Relaties
alle pijlers
Paniek om einde huwelijk?
dinsdag 10 oktober 2023 om 20:56
Geen idee waar te beginnen, sorry voor als mijn verhaal nogal warrig is.
Man en ik hebben elkaar 18 jaar geleden leren kennen. We zijn na zo'n 4 maanden gaan samenwonen en na 2 jaar getrouwd (huwelijkse voorwaarden). Sinds het begin zijn er al vaker strubbelingen geweest, met name in de communicatie naar elkaar toe, maar ook op andere gebieden.
Sinds een aantal jaar zit man ziek thuis vanwege een depressie. Hij is officieel voor een groot deel afgekeurd, maar werkt nog wel een aantal uur per week. En sinds hij ziek thuis zit is zijn gedrag in negatieve zin veranderd: zit veel op de bank, kijkt veel tv, heeft veel commentaar (niet alleen op mij, maar ook naar anderen) en onderneemt nog maar heel weinig vanuit zichzelf. Hij heeft therapie gehad en volgens de therapeut heeft hij voldoende vorderingen gemaakt. Ik merk er alleen zo weinig van...
En ik merk dat ik er op dit moment zo klaar mee ben. Ik voel me als een sloofje behandeld, krijg commentaar op zo'n beetje alles, terwijl man zo min mogelijk uitvoert. Ik probeer hem zoveel mogelijk te begrijpen, al lukt dat de laatste tijd ook niet meer. Ik ben de laatste tijd ook niet meer mezelf en daar wringt denk ik ook de schoen. Volgens man ben ik ook niet heel makkelijk, volgens hem ligt heel veel aan mij. Kortom: we komen er niet meer uit. We hebben al relatietherapie gevolgd, maar dat werkte ook niet.
Ergens weet ik: ik moet weg uit deze situatie. Mijn gevoel zegt me iets heel anders en dat zorgt ervoor dat ik aardig in paniek ben en heel verdrietig ben. Ergens schaam ik me voor deze situatie: wat zal mijn omgeving zeggen als we gaan scheiden (ik weet dat dat kolder is)? Godzijdank sta ik al een aantal jaar ingeschreven bij 2 woningbouwverenigingen. Bij de ene maak ik redelijk wat kans, bij de ander: zinloos (lange wachttijden / veel gegadigden).
Gezien mijn achtergrond (autisme) heb ik een coach, die kan ik morgen benaderen, maar verder: ik heb geen idee. Mijn ouders zijn best wel beschermend en schieten gelijk in de paniek- en regelstand en het contact met m'n zussen is redelijk (wel goed, maar niet echt frequent contact), verder weinig / geen goede vriendinnen.
Wat ik met dit topic wil? Geen idee, vooral even mijn hart luchten. En verder? Tips zijn welkom, denk ik.
Man en ik hebben elkaar 18 jaar geleden leren kennen. We zijn na zo'n 4 maanden gaan samenwonen en na 2 jaar getrouwd (huwelijkse voorwaarden). Sinds het begin zijn er al vaker strubbelingen geweest, met name in de communicatie naar elkaar toe, maar ook op andere gebieden.
Sinds een aantal jaar zit man ziek thuis vanwege een depressie. Hij is officieel voor een groot deel afgekeurd, maar werkt nog wel een aantal uur per week. En sinds hij ziek thuis zit is zijn gedrag in negatieve zin veranderd: zit veel op de bank, kijkt veel tv, heeft veel commentaar (niet alleen op mij, maar ook naar anderen) en onderneemt nog maar heel weinig vanuit zichzelf. Hij heeft therapie gehad en volgens de therapeut heeft hij voldoende vorderingen gemaakt. Ik merk er alleen zo weinig van...
En ik merk dat ik er op dit moment zo klaar mee ben. Ik voel me als een sloofje behandeld, krijg commentaar op zo'n beetje alles, terwijl man zo min mogelijk uitvoert. Ik probeer hem zoveel mogelijk te begrijpen, al lukt dat de laatste tijd ook niet meer. Ik ben de laatste tijd ook niet meer mezelf en daar wringt denk ik ook de schoen. Volgens man ben ik ook niet heel makkelijk, volgens hem ligt heel veel aan mij. Kortom: we komen er niet meer uit. We hebben al relatietherapie gevolgd, maar dat werkte ook niet.
Ergens weet ik: ik moet weg uit deze situatie. Mijn gevoel zegt me iets heel anders en dat zorgt ervoor dat ik aardig in paniek ben en heel verdrietig ben. Ergens schaam ik me voor deze situatie: wat zal mijn omgeving zeggen als we gaan scheiden (ik weet dat dat kolder is)? Godzijdank sta ik al een aantal jaar ingeschreven bij 2 woningbouwverenigingen. Bij de ene maak ik redelijk wat kans, bij de ander: zinloos (lange wachttijden / veel gegadigden).
Gezien mijn achtergrond (autisme) heb ik een coach, die kan ik morgen benaderen, maar verder: ik heb geen idee. Mijn ouders zijn best wel beschermend en schieten gelijk in de paniek- en regelstand en het contact met m'n zussen is redelijk (wel goed, maar niet echt frequent contact), verder weinig / geen goede vriendinnen.
Wat ik met dit topic wil? Geen idee, vooral even mijn hart luchten. En verder? Tips zijn welkom, denk ik.
dinsdag 10 oktober 2023 om 23:00
Misschien zegt je familie wel. ' Hèhè, eindelijk heb je het licht gezien en ga je scheiden. Dat werd nou eens tijd.' Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat ze jou liever ongelukkig getrouwd zien dan gelukkig gescheiden.
Je kunt eventueel een planning maken. Eens kijken hoe realistisch de kans nu echt is dat je een eigen woning kunt vinden. En waar is dat dan? En is dat voor jou een fijne plek? Wat er financieel geregeld moet worden etcetera. Wellicht helpt dat om over het grootste deel van de angst heen te komen.
En je hoeft het dan niet meteen uit te voeren maar het geeft wel inzicht in hoe je leven er na een eventuele scheiding ongeveer uit zal zien.
Je kunt eventueel een planning maken. Eens kijken hoe realistisch de kans nu echt is dat je een eigen woning kunt vinden. En waar is dat dan? En is dat voor jou een fijne plek? Wat er financieel geregeld moet worden etcetera. Wellicht helpt dat om over het grootste deel van de angst heen te komen.
En je hoeft het dan niet meteen uit te voeren maar het geeft wel inzicht in hoe je leven er na een eventuele scheiding ongeveer uit zal zien.
woensdag 11 oktober 2023 om 03:08
Weet je man dat je zo twijfelt? Mocht je even niemand weten om mee te praten dan kan je ook nog altijd denken aan de POH GGZ die bij heel veel huisartsen in dienst is. Via je huisarts kan je daar naar doorverwezen worden.
Wat BassVick zegt vind ik ook goede tips. En zou daar nog aan toe willen voegen een lijstje van wat je leuk en fijn vindt aan je relatie/man en wat niet. Door op papier te zien of dat een positief of negatief resultaat is kan heel verhelderend zijn.
Heb je er al eens aan gedacht om bijvoorbeeld eens zonder partner op vakantie te gaan. Of dingen te ondernemen zonder partner? Zodat je wat kan opladen en wat afstand kan nemen.
Wat BassVick zegt vind ik ook goede tips. En zou daar nog aan toe willen voegen een lijstje van wat je leuk en fijn vindt aan je relatie/man en wat niet. Door op papier te zien of dat een positief of negatief resultaat is kan heel verhelderend zijn.
Heb je er al eens aan gedacht om bijvoorbeeld eens zonder partner op vakantie te gaan. Of dingen te ondernemen zonder partner? Zodat je wat kan opladen en wat afstand kan nemen.
woensdag 11 oktober 2023 om 07:37
Wat verdrietig, TO. Ik heb niet heel veel bij te dragen, maar denk na over met wie je dit deelt. Ik snap heel goed dat je er irl over wilt praten, maar doe dat niet met mensen die je van de wal in de sloot helpen, zoals je ouders: mensen die het erger/enger vinden om alleen komen te staan dan in een slecht huwelijk te blijven.
Fijn dat je een goede coach hebt, de POH vind ik ook een goeie tip en misschien kun je toch één van je zussen of vriendinnen in vertrouwen nemen, als dat goed voelt.
Fijn dat je een goede coach hebt, de POH vind ik ook een goeie tip en misschien kun je toch één van je zussen of vriendinnen in vertrouwen nemen, als dat goed voelt.
woensdag 11 oktober 2023 om 07:57
Wat rot TO, dat je (als ik het zo lees) al jaren niet de relatie hebt die je zou willen. Zwaar voor hem om zo lang depressief te zijn, maar zeker ook voor jou.
Het komt over alsof je al veel geprobeerd hebt. Welke keus voor jou het beste is, is aan jou om te maken. Maar het klinkt alsof er in ieder geval iets moet gaan gebeuren. Je hebt maar 1 leven, en de tijd is te kort om dat jarenlang ellendig door te brengen.
Ik heb geen soortgelijke ervaringen in mijn relatie. Maar wel op een ander vlak dat ik me gevangen voelde in mijn leven/de omstandigheden. Door eea te veranderen en prioriteiten te bepalen is dat nu heel anders. (Ik had wel het geluk dat ik dat kon doen). Een boek dat me toen inspireerde, was Het Geschenk van Edith Eger.
Naast je coach en andere personen die genoemd zijn, kan het forum misschien je ook wat tot steun zijn? Veel sterkte!
Het komt over alsof je al veel geprobeerd hebt. Welke keus voor jou het beste is, is aan jou om te maken. Maar het klinkt alsof er in ieder geval iets moet gaan gebeuren. Je hebt maar 1 leven, en de tijd is te kort om dat jarenlang ellendig door te brengen.
Ik heb geen soortgelijke ervaringen in mijn relatie. Maar wel op een ander vlak dat ik me gevangen voelde in mijn leven/de omstandigheden. Door eea te veranderen en prioriteiten te bepalen is dat nu heel anders. (Ik had wel het geluk dat ik dat kon doen). Een boek dat me toen inspireerde, was Het Geschenk van Edith Eger.
Naast je coach en andere personen die genoemd zijn, kan het forum misschien je ook wat tot steun zijn? Veel sterkte!
_horizon_ wijzigde dit bericht op 11-10-2023 08:01
0.17% gewijzigd
woensdag 11 oktober 2023 om 10:03
Wat kwam er in relatietherapie naar voren? Waarom werkte dit niet?
Je hoeft je natuurlijk niet als sloofje te laten behandelen? Hij werkt bijna niet, dus verdeel de taken en doe alleen de jouwe. Verwacht hij toch dat hij vrijwel alles doet? Dan kook je alleen voor jezelf en doe je je eigen was, dit geldt ook als hij overal over zeurt. Hij moet het maar zelf doen als hij het er niet mee eens is hoe jij het doet.
Het is een grote stap om te te gaan scheiden, logisch dat dat verdrietig en spannend is, maar op termijn is dat misschien wel beter?
Je hoeft je natuurlijk niet als sloofje te laten behandelen? Hij werkt bijna niet, dus verdeel de taken en doe alleen de jouwe. Verwacht hij toch dat hij vrijwel alles doet? Dan kook je alleen voor jezelf en doe je je eigen was, dit geldt ook als hij overal over zeurt. Hij moet het maar zelf doen als hij het er niet mee eens is hoe jij het doet.
Het is een grote stap om te te gaan scheiden, logisch dat dat verdrietig en spannend is, maar op termijn is dat misschien wel beter?
woensdag 11 oktober 2023 om 21:20
Wat lief dat jullie gereageerd hebben, dank jullie wel! Sorry dat ik wat later reageer, het was een beetje hectisch vandaag. Nog niet aan alles toegekomen wat ik vandaag eigenlijk wilde doen (zoals de coach bellen), dus baal daar wel van.
BassVick, goede post. Mijn ouders en zussen weten wel dat het al jaren rommelt in ons huwelijk en ze zullen me zo veel beters gunnen dan dit. En mocht het nodig zijn, dan zijn ze er voor me.
Ik denk dat de angst grotendeels zit in dat ik niet weet wat ik qua financiën kan verwachten. Ik heb het er laatst al een beetje met mijn coach over gehad, maar nog niet helder genoeg. E.e.a. zal ook afhankelijk zijn van wat ik ga verdienen en aan de hand daarvan wat er mogelijk is qua toeslagen (ik doe met name laaggeschoold werk, dat verdient over het algemeen wat minder). Ik zie ook op tegen de administratieve en juridische afhandeling van een (eventuele) scheiding.
Ik sta ingeschreven in de regio Amersfoort (waar ik het minste kans maak op een woning) en in de regio Ede / Veenendaal / Wageningen. Familie woont in die richting en ik woon nu in de Randstad. Ik wil ook graag weg uit de Randstad, ik heb het daar al een tijdje niet meer zo naar m'n zin.
Sinneljocht, ik heb gisteravond bij mijn man aangegeven dat ik twijfel of ik door wil gaan of niet. Hij reageerde daar niet echt op. Heb al eerder mijn twijfel aangegeven en toen reageerde hij daar geïrriteerd op. Hij vind (heel kort samengevat) dat ik hem al 18 jaar voorgelogen heb over allerlei onderwerpen.
Wat ik vergeten was te vertellen, is dat ik ook bij de POH loop. Althans, heb nu 2 gesprekken gehad. Een van de opdrachten was om op te schrijven wat ik tegen mijn man wil zeggen. En het valt me op dat het vooral irritaties zijn naar hem toe.
Zo ongeveer 2 jaar geleden ben ik voor het eerst alleen op vakantie geweest. Heerlijk om even op adem te kunnen komen na een beklemmende, negatieve periode. Deze zomer en komende zomer ga ik weer alleen op vakantie (in overleg met man, hij vindt dat prima). Man vindt wel dat ik de laatste tijd wel heel veel alleen doe. Het lijkt er ook steeds meer op alsof ik (onbewust?) steeds meer afstand van 'm neem.
_horizon_, dank je wel dat je het boek 'Het geschenk' aanraadt. Ik heb 'm zojuist via de bieb in mijn woonplaats gereserveerd. Fijn dat het boek jou zoveel geïnspireerd heeft.
Waitingforthenight, tijdens de relatietherapie zijn er meerdere onderwerpen besproken, niet altijd even goed de diepte in. We hebben wel eens de opdracht gekregen om samen wat leuks te gaan doen. Ik merk dat man en ik dan heel erg langs elkaar heen werken, dat we geen (echte) verbinding hebben. Daarnaast was er helaas vorig jaar even een derde in de relatie (bij mij). Dit is toen ook beëindigd, alleen de relatietherapeute gaf alsnog aan dat de relatietherapie niet door kon gaan. Heel vreemd.
Sorry voor als ik ergens nog niet op gereageerd heb. Mijn hoofd is een grote warboel en zit half jankend jullie (lieve!) reacties te lezen.
Jullie hebben helemaal gelijk. Ik heb maar één leven en het zou zo zonde zijn om een (groot) deel ervan ongelukkig te zitten wezen.
BassVick, goede post. Mijn ouders en zussen weten wel dat het al jaren rommelt in ons huwelijk en ze zullen me zo veel beters gunnen dan dit. En mocht het nodig zijn, dan zijn ze er voor me.
Ik denk dat de angst grotendeels zit in dat ik niet weet wat ik qua financiën kan verwachten. Ik heb het er laatst al een beetje met mijn coach over gehad, maar nog niet helder genoeg. E.e.a. zal ook afhankelijk zijn van wat ik ga verdienen en aan de hand daarvan wat er mogelijk is qua toeslagen (ik doe met name laaggeschoold werk, dat verdient over het algemeen wat minder). Ik zie ook op tegen de administratieve en juridische afhandeling van een (eventuele) scheiding.
Ik sta ingeschreven in de regio Amersfoort (waar ik het minste kans maak op een woning) en in de regio Ede / Veenendaal / Wageningen. Familie woont in die richting en ik woon nu in de Randstad. Ik wil ook graag weg uit de Randstad, ik heb het daar al een tijdje niet meer zo naar m'n zin.
Sinneljocht, ik heb gisteravond bij mijn man aangegeven dat ik twijfel of ik door wil gaan of niet. Hij reageerde daar niet echt op. Heb al eerder mijn twijfel aangegeven en toen reageerde hij daar geïrriteerd op. Hij vind (heel kort samengevat) dat ik hem al 18 jaar voorgelogen heb over allerlei onderwerpen.
Wat ik vergeten was te vertellen, is dat ik ook bij de POH loop. Althans, heb nu 2 gesprekken gehad. Een van de opdrachten was om op te schrijven wat ik tegen mijn man wil zeggen. En het valt me op dat het vooral irritaties zijn naar hem toe.
Zo ongeveer 2 jaar geleden ben ik voor het eerst alleen op vakantie geweest. Heerlijk om even op adem te kunnen komen na een beklemmende, negatieve periode. Deze zomer en komende zomer ga ik weer alleen op vakantie (in overleg met man, hij vindt dat prima). Man vindt wel dat ik de laatste tijd wel heel veel alleen doe. Het lijkt er ook steeds meer op alsof ik (onbewust?) steeds meer afstand van 'm neem.
_horizon_, dank je wel dat je het boek 'Het geschenk' aanraadt. Ik heb 'm zojuist via de bieb in mijn woonplaats gereserveerd. Fijn dat het boek jou zoveel geïnspireerd heeft.
Waitingforthenight, tijdens de relatietherapie zijn er meerdere onderwerpen besproken, niet altijd even goed de diepte in. We hebben wel eens de opdracht gekregen om samen wat leuks te gaan doen. Ik merk dat man en ik dan heel erg langs elkaar heen werken, dat we geen (echte) verbinding hebben. Daarnaast was er helaas vorig jaar even een derde in de relatie (bij mij). Dit is toen ook beëindigd, alleen de relatietherapeute gaf alsnog aan dat de relatietherapie niet door kon gaan. Heel vreemd.
Sorry voor als ik ergens nog niet op gereageerd heb. Mijn hoofd is een grote warboel en zit half jankend jullie (lieve!) reacties te lezen.
Jullie hebben helemaal gelijk. Ik heb maar één leven en het zou zo zonde zijn om een (groot) deel ervan ongelukkig te zitten wezen.
maandag 16 oktober 2023 om 15:05
De afgelopen dagen heb ik veel nagedacht. In mijn hoofd zie ik het al helemaal voor me dat ik mijn eigen huis heb, weg ben van dit huwelijk. Maar tegelijkertijd vind ik het ook zo verdraaid lastig. Man zit overduidelijk niet lekker in z'n vel en ik ben bang dat hij nog verder wegzakt.
Mijn ouders zijn afgelopen zaterdag langs geweest en zijn ook op de hoogte van hoe de situatie tussen man en mij is (ik moest wel...). M'n moeder zei nog 'dit is geen doen voor jullie, jullie kunnen beter uit elkaar gaan'.
Vanmorgen mijn coach gesproken, even mijn verhaal gedaan. Volgende week gaan we aan de slag om e.e.a. uit te zoeken (qua financiën, huisvesting en dat soort zaken).
Mijn ouders zijn afgelopen zaterdag langs geweest en zijn ook op de hoogte van hoe de situatie tussen man en mij is (ik moest wel...). M'n moeder zei nog 'dit is geen doen voor jullie, jullie kunnen beter uit elkaar gaan'.
Vanmorgen mijn coach gesproken, even mijn verhaal gedaan. Volgende week gaan we aan de slag om e.e.a. uit te zoeken (qua financiën, huisvesting en dat soort zaken).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
