Norwood vrouwen: hoe verslaafd zijn we?

Hoi Isolde,

Ik heb het boek ook liggen en heb er stukken uitgelezen. Ik herken bepaalde dingen wel, maar voor de rest was het voor mij tamelijk over the top.

Ik herkende mezelf erg in het mezelf wegcijferen voor de ander.

Ik heb daar na veel vallen en opstaan veel over nagedacht. Ik deed het uit onzekerheid om te laten zien dat ik een goede vrouw ben.

Nu begin ik steeds meer te zien dat bij mij veel om prestatie draait. Als ik goed presteer dan levert dat namelijk wat op: aandacht, erkenning, zorg, warmte enz.

Ik heb dit ook op professioneel vlak gedaan, mezelf wegcijferen en over grenzen gaan. Net zolang tot ik een burnout kreeg.

Dat was echt een dieptepunt. Niet meer kunnen presteren en de burnout zien als falen.

Dit presteren heeft alles met mijn opvoeding te maken en met mijn karakter. Ik schrijf dit nu in een paar regels op, maar ik ben nu wel al een jaar verder met mijn therapie. Ik lees ook veel en dat helpt me mijn weg terug te vinden. Ik vond het boekje - Godinnen in elke vrouw - erg verhelderend.

Veel succes met je zoektocht. Het is zwaar, maar ook mooi om jezelf te ontwikkelen, geen groei zonder pijn.

Hug en sterkte.

Beste Isolde,



Het door jou geopende topic is dus een soort subtopic van het minnaressentopic.

Ik heb het boek nog niet gelezen maar heb wel enige tijd geleden het boek van Carolien Roodvoets gelezen (De duivelsdriehoek) en vond dit al erg confronterend.

Ja, ik ben verslaafd. Het klinkt als een soort AA bijeenkomst: "Ik ben JdV en ik ben verslaafd

Ach, ik kan er een lachje achter zetten maar het is dieptriest natuurlijk.

Hoe langer onze "relatie" duurt, hoe meer het op een verslaving gaat lijken.

Raar toch dat het zo rationeel te benoemen is maar er gevoelsmatig niets aan te doen lijkt.

Ik heb dan wel geen andere man in mijn leven maar merk wel dat mijn werk en privéleven er steeds meer onder gaat lijden.

Lees maar eens mee op het minnaressenforum....zo heel erg, confronterend, herkenbaar!

Sterkte!!



Groet,



JdV.

Count me in

Het Monsterverbond van Caroline Roodvoets is ook erg goed. Dat gaat over foute mannen. Dan is er ook nog een boek"Als liefde pijn doet en je weet niet waarom". Dit boek is helemaal confronterend voor vrouwen die een man hun hele doen en laten laten bepalen. Maar door schade en schande wordt men wij nietwaar?? Ik in ieder geval wel.

Hoi, ik heb toevallig twee weken het boek van Norwood tweedehands gekocht en vervolgens in 1 adem uitgelezen.

Enorm herkenbaar, vooral dat je de patronen uit je jeugd zo makkelijk herhaalt bij je latere relaties.

Ik vind dat Norwood erg veel nadruk legt op alcoholische gezinnen; zelf had ik een zwaar schizofrene en agressieve vader, dus dat alcoholverhaal is niet zo op mij van toepassing, maar:

Het opzoeken van onbereikbare, emotioneel afstandelijke mannen, DAT herken ik wel. Zelfs in mijn huidige relatie, waarvan ik dacht dat het dit keer echt allemaal anders, beter, mooier was, komen dezelfde dingen weer terug.



En, ander puntje, maar ik had zo ENORM de neiging om Bouw78, die een topic opende over hoe vreselijk empathisch hij is en dat hij toch steeds weer in dezelfde valkuil trapt ("waarom overkomt mij dit steeds, boehoe") dit boek aan te raden!!!

Hij is weliswaar geen vrouw, maar zijn gedrag is hetzelfde als bij de verslaafde vrouw, zijn woorden komen letterlijk uit Norwood's boek!



Maar goed, dat buiten beschouwing gelaten: ben heel benieuwd naar wat we op dit topic van elkaar kunnen leren.



Liefs,



LaFrançaise

Isolde,

toch vertel je duidelijk dat je er nog erg veel plezier aan beleefd aan de relatie met de getrouwde man.

Erg tegenstrijdig dit topic m.i..Want hier bevestig je duidelijk de pijn die je ervan ondervind.Je huishouden je werk mss. wel meer verwaarloosd hebt,voor een GM die je uiteindelijk niets te bieden heeft waarom ga je er dan voor?

Begrijp me niet verkeerd .Ik vraag me alleen af wat je hier opend is zo tegenstrijdig met het andere wat je er over zegt.

Ik hoop dat je er voor jezelf uit komt en jezelf belangrijk leert te vinden nu eens een keer.Echt zo de moeite waard meis.



Het boek van Norwood is idd. erg gericht op alcohol in het gezin.Doch zeer de moeite waard geweest voor mij om mezelf belangrijk te vinden ipv. grenzen verleggen,of het zal wel zo zijn/horen>lees mezelf wegcijferen om maar gezien te worden/te pleasen.

Face2 schreef op 26 oktober 2007 @ 13:34:

Doch zeer de moeite waard geweest voor mij om mezelf belangrijk te vinden ipv. grenzen verleggen,of het zal wel zo zijn/horen>lees mezelf wegcijferen om maar gezien te worden/te pleasen.

Precies hetzelfde voor mij!!!



Zit nu alleen met het probleem dat mijn man (een nogal pril huwelijk, dit jaar getrouwd) dus heel moeilijk reageert op mijn verworven inzichten.

Stoppen met pleasen (of het in ieder geval herkennen als het weeeeer gebeurt) verandert echt veel in je relatie, merk ik.



Face2, had jij een relatie toen je het boek las? En zo ja, merkte je ook dat je relatie ook anders wordt naar aanleiding van inzichten uit het boek?



Groetjes,



LaFrançaise

Lafrancaise ik had een relatie van 5jr. met een getrouwde man.Ik vertel liever niet meer teveel erover want heb mezelf bevrijd van een langdurig web/verslaving wat ik mede zelf ook instand hield.

heb de afgelopen 3jr. met mezelf gevochten dat ik dit kon.Dat ik kon wachten op het moment dat het zou kunnen(nu nog 5jr. te gaan zeg maar) wat ik weigerde.heb 3jr. terug gesprekkenn gehad bij psycholoog van de zomer dit weer aangevraagd omdat ik er zo zat van was en zo verstrikt zat.Definitief een eind eraan gebreid met GM en toen kwam de pijn waar ik niet mee overweg kon.(die pijn had ik al de tijd ook,maar compenseerde dat (met na weer een zoveelste break) toch weer samen komen met GM om vervolgens weer even te teren op...en dat wilde ik nu echt niet meer).Heb toen het boek ook gelezen en ik las en las in 1 adem en herkende veel en kon toen eindelijk besluiten dit wil ik nooit meer.

ps:zit/zat zelf niet in een relatie.Was wel net uit een destructieve relatie gestapt van 19jr..

@Face2:

ik begrijp wat je bedoelt...

niet op ingaan als je er niet meer over wilt praten inderdaad, was gewoon benieuwd.

Ik wou zeggen dat het sterk van je is om er in ieder geval mee te zijn gestopt, maar ja, dat maakt de pijn niet minder en dat weet je zelf ook wel, dat het sterk van je is. Alleen jij weet wat het je heeft gekost om die knoop door te hakken, nietwaar?

Hoop dat de psycholoog je helpt; luisterend oor en zo.



Heb zelf nooit iets met een GM gehad... wel constant en voortdurend met eikels, jeweetwel, van die mannen die zo onbereikbaar lijken en verdomd, dan blijken ze het nog echt te zijn ook.

Onbereikbaar als GM lijkt me nog erger... hoewel, samenleven met iemand die doet of je niet bestaat is ook geen pretje. Eerder het tegenovergestelde, eigenlijk.



Anyway, beetje warrig verhaal van me, maar:

bedankt voor je reactie.



En voor wat het waard is: sterkte.

Echt!

Mijn herkenning v/h boek was vooral het onbereikbare aantrekken vwb. idd. relaties.Mijn vader was onbereikbaar voor mij.En mijn moeder maniesche depessies.

GM verzweeg het niet,vrouw wist ervan.Maar hij bleef bij haar.Dat kan/kon ik niet want idd. ook al wist ze het ze wilde er niets van weten.Dát maakte voor mij dat ik dacht huh?Ik heb hier echt mee te kappen.Ik deed zo mijn best,voor wat?Oja ik ontving al zijn liefde echt je kon het zo gek niet bedenken maar uitreindelijk bleef ik verzwegen in zijn echte wereld.En gelukkig ben ik zo sterk geweest idd. het heeft me heeeeel veel gekost klopt.Mijn kinderen ook.

Dat was precies mijn herkenning.... de onbereikbaarheid.

Goh leuk hee, een man die met zichzelf in de knoop zit, DAAR ga ik wat mee beginnen. Stom, maar zo werkt het voor mij.

Leuke, beschikbare kerels vind ik enorm bedreigend of saai...

Had ook een onbereikbare vader want zo gek als een deur en agressief op de koop toe. Moeder depressief en afwezig en toen jong gestorven (kon ze ook niets aan doen, maar verklaart wel een hoop vwb mijn houding in relaties).



Echt, dat boek van Norwood beschreef soms letterlijk hoe mijn relaties in elkaar zaten/zitten.

Jij ook sterkte,kan je jammer genoeg niet helpen met jou vraag aan mij.Ik had geen relatie meer.Weet alleen dit>ik wil nooit meer zover gaan.Mijn knop is om in welke vorm van relatie ook maar.Ouders/ex/GM of wie ook maar.



GM blijkt al jaren (40jr. samen!)in een verkeerd jasje te zitten wat ik uit hem heb getrokken.Het is geen slecht huwelijk maar wat hij bij mij vond had hij thuis niet.Prima,heb er 5jr. aan meegedaan,maar zo zit ik niet meer in elkaar,ik ga nu verder.

Tis genoeg geweest.

Face2 schreef op 26 oktober 2007 @ 14:50:

Weet alleen dit>ik wil nooit meer zover gaan.Mijn knop is om in welke vorm van rellatie ook maar.Ouders/ex/GM of wie ook maar.

Gelijk heb je !!!!!!

lafrancaise2 schreef op 26 oktober 2007 @ 14:55:

[...]





Gelijk heb je !!!!!!

Thnx.

Lafrancaise even mbt. jouw relatie/huwelijk.Je man ondervind veranderingen nu vwb. jou hoe jij een e.e.a. niet meer wilt?Pleasen?Hem nar de zin maken zeg maar maar ondertussen jezelf kwijtraken?Praat er met hem over dat je dit bezig houdt heeft gehouden en je het boek hebt gelezen en ja dat je niet meer jezelf wilt wegcijferen.Je huwelijk is nog pril maar als je het wiltlaten werken lijkt het me dat je dit bespreekbaar hebt te maken.Mss. niet een leuk gesprek maar mss. wel verhelderend voor beide?

Ja dat is dus het punt... ik had het boek gelezen en herkende zoveel dat ik het er een paar dagen erna met hem over heb gehad.

Gewoon, van: ik herken dit en dat, en ik zie ook wel waar het vandaan komt. Zonder het direct op hem te betrekken, meer om over mij te praten.

Maar: hij vond het allemaal maar onzin, zei dat het psychologisch gel*l was waar ik alleen maar problemen mee maak die er niet zijn en nog meer van dat soort opmerkingen.

Nu zou ik, normaal gesproken, direct mijn mond hebben gehouden (voor de lieve vrede, weetjewel), maar ik had net dat boek gelezen, dus: ik zei wat terug.

In de trant van dat het voor MIJ belangrijk was, en dat Ik veel herkende, en dat het dus wel prettig zou zijn wanneer WIJ daarover zouden kunnen praten.

Niet dus.

Dat is op een hele vervelende ruzie uitgelopen waarin o.a. bleek dat hij al weken mijn emails achter mijn rug om leest, etc etc, kortom, het ging over van alles maar niet over waar het me in eerste instantie om ging, nl het boek en wat dat met me deed.



Sindsdien weinig verbetering. Hij is teruggetrokken en erg afstandelijk, en ik doe een heeeeeeel stuk minder moeite dan vroeger om hem weer te ontdooien, dus er verandert momenteel niet veel.



Beetje lang verhaal, maar zo staan de zaken er nu voor.

Weet niet hoe ik dit moet oplossen of aanpakken; ben nog erg in dubio of ik nou wel of niet weer een poging moet wagen om met 'm te praten, en zo ja hoe ik me dan op moet stellen, enzovoort.



Maar op het moment is het gewoon heel koud tussen ons, met veel haha-grappig-bedoelde gemene opmerkingen van zijn kant, en bepaald geen pretje.

Kleine toevoeging:

hij blijkt dus ineens ook erg controlerend en jaloers te zijn, en vraag me nu hard af wanneer ik hierachter zou zijn gekomen als ik NIET laatst met hem was gaan praten.

Gatsie dat is erg vervelend afgelopen dus en wat ik eruit opmaak is dat hij geen zin heeft jou te begrijpen.

Ben je ook net getrouwd,staat er dit tussen jullie

Waarvoor las hij je mails als ik vragen mag?

Vind overigens dat hij je dus niet gelijkwaardig behandeld de manier waarop hij eea. zegt over spych. gel*l.Leuk voor jou zeg.Tsja aan jou of jij moeite wilt doen zo je eerder dus ook alsmaar deed.Voor de goede vrede dus, maar Lafrance dat is geen goed relatie voor de goede vrede.Heb je een beetje nu wish I could turn back time?Mag ik je leeftijd vragen?

Die mails inkijken was voor hem kennelijk iets van er is iets aan de hand?.Hij merkte eea. dat je anders bent?Dan nog!Hij kan toch praten met je,waarom acjhter je rug om mails lezen?

Dit is niet goed Lafrance.Wat wil jij met hem?Wil je er voor gaan samen?Of heeft eea. je ogen geopend mbt. het lezen v/h boek en gezien zijn reactie daarop toen je er met hem over sprak?

Excuus voor event.typfoutjes,ik typ te snel.

Lafrancaise, mss. zit ik er wel helemaal naast hoe ik eea. zie vwb. jouw situatie.

Hoi Face2,



ja, eerlijk gezegd heb ik nu wel een beetje dat ik denk: heb ik een fout gemaakt door met hem te trouwen.

Ik ben overigens 31, hij 38.



Het zit allemaal een beetje ingewikkeld in elkaar: ik had al een maand of twee het gevoel dat er iets was. Ik kon niet zo goed precies zeggen wat, maar.... van die kleine dingen. Ineens veeeeel minder zeggen dat hij gek op me is, me minder aanraken, soms hele avonden niks tegen me zeggen. Ik snapte er niks van, voelde me superrot want als ik vroeg of er iets was, dan was IK gekke eppie, moest me niet aanstellen, enzovoort. En maar proberen het "goed" te maken (maar WAT dan? ik wist niet eens wat er was), en maar proberen hem weer "blij" te krijgen. Werd er echt wanhopig van.



Vervolgens vond ik in een tweedehands boekhandel het boek van Norwood.

En las ineens mijn eigen gedrag terug. Best confronterend... dat pleasen, jezelf gewoon vergeten, een jaar geleden was ik nog een mooie zelfverzekerde vrouw, en nu voel ik me niks meer waard en hartstikke ongelukkig, enzovoort. En dat allemaal voor/door een man.



Dus toen ik na het lezen van dat boek ineens wel mijn mond opendeed nam ik geen genoegen meer met ontkennen; ik WIST dat er iets was, al twee maanden, en jahoor, toen kwam de aap uit de mouw.

Hij was ineens gaan denken dat ik mijn ex nog sprak of zag (wat echt totaal uit de lucht gegrepen is). En in plaats van met me te praten is ie me gaan controleren. Zonder iets te zeggen, natuurlijk. En omdat hij van alles wat hij las verkeerd heeft geinterpreteerd werd hij steeds afstandelijker; hij denkt dat hij "bewijs" heeft gevonden van van alles, terwijl hij soms halve zinnetjes uit een hele mail verkeerd begrijpt en dan alleen dat nog wil zien en de rest van de mail gewoon niet.

Daar komt bij dat ik Nederlands ben en hij Frans (ik woon in Frankrijk) en hij voelt zich buitengesloten en bedreigd dat ik ook in het Nederlands en Engels communiceer... Dat kan hij niet volgen en *dus* denkt hij dan dat ik vreemdga / bij hem wegga / hem voorlieg.



Terwijl degene die liegt, dat is HIJ. Hij heeft al die tijd een spelletje gespeeld en me voor het lapje gehouden, maar daar wil hij niet over praten.... Hij heeft gelijk en ik ben de boosdoener.

Je begrijpt dat de situatie echt erg vervelend is momenteel.



Heb zoals gezegd geen idee hoe we hier uit moeten komen.... Wil in principe wel bij hem blijven, ben niet voor niets getrouwd, maar dan wel zoals hij was voordat hij dat rare jaloerse gedrag begon te vertonen.

Het is hard om te zeggen, maar af en toe doet hij me ECHT aan mijn gekke vader denken. Terwijl we, toen we elkaar ontmoetten, het zo enorm fijn hadden samen.



En als zijn gedrag nou nog een reden had... Maar ik heb echt niks fouts gedaan, geen exen gezien (hoe zou dat moeten??? ik zit in Frankrijk!!), niks.

Volgens een goede vriend van me komt het omdat hij erg onzeker is, mijn man... bang dat hij me kwijt gaat raken of zo, en dat verklaart dan volgens hem dat gedrag.



Maar hoe dan ook, ik zit er maar mooi mee.

Wil deze keer (dit is de zoveelste relatie met iemand die controlerend/jaloers/overheersend is) een echte oplossing, niet weer in hetzelfde schuitje terecht komen maar dan met een ander...

Dus hoop nog steeds dat wij dit samen kunnen oplossen.

Alleen: ik zou niet weten hoe.



Beetje lang verhaal weer, sorry, maar dacht dat ik het maar beter ff goed uit kon leggen

Jeetje Lafrance(verkort het ff voor gemak).



Nare situatie maar ik maak er heel erg opuit helaas dat het aan hem ligt en zéé® zeker niet aan jou.

Als hij niet ergens over praat wta hem 'dwars' zit en vervolgens dingen gaat zien die er totáál niet zijn dan gaat het een eigen weggetje volgen in zijn hoofd.Gevolg>jij bent de boosdoener terwijl er niets is wat jij doet.In zijn ogen doe je wat, je hebt contact met ex(?) of een andere kennis/vriend/din.Waaruit hij meteen opmaakt dat je ander contact hebt dan hij klaarblijkelijk vermoedt.Jij geen kans ziet dit voor te leggen aan hem want hij heeft zijn verhaal al zwart op wit in ZIJN hoofd.Hij is denk ik idd. bang je te verleizen maar dit werkt dus enkel en alleen averechts en hij doorziet dat niet.Want ... vul maar in.



Heeft hij geen notie gehad ooit dat je wel gewoon contact wilt behouden en dat dat gewoon kan en er verder niets aan de hand is of heb je dat nooit voorgelgd aan hem dat jij behoefte hebt aan gewoon normaal contact en verder niets aan de hand?Of heb je contact zonder dat hij er van afweet?



Erg malafide ook dat jij iets goed tracht te maken,waar ik in kan komen herken het maar al te goed,(voor de goede vrede!!) maar jij je van geen kwaad bewust bent,terecht.Want er is ook niets toch?Maar uiteindelijk barst de bom dan en controleerd hij jou.En of dat uit onzekerheid is,dat maakt niet dat hij dit kan maken.Hij vertrouwd je dus niet.Dat is werekelijk zijn probleem em N.B. lijkt het alsof jij het probleem bent.Ja en daar kan iik (nogmaakls) alleen van maken dat hij dat over zich afroept niet jij.



Hoe op te lossen.

Praten,hém duidelijk maken er is niets en dat het toch echt zijn probleem is en je er met hem samen uit wil komen maar als hij je niet vertrouwd dan vrees jij het ergste en dat zijn gedrag meer veroorzaakt dan er werkelijk aan de orde is.