Relaties
alle pijlers
met kids verhuizen naar andere kant van het land voor de liefde?
woensdag 9 mei 2007 om 15:56
ja de titel zegt het al,we willen graag samen wonen,maar ik vind het een hele stap om dit te doen,er komt zoveel bij kijken m.n. voor de kinderen (.
6 en 8 jaar).
en wat als het niet werkt? dan weer terug?
het is voor hem erg moeilijk om mijn kant op te komen vanwege werk..
ik zou graag wat ervaringen horen..
6 en 8 jaar).
en wat als het niet werkt? dan weer terug?
het is voor hem erg moeilijk om mijn kant op te komen vanwege werk..
ik zou graag wat ervaringen horen..
woensdag 9 mei 2007 om 16:08
Hoi Loessie
Ik heb er geen ervaring mee, maar ik zou eerst alles voor mezelf op een rijtje zetten, hoe lang hebben jullie een relatie en hoe zeker voel jij je over deze relatie? Als je gevoel (jullie gevoel) goed zit zou ik de stap wagen, wat is er nou fijner om helemaal opnieuw te beginnen? En kinderen wennen snel aan een nieuwe omgeving, helemaal als zij ook voelen dat hun mama gelukkig is, en meestal krijgen kinderen van die leeftijd zeker snel nieuwe vriendjes en vriendinnetjes.
Ik zou ervoor gaan als het gevoel goed is.
Veel succes met je beslissing!
Gr. GvdG
Ik heb er geen ervaring mee, maar ik zou eerst alles voor mezelf op een rijtje zetten, hoe lang hebben jullie een relatie en hoe zeker voel jij je over deze relatie? Als je gevoel (jullie gevoel) goed zit zou ik de stap wagen, wat is er nou fijner om helemaal opnieuw te beginnen? En kinderen wennen snel aan een nieuwe omgeving, helemaal als zij ook voelen dat hun mama gelukkig is, en meestal krijgen kinderen van die leeftijd zeker snel nieuwe vriendjes en vriendinnetjes.
Ik zou ervoor gaan als het gevoel goed is.
Veel succes met je beslissing!
Gr. GvdG
woensdag 9 mei 2007 om 16:14
Ja, wat ik dan weer enigszins vreemd vind is dat het voor hem moeilijk is om jouw kant op te komen vanwege zijn werk, maar jij mag dan weer wèl 2 kinderen van school halen en naar een andere omgeving verhuizen, weg van vriendjes en vriendinnetjes... Terwijl het in dat geval om 3 personen gaat: jij en je 2 kinderen. Ik snàp het ergens wel, maar ik zie niet zo goed waarom hij voorrang heeft zeg maar. Want een vaste baan wil ook niks zeggen, daarmee kan hij evengoed volgende week op straat staan.
woensdag 9 mei 2007 om 16:17
Mijn kinderen (4 en 5) en ik zijn net naar de andere kant van het land verhuisd. Het is héél heftig. Als de liefde echt van betekenis is zou ik me er niet door laten tegenhouden, maar ik zou me wel heel goed voorbereiden als ik jou was.
Dus vóór je gaat, eelrijk kijken of je zelf wel in die stad/omgeving zou willen wonen (ook zonder hem dus), zorgen voor een baan die je ook ècht leuk denkt te vinden en je verdiepen in de stad/streek waar je gaat wonen (in sociaal-cultureel opzicht).
Bovendien, maar dat is mijn nuchtere Ik die spreekt, zou ik me direct inschrijven bij de woningbouwvereniging zodat àls het niet werkt, je daar al enige tijd op de wachtlijst staat (weet natuurlijk niet waar je heen gaat, maar hier duurt het tussen de 4,5 en de 6,5 jaar voor je aan de beurt bent). Voor mij persoonlijk zou twee keer verhuizen tijdens de lagere schoolperiode namelijk geen optie zijn.
Dus vóór je gaat, eelrijk kijken of je zelf wel in die stad/omgeving zou willen wonen (ook zonder hem dus), zorgen voor een baan die je ook ècht leuk denkt te vinden en je verdiepen in de stad/streek waar je gaat wonen (in sociaal-cultureel opzicht).
Bovendien, maar dat is mijn nuchtere Ik die spreekt, zou ik me direct inschrijven bij de woningbouwvereniging zodat àls het niet werkt, je daar al enige tijd op de wachtlijst staat (weet natuurlijk niet waar je heen gaat, maar hier duurt het tussen de 4,5 en de 6,5 jaar voor je aan de beurt bent). Voor mij persoonlijk zou twee keer verhuizen tijdens de lagere schoolperiode namelijk geen optie zijn.
woensdag 9 mei 2007 om 16:23
Mijn vriend is ook voor mij naar de andere kant vant land verhuisd voor mij (zonder kids). We hebben goed gekeken naar eventuele oplossingen als het spaak zou lopen en hij zou hier dan evengoed nog willen blijven werken. Met kinderen lijkt het me helemaal een grote stap. Maar je kinderen hebben nu nog de leeftijd dat ze makkelijk vriendjes en vriendinnetjes maken. Vergeet alleen niet dat als ze 14 zijn, het heel moeilijk voor ze is om weer terug te verhuizen. Maak goede afspraken en zorg voor een goed plan!
Wat zouden je kinderen er eigenlijk zelf van vinden?
Wat zouden je kinderen er eigenlijk zelf van vinden?
woensdag 9 mei 2007 om 16:31
Ja, dat van die kinderen, dat weet ik dan weer niet, ik heb zelf nog geen kinderen. En zelf heb ik heel mijn leven in dezelfde woonplaats gewoond, dus ook van die kant geen ervaring...Maar ik denk wel dat het een goeie tip is om te kijken naar jezelf, of je, als deze relatie onverhoopt toch niet zou werken, in die plaats ook gelukkig kunt zijn. Want om dan maar weer in no time terug te gaan...
woensdag 9 mei 2007 om 16:32
Ik ben het helemaal eens met deze reactie van Drommels!!!
En de vraag die meteen bij mij opkomt:
en jouw werk dan??
Als je dit niet hebt, zou ik me maar heel erg goed gaan afvragen of je dat zo wil laten (uberhaupt), helemaal als je besluit te gaan verhuizen:
hoe afhankelijk wil je van iemand zijn??
Ik ken het verhaal van iemand van heel dichtbij die verhuisd is naar een andere stad toen ze op de basisschool zat vanwege werk van haar ouders. Misschien is het waar dat jonge kinderen zó weer vriendjes maken, maar onderschat de gevolgen niet voor een kind. Het ene kind zal het misschien zelfs leuk vinden (stel dat het gepest wordt) maar deze persoon vond het dus echt vreselijk. Ze heeft er echt een soort van trauma aan overgehouden. Ze vond het écht vreselijk om alles achter te moeten laten!!
Vraag je kinderen wat zij er van zouden vinden. Leg ze goed de voor- en nadelen voor hun kant uit. En luister oprecht naar wat ze erover zeggen.
woensdag 9 mei 2007 om 16:44
en wat als het niet werkt? dan weer terug?
Als je niet heel zeker bent van je relatie zou ik het niet doen.
Ik ben zelf vanuit een ander land naar Nederland verhuisd 'voor de liefde' en mijn kinderen (volwassen, begin twintig) zijn in hun land gebleven. (Waarom ik verhuisd ben en niet andersom is een heel verhaal.)
Hoewel ik natuurlijk liever wat dichter bij mijn kinderen zou wonen, bevalt het me hier prima, nu al meer dan vier jaar. Maar ik was heel zeker van mijn 'zaak', ik wist zeker dat het zou werken.
Ik denk net zoals anderen hier dat het voor je kinderen, op die leeftijd, niet zo'n probleem zou zijn, maar hoe zit het met de vader?
Ik weet via mijn man hoeveel verdriet een vader kan hebben als het dagelijks contact met zijn kinderen hem ontnomen wordt, zeker als ze zo klein zijn en hij niet de gelegenheid gehad heeft om voor hen de vanzelfsprekende vaderfiguur te kunnen worden.
Omdat je er niets over verteld hebt, veronderstel ik dat de vader hen zelf in de steek gelaten heeft en niets meer van zich laat horen?
Als je niet heel zeker bent van je relatie zou ik het niet doen.
Ik ben zelf vanuit een ander land naar Nederland verhuisd 'voor de liefde' en mijn kinderen (volwassen, begin twintig) zijn in hun land gebleven. (Waarom ik verhuisd ben en niet andersom is een heel verhaal.)
Hoewel ik natuurlijk liever wat dichter bij mijn kinderen zou wonen, bevalt het me hier prima, nu al meer dan vier jaar. Maar ik was heel zeker van mijn 'zaak', ik wist zeker dat het zou werken.
Ik denk net zoals anderen hier dat het voor je kinderen, op die leeftijd, niet zo'n probleem zou zijn, maar hoe zit het met de vader?
Ik weet via mijn man hoeveel verdriet een vader kan hebben als het dagelijks contact met zijn kinderen hem ontnomen wordt, zeker als ze zo klein zijn en hij niet de gelegenheid gehad heeft om voor hen de vanzelfsprekende vaderfiguur te kunnen worden.
Omdat je er niets over verteld hebt, veronderstel ik dat de vader hen zelf in de steek gelaten heeft en niets meer van zich laat horen?
woensdag 9 mei 2007 om 16:45
nou,ik heb nooit gezegd dat hij hier NIET naar toe kan ,het is alleen moeilijk en op en neer rijden is geen optie(naar werk dus)
we zijn nu alleen de mogelijkheden aan het overwegen,probeer alle mogelijkheden te overwegen.
maar ik sta er niet om te springen om zelf te berhuizen.
wat werk betreft,ik kan vrij makkelijk een andere baan vinden
we zijn nu alleen de mogelijkheden aan het overwegen,probeer alle mogelijkheden te overwegen.
maar ik sta er niet om te springen om zelf te berhuizen.
wat werk betreft,ik kan vrij makkelijk een andere baan vinden
woensdag 9 mei 2007 om 17:10
Loessie,
Ik vind in dit verhaal jouw kinderen de belangrijkste personen. Jijzelf bent ook belangrijk, maar je kinderen moeten voorgaan.
Je kinderen hebben hoogstwaarschijnlijk al eens een scheiding meegemaakt, tenminste ik ga ervan uit dat er ooit een vader was en wellicht nog steeds is.
Het lijkt me belangrijk dat zij zich ergens thuis voelen, en zich in een stabiele situatie bevinden.
Met kinderen naar een nieuwe vriend gaan verhuizen lijkt me geen optie als de man in kwestie eigenlijk ook jouw kant op kan komen.
Er dat hij er moeite voor moet doen, tja als hij van je houdt zal hij er niet zo'n groot probleem van maken.
Ik vind in dit verhaal jouw kinderen de belangrijkste personen. Jijzelf bent ook belangrijk, maar je kinderen moeten voorgaan.
Je kinderen hebben hoogstwaarschijnlijk al eens een scheiding meegemaakt, tenminste ik ga ervan uit dat er ooit een vader was en wellicht nog steeds is.
Het lijkt me belangrijk dat zij zich ergens thuis voelen, en zich in een stabiele situatie bevinden.
Met kinderen naar een nieuwe vriend gaan verhuizen lijkt me geen optie als de man in kwestie eigenlijk ook jouw kant op kan komen.
Er dat hij er moeite voor moet doen, tja als hij van je houdt zal hij er niet zo'n groot probleem van maken.
woensdag 9 mei 2007 om 17:26
woensdag 9 mei 2007 om 17:27
Om er nog een schepje bovenop te doen: wat zegt jouw ex-partner daarvan (als er een ex-partner in het spel is en als deze uberhaupt nog recht van spreken heeft)?
Ik kan me het enigszins ook nog wel voorstellen dat hij er niet mee eens zal zijn.
Hij zou dus zijn kinderen doordeweeks niet kunnen zien, en in het weekend moet(en) of de ex-partner of de kinderen er voor reizen.
Dat vraag ik mij dan weer af.
Ik kan me het enigszins ook nog wel voorstellen dat hij er niet mee eens zal zijn.
Hij zou dus zijn kinderen doordeweeks niet kunnen zien, en in het weekend moet(en) of de ex-partner of de kinderen er voor reizen.
Dat vraag ik mij dan weer af.
woensdag 9 mei 2007 om 17:55
hallo TO
ik ga ook verhuizen...ook zo'n 1.45 rijden van waar we nu wonen, bij mij is er wel een probleem wat kinderen aan gaat.
Heb 2 grote meiden die niet mee willen vanwege vriendje school, noem maar op,de jongste vind het super, hij past zich gelukkig heel snel aan.
Bij ons was/is het geen optie dat hij deze kant op kom, vanwege zijn werk ook.
Ik zal alleen mijn vaste baan op moeten zeggen, daar heb ik geen probleem mee kan daar ook het zelfde doen als wat ik nu doe.
Maar snap je heel goed het is altijd moeilijk verhuizen.
ik ga ook verhuizen...ook zo'n 1.45 rijden van waar we nu wonen, bij mij is er wel een probleem wat kinderen aan gaat.
Heb 2 grote meiden die niet mee willen vanwege vriendje school, noem maar op,de jongste vind het super, hij past zich gelukkig heel snel aan.
Bij ons was/is het geen optie dat hij deze kant op kom, vanwege zijn werk ook.
Ik zal alleen mijn vaste baan op moeten zeggen, daar heb ik geen probleem mee kan daar ook het zelfde doen als wat ik nu doe.
Maar snap je heel goed het is altijd moeilijk verhuizen.
woensdag 9 mei 2007 om 20:36
Ja, hoe zit het met de vader? Ik vind dat er hier wel erg luchtig heengestapt wordt over de belangen van de kinderen hoor. Ach, die vinden wel weer nieuwe vriendjes. Welja. Als het alleen om vrirendjes gaat kan ik me daar nog iets bij voorstellen, maar in de meeste gevallen is er ook nog een vader in beeld. Wil je die kinderen zonder overleg met hem naar de andere kant van het land verhuizen? En gaan je kinderen in hun eentje met de trein naar hun vader, of mag hij ze komen ophalen?
donderdag 10 mei 2007 om 14:50
Het is bijna 5 jaar geleden dat ik verhuisd ben van Friesland naar Brabant, 200 km tussenstand , voor een nieuwe liefde
Ik had toen al 3 kinderen en die vonden het geweldig, ik trouwens ook want ik kon op dat moment geen negatief punt bedenken waarom ik het niet zou doen
Mijn kinderen vinden het hier nog steeds geweldig, voelen zich hier helemaal thuis maar in mijn lijf huist een heel vervelend gevoel........en dat noemen ze heimwee, al 4 jaar lang
Ik kon me er nooit iets bij voorstellen als mensen zeiden dat ze heimwee hadden maar nu weet ik 't en het beheerst een duidelijk stuk van mijn leven
Als ik dit van te voren had geweten dan had ik t niet gedaan, ik kan niet zeggen dat ik er veel gelukkig op geworden ben......
Ik had toen al 3 kinderen en die vonden het geweldig, ik trouwens ook want ik kon op dat moment geen negatief punt bedenken waarom ik het niet zou doen
Mijn kinderen vinden het hier nog steeds geweldig, voelen zich hier helemaal thuis maar in mijn lijf huist een heel vervelend gevoel........en dat noemen ze heimwee, al 4 jaar lang
Ik kon me er nooit iets bij voorstellen als mensen zeiden dat ze heimwee hadden maar nu weet ik 't en het beheerst een duidelijk stuk van mijn leven
Als ik dit van te voren had geweten dan had ik t niet gedaan, ik kan niet zeggen dat ik er veel gelukkig op geworden ben......
donderdag 10 mei 2007 om 15:41
quote:
Als ik dit van te voren had geweten dan had ik t niet gedaan, ik kan niet zeggen dat ik er veel gelukkig op geworden ben......
Daaraan zie je dus dat zoiets heel persoonlijk is en dat je een ander geen advies kunt geven, want ik ben wel ontzettend veel gelukkiger geworen door 300 km te verhuizen, 4,5 jaar geleden. Ik heb er ook nooit aan getwijfeld dat dat zo zou zijn. Toch een advies misschien: als je twijfelt, niet doen?
(Afgezien nog van wat de kinderen en de vader ervan denken, natuurlijk!)
donderdag 10 mei 2007 om 19:50
in mijn geval gaat de vader ook verhuizen hij gaat bij zijn nieuwe liefde wonen,en dan woont hij een half uur dichter bij dan nu....dus dat is minder erg....de oudste heeft haar rijbewijs en krijg mijn auto als ik ga verhuizen,dan kan ze komen wanneer ze maar wilt....en wat de vader betreft ze kunnen altijd naar hem toe en als het even kan ook gewoon omhet weekend. nu gaan ze door de weeks ook niet naar hun vader toe.
Dus er wordt niet luchtig mee om gegaan.
vrijdag 11 mei 2007 om 09:00
Vind dat Loessie te weinig info geeft om goed antwoord te kunnen geven.
Hoelang duurt de relatie,
Wat voor werk heeft de vriend dat hij dat niet in haar woonplaats kan gaan doen,
Wonen ze nu al gedeeltelijk samen,
Wat ziet zij voor toekomst voor zichzelf qua werk, samenwonen en nieuw leven in een andere stad opbouwen.
Gewoon zo zeggen of verhuizen een goed plan is of niet kan niet beantwoord worden.
Heb je een half jaar een relatie en heeft hij een gewone 13 in een dozijn kantoor baan, dan snap ik niet dat je je kinderen onder die relatie plaatst.
Is het een langdurige serieuze relatie, zijn je kinderen volledig geaccepteerd door je vriend en andersom,
heeft hij uniek werk dat alleen maar daar gedaan kan worden, tja dan wordt het een ander verhaal.
Persoonlijk vind ik het nu niet over komen als een echte weloverwogen keuze en ook niet als het daadwerkelijk doornemen van alle opties met alle sumiere info die je hier geeft.
op deze manier valt er natuurlijk geen beslissing te nemen, ook niet door jezelf.
Ik vind wel dat vrouwen soms wat sneller geneigd zijn om van alles zo overboord te gooien voor een nieuwe liefde, dus ook hun kinderen daarin mee te trekken zonder echt goed na te denken over de toekomst. (niet specifiek voor TO bedoeld) en dat het dus vaker gebeurd dat een vrouw, incl kinderen, rustig huis en haard achterlaat voor een man, dan andersom.
Met name gescheiden vrouwen met kinderen kunnen behoorlijk gaan gillen als de ex man dus vader 20 km verderop verhuisd omdat dat slecht zou zijn voor kinderen, maar zodra er een nieuwe vriend is de vrouw rustig 120 km verderop verhuisd en het dan opeens niet schadelijk is voor de kinderen, dus bij dit soort dingen; eigenlijk je eigen leven ondergeschikt maken aan dat van een nieuwe liefde krijg ik al snel jeuk.
Hoelang duurt de relatie,
Wat voor werk heeft de vriend dat hij dat niet in haar woonplaats kan gaan doen,
Wonen ze nu al gedeeltelijk samen,
Wat ziet zij voor toekomst voor zichzelf qua werk, samenwonen en nieuw leven in een andere stad opbouwen.
Gewoon zo zeggen of verhuizen een goed plan is of niet kan niet beantwoord worden.
Heb je een half jaar een relatie en heeft hij een gewone 13 in een dozijn kantoor baan, dan snap ik niet dat je je kinderen onder die relatie plaatst.
Is het een langdurige serieuze relatie, zijn je kinderen volledig geaccepteerd door je vriend en andersom,
heeft hij uniek werk dat alleen maar daar gedaan kan worden, tja dan wordt het een ander verhaal.
Persoonlijk vind ik het nu niet over komen als een echte weloverwogen keuze en ook niet als het daadwerkelijk doornemen van alle opties met alle sumiere info die je hier geeft.
op deze manier valt er natuurlijk geen beslissing te nemen, ook niet door jezelf.
Ik vind wel dat vrouwen soms wat sneller geneigd zijn om van alles zo overboord te gooien voor een nieuwe liefde, dus ook hun kinderen daarin mee te trekken zonder echt goed na te denken over de toekomst. (niet specifiek voor TO bedoeld) en dat het dus vaker gebeurd dat een vrouw, incl kinderen, rustig huis en haard achterlaat voor een man, dan andersom.
Met name gescheiden vrouwen met kinderen kunnen behoorlijk gaan gillen als de ex man dus vader 20 km verderop verhuisd omdat dat slecht zou zijn voor kinderen, maar zodra er een nieuwe vriend is de vrouw rustig 120 km verderop verhuisd en het dan opeens niet schadelijk is voor de kinderen, dus bij dit soort dingen; eigenlijk je eigen leven ondergeschikt maken aan dat van een nieuwe liefde krijg ik al snel jeuk.
vrijdag 11 mei 2007 om 09:14
Daar ben ik het helemaal mee eens. Stel dat het misgaat, en je zou niet werken of maar een paar uurtjes, dan zit je mooi met de gebakken peren.
Je moet jezelf kunnen redden, dat betekent dat je vanwege voldoende inkomen zelf iets zou kunnen huren of kopen. En om alles helemaal opnieuw op te bouwen daar waar je vandaan kwam, lijkt me heel moeilijk.
Ik zit in dezelfde situatie.
Vriend woont 1,5-2 uur rijden van mij vandaan en we hebben samenwoonplannen. Maar hij weet al vanaf het begin dat ik nooit naar zijn woonplaats zal verhuizen. Ik heb een zoon waarvoor zijn papa en ik de zorg delen. We wonen nu tegenover elkaar. Ik wil dan ook niet weg uit de woonplaats waar ik nu woon. Liefst nog zou ik in dezelfde wijk willen blijven wonen. Vriend vindt dit prima, hij wist dit meteen. Ik vind dat je het heel goed met je ex moet bespreken, welke afstand acceptabel is en of dit te regelen is qua reisafstand. Het lijkt me zo stressvol als je urenlang moet rijden om je kind op te halen. En in ons geval wil ik dat onze zoon altijd bij papa of mama kan binnenlopen als hij dat zelf wil.
Vriend heeft trouwens een gewone baan, en kan hier makkelijk aan het werk komen. Ik zou daar minder snel ander werk kunnen vinden ivm de werkgelegenheid. Wij kennen elkaar 16 maanden en zoeken een koopwoning, dus voorlopig wonen we ook nog niet samen. We hebben het rustig aan gedaan en weten dat we het prima met elkaar kunnen vinden als we eenmaal in één huis gaan wonen. Zoon wordt overal in betrokken, weet dat wij een huis zoeken maar er verandert ook maar weinig voor hem.
Dus ja, overweeg goed wat je overhoop haalt en of het slagingspercentage wel voldoende is. Je bent al eens gescheiden.
Overigens wil vriend, mocht het mislukken, gewoon hier blijven wonen en werken. En vanwege mijn inkomen kan ik makkelijk zelf weer iets vinden.
