Relaties
alle pijlers
Norwood vrouwen: hoe verslaafd zijn we?
donderdag 25 oktober 2007 om 10:32
Afgelopen zomer heb ik het boek "Als hij maar gelukkig is" van Robin Norwood gelezen en ik moet zeggen dat het heel herkenbaar was. Halverwege heb ik het zelfs moeten wegleggen omdat er veel onverwerkte pijn uit mijn verleden opeens naar boven kwam. Ik heb een heel weekend alleen maar zitten huilen. Vanuit mijn tenen kwam het en het was niet te stoppen.
Het lezen van het boek was voor mij het startpunt om mijn leven eens goed onder ogen te zien. Elke relatie die ik heb gehad valt onder de categorie "verslaving" in de zin van: alles opzij zetten voor die ene en zijn wensen en verwachtingen. Zo erg zelfs dat ik er begin dit jaar overspannen van ben geraakt omdat ik zelfs mijn werk en huishouden ervoor verwaarloosde. En dat voor een (met een ander) getrouwde man........die mij dus eigenlijk niets te bieden heeft in de zin van een relatie.
Zijn er vrouwen hier die dit herkennen en ervaringen willen uitwisselen?
Isolde
Het lezen van het boek was voor mij het startpunt om mijn leven eens goed onder ogen te zien. Elke relatie die ik heb gehad valt onder de categorie "verslaving" in de zin van: alles opzij zetten voor die ene en zijn wensen en verwachtingen. Zo erg zelfs dat ik er begin dit jaar overspannen van ben geraakt omdat ik zelfs mijn werk en huishouden ervoor verwaarloosde. En dat voor een (met een ander) getrouwde man........die mij dus eigenlijk niets te bieden heeft in de zin van een relatie.
Zijn er vrouwen hier die dit herkennen en ervaringen willen uitwisselen?
Isolde
vrijdag 26 oktober 2007 om 18:47
Oeps ook wel een lange lap van mij. 
Lafrance nogmaals dit is mijn visie,zo je merkt ga ik uit van jou belang,en vervolgens denken hoe ik het zou doen en vooral!! niet zou doen meer!!Het boek heeft mij dus ook flink wakker geschud voor in case of nieuwe relatie.Ik wil je in geen geval iets opleggen als alleen proberen mee te denken nav. van wat jij zegt.
Lafrance nogmaals dit is mijn visie,zo je merkt ga ik uit van jou belang,en vervolgens denken hoe ik het zou doen en vooral!! niet zou doen meer!!Het boek heeft mij dus ook flink wakker geschud voor in case of nieuwe relatie.Ik wil je in geen geval iets opleggen als alleen proberen mee te denken nav. van wat jij zegt.
zaterdag 27 oktober 2007 om 12:30
Hoi Face2,
je bent lief hoor, door mee te denken en ik voel me nergens toe gedwongen
Manlief is weg voor zijn werk sinds gisterochtend, komt vanavond pas weer terug en heb gisteravond en vandaag heerlijk in mijn eentje genikst, overal een beetje over nagedacht, enzovoort.
Ik zie wel weer hoe het gaat als hij straks thuiskomt, in ieder geval ga ik één dezer dagen nog een keer een poging wagen om met hem te praten.
Al was het alleen maar om hem te zeggen dat hij met dat gedrag van nu juist precies bereikt wat hij niet wil: namelijk dat ik bij hem weg ga.
Vind dat wel een hele stap; nogmaals, ben niet voor niets getrouwd, maar zo kunnen we ook niet verder.
Voel me constant alsof ik op mijn tenen moet lopen en het gevoel dat ik gecontroleerd ben, ik word er steeds bozer over!!!!
Het is alleen allemaal zo ingewikkeld... woon in Frankrijk en als we uit elkaar zouden gaan, moet ik echt veel ingrijpende beslissingen erbij gaan nemen... zoals: waar ga ik wonen, ga ik terug naar Nederland of juist naar een ander land, ik moet dan ander werk gaan zoeken, weer helemaal opnieuw een leven opbouwen, enzovoort.
Maar nogmaals: ik ben er nog niet over uit.
Weet alleen steeds zekerder dat ik niet over me heel wil laten lopen, door niemand niet en al helemaal niet door degene die zegt van me te houden!!!
Ik ga er een fijne dag van maken,
liefs,
LaFrançaise
je bent lief hoor, door mee te denken en ik voel me nergens toe gedwongen
Manlief is weg voor zijn werk sinds gisterochtend, komt vanavond pas weer terug en heb gisteravond en vandaag heerlijk in mijn eentje genikst, overal een beetje over nagedacht, enzovoort.
Ik zie wel weer hoe het gaat als hij straks thuiskomt, in ieder geval ga ik één dezer dagen nog een keer een poging wagen om met hem te praten.
Al was het alleen maar om hem te zeggen dat hij met dat gedrag van nu juist precies bereikt wat hij niet wil: namelijk dat ik bij hem weg ga.
Vind dat wel een hele stap; nogmaals, ben niet voor niets getrouwd, maar zo kunnen we ook niet verder.
Voel me constant alsof ik op mijn tenen moet lopen en het gevoel dat ik gecontroleerd ben, ik word er steeds bozer over!!!!
Het is alleen allemaal zo ingewikkeld... woon in Frankrijk en als we uit elkaar zouden gaan, moet ik echt veel ingrijpende beslissingen erbij gaan nemen... zoals: waar ga ik wonen, ga ik terug naar Nederland of juist naar een ander land, ik moet dan ander werk gaan zoeken, weer helemaal opnieuw een leven opbouwen, enzovoort.
Maar nogmaals: ik ben er nog niet over uit.
Weet alleen steeds zekerder dat ik niet over me heel wil laten lopen, door niemand niet en al helemaal niet door degene die zegt van me te houden!!!
Ik ga er een fijne dag van maken,
liefs,
LaFrançaise
zaterdag 27 oktober 2007 om 14:16
Hoi Lafrance, maak er een leuke dag van voor jouzelf,je bent lekke ralleen even nu en laat je gedachten de vrije loop.Besluiten hoeft ook bij lange niet toch.
En mocht dat in de toekomst toch zo uitvallen dan is het idd. een hele stap/happening en ligt je leven even op de kop maar blijf positief hoe moeilijk ook.Uiteindelijk als jij wilt komt het weer goed.
Ik maak er ook een leuke dag van,ben op de helft.
Mijn woonkamer helemaal aan het veranderen.Allerlei tierelantijntjes welke het ozoo gezellig en huiselijk/knus ook maken.Maar toch wat op uit gekeken en ik maak wat meer vrije ruimte overal.Ik hou van ruimte in huis.
Vooral veel lichte warmwitte kleuren toepassen met kleden over de witte banken,roomwitte kaarsen her en der.Kussens en wat rolkussens gehaald van lekkere stof én roomwit.Staat erg mooi bij mijn koloniale meubelstukken.
Hmmmm heb zin in de komende maanden zo toch wel.Ben eigenlijk geen wintermens maar ik maak het cosy hier in huis voor mij en de kinderen.
Tot forum's.
Liefs terug.
En mocht dat in de toekomst toch zo uitvallen dan is het idd. een hele stap/happening en ligt je leven even op de kop maar blijf positief hoe moeilijk ook.Uiteindelijk als jij wilt komt het weer goed.
Ik maak er ook een leuke dag van,ben op de helft.
Mijn woonkamer helemaal aan het veranderen.Allerlei tierelantijntjes welke het ozoo gezellig en huiselijk/knus ook maken.Maar toch wat op uit gekeken en ik maak wat meer vrije ruimte overal.Ik hou van ruimte in huis.
Vooral veel lichte warmwitte kleuren toepassen met kleden over de witte banken,roomwitte kaarsen her en der.Kussens en wat rolkussens gehaald van lekkere stof én roomwit.Staat erg mooi bij mijn koloniale meubelstukken.
Hmmmm heb zin in de komende maanden zo toch wel.Ben eigenlijk geen wintermens maar ik maak het cosy hier in huis voor mij en de kinderen.
Tot forum's.
Liefs terug.
zaterdag 27 oktober 2007 om 14:59
He Isolde,
Ben je er ook nog? Ik heb ´jouw boek´ een keer genoemd op het minaressen topic en kreeg direct de wind van voren. Kwam een beetje te dicht bij denk ik. Terwijl ik uit mijn minaressen periode duidelijk herkenning zag in hetgeen in Norwoods boek geschreven wordt.
Ik wilde je nog melden dat ik van mijn coach het boek Leven in je leven van Young aangeraden heb gekregen. Ik heb het nog niet gelezen, maar misschien heeft het ook je interesse en geeft het je hou vast.
Groeten en succes.
Ben je er ook nog? Ik heb ´jouw boek´ een keer genoemd op het minaressen topic en kreeg direct de wind van voren. Kwam een beetje te dicht bij denk ik. Terwijl ik uit mijn minaressen periode duidelijk herkenning zag in hetgeen in Norwoods boek geschreven wordt.
Ik wilde je nog melden dat ik van mijn coach het boek Leven in je leven van Young aangeraden heb gekregen. Ik heb het nog niet gelezen, maar misschien heeft het ook je interesse en geeft het je hou vast.
Groeten en succes.
zaterdag 27 oktober 2007 om 17:41
zondag 28 oktober 2007 om 20:51
Hai Dertig,
Ik was een weekendje weg met mijn GM dus vandaar dat ik niet kon posten.
IK ben nu al een paar weken bij een praatgroep voor "Norwoodvrouwen" en ik moet zeggen dat dat ook heel verhelderend werkt. Iedereen heeft weer zijn eigen ervaringen hiermee. En allemaal een eigen achtergrond.
Ik wil ook nog steeds het boek "niemandskinderen" lezen. Dat schijnt ook heel goed te zijn.
zondag 28 oktober 2007 om 21:09
Hai Face,
Ik beleef ook inderdaad nog heel veel plezier met mijn GM. Sterker nog: mijn relatie met hem is zelfs verder verdiept sinds mijn "crisis". Hij begrijpt mij volkomen en we hebben al vele diepgaande gesprekken hierover gehad.
Sinds ik het boek heb gelezen heb ik mijn leven wel omgegooid; ik heb me veel meer geconcentreerd op mijn eigen leven. I.p.v. steeds maar bezig te zijn met mannen. Ik doe nu leuke dingen voor mijzelf. Ik ben begonnen met een praatgroep en een hobbiecursus.
Maar voorlopig geef ik mijn relatie met GM nog niet op. Deze relatie is voor mij heel veilig omdat ik hierbij niet de kans loop er helemaal ingezogen te worden en mijzelf kwijt te raken. En daarnaast hou ik ook nog heel erg veel van hem.
Dus deze relatie doet mij geen pijn zoals je zegt maar die pijn komt uit mijn verleden. Dus het heeft ook geen zin om die pijn bij hem neer te leggen. Het is m.i. beter de pijn toe te laten en te herkennen waar hij vandaan komt.
maandag 29 oktober 2007 om 08:19
Hoi Lillith.
Niemandskinderen.
Dat beschrijft een onveilge jeugd en dan vooral het niet (kunnen) houden van je kind(eren).
Was dat bij jou als kind(of nog) het geval?
Dank voor je reactie.Ik begrijp nu wat beter wat je zegt over je relatie met GM waarvan je nog geniet en dat die zelfs verdiept is.En dat hij niet de pijn is en je hetgeen je pijn wel is dat niet op hem hebt af te schuiven.
Ik daarentegen deed dat wel maar weet nu ook dat dat niet had gemoeten.Het is makkelijk je pijn op een ander af te schuiven.Begrijp me niet verkeerd GM heeft me wel degelijk pijn gedaan waardoor oud zeer (verdrongen maar ook eigenlijk aanwezig,iets wat je meeneemt) weer volledig aanwezig was.Ik weet ook dat ik GM toeliet en tegelijkertijd daarmee niet overweg kon.
Wat je zegt over je leven omgegooit en meer op jezelf gericht nu, ik heb hetzelfde gedaan.Mede dankzij het boek ook maar mede ook dat ik er zat van was me te laten leiden door dingen die ik eigenlijk niet wil en tegen beter weten in toch aanga.
Denk nu aan mezelf en laat niet meer over me heen gaan of tevreden zijn met te weinig.Of zwijgen voor de lieve vrede of het allemaal bekomen om maar belangrijk te mogen zijn.
Dát is ook de pijn van jou, als ik het goed heb.Niet gezien worden en dat for granted genomen hebben.
Ik heb nu geleerd ook dat een rugzak ook geleegd kan.Toch weet ik zeker dat mijn relatie met GM nooit één zou zijn van blijven.Waar ik wel naartoe werkte.
Nu weet ik ook dat ik téveel wilde wat niet kwam.Ik focuste me téveel op hij vind mij wél de moeite waard,dus verwachtte ik van hem dat hij zijn andere leven achter zich liet.
Ik ben me ervan bewust dat het deels aan mij lag omdat ik er niet mee overweg kon.
Wat jij met GM hebt is van een heel ander kaliber dan waar ik in zat.Jij hebt duidelijke afspraken waar jullie je beide aan (kunnen) houden.Wij hadden die ook maar de afspraken waren zo tegenstrijdig waardoor er alleen maar hoop gecreeérd werd..
Je zei al tegen Marije geloof ik,zo zou jij dat ook niet kunnen op zo een manier.GM kan komen maar het kan ook zomaar zijn dat hij niet komt opdagen,oid.Dat is zo leven in onzekerheid.Dat houdt je niet vol.
En je weet, ik kon niet met mijn geweten in het reine komen vwb. zijn vrouw.
Nou genoeg erover.
Ik wens je het allerbeste.
Face.
Niemandskinderen.
Dat beschrijft een onveilge jeugd en dan vooral het niet (kunnen) houden van je kind(eren).
Was dat bij jou als kind(of nog) het geval?
Dank voor je reactie.Ik begrijp nu wat beter wat je zegt over je relatie met GM waarvan je nog geniet en dat die zelfs verdiept is.En dat hij niet de pijn is en je hetgeen je pijn wel is dat niet op hem hebt af te schuiven.
Ik daarentegen deed dat wel maar weet nu ook dat dat niet had gemoeten.Het is makkelijk je pijn op een ander af te schuiven.Begrijp me niet verkeerd GM heeft me wel degelijk pijn gedaan waardoor oud zeer (verdrongen maar ook eigenlijk aanwezig,iets wat je meeneemt) weer volledig aanwezig was.Ik weet ook dat ik GM toeliet en tegelijkertijd daarmee niet overweg kon.
Wat je zegt over je leven omgegooit en meer op jezelf gericht nu, ik heb hetzelfde gedaan.Mede dankzij het boek ook maar mede ook dat ik er zat van was me te laten leiden door dingen die ik eigenlijk niet wil en tegen beter weten in toch aanga.
Denk nu aan mezelf en laat niet meer over me heen gaan of tevreden zijn met te weinig.Of zwijgen voor de lieve vrede of het allemaal bekomen om maar belangrijk te mogen zijn.
Dát is ook de pijn van jou, als ik het goed heb.Niet gezien worden en dat for granted genomen hebben.
Ik heb nu geleerd ook dat een rugzak ook geleegd kan.Toch weet ik zeker dat mijn relatie met GM nooit één zou zijn van blijven.Waar ik wel naartoe werkte.
Nu weet ik ook dat ik téveel wilde wat niet kwam.Ik focuste me téveel op hij vind mij wél de moeite waard,dus verwachtte ik van hem dat hij zijn andere leven achter zich liet.
Ik ben me ervan bewust dat het deels aan mij lag omdat ik er niet mee overweg kon.
Wat jij met GM hebt is van een heel ander kaliber dan waar ik in zat.Jij hebt duidelijke afspraken waar jullie je beide aan (kunnen) houden.Wij hadden die ook maar de afspraken waren zo tegenstrijdig waardoor er alleen maar hoop gecreeérd werd..
Je zei al tegen Marije geloof ik,zo zou jij dat ook niet kunnen op zo een manier.GM kan komen maar het kan ook zomaar zijn dat hij niet komt opdagen,oid.Dat is zo leven in onzekerheid.Dat houdt je niet vol.
En je weet, ik kon niet met mijn geweten in het reine komen vwb. zijn vrouw.
Nou genoeg erover.
Ik wens je het allerbeste.
Face.
maandag 29 oktober 2007 om 10:21
Hello allemaal,
man is weer terug en we zijn zaterdagavond uitgegaagn (op mijn verzoek, zag het alweer voor me, een avond naast een sjaggerijn op de bank).
Dat was ERG leuk, lagen pas om vijf uur in bed, en gisteren tijdens het kateren toch maar weer proberen te praten.
Geloof dat ie nu iets beter begrijpt wat ik bedoel, en in ieder geval heeft hij nu gezien hoe zijn koude gedrag mij kwetst, dus hij gaat daar verandering in aanbrengen. Ik heb namelijk letterlijk gezegd dat als hij jaloers wordt omdat hij bang is me kwijt te raken, dan is het resultaat daarvan juist dat ik weg ga (heb een gigantische hekel aan jaloezie).
Het is allemaal nog lang niet opgelost, en ik merk alweer meteen dat ik de neiging heb om hem te helpen en mezelf te vergeten, maar er is een klein stapje vooruit geboekt.
Wilde dat gewoon even laten weten op de maandagmorgen!
Liefs,
LaFrançaise
man is weer terug en we zijn zaterdagavond uitgegaagn (op mijn verzoek, zag het alweer voor me, een avond naast een sjaggerijn op de bank).
Dat was ERG leuk, lagen pas om vijf uur in bed, en gisteren tijdens het kateren toch maar weer proberen te praten.
Geloof dat ie nu iets beter begrijpt wat ik bedoel, en in ieder geval heeft hij nu gezien hoe zijn koude gedrag mij kwetst, dus hij gaat daar verandering in aanbrengen. Ik heb namelijk letterlijk gezegd dat als hij jaloers wordt omdat hij bang is me kwijt te raken, dan is het resultaat daarvan juist dat ik weg ga (heb een gigantische hekel aan jaloezie).
Het is allemaal nog lang niet opgelost, en ik merk alweer meteen dat ik de neiging heb om hem te helpen en mezelf te vergeten, maar er is een klein stapje vooruit geboekt.
Wilde dat gewoon even laten weten op de maandagmorgen!
Liefs,
LaFrançaise
maandag 29 oktober 2007 om 12:50
Herkenbaar! Ik heb het boek niet helemaal gelezen, omdat ik de situaties te extreem vond en niet op mij van toepassing, maar ik heb wel op internet gelezen over relatieverslaving. Ik heb ook een relatie gehad met een GM en ook nu een relatie met iemand die niet de gemakkelijkste is en veel vrijheid nodig heeft. Gelukkig gaat het niet om mishandeling ook niet om geestelijke mishandeling, maar het triggert bij mij wel allerlei oude angsten.
Ik leer er wel steeds beter mee omgaan, vanaf het begin probeer ik het 'pleasen' ook te laten, het voelt voor mij ook niet meer goed, misschien sla ik zelfs wel door de andere kant op en moet ik leren dat ik best iets liefs voor mijn vriend kan doen, maar dat het dan voor mij ook goed moet voelen en niet als een manier om hem van mij te laten houden.
Ik zie het bij ons niet als iets wat ik verkeerd doe, maar als een wisselwerking. Mijn vriend is erg autonoom en onafhankelijk, gaat zijn eigen gang. Hij houdt wel rekening met mij, maar hij bewaakt ook heel erg zijn eigen grenzen.
Hij is van mening dat het leuk is om bij elkaar te zijn, maar als je niet bij elkaar bent is het ook goed, want je weet dat je elkaar toch wel weer ziet. Ik raak juist in paniek als hij mij ineens een week niet kan zien. Nu probeer ik wel om me meer op mijn eigen leven te richten, en mijn vriend zei pas dat hij dat heel prettig vind. Dat ik bijv. iets anders afspreek terwijl ik bij hem zou komen, dan verheugt hij zich er ook meer op om mij weer te zien en voelt hij dat hij meer lucht krijgt.
Ik voel me juist teleurgesteld als hij mij afzegt vanwege andere plannen of omdat hij te moe is of zich niet goed voelt. Ik zou willen dat het wat meer in balans kwam en heb me nu voorgenomen om hem de ruimte te geven die hij wil, dus niet in paniek raken als hij afzegt, maar zelf iets leuks doen. Kan hij niet mee sporten, dan ga ik lekker alleen.
Het voelt wel goed als ik mijn eigen plan trek en hij daardoor weer extra blij is om mij te zien. Ook als hij een tijdje wat drukker is geweest is hij later weer extra lief en attent.
Ik ben ook wel voor elkaar vrij laten, want als ik zelf 'geclaimd' word, zoals mijn ex deed, dan krijg ik het ook benauwd en word ik recalcitrant.
Ik leer er wel steeds beter mee omgaan, vanaf het begin probeer ik het 'pleasen' ook te laten, het voelt voor mij ook niet meer goed, misschien sla ik zelfs wel door de andere kant op en moet ik leren dat ik best iets liefs voor mijn vriend kan doen, maar dat het dan voor mij ook goed moet voelen en niet als een manier om hem van mij te laten houden.
Ik zie het bij ons niet als iets wat ik verkeerd doe, maar als een wisselwerking. Mijn vriend is erg autonoom en onafhankelijk, gaat zijn eigen gang. Hij houdt wel rekening met mij, maar hij bewaakt ook heel erg zijn eigen grenzen.
Hij is van mening dat het leuk is om bij elkaar te zijn, maar als je niet bij elkaar bent is het ook goed, want je weet dat je elkaar toch wel weer ziet. Ik raak juist in paniek als hij mij ineens een week niet kan zien. Nu probeer ik wel om me meer op mijn eigen leven te richten, en mijn vriend zei pas dat hij dat heel prettig vind. Dat ik bijv. iets anders afspreek terwijl ik bij hem zou komen, dan verheugt hij zich er ook meer op om mij weer te zien en voelt hij dat hij meer lucht krijgt.
Ik voel me juist teleurgesteld als hij mij afzegt vanwege andere plannen of omdat hij te moe is of zich niet goed voelt. Ik zou willen dat het wat meer in balans kwam en heb me nu voorgenomen om hem de ruimte te geven die hij wil, dus niet in paniek raken als hij afzegt, maar zelf iets leuks doen. Kan hij niet mee sporten, dan ga ik lekker alleen.
Het voelt wel goed als ik mijn eigen plan trek en hij daardoor weer extra blij is om mij te zien. Ook als hij een tijdje wat drukker is geweest is hij later weer extra lief en attent.
Ik ben ook wel voor elkaar vrij laten, want als ik zelf 'geclaimd' word, zoals mijn ex deed, dan krijg ik het ook benauwd en word ik recalcitrant.
maandag 29 oktober 2007 om 12:54
Wat wel een valkuil is, is denken dat het helemaal aan jezelf ligt en dat je moet veranderen door hem meer ruimte te geven en je eigen dingen te doen. dit is volgens mij ook niet goed.
Wat ik belangrijk vind is dat ik eerlijk kan zijn en kan blijven aangeven dat ik niet zoals hij ben en dat ik het wel moeilijk vind om elkaar een week niet te zien.
Wat ik belangrijk vind is dat ik eerlijk kan zijn en kan blijven aangeven dat ik niet zoals hij ben en dat ik het wel moeilijk vind om elkaar een week niet te zien.
