Relaties
alle pijlers
Moe van negativiteit en gedrag vriend
dinsdag 28 november 2023 om 13:06
Hoi allemaal,
Mijn vriend en ik hebben over het algemeen een fijne relatie, maar hij is een persoon die vaak het glas halfleeg ziet, met name het laatste pakweg jaar.
Ik merk nu dat ik daar moeite mee begin te krijgen.
Voorbeeld; een hele tijd terug trok hij bij mij in, dat was zijn idee en initiatief. De helft van de tijd was hij bij mij, de andere helft van de tijd bij hem thuis als zijn kind er was. Maar vervolgens heeft hij zeker wel elke week gezegd hoe zwaar hij het heen en weer gaan vond, dat hij vond dat hij echt een ‘offer’ heeft gebracht en dat ik dat niet zag.
Ok, dat kan en we hebben het daar ook over gehad. Vervolgens hebben we besloten om samen te gaan wonen, met onze kinderen. Ik vind dat supergezellig, maar al tijdens een eerste vakantie was mijn vriend meteen heel negatief. Maakte er bijvoorbeeld een probleem van als de kinderen iets anders wilden qua toetje, vond dat ik te weinig ‘hielp’ terwijl ik mijn stinkende best deed, had overal eigenlijk wel commentaar op. Het is geen leuke en gezellige vakantie geweest. Ik heb dit echter naast me neergelegd omdat we het verder fijn hadden, ook met de kinderen samen. Nu wonen we in een huis, de kinderen hebben het hartstikke naar hun zin, maar hij vindt het ‘zwaar’, vindt het moeilijk en veel dat hij moet klussen in huis en is elke dag wel ergens chagrijnig om. Ik doe enorm mijn best om hem te ondersteunen, maar volgens hem doe ik dat dan weer niet op de goede manier en niet ‘samen’ genoeg. Als hij chagrijnig is dan is hij kortaf, reageert bot en kan geïrriteerd richting mij doen. Ik heb al meerdere malen aangegeven dat ik het prima vindt als hij geïrriteerd is, maar dat hij mij niet zo moet behandelen. Tegen zijn kind doet hij ook kortaf, maar ook een keer tegen mijn kind en ik wil dat gewoon niet hebben. Het is duidelijk dat dit leven, op deze manier, hem om wat voor reden dan ook veel stress kost. Hij heeft wel eens gezegd dat zijn uren op werk de enige uren ontspanning zijn, dat hij als hij thuis is altijd aan de slag moet of iets moet doen ons huis associeert met druk en problemen. Ik heb tegen hem gezegd dat hij wat mij betreft de boel de boel lekker laat, zorgt voor rust voor zichzelf en meer leuke dingen voor zichzelf gaat doen.
Buiten dat ik het gevoel krijg dat ik op eieren loop, hem regelmatig moet uitleggen hoe ik en mijn kind wel en niet behandeld willen worden en dat ik niet wil dat hij zijn chagrijn op die manier botviert, doet het me ook pijn dat het leven met mij en ons blijkbaar zo zwaar en stressvol voor hem is. Hij verpest de boel echt, en hij maakt zich zo druk om dingen die er in mijn ogen niet echt toe doen. Hij kan bijvoorbeeld een hele tijd balen omdat hij bepaalde dingen die hij met zijn kind at, dan niet meer met ons allen kan eten omdat mijn kind en ik dat niet lekker vinden.
Ik word moe en verdrietig van zijn negativiteit, maar ook van zijn verwijten dat hij vindt dat ik er niet genoeg voor hem ben. Dat probeer ik echt te doen door hulp aan te bieden, ook bij bijv het klussen, maar als ik dan iets voorstel dan vindt hij dat ik te snel wil en wordt hij geïrriteerd en zegt hij dat hij rust wil. En hoe kan ik hem nou helpen als hij regelmatig chagrijnig tegen mij doet en lullig tegen mij doet? We hebben gister een heel gesprek gehad hierover, maar vandaag merk ik dat ik gewoon verdrietig en leeg ben. Wat zouden jullie doen? Hij zegt dat hij het helemaal begrijpt hoe ik me voel en dat hij ook niet zo wil doen, maar dat het voor hem heel moeilijk is om de knop om te zetten en dat zijn boosheid eigenlijk ‘pijn’ is en een behoefte om gezien te worden.
Mijn vriend en ik hebben over het algemeen een fijne relatie, maar hij is een persoon die vaak het glas halfleeg ziet, met name het laatste pakweg jaar.
Ik merk nu dat ik daar moeite mee begin te krijgen.
Voorbeeld; een hele tijd terug trok hij bij mij in, dat was zijn idee en initiatief. De helft van de tijd was hij bij mij, de andere helft van de tijd bij hem thuis als zijn kind er was. Maar vervolgens heeft hij zeker wel elke week gezegd hoe zwaar hij het heen en weer gaan vond, dat hij vond dat hij echt een ‘offer’ heeft gebracht en dat ik dat niet zag.
Ok, dat kan en we hebben het daar ook over gehad. Vervolgens hebben we besloten om samen te gaan wonen, met onze kinderen. Ik vind dat supergezellig, maar al tijdens een eerste vakantie was mijn vriend meteen heel negatief. Maakte er bijvoorbeeld een probleem van als de kinderen iets anders wilden qua toetje, vond dat ik te weinig ‘hielp’ terwijl ik mijn stinkende best deed, had overal eigenlijk wel commentaar op. Het is geen leuke en gezellige vakantie geweest. Ik heb dit echter naast me neergelegd omdat we het verder fijn hadden, ook met de kinderen samen. Nu wonen we in een huis, de kinderen hebben het hartstikke naar hun zin, maar hij vindt het ‘zwaar’, vindt het moeilijk en veel dat hij moet klussen in huis en is elke dag wel ergens chagrijnig om. Ik doe enorm mijn best om hem te ondersteunen, maar volgens hem doe ik dat dan weer niet op de goede manier en niet ‘samen’ genoeg. Als hij chagrijnig is dan is hij kortaf, reageert bot en kan geïrriteerd richting mij doen. Ik heb al meerdere malen aangegeven dat ik het prima vindt als hij geïrriteerd is, maar dat hij mij niet zo moet behandelen. Tegen zijn kind doet hij ook kortaf, maar ook een keer tegen mijn kind en ik wil dat gewoon niet hebben. Het is duidelijk dat dit leven, op deze manier, hem om wat voor reden dan ook veel stress kost. Hij heeft wel eens gezegd dat zijn uren op werk de enige uren ontspanning zijn, dat hij als hij thuis is altijd aan de slag moet of iets moet doen ons huis associeert met druk en problemen. Ik heb tegen hem gezegd dat hij wat mij betreft de boel de boel lekker laat, zorgt voor rust voor zichzelf en meer leuke dingen voor zichzelf gaat doen.
Buiten dat ik het gevoel krijg dat ik op eieren loop, hem regelmatig moet uitleggen hoe ik en mijn kind wel en niet behandeld willen worden en dat ik niet wil dat hij zijn chagrijn op die manier botviert, doet het me ook pijn dat het leven met mij en ons blijkbaar zo zwaar en stressvol voor hem is. Hij verpest de boel echt, en hij maakt zich zo druk om dingen die er in mijn ogen niet echt toe doen. Hij kan bijvoorbeeld een hele tijd balen omdat hij bepaalde dingen die hij met zijn kind at, dan niet meer met ons allen kan eten omdat mijn kind en ik dat niet lekker vinden.
Ik word moe en verdrietig van zijn negativiteit, maar ook van zijn verwijten dat hij vindt dat ik er niet genoeg voor hem ben. Dat probeer ik echt te doen door hulp aan te bieden, ook bij bijv het klussen, maar als ik dan iets voorstel dan vindt hij dat ik te snel wil en wordt hij geïrriteerd en zegt hij dat hij rust wil. En hoe kan ik hem nou helpen als hij regelmatig chagrijnig tegen mij doet en lullig tegen mij doet? We hebben gister een heel gesprek gehad hierover, maar vandaag merk ik dat ik gewoon verdrietig en leeg ben. Wat zouden jullie doen? Hij zegt dat hij het helemaal begrijpt hoe ik me voel en dat hij ook niet zo wil doen, maar dat het voor hem heel moeilijk is om de knop om te zetten en dat zijn boosheid eigenlijk ‘pijn’ is en een behoefte om gezien te worden.
celestial wijzigde dit bericht op 28-11-2023 13:12
11.37% gewijzigd
zaterdag 2 december 2023 om 09:44
Trap niet in de val van alle mental load op jou te nemen.
Want als je al zijn problemen ook de jouwe maakt, dan is dat exact wat je doet.
Uiteraard kan je bij iets helpen als hij dat vraagt én je dat wil.
Maar samenwonen staat niet gelijk aan dat jij voor alles verantwoordelijk bent.
A cat is a lion in a jungle of small bushes.
zaterdag 2 december 2023 om 09:56
Hou dit zeker zo!
Je kan bijdragen tot een oplossing of de uitvoering ervan maar het kan niet zo zijn dat jij de oplossing moet vinden.
Want dan blijft het ook jouw oplossing en jouw verantwoordelijkheid dat het werkt.
A cat is a lion in a jungle of small bushes.
zaterdag 2 december 2023 om 09:58
Ik heb dit ook aan de hand gehad, ik voelde me een werkpaardje geen geliefde.Tijgeroog schreef: ↑02-12-2023 09:44Trap niet in de val van alle mental load op jou te nemen.
Want als je al zijn problemen ook de jouwe maakt, dan is dat exact wat je doet.
Uiteraard kan je bij iets helpen als hij dat vraagt én je dat wil.
Maar samenwonen staat niet gelijk aan dat jij voor alles verantwoordelijk bent.
zaterdag 2 december 2023 om 11:18
Voila.Ikhouvankaas schreef: ↑01-12-2023 20:26Ik zou dit ook echt niet trekken.
Natuurlijk moet hij werken om een huis te kunnen betalen, net zoals iedereen..
Stop er mee TO deze man gaat je echt niet gelukkig maken. Hij is veel te onvoorspelbaar in zijn humeur.
Het goedbedoelde therapeutisch geblaat dat sommigen adviseren om hem leuker, redelijker te laten zijn heeft geen effect. Nu niet, nooit niet. Dat zit niet in zijn aard. Er zijn nu eenmaal notoire, manipulatieve zeikerds. Doe je kind, zijn kind en jezelf niet nog langer tekort en geef m twee dagen om AL zijn spullen naar zijn ouders of "zijn probleem waarheen" te verhuizen. Sloten vervangen als ie op zijn werk is. Geen voet meer tussen jouw deur. Volgende week ben je van de energieslurper af als je nu kordaat durft te zijn.
zaterdag 2 december 2023 om 11:41
Ze schreef dat hij het Latten ook allemaal moeilijk moeilijk moeilijk vond. Toen gingen ze op een gezinsvakantie en dat was ook allemaal moeilijk moeilijk. En nu dit moeilijke gedoe.
Geen idee waarom je een relatie zou willen met zo'n eikel en al helemaal niet terwijl je een kind hebt. Echt sneu voor die kinderen.
zaterdag 2 december 2023 om 13:22
Hoe oud zijn de kinderen in kwestie eigenlijk? Als je denkt dat ze nog te jong zijn de dagelijkse spanning thuis op te merken, heb je het mis!
Serieus, ondanks dat ik deze man maar een huilie vind, vind ik tevens dat jullie beiden verantwoordelijk zijn voor deze hele situatie. Enkel en alleen al door geen knopen door te hakken en het in standhouden van deze toxische relatie.
Hier steeds komen klagen zal best opluchting geven, maar veranderd natuurlijk helemaal niets aan de situatie. De enige ‘slachtoffers’ hier zijn deze kinderen!! Doe hen een plezier en stop met deze relatie…..
Serieus, ondanks dat ik deze man maar een huilie vind, vind ik tevens dat jullie beiden verantwoordelijk zijn voor deze hele situatie. Enkel en alleen al door geen knopen door te hakken en het in standhouden van deze toxische relatie.
Hier steeds komen klagen zal best opluchting geven, maar veranderd natuurlijk helemaal niets aan de situatie. De enige ‘slachtoffers’ hier zijn deze kinderen!! Doe hen een plezier en stop met deze relatie…..
Live Life to the fullest
zaterdag 2 december 2023 om 13:43
Maar ze zegt dat ze een fijne relatie heeft. Maar dit klinkt toch allesbehalve fijn? Tenzij je 30 jaar samen bent geweest met Donald Trump, dan zal dit misschien een opluchting zijn.Peertjes schreef: ↑02-12-2023 11:41Ze schreef dat hij het Latten ook allemaal moeilijk moeilijk moeilijk vond. Toen gingen ze op een gezinsvakantie en dat was ook allemaal moeilijk moeilijk. En nu dit moeilijke gedoe.
Geen idee waarom je een relatie zou willen met zo'n eikel en al helemaal niet terwijl je een kind hebt. Echt sneu voor die kinderen.
zaterdag 2 december 2023 om 14:30
GeweldigWeer schreef: ↑02-12-2023 13:22Hoe oud zijn de kinderen in kwestie eigenlijk? Als je denkt dat ze nog te jong zijn de dagelijkse spanning thuis op te merken, heb je het mis!
Serieus, ondanks dat ik deze man maar een huilie vind, vind ik tevens dat jullie beiden verantwoordelijk zijn voor deze hele situatie. Enkel en alleen al door geen knopen door te hakken en het in standhouden van deze toxische relatie.
Hier steeds komen klagen zal best opluchting geven, maar veranderd natuurlijk helemaal niets aan de situatie. De enige ‘slachtoffers’ hier zijn deze kinderen!! Doe hen een plezier en stop met deze relatie…..
Zo mee eens. Voorlopig is TO vooral aan het wijzen naar vriend ipv hand in eigen boezem te steken over haar eigen aandeel en wat het met de kinderen doet.
zaterdag 2 december 2023 om 14:55
Ik vind dit ZO zielig. Ik heb zoveel herinneringen aan die 'klotevolwassenen' die denken dat je dingen niet merkt of snapt.
Zelfs als hij niet gehoord heeft wat er gezegd werd en zelfs niet gemerkt heeft dat er gefluisterd werd, wat ik betwijfel, dan nog voel je de afwijzing van je ouder.
En het beschadigt je.
zaterdag 2 december 2023 om 18:49
Celestial schreef: ↑01-12-2023 19:46Ik ben hem even ZO zat. Hij komt terug van werk, zijn kind is bozig en moet huilen, hij trekt dat niet en fluistert 'klotekind', draait met zijn ogen. Vervolgens hebben we het over de boze bui van zijn kind, begint hij te klagen dat er vandaag collega's niet zijn gekomen bij een belangrijk overleg, zegt dat hij ook wel kan stoppen met werk anders, maar dat hij wel door moet omdat hij 'dit huis anders niet kan betalen'. Dat ik hem maar even moet laten en dat hij niet wil praten. Wat een klaagzwang, ik trek dit echt niet langer.
Ik ben gewoon weggelopen, heb sarcastisch gezegd 'ja, life sucks inderdaad' en ben gaan lezen.
Alleen dit. Dat hij zijn eigen kind een klotekind noemt zegt wat mij betreft genoeg (alles) over wat voor waardeloos slap karakter deze gast heeft. En natuurlijk komt het ergens vandaan, en is het iets dat hij onder grote stress zegt, whatever, maar.. Wat kan en gaat hij nog meer allemaal zeggen wanneer hij stress heeft?? Je moet er toch niet aan denken To dat hij dit tegen jouw kind(eren) ooit zegt?! Beter vergeet je nu even jouwzelf en alles wat je van hem nodig hebt en verleg je de focus hiernaar en realiseer je je dat je aan het begin staat van kans op beschadigde kinderen. Eruit met die flippo.
zondag 3 december 2023 om 06:18
Nou, ze wonen samen dus TO heeft ook een verantwoordelijkheid naar zijn kind, vind ik. Als mijn vriend tegen zijn kind zoiets zou zeggen, zou ik daar als zijn "inwonende partner" echt wat van zeggen. Kom op zeg, dat kind heeft iemand nodig dat voor hem opstaat en de enige andere volwassene in huis laat 't ook gewoon gebeuren.
TO, je ergert je aan zijn gedrag maar jouw gedrag is dan wel misschien niet hetzelfde, maar evenmin helpend. (Ook) jij zal jezelf bij de lurven moeten pakken.
TO, je ergert je aan zijn gedrag maar jouw gedrag is dan wel misschien niet hetzelfde, maar evenmin helpend. (Ook) jij zal jezelf bij de lurven moeten pakken.
zondag 3 december 2023 om 11:26
vrijdag 8 december 2023 om 00:18
Ik heb niet het hele topic gelezen maar ik zou vooral willen weten of hij dat halflege glas al zijn hele leven ziet (als het even tegenzit) of dat er op dit moment iets speelt waardoor hij zich zo gedraagt. Dat laatste is te overzien; leuk is anders, maar als hij overspannen is of ongelukkig is het nog wel te begrijpen (al moet hij er dan wel iets aan doen en er sowieso met jou over praten).
In het eerste geval moet jij je afvragen of zo’n doemdenker bij je past. Die mensen bestaan; vrienden van mij bloeien helemaal op als ze samen kunnen jammeren over oorlog, armoede, politiek, ziektes en het kapitalisme. Maar jij klinkt niet als iemand die daar van opbloeit, en in dat geval gaan jullie elkaar niet gelukkig maken.
Mijn man zit momenteel ook niet in de beste periode van zijn leven, maar een notoire zeikerd is hij niet, hooguit is hij nu even uit zijn doen. Gelukkig ken ik hem goed genoeg om te weten dat hij altijd weer uit zo’n dal klimt, maar dat is bij jouw vriend nog maar de vraag, ik bedoel: ken je hem echt? Is hij misschien zo’n man die zijn problemen op jou afreageert om vervolgens zelf relaxed te gaan slapen?
Aangezien jullie kinderen hebben, zou ik heel duidelijk met hem bespreken onder welke voorwaarden jij deze relatie wilt voortzetten. En ik zou me afvragen of het geen teken aan de wand is dat jullie na zo’n korte tijd al zoveel gezeik hebben.
Wat al eerder werd gezegd: de echt grote problemen des levens blijven ook hem waarschijnlijk niet bespaard, maar hij lijkt jullie kersverse gezin al als een drama te beschouwen - wat ik zou opvatten als een keiharde belediging. Dit zouden jullie wittebroodsweken moeten zijn, bij wijze van spreken.
In het eerste geval moet jij je afvragen of zo’n doemdenker bij je past. Die mensen bestaan; vrienden van mij bloeien helemaal op als ze samen kunnen jammeren over oorlog, armoede, politiek, ziektes en het kapitalisme. Maar jij klinkt niet als iemand die daar van opbloeit, en in dat geval gaan jullie elkaar niet gelukkig maken.
Mijn man zit momenteel ook niet in de beste periode van zijn leven, maar een notoire zeikerd is hij niet, hooguit is hij nu even uit zijn doen. Gelukkig ken ik hem goed genoeg om te weten dat hij altijd weer uit zo’n dal klimt, maar dat is bij jouw vriend nog maar de vraag, ik bedoel: ken je hem echt? Is hij misschien zo’n man die zijn problemen op jou afreageert om vervolgens zelf relaxed te gaan slapen?
Aangezien jullie kinderen hebben, zou ik heel duidelijk met hem bespreken onder welke voorwaarden jij deze relatie wilt voortzetten. En ik zou me afvragen of het geen teken aan de wand is dat jullie na zo’n korte tijd al zoveel gezeik hebben.
Wat al eerder werd gezegd: de echt grote problemen des levens blijven ook hem waarschijnlijk niet bespaard, maar hij lijkt jullie kersverse gezin al als een drama te beschouwen - wat ik zou opvatten als een keiharde belediging. Dit zouden jullie wittebroodsweken moeten zijn, bij wijze van spreken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in