Relaties
alle pijlers
Relatie met vader kind
maandag 3 juni 2024 om 21:56
Hoi allen,
Ik ben al jarenlang een meelezer van het Viva Forum. Maar ik heb nu toch een probleem wat ik graag met jullie wil delen. Alvast excuses voor een eventueel lang en zakelijk verhaal. Ik ben niet zo goed in het uitleggen van een situatie.
Ik ben 3,5 jaar geleden onverwacht zwanger geworden, en bevallen, van een prachtige dochter. We waren toen niet samen en daarna ook niet. En dat is prima! Het was onverwacht, maar ten tijde van de zwangerschap hebben we hele heldere afspraken gemaakt. Dit hebben we ook uitgewerkt in een ouderschapsplan.
Ik heb hem toentertijd alle vrijheid gegeven om welke verantwoordelijkheid op zich te nemen. Als hij geen vader wilde zijn, dan was dat ok. Hij heeft, na lang nadenken, gekozen voor twee dagen ouderschap. Ik was hier super blij mee! Mijn kindje zou zijn/haar vader leren kennen.
Hij betaalt weinig tot niets aan zijn/haar opvoeding. Ik krijg alle toeslagen en hij betaalt een paar tientjes voor haar spaarrekening. Hij krijgt alles mee in een tasje en hoeft niks bij te dragen. Laat het duidelijk zijn: ik vraag niks meer van hem in financiële zin. Ik heb een goede baan en red me goed. Het is geen vetpot maar mijn kind komt niks tekort.
Waar ik mee zit: we hebben ten tijde van de zwangerschap afgesproken dat hij twee dagen/nachten per week het vaderschap op zich wou nemen. Ik wist niet waar ik aan zou beginnen, hij wist niet waar hij aan zou beginnen. Maar, zeker in het begin, verzaakte hij. Het eerste jaar van ons kind heeft hij haar zes keer gezien. Terwijl ik hem alle kans liet (en er ook om vroeg). Hij zat in een burn-out en het kon niet vaker. Dit geloof ik wel.
Ik heb met alle macht geprobeerd hem onze dochter later te laten zien. Maar ik ben terughoudend in mijn aanpak omdat ik de relatie tussen de twee niet wil beïnvloeden en juist wil bevorderen. Uiteindelijk heeft de situatie (fulltime werken/geen vader in beeld/geen netwerk) ervoor gezorgd dat ik ook in een burn-out ben beland. Hij heeft hier geen verdere ondersteuning in gegeven. Ondanks dat ik hem dat meermaals heb gevraagd.
Hij is beter in zijn grenzen aangeven. Ondanks onze afspraken ziet hij haar 24 uur per week. Dit vind ik al super fijn voor ons kind, laat dat voorop staan!
Ik voel alleen de laatste maanden dat ik weer aan het wegglijden ben. De druk wordt te hoog. Ik werk fulltime, constant de zorg voor mijn kind. De opvang die constant belt om haar op te halen. Mantelzorg voor mijn ouders. Ik faal op werkgebied, op sociaal gebied en ik heb geen tijd meer. Het wordt echt teveel in mijn hoofd.
Wat kan/mag ik van hem verwachten? Kan/mag ik terugvallen op een ouderschapsplan die we ooit, toen we goede vrienden waren, gemaakt hebben toen ik zwanger was?
Ik ben al jarenlang een meelezer van het Viva Forum. Maar ik heb nu toch een probleem wat ik graag met jullie wil delen. Alvast excuses voor een eventueel lang en zakelijk verhaal. Ik ben niet zo goed in het uitleggen van een situatie.
Ik ben 3,5 jaar geleden onverwacht zwanger geworden, en bevallen, van een prachtige dochter. We waren toen niet samen en daarna ook niet. En dat is prima! Het was onverwacht, maar ten tijde van de zwangerschap hebben we hele heldere afspraken gemaakt. Dit hebben we ook uitgewerkt in een ouderschapsplan.
Ik heb hem toentertijd alle vrijheid gegeven om welke verantwoordelijkheid op zich te nemen. Als hij geen vader wilde zijn, dan was dat ok. Hij heeft, na lang nadenken, gekozen voor twee dagen ouderschap. Ik was hier super blij mee! Mijn kindje zou zijn/haar vader leren kennen.
Hij betaalt weinig tot niets aan zijn/haar opvoeding. Ik krijg alle toeslagen en hij betaalt een paar tientjes voor haar spaarrekening. Hij krijgt alles mee in een tasje en hoeft niks bij te dragen. Laat het duidelijk zijn: ik vraag niks meer van hem in financiële zin. Ik heb een goede baan en red me goed. Het is geen vetpot maar mijn kind komt niks tekort.
Waar ik mee zit: we hebben ten tijde van de zwangerschap afgesproken dat hij twee dagen/nachten per week het vaderschap op zich wou nemen. Ik wist niet waar ik aan zou beginnen, hij wist niet waar hij aan zou beginnen. Maar, zeker in het begin, verzaakte hij. Het eerste jaar van ons kind heeft hij haar zes keer gezien. Terwijl ik hem alle kans liet (en er ook om vroeg). Hij zat in een burn-out en het kon niet vaker. Dit geloof ik wel.
Ik heb met alle macht geprobeerd hem onze dochter later te laten zien. Maar ik ben terughoudend in mijn aanpak omdat ik de relatie tussen de twee niet wil beïnvloeden en juist wil bevorderen. Uiteindelijk heeft de situatie (fulltime werken/geen vader in beeld/geen netwerk) ervoor gezorgd dat ik ook in een burn-out ben beland. Hij heeft hier geen verdere ondersteuning in gegeven. Ondanks dat ik hem dat meermaals heb gevraagd.
Hij is beter in zijn grenzen aangeven. Ondanks onze afspraken ziet hij haar 24 uur per week. Dit vind ik al super fijn voor ons kind, laat dat voorop staan!
Ik voel alleen de laatste maanden dat ik weer aan het wegglijden ben. De druk wordt te hoog. Ik werk fulltime, constant de zorg voor mijn kind. De opvang die constant belt om haar op te halen. Mantelzorg voor mijn ouders. Ik faal op werkgebied, op sociaal gebied en ik heb geen tijd meer. Het wordt echt teveel in mijn hoofd.
Wat kan/mag ik van hem verwachten? Kan/mag ik terugvallen op een ouderschapsplan die we ooit, toen we goede vrienden waren, gemaakt hebben toen ik zwanger was?
dinsdag 4 juni 2024 om 11:39
Is dat ook zo? Ik heb het OP niet zien schrijvenGreenLadyFern schreef: ↑04-06-2024 11:32Nou dit vooral. Je hoeft niet dankbaar te zijn voor deze man. Dan heb je de lat voor ouders wel erg laag liggen. Moet je voorstellen dat jij dit ook zou doen; ik verdien niet genoeg, ik ben ziek, ik wil niet, en dan dus niet voor je kind zorgen. Niet voor je kind betalen. Geen verantwoordelijkheid nemen. Mooie ouder ben je dan. Hij gedraagt zich als een fun uncle, terwijl hij dochter heeft erkend en gezag heeft.
dinsdag 4 juni 2024 om 11:40
JazekerMaxEnDeMaxiMonsters schreef: ↑03-06-2024 21:58Nog verder ter info: hij heeft haar erkend en we hebben beiden ouderlijk gezag.
dinsdag 4 juni 2024 om 11:55
To, ik denk dat je een belangrijke shift in je denken moet maken. Als jij je dochter op één hebt staan, dan zul je jezelf ook op één moeten zetten. Want feitelijk ben je alleenstaand ouder. Dus is jouw eerste prioriteit om goed voor jezelf te zorgen, zodat je ook goed voor haar kunt zorgen.
Er zijn in dit topic al genoeg praktische tips daarvoor gegeven.
Er zijn in dit topic al genoeg praktische tips daarvoor gegeven.
dinsdag 4 juni 2024 om 17:50
Precies. Het land zou te klein zijn als er iets gebeurt met een kind dat willens en wetens wordt toevertrouwd aan iemand die waarschijnlijk niet belastbaar is.
dinsdag 4 juni 2024 om 17:53
TS lijkt me een capabelere ouder dan de vader. Ideaal gezien kunnen alle ouders (vaders en moeders) evengoed voor hun kind zorgen, maar dat kun je niet afdwingen.
Dat het kind dol is op haar vader is fijn, maar niet per se het bewijs dat hij goed voor haar zorgt.
andnowwedance wijzigde dit bericht op 04-06-2024 18:31
0.94% gewijzigd
dinsdag 4 juni 2024 om 18:05
Als je iedereen te vriend wilt houden en de vader van jullie kind lekker wil kunnen laten shinen met het minimale beetje dat hij doet, zal niemand maar dan ook niemand een juist beeld hebben vd situatie en hem bijvoorbeeld aanspreken op dat wat blijft liggen.MaxEnDeMaxiMonsters schreef: ↑03-06-2024 22:24We hebben het nooit bij de rechter gebracht. En dat wil ik eigenlijk ook niet. Zijn vader en moeder bijvoorbeeld zijn fantastische opa en oma. Ik ben helemaal onthaald door de familie. Maar dat komt ook omdat ik niets deel over hoe ik me voel t.o.v. de rol van zijn vader. Ik houd me erbuiten en ik weet niet wat hij deelt. Ik vind het zo fijn voor mijn dochter dat ze een goeie/warme relatie heeft met zijn vader en moeder. Ik wil dat niet verstoren.
Je faciliteert dit gedrag.
Je zult open en eerlijke kaart met vader moeten gaan spelen. Stop met willen pleasen en zeg hem waar je nu staat, dat het niet meer gaat en meer van hem nodig hebt. Dat de pretpapa kaart niet langer meer getrokken kan worden. Reageert hij afwijzend (ik zou het -ook- doen via een brief/mail), dan zou ik zelf niet aarzelen diezelfde brief (evt. incl. zijn reactie) naar de opa/oma te sturen en vragen of zij eens met hem willen praten.
Ik zou er zelf op rekenen dat hij trouwens niet harder wil lopen dan hij nu doet. Dat is toch wel een beetje een risico dat je loopt met iemand een kind op de wereld zetten die vooral het vrijheid blijheid aspect bovenaan heeft staan. Is hij dan ook niet voor rede vatbaar, kun je daarna juridisch bekijken of er nog wat te halen valt. Maar dat zal vooral dan een financieel aspect zijn waar je misschien wat zorg mee kunt afkopen (bijv. opvangkosten).
Maar tis wel kut. Helaas lijkt de wereld volgezaaid te zijn met egoistische mensen. Vooral mannen lijken het goed te doen of alle ruimte te krijgen van vrouwen om egoistisch te zijn.
dinsdag 4 juni 2024 om 18:25
Maar jij in een burnout omdat je geen grenzen kan stellen is acceptabel omdat je alleen als deurmat alle relaties in stand kan houden? Je bent dus in feite bang van je ex en schoonfamilie. Of zij kind zien staat toch los van de alimentatie?
Ik zou open kaart spelen tegen ex en aangeven dat je zo niet redt, dat je gaat uitzoeken waar je mbt alimentatie recht op hebt en dat je dat bedrag gaat vragen (en eventueel eisen wanneer dat nodig is).
Ik zou open kaart spelen tegen ex en aangeven dat je zo niet redt, dat je gaat uitzoeken waar je mbt alimentatie recht op hebt en dat je dat bedrag gaat vragen (en eventueel eisen wanneer dat nodig is).
dinsdag 4 juni 2024 om 18:43
TO, wat wil je zelf echt? Je komt wat tegenstrijdig over. Aan de ene kant geef je aan wat je nodig hebt en wat je wenst, maar tegelijkertijd heb JIJ ZELF voor alles wat hij extra kan doen een excuus waarom HIJ dat niet zou kunnen oppakken. Hij hoeft dus geen eens verklaring te geven, want dat doe jij al. "extra taken, kan niet, want ZZP, want burn-out etc". Die excuses staan los van zijn verantwoordelijkheden. Hij neemt nu niet de vaderrol, maar de oppasrol, en jij staat dat toe en geeft hem zelfs die rol. Want ZZP etc. Als je kindje opgehaald moet worden, kunnen ze gewoon vader bellen ipv jou. En dan is het aan jou om niet met allerlei excuses te komen waarom dat niet zou kunnen.
Waarom is het daarnaast zo belangrijk om te benoemen wat van fantastische vader hij is? Miljoenen ouders brengen dagelijks tijd door met hun kinderen, dat behoeft wat mij betreft geen pluim, dat is simpelweg je verantwoordelijkheid als ouder. Het is betuttelend en zorgt ervoor dat iemand een kleinere verantwoordelijkheid hoeft te nemen als je hem voor elke scheet die hij laat, beloont moet worden. Blijkbaar kan hij wel zijn eigen bedrijf regelen, dan kan hij ook de zorg voor je kind fixen. De vraag is alleen of jij ook bereidbent om te stoppen met het gladstrijken van gedrag en mooi weer te spelen, en verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen grenzen. Mensen kunnen in het leven echt een heleboel zelf.
Waarom is het daarnaast zo belangrijk om te benoemen wat van fantastische vader hij is? Miljoenen ouders brengen dagelijks tijd door met hun kinderen, dat behoeft wat mij betreft geen pluim, dat is simpelweg je verantwoordelijkheid als ouder. Het is betuttelend en zorgt ervoor dat iemand een kleinere verantwoordelijkheid hoeft te nemen als je hem voor elke scheet die hij laat, beloont moet worden. Blijkbaar kan hij wel zijn eigen bedrijf regelen, dan kan hij ook de zorg voor je kind fixen. De vraag is alleen of jij ook bereidbent om te stoppen met het gladstrijken van gedrag en mooi weer te spelen, en verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen grenzen. Mensen kunnen in het leven echt een heleboel zelf.
dinsdag 4 juni 2024 om 18:47
Niet zozeer voor TO bedoelt: uiteindelijk zijn de vrouwen in deze vaak ook egoistisch: voelt het fijn om nodig te zijn en stellen vrouwen geen grenzen omdat dat niet fijn voelt als mensen boos op je worden of je echt een harde grens moet stellen naar je omgeving. Is in een andere vorm, maar het geven van ruimte door vrouwen is echt niet zo altruistisch als vrouwen voor doen komen. En vervolgens wel boos worden op de omgeving omdat ze zoveel gegeven heeft.NomenNescio schreef: ↑04-06-2024 18:05
Maar tis wel kut. Helaas lijkt de wereld volgezaaid te zijn met egoistische mensen. Vooral mannen lijken het goed te doen of alle ruimte te krijgen van vrouwen om egoistisch te zijn.
dinsdag 4 juni 2024 om 19:25
dinsdag 4 juni 2024 om 19:31
Overigens denk ik, dat je twee keuzes hebt, of zelfs twee stappen in volgorde:
- nog eens duidelijk én openhartig (maar zonder drama) vertellen hoe het met je gaat en wat je nodig hebt van hem. Hem ook herinneren aan die eerdere afspraak van 2 dagen, of zelfs maar die 24 uur.
- afhankelijk daarvan de afspraak aanscherpen / opnieuw in ere stellen. Misschien is zijn aanbod minimaal. Prima. Duidelijkheid is ook veel waard. Steeds teleurgesteld worden kun je niet gebruiken nu. Je moet weten waar je aan toe bent, en dan kun je de rest van je activiteiten daar omheen vouwen. Als het maar 24 uur is, ook goed. Dan kun je daar omheen een plan maken voor jezelf (minder mantelzorg, minder werken oid).
In mijn ogen heb je nu het meest aan duidelijkheid. Geloof me, er valt een last van je af als je geen dingen meer hoopt of verwacht van hem, die hij vervolgens niet waarmaakt. Dat scheelt je bakken energie én emoties.
- nog eens duidelijk én openhartig (maar zonder drama) vertellen hoe het met je gaat en wat je nodig hebt van hem. Hem ook herinneren aan die eerdere afspraak van 2 dagen, of zelfs maar die 24 uur.
- afhankelijk daarvan de afspraak aanscherpen / opnieuw in ere stellen. Misschien is zijn aanbod minimaal. Prima. Duidelijkheid is ook veel waard. Steeds teleurgesteld worden kun je niet gebruiken nu. Je moet weten waar je aan toe bent, en dan kun je de rest van je activiteiten daar omheen vouwen. Als het maar 24 uur is, ook goed. Dan kun je daar omheen een plan maken voor jezelf (minder mantelzorg, minder werken oid).
In mijn ogen heb je nu het meest aan duidelijkheid. Geloof me, er valt een last van je af als je geen dingen meer hoopt of verwacht van hem, die hij vervolgens niet waarmaakt. Dat scheelt je bakken energie én emoties.
dinsdag 4 juni 2024 om 19:35
Zoiets. Het is ook echt een heel bijzondere titel, klopt helemaal niet bij de OP.
vrijdag 7 juni 2024 om 15:44
Ik vind het op zich nog niet egoistisch als je er -behalve jezelf- geen andere mensen mee tekort doet of het anderen aanrekent met welke gevolgen je dan te dealen hebt. Ik vind er pas egoisme in steken als het anderen negatief raakt. En dat zijn dan vaak de kinderen.aardbeioeries schreef: ↑04-06-2024 18:47Niet zozeer voor TO bedoelt: uiteindelijk zijn de vrouwen in deze vaak ook egoistisch: voelt het fijn om nodig te zijn en stellen vrouwen geen grenzen omdat dat niet fijn voelt als mensen boos op je worden of je echt een harde grens moet stellen naar je omgeving. Is in een andere vorm, maar het geven van ruimte door vrouwen is echt niet zo altruistisch als vrouwen voor doen komen. En vervolgens wel boos worden op de omgeving omdat ze zoveel gegeven heeft.
Vrouwen die geen grenzen kunnen/willen stellen, willen vaak vooral leuk lief en aardig gevonden worden. Het is niet omdat we (vrouwen) liever zijn. Deze 'lieve zachtaardige pleasende en inschikkelijke vrouwen kunnen er meestal slecht tegen als anderen slecht over ze zouden kunnen denken. Want dat helpt het zelfbeeld om zeep. En in zekere mate denk ik dan, prima, als je daar niet tegen kan en dit is hoe je ermee om wilt gaan, be my guest.
Maar dit soort vrouwen zijn ook vaak de vrouwen die die consequentie van 'niet leuk gevonden worden' overdragen op hun kinderen. Ze vouwen en plooien zich om zo'n man heen, dansen naar zijn pijpen of wat ze denken dat zijn pijpen zijn, incl. een (schoon)familie met mening. Dat ze daarmee hun kinderen tekort doen op een normale gezonde relatie met hun vader, wordt dan vaak niet gezien. Want ZIJ lopen toch de gaten dicht die de vaders laten liggen?
Nee fout, de vrouw loopt de gaten dicht, meestal omdat dit het (enige) stukje is dat haar ego z'n bestaansrecht geeft. Zij zorgen wel dat ze 'nodig' zijn en de helden zijn voor het nageslacht en het goed doen in de publieke opinie. Want een vrouw die haar voet neerzet wordt in de maatschappij en ook vaak door andere vrouwen, niet leuk neergezet. Dus dat aaien en pleasen van dat eigen ego als goede moeder en ontzorgende niet veeleisende vrouw is vaak een onbekend stuk van de ego drijfveren.
Niet dat ik per se denk dat to dit doet of als ze dat doet, dat ze dat bewust doet. Maar er zit in dit gedrag ook een stuk winst, ook al lijkt dat op het eerste oog niet zo. Het zal voor to dan ook best lastig zijn om over dat ego heen te stappen. Want eisen gaan stellen en grenzen aangeven, gaat ten koste van haar populariteit/goedkeuren van de vader en zijn familie. En die goedkeuring kwijtraken kan heel confronterend zijn. Zeker als ze daar best wel gevoel van zelfredzaamheid mee heeft kunnen voeden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
