Relaties
alle pijlers
LAT relatie
maandag 21 oktober 2024 om 21:46
Ik ben niet zo'n goede schrijver, maar wel opzoek naar ervaringen en meningen.
Nu 2 jaar een LAT relatie, allebei kinderen uit een eerder huwelijk, beide niet opzoek, maar elkaar onverwachts tegen gekomen en verliefd geworden!
We hebben het heel fijn samen, kunnen goed praten, doen leuke dingen, hebben dezelfde energie en zitten vaak op 1 lijn, we zien elkaar om het weekend en soms nog een dag in het andere weekend met de kinderen.
Ik wilde nooit meer samenwonen na mijn scheiding en al helemaal niet meer mijn geluk laten afhangen van een man maar ik merk dat ik het samen gewoon veel leuker vindt dan alleen en hierdoor voel ik mij eerlijk gezegd door de weeks soms best vaak eenzaam.
In het begin is alles leuk, nieuw en spannend werd er moeite gedaan om regelmatig af te spreken, zagen we elkaar ook wel eens door de weeks, maar dit is niet meer. Regelmatig wel aangegeven dat ik dit jammer vindt.
Ik kan door de weeks nooit weg, hij wel.
Als ik weg kon zou ik het liefste die momenten samen zijn.
En begrijp me niet verkeerd je eigen ding doen in een relatie is ook heel erg belangrijk.
Maar het lijkt alsof ik hem misschien wel leuker vindt dan hij mij.
Maar misschien is dit te zwart wit.
Is er iemand die dit gevoel herkent?
Of juist helemaal niet in een LAT relatie?
Hoe gaan jullie daarmee om?
Nu 2 jaar een LAT relatie, allebei kinderen uit een eerder huwelijk, beide niet opzoek, maar elkaar onverwachts tegen gekomen en verliefd geworden!
We hebben het heel fijn samen, kunnen goed praten, doen leuke dingen, hebben dezelfde energie en zitten vaak op 1 lijn, we zien elkaar om het weekend en soms nog een dag in het andere weekend met de kinderen.
Ik wilde nooit meer samenwonen na mijn scheiding en al helemaal niet meer mijn geluk laten afhangen van een man maar ik merk dat ik het samen gewoon veel leuker vindt dan alleen en hierdoor voel ik mij eerlijk gezegd door de weeks soms best vaak eenzaam.
In het begin is alles leuk, nieuw en spannend werd er moeite gedaan om regelmatig af te spreken, zagen we elkaar ook wel eens door de weeks, maar dit is niet meer. Regelmatig wel aangegeven dat ik dit jammer vindt.
Ik kan door de weeks nooit weg, hij wel.
Als ik weg kon zou ik het liefste die momenten samen zijn.
En begrijp me niet verkeerd je eigen ding doen in een relatie is ook heel erg belangrijk.
Maar het lijkt alsof ik hem misschien wel leuker vindt dan hij mij.
Maar misschien is dit te zwart wit.
Is er iemand die dit gevoel herkent?
Of juist helemaal niet in een LAT relatie?
Hoe gaan jullie daarmee om?
woensdag 30 oktober 2024 om 22:50
@lize010 wat fijn jouw reactie, wat fijn om te horen dat ik niet de enige ben.
Het gevoel van zwakte herken ik en dat wilde ik juist niet meer, want net wat je zegt al die tijd alleen ging prima en ik heb mijn eigen tijd en ruimte ook nodig.
Samenwonen had ik ook echt afgezworen.
Dat is ook de reden waarom ik het niet altijd aan wil geven.
Het is gewoon zo dubbel soms.
Heb jij zelf ook kinderen?
Wat doe jij dan vooral 's avonds?
Het gevoel van zwakte herken ik en dat wilde ik juist niet meer, want net wat je zegt al die tijd alleen ging prima en ik heb mijn eigen tijd en ruimte ook nodig.
Samenwonen had ik ook echt afgezworen.
Dat is ook de reden waarom ik het niet altijd aan wil geven.
Het is gewoon zo dubbel soms.
Heb jij zelf ook kinderen?
Wat doe jij dan vooral 's avonds?
woensdag 30 oktober 2024 om 23:06
Ik ben een fervent latter, wil ook niet meer anders. Mijn vriend en ik wonen ongeveer 1,5 uur bij elkaar vandaan en meestal overbrug ik die afstand want bij hem thuis zijn geen kinderen en hij woont in een vibrantere plaats. Ik overbrug die afstand altijd met liefde trouwens.
Samenzijn is dus niet zo vanzelfsprekend voor ons, het is elke keer weer een bewuste keuze. Net als dat het een bewuste keuze is om het zo leuk mogelijk met elkaar te hebben, dat was voor mij sowieso de reden om weer een partner te willen, mét vind ik net even leuker dan zonder.
Ik moet er niet aan denken om elke avond samen te zijn, ik hecht inmiddels enorm aan mijn me time.
Het gaat nu 7 jaar goed op deze manier, meer dan goed, er zijn geen redenen om deze succesformule te veranderen.
Vertrouw je hem volledig? Of zit er ergens een duiveltje op je schouder dat wat controle wil uitoefenen?
Ik heb ook gemerkt dat mindset een hoop doet. Ooit vond ik het best een gek idee dat het hier stopte, we gaan niet trouwen, niet samenwonen, zullen nooit samen een gezin vormen.
Dat duurde even maar daarna kon ik me hier volledig mee verzoenen. Het is superleuk maar het leeft bij de gratie van alleen-tijd.
Samenzijn is dus niet zo vanzelfsprekend voor ons, het is elke keer weer een bewuste keuze. Net als dat het een bewuste keuze is om het zo leuk mogelijk met elkaar te hebben, dat was voor mij sowieso de reden om weer een partner te willen, mét vind ik net even leuker dan zonder.
Ik moet er niet aan denken om elke avond samen te zijn, ik hecht inmiddels enorm aan mijn me time.
Het gaat nu 7 jaar goed op deze manier, meer dan goed, er zijn geen redenen om deze succesformule te veranderen.
Vertrouw je hem volledig? Of zit er ergens een duiveltje op je schouder dat wat controle wil uitoefenen?
Ik heb ook gemerkt dat mindset een hoop doet. Ooit vond ik het best een gek idee dat het hier stopte, we gaan niet trouwen, niet samenwonen, zullen nooit samen een gezin vormen.
Dat duurde even maar daarna kon ik me hier volledig mee verzoenen. Het is superleuk maar het leeft bij de gratie van alleen-tijd.
...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
