom wil je nooit meer samenwonen?

Erg gehecht aan mijn eigen vrijheid. Heb tijd alleen nodig om op te laden. Slaap het liefste alleen. Ik functioneer het beste in een relatie als ik niet altijd samen ben denk ik.

Ik heb als tiener/begin twintiger 7 jaar een lat-relatie gehad. Ik ben een keer vergeten mijn kleding in te pakken... Toen ik mijn koffer bij hem opendeed, zaten alleen mijn studieboeken en laptop erin. Ik had dus ook geen schoon ondergoed en sokken bij me, niet zo chill.

Als ik nu een lat-relatie zou hebben zou ik wel dingen dubbel kopen. En daar genoeg kleding en eventueel schoenen neer te leggen (maar je hebt ook al schoenen aan - hoeveel schoenen heb je nodig in een weekend?).

merano schreef: ↑

24-06-2024 18:37

Wonen jullie ver bij elkaar vandaan?

Ik vond het ook onhandig. Ik voelde me net zo'n student die in het weekend naar zijn ouders gaat met zijn tasje. Altijd van te voren bedenken wat je de volgende dag aantrekt, steeds iets vergeten.
En dan ook nog het gezeur dat je twee woningen hebt dus twee keer de stofzuiger eroverheen moet halen en twee keer de was en de tuin doen. Ben je in het ene huis net klaar, kun je in het andere huis opnieuw beginnen.

Wij hadden alleen wat toiletspullen bij elkaar thuis staan. Maar we woonden in dezelfde plaats, dus als het echt vervelend was, kon je het even ophalen.

Deze snap ik niet... Hoezo moet je 2 keer de was, de stofzuiger en de tuin doen?
Ik doe het mijne, hij het zijne en terwijl we 'daar' zijn blijft het 'mijne' proper. Doe jij beide??

Attraverso schreef: ↑

26-06-2024 07:50

Deze snap ik niet... Hoezo moet je 2 keer de was, de stofzuiger en de tuin doen?
Ik doe het mijne, hij het zijne en terwijl we 'daar' zijn blijft het 'mijne' proper. Doe jij beide??

Het onkruid stopt met groeien zodra jij uit huis gaat? Planten draaien dan zelf de sproeier open voor water?

Attraverso schreef: ↑

26-06-2024 07:50

Deze snap ik niet... Hoezo moet je 2 keer de was, de stofzuiger en de tuin doen?
Ik doe het mijne, hij het zijne en terwijl we 'daar' zijn blijft het 'mijne' proper. Doe jij beide??

Ik deed met exen altijd samen hun en mijn huis, net wat er nodig was en waar je op dat moment bent. Eentje stofzuigt en de ander doet ff de afwas of wc. Mijn moeder deed dit ook zo met haar LAT partners, denk dat ik het gewoon overgenomen heb. Maar daardoor ben je dus wel altijd met twee huishoudens bezig.

Ik vond het LATten wel chaotisch, het heen- en weerslepen van zooi, altijd nadenken wat je moet hebben voor werk etc. Ik kon ook moeilijk omschakelen van samen naar alleen. Alles bij elkaar opgeteld veel reistijd, dubbele lasten.

Wissewis schreef: ↑

25-06-2024 16:40

Ik zou doodmoe worden van zo'n perfectionist.

Waar, ter wereld, komt toch die behoefte vandaan andermans partner af te kraken. Jij hoeft er niet mee samen te leven dus wat kan jou dat nou schelen.

Ik vind dat een hele nare manier van doen. Dan neem jij geen perfectionist, prima.