Moeilijke moeder

05-05-2023 15:04 62 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit wordt geen leuk topic en misschien ben ik wel te hard maar ik kan er niet meer tegen, ik trek het niet meer.

Mijn bejaarde moeder is een ontzettend moeilijk persoon. Altijd wantrouwend, altijd achterdochtig, altijd beren op de weg zien. Daarnaast is ze ook nog eens ontzettend eigenwijs, heeft overal een mening over en vindt overal wat van waarbij wat zij vindt of denkt waarheid is.

Dit gedrag wordt naarmate ze ouder wordt steeds erger en ik mag de klappen opvangen, iedere keer weer. Vanochtend is er weer iets voorgevallen en ik ben nu weer de gebeten hond, want het moest allemaal weer zo snel gaan en ik heb nooit tijd voor haar.

Ik kan er echt niet meer tegen en ga volgende week een afspraak bij de huisarts maken voor hulp want ik ga er een keer aan onderdoor.

Voor nu wil ik gewoon even van me afschrijven en wellicht dat hier mensen zijn met een vergelijkbare ouder zodat we elkaar misschien kunnen steunen als er weer eens iets is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze is echt altijd al moeilijk geweest ?

https://www.zusterjansen.nl/leefwijzer/ ... j-ouderen/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze is nooit echt makkelijk geweest.
Alle reacties Link kopieren Quote
https://www.psychologiemagazine.nl/advi ... de-moeder/

Misschien haal je hier iets uit ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel goed dat je met iemand gaat praten en regel inderdaad anderen voor de zorg. Neem even aan dat daar gedoe over is?

Kan jij misschien wat meer focussen op gewoon normale bezoekjes.
Jaja.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is zwaar weet ik uit ervaring met mijn schoonvader. Op zich is hij geen moeilijke man maar door het overlijden van zijn vrouw belandde hij in een constante stress, hysterie en onmacht. Naar buiten deed hij alsof er niets aan de hand was, maar man en ik waren 24/7 de gebeten hond. Zo erg dat ons huwelijk hierdoor op springen stond. Wij zijn samen naar de ondersteuner van de HA geweest en daar kregen we hele nuttige tips om hiermee te dealen. Man moest meer oog voor mij hebben in situaties en samen hebben we duidelijk grenzen aan schoonvader gesteld. Met consequenties. Dus: hysterisch om niks tegen ons tekeer gaan ----> Rustig zeggen: Dit pik ik niet, ik zie je wel weer als je normaal kan doen, omdraaien en ook echt weg gaan.
Hij belde honderd keer per dag (om bijvoorbeeld hysterisch huilend te roepen dat er een brief van de gemeente gekomen was en dat wij die NU moesten komen lezen) en bleef bellen als we niet antwoordden (Ik ging al door het plafond als de telefoon ging). Dus: Twee belmomenten per week. Man belt. Schoonvader belt zelf niet.
In het begin voelde het gemeen en heftig om te doen. Maar het heeft niet alleen ons geholpen maar ook hem: Langzaamaan verloor hij zichzelf niet meer in de paniek. Een jaar later hadden we weer een redelijke ok relatie. En nu, nog een aantal jaren later kunnen we zelfs gezellige dagen met elkaar hebben.
Begrenzen en volhouden is mijn advies :hug:
ollegrieze wijzigde dit bericht op 05-05-2023 15:16
4.81% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Haar wantrouwen kan meerdere oorzaken hebben .
Misschien kun je eens met haar huisarts praten ?

https://btsg.nl/ziekelijke-achterdocht-ouderen/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
De huisarts komt ze al jaren niet meer, die neemt haar niet serieus vindt ze.
Goed dat je hulp zoekt. Ik denk dat je haar moet gaan begrenzen, ookal is dat moeilijk. Jij gaat voor. :rose:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik was er al een beetje bang voor. Vanochtend heb ik in m’n enthousiasme verteld dat de kleinzoon van mijn man binnenkort voor het eerst een paar uurtjes bij ons komt.

Helemaal fout, ik krijg net een telefoontje van m’n moeder die half huilend vertelt dat ze moederdag niet viert, dat ze het uitstapje waar ik haar naartoe zou brengen afzegt en dat ik iets wat ik binnenkort voor haar zou doen ook niet meer hoef te doen. Want ze komt toch altijd op de allerlaatste plaats.
Alle reacties Link kopieren Quote
Borderline gedrag
Alle reacties Link kopieren Quote
En dat is naar voor jou om te horen maar absoluut niet jouw verantwoordelijkheid. Slachtoffergedrag is het.
Ik heb ongeveer hetzelfde met mijn moeder meegemaakt toen zij heel ziek was. Het is hier al eerder gezegd maar je moet dit echt begrenzen. En thuiszorg oid regelen zodat je die zorg niet zelf hoeft te doen.
Ik heb uiteindelijk aan mijn moeder uitgelegd wat haar gedrag met mij deed en ook wat ik graag zou willen. Bij ons heeft het wel enigszins geholpen. Verder kapte ik het resoluut af en ging soms ook weg.
Ik wens je veel sterkte ermee.
Alle reacties Link kopieren Quote
fotovanvroeger schreef:
05-05-2023 16:16
Ik was er al een beetje bang voor. Vanochtend heb ik in m’n enthousiasme verteld dat de kleinzoon van mijn man binnenkort voor het eerst een paar uurtjes bij ons komt.

Helemaal fout, ik krijg net een telefoontje van m’n moeder die half huilend vertelt dat ze moederdag niet viert, dat ze het uitstapje waar ik haar naartoe zou brengen afzegt en dat ik iets wat ik binnenkort voor haar zou doen ook niet meer hoef te doen. Want ze komt toch altijd op de allerlaatste plaats.
Dit herken ik dus helemaal: dat verongelijkt zijn en meteen alles annuleren. Ik deed gewoon volgens afspraak. Ging hij tegen me tekeer dan was de boodschap: Dit hadden we afgesproken, maar als het niet gezellig kan dan ga ik. Omdraaien weggaan. Bij afspraak 2 (die hij dus ook geannuleerd had) ging het meestal wel ok omdat hij wist dat ik zou gaan als hij zich niet 'gedroeg'. Voorheen kreeg hij nog meer aandacht als hij tekeer ging, maar dat gaf ik hem niet meer en zijn nare gedrag werd dus nutteloos.
Alle reacties Link kopieren Quote
OlleGrieze schreef:
05-05-2023 16:30
Dit herken ik dus helemaal: dat verongelijkt zijn en meteen alles annuleren. Ik deed gewoon volgens afspraak. Ging hij tegen me tekeer dan was de boodschap: Dit hadden we afgesproken, maar als het niet gezellig kan dan ga ik. Omdraaien weggaan. Bij afspraak 2 (die hij dus ook geannuleerd had) ging het meestal wel ok omdat hij wist dat ik zou gaan als hij zich niet 'gedroeg'. Voorheen kreeg hij nog meer aandacht als hij tekeer ging, maar dat gaf ik hem niet meer en zijn nare gedrag werd dus nutteloos.
Wat een goede tips!
Ik herken dit gedrag ook van mijn - inmiddels overleden - moeder. Gek werd ik ervan, haar tientallen telefoontjes per dag beheersten mijn leven. Achteraf weet ik: ik ben gek geweest dat ik altijd voor haar klaarstond, maar het is een domme mengeling van loyaliteit en schuldgevoel waar ze feilloos op inspeelde.
Alle reacties Link kopieren Quote
Waarom is ze dan zo verongelijkt? Op welke manier voelt ze zich hierdoor benadeeld? Ik snap het helemaal niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Alle reacties Link kopieren Quote
De avond daarvoor gaan we een avondje uit en volgens m’n moeder zeg ik tegen haar altijd dat ik niets voor/met haar kan doen als we in een weekend een avondje uit gaan (wat niet klopt). En nu komt kleinzoon de dag na een avondje uit en valt ze erover dat dat dan wel kan.

Het is sowieso altijd drama als ik andere plannen heb wanneer m’n moeder iets van me wil.
Alle reacties Link kopieren Quote
fotovanvroeger schreef:
05-05-2023 17:18
De avond daarvoor gaan we een avondje uit en volgens m’n moeder zeg ik tegen haar altijd dat ik niets voor/met haar kan doen als we in een weekend een avondje uit gaan (wat niet klopt). En nu komt kleinzoon de dag na een avondje uit en valt ze erover dat dat dan wel kan.

Het is sowieso altijd drama als ik andere plannen heb wanneer m’n moeder iets van me wil.
Ze voelt zich eenzaam.
Get on, boogie, turnin' me on
(Shine up, shine up) - Doris D And the Pins
Alle reacties Link kopieren Quote
Henk-und-Roelie schreef:
05-05-2023 17:51
Ze voelt zich eenzaam.
Maar is het dan de taak van haar dochter om deze eenzaamheid van dag tot dag in te vullen? Mensen met een moeilijk karakter worden vanzelfsprekend eenzaam als ze ouder worden, maar moet een ander daardoor lijden?
Alle reacties Link kopieren Quote
Afkaderen. Wat is van jou, waar komt niemand aan en wat zijn jouw grenzen? Alles daarbinnen moet goed zijn voor jouw mentale gezondheid. Benoem die grenzen duidelijk voor jezelf. En stel vervolgens kaders voor je moeder; waarbinnen mag ze je wel aanspreken, en wat niet? Doet ze dat wel, dan wijs je haar op de afspraken die erover gemaakt zijn en bewaak je de grens. En verder: een beetje hulp voor jou is vast waardevol, dus hopelijk kan de huisarts je doorverwijzen naar een psych.

Veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
Vervelend TO. Goed dat je steun zoekt. Schrijf het van je af. Ik lees claimen en manipuleren. Misschien kun je vragen aan de huisarts of je doorverwezen kunt worden naar een cursus voor mantelzorgers. Familie opstellingen oid. Je moeder verandert niet meer, maar hoe jij op haar kunt reageren is wel te veranderen.
'balans leidt tot glans'
fotovanvroeger schreef:
05-05-2023 16:16
Ik was er al een beetje bang voor. Vanochtend heb ik in m’n enthousiasme verteld dat de kleinzoon van mijn man binnenkort voor het eerst een paar uurtjes bij ons komt.

Helemaal fout, ik krijg net een telefoontje van m’n moeder die half huilend vertelt dat ze moederdag niet viert, dat ze het uitstapje waar ik haar naartoe zou brengen afzegt en dat ik iets wat ik binnenkort voor haar zou doen ook niet meer hoef te doen. Want ze komt toch altijd op de allerlaatste plaats.
Oh, dit gedrag kun je uitstekend tegen haar gebruiken. Want ze wil natuurlijk niet écht moederdag en uitstapjes afzeggen! Nee, ze wil dat jij je schuldig voelt en daardoor precies doet wat zij wil. Draai dat om; ze schiet zichzelf flink in de voet hiermee, dat is waarschijnlijk al voldoende om dit af te leren. Niet anders op reageren dan met een kort 'is goed mam, tot gauw!'
Meer niet. Moet jij eens zien hoe snel ze haar keutel intrekt. Ze bluft. Maar dat is makkelijk af te leren!
Henk-und-Roelie schreef:
05-05-2023 17:51
Ze voelt zich eenzaam.
Ja, ongetwijfeld. Ik herken het van mijn eigen moeder, die was in de eerste paar jaar na het overlijden van mijn vader ongeveer zoals Ollegrieze beschrijft, zij het iets minder extreem. Verdriet, rouw, eenzaamheid, radeloosheid. Allemaal heel erg, en heel begrijpelijk. Maar wel vervelend als je zelf degene bent die constant geclaimd wordt en de volle laag krijgt die de buitenwereld niet krijgt.
Ik vond het een heel naar en pijnlijk proces, niet alleen om mijn mijn moeder zo te zien, maar ook voor mezelf om het dusdanig te begrenzen dat het voor mij ook een beetje leefbaar bleef.
fotovanvroeger schreef:
05-05-2023 17:18
De avond daarvoor gaan we een avondje uit en volgens m’n moeder zeg ik tegen haar altijd dat ik niets voor/met haar kan doen als we in een weekend een avondje uit gaan (wat niet klopt). En nu komt kleinzoon de dag na een avondje uit en valt ze erover dat dat dan wel kan.

Het is sowieso altijd drama als ik andere plannen heb wanneer m’n moeder iets van me wil.
Balen zeg. Maar daar helpt echt alleen een Teflon laag tegen. Tegen dit soort onredelijkheid kun je niet argumenteren. Dus gewoon van je af laten glijden. Als ze bluft, ga er maar in mee (oh nou, dan vier ik moederdag wel helemaal niet! Jij: oké). Kijken wat ze doet. En niet leuk, maar misschien wel nodig: vertel haar zo min mogelijk.
Susan schreef:
05-05-2023 17:08
Waarom is ze dan zo verongelijkt? Op welke manier voelt ze zich hierdoor benadeeld? Ik snap het helemaal niet.
Mijn moeder heeft dit ook. Ik denk dat ze teveel alleen zitten en dan verbanden gaan leggen die er niet zijn.
Ik heb ook weleens het gevoel dat ze net als kleinere kinderen iets 'vervelends' voelen en dan alles waar ze zich vervelend over voelen komt erbij.
Dus je verheugt je op je kleinkind, je bent niet enthousiast als je daar bent (dat dat door het eigen gekat komt is niet relevant) dus boehoe blijf maar voor altijd weg.
Alle reacties Link kopieren Quote
fotovanvroeger schreef:
05-05-2023 16:16
Ik was er al een beetje bang voor. Vanochtend heb ik in m’n enthousiasme verteld dat de kleinzoon van mijn man binnenkort voor het eerst een paar uurtjes bij ons komt.

Helemaal fout, ik krijg net een telefoontje van m’n moeder die half huilend vertelt dat ze moederdag niet viert, dat ze het uitstapje waar ik haar naartoe zou brengen afzegt en dat ik iets wat ik binnenkort voor haar zou doen ook niet meer hoef te doen. Want ze komt toch altijd op de allerlaatste plaats.

Hoe heb je hierop gereageerd? Is het een optie om te zeggen: 'oke dan niet, doei'?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven