Relaties
alle pijlers
Reactie partner na overlijden moeder
zaterdag 21 december 2024 om 23:37
Lastig een topic maken, lees veel de topics. Maar zelf eentje maken voor advies ja dat is even andere koek.
Goed de situatie; mijn moeder is overleden 3,5 week terug. Nadat ze behoorlijk ziek en zwak was. Mijn vader ruim 4 jaar geleden. Ik ben heel aanwezig geweest bij mn moeder ik hield zoveel van haar. Was haar ' mantelzorger' , dat is ik was haar dochter die veel regelde samen met mn broer en mn zoon. Met alle liefde.. ben kapot van het verdriet, mis haar enorm en ben ook in een gat gevallen. Helemaal nu beide ouders weg zijn gevallen. Ik strugle enorm hoe ik er mee om moet gaan. Tegelijkertijd heb ik een hernia gekregen. En ben ik ook de executeur vab de erfenis. Dit is de situatie..
Mjjn schoonouders wonen in hetzelfde dorp, mijn partner 260 km verderop , zijn. 10 jaar bij elkaar. Altijd apart gewoond .. heeft mij gesteund in alles . Maar we verschillen regelmatig van elkaar qua hoe we denken.. politiek en wereld zaken. Maar goed we hebben ook veel gemeen qua dingen doen en houden van . Hoe dan ook hij was er een enorme steun met mn moeder en ook tijdens de laatste jaren.
Hij zag op tegen de uitvaart, omdat hij zelfs niet van dat 'gedoe' is. Tijdens de uitvaart was hij heel steunend. Eigelijk daarna vrij snel vond hij het vervelend dat ik down was en zo praatte. Één keer had ik een vriendin aan de lijn en ik was even enthousiast over iets wat ze vertelde en dat houdt ie boven mn hoofd dat ik daar moest lachen en verder niet. Hoe dan ook dat weekend was het lastig, maar verder vond hij het wel lastig erover gepraat en hij besefte dat ik het heel moeilijk had. Weekend erop bij hem geweest en ik had moeite met alles (opzich logisch lijkt me) hij zei je moet het ook van je af kunnen zetten. Ik heb geprobeerd om dat te doen. Maar ben enorm verdrietig. Normaal ben ik heel vrolijk, positief en vrij druk persoon. Nu gelaten en voel me verdrietig en ook doe ik weinig omdat ik het niet trek. Afgelopen week zei die aan de telefoon ga je de hele tijd weer zo 'bedrukt' praten.. je moet ook een beetje vrolijk doen.
Vandaag is hij weer gekomen, had gisteren enorme nare dag en vandaag was ik gewoon heel erg verdrietig en emotioneel. In de auto moest ik huilen en toen was het oh.. ga je alleen huilen vandaag of gaan we ook nog beetje gezellig doen? Anders was ik liever thuis gebleven. Ik gaf aan dat ik nu eenmaal heel verdrietig ben en dat ik daar nu even niets aan kan veranderen..en misschien ook wel even niets wil. Vanavond hadden we kleine discussie over politiek... en later zei ik dat ik misschien wel weer een x de kerk wou bezoeken. Hij is atheïst en hij zei oh als dat er ook nog bij gaat komen. Ik zei ook nog, ja zegt ie ik twijfel waarom ik hier ben als je de hele tijd zo bent. Dan was ik liever thuis gebleven..je blijft er in hangen. Als mn moeder drie maand geleden was overleden dan had ik gedacht hmm Oke.. maar nu het is nog geen maand. Ik persoonlijk kan nog maar net beseffen dat ze er niet meer is. We belden elke dag, ik ging elke week erheen, sliep er regelmatig. We bespraken alles.. dus ik besef het nog maar net.
Dus nu denk ik , hij twijfelt aan ons.. terwijl er plannen zijn dat hij wellicht deze kant met een jaar opkomt. Op deze manier ben ik met hem bezig en niet met rouwen.. en ik weet het niet goed. Hoe moet ik reageren.. Misschien moet ik me iets vrolijker opstellen maar dat kost me wel enorm moeite..
Ben gewoon benieuwd hoe jullie er tegen aankijken.
Sorry ook lang verhaal geworden
Goed de situatie; mijn moeder is overleden 3,5 week terug. Nadat ze behoorlijk ziek en zwak was. Mijn vader ruim 4 jaar geleden. Ik ben heel aanwezig geweest bij mn moeder ik hield zoveel van haar. Was haar ' mantelzorger' , dat is ik was haar dochter die veel regelde samen met mn broer en mn zoon. Met alle liefde.. ben kapot van het verdriet, mis haar enorm en ben ook in een gat gevallen. Helemaal nu beide ouders weg zijn gevallen. Ik strugle enorm hoe ik er mee om moet gaan. Tegelijkertijd heb ik een hernia gekregen. En ben ik ook de executeur vab de erfenis. Dit is de situatie..
Mjjn schoonouders wonen in hetzelfde dorp, mijn partner 260 km verderop , zijn. 10 jaar bij elkaar. Altijd apart gewoond .. heeft mij gesteund in alles . Maar we verschillen regelmatig van elkaar qua hoe we denken.. politiek en wereld zaken. Maar goed we hebben ook veel gemeen qua dingen doen en houden van . Hoe dan ook hij was er een enorme steun met mn moeder en ook tijdens de laatste jaren.
Hij zag op tegen de uitvaart, omdat hij zelfs niet van dat 'gedoe' is. Tijdens de uitvaart was hij heel steunend. Eigelijk daarna vrij snel vond hij het vervelend dat ik down was en zo praatte. Één keer had ik een vriendin aan de lijn en ik was even enthousiast over iets wat ze vertelde en dat houdt ie boven mn hoofd dat ik daar moest lachen en verder niet. Hoe dan ook dat weekend was het lastig, maar verder vond hij het wel lastig erover gepraat en hij besefte dat ik het heel moeilijk had. Weekend erop bij hem geweest en ik had moeite met alles (opzich logisch lijkt me) hij zei je moet het ook van je af kunnen zetten. Ik heb geprobeerd om dat te doen. Maar ben enorm verdrietig. Normaal ben ik heel vrolijk, positief en vrij druk persoon. Nu gelaten en voel me verdrietig en ook doe ik weinig omdat ik het niet trek. Afgelopen week zei die aan de telefoon ga je de hele tijd weer zo 'bedrukt' praten.. je moet ook een beetje vrolijk doen.
Vandaag is hij weer gekomen, had gisteren enorme nare dag en vandaag was ik gewoon heel erg verdrietig en emotioneel. In de auto moest ik huilen en toen was het oh.. ga je alleen huilen vandaag of gaan we ook nog beetje gezellig doen? Anders was ik liever thuis gebleven. Ik gaf aan dat ik nu eenmaal heel verdrietig ben en dat ik daar nu even niets aan kan veranderen..en misschien ook wel even niets wil. Vanavond hadden we kleine discussie over politiek... en later zei ik dat ik misschien wel weer een x de kerk wou bezoeken. Hij is atheïst en hij zei oh als dat er ook nog bij gaat komen. Ik zei ook nog, ja zegt ie ik twijfel waarom ik hier ben als je de hele tijd zo bent. Dan was ik liever thuis gebleven..je blijft er in hangen. Als mn moeder drie maand geleden was overleden dan had ik gedacht hmm Oke.. maar nu het is nog geen maand. Ik persoonlijk kan nog maar net beseffen dat ze er niet meer is. We belden elke dag, ik ging elke week erheen, sliep er regelmatig. We bespraken alles.. dus ik besef het nog maar net.
Dus nu denk ik , hij twijfelt aan ons.. terwijl er plannen zijn dat hij wellicht deze kant met een jaar opkomt. Op deze manier ben ik met hem bezig en niet met rouwen.. en ik weet het niet goed. Hoe moet ik reageren.. Misschien moet ik me iets vrolijker opstellen maar dat kost me wel enorm moeite..
Ben gewoon benieuwd hoe jullie er tegen aankijken.
Sorry ook lang verhaal geworden
kaatje125 wijzigde dit bericht op 21-12-2024 23:45
Reden: Aanvullend
Reden: Aanvullend
5.13% gewijzigd
I,m gonna keep on running.. cause winners never quit.
zondag 22 december 2024 om 07:05
TO, gecondoleerd met het overlijden van je moeder.
Van een partner mag je steun verwachten in moeilijke tijden. Hij vind je kennelijk alleen leuk in goede tijden.
Omdat je schrijft dat je na het overlijden van je vader zou gaan studeren gok ik dat je nog best jong bent. Klopt dat?
Ik denk dat hoe jonger je bent, hoe groter de impact van zoiets is. Je wilt je ouders nooit missen, maar als je ouders boven de tachtig/tegen de negentig zijn ligt het meer in de lijn der verwachting. Dan ben je er wat meer op voorbereid.
Als je nog heel jong bent kan het ook heel oneerlijk voelen. Dan heb je je ouders nog gewoon nodig.
Van een partner mag je steun verwachten in moeilijke tijden. Hij vind je kennelijk alleen leuk in goede tijden.
Omdat je schrijft dat je na het overlijden van je vader zou gaan studeren gok ik dat je nog best jong bent. Klopt dat?
Ik denk dat hoe jonger je bent, hoe groter de impact van zoiets is. Je wilt je ouders nooit missen, maar als je ouders boven de tachtig/tegen de negentig zijn ligt het meer in de lijn der verwachting. Dan ben je er wat meer op voorbereid.
Als je nog heel jong bent kan het ook heel oneerlijk voelen. Dan heb je je ouders nog gewoon nodig.
speculaastaart wijzigde dit bericht op 22-12-2024 07:18
0.72% gewijzigd
zondag 22 december 2024 om 07:14
Zo weinig mensen lezen de OP goed.Speculaastaart schreef: ↑22-12-2024 07:05TO, gecondoleerd met het verkeerde van je moeder.
Van een partner mag je steun verwachten in moeilijke tijden. Hij vind je kennelijk alleen leuk in goede tijden.
Omdat je schrijft dat je na het overlijden van je vader zou gaan studeren gok ik dat je nog best jong bent. Klopt dat?
Ik denk dat hoe jonger je bent, hoe groter de impact van zoiets is. Je wilt je ouders nooit missen, maar als je ouders boven de tachtig/tegen de negentig zijn ligt het meer in de lijn der verwachting. Dan ben je er wat meer op voorbereid.
Als je nog heel jong bent kan het ook heel oneerlijk voelen. Dan heb je je ouders nog gewoon nodig.
Ze regelt de dingen samen met haar broer en zoon. Dan mogen we er van uit gaan dat zoon (jong)volwassen is en zij heeft 'de laatste jaren' veel steun gehad aan haar vriend, bij overlijden vader, ziekte moeder, tijdens de uitvaart...
Alleen vind hij het (onterecht!) blijkbaar nu genoeg geweest...
zondag 22 december 2024 om 09:39
Metallover schreef: ↑22-12-2024 00:21De manier waarop jouw vriend omgaat met jouw verdriet zou voor mij een reden zijn om het per direct uit te maken. Dit is toch geen lieve, leuke en steunende man?
Ik zou hem in ieder geval voorlopig niet willen zien.
Meneer is van de gezelligheid, en heeft duidelijk geen zin in een partner die in de rouw is.
Nou, wegblijven dan dus maar hé?!
Als iemand je zijn ware gezicht laat zien, geloof hem dan!
TO, gecondoleerd met het verlies van je ouders. Heel veel sterkte in deze zo moeilijke tijd.
zondag 22 december 2024 om 09:59
Ik vind het weinig emphatisch van die man. Je kan best een nuchter en onverstoorbaar type zijn en tegelijkertijd het inzicht hebben dat niet iedereen is zoals jij. Hij heeft dat inzicht niet, of hij heeft het wel maar wil er niks mee doen. Dat tweede zou ik erger vinden.
Hoe het ook zij, je hebt nu niet zoveel aan hem. Ik zou hem even op een zijspoor parkeren. Voor emotionele steun zul je je tot je vrienden en familie moeten wenden. Later kun je nog beslissen of je je partner van ver weg weer dichtbij wil halen.
Hoe het ook zij, je hebt nu niet zoveel aan hem. Ik zou hem even op een zijspoor parkeren. Voor emotionele steun zul je je tot je vrienden en familie moeten wenden. Later kun je nog beslissen of je je partner van ver weg weer dichtbij wil halen.
If you need a hug, give it to someone else.
zondag 22 december 2024 om 10:17
Gecondoleerd met het verlies van je moeder.
Zolang je leuk en gezellig bent is alles koek en ei. Maar kennelijk mag je verdriet ( rouw ) niet te lang duren want dat vindt hij lastig / ongezellig. Dan gaat hij liever andere dingen doen dan samen met jou zijn.
Wat als je bijvoorbeeld ernstig ziek zou worden? Steunt hij je dan of vindt hij je dan ook maar lastig?
Is hij bij je voor jou of voor wat je voor hem kunt betekenen?
Zolang je leuk en gezellig bent is alles koek en ei. Maar kennelijk mag je verdriet ( rouw ) niet te lang duren want dat vindt hij lastig / ongezellig. Dan gaat hij liever andere dingen doen dan samen met jou zijn.
Wat als je bijvoorbeeld ernstig ziek zou worden? Steunt hij je dan of vindt hij je dan ook maar lastig?
Is hij bij je voor jou of voor wat je voor hem kunt betekenen?
zondag 22 december 2024 om 11:12
Blijkbaar denkt je partner dat hij kan afdwingen hoe jij je moet voelen. Het enige wat je nu nog kan doen is hem afbellen en zeggen dat je verdrietig bent en dat het geen zin heeft, voor hem, om te komen.
Het voordeel van zelf afstand nemen is dat hij, misschien, dan zelf ervaart hoe het voelt om afgestoten te worden op zijn eigen gedrag. Het voorkomt ook dat hij je onnodig kwetst omdat jij verdrietig bent. En laten we eerlijk zijn, wat heb jij eraan om je zelf op te schroeven naar een blijheid die je niet voelt? Je bent geen aapje wat kunstjes aangeleerd moet worden, en al helemaal niet door iemand die zegt van je te houden.
Het voordeel van zelf afstand nemen is dat hij, misschien, dan zelf ervaart hoe het voelt om afgestoten te worden op zijn eigen gedrag. Het voorkomt ook dat hij je onnodig kwetst omdat jij verdrietig bent. En laten we eerlijk zijn, wat heb jij eraan om je zelf op te schroeven naar een blijheid die je niet voelt? Je bent geen aapje wat kunstjes aangeleerd moet worden, en al helemaal niet door iemand die zegt van je te houden.
zondag 22 december 2024 om 11:32
Ze heeft gewoon gelijk!
zondag 22 december 2024 om 12:14
In tijden van nood leer je je vrienden en partner kennen. Dit is wel heel pijnlijk. Je gaat dit inderdaad nooit meer vergeten. Dit weegt heel zwaar lijkt mij. Als je nu de keuze moet maken hem voorlopig niet te zien, heeft dit vergaande gevolgen voor jullie relatie. Misschien weet je diep in je hart al wat je keuze zou moeten zijn. Je bent in rouw en dan daar bovenop zo'n keuze is wel heel verdrietig. Toch is het waarschijnlijk het beste om voorlopig afstand te nemen. Heel veel sterkte!
zondag 22 december 2024 om 12:32
TO ik heb ook zo'n partner gehad, die zei dat ik na 3 maanden wel eens een keer over de dood van mijn moeder heen moest zijn.
Voor mij lag dat even iets anders.
Ik zou even afstand nemen van hem en ruimte maken voor jouw rouw want dat is waar je nu doorheen gaat. Wat hij van jou vraagt is niet te doen en kijk aub uit dat je geen uitgestelde rouw gaat doormaken omdat hij dat van jou verlangt.
Sterkte met jouw verlies.
Voor mij lag dat even iets anders.
Ik zou even afstand nemen van hem en ruimte maken voor jouw rouw want dat is waar je nu doorheen gaat. Wat hij van jou vraagt is niet te doen en kijk aub uit dat je geen uitgestelde rouw gaat doormaken omdat hij dat van jou verlangt.
Sterkte met jouw verlies.
zondag 22 december 2024 om 12:40
Dit. Laat je niet wijsmaken dat je na drie weken weer gezellig moet doen, of zelfs na drie maanden. Het kan wel een jaar duren voordat je je weer een beetje jezelf voelt. En dat betekent niet dat je al die tijd nooit lacht of gezellig bent maar wel dat je moeilijke momenten kunt hebben, misschien moet huilen etc. Daar is niets mis mee.Pimpelmeesje87 schreef: ↑22-12-2024 00:43Rauwe rouw kan 1-2 jaar duren. En daarna rouw je ook nog steeds. Als meneer dat 'gedoe' vindt en vraagt 'of je weer een beetje gezellig kan doen' zou ik het wel weten.
zondag 22 december 2024 om 12:41
Misschien heeft hij je toen gesteund met de dingen waar je concreet mee bezig was. Je moest misschien veel regelen, veel op en neer, nieuwe berichten en vooruitzichten van artsen etc. Er gebeurt wat. Dat ligt nu achter je. En nu denkt hij, zo, dat is klaar. Maar nu begint het pas echt voor jou. Jij moet nu definitief zonder je moeder verder, en dat is moeilijk. Dat begrijpt hij blijkbaar niet, of hij kan dat niet invoelen.kaatje125 schreef: ↑21-12-2024 23:51Het is geen nare man absoluut niet zelfs. We hebben het vaak enorm naar ons zin zelfs. Hij is emotioneel anders dan mij, ' de nuchtere rouwdouwer , we zijn daarin erg verschillend. We kunnen goed praten over dingen alleen gaan we heel anders om met dingen vooral rondom de dood. Ik heb ik de laatste tijd veel zorgen om mn moeder gehad. Opnames in ziekenhuis en kdo.
Toen kon ik het wel enigzins van me afzetten. Nu gaat het niet, en lijkt het alsof ik door moet gaan en weer gezellig moet doen. Hij is heel steunend geweest maar nu lijkt het zo van het is even genoeg geweest
Hij kan wel nuchter in het leven staan, maar ik heb menig nuchter persoon zelf onderuit zien gaan toen ze zelf dingen meemaakten, juist omdat ze niet konden rouwen of verdriet konden hebben.
Houd alsjeblieft je eigen gevoel aan en laat je niet opjagen.
zondag 22 december 2024 om 13:12
Mooi gezegd - dit dus.Annanassie schreef: ↑21-12-2024 23:58Gecondoleerd
Je partner kan niet bepalen wanneer jij klaar bent met rouwen en weer gezellig kan doen. Alleen jij bepaalt dat. Al zou het maanden duren... Neem je tijd en volg jouw pad. Je voelt zelf wanneer het verlies een plek heeft gekregen en je steeds meer ruimte voelt om gezellig en vrolijk te zijn. Sterkte.
Ik zou hem vragen naar zijn eigen huis te gaan en alleen terug te komen als hij in staat is er oprecht voor te zijn : in goede en in slechte tijden. Als het voor hem alleen in goede tijden blijkt, dat mag & is zijn keus, maar als jij tzt (je bepaalt zelf dus over hoelang!) je beter voelt moet je er goed over nadenken of dit de relatie is die je wilt voor de toekomst. Veel sterkte ook van mij!
zondag 22 december 2024 om 13:12
Gecondoleerd en wat rot dat je vriend denkt dat je op commando gezellig kan doen .
Eind vorig jaar zelf mijn moeder verloren en net als jij hechte band en mantelzorg gedaan .
Ik heb nog regelmatig slechte dagen en huil nog om haar . Mijn man heeft me nog nooit het gevoel gegeven dat het maar eens klaar moet zijn of dat ik gezellig moet doen als het niet gaat .
Ik zou hem echt even links laten liggen het is nog zo vers je zit nog volop in het verdriet en in de rouw .
Eind vorig jaar zelf mijn moeder verloren en net als jij hechte band en mantelzorg gedaan .
Ik heb nog regelmatig slechte dagen en huil nog om haar . Mijn man heeft me nog nooit het gevoel gegeven dat het maar eens klaar moet zijn of dat ik gezellig moet doen als het niet gaat .
Ik zou hem echt even links laten liggen het is nog zo vers je zit nog volop in het verdriet en in de rouw .
zondag 22 december 2024 om 13:55
Jeetje wat ligt er veel op je bord.. Heel veel sterkte en gecondoleerd met het verlies van je moeder! Verander jezelf aub niet voor hem. Dit is zo heftig en vooral (weet ik niet maar kan ik me zo voorstellen) omdat je nu allebei je ouders niet meer hebt 
Ik heb geen tips behalve denk aan jezelf en aan wat j́íj́ nodig hebt 
Ik heb geen tips behalve denk aan jezelf en aan wat j́íj́ nodig hebt 
.
zondag 22 december 2024 om 14:48
Gecondoleerd Kaatje
3,5 week is nog zo kort geleden dat het net zo goed gisteren had kunnen zijn. Rouw is geen emotie die alleen in het begin heftig is en daarna slijt alsof het een neergaande lijn in een grafiek is. Er zijn en komen zoveel momenten waarin het besef ineens doordringt en de pijn toeslaat. De eerste kerst zonder je moeder en nog zoveel mijlpalen. Jouw vriend heeft duidelijk geen idee.
Het regelwerk dat je moet doen en je problemen met je gezondheid maken het extra zwaar. Het laatste wat jij nodig hebt is een partner bij wie je op je tenen moet lopen omdat hij het niet kan opbrengen zich in jou in te leven. Hij mag je dan in het verleden gesteund hebben, maar dat is wat je kan verwachten van je geliefde en de normaalste zaak van de wereld. Als hij je nu een rotgevoel geeft bovenop alles waar je nu mee te dealen hebt, dan zou ik even afstand van hem nemen. Heb je wel steun van familie en vrienden?
3,5 week is nog zo kort geleden dat het net zo goed gisteren had kunnen zijn. Rouw is geen emotie die alleen in het begin heftig is en daarna slijt alsof het een neergaande lijn in een grafiek is. Er zijn en komen zoveel momenten waarin het besef ineens doordringt en de pijn toeslaat. De eerste kerst zonder je moeder en nog zoveel mijlpalen. Jouw vriend heeft duidelijk geen idee.
Het regelwerk dat je moet doen en je problemen met je gezondheid maken het extra zwaar. Het laatste wat jij nodig hebt is een partner bij wie je op je tenen moet lopen omdat hij het niet kan opbrengen zich in jou in te leven. Hij mag je dan in het verleden gesteund hebben, maar dat is wat je kan verwachten van je geliefde en de normaalste zaak van de wereld. Als hij je nu een rotgevoel geeft bovenop alles waar je nu mee te dealen hebt, dan zou ik even afstand van hem nemen. Heb je wel steun van familie en vrienden?
Ik vind hier dingen van.
zondag 22 december 2024 om 15:17
maandag 23 december 2024 om 09:32
Er staat letterlijk in de OP dat hij al jaren een enorme steun is voor haar.
Het klopt dat hij niet te bepalen heeft dat ze nu maar 'gewoon moet gaan doen'. Maar dat hij al jaren een grote steun was terwijl zij intens aan het mantelzorgen was voor haar moeder moet nu helemaal van tafel geveegd worden en de man gedumpt?
Het zit hier blijkbaar op Viva vol met perfecte mensen met perfecte partners.
maandag 23 december 2024 om 10:28
Jouw rouwproces begint nu pas. En dat kan best een tijd duren, het is niet zo dat een mens het zo afgesloten heeft en door kan gaan. Als hij zo nuchter is moet hij dat toch weten?kaatje125 schreef: ↑21-12-2024 23:51Het is geen nare man absoluut niet zelfs. We hebben het vaak enorm naar ons zin zelfs. Hij is emotioneel anders dan mij, ' de nuchtere rouwdouwer , we zijn daarin erg verschillend. We kunnen goed praten over dingen alleen gaan we heel anders om met dingen vooral rondom de dood. Ik heb ik de laatste tijd veel zorgen om mn moeder gehad. Opnames in ziekenhuis en kdo.
Toen kon ik het wel enigzins van me afzetten. Nu gaat het niet, en lijkt het alsof ik door moet gaan en weer gezellig moet doen. Hij is heel steunend geweest maar nu lijkt het zo van het is even genoeg geweest
Levensgenieter 
maandag 23 december 2024 om 10:32
Natuurlijk niet. Ik zou hem wel even lekker laten. Dat ie maar wat leuks voor zichzelf gaat doen dan.Attraverso schreef: ↑23-12-2024 09:32Er staat letterlijk in de OP dat hij al jaren een enorme steun is voor haar.
Het klopt dat hij niet te bepalen heeft dat ze nu maar 'gewoon moet gaan doen'. Maar dat hij al jaren een grote steun was terwijl zij intens aan het mantelzorgen was voor haar moeder moet nu helemaal van tafel geveegd worden en de man gedumpt?
Het zit hier blijkbaar op Viva vol met perfecte mensen met perfecte partners.
Misschien moet hij zelf even op adem komen nu, maar hij kan niet van haar verwachten dat ze haar gevoel uitschakelt.
Levensgenieter
maandag 23 december 2024 om 10:44
Attraverso schreef: ↑23-12-2024 09:32Er staat letterlijk in de OP dat hij al jaren een enorme steun is voor haar.
Het klopt dat hij niet te bepalen heeft dat ze nu maar 'gewoon moet gaan doen'. Maar dat hij al jaren een grote steun was terwijl zij intens aan het mantelzorgen was voor haar moeder moet nu helemaal van tafel geveegd worden en de man gedumpt?
Het zit hier blijkbaar op Viva vol met perfecte mensen met perfecte partners.
Je overdrijft. De meeste reacties gingen juist over even afstand nemen! Niet hem meteen bij het grofvuil zetten.
Ongeacht wat hij in het verleden allemaal voor TO heeft betekent, hij kan op dit moment duidelijk niet omgaan met haar rouwproces. Stoort zich er zelfs aan.
Dan is het toch geen gek advies dat TO even voor zichzelf kiest?
Zij moet gezellig doen, dat lukt niet en hij vind dat vervelend. Dan kan hij toch effe wat anders gaan doen i.p.v TO te vertellen hoe ze mag rouwen??
maandag 23 december 2024 om 11:03
Gecondoleerd TO Eigenlijk zo kort na de dood van je vader al je moeder verliezen is gewoon erg zwaar.
Het rauwe verdriet, de diepe rouw kan bij een dergelijk verlies echt wel 1 of 2 jaar duren. Dat was iig bij mij het geval.
De reactie van je partner hier vind ik vrij horkerig of op z'n minst zeer onvolwassen.
Misschien weet hij zich ook simpelweg geen houding te geven en komt dit uit pure klunzigheid.
Hoe dan ook, hij ontneemt je wel de kans om met je rouwproces te beginnen. Je kunt toch niet na een luizige 3.5 week verwachten dat iemand weer compleet vrolijk is?
En nee, je zult niet continu verdrietig zijn, maar je kunt niet beslissen wanneer je dit wel of niet bent. Je mag daar prima door overvallen worden.
Ik zal ook niet gelijk zeggen om deze kerel bij het grof vuil te zetten. Maar als je nog de energie hebt zou ik aangeven dat dit absoluut geen volwassen, empathische manier is om je partner te steunen bij de dood van een geliefde.
En anders zou ik idd even afstand van hem nemen. Hopelijk heb je veel wederzijdse steun bij je broer en zoon.
Het rauwe verdriet, de diepe rouw kan bij een dergelijk verlies echt wel 1 of 2 jaar duren. Dat was iig bij mij het geval.
De reactie van je partner hier vind ik vrij horkerig of op z'n minst zeer onvolwassen.
Misschien weet hij zich ook simpelweg geen houding te geven en komt dit uit pure klunzigheid.
Hoe dan ook, hij ontneemt je wel de kans om met je rouwproces te beginnen. Je kunt toch niet na een luizige 3.5 week verwachten dat iemand weer compleet vrolijk is?
En nee, je zult niet continu verdrietig zijn, maar je kunt niet beslissen wanneer je dit wel of niet bent. Je mag daar prima door overvallen worden.
Ik zal ook niet gelijk zeggen om deze kerel bij het grof vuil te zetten. Maar als je nog de energie hebt zou ik aangeven dat dit absoluut geen volwassen, empathische manier is om je partner te steunen bij de dood van een geliefde.
En anders zou ik idd even afstand van hem nemen. Hopelijk heb je veel wederzijdse steun bij je broer en zoon.
maandag 23 december 2024 om 15:34
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
