Relaties
alle pijlers
Relatie met vader kind
maandag 3 juni 2024 om 21:56
Hoi allen,
Ik ben al jarenlang een meelezer van het Viva Forum. Maar ik heb nu toch een probleem wat ik graag met jullie wil delen. Alvast excuses voor een eventueel lang en zakelijk verhaal. Ik ben niet zo goed in het uitleggen van een situatie.
Ik ben 3,5 jaar geleden onverwacht zwanger geworden, en bevallen, van een prachtige dochter. We waren toen niet samen en daarna ook niet. En dat is prima! Het was onverwacht, maar ten tijde van de zwangerschap hebben we hele heldere afspraken gemaakt. Dit hebben we ook uitgewerkt in een ouderschapsplan.
Ik heb hem toentertijd alle vrijheid gegeven om welke verantwoordelijkheid op zich te nemen. Als hij geen vader wilde zijn, dan was dat ok. Hij heeft, na lang nadenken, gekozen voor twee dagen ouderschap. Ik was hier super blij mee! Mijn kindje zou zijn/haar vader leren kennen.
Hij betaalt weinig tot niets aan zijn/haar opvoeding. Ik krijg alle toeslagen en hij betaalt een paar tientjes voor haar spaarrekening. Hij krijgt alles mee in een tasje en hoeft niks bij te dragen. Laat het duidelijk zijn: ik vraag niks meer van hem in financiële zin. Ik heb een goede baan en red me goed. Het is geen vetpot maar mijn kind komt niks tekort.
Waar ik mee zit: we hebben ten tijde van de zwangerschap afgesproken dat hij twee dagen/nachten per week het vaderschap op zich wou nemen. Ik wist niet waar ik aan zou beginnen, hij wist niet waar hij aan zou beginnen. Maar, zeker in het begin, verzaakte hij. Het eerste jaar van ons kind heeft hij haar zes keer gezien. Terwijl ik hem alle kans liet (en er ook om vroeg). Hij zat in een burn-out en het kon niet vaker. Dit geloof ik wel.
Ik heb met alle macht geprobeerd hem onze dochter later te laten zien. Maar ik ben terughoudend in mijn aanpak omdat ik de relatie tussen de twee niet wil beïnvloeden en juist wil bevorderen. Uiteindelijk heeft de situatie (fulltime werken/geen vader in beeld/geen netwerk) ervoor gezorgd dat ik ook in een burn-out ben beland. Hij heeft hier geen verdere ondersteuning in gegeven. Ondanks dat ik hem dat meermaals heb gevraagd.
Hij is beter in zijn grenzen aangeven. Ondanks onze afspraken ziet hij haar 24 uur per week. Dit vind ik al super fijn voor ons kind, laat dat voorop staan!
Ik voel alleen de laatste maanden dat ik weer aan het wegglijden ben. De druk wordt te hoog. Ik werk fulltime, constant de zorg voor mijn kind. De opvang die constant belt om haar op te halen. Mantelzorg voor mijn ouders. Ik faal op werkgebied, op sociaal gebied en ik heb geen tijd meer. Het wordt echt teveel in mijn hoofd.
Wat kan/mag ik van hem verwachten? Kan/mag ik terugvallen op een ouderschapsplan die we ooit, toen we goede vrienden waren, gemaakt hebben toen ik zwanger was?
Ik ben al jarenlang een meelezer van het Viva Forum. Maar ik heb nu toch een probleem wat ik graag met jullie wil delen. Alvast excuses voor een eventueel lang en zakelijk verhaal. Ik ben niet zo goed in het uitleggen van een situatie.
Ik ben 3,5 jaar geleden onverwacht zwanger geworden, en bevallen, van een prachtige dochter. We waren toen niet samen en daarna ook niet. En dat is prima! Het was onverwacht, maar ten tijde van de zwangerschap hebben we hele heldere afspraken gemaakt. Dit hebben we ook uitgewerkt in een ouderschapsplan.
Ik heb hem toentertijd alle vrijheid gegeven om welke verantwoordelijkheid op zich te nemen. Als hij geen vader wilde zijn, dan was dat ok. Hij heeft, na lang nadenken, gekozen voor twee dagen ouderschap. Ik was hier super blij mee! Mijn kindje zou zijn/haar vader leren kennen.
Hij betaalt weinig tot niets aan zijn/haar opvoeding. Ik krijg alle toeslagen en hij betaalt een paar tientjes voor haar spaarrekening. Hij krijgt alles mee in een tasje en hoeft niks bij te dragen. Laat het duidelijk zijn: ik vraag niks meer van hem in financiële zin. Ik heb een goede baan en red me goed. Het is geen vetpot maar mijn kind komt niks tekort.
Waar ik mee zit: we hebben ten tijde van de zwangerschap afgesproken dat hij twee dagen/nachten per week het vaderschap op zich wou nemen. Ik wist niet waar ik aan zou beginnen, hij wist niet waar hij aan zou beginnen. Maar, zeker in het begin, verzaakte hij. Het eerste jaar van ons kind heeft hij haar zes keer gezien. Terwijl ik hem alle kans liet (en er ook om vroeg). Hij zat in een burn-out en het kon niet vaker. Dit geloof ik wel.
Ik heb met alle macht geprobeerd hem onze dochter later te laten zien. Maar ik ben terughoudend in mijn aanpak omdat ik de relatie tussen de twee niet wil beïnvloeden en juist wil bevorderen. Uiteindelijk heeft de situatie (fulltime werken/geen vader in beeld/geen netwerk) ervoor gezorgd dat ik ook in een burn-out ben beland. Hij heeft hier geen verdere ondersteuning in gegeven. Ondanks dat ik hem dat meermaals heb gevraagd.
Hij is beter in zijn grenzen aangeven. Ondanks onze afspraken ziet hij haar 24 uur per week. Dit vind ik al super fijn voor ons kind, laat dat voorop staan!
Ik voel alleen de laatste maanden dat ik weer aan het wegglijden ben. De druk wordt te hoog. Ik werk fulltime, constant de zorg voor mijn kind. De opvang die constant belt om haar op te halen. Mantelzorg voor mijn ouders. Ik faal op werkgebied, op sociaal gebied en ik heb geen tijd meer. Het wordt echt teveel in mijn hoofd.
Wat kan/mag ik van hem verwachten? Kan/mag ik terugvallen op een ouderschapsplan die we ooit, toen we goede vrienden waren, gemaakt hebben toen ik zwanger was?
dinsdag 4 juni 2024 om 06:56
Surebaby schreef: ↑04-06-2024 03:56Dan zeg je: he Vincent luister. De meeste ouders in deze situatie hebben een 50/50 verdeling. Hier wil ik graag naartoe.
Voor nu hebben we afspraken gemaakt waarbij jij kleine Sterre 2 dagen ziet.
Hoe het nu gaat werkt niet.
Je komt je afspraak niet na en hebt ondertussen genoeg tijd gekregen om dit wel te regelen.
Ik wil dat je in ieder geval de liggende afspraak per ..datum gaat nakomen.
Hoezo schrik je van 50/50?
We zijn toch samen ouder?
Oh dat is teveel. In dat geval moeten we misschien gaan kijken of we deze hele regeling helemaal kunnen afbouwen. Kleine Sterre verdient beter dan dit.
Welke dag extra zullen we doen?
Laten we daar vaste afspraken voor maken, zo krijgt Sterre de structuur die ze verdient.
Ik stel zelf voor per die datum dag x en y.
Ik hoor dan graag van jou wanneer je richting 50/50 kan, weet dat ik daarvoor opensta al lijkt het mij ook pittig, mijn kleintje 50 procent van de tijd!'
Resultaat: meneer is op zijn verantwoordelijkheid gewezen en voelt zich terecht een droplul, en begrijpt nu ook wat er eigenlijk van hem verwacht wordt.
De meeste ouders hebben voordat het kindje geboren wordt of de zwangerschap ontstaat samen een diepe wens om ouders te worden. Dat was hier niet zo, er was geen relatie waaruit het kind geboren werd.
Vader werd vader omdat moeder besloot dat het niet verwachtte/gewenste kindje toch welkom was.
Ik vind dat ze zal een heel mooie regeling hadden voor deze situatie. Als moeder mijn je niet ineens meer gaan eisen omdat je het zelf even langdurig niet meer trekt. Met als dat hij advies is gegaan met twee dagen is zij akkoord gegaan met vijf dagen. Als zij hem kan houden aan die twee dagen kan hij haar houden aan die vijf. Vijftig/vijftig proberen af te dwingen lijkt mij zinloos maar geeft wel heel veel stress
dinsdag 4 juni 2024 om 07:03
Ik zou de 50/50 erin gooien om aan te tonen dat hij niet de geweldige vader is die hij vindt dat hij is met zijn ene dag. Even een reality check. Een echte vader zou daarnaar streven.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑04-06-2024 06:56De meeste ouders hebben voordat het kindje geboren wordt of de zwangerschap ontstaat samen een diepe wens om ouders te worden. Dat was hier niet zo, er was geen relatie waaruit het kind geboren werd.
Vader werd vader omdat moeder besloot dat het niet verwachtte/gewenste kindje toch welkom was.
Ik vind dat ze zal een heel mooie regeling hadden voor deze situatie. Als moeder mijn je niet ineens meer gaan eisen omdat je het zelf even langdurig niet meer trekt. Met als dat hij advies is gegaan met twee dagen is zij akkoord gegaan met vijf dagen. Als zij hem kan houden aan die twee dagen kan hij haar houden aan die vijf. Vijftig/vijftig proberen af te dwingen lijkt mij zinloos maar geeft wel heel veel stress
Dus nu weer even bek houden met je 'grens' vriend en je aan je eigen afspraak houden, wat al minimaal is.
dinsdag 4 juni 2024 om 07:15
Nou precies dit. To kijk ook eens serieus naar alle tips die worden gegeven die niks met de vader te maken hebben. Je kunt het je zelf ook echt wel wat makkelijker maken zonder hem.andnowwedance schreef: ↑03-06-2024 22:53Je bent ontzettend aan het inzoomen op het lapzwanserige gedrag van ex en hoe oneerlijk het is. En ja, het is oneerlijk, maar je verandert er niets aan. Het maximale wat je kunt doen is echt nog duidelijker bij hem aangeven dat je het niet redt zo, maar waarschijnlijk zit er niet meer in. Heel kut, maar daartegen strijden kost alleen maar energie.
Er zijn al veel eventuele praktische oplossingen genoemd, ik zou me daar op focussen en niet op hem.
dinsdag 4 juni 2024 om 07:33
Maar als je met minder werken je inkomen gelijk kan houden krijg je toch meer tijd voor jezelf en meer flexibiliteit voor noodgevallenMaxEnDeMaxiMonsters schreef: ↑03-06-2024 23:34Het gaat me niet om het geld. Ik wil meer tijd voor mezelf en/of meer ondersteuning in noodgevallen.
dinsdag 4 juni 2024 om 07:44
Ik vind dat je de lat wel wat hoger mag leggen. Hij heeft besloten dat hij de ouderrol wil oppakken en dat betekent dat je van hem mag verwachten dat hij een volwaardige ouder zal zijn.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑04-06-2024 06:56
Vader werd vader omdat moeder besloot dat het niet verwachtte/gewenste kindje toch welkom was.
Hij is geen zaaddonor. Welke boodschap geef je aan hun dochter als je zegt 'ja we kunnen niet van papa verwachten dat hij echt voor je zorgt, want ja, je was nou eenmaal een ongelukje! Dus de rest van je leven moeten we danken op onze knietjes voor de kruimels aandacht die jouw papa ons geeft'
TO nam inderdaad eenzijdig de beslissing om het kind te houden, maar hij heeft er daarna voor gekozen om ook een ouder te zijn.
dinsdag 4 juni 2024 om 07:58
Hij is geen betrokken vader en nooit geweest. Het Viva forum staat vol met topics over horken van ‘vaders’ dus hij is bepaald geen uitzondering. Bij die man is niks te halen aan hulp. TO is alleenstaande moeder en daar heeft ze zelf voor gekozen. Dat lijkt me loodzwaar. Het is een kwestie van keuzes maken. Die mantelzorg eraf (klinkt niet als noodzakelijk, als het op uren reisafstand met de trein is, blijkbaar redt ouder zich de andere dagen ook), investeren in eigen vervoer, andere meer flexibele opvang, een andere baan of minder werken. Je moet het in het leven zelf doen, en dat geldt helaas des te meer voor TO.Dropdrop schreef: ↑04-06-2024 07:44Ik vind dat je de lat wel wat hoger mag leggen. Hij heeft besloten dat hij de ouderrol wil oppakken en dat betekent dat je van hem mag verwachten dat hij een volwaardige ouder zal zijn.
Hij is geen zaaddonor. Welke boodschap geef je aan hun dochter als je zegt 'ja we kunnen niet van papa verwachten dat hij echt voor je zorgt, want ja, je was nou eenmaal een ongelukje! Dus de rest van je leven moeten we danken op onze knietjes voor de kruimels aandacht die jouw papa ons geeft'
TO nam inderdaad eenzijdig de beslissing om het kind te houden, maar hij heeft er daarna voor gekozen om ook een ouder te zijn.
dinsdag 4 juni 2024 om 08:10
Ja ik reageerde vooral op dat je moreel gezien niet meer zou mogen verwachten van een vader omdat ze een ongelukje heeft gehouden.oneenietweer schreef: ↑04-06-2024 07:58Hij is geen betrokken vader en nooit geweest. Het Viva forum staat vol met topics over horken van ‘vaders’ dus hij is bepaald geen uitzondering. Bij die man is niks te halen aan hulp. TO is alleenstaande moeder en daar heeft ze zelf voor gekozen. Dat lijkt me loodzwaar. Het is een kwestie van keuzes maken. Die mantelzorg eraf (klinkt niet als noodzakelijk, als het op uren reisafstand met de trein is, blijkbaar redt ouder zich de andere dagen ook), investeren in eigen vervoer, andere meer flexibele opvang, een andere baan of minder werken. Je moet het in het leven zelf doen, en dat geldt helaas des te meer voor TO.
Daar ben ik het niet mee eens
Maar zoals ik eerder zei: realistisch gezien denk ik niet dat ze hulp gaat krijgen van hem.
dinsdag 4 juni 2024 om 08:20
Ik begrijp niet waarom mensen TO aanraden om haar broer/zus te benaderen voor de mantelzorg. Tenzij TO's ouder nogal psychisch onbekwaam zijn mag TO dat gesprek toch écht aan haar ouders zelf overlaten. TO mag gewoon aangeven dat de frequentie waarme ze nu komt teveel is en dat ze gerust mee wil denken voor andere oplossingen zonder dat zij ook dáár weer de verantwoordelijkheid naar zich toetrekt.
s-groot wijzigde dit bericht op 04-06-2024 08:23
84.70% gewijzigd
dinsdag 4 juni 2024 om 08:21
Inderdaad. TO focust zich op het verkeerde, ze moet zich vooral op haar psyche focussen en kijken hoe ze omgaat met wat ze op haar bord heeft én met wat ze zelf op haar bord verzamelt.
Ik denk dat je een goede kans maakt dat de rechter de zorg eerlijker gaat verdelen, maar dat pad wil je niet.
Ik ben ontzettend benieuwd waar je dit op baseert, je hebt hier jurisprudentie over? Ik kan me er namelijk niets bij voorstellen dat een rechter een ouder dwingt om voor zijn/haar kind te zorgen. Dat is nogal een risico en verantwoording die een rechter zou nemen, een kind naar een ouder sturen die dat niet wil.
dinsdag 4 juni 2024 om 08:30
Ik heb geen jurisprudentie.S-Groot schreef: ↑04-06-2024 08:21
Ik ben ontzettend benieuwd waar je dit op baseert, je hebt hier jurisprudentie over? Ik kan me er namelijk niets bij voorstellen dat een rechter een ouder dwingt om voor zijn/haar kind te zorgen. Dat is nogal een risico en verantwoording die een rechter zou nemen, een kind naar een ouder sturen die dat niet wil.
To en de vader roepen allebei dat ze het niet aankunnen. Dus daarin zijn ze gelijk.
Ze laten allebei zien dat ze wel voor het kind kunnen zorgen. Dus daarin zijn ze gelijk.
Ze hebben een ondertekend ouderschapsplan waarin hij verklaart dat hij meer zou zorgen dan hij nu doet.
Ik denk dat ze een goede kans maakt dat de rechter in ieder geval zegt dat hij zich aan het ouderschapsplan moet houden.
En natuurlijk moet ze daarvoor een familierecht advocaat benaderen om echt haar kansen in te schatten.
dinsdag 4 juni 2024 om 08:45
Dropdrop schreef: ↑04-06-2024 07:44Ik vind dat je de lat wel wat hoger mag leggen. Hij heeft besloten dat hij de ouderrol wil oppakken en dat betekent dat je van hem mag verwachten dat hij een volwaardige ouder zal zijn.
Hij is geen zaaddonor. Welke boodschap geef je aan hun dochter als je zegt 'ja we kunnen niet van papa verwachten dat hij echt voor je zorgt, want ja, je was nou eenmaal een ongelukje! Dus de rest van je leven moeten we danken op onze knietjes voor de kruimels aandacht die jouw papa ons geeft'
TO nam inderdaad eenzijdig de beslissing om het kind te houden, maar hij heeft er daarna voor gekozen om ook een ouder te zijn.
Gezien het geschetste plaatje is hij dat een soort van wel. Zaaddonor met omgangsrecht. Alleen voor de leuk, wil hij wel een beperkte vaderrol hebben in het leven van dit kindje. Geen volledige vaderrol.
dinsdag 4 juni 2024 om 08:45
Dropdrop schreef: ↑04-06-2024 08:30Ik heb geen jurisprudentie.
To en de vader roepen allebei dat ze het niet aankunnen. Dus daarin zijn ze gelijk.
Ze laten allebei zien dat ze wel voor het kind kunnen zorgen. Dus daarin zijn ze gelijk.
Ze hebben een ondertekend ouderschapsplan waarin hij verklaart dat hij meer zou zorgen dan hij nu doet.
Ik denk dat ze een goede kans maakt dat de rechter in ieder geval zegt dat hij zich aan het ouderschapsplan moet houden.
En natuurlijk moet ze daarvoor een familierecht advocaat benaderen om echt haar kansen in te schatten.
Enkel een gevoel dus. Maar je begrijpt niet dat niemand het risico wil nemen iemand te dwingen voor zijn/haar kind te zorgen? Dat is een mijnenveld waar naar ik weet geen rechter zich in wil begeven.
dinsdag 4 juni 2024 om 08:54
In deze situatie wordt TO toch net zo goed gedwongen door hem om zijn zorgtijd op te vangen? Dat zou dan toch net zo slecht moeten zijn voor het kind?
Hij zorgt al goed voor zijn dochter. Ze hebben al een band. Ze komt niet uit de lucht vallen.
dinsdag 4 juni 2024 om 09:02
TO, er zijn al veel praktische tips gegeven om je leven wat makkelijker te maken (ook zonder hulp van de vader). Daar ga je telkens niet op in. Waarom? Ik krijg heel erg het idee van jouw posts dat je de keuze om het (grotendeels) alleen te doen je heel erg tegenvalt. En dat snap ik. Het lijkt me ook retezwaar. Maar uit je verhaal leid ik af dat het eigenlijk vanaf het begin al duidelijk was dat de vader geen prominente rol in het leven van jullie kind ging spelen. En dat hij nu nog minder doet dan afgesproken is een teleurstelling. Maar is het nou echt zó onverwachts? Door meer van hem te willen stel je jezelf teleur. Het zit er kennelijk gewoon niet in.
En even voor de duidelijkheid; dat maakt hem wel een lapzwans. Want hij was er ook bij toen het kind werd gemaakt.
Maar verder gaan met je leven zonder iets van hem te verwachten maakt het je uiteindelijk makkelijker denk ik. Want dan is alles mooi meegenomen, voor jou en voor je kind.
En even voor de duidelijkheid; dat maakt hem wel een lapzwans. Want hij was er ook bij toen het kind werd gemaakt.
Maar verder gaan met je leven zonder iets van hem te verwachten maakt het je uiteindelijk makkelijker denk ik. Want dan is alles mooi meegenomen, voor jou en voor je kind.
dinsdag 4 juni 2024 om 09:05
Nee. TO zorgt voor haar kind, als zij minder voor haar kind zou willen zorgen kan ze enkel hulp vragen, ze kan echt niemand dwingen. TO wordt ook niet gedwongen.
In de zeer schrijnende situaties dat beide ouders niet (of zeer slecht) voor hun kind zorgen komt daar (dwingende) hulp van buitenaf bij kijken, eventueel met pleegzorg bijv. Uiteraard is dat niet de kant die TO op wil, dus zal ze toch echt gewoon naar zichzelf moeten kijken. Hoe zij haar leven indeelt, hoe zij dingen oppakt en aanneemt of naar zich toetrekt die teveel zijn.
dinsdag 4 juni 2024 om 09:28
Ik denk dat je echt moet inzetten op een constructief gesprek met zijn ouders. Dat hoeft echt geen moddergooien te worden over hun zoon. Hou het bij jezelf, dat jij het niet meer trekt, maar dat zoon kennelijk ook aan de tax van zijn kunnen zit en of zij (al dan niet tijdelijk) misschien extra kunnen bijspringen zodat jij op adem kunt komen. En ga desnoods daarna met hem én zijn ouders om de tafel. Als de band met hen goed is en zij gek zijn op hun kleindochter, dan zou hier toch een oplossing voor gevonden moeten kunnen worden?
dinsdag 4 juni 2024 om 10:15
Ik zou zijn ouders vragen of ze 1 weekend per maand bij hen mag logeren en bij hem de aankondiging doen dat ze 1 weekend per maand bij hem komt logeren. En voorlopig 1 middag per week ouderschapsverlof nemen. Volgens mij werk je 4 dagen en gaat ze 3 dagen naar de opvang en 1 dag naar vader/opa en oma. Dan op een opvangdag een kortere dag maken en even een middag voor jezelf.
dinsdag 4 juni 2024 om 10:47
Je hebt gekozen voor alleenstaand ouderschap, want als de vader niets had willen bijdragen had je het ook gedaan. Hij heeft uiteindelijk iets aangeboden, maar ik denk eerlijk gezegd dat vooral jij het (alleenstaande) ouderschap onderschat hebt. En dat neem ik je niet kwalijk want als je geen kinderen hebt kun je je er niets bij voorstellen. Maar dit kun je niet bij hem neerleggen vind ik.
Weet je, ik denk dat veel mensen (ook mét partner) ook op dit punt komen. Ik begrijp goed dat in jouw situatie de vader van je kind de oplossing lijkt (en de afwezigheid ervan als het probleem), maar ik denk dat dit niet helemaal zo is. Want als hij zou oppassen dan zou je vooral minder opvang afnemen, en daar ligt je probleem niet zozeer geef je al aan.
Ik heb in die pittige tijd ook mijn man veel verweten (doe ik soms nog steeds, al dan niet terecht). Hij kan toch XYZ en dan is mijn probleem opgelost. Maar punt is dat ik/jij 'tijd voor jezelf' in het hele schema gewoon niet goed meegerekend hebt. En als die vaak in het water valt door eerder ophalen kind (ook opvallend, dit heb ik in de 4 jaar opvang tijd misschien 1 x gehad), wordt dat een structureel iets en moet je dit anders organiseren.
Ik vind ook dat je netwerk heel klein is. De keuze voor (overwegend) alleenstaand ouderschap zonder netwerk in de buurt is een pittige. Ik zou kijken naar de mogelijkheden om dichter naar je netwerk toe te verhuizen en bijvoorbeeld dan af te spreken dat je kind om de week 2 dagen naar vader gaat ivm reistijd. Werk is waarschijnlijk gemakkelijker te regelen dan een netwerk.
Deze kost geld: zorg voor opvang voor structurele momenten, zodat jij gemakkelijker "achterwacht" kunt zijn op incidentele momenten. Neem bijvoorbeeld een extra dag opvang en een extra werkdag zodat je elke dag op je werk om 15.00 naar huis kunt. In de tijd tussen 15.00-17.00 (ophalen kind) kun je even wat huishoudelijke of juist leuke dingen doen, en ondertussen achterwacht zijn als er gebeld wordt. Ik zou ook kijken in hoeverre de vader financieel bij kan dragen aan deze extra dag opvang. Schuldig voelen over opvang zou ik niet aan beginnen in jouw situatie want je gaat hier aan onderdoor en daar heeft je kind helemaal niks aan.
Succes TO! Ik kan me ook goed voorstellen dat je het allemaal niet meer overziet en daardoor niet goed in oplossingen kunt denken. Probeer vrienden en familie te laten meedenken.
Weet je, ik denk dat veel mensen (ook mét partner) ook op dit punt komen. Ik begrijp goed dat in jouw situatie de vader van je kind de oplossing lijkt (en de afwezigheid ervan als het probleem), maar ik denk dat dit niet helemaal zo is. Want als hij zou oppassen dan zou je vooral minder opvang afnemen, en daar ligt je probleem niet zozeer geef je al aan.
Ik heb in die pittige tijd ook mijn man veel verweten (doe ik soms nog steeds, al dan niet terecht). Hij kan toch XYZ en dan is mijn probleem opgelost. Maar punt is dat ik/jij 'tijd voor jezelf' in het hele schema gewoon niet goed meegerekend hebt. En als die vaak in het water valt door eerder ophalen kind (ook opvallend, dit heb ik in de 4 jaar opvang tijd misschien 1 x gehad), wordt dat een structureel iets en moet je dit anders organiseren.
Ik vind ook dat je netwerk heel klein is. De keuze voor (overwegend) alleenstaand ouderschap zonder netwerk in de buurt is een pittige. Ik zou kijken naar de mogelijkheden om dichter naar je netwerk toe te verhuizen en bijvoorbeeld dan af te spreken dat je kind om de week 2 dagen naar vader gaat ivm reistijd. Werk is waarschijnlijk gemakkelijker te regelen dan een netwerk.
Deze kost geld: zorg voor opvang voor structurele momenten, zodat jij gemakkelijker "achterwacht" kunt zijn op incidentele momenten. Neem bijvoorbeeld een extra dag opvang en een extra werkdag zodat je elke dag op je werk om 15.00 naar huis kunt. In de tijd tussen 15.00-17.00 (ophalen kind) kun je even wat huishoudelijke of juist leuke dingen doen, en ondertussen achterwacht zijn als er gebeld wordt. Ik zou ook kijken in hoeverre de vader financieel bij kan dragen aan deze extra dag opvang. Schuldig voelen over opvang zou ik niet aan beginnen in jouw situatie want je gaat hier aan onderdoor en daar heeft je kind helemaal niks aan.
Succes TO! Ik kan me ook goed voorstellen dat je het allemaal niet meer overziet en daardoor niet goed in oplossingen kunt denken. Probeer vrienden en familie te laten meedenken.
dinsdag 4 juni 2024 om 10:56
Ik snap nooit dat in dit soort topics al snel wordt gezegd dat oma en opa wel meer kunnen doen. Die mensen hebben al kinderen opgevoed. Werken misschien zelf nog. Hebben meer kleinkinderen. Waarom moeten die opeens extra gaan helpen? Dat is hun taak helemaal niet.
Het is voor to echt shit dat vader niet meer wil doen. Ik weet hoe frustrerend het is en hoe boos je ervan kunt worden. Maar je kunt hem waarschijnlijk niet dwingen. Of je moet er een rechtszaak van willen maken maar of dat veel helpt is maar de vraag.
Je moet kijken in hoeverre je eigen omstandigheden kunt aanpassen zodat je ruimte voor rust krijgt. En de verwachtingen richting vader loslaten. Dan kun je tenminste ook niet teleurgesteld worden
Het is voor to echt shit dat vader niet meer wil doen. Ik weet hoe frustrerend het is en hoe boos je ervan kunt worden. Maar je kunt hem waarschijnlijk niet dwingen. Of je moet er een rechtszaak van willen maken maar of dat veel helpt is maar de vraag.
Je moet kijken in hoeverre je eigen omstandigheden kunt aanpassen zodat je ruimte voor rust krijgt. En de verwachtingen richting vader loslaten. Dan kun je tenminste ook niet teleurgesteld worden
dinsdag 4 juni 2024 om 11:11
Niet alles gelezen, maar ik vind het bijzonder dat je zegt hem alle vrijheid gegeven te hebben om te kiezen welke verantwoordelijkheid hij wilde mbt tot jullie kindje, toen je zwanger bleek. Hoezo had hij daar zoveel keuze in? Jij was al zwanger, daar was hij net zo verantwoordelijk voor als jij. Je lijkt bijna dankbaar dat hij uberhaupt 2 dagen 'koos' en nu lijk je bijna bang om dat van hem te verwachten.
Het is toch niet meer dan normaal dat hij verantwoordelijkheid neemt? Ik neem aan dat je hem er niet in geluisd hebt, en je ben niet zomaar zwanger geworden. Daar waren jullie toch echt samen bij, dus dan mag je ook samen de consequenties dragen. Als je de leuke papa wilt zijn, prima, maar je bent óók de verantwoordelijke papa, en hij moet de afspraken nakomen. Regel het maar, dat doe jij ook. En in alle eerlijkheid, dat vind ik ook gelden voor kinderalimentatie.
Het is toch niet meer dan normaal dat hij verantwoordelijkheid neemt? Ik neem aan dat je hem er niet in geluisd hebt, en je ben niet zomaar zwanger geworden. Daar waren jullie toch echt samen bij, dus dan mag je ook samen de consequenties dragen. Als je de leuke papa wilt zijn, prima, maar je bent óók de verantwoordelijke papa, en hij moet de afspraken nakomen. Regel het maar, dat doe jij ook. En in alle eerlijkheid, dat vind ik ook gelden voor kinderalimentatie.
dinsdag 4 juni 2024 om 11:16
Ik ben het hier erg mee eens. Hij heeft door zijn keuze 'mee te doen' jou tijdelijk verrast en hoop gegeven op een gezamenlijke gezinssituatie. Maar die is er gewoon niet.Bbubbels schreef: ↑04-06-2024 09:02TO, er zijn al veel praktische tips gegeven om je leven wat makkelijker te maken (ook zonder hulp van de vader). Daar ga je telkens niet op in. Waarom? Ik krijg heel erg het idee van jouw posts dat je de keuze om het (grotendeels) alleen te doen je heel erg tegenvalt. En dat snap ik. Het lijkt me ook retezwaar. Maar uit je verhaal leid ik af dat het eigenlijk vanaf het begin al duidelijk was dat de vader geen prominente rol in het leven van jullie kind ging spelen. En dat hij nu nog minder doet dan afgesproken is een teleurstelling. Maar is het nou echt zó onverwachts? Door meer van hem te willen stel je jezelf teleur. Het zit er kennelijk gewoon niet in.
En even voor de duidelijkheid; dat maakt hem wel een lapzwans. Want hij was er ook bij toen het kind werd gemaakt.
Maar verder gaan met je leven zonder iets van hem te verwachten maakt het je uiteindelijk makkelijker denk ik. Want dan is alles mooi meegenomen, voor jou en voor je kind.
Dus de situatie is: Je bent een alleenstaand moeder van een 3,5 jarige. Je hebt je eigen ouders, broer, zus ver weg wonen en jouw ouders hebben meer jouw hulp nodig (mantelzorg) dan dat ze hulp kunnen bieden. Je hebt daarnaast wat losse flodders van af en toe hulp van de vader en van de ouders van vader, maar daar kun je niet structureel op rekenen. Je bent dus alleenstaande moeder zonder netwerk.
Dus daar zit volgens mij de oplossing: Ik zou inzetten op een alleenstaande ouder worden met een netwerk. Ga op zoek naar een oppas-oma in je eigen buurt die structureel een stukje van de opvang kan doen, maar die na verloop van tijd ook kan en wil bijspringen bij incidenten (opvang die belt bijvoorbeeld). Of een oppasmeisje die af en toe 's avonds kan bijspringen. Of misschien op zaterdagmiddag even een uurtje met de kleine naar de speeltuin wil zodat jij even wat voor jezelf kunt doen om op te laden. Heb je buren die misschien wel af en toe willen bijspringen? Of waar je misschien tijdelijk 1x per week kan mee-eten zodat je niet hoeft te koken?
En ook het gesprek aangaan met de opvang: ik heb zelf 2 kinderen al respectievelijk 6 en 3 jaar op de opvang zitten voor 3 dagen per week. En het aantal keren dat ik in totaal gebeld ben om een kind op te halen is in al die jaren echt op 2 handen te tellen. Het is niet normaal dat dit vaker dan zeg 1x per maand voorkomt en daar mag je zeker het gesprek over aangaan.
dinsdag 4 juni 2024 om 11:22
Dit. En stop met dankbaar zijn en gunnen en het allemaal zo fantastisch vinden dat hij een soort van betrokken is bij zijn kind.Sjaantje37 schreef: ↑04-06-2024 11:00Niet alles gelezen maar zou echt gaan inzetten op kinderalimentatie waardoor jij mss een stap terug kan doen qua werk of hulp in kan huren.
dinsdag 4 juni 2024 om 11:32
Nou dit vooral. Je hoeft niet dankbaar te zijn voor deze man. Dan heb je de lat voor ouders wel erg laag liggen. Moet je voorstellen dat jij dit ook zou doen; ik verdien niet genoeg, ik ben ziek, ik wil niet, en dan dus niet voor je kind zorgen. Niet voor je kind betalen. Geen verantwoordelijkheid nemen. Mooie ouder ben je dan. Hij gedraagt zich als een fun uncle, terwijl hij dochter heeft erkend en gezag heeft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
