LAT relatie

21-10-2024 21:46 28 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben niet zo'n goede schrijver, maar wel opzoek naar ervaringen en meningen.

Nu 2 jaar een LAT relatie, allebei kinderen uit een eerder huwelijk, beide niet opzoek, maar elkaar onverwachts tegen gekomen en verliefd geworden!
We hebben het heel fijn samen, kunnen goed praten, doen leuke dingen, hebben dezelfde energie en zitten vaak op 1 lijn, we zien elkaar om het weekend en soms nog een dag in het andere weekend met de kinderen.

Ik wilde nooit meer samenwonen na mijn scheiding en al helemaal niet meer mijn geluk laten afhangen van een man maar ik merk dat ik het samen gewoon veel leuker vindt dan alleen en hierdoor voel ik mij eerlijk gezegd door de weeks soms best vaak eenzaam.

In het begin is alles leuk, nieuw en spannend werd er moeite gedaan om regelmatig af te spreken, zagen we elkaar ook wel eens door de weeks, maar dit is niet meer. Regelmatig wel aangegeven dat ik dit jammer vindt.

Ik kan door de weeks nooit weg, hij wel.
Als ik weg kon zou ik het liefste die momenten samen zijn.
En begrijp me niet verkeerd je eigen ding doen in een relatie is ook heel erg belangrijk.

Maar het lijkt alsof ik hem misschien wel leuker vindt dan hij mij.
Maar misschien is dit te zwart wit.

Is er iemand die dit gevoel herkent?
Of juist helemaal niet in een LAT relatie?
Hoe gaan jullie daarmee om?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het ‘elkaar leuk vinden’ is voor jou afhankelijk van elkaar nog een keer door de weeks zien?

Waarom zien jullie elkaar nu niet meer door de weeks? Heeft hij dan andere activiteiten/bezigheden? Wat zegt hij als jij aangeeft dit jammer te vinden?

Jij moet thuisblijven voor je kinderen neem ik aan. Vindt hij het ook leuk met jouw kinderen? Jouw kinderen met hem?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen wij nog een LAT-relatie hadden (beiden geen kinderen overigens) wilde mijn vriend mij ook graag doordeweeks zien, ondanks de afstand (150km). Hij kwam dan ook regelmatig naar mij. Dat ik niet naar hem ging doordeweeks had echt helemaal niets te maken met dat hij mij leuker zou vinden dan ik hem.

Ik vind wel dat je het nogal bij hem legt. Jij wilt hem meer zien, maar hij moet dan meer van huis zijn want jij kunt niet weg.

Waarom voelt het zo eenzaam voor je? Dat gevoel herken ik helemaal niet.
Coffee is never my cup of tea
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik wilde na mijn scheiding ook niet meer samenwonen, eigenlijk had ik ook geen zin meer in een man en vond ik het wel prima alleen met de kinderen.
Totdat ik iemand ontmoette waarmee het echt op alle punten klikte, ook met de kinderen. Na een tijdje merkte we allebei dat apart wonen niet zo fijn meer was. Inmiddels bijna 10 jaar samen waarvan 8 jaar getrouwd.
Nu we samen wonen is er juist meer ruimte voor eigen dingen.

Wat zegt hij zelf over het door de week afspreken? Waarom doet hij dat niet meer?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat is zijn uitleg als je vraagt waarom hij nooit meer tijdens de week wil afspreken?

Kan het ook zijn dat in zijn ogen die "afspraken tijdens de week" gewoon vervangen zijn door "afspreken in het weekend, met alle kinderen erbij"?

En hoe ver wonen jullie uit elkaar?
Bijvoorbeeld telkens 100 kilometer moeten rijden op een weekavond om elkaar 2u ofzo te zien én een partner hebben die nooit ook een keer mijn kant kan opkomen - door kinderen - zou toch ook gaan wegen na een tijd.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
Ligt aan de afstand, maar eerlijk? ik heb ook een lat-relatie, wij zien elkaar om de week van wo t/m ma ochtend ( weekend vrij samen) de afstand is tussen beide huizen 25 min. Beide werken op ongeveer 15 minuten vanaf beide huizen.

Kortom woon/werk vice versa geen probleem qua afstand.

Maar, beide inderdaad kinderen, ik ben iets flexibeler, hoewel ik ook nog een zoon van 15 heb die hier naar school gaat.

Wanneer ik die zoon niet zou hebben gehad zou ik toch niet naar hem zijn gegaan in de weken dat hij zijn kinderen heeft.
Ik zie ze graag, maar ik ben dan liever alleen in mijn eigen huis na een dag werken dan dat ik aansluit met hem en zijn 3 kinderen. (10/12/14)

Geen idee ( lees ik eroverheen?) hoeveel kinderen jij hebt en in welke leeftijd.
Maar samen zijn als in, met twee is wel heel andere koek dan " meedraaien " in het gezin op doordeweekse dagen natuurlijk.

Kan dat het zijn?
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou proberen wat zelfstandiger te worden. Je leunt weer onwijs op een man.

De situatie van vroeger (kerngezin) komt nooit meer terug. Hij gaat niet gezellig bij jou intrekken en kumbayah, alles weer zoals vroeger.

Zoek hobby’s. Nodig mensen bij je uit. Doe zelf iets aan je eenzaamheid. Dat hoeft een ander niet voor je op te lossen.
Toen ik lat-te wilde ik ook niet afspreken op werkdagen. Beide geen kinderen, half uurtje van elkaar. Na een werkdag was ik moe, had de hele dag al m'n energie aan andere mensen gegeven, en ging vroeg naar bed, vroeg op. Ik wilde die paar uurtjes in de avond graag voor mezelf. Zodat ik in het weekend ook weer meer energie had om samen leuke dingen te doen. Misschien heeft hij ook wel een dergelijke reden?
Ik zou 2 en soms 3 x per 14 dagen elkaar zien ook te weinig vinden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor jullie reacties.

@himalaya ik denk dat het dan niet helemaal goed overkomt vanuit mij, want tuurlijk is dat niet daarvan afhankelijk.
Andere bezigheden, maar soms ook niet.
Dat is inderdaad de reden dat ik thuis moet blijven. De band tussen ons en de kinderen is goed.
Dat dingen nu anders zijn omdat we elkaar nu ook in het andere weekend zien. In het begin was dat niet zo vanwege de kinderen.

@marianneke goed punt en goede vraag ik heb daar niet echt een antwoord op merk ik, goed om daar eens over na te denken.
Ik denk omdat ik het samen gewoon veel leuker vindt dan alleen.

Dus @wissewis wellicht is dat een goede verklaring.
Wij wonen niet heel ver bij elkaar vandaan, maar ook niet om de hoek.
Het is dus wel even rijden.

@ladylola goed punt, dat zou natuurlijk kunnen. Dat hij het ook fijn vindt even tijd te hebben zonder kinderen en die tijd hebben wij samen alleen in het weekend.
Alle reacties Link kopieren Quote
@taskmasker zon situatie zoals vroeger dat zou ik ook niet meer willen mijn eigen tijd vind ik ook heel fijn.
Ik denk dat het een goede conclusie is dat het voor mij nu niet helemaal in balans is, maar dat dit is wat het is.
Het zoeken van een hobby is een goede.

@zalmsnipper zou dat voor jou een dealbreaker zijn?

@eefje677 goede dat zou natuurlijk best zo kunnen zijn, kan ik eens peilen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb ook zo'n latrelatie gehad niet al te lang geleden. Ik heb mijn kids om de week en hij alleen om het weekend niet. Ik werd het alleen zat om in mijn kinderloze week naar hem toe te gaan, je bent dan nooit echt samen alleen, en zijn kind was nogal vervelend. Daarbij heb ik thuis nog huisdieren die ik ook niet te lang alleen wil laten.
Een relatie in stand houden waarbij je elkaar maar om het weekend ziet was te weinig merkten we.
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar ben je het gesprek er al eens over aangegaan met hem?

Het is toch niet gek om je behoeften en je twijfels uit te spreken, zonder dat je gelijk een claim op hem legt? Gewoon eens polsen hoe hij het ziet?
Ik denk het wel, zeker als ik het gevoel heb dat ik minder prioriteit voor mijn partner ben dan andersom. Maar alles is persoonlijk, zo lang jullie behoeftes op elkaar aansluiten is er natuurlijk geen right of wrong.

Ik heb ook een LAT relatie, wij zien elkaar denk ik 10-12 van de 14 dagen. Wonen wel dicht bij elkaar en kinderen zijn al ouder.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zalmsnippers schreef:
22-10-2024 10:15
Ik heb ook een LAT relatie, wij zien elkaar denk ik 10-12 van de 14 dagen. Wonen wel dicht bij elkaar en kinderen zijn al ouder.
Gewoon uit nieuwsgierigheid en of ik er wat van kan leren: Hoe doen jullie dat dan? Steeds heen en weer en laten jullie de kinderen dan ook alleen?
Taskmaster schreef:
22-10-2024 07:36
Ik zou proberen wat zelfstandiger te worden. Je leunt weer onwijs op een man.

Doe zelf iets aan je eenzaamheid. Dat hoeft een ander niet voor je op te lossen.
Nounou, het lijkt me vrij normaal dat je je partner wat meer wilt zien dan om het weekend.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zalmsnippers schreef:
22-10-2024 10:15
Ik denk het wel, zeker als ik het gevoel heb dat ik minder prioriteit voor mijn partner ben dan andersom. Maar alles is persoonlijk, zo lang jullie behoeftes op elkaar aansluiten is er natuurlijk geen right of wrong.

Ik heb ook een LAT relatie, wij zien elkaar denk ik 10-12 van de 14 dagen. Wonen wel dicht bij elkaar en kinderen zijn al ouder.
Mee eens, eens in de twee weken is erg weinig om echt iets op te kunnen bouwen.
Tegelijkertijd is het ook belangrijk dat je zelf een fijn, leuk leven voor jezelf kunt creëren.
Hoe oud zijn je kinderen, TO? En van je partner?
Alle reacties Link kopieren Quote
Eerst maar eens vragen waarom hij doordeweeks niet meer wil komen. Want als hij dat eerst wel regelmatig deed en nu helemaal niet meer dan zou ik echt willen weten waarom niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zalmsnippers schreef:
22-10-2024 10:21
Nounou, het lijkt me vrij normaal dat je je partner wat meer wilt zien dan om het weekend.
Tja, als je zelf niet weg kan... En hij wil niet jouw kant op komen doordeweeks.... Dan moet je of jezelf vermaken, of een andere partner zoeken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben vooral benieuwd wat hij zegt als je dit open bespreekt. Dit lijkt me toch prima bespreekbaar?

Hou er rekening mee dat het een antwoord kan zijn dat niet zo leuk is om te horen, bijv wat iemand hier boven al stelt: dat hij liever doordeweeks 's avonds thuis is, dan meedraait in jouw huishouden met kinderen. Waar ik me best wat bij kan voorstellen. Dat hoeft niet perse wat te zeggen over de band tussen hen, maar het zijn niet zijn eigen kinderen en echt quality tijd met jou is op zo'n avond (denk ik) beperkt. Het lijkt me best menselijk dat je dan na een dag werken je avond liever op je eigen manier invult.

Maar nogmaals, bespreek het. Wij kunnen niet in zijn hoofd kijken. :)

Tot slot, wat maakt echt dat je deze vraag stelt? Maakt het je onzeker? Of voel je je echt eenzaam doordeweeks? Het kan ook helpen om dat uit te zoeken voor jezelf. Als het eenzaamheid is, zou ik ook niet alles bij hem leggen. Natuurlijk is het leuker met hem (je bent verliefd op hem) maar zorg ook dat je jezelf kan vermaken, Zoek een hobby, nodig een vriendin uit of je moeder, wees gelukkig met jezelf zodat je extra gelukkig kunt zijn in de tijd die je met hem doorbrengt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het gesprek wel eens vaker aan gegaan en mijn behoeftes ook uitgesproken.
Er komt dan niet echt een duidelijke reden naar boven, dus zeker goed om dit nog eens een keer te bespreken.

Bedankt voor het delen van jouw ervaring @zalmsnipper

@care een antwoord die niet altijd heel leuk is is niet erg, dat is ook een antwoord en daardoor kun je ook weer verder. Ik denk inderdaad dat het mij (ook) onzeker maakt.
Maar ik vraag me ook wel echt af of ik dit zo wil of dit bij mij past, want ik kan best heel goed alleen zijn alleen heb ik misschien toch een ander beeld van het hebben van een relatie of een te hoge verwachting in deze situatie dat kan ook nog.
En of dit nu echt een dealbreaker moet zijn als je het verder gewoon heel leuk hebt vraag ik me ook af.
Hierom was ik gewoon nieuwsgierig naar ervaringen van andere, feedback en kritische vragen.

@waterfles in de leeftijd tussen 6 en 14.
Pioen00 schreef:
22-10-2024 10:19
Gewoon uit nieuwsgierigheid en of ik er wat van kan leren: Hoe doen jullie dat dan? Steeds heen en weer en laten jullie de kinderen dan ook alleen?
Prive
anoniem_67210fcde6f67 wijzigde dit bericht op 29-10-2024 17:08
39.33% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
@zalmsnipper dat maakt misschien ook wel het verschil vergeleken met mijn situatie, 5 min is natuurlijk niks. Dan rijdt je gemakkelijker na sport of andere afspraken naar de ander.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben blij dat je dit topic hebt geopend, ik loop namelijk af en toe tegen hetzelfde aan in mijn latrelatie.

Ik herken het. De avonden samen zijn zo leuk en in je eentje is het toch minder leuk.
Al ben ik ook iemand die ook heel erg mijn alleen-tijd nodig heeft en momenteel ook niet meer aan samenwonen moet denken.

Toch schrik ik ook af en toe van dat eenzame gevoel.
Het voelt voor mij ook als zwakte, ik zie hem immers genoeg en ik moet ook accepteren dat hij niet iedere dag me kan zien, hij heeft een fulltime job , co-ouderschap.

Wat ik nu probeer is , mijzelf nóg meer bezig houden gedurende de dag, me te storten op werk & sporten,huishouden, sociale contacten, zodat ik ook erg moe en voldaan ben aan het einde van de dag. En het ook wel fijn is even alleen uit te puffen, tot het bedtijd is. Verlangen naar de dagen/weekenden dat hij er weer is.

Kortom, mezelf bezig houden op dagen dat ik hem niet zie.

"Maar het lijkt alsof ik hem misschien wel leuker vindt dan hij mij.
Maar misschien is dit te zwart wit."

-op deze gedachte betrapte ik mezelf ook, van, ik wil hem dus grager zien dan hij mij?!?!
Maar dit is niet zo, iedere keer als deze gedachtes in me op komen dan denk ik, dit is dus onzekerheid.
Dit is mijn onzekerheid, dit is niet waar.

Ik wil tegelijkertijd ook niet hem het gevoel hebben dat ik heel erg needy ben, daarom vind ik het soms moeilijk aan te geven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb 13 jaar gelat, dit had niets met de kinderen te maken, maar met wat andere factoren. En bovendien woonden we dicht bij elkaar , 10 minuutjes rijden.
In het begin alleen de weekenden samen, daarna 1 dag in de week kwam hij 's avonds en af en toe nog een dag in de week, het werd iig wel meer en niet minder.
Maar het kan natuurlijk zijn dat jouw vriend het gevoel heeft dat het goed zit, en daarom wat meer met zijn eigen dingen bezig is, het hoeft niet altijd te betekenen dat hij minder voor je voelt.
Ik vond het zelf heerlijk 3 dagen met de kinderen alleen, en mijn eigen ding te kunnen doen en dat had niets met mijn gevoel voor mijn vriend te maken.
Nu wonen we ruim 3 jaar samen en dat is toch anders. Aan de ene kant leuker, aan de andere kant veranderen er ook dingen.
Praat er samen over, daar heb je meer aan dan aannames ( die soms helemaal verkeerd zijn en je gek kunnen maken).

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven