Relaties
alle pijlers
Omgaan met moeder die veel aandacht vraagt.
vrijdag 18 augustus 2023 om 15:36
Ik ben eigenlijk vooral op zoek naar herkenning...
Mijn moeder is 76 en sinds anderhalf jaar weduwe. We hebben goed contact, altijd wel gehad en ze woont op een kwartier auto afstand. Nu is ze dus alleen en ze vraagt erg veel aandacht...wat ik ook wel begrijp, want ze heeft thuis niemand om tegen te praten.
Gelukkig heeft ze wel best nog wat familie en kennissen waar ze regelmatig op de koffie gaat...maar al met al komt er toch nog veel op mij neer. In de zin van dat ze heel vaak belt..meerdere keren op een dag, voor elk klein dingetje...wel begrijpelijk maar soms ook irritant. Ik kan dit ook moeilijk aangeven, ze is erg gevoelig en het is natuurlijk nog maar kort geleden dat ze weduwe is geworden.
Ben eigenlijk vooral benieuwd naar mensen die dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan..
Mijn moeder is 76 en sinds anderhalf jaar weduwe. We hebben goed contact, altijd wel gehad en ze woont op een kwartier auto afstand. Nu is ze dus alleen en ze vraagt erg veel aandacht...wat ik ook wel begrijp, want ze heeft thuis niemand om tegen te praten.
Gelukkig heeft ze wel best nog wat familie en kennissen waar ze regelmatig op de koffie gaat...maar al met al komt er toch nog veel op mij neer. In de zin van dat ze heel vaak belt..meerdere keren op een dag, voor elk klein dingetje...wel begrijpelijk maar soms ook irritant. Ik kan dit ook moeilijk aangeven, ze is erg gevoelig en het is natuurlijk nog maar kort geleden dat ze weduwe is geworden.
Ben eigenlijk vooral benieuwd naar mensen die dit herkennen en hoe jullie hiermee omgaan..
vrijdag 18 augustus 2023 om 15:44
Is er een stichting welzijn o.i.d. in haar woonplaats? Die organiseren soms activiteiten, kunnen misschien verwijzen naar een soort maatjesproject waarbij iemand eens op de koffie komt of een stukje gaat wandelen.
Dan doet ze andere contacten op en leunt daardoor misschien minder op jou?
Dan doet ze andere contacten op en leunt daardoor misschien minder op jou?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 18 augustus 2023 om 15:45
Heel herkenbaar. Hier iets langer weduwe. Maar ik heb toen in die eerste tijd een bepaald patroon ingezet waar nu, een aantal jaar later lastig van af te wijken valt. Komt bij dat ze bij veel dingen hulp nodig heeft, financiën, dingen online bestellen of regelen, etc.
Ik heb me er bij neergelegd. Ik zie het maar als een fase dat ik het nog kan doen, nu ze er nog is. Als het me echt even niet schikt, of ik heb geen zin, dan weet ze ook dat ik het kort houd. En dan neemt ze we gepaste afstand.
Ik heb me er bij neergelegd. Ik zie het maar als een fase dat ik het nog kan doen, nu ze er nog is. Als het me echt even niet schikt, of ik heb geen zin, dan weet ze ook dat ik het kort houd. En dan neemt ze we gepaste afstand.
vrijdag 18 augustus 2023 om 15:54
Valt er af te spreken dat je bijvoorbeeld elke dag stipt op uur X belt?
En dat ze alles tijdens de dag opschrijft wat ze dan wil vragen?
Als ze 5 keer per dag belt begin je desnoods met 2 momenten per dag die je nadien nog kan proberen af te bouwen naar 1.
Gooi het maar op dat je met werk en huishouden gewoon geen tijd hebt om 3 of 5 keer per dag te bellen. Dat 1 keer per dag wat uitgebreider toch écht handiger is.
(Of leer haar appen. Kan je misschien tussendoor al eens bijlezen en 's avonds aan telefoon bespreken.)
En dat ze alles tijdens de dag opschrijft wat ze dan wil vragen?
Als ze 5 keer per dag belt begin je desnoods met 2 momenten per dag die je nadien nog kan proberen af te bouwen naar 1.
Gooi het maar op dat je met werk en huishouden gewoon geen tijd hebt om 3 of 5 keer per dag te bellen. Dat 1 keer per dag wat uitgebreider toch écht handiger is.
(Of leer haar appen. Kan je misschien tussendoor al eens bijlezen en 's avonds aan telefoon bespreken.)
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 18 augustus 2023 om 16:06
Herken het gedeeltelijk. Mijn ouders zijn nog samen maar, met name mijn moeder, wil ook altijd direct antwoord op haar vragen. En min of meer direct hulp. En als dat nodig is doe ik dat. Even naar de apotheek voor iets dringends kan best tussendoor. Naast het tuincentrum graag als ik ook echt de tijd heb. Zodra ze belt of ik zoiets met haar kan doen, dan heeft ze zelf al een heel lijstje met momenten waarop zij niet kan.
Verder heeft ze zelf niet door hoe traag ze wordt, dus voor een kort bezoek aan het tuincentrum moet ik minstens twee uur uittrekken.
Dan wil zij graag om half twee, maar om één uur komt mij beter uit. Dan gaat ze akkoord maar als ik haar kom halen zit ze nog te lunchen, moet ze nog naar de wc, haar lippen nog stiften etc etc en vertrekken we pas om half twee.
Ik probeer dus steeds strakkere afspraken te maken en doe zulke dingen niet meer even tussendoor.
Verder heeft ze zelf niet door hoe traag ze wordt, dus voor een kort bezoek aan het tuincentrum moet ik minstens twee uur uittrekken.
Dan wil zij graag om half twee, maar om één uur komt mij beter uit. Dan gaat ze akkoord maar als ik haar kom halen zit ze nog te lunchen, moet ze nog naar de wc, haar lippen nog stiften etc etc en vertrekken we pas om half twee.
Ik probeer dus steeds strakkere afspraken te maken en doe zulke dingen niet meer even tussendoor.
vrijdag 18 augustus 2023 om 16:19
vrijdag 18 augustus 2023 om 16:36
Oh, heel herkenbaar. Mijn moeder was 66 toen ze zeven jaar geleden weduwe werd. Helaas hadden mijn ouders het soort relatie waarbij mijn moeder voor het huis en de kinderen zorgde, en mijn vader voor de rest. Daarnaast is mijn moeder erg onzeker, bang om dingen fout te doen, nerveus en eigenlijk wil ze gewoon dat één van haar kinderen het van haar overneemt. Ook eenvoudige dingen zoals een telefoontje plegen, post archiveren of een rekening betalen kan ze niet en wil ze eigenlijk ook niet leren.
Ik geef toe, het zien van het verdriet van mijn (verder wel heel lieve) moeder, mijn eigen rouw en het opvangen van haar eenzaamheid was erg zwaar. Ze had nogal de angst dat mensen weg zouden blijven, dus speelde ze mooi weer, behalve bij mij. Ik kreeg alle woede en verdriet over me heen. Daar kon ze ook heel erg onredelijk in zijn. Ik vond het echt heel verdrietig om in deze context voortdurend zelf mijn grenzen aan te geven, maar ik moest wel, het was gewoon niet houdbaar voor mij.
Het heeft echt jaren geduurd voordat het stof een beetje ging liggen. En nog steeds zie ik haar heel regelmatig in tranen. Om post die ze niet begrijpt. Om een lamp die kapot is. Om iemand die een appje van haar genegeerd heeft. Ik heb nog steeds veel moeite met het feit dat de moeder die ik kende, er eigenlijk niet meer is. Alsof de rollen omgedraaid zijn en ik háár moeder ben.
Ik vond de 'vaste' momenten niet zo fijn, maar mijn moeder wel. Maar het was wel opletten: als ik haar twee keer toevallig op woensdag te eten had gevraagd, ging ze ervanuit dat ze elke woensdag bij mij kon eten.
Opgeven voor vrijwilligerswerk of activiteiten is bij mijn moeder ook heel verkeerd gevallen, dat wilde ze absoluut niet. Ze werd alleen maar boos als ik zulke voorstellen deed.
Uiteindelijk was het hier dus een kwestie van goed bedenken wat ik zelf acceptabel vond, en wat niet. En dat communiceren. Dus echt: mam, ik kom gezellig even op de koffie. Als jij zo boos doet, dan ga ik weer. En dat deed ik vervolgens ook.
Ik heb ook geaccepteerd dat ze geen initiatieven wil nemen voor wat meer dagindeling. Oke dan, ook goed, niet mijn verantwoordelijkheid.
Uiteindelijk is het langzaamaan beter gegaan, en inmiddels gaat het redelijk. We hebben een modus. Maar dat heeft echt wel een paar jaar geduurd.
Sterkte. Ik vond het opvangen van mijn moeder uiteindelijk zwaarder dan de rouw om mijn vader. Af en toe vliegt het me opeens aan hoe erg ik hem mis, ik denk echt dat het komt omdat ik in die periode eigenlijk nauwelijks aan mezelf toe kwam.
Ik geef toe, het zien van het verdriet van mijn (verder wel heel lieve) moeder, mijn eigen rouw en het opvangen van haar eenzaamheid was erg zwaar. Ze had nogal de angst dat mensen weg zouden blijven, dus speelde ze mooi weer, behalve bij mij. Ik kreeg alle woede en verdriet over me heen. Daar kon ze ook heel erg onredelijk in zijn. Ik vond het echt heel verdrietig om in deze context voortdurend zelf mijn grenzen aan te geven, maar ik moest wel, het was gewoon niet houdbaar voor mij.
Het heeft echt jaren geduurd voordat het stof een beetje ging liggen. En nog steeds zie ik haar heel regelmatig in tranen. Om post die ze niet begrijpt. Om een lamp die kapot is. Om iemand die een appje van haar genegeerd heeft. Ik heb nog steeds veel moeite met het feit dat de moeder die ik kende, er eigenlijk niet meer is. Alsof de rollen omgedraaid zijn en ik háár moeder ben.
Ik vond de 'vaste' momenten niet zo fijn, maar mijn moeder wel. Maar het was wel opletten: als ik haar twee keer toevallig op woensdag te eten had gevraagd, ging ze ervanuit dat ze elke woensdag bij mij kon eten.
Opgeven voor vrijwilligerswerk of activiteiten is bij mijn moeder ook heel verkeerd gevallen, dat wilde ze absoluut niet. Ze werd alleen maar boos als ik zulke voorstellen deed.
Uiteindelijk was het hier dus een kwestie van goed bedenken wat ik zelf acceptabel vond, en wat niet. En dat communiceren. Dus echt: mam, ik kom gezellig even op de koffie. Als jij zo boos doet, dan ga ik weer. En dat deed ik vervolgens ook.
Ik heb ook geaccepteerd dat ze geen initiatieven wil nemen voor wat meer dagindeling. Oke dan, ook goed, niet mijn verantwoordelijkheid.
Uiteindelijk is het langzaamaan beter gegaan, en inmiddels gaat het redelijk. We hebben een modus. Maar dat heeft echt wel een paar jaar geduurd.
Sterkte. Ik vond het opvangen van mijn moeder uiteindelijk zwaarder dan de rouw om mijn vader. Af en toe vliegt het me opeens aan hoe erg ik hem mis, ik denk echt dat het komt omdat ik in die periode eigenlijk nauwelijks aan mezelf toe kwam.
vrijdag 18 augustus 2023 om 16:38
Vaste belmomenten lijkt me goed en misschien ook een vast moment van meer quality time. Bespreek waar ze behoefte heeft, maar geef ook je grens aan. Gooi het op het praktische en er echt voor haar willen zijn met al je aandacht, niet gau-gauw tussendoor. Dat lijkt me voor iedereen fijner.
En misschien kun je inderdaad wat extra andere aanspraak voor haar organiseren via het buurtcentrum of andere activiteiten in de gemeente? Dan hangt ze wellicht wat minder aan jou.
En misschien kun je inderdaad wat extra andere aanspraak voor haar organiseren via het buurtcentrum of andere activiteiten in de gemeente? Dan hangt ze wellicht wat minder aan jou.
vrijdag 18 augustus 2023 om 16:42
En meerdere keren per dag bellen mag je best aangeven dat je dat niet wil. Ook al is ze gevoelig. Je mag haar best vertellen dat je dat teveel vindt. Geef ook meteen aan wat je wél wil.
En ja, dan komen waarschijnlijk de tranen. Zelf ben ik daar uiteindelijk toch wel een soort van immuun voor geworden, hoe hard dat ook klinkt. Maar huilen deed ze toch wel, dan kon ik net zo goed eerlijk zijn. Wees niet bang voor haar tranen. Ze zal het uiteindelijk toch zelf moeten doen. En je kunt haar eenzaamheid niet opvullen. Dat is toch nooit genoeg.
Ik kwam er in het begin dagelijks, en dan zei ze nog gerust: ja, maar ja, over een uurtje ben je weer weg en de overige 23 uur van de dag ben ik dan toch alleen... Tja, als dat de mindset is, doe je toch nooit genoeg.
En ja, dan komen waarschijnlijk de tranen. Zelf ben ik daar uiteindelijk toch wel een soort van immuun voor geworden, hoe hard dat ook klinkt. Maar huilen deed ze toch wel, dan kon ik net zo goed eerlijk zijn. Wees niet bang voor haar tranen. Ze zal het uiteindelijk toch zelf moeten doen. En je kunt haar eenzaamheid niet opvullen. Dat is toch nooit genoeg.
Ik kwam er in het begin dagelijks, en dan zei ze nog gerust: ja, maar ja, over een uurtje ben je weer weg en de overige 23 uur van de dag ben ik dan toch alleen... Tja, als dat de mindset is, doe je toch nooit genoeg.
vrijdag 18 augustus 2023 om 16:52
vrijdag 18 augustus 2023 om 16:59
Als ze belt terwijl het je niet uitkomt dan zeg je ontspannen, zonder schuldgevoel of schuldgevoel op te wekken, dat je ergens middenin zit, of dat je net aan je kwartiertje slapen wou beginnen, je handwerkje wou oppakken, of een nieuw recept wou proberen enz. enz. wat allemaal redenen zijn waarom je niet aan je telefoon wou gaan zitten.
Je kan ook van plan zijn te gaan stofzuigen, de krant lezen, naar een film kijken, met de kids gaan spelen, Of gewoon wat lummelen. En dát zeg je gewoon. Hee lief dat je belt maar we zijn naar een film aan het kijken; ik heb het echt nodig om mijn gedachten te verzetten want ik ben zó gestresst! En dan ratel je verder: Morgen (, overmorgen of volgende week) bel ik je. Dan zal ik het ook eens hebben over de nieuwe jurk van Lea. Dag!
Zo zou ik het doen.
Je kan ook van plan zijn te gaan stofzuigen, de krant lezen, naar een film kijken, met de kids gaan spelen, Of gewoon wat lummelen. En dát zeg je gewoon. Hee lief dat je belt maar we zijn naar een film aan het kijken; ik heb het echt nodig om mijn gedachten te verzetten want ik ben zó gestresst! En dan ratel je verder: Morgen (, overmorgen of volgende week) bel ik je. Dan zal ik het ook eens hebben over de nieuwe jurk van Lea. Dag!
Zo zou ik het doen.
Dan moet het maar zoals het kan
vrijdag 18 augustus 2023 om 17:20
Ik zou zelf heel voorzichtig zijn met afspreken van vaste beltijden. Dan moet je echt de telefoon opnemen terwijl je dan misschien net iets gezelligs met je partner/kind/vriendin doet. Ik heb nooit vaste bel of bezoekdagen gepland. Wel belden we 1 x per dag en dan kon ze haar verhaal kwijt. Maar meestal nam ik het initiatief en ik heb mijn moeder ook echt verboden om me op mijn werk te bellen tenzij er een echt noodgeval was. Verder doen wat je kunt en je niet schuldig voelen als je niet op alle verzoeken in kunt gaan. Sterkte.
vrijdag 18 augustus 2023 om 17:23
Hier is mijn moeder ook heel gevoelig voor. Als ik twee/drie keer thee kom drinken op dezelfde middag avond heeft ze de volgende keer bij wijze van het water al opgezet en belt ze waar ik blijf.
Terwijl voor mij soms die dag wekenlang juist handig is ben ik dan bezig variatie aan te brengen om geen gewoonte te maken. Ik heb bijvoorbeeld in de winter vaak alle kinderen en man op dezelfde avond naar sport. Dat is voor mij dan even de handigste avond in even langs te gaan.
vrijdag 18 augustus 2023 om 17:32
Jupiter schreef: ↑18-08-2023 17:20Ik zou zelf heel voorzichtig zijn met afspreken van vaste beltijden. Dan moet je echt de telefoon opnemen terwijl je dan misschien net iets gezelligs met je partner/kind/vriendin doet. Ik heb nooit vaste bel of bezoekdagen gepland. Wel belden we 1 x per dag en dan kon ze haar verhaal kwijt. Maar meestal nam ik het initiatief en ik heb mijn moeder ook echt verboden om me op mijn werk te bellen tenzij er een echt noodgeval was. Verder doen wat je kunt en je niet schuldig voelen als je niet op alle verzoeken in kunt gaan. Sterkte.
Dat probeer ik ook, maar mijn werkdagen wisselen vaak per begin schooljaar en dat duurt dan tot ergens januari voordat dat in haar systeem zit.
vrijdag 18 augustus 2023 om 17:56
Ik neem dan niet op...in het begin reageerde ik ook echt geschrokken als mijn vader overdag belde...ik was dat niet gewend en dacht dat er iets erg was. Na een aantal keren is dat naar de avond verplaatst.
Het liefst wil hij 1x per week bellen maar het is alleen maar kommer en kwel dus daar kijk ik niet naar uit. Zeker toen een goede vriend overleed op zijn 45e. Mijn vader wordt 76...tel je zegeningen. Het is niet iedereen gegund.
Niet overdag m.u.v. spoed, dan ook niet opnemen als het wel vaker gebeurt. Misschien 1x per week op de koffie? Misschien helpt dat contact verder in de week te reduceren.
Het liefst wil hij 1x per week bellen maar het is alleen maar kommer en kwel dus daar kijk ik niet naar uit. Zeker toen een goede vriend overleed op zijn 45e. Mijn vader wordt 76...tel je zegeningen. Het is niet iedereen gegund.
Niet overdag m.u.v. spoed, dan ook niet opnemen als het wel vaker gebeurt. Misschien 1x per week op de koffie? Misschien helpt dat contact verder in de week te reduceren.
vrijdag 18 augustus 2023 om 18:13
Herkenbaar. Maar dan met vader.
Hij kan soms heel onredelijk zijn en dat vind ik erg moeilijk. Heb ik vanalles geregeld (in overleg met hem), belt ie om 22.30 savonds dat ie het toch niet wil. Lig ik weer wakker...hij kan niets met computers dus moet ik alles regelen. En dan het liefst gelijk als hij het bedenkt. Ook heel veel klagen over zijn lichamelijke ongemakken.
Hij vergeet dat ik mijn moeder kwijt ben. En dat ik ook verdriet heb. Maar hij vindt dat het voor mij minder erg is omdat ik mijn man nog heb.
Ik plan bezoekjes vaak met 1 van de kinderen. Dan leid het af. En dan klaagt hij minder.
Ik help hem met liefde maar het ondankbare vind ik moeilijk.
En ook dat ik alles moet doen en hij niets aan mijn zus vraagt. 'Want die heeft het zo druk'....ik werk veel meer dan dat zij doet en heb nog kleine kinderen. Haar kinderen zijn het huis al uit.
Zelf zegt mijn vader dat hij liever heeft dat ik alles regel. Maar daardoor ook altijd die druk..
Hij kan soms heel onredelijk zijn en dat vind ik erg moeilijk. Heb ik vanalles geregeld (in overleg met hem), belt ie om 22.30 savonds dat ie het toch niet wil. Lig ik weer wakker...hij kan niets met computers dus moet ik alles regelen. En dan het liefst gelijk als hij het bedenkt. Ook heel veel klagen over zijn lichamelijke ongemakken.
Hij vergeet dat ik mijn moeder kwijt ben. En dat ik ook verdriet heb. Maar hij vindt dat het voor mij minder erg is omdat ik mijn man nog heb.
Ik plan bezoekjes vaak met 1 van de kinderen. Dan leid het af. En dan klaagt hij minder.
Ik help hem met liefde maar het ondankbare vind ik moeilijk.
En ook dat ik alles moet doen en hij niets aan mijn zus vraagt. 'Want die heeft het zo druk'....ik werk veel meer dan dat zij doet en heb nog kleine kinderen. Haar kinderen zijn het huis al uit.
Zelf zegt mijn vader dat hij liever heeft dat ik alles regel. Maar daardoor ook altijd die druk..
vrijdag 18 augustus 2023 om 18:24
vrijdag 18 augustus 2023 om 18:40
Wij zijn sinds kort overgeschakeld op gewoon zelf broer bellen en hem redelijk voor het voldomme feit te zetten dat hij moet gaan als het bij ons niet past.mariska1974 schreef: ↑18-08-2023 18:13Herkenbaar. Maar dan met vader.
Hij kan soms heel onredelijk zijn en dat vind ik erg moeilijk. Heb ik vanalles geregeld (in overleg met hem), belt ie om 22.30 savonds dat ie het toch niet wil. Lig ik weer wakker...hij kan niets met computers dus moet ik alles regelen. En dan het liefst gelijk als hij het bedenkt. Ook heel veel klagen over zijn lichamelijke ongemakken.
Hij vergeet dat ik mijn moeder kwijt ben. En dat ik ook verdriet heb. Maar hij vindt dat het voor mij minder erg is omdat ik mijn man nog heb.
Ik plan bezoekjes vaak met 1 van de kinderen. Dan leid het af. En dan klaagt hij minder.
Ik help hem met liefde maar het ondankbare vind ik moeilijk.
En ook dat ik alles moet doen en hij niets aan mijn zus vraagt. 'Want die heeft het zo druk'....ik werk veel meer dan dat zij doet en heb nog kleine kinderen. Haar kinderen zijn het huis al uit.
Zelf zegt mijn vader dat hij liever heeft dat ik alles regel. Maar daardoor ook altijd die druk..
Broer besefte tot voor kort niet hoe vaak man opgebeld werd om in high speed iets te gaan regelen bij zijn moeder.
En hoe eindeloos vaak wij uitleggen mogen geven over iets praktisch of technisch die een dag later alweer vergeten zijn.
Waarna ze ons weer opbelt met hetzelfde probleem / dezelfde vraag.
Dat begint stilaan iets te beteren sinds broer af en toe mag inspringen en diezelfde uitleg ook élke keer opnieuw mag geven.
En zelf vaststelt hoe vaak die tv, telefoon, verwarming, ... bij haar stuk gaat.
En hoe vaak het gras afgereden moet worden, er gestofzuigd moet, ...
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 18 augustus 2023 om 19:11
Mijn moeder klaagt ook veel over lichamelijke ongemakken en ouder worden in het algemeen. Daarbij heeft ze het idee dat het haar alleen allemaal overkomt. Anderen hebben zoveel pech niet. Nu heeft ze wel wat dingen, maar ik denk dus zeker niet dat ze bovenmatig pech heeft. Haar daar op wijzen valt niet goed, dan snap ik niet wat het is om invalide te zijn. Ja, de ene kant van je lijf doet het niet goed meer. Maar moet dat nu elke keer dat je wat doet benoemd worden? Daar word ik soms wel moe van.
Maar ik doe veel voor haar en daar is ze oprecht dankbaar voor en dat uit ze ook. Dus ik kan ook harder zijn als ik gewoon echt geen tijd of zin heb. “Jij moet ook jouw leven leiden, ik ben in de herfst van mijn leven”, zegt ze vaak, dus dat begrijpt ze wel. Toch vraagt ze wel veel. Vandaag haar al weer 2x op afstand op de tv door het menu geloodst om een programma terug te kijken. Ik ken het menu uit mijn hoofd. Zelf heb ik geen televisie
Maar ik doe veel voor haar en daar is ze oprecht dankbaar voor en dat uit ze ook. Dus ik kan ook harder zijn als ik gewoon echt geen tijd of zin heb. “Jij moet ook jouw leven leiden, ik ben in de herfst van mijn leven”, zegt ze vaak, dus dat begrijpt ze wel. Toch vraagt ze wel veel. Vandaag haar al weer 2x op afstand op de tv door het menu geloodst om een programma terug te kijken. Ik ken het menu uit mijn hoofd. Zelf heb ik geen televisie
vrijdag 18 augustus 2023 om 19:15
mariska1974 schreef: ↑18-08-2023 18:13Herkenbaar. Maar dan met vader.
Hij kan soms heel onredelijk zijn en dat vind ik erg moeilijk. Heb ik vanalles geregeld (in overleg met hem), belt ie om 22.30 savonds dat ie het toch niet wil. Lig ik weer wakker...hij kan niets met computers dus moet ik alles regelen. En dan het liefst gelijk als hij het bedenkt. Ook heel veel klagen over zijn lichamelijke ongemakken.
Hij vergeet dat ik mijn moeder kwijt ben. En dat ik ook verdriet heb. Maar hij vindt dat het voor mij minder erg is omdat ik mijn man nog heb.
Ik plan bezoekjes vaak met 1 van de kinderen. Dan leid het af. En dan klaagt hij minder.
Ik help hem met liefde maar het ondankbare vind ik moeilijk.
En ook dat ik alles moet doen en hij niets aan mijn zus vraagt. 'Want die heeft het zo druk'....ik werk veel meer dan dat zij doet en heb nog kleine kinderen. Haar kinderen zijn het huis al uit.
Zelf zegt mijn vader dat hij liever heeft dat ik alles regel. Maar daardoor ook altijd die druk..
Dit bij ons ongeveer net zo.
Mijn antwoord is altijd ja, en dan plan ik het in. Bij mijn zus is het altijd 'ja maar' en 'ja mits'. Dus denken ouders dat zij het veel drukker heeft dan ik. Ik werk vier dagen, zus niet. Ik heb één studerend kind thuis, zij twee.
Ik woon drie minuten lopen bij ouders vandaan, zij tien minuten fietsen.
En als zus dan komt, maakt ze er een heel spektakel van om dat vervolgens breed toe te lichten in de groepsapp.....
vrijdag 18 augustus 2023 om 19:33
Ik ook niet. Mijn vader verwacht soms dat ik alles uit mijn handen laat vallen om hem met iets onbenulligs te helpen (wat hij dan opeens héél belangrijk vindt). Dat weiger ik ook. Ik wil helpen, maar wel als het mij uitkomt. En als ik denk dat hij het prima zelf kan oplossen, ben ik ook erg terughoudend met hulp. In het begin wilde hij dat ik hem hielp met de financiën (betalingen voor hem doen bijvoorbeeld). Ik heb twee keer meegekeken met grote betalingen en nu hoor ik hem er nooit meer over (en ik heb nog niets gehoord over deurwaarders, dus blijkbaar wordt alles betaald).
vrijdag 18 augustus 2023 om 19:42
Ik probeer het ook altijd zo: niet alles uit handen nemen, maar het haar zelf leren. Helaas is dat niet de aanpak waar mijn moeder zelf erg blij mee is, dus het gaat allemaal heel moeizaam. Haar leren om haar mail te bekijken was een enorme bevalling, en nog steeds laat ze het liever iemand anders doen. Ik vertik dat omdat ze het zelf kan. Helaas krijgt ze dan wel een andere sibling zover. Post openen durft ze niet, dat doe ik samen met haar. Maar dan nog zegt ze gerust met een stalen gezicht dat er geen post is, en dan zitten er later tóch herinneringen bij. Nog liever dan het met mij samen doen, doet ze het gewoon helemaal niet. Verstopt ook gerust post in het kader van wat je niet ziet bestaat niet.nerdopviva schreef: ↑18-08-2023 19:33Ik ook niet. Mijn vader verwacht soms dat ik alles uit mijn handen laat vallen om hem met iets onbenulligs te helpen (wat hij dan opeens héél belangrijk vindt). Dat weiger ik ook. Ik wil helpen, maar wel als het mij uitkomt. En als ik denk dat hij het prima zelf kan oplossen, ben ik ook erg terughoudend met hulp. In het begin wilde hij dat ik hem hielp met de financiën (betalingen voor hem doen bijvoorbeeld). Ik heb twee keer meegekeken met grote betalingen en nu hoor ik hem er nooit meer over (en ik heb nog niets gehoord over deurwaarders, dus blijkbaar wordt alles betaald).
Ik wil haar echt graag helpen, maar ik vind het ontzettend frustrerend dat zij die hulp liever ombuigt naar 'doe jij maar alles, dan hoef ik er niet over na te denken '.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
