Moeilijke fase relatie

Stanneke maandag 10 juni 2024 om 05:21

Vraag: Hoe gaan jullie om met de moeilijke fases in je relatie? De fases waarin de irritaties zich opstapelen, je kneiterhard werkt aan jezelf en elkaar, en je na een fijn moment samen telkens weer in een dal ploft.

Dan zakt de moed me weer in de schoenen, hoe lang moeten we hier mee doorgaan?

We hebben jonge kinderen, en zijn door de stress daarvan elkaar kwijt geraakt. Ik vind het bloedirritant dat het zo enorm veel tijd en moeite kost om elkaar weer te vinden.

Ja, we hebben relatietherapie, maar we moeten van zo ver komen dat dat een traag proces is. Ik wil gewoon gelukkig zijn, maar dat kan die therapeut niet toveren.

We regelen oppas en plannen dates om leuke dingen te doen, maar zelfs de uitjes waar we vroeger zo’n plezier in hadden monden uit in gedoe over afspraken of verschillende verwachtingen of andere onbenulligheden. Dan denk ik echt bij mezelf, hoe komt het ooit nog goed als ik zelfs geen zin meer heb om met m’n eigen man uit eten te gaan?

Ik houd me vast aan de lichtpuntjes en de kinderen. En dat we er allebei voor willen gaan. Maar de nachten dat ik huilend van ellende in bed lig zijn niet meer te tellen.

Dus mijn vraag aan ervaringsdeskundigen is hoe jullie zo’n periode zijn doorgekomen. Want ik ben het soms helemaal kwijt. Wat kan ik doen om het voor mezelf lichter en zachter te maken? Hoe kan ik omgaan met de gedachten dat ik er helemaal klaar mee ben en NU weg wil? (Wat niet realistisch is, want dan komt er een hoop andere praktische en emotionele ellende).

Elke vorm van inzicht of wijsheid is welkom.

Bbubbels dinsdag 11 juni 2024 om 11:19

TO, ik vind het helemaal niet gelijkwaardig verdeeld voelen. Misschien de werkelijke taken? Maar de mental load zeker niet. En dat is soms lastig om duidelijk te maken. Maar… ik denk dat het veel verder gaat eigenlijk. Zijn de taken echt wel eerlijk verdeeld als jij altijd de kinderen naar school brengt, zijn lunch maakt etc? Ik zou daar toch echt eens kritisch naar kijken.

Zwaluw1984 dinsdag 11 juni 2024 om 11:24

Surebaby schreef: ↑
11-06-2024 10:43
Dit. Ik heb nu heel lang, al meer dan 25 jaar een relatie en ik vond de redenen waarom ik grenzen moest bewaken, dus het regelen etc, niet eens zo erg. Maar het feit dat ik het moest.
Dat ik me keer op keer kwetsbaar moest opstellen, nog werd uitgemaakt voor zeikerd ook, en ik de hele tijd in mijn eigen huis moest opletten.
We hadden toen een therapeut en die zei het heel mooi tegen man. 'je vrouw is bezig met ieders belang, jij bent alleen maar bezig in je eigen belang'.
Het was niet omdat ik te beroerd was om de tandarts te bellen ('het is voor jou 5 minuten en ik moet het nummer zoeken en als ik een afspraak maak je het nooit goed dus..') maar meer omdat ik voelde dat als ik dat liet gaan er weer zo'n moeras van asociaal gedrag zou plaatsvinden.
De kinderen gingen bepaalde maniertjes ook imiteren, dus
Ik was voor 4 mensen aan het nadenken plus mijn grenzen aan het bewaken en een volwassen man erbij aan het houden.
Man vond dat heel erg en dat feit gaf mij weer energie om erin te blijven geloven. Wat ook hielp was dat ik drie weken elders ben geweest.
Ineens snapte hij dat structuur voor jongste belangrijk is, en wat ik allemaal deed. Scheelde heel veel gepraat erover.
Don't tell, show helpt ook.
Andersom ook trouwens, hij nam ook veel dingen op die ik niet meer zag.

Zo treffend beschreven…..

aardbeioeries dinsdag 11 juni 2024 om 13:23

Zwaluw1984 schreef: ↑
11-06-2024 11:24
Zo treffend beschreven…..

En tegelijkertijd is de vrouw ook bezig met haar eigen belang: toch dingen voor je man oppakken omdat je harmonie wil bewaren omdat je ruzie vervelend vindt. Geen grenzen stellen omdat dat oncomfortabel voelt, of omdat je het fijn vindt om te pleasen of de redder zijn. Je als een moeder opstellen voor een partner omdat je het nodig hebt om je nodig gevonden te voelen.

Een minder populaire mening, maar ook een veelvoorkomende vorm van eigenbelang.

Mepal dinsdag 11 juni 2024 om 13:39

TO, wat je in ieder geval kunt doen is per direct stoppen met wat je voor hem doet. Dat moet ie zelf maar oplossen of niet.

Het deel alleen kijken naar eigenbelang, niet naar ieders belang is lastiger. Daar zul je over moeten praten, ruzie over moeten maken. Zonder garantie dat er iets verandert. Daarin is het ook lastig want als er niks verandert, ja, wat dan? Blijven of weggaan?

Ik zou er zelf zo verschrikkelijk woedend van worden en zo het gebrek aan teamgevoel missen dat ik een relatie waarschijnlijk slecht op zou kunnen brengen op termijn. Maar wat dat voor jou betekent kan ook iets heel anders zijn.

Zwaluw1984 dinsdag 11 juni 2024 om 13:49

aardbeioeries schreef: ↑
11-06-2024 13:23
En tegelijkertijd is de vrouw ook bezig met haar eigen belang: toch dingen voor je man oppakken omdat je harmonie wil bewaren omdat je ruzie vervelend vindt. Geen grenzen stellen omdat dat oncomfortabel voelt, of omdat je het fijn vindt om te pleasen of de redder zijn. Je als een moeder opstellen voor een partner omdat je het nodig hebt om je nodig gevonden te voelen.

Een minder populaire mening, maar ook een veelvoorkomende vorm van eigenbelang.

Die harmonie doe je vaak maar om 1 redenen: de kinderen die in het spel zijn. Niet uit eigenbelang. Continue grenzen stellen betekent continue strijd en dat doe je niet omwille van de kinderen.

aardbeioeries dinsdag 11 juni 2024 om 17:48

Zwaluw1984 schreef: ↑
11-06-2024 13:49
Die harmonie doe je vaak maar om 1 redenen: de kinderen die in het spel zijn. Niet uit eigenbelang. Continue grenzen stellen betekent continue strijd en dat doe je niet omwille van de kinderen.

Boterhammen smeren van je partner, familie contacten van je man onderhouden..dingen die to belangrijk vindt om te doen maar waarschijnlijk geen ruzie opleveren. Daarnaast hoef je niet continu grenzen te stellen en kan je gewoon wat dingen uitkiezen. Vrouwen zijn daar geen willoos slachtoffer in he, zo wordt het hier vaak wel neergezet. Maar met sommige handelingen, kan je simpelweg gewoon stoppen

aardbeioeries dinsdag 11 juni 2024 om 17:48

Zwaluw1984 schreef: ↑
11-06-2024 13:49
Die harmonie doe je vaak maar om 1 redenen: de kinderen die in het spel zijn. Niet uit eigenbelang. Continue grenzen stellen betekent continue strijd en dat doe je niet omwille van de kinderen.

Boterhammen smeren van je partner, familie contacten van je man onderhouden..dingen die to belangrijk vindt om te doen maar waarschijnlijk geen ruzie opleveren. Daarnaast hoef je niet continu grenzen te stellen en kan je gewoon wat dingen uitkiezen. Vrouwen zijn daar geen willoos slachtoffer in he, zo wordt het hier vaak wel neergezet. Maar met sommige handelingen, kan je simpelweg gewoon stoppen

Stanneke dinsdag 11 juni 2024 om 23:49

Wat me nu vooral bijblijft is wat ik mezelf allemaal toe eigen, daar zijn denk ik patronen in geslopen die niet gezond zijn. En die maken dat ik het niet meer leuk vind allemaal.

Suf voorbeeld dat al jaren elke dag terugkomt: Ik kook meestal, vind ik leuk, en dan kan ik tenminste maken wat ik zelf het liefste eet. Ik realiseer me nu dat ik ook van mezelf verwacht dat ik de ontplofte keuken weer op orde brengen, het is tenslotte mijn rommel die ik heb gemaakt. Ik voel me daar verantwoordelijk voor. Maar dat lukt vaak niet omdat ik einde dag doodmoe ben of ook nog met de kinderen bezig ben. Toch trek ik naar me toe dat ik dat moet doen, terwijl m’n man het ook gewoon kan en doet.

De harmonie bewaren zoals hierboven wordt genoemd, daar heb ik ook een handje van. Als hij ergens over geïrriteerd is (en dat kan iets zijn dat totaal niks met mij te maken heeft) dan betrek ik dat heel snel op mezelf en ga uitzoeken hoe ik het voor hem kan oplossen. Ik denk echt dat daar nog winst te behalen is als ik niet meteen alles ga lopen goedmaken.

Stanneke woensdag 12 juni 2024 om 00:00

Bbubbels schreef: ↑
11-06-2024 11:19
TO, ik vind het helemaal niet gelijkwaardig verdeeld voelen. Misschien de werkelijke taken? Maar de mental load zeker niet. En dat is soms lastig om duidelijk te maken. Maar… ik denk dat het veel verder gaat eigenlijk. Zijn de taken echt wel eerlijk verdeeld als jij altijd de kinderen naar school brengt, zijn lunch maakt etc? Ik zou daar toch echt eens kritisch naar kijken.

Ik ga hier eens kritisch naar kijken. Hij doet wel heel veel, wat ik hier nog niet had geschreven. De ‘mannenklusjes’ zoals banden plakken/ container schoonmaken/ tanken/ gras maaien/ enz. Hij doet veel met de kinderen, wat ik super belangrijk vind. Het meeste in het huishouden doe ik, maar als ik een lijstje voor boodschappen geef dan wordt dat gehaald en als er manden vol was staan zorgt hij dat de boel weer schoon en droog wordt. Dat zulke dingen vanzelf gaan zonder discussie, scheelt mij wel heel veel stress.

Er zijn in een gezin natuurlijk nog 1000 andere taken, waarvan ik er veel zelf doe terwijl dat misschien best anders kan. Daar ga ik eens over nadenken.

katrienduck24 woensdag 12 juni 2024 om 07:37

‘Mannenklusjes’ zijn de klusjes die maximaal 1 x per week gedaan moeten worden.

‘Vrouwenklusjes’ komen elke dag terug en zijn tamelijk onzichtbaar: bedenken wat er gegeten moet worden, wc’s poetsen, de was, contact met kdv/school/andere ouders.

S-Groot woensdag 12 juni 2024 om 07:45

Stanneke schreef: ↑
11-06-2024 23:49
Wat me nu vooral bijblijft is wat ik mezelf allemaal toe eigen, daar zijn denk ik patronen in geslopen die niet gezond zijn. En die maken dat ik het niet meer leuk vind allemaal.

Suf voorbeeld dat al jaren elke dag terugkomt: Ik kook meestal, vind ik leuk, en dan kan ik tenminste maken wat ik zelf het liefste eet. Ik realiseer me nu dat ik ook van mezelf verwacht dat ik de ontplofte keuken weer op orde brengen, het is tenslotte mijn rommel die ik heb gemaakt. Ik voel me daar verantwoordelijk voor. Maar dat lukt vaak niet omdat ik einde dag doodmoe ben of ook nog met de kinderen bezig ben. Toch trek ik naar me toe dat ik dat moet doen, terwijl m’n man het ook gewoon kan en doet.

De harmonie bewaren zoals hierboven wordt genoemd, daar heb ik ook een handje van. Als hij ergens over geïrriteerd is (en dat kan iets zijn dat totaal niks met mij te maken heeft) dan betrek ik dat heel snel op mezelf en ga uitzoeken hoe ik het voor hem kan oplossen. Ik denk echt dat daar nog winst te behalen is als ik niet meteen alles ga lopen goedmaken.

Daar is zeker veel winst te behalen! Wat er nu gebeurt is dat jij die irritatie weg wil hebben, jij daar hard voor gaat werken en hem daar uiteindelijk wel de rekening voor toeschuift. Dat is echt iets in jou, dat jij niet kunt handelen dat iemand niet happy is. Als jij gaat leren om dat er gewoon te laten zijn dan hoef je hem ook niet meer kwalijk te nemen dat jij toch zo hard werkt om alles happy te houden. Je mag tegelijkertijd wél grenzen aangeven: prima dat hij ergens over geïrriteerd is, maar het is niet okee als hij dat af gaat reageren (op jou of de kinderen). Dus als dat gebeurt dat moet je het daar zeker over hebben (maar de oplossing is dus niet dat jij hard gaat werken om het weer vlak te poetsen allemaal).

Dat met die keuken is ook een heel erg mooi voorbeeld. Heel goed dat je veel bewuster gaat kijken naar wat je doet en waarom!

aardbeioeries vrijdag 14 juni 2024 om 14:00

Wat goed TO, dat je verantwoordelijkheid neemt voor jezelf en minder voor je partner gaat oplossen. Ik neem aan dat je met een volwassen man getrouwd bent en dat hij het prima aankan om chagerijnig te zijn. Dat is een volkomen normale emotie in het leven en hoeft niet opgelost te worden. Dat kunnen mensen zelf dragen. Als ze dat niet willen, kunnen ze ook prima zelf voor een oplossing zorgen. Je man heeft een baan, een gezin, een huis etc. Dat betekent dat hij veel vaardigheden heeft en voor heel veel dingen jou echt niet nodig heeft, want dat kan ie allemaal prima zelf.

Wat dat betekent voor jou:even door het gevoel heen dat mensen je niet aardig vinden door grenzen te stellen en simpelweg te stoppen met dingen over te nemen, meer tijd voor jezelf, meer zelfvertrouwen omdat je voor jezelf opkomt, meer zelfrespect, goed voorbeeld voor je kinderen, de mensen in je leven die echt in je leven willen zijn.

Pineapple567 vrijdag 14 juni 2024 om 15:01

Voor de verdeling in ons eigen huishouden, vond ik ik de volgende site wel inzichtelijk: https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... dbattle/#/
We hebben het eerst apart van elkaar ingevuld en daarna samen.

Deze (https://coda.io/@sj-crawford/fair-play/the-cards-11) zag ik ook nog voorbij komen, maar nog niet uitgeprobeerd.

Doreia* vrijdag 14 juni 2024 om 15:17

Stanneke schreef: ↑
12-06-2024 00:00
Ik ga hier eens kritisch naar kijken. Hij doet wel heel veel, wat ik hier nog niet had geschreven. De ‘mannenklusjes’ zoals banden plakken/ container schoonmaken/ tanken/ gras maaien/ enz. Hij doet veel met de kinderen, wat ik super belangrijk vind. Het meeste in het huishouden doe ik, maar als ik een lijstje voor boodschappen geef dan wordt dat gehaald en als er manden vol was staan zorgt hij dat de boel weer schoon en droog wordt. Dat zulke dingen vanzelf gaan zonder discussie, scheelt mij wel heel veel stress.

Er zijn in een gezin natuurlijk nog 1000 andere taken, waarvan ik er veel zelf doe terwijl dat misschien best anders kan. Daar ga ik eens over nadenken.

Wie doet:
- de tandarts afspraken
- de doktersbezoeken
- het consultatiebureau
- het regelen van speelafspraakjes
- het contact met school
- de zwemles en het afzeggen daarvan
- de traktaties voor school
- de kinderfeestjes als gast
- foto's doorappen aan de (schoon)ouders
- visites regelen met familie
- familie verjaardagen, cadeau kopen, data onthouden en iedereen klaar voor vertrek
-

I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe

Stanneke vrijdag 14 juni 2024 om 23:49

Doreia* schreef: ↑
14-06-2024 15:17
Wie doet:
- de tandarts afspraken IK
- de doktersbezoeken n.v.t.
- het consultatiebureau n.v.t.
- het regelen van speelafspraakjes MAN
- het contact met school BEIDE
- de zwemles en het afzeggen daarvan MAN
- de traktaties voor school n.v.t.
- de kinderfeestjes als gast IK
- foto's doorappen aan de (schoon)ouders MAN
- visites regelen met familie IK
- familie verjaardagen, cadeau kopen, data onthouden en iedereen klaar voor vertrek IK
-

Qua taken hebben we best veel verdeeld. Ik noemde eerder al de mannenklussen die hij doet, en ik meer in huis. Daarnaast doet hij meer feitelijke dingen met de kinderen (zwemles, ophalen van school, speelafspraakjes, bij opa’s en oma’s langsgaan) en ik meer de regelzaken (tandarts regelen, cadeautjes, enz). Daar ben ik gewoon beter in, hij mist dat overzicht en inzicht. Hij is een hele betrokken en aanwezige vader, en daar ben ik heel blij mee want dat geeft mij meer tijd voor mezelf als hij met de kinderen op pad is.

Ik denk dus dat het ‘m hier niet in zit. Het zit meer in mezelf, en mijn omgang met bepaalde taken naar me toe trekken. Als een kind ziek is, wil ik daar per se bij zijn. Zit ik een week met gebroken nachten, maar vergeet ik dat ik het koken/ boodschappen/ zelf werken/ enz uit handen moet geven. Want ik doe dat altijd en blijf het doen, en kan hem toch niet meer vragen. Dus ik zit wel met het stuk niet teveel op zijn bordje willen leggen, vooral in drukke periodes op het werk want dat vind ik dan zielig. En dan zelf teveel blijven doen, en de vaste taken niet uit handen geven terwijl de omstandigheden daar wel om vragen. Dat is gewoon niet slim van mezelf, want wordt mijn lontje korter van en dat heeft hij ‘t gedaan.

S-Groot zaterdag 15 juni 2024 om 10:56

Stanneke schreef: ↑
14-06-2024 23:49
Ik denk dus dat het ‘m hier niet in zit. Het zit meer in mezelf, en mijn omgang met bepaalde taken naar me toe trekken. Als een kind ziek is, wil ik daar per se bij zijn. Zit ik een week met gebroken nachten, maar vergeet ik dat ik het koken/ boodschappen/ zelf werken/ enz uit handen moet geven. Want ik doe dat altijd en blijf het doen, en kan hem toch niet meer vragen. Dus ik zit wel met het stuk niet teveel op zijn bordje willen leggen, vooral in drukke periodes op het werk want dat vind ik dan zielig. En dan zelf teveel blijven doen, en de vaste taken niet uit handen geven terwijl de omstandigheden daar wel om vragen. Dat is gewoon niet slim van mezelf, want wordt mijn lontje korter van en dat heeft hij ‘t gedaan.

Goed dat je dit inziet. Kun je voor jezelf NU de knop al omzetten dat jij stopt met hem dit kwalijk te nemen?

En met ziek kind en dan de rest van je vaste taken: die vaste taken 'afstoten' is niet de enige oplossing hè, dat moet wel echt in overleg. Misschien wil hij namelijk liever verdelen en dus ook een deel van de nachten overnemen ipv alleen maar een deel van jouw vaste taken erbij. Het is niet aan jou om te bepalen dat jij jezelf dan wel geheel vrij kunt maken voor het zieke kind omdat jij daar per sé bij wil zijn.

Doreia* zondag 16 juni 2024 om 20:32

Als hier een kind ziek is, veeg ik de agenda leeg.
Ga ik niet eens proberen om iets te doen. Hooguit een uur als kind even slaapt, maar dan alleen maar dingen waar ik ook zo weer bij weg kan lopen.

En het huis is altijd wel behoorlijk netjes en opgeruimd. Het kan áltijd beter natuurlijk, maar leefbaar is voldoende.

En hoezo mist hij overzicht en inzicht? Denk jij dat misschien? Als er een feestje is, dan weet hij dat er een cadeau moet worden geregeld toch? Dus als jij duidelijk afspreekt dat hij die taak krijgt, kan hij zo vanuit zijn werk langs de winkel om een cadeau op te halen. Hij is geen 12 natuurlijk, maar een volwassen man die dagelijks overzicht en inzicht heeft in zijn werktaken.

I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe

Stanneke zondag 16 juni 2024 om 23:18

Doreia* schreef: ↑
16-06-2024 20:32
En hoezo mist hij overzicht en inzicht? Denk jij dat misschien? Als er een feestje is, dan weet hij dat er een cadeau moet worden geregeld toch? Dus als jij duidelijk afspreekt dat hij die taak krijgt, kan hij zo vanuit zijn werk langs de winkel om een cadeau op te halen. Hij is geen 12 natuurlijk, maar een volwassen man die dagelijks overzicht en inzicht heeft in zijn werktaken.

Ja, hij weet wel dat er een cadeau geregeld moet worden, maar dat gebeurt niet. Dat denk ik niet alleen, dat heb ik zo vaak gezien dat ik dat niet meer aan hem overlaat. Alleen zijn eigen feestjes en eigen werktaken zijn dan z’n eigen probleem, maar voor mezelf en kinderfeestjes wil ik het goed geregeld hebben. Iedereen is anders, hij heeft veel kwaliteiten, en die liggen niet bij het maken en uitvoeren van een planning. Onze kinderen kunnen dat beter.

Stanneke zondag 16 juni 2024 om 23:22

S-Groot schreef: ↑
15-06-2024 10:56
Goed dat je dit inziet. Kun je voor jezelf NU de knop al omzetten dat jij stopt met hem dit kwalijk te nemen?

Ja, dat probeer ik nu!

Stanneke zondag 16 juni 2024 om 23:25

Hetiswathetis42 schreef: ↑
10-06-2024 19:06
Je kan gelukkig zijn in deze relatie maar dan moet je alles nemen zoals het is, want dit is nu eenmaal de realiteit . Je bent niet gelukkig omdat je denkt dat het anders moet, je hebt andere verwachtingen. Dit weten en beseffen kan je in 1 moment bevrijden maar het kan ook jaren duren om de realiteit te nemen zoals het is.

De realiteit nemen zoals het is vind ik niet zo simpel. Ik heb inderdaad andere wensen in een relatie, en krijg dat blijkbaar heel moeilijk voor elkaar (vandaar relatietherapie en hulp voor mezelf). Het klonk heel mooi ok bevrijding te voelen, maar ik zie niet hoe als ik dan dingen moet accepteren die niet bij me passen.

Stanneke zondag 16 juni 2024 om 23:31

Ladara schreef: ↑
10-06-2024 19:41
Jij lijkt gewoon niet meer van hem te houden. Dat kan natuurlijk. Maar als hij wel gelijkwaardig is in het zorgen, het regelen en het huishouden, dan is een fijne werkpartner ècht heel waardevol in je leven. Nee, het is misschien geen passie, maar tijd voor jezelf omdat hij de helft doet, daar had ik tien jaar geleden echt wat voor gegeven.

In deze fase is van houden van inderdaad niet echt sprake. Daarvoor zijn de irritaties en moeilijkheden te hoog opgelopen. Maar ik heb hoop dat het kan veranderen. Want ik kan wel oprecht zeggen dat hij een fantastische vader is en een hele leuke vent. Als hij mij niet had, zou hij zo een andere leuke vrouw kunnen vinden. Ik heb teveel pijn en frustratie gehad met hem, en dat hoop ik nu te kunnen loslaten.

Tijd voor mezelf is ook heel waardevol, dat heb ik voldoende. En ik kan me ontplooien zoals ik wil omdat hij daar ruimte voor geeft.
Maar het gemis aan passie… Ik vind mezelf echt nog veel te jong om de komende 40 jaar geen passie meer te beleven, of dat alleen te vinden in hobbies of werk.

Stanneke zondag 16 juni 2024 om 23:40

Ladara schreef: ↑
10-06-2024 20:08
Oh ja, zo ging het bij ons ook jaren. Ik ben op een gegeven moment gestopt met boos zijn. Ik heb toen heel rustig verteld wat de gevolgen waren van zijn afwezigheid: dat hij de jeugd van onze kinderen al grotendeels gemist had. Dat de kinderen en ik inmiddels een heel leven hadden geleefd zonder hem, dat alle kleine dingetjes voor onze kinderen hun leven zijn en dat ìk daarbij was en hij niet. Dat hij als persoon maar weinig betekenis had in het leven van de kinderen en of dat werkelijk was wat hij belangrijk vond in het leven.

Hij is daarna in therapie gegaan, hij heeft een andere baan gezocht en hij is minder gaan werken. Dit was overigens een proces van drie jaar, en het gaat nog steeds met vallen en opstaan. Als hij druk is, vergeet hij acuut alle gezinsafspraken. Maar het scheelt dat de kinderen ouder zijn, ze onthouden nu zelf ook dingen. En het scheelt dat ik nog steeds staak. Ik doe niets meer voor hem. Ik heb alle contact met zijn familie opgezegd, ik ben in niets meer zijn agenda, ik faciliteer geen overwerk meer en ik bied geen enkele ruimte voor zijn hobby's behalve de afspraken die we vooraf gemaakt hebben. Dat klinkt allemaal heel vervelend, maar als ik mijn grenzen en mijn tijd niet heel strak bewaak, neemt hij meteen weer zoveel ruimte dat er niets voor mij overblijft.

Het is ingewikkeld en het lijkt alsof het gaat om gebrek aan liefde, van beide kanten. Dat is niet echt het geval. Het zijn eerder misvattingen uit zijn jeugd die dit gedrag veroorzaken. En het is zelfbehoud van mijn kant om zijn gedrag leefbaar te houden. De schade van de afgelopen jaren is er nog. Ik weet niet of dat ooit weg gaat. We zijn langzaam aan het proberen het beter te maken, maar het is een lange weg. Misschien moeten we accepteren dat dit wat we nu hebben een vorm van beter is.

Dit zet me wel aan het denken.
Ik voel me een enorme egoïst als ik taken laat liggen of hem niet faciliteer met iets. Omdat dat voor hem echt een teken is van liefde als ik dat wel doe. Hij benoemt ook dat hij teleurgesteld is als ik bepaalde dingen alleen voor mezelf doe of regel, en het enorm waardeert en gelukkig is als ik dat wel voor hem doe, terwijl ik er zó klaar mee ben om dat voor hem te blijven doen.

Dat het zelfbehoud is in plaats van egoïsme, zo had ik het nog niet bekeken.

Doreia* zondag 16 juni 2024 om 23:44

Stanneke schreef: ↑
16-06-2024 23:18
Ja, hij weet wel dat er een cadeau geregeld moet worden, maar dat gebeurt niet. Dat denk ik niet alleen, dat heb ik zo vaak gezien dat ik dat niet meer aan hem overlaat. Alleen zijn eigen feestjes en eigen werktaken zijn dan z’n eigen probleem, maar voor mezelf en kinderfeestjes wil ik het goed geregeld hebben. Iedereen is anders, hij heeft veel kwaliteiten, en die liggen niet bij het maken en uitvoeren van een planning. Onze kinderen kunnen dat beter.

Hoe kan dat nou? Dat is toch ronduit asociaal dat hij niet eens een cadeau voor een kinderfeestje ophaalt?
Kan hij gewoon in zijn agenda zetten toch?
Daar zit meer onder dan 'ik kan dat niet' en ik denk dat je dat boven tafel moet zien te krijgen.

I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe

Samsam zondag 16 juni 2024 om 23:45

En humor! Terwijl je met één hand de vlekken melk van de grond boent en je met de andere twee vechtende kleuters uit elkaar haalt, kun je elkaar ook even aankijken, denken aan jullie tijd zonder kinderen en je bedenken dat er straks nog zo veel tijd is voor alleen jij en je man terwijl je je omringt met kleinkinderen.

Stanneke maandag 17 juni 2024 om 07:31

Doreia* schreef: ↑
16-06-2024 23:44
Hoe kan dat nou? Dat is toch ronduit asociaal dat hij niet eens een cadeau voor een kinderfeestje ophaalt?
Kan hij gewoon in zijn agenda zetten toch?
Daar zit meer onder dan 'ik kan dat niet' en ik denk dat je dat boven tafel moet zien te krijgen.

Alleen het ophalen zou hij gerust doen, maar het nadenken over wat voor cadeau en waar dat te vinden en hoe dat in te pakken is teveel gevraagd.
En wat daaronder zit is een brein dat al heel vol zit met veel andere dingen/ verantwoordelijkheden. Denken aan een cadeau voor een feestje past daar denk ik niet bij. Volgens mij gebeurt dat wel vaker bij mensen, en dat zijn het soort dingen waarin we elkaar aanvullen. Dat zijn niet de dingen waar ik over val, maar wel inzicht wil in wat ik zelf allemaal nog meer naar me toe trek zonder dat ik het in de gaten heb.

Actieve topics