Relaties
alle pijlers
Moe van negativiteit en gedrag vriend
dinsdag 28 november 2023 om 13:06
Hoi allemaal,
Mijn vriend en ik hebben over het algemeen een fijne relatie, maar hij is een persoon die vaak het glas halfleeg ziet, met name het laatste pakweg jaar.
Ik merk nu dat ik daar moeite mee begin te krijgen.
Voorbeeld; een hele tijd terug trok hij bij mij in, dat was zijn idee en initiatief. De helft van de tijd was hij bij mij, de andere helft van de tijd bij hem thuis als zijn kind er was. Maar vervolgens heeft hij zeker wel elke week gezegd hoe zwaar hij het heen en weer gaan vond, dat hij vond dat hij echt een ‘offer’ heeft gebracht en dat ik dat niet zag.
Ok, dat kan en we hebben het daar ook over gehad. Vervolgens hebben we besloten om samen te gaan wonen, met onze kinderen. Ik vind dat supergezellig, maar al tijdens een eerste vakantie was mijn vriend meteen heel negatief. Maakte er bijvoorbeeld een probleem van als de kinderen iets anders wilden qua toetje, vond dat ik te weinig ‘hielp’ terwijl ik mijn stinkende best deed, had overal eigenlijk wel commentaar op. Het is geen leuke en gezellige vakantie geweest. Ik heb dit echter naast me neergelegd omdat we het verder fijn hadden, ook met de kinderen samen. Nu wonen we in een huis, de kinderen hebben het hartstikke naar hun zin, maar hij vindt het ‘zwaar’, vindt het moeilijk en veel dat hij moet klussen in huis en is elke dag wel ergens chagrijnig om. Ik doe enorm mijn best om hem te ondersteunen, maar volgens hem doe ik dat dan weer niet op de goede manier en niet ‘samen’ genoeg. Als hij chagrijnig is dan is hij kortaf, reageert bot en kan geïrriteerd richting mij doen. Ik heb al meerdere malen aangegeven dat ik het prima vindt als hij geïrriteerd is, maar dat hij mij niet zo moet behandelen. Tegen zijn kind doet hij ook kortaf, maar ook een keer tegen mijn kind en ik wil dat gewoon niet hebben. Het is duidelijk dat dit leven, op deze manier, hem om wat voor reden dan ook veel stress kost. Hij heeft wel eens gezegd dat zijn uren op werk de enige uren ontspanning zijn, dat hij als hij thuis is altijd aan de slag moet of iets moet doen ons huis associeert met druk en problemen. Ik heb tegen hem gezegd dat hij wat mij betreft de boel de boel lekker laat, zorgt voor rust voor zichzelf en meer leuke dingen voor zichzelf gaat doen.
Buiten dat ik het gevoel krijg dat ik op eieren loop, hem regelmatig moet uitleggen hoe ik en mijn kind wel en niet behandeld willen worden en dat ik niet wil dat hij zijn chagrijn op die manier botviert, doet het me ook pijn dat het leven met mij en ons blijkbaar zo zwaar en stressvol voor hem is. Hij verpest de boel echt, en hij maakt zich zo druk om dingen die er in mijn ogen niet echt toe doen. Hij kan bijvoorbeeld een hele tijd balen omdat hij bepaalde dingen die hij met zijn kind at, dan niet meer met ons allen kan eten omdat mijn kind en ik dat niet lekker vinden.
Ik word moe en verdrietig van zijn negativiteit, maar ook van zijn verwijten dat hij vindt dat ik er niet genoeg voor hem ben. Dat probeer ik echt te doen door hulp aan te bieden, ook bij bijv het klussen, maar als ik dan iets voorstel dan vindt hij dat ik te snel wil en wordt hij geïrriteerd en zegt hij dat hij rust wil. En hoe kan ik hem nou helpen als hij regelmatig chagrijnig tegen mij doet en lullig tegen mij doet? We hebben gister een heel gesprek gehad hierover, maar vandaag merk ik dat ik gewoon verdrietig en leeg ben. Wat zouden jullie doen? Hij zegt dat hij het helemaal begrijpt hoe ik me voel en dat hij ook niet zo wil doen, maar dat het voor hem heel moeilijk is om de knop om te zetten en dat zijn boosheid eigenlijk ‘pijn’ is en een behoefte om gezien te worden.
Mijn vriend en ik hebben over het algemeen een fijne relatie, maar hij is een persoon die vaak het glas halfleeg ziet, met name het laatste pakweg jaar.
Ik merk nu dat ik daar moeite mee begin te krijgen.
Voorbeeld; een hele tijd terug trok hij bij mij in, dat was zijn idee en initiatief. De helft van de tijd was hij bij mij, de andere helft van de tijd bij hem thuis als zijn kind er was. Maar vervolgens heeft hij zeker wel elke week gezegd hoe zwaar hij het heen en weer gaan vond, dat hij vond dat hij echt een ‘offer’ heeft gebracht en dat ik dat niet zag.
Ok, dat kan en we hebben het daar ook over gehad. Vervolgens hebben we besloten om samen te gaan wonen, met onze kinderen. Ik vind dat supergezellig, maar al tijdens een eerste vakantie was mijn vriend meteen heel negatief. Maakte er bijvoorbeeld een probleem van als de kinderen iets anders wilden qua toetje, vond dat ik te weinig ‘hielp’ terwijl ik mijn stinkende best deed, had overal eigenlijk wel commentaar op. Het is geen leuke en gezellige vakantie geweest. Ik heb dit echter naast me neergelegd omdat we het verder fijn hadden, ook met de kinderen samen. Nu wonen we in een huis, de kinderen hebben het hartstikke naar hun zin, maar hij vindt het ‘zwaar’, vindt het moeilijk en veel dat hij moet klussen in huis en is elke dag wel ergens chagrijnig om. Ik doe enorm mijn best om hem te ondersteunen, maar volgens hem doe ik dat dan weer niet op de goede manier en niet ‘samen’ genoeg. Als hij chagrijnig is dan is hij kortaf, reageert bot en kan geïrriteerd richting mij doen. Ik heb al meerdere malen aangegeven dat ik het prima vindt als hij geïrriteerd is, maar dat hij mij niet zo moet behandelen. Tegen zijn kind doet hij ook kortaf, maar ook een keer tegen mijn kind en ik wil dat gewoon niet hebben. Het is duidelijk dat dit leven, op deze manier, hem om wat voor reden dan ook veel stress kost. Hij heeft wel eens gezegd dat zijn uren op werk de enige uren ontspanning zijn, dat hij als hij thuis is altijd aan de slag moet of iets moet doen ons huis associeert met druk en problemen. Ik heb tegen hem gezegd dat hij wat mij betreft de boel de boel lekker laat, zorgt voor rust voor zichzelf en meer leuke dingen voor zichzelf gaat doen.
Buiten dat ik het gevoel krijg dat ik op eieren loop, hem regelmatig moet uitleggen hoe ik en mijn kind wel en niet behandeld willen worden en dat ik niet wil dat hij zijn chagrijn op die manier botviert, doet het me ook pijn dat het leven met mij en ons blijkbaar zo zwaar en stressvol voor hem is. Hij verpest de boel echt, en hij maakt zich zo druk om dingen die er in mijn ogen niet echt toe doen. Hij kan bijvoorbeeld een hele tijd balen omdat hij bepaalde dingen die hij met zijn kind at, dan niet meer met ons allen kan eten omdat mijn kind en ik dat niet lekker vinden.
Ik word moe en verdrietig van zijn negativiteit, maar ook van zijn verwijten dat hij vindt dat ik er niet genoeg voor hem ben. Dat probeer ik echt te doen door hulp aan te bieden, ook bij bijv het klussen, maar als ik dan iets voorstel dan vindt hij dat ik te snel wil en wordt hij geïrriteerd en zegt hij dat hij rust wil. En hoe kan ik hem nou helpen als hij regelmatig chagrijnig tegen mij doet en lullig tegen mij doet? We hebben gister een heel gesprek gehad hierover, maar vandaag merk ik dat ik gewoon verdrietig en leeg ben. Wat zouden jullie doen? Hij zegt dat hij het helemaal begrijpt hoe ik me voel en dat hij ook niet zo wil doen, maar dat het voor hem heel moeilijk is om de knop om te zetten en dat zijn boosheid eigenlijk ‘pijn’ is en een behoefte om gezien te worden.
celestial wijzigde dit bericht op 28-11-2023 13:12
11.37% gewijzigd
dinsdag 28 november 2023 om 16:55
Yakuzakiko schreef: ↑28-11-2023 14:22Het gaat toch helemaal niet om het eten? Hij is gewoon een zeur met stomme verwachtingen.
Precies, dat eten is maar een klein detail. De vriend van TO zit enorm in zijn slachtofferol en de rol van aanklager. Hij zwelgt er graag in. TO is aan het redderen, maar vriend ziet zijn eigen negativiteit niet. Onmogelijk om dan met zo'n negatief type samen te moeten wonen. Het bederft jouw eigen levensvreugde TO.
dinsdag 28 november 2023 om 17:12
Bedankt voor jullie reacties! Het is idd een moeilijke situatie, ik hou veel van hem en zie hem graag gelukkig, maar ik wil er zelf ook niet aan onderdoor gaan. En er is gewoon vrij weinig wat ik concreet kan doen, behalve wat ik nu al doe. Door zijn ‘commentaar’ of feedback ga ik soms wel twijfelen aan mezelf.
Om een concreet voorbeeld te noemen; we wonen nu vrij ver van de school van zijn kind, zo’n 5 kilometer. Zo ver woont mijn kind er ook vandaan. Ik heb een auto, hij niet. Het is vreselijk weer geweest afgelopen maand dus hij en zijn kind zijn vaak natgeregend, moesten op de fiets met zware tassen etc. Terwijl ik met de auto ga en mijn kind breng. Al meerdere malen heb ik aangeboden om hen ook met de auto naar het werk/school te brengen, dat is ook gebeurd. Maar mijn vriend zou graag een eigen auto willen. Begrijpelijk. Hij ‘mist’ dan alleen dat ik niet actief OOK uit mezelf op zoek ga naar een auto voor hem/extra auto voor ons of hem daar vanuit mijzelf bij help maar dat HIJ tot nu toe de enige is geweest die naar een auto zoekt. Ten eerste dacht ik: ik geef hem gewoon de vrijheid om een auto te zoeken die hem bevalt, maar ten tweede is mijn manier van ondersteunen om ze naar werk/school te brengen. Maar toch ‘mist’ hij dan mijn steun. Hij zegt dat ik het daarbij enkel ZIJN probleem maak, terwijl hij het ziet als ons probleem waar wij beiden iets in zouden moeten doen en hij zou zich gesteund voelen als ik uit mezelf meedoe bij de zoektocht naar een auto. Is dit reeel en heeft hij gelijk of heeft hij gewoon vrij hoge verwachtingen hierin?
Om een concreet voorbeeld te noemen; we wonen nu vrij ver van de school van zijn kind, zo’n 5 kilometer. Zo ver woont mijn kind er ook vandaan. Ik heb een auto, hij niet. Het is vreselijk weer geweest afgelopen maand dus hij en zijn kind zijn vaak natgeregend, moesten op de fiets met zware tassen etc. Terwijl ik met de auto ga en mijn kind breng. Al meerdere malen heb ik aangeboden om hen ook met de auto naar het werk/school te brengen, dat is ook gebeurd. Maar mijn vriend zou graag een eigen auto willen. Begrijpelijk. Hij ‘mist’ dan alleen dat ik niet actief OOK uit mezelf op zoek ga naar een auto voor hem/extra auto voor ons of hem daar vanuit mijzelf bij help maar dat HIJ tot nu toe de enige is geweest die naar een auto zoekt. Ten eerste dacht ik: ik geef hem gewoon de vrijheid om een auto te zoeken die hem bevalt, maar ten tweede is mijn manier van ondersteunen om ze naar werk/school te brengen. Maar toch ‘mist’ hij dan mijn steun. Hij zegt dat ik het daarbij enkel ZIJN probleem maak, terwijl hij het ziet als ons probleem waar wij beiden iets in zouden moeten doen en hij zou zich gesteund voelen als ik uit mezelf meedoe bij de zoektocht naar een auto. Is dit reeel en heeft hij gelijk of heeft hij gewoon vrij hoge verwachtingen hierin?
dinsdag 28 november 2023 om 17:16
Jezus wat een jankbal.Celestial schreef: ↑28-11-2023 17:12Bedankt voor jullie reacties! Het is idd een moeilijke situatie, ik hou veel van hem en zie hem graag gelukkig, maar ik wil er zelf ook niet aan onderdoor gaan. En er is gewoon vrij weinig wat ik concreet kan doen, behalve wat ik nu al doe. Door zijn ‘commentaar’ of feedback ga ik soms wel twijfelen aan mezelf.
Om een concreet voorbeeld te noemen; we wonen nu vrij ver van de school van zijn kind, zo’n 5 kilometer. Zo ver woont mijn kind er ook vandaan. Ik heb een auto, hij niet. Het is vreselijk weer geweest afgelopen maand dus hij en zijn kind zijn vaak natgeregend, moesten op de fiets met zware tassen etc. Terwijl ik met de auto ga en mijn kind breng. Al meerdere malen heb ik aangeboden om hen ook met de auto naar het werk/school te brengen, dat is ook gebeurd. Maar mijn vriend zou graag een eigen auto willen. Begrijpelijk. Hij ‘mist’ dan alleen dat ik niet actief OOK uit mezelf op zoek ga naar een auto voor hem/extra auto voor ons of hem daar vanuit mijzelf bij help maar dat HIJ tot nu toe de enige is geweest die naar een auto zoekt. Ten eerste dacht ik: ik geef hem gewoon de vrijheid om een auto te zoeken die hem bevalt, maar ten tweede is mijn manier van ondersteunen om ze naar werk/school te brengen. Maar toch ‘mist’ hij dan mijn steun. Hij zegt dat ik het daarbij enkel ZIJN probleem maak, terwijl hij het ziet als ons probleem waar wij beiden iets in zouden moeten doen en hij zou zich gesteund voelen als ik uit mezelf meedoe bij de zoektocht naar een auto. Is dit reeel en heeft hij gelijk of heeft hij gewoon vrij hoge verwachtingen hierin?
Ik gok erop dat ie verwacht dat jij die auto nog voor hem koopt ook.
Niet intrappen hoor, dit is de huilerige variant van de welbekende bokkenlul.
dinsdag 28 november 2023 om 17:36
dinsdag 28 november 2023 om 17:39
Bwah ... Hell no dat ik zelf zou beginnen zoeken.
Kan ie straks weer gaan blèren dat zijn imaginaire wensenlijstje - dat je niet kende omdat hij het dus niet communiceert - voor zo'n ding niet gevolgd is als er een ding met 4 wielen en een stuur voor de deur staat.
Wel zou ik eventueel meekijken 's avonds samen op de bank.
Het simpelste lijkt mij gewoon dat jullie terug gaan latten. De huidige situatie werkt op lange termijn niet.
Wat zou hij ervan zeggen als jij ook 4 keer per week staat te briezen / zuchten over 't feit dat jullie zijn gaan samenwonen?
En hoezo kan hij een deel gerechten niet meer maken "omdat jullie die niet eten"?
Weet hij het knopje van 't vuur dan niet staan?
Er kunnen toch perfect af en toe 2 potjes gemaakt worden?
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 28 november 2023 om 17:54
Lichtpuntje is wel dat ik hoor dat hij er zelf ook van baalt.
Ik zou toch relatietherapie proberen. Zo'n samenwoonactie met twee gezinnen is een life event. Mijn man heeft dezelfde trekjes als hij richting overspannen gaat.
Geen ruimte voelen om op een normale manier hulp te vragen en gekke verwachtingen, die hij als hij ze uitspreekt zelf ook raar vind.
Verschil is alleen dat ik de man al decennia lang ken en genoeg 'bodem' heb het gedrag te plaatsen en als uitzondering te zien.
Je vriend zal aan het werk moeten met zichzelf.
Ik heb deze zinnen paraat en kap gesprekken af:
' je wil het leuk hebben, doe dan leuk'
' ik kan geen vier mensen op mijn nek nemen'
' wanneer heb je dit gevraagd?'
Ik ga geen gesprekken meer aan op een bepaalde toon. Niet om vervelend te doen of principieel maar omdat ik er verdrietig van wordt.
Maargoed, wat ik al zeg, het zijn hier eerder incidenten/korte fases en er is aardig en werk verricht.
Ik zou toch relatietherapie proberen. Zo'n samenwoonactie met twee gezinnen is een life event. Mijn man heeft dezelfde trekjes als hij richting overspannen gaat.
Geen ruimte voelen om op een normale manier hulp te vragen en gekke verwachtingen, die hij als hij ze uitspreekt zelf ook raar vind.
Verschil is alleen dat ik de man al decennia lang ken en genoeg 'bodem' heb het gedrag te plaatsen en als uitzondering te zien.
Je vriend zal aan het werk moeten met zichzelf.
Ik heb deze zinnen paraat en kap gesprekken af:
' je wil het leuk hebben, doe dan leuk'
' ik kan geen vier mensen op mijn nek nemen'
' wanneer heb je dit gevraagd?'
Ik ga geen gesprekken meer aan op een bepaalde toon. Niet om vervelend te doen of principieel maar omdat ik er verdrietig van wordt.
Maargoed, wat ik al zeg, het zijn hier eerder incidenten/korte fases en er is aardig en werk verricht.
dinsdag 28 november 2023 om 17:58
dinsdag 28 november 2023 om 18:06
Mijn vader zou in zijn beste Brabants gezegd hebben: wa unne mauwfiep!Celestial schreef: ↑28-11-2023 17:12Bedankt voor jullie reacties! Het is idd een moeilijke situatie, ik hou veel van hem en zie hem graag gelukkig, maar ik wil er zelf ook niet aan onderdoor gaan. En er is gewoon vrij weinig wat ik concreet kan doen, behalve wat ik nu al doe. Door zijn ‘commentaar’ of feedback ga ik soms wel twijfelen aan mezelf.
Om een concreet voorbeeld te noemen; we wonen nu vrij ver van de school van zijn kind, zo’n 5 kilometer. Zo ver woont mijn kind er ook vandaan. Ik heb een auto, hij niet. Het is vreselijk weer geweest afgelopen maand dus hij en zijn kind zijn vaak natgeregend, moesten op de fiets met zware tassen etc. Terwijl ik met de auto ga en mijn kind breng. Al meerdere malen heb ik aangeboden om hen ook met de auto naar het werk/school te brengen, dat is ook gebeurd. Maar mijn vriend zou graag een eigen auto willen. Begrijpelijk. Hij ‘mist’ dan alleen dat ik niet actief OOK uit mezelf op zoek ga naar een auto voor hem/extra auto voor ons of hem daar vanuit mijzelf bij help maar dat HIJ tot nu toe de enige is geweest die naar een auto zoekt. Ten eerste dacht ik: ik geef hem gewoon de vrijheid om een auto te zoeken die hem bevalt, maar ten tweede is mijn manier van ondersteunen om ze naar werk/school te brengen. Maar toch ‘mist’ hij dan mijn steun. Hij zegt dat ik het daarbij enkel ZIJN probleem maak, terwijl hij het ziet als ons probleem waar wij beiden iets in zouden moeten doen en hij zou zich gesteund voelen als ik uit mezelf meedoe bij de zoektocht naar een auto. Is dit reeel en heeft hij gelijk of heeft hij gewoon vrij hoge verwachtingen hierin?
Meent hij dit nou echt? Hij is verbolgen dat hij de enige is die naar een auto zoekt? Hij is toch ook de enige die geen auto heeft? Wat een diva gedrag zeg.
dinsdag 28 november 2023 om 18:13
Je vriend maakt jou graag verantwoordelijk voor zijn 'levensgeluk' TO. Terwijl hij als volwassen persoon natuurlijk geheel zelf verantwoordelijk is. Jij bent een soeverijn mens en niet verantwoordelijk voor de levensinvulling en het levensgeluk van je vriend. Je hoeft daarin niet te twijfelen aan jezelf. Hij is niet je kind.
Hij zal hard aan zichzelf kunnen gaan werken idd en dat heet ownership. Dat is een keuze. Hij kiest voor zwelgen. Alleen hij en niemand anders kan veranderen en zijn leven prettig en leuk maken. Jouw taak is dat niet in de basis.
Hij kan stoppen met janken en stoppen met de vinger naar een ander wijzen. De vinger mag hij geheel naar zichzelf wijzen. Hopelijk kun je hem dat duidelijk maken.
Hij zal hard aan zichzelf kunnen gaan werken idd en dat heet ownership. Dat is een keuze. Hij kiest voor zwelgen. Alleen hij en niemand anders kan veranderen en zijn leven prettig en leuk maken. Jouw taak is dat niet in de basis.
Hij kan stoppen met janken en stoppen met de vinger naar een ander wijzen. De vinger mag hij geheel naar zichzelf wijzen. Hopelijk kun je hem dat duidelijk maken.
dinsdag 28 november 2023 om 18:19
Na alles gelezen te hebben en ook jouw letterlijke woorden dat hij de boel verpest (wat ik me ook heel levendig voor kan stellen) zou ik onderhand eerder geneigd zijn hem te zeggen dat hij wat mij betreft beter weer een plek voor zichzelf (en zijn kind) kan gaan zoeken als het samenwonen (wat ook nog geheel volgens zijn wens en op zijn verzoek was) dan toch zo vreselijk zwaar is voor hem.Celestial schreef: ↑28-11-2023 13:06Hij heeft wel eens gezegd dat zijn uren op werk de enige uren ontspanning zijn, dat hij als hij thuis is altijd aan de slag moet of iets moet doen ons huis associeert met druk en problemen. Ik heb tegen hem gezegd dat hij wat mij betreft de boel de boel lekker laat, zorgt voor rust voor zichzelf en meer leuke dingen voor zichzelf gaat doen.
Ik zie nu echt een dreinende en drammende kleuter voor me, wat is nou precies het grote probleem volgens hem?
En hij is echt geen vier jaar oud?
Worden jij en jouw eigen kind hier echt gelukkig van? Je hebt een kind en je wil een partner, niet nog een kind erbij. Het lijkt alsof hij door jou bemoederd wil worden met zijn gezien willen worden en zijn boosheid en pijn veilig bij jou te willen uiten, maar hij legt hiermee ook een enorme last op jouw schouders. Vooral omdat hij de rest van de tijd eigenlijk ook niet te genieten is en ook nog eens de schuld(gevoelens) bij jou neerlegt, met al zijn offers die hij voor jou heeft moeten brengen en zijn constante gezever dat het allemaal toch niet goed is, wat jij ook doet of laat.
Wil je echt de rest van je leven op je tenen blijven lopen voor hem, en dat misschien je eigen kind dat op den duur ook aandoen? Want vroeg of laat zal hij op jouw kind ook van alles aan te merken hebben.
Echt, wat een dokus.
joyanna wijzigde dit bericht op 28-11-2023 18:26
0.02% gewijzigd
dinsdag 28 november 2023 om 18:21
Wat onredelijk allemaal zeg. Je moet gedachten kunnen lezen ofzo?
En als je het wel goed zou doen, is er wel weer wat anders mis. Dit kun je toch nooit goed doen zo..
Hij is volwassen, kan zelf dingen regelen of hij kan vragen wat hij van je verwacht. Vragen..of je dat dan doet is jouw keuze. Daarin moet hij accepteren dat het antwoord ook nee kan zijn.
En als je het wel goed zou doen, is er wel weer wat anders mis. Dit kun je toch nooit goed doen zo..
Hij is volwassen, kan zelf dingen regelen of hij kan vragen wat hij van je verwacht. Vragen..of je dat dan doet is jouw keuze. Daarin moet hij accepteren dat het antwoord ook nee kan zijn.
dinsdag 28 november 2023 om 18:25
Nee, HIJ maakt van ZIJN probleem JOUW probleem en weet het ondertussen nog zo te draaien dat jij zijn bovenstaande woorden gelooft.Celestial schreef: ↑28-11-2023 17:12Bedankt voor jullie reacties! Het is idd een moeilijke situatie, ik hou veel van hem en zie hem graag gelukkig, maar ik wil er zelf ook niet aan onderdoor gaan. En er is gewoon vrij weinig wat ik concreet kan doen, behalve wat ik nu al doe. Door zijn ‘commentaar’ of feedback ga ik soms wel twijfelen aan mezelf.
Om een concreet voorbeeld te noemen; we wonen nu vrij ver van de school van zijn kind, zo’n 5 kilometer. Zo ver woont mijn kind er ook vandaan. Ik heb een auto, hij niet. Het is vreselijk weer geweest afgelopen maand dus hij en zijn kind zijn vaak natgeregend, moesten op de fiets met zware tassen etc. Terwijl ik met de auto ga en mijn kind breng. Al meerdere malen heb ik aangeboden om hen ook met de auto naar het werk/school te brengen, dat is ook gebeurd. Maar mijn vriend zou graag een eigen auto willen. Begrijpelijk. Hij ‘mist’ dan alleen dat ik niet actief OOK uit mezelf op zoek ga naar een auto voor hem/extra auto voor ons of hem daar vanuit mijzelf bij help maar dat HIJ tot nu toe de enige is geweest die naar een auto zoekt. Ten eerste dacht ik: ik geef hem gewoon de vrijheid om een auto te zoeken die hem bevalt, maar ten tweede is mijn manier van ondersteunen om ze naar werk/school te brengen. Maar toch ‘mist’ hij dan mijn steun. Hij zegt dat ik het daarbij enkel ZIJN probleem maak, terwijl hij het ziet als ons probleem waar wij beiden iets in zouden moeten doen en hij zou zich gesteund voelen als ik uit mezelf meedoe bij de zoektocht naar een auto. Is dit reeel en heeft hij gelijk of heeft hij gewoon vrij hoge verwachtingen hierin?
Ik zou echt doodmoe worden van zo'n manipulatieve drama-king.
Echt nogmaals, wat een dokus.
dinsdag 28 november 2023 om 18:27
Zo iemand vind altijd wel iets wat je niet goed doet. En het meeste was zijn keus.
Daarbij denk ik dat je te snel bent gaan samenwonen.
Ik vind latten ook niet leuk zou veel liever samenwonen maar besef me heel goed dat het beter is om de kinderen en ons eerst aan de situatie te laten wennen en een paar keer samen weg en op vakantie voor dat überhaupt een optie is. Ja dat frustreert maar liever te langzaam en dat het goed loopt dan te snel en achteraf dat het toch niet werkt
Daarbij denk ik dat je te snel bent gaan samenwonen.
Ik vind latten ook niet leuk zou veel liever samenwonen maar besef me heel goed dat het beter is om de kinderen en ons eerst aan de situatie te laten wennen en een paar keer samen weg en op vakantie voor dat überhaupt een optie is. Ja dat frustreert maar liever te langzaam en dat het goed loopt dan te snel en achteraf dat het toch niet werkt
dinsdag 28 november 2023 om 18:32
Hij is je aan het manipuleren hoor, to. Hij heeft geen auto, maar dat is jóuw schuld, want jij mag best wat meer pro-actief zíjn probleem oplossen.
Het feit dat hij dit zo met droge ogen kan verkondigen, geeft wel aan hoe kinderachtig en manipulatief hij is. Laat je niets wijsmaken hoor. Hij is veeleisend, slachtofferig en dramatisch, en als klap op de vuurpijl probeert hij het zo om te draaien dat JIJ fout zit.
Het feit dat hij dit zo met droge ogen kan verkondigen, geeft wel aan hoe kinderachtig en manipulatief hij is. Laat je niets wijsmaken hoor. Hij is veeleisend, slachtofferig en dramatisch, en als klap op de vuurpijl probeert hij het zo om te draaien dat JIJ fout zit.
dinsdag 28 november 2023 om 18:35
En sowieso.... Meedoen aan de zoektocht naar een auto?
Hij zoekt een occasion denk ik toch, of is hij op zoek naar de regenboog? Je kunt toch zeker wel een prima occasion vinden als je dat wil? Als ik nu online ga zoeken, heb ik er vanavond nog één gevonden. Is dat zó moeilijk, zwaar en veeleisend dat het een family effort zou moeten zijn?
Pffff
Hij zoekt een occasion denk ik toch, of is hij op zoek naar de regenboog? Je kunt toch zeker wel een prima occasion vinden als je dat wil? Als ik nu online ga zoeken, heb ik er vanavond nog één gevonden. Is dat zó moeilijk, zwaar en veeleisend dat het een family effort zou moeten zijn?
Pffff
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
