Relatie verandert naar broer-zus relatie?

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.. maar merk dat ik het kwijt moet en graag advies zou willen..

Ik ben 8 jaar samen met mijn vriend. Hij is 33 en ik ben 29. We hebben geen kinderen, wel die kinderwens (gehad). Kom ik later even op terug. En wij wonen zo’n kleine 7 jaar samen.

We hebben wisselend periodes gehad in onze relatie waarin het hard werken was om elkaar te vinden. Mijn vriend is meer gericht op het praktische en het fysieke in het leven. Erg gericht op oa het huishouden, standaard dingen en gesprekken zijn vaak wat oppervlakkiger. Mijn behoefte zit veel meer in het emotionele stuk: verbinding voelen, alles met elkaar kunnen delen, praten over gevoelens en situaties, etc

Er zijn een hoop ingewikkelde en heftige gebeurtenissen gebeurt in onze relatie met oa het overlijden van een ouder, lang ziekte enz.. maar hierin hebben we samen een manier gevonden om mee te dealen en samen te leven.

Dat samen leven lukt ons heel goed, we hebben het leuk samen, maken plezier, we hebben echt wel een connectie. Maar.. sinds een tijdje heb ik ineens veel contact met een collega. En besef ik mij steeds meer dat ik in deze relatie ook veel mis. En dat zijn echt dingen als alles kunnen vertellen, echt diepgaande gesprekken kunnen voeren, gezien worden, kunnen filosoferen, maar ook echt de seksuele spanning mist. We hebben wel seks, maar deze is matig. Ik voel ook niet de aantrekkingskracht of de spanning.

Ik vind het enorm lastig om toe te geven maar met die collega is vanuit een aantal werk activiteiten/afspraken iets ontstaan wat meer is dan vriendschap. Als ik hem aan de telefoon heb dan voel ik écht de aantrekkingskracht en opwinding. Ik besef mij echt dat het contact met hem echt al vreemd gaan is.. want dit hoort niet en is niet oké naar mijn vriend toe. We hebben een paar keer afgesproken waar niks gebeurt is, omdat we niet naar elkaar uitspraken dat we misschien een bepaalde spanning voelde naar elkaar.. maar inmiddels is dit wel uitgesproken.. we hebben elkaar afgelopen week 3x gezien. 2x door werk en 1x afgesproken. De laatste x hebben we geknuffeld en gezoend.

Ik probeer met mijn partner gesprekken te voeren om meer diepgang in onze relatie te krijgen, vragen te stellen om hem beter te begrijpen, maar ik merk dat hij die behoefte helemaal niet heeft. Hij weet half van t contact met mijn collega. Maar niet dat het zo veel en intens is. Ik heb t idee dat de relatie voor mijn vriend helemaal oké is zo.. terwijl dat voor mij niet zo is.. het klinkt bijna alsof we broer en zus zijn, we functioneren goed samen maar echt passie kan ik het niet noemen.

Maar hoe weet je of je relatie nog te redden is? Wat is het moment dat je besluit te stoppen?

Ik loop daarin best vast. En tegelijkertijd merk ik dat ik ergens ook geen paniek ervaar bij de gedachten van uit elkaar gaan. Behalve dat er praktisch een hoop op ons af zal komen, maar zelfs dat wil ik niet leidend laten zijn.


Wie heeft er wat advies? Of een eigen ervaring?

Ja ik heb wel vaker twijfels gehad in de relatie. Gemerkt wat we op bepaalde vlakken niet op dezelfde frequentie zitten. Maar dat is met periodes en daarna werkt het vaak ook wel weer goed tussen ons ofzo?

Ik wil er niet zo vandoor gaan met de volgende en de verantwoordelijkheid van het stoppen van de relatie bij de klik met die collega te leggen.. dus die klik met hem zet mij aan het denken, maar wil niet op basis daarvan mijn relatie beëindigen.

Ben echt opzoek naar wat is hetgeen wat ik moet doen? Investeren in de relatie en het verder uitzoeken of het nog ‘te redden’ is.. of is dit het punt dat je besluit om te stoppen en vanuit daar het leven verder te leven?

Jufjoke schreef: ↑

03-07-2022 20:35

Goede vraag.

Ik weet uiteraard niet het fijne van je relatie, maar wat bedoel je precies met diepgang? Vind je dat dan nu wel met je collega? Of neemt de seksuele aantrekkingskracht de overhand? Ik denk dat de meeste langdurige relaties niet bestaan uit dagelijks uren diepzinnige gesprekken voeren over het leven en je gevoelens. Ook seksuele aantrekkingskracht is iets wat zelden zo sterk blijft als in het begin.

Het kan zijn dat de koek op is in je relatie. Dat mag, dat kan gebeuren. Maar blijf wel een beetje realistisch in je verwachtingen, zodat je niet je hele leven achter luchtkastelen aan zit omdat je altijd hoopt dat het gras elders groener is.

Dank voor je eerlijke reactie. Zie een paar eerlijke en oprechte reacties, dat waardeer ik enorm! Ik weet dat ik iets gedaan heb dat niet oké is, maar ik zit niet te wachten op het oordeel van andere of nutteloze opmerkingen..

Met diepgang bedoel ik dat ik bij mijn huidige vriend niet alles kan vertellen of kan bespreken, omdat het hem niet lukt. En daardoor lukt het mij ook niet altijd om die gesprekken aan te snijden, omdat ik vaak mij niet gehoord voel. Met die collega kan ik dat wel, ook praten we over koetjes kalfjes en indd is er wel de seksuele aantrekking.

Maar precies wat jij zegt over luchtkastelen en verwachtingen, daar zit het ‘m voor mij. Hoe weet ik dat de koek op is? Uiteraard ga ik eerlijk zijn tegen mijn vriend, maar ga ik dat zijn en benoemen dat het op is voor mij of ga ik het opbiechten en kijken waar we uitkomen?