Rouwen om iemand van het verleden

Windflower woensdag 2 november 2022 om 19:36

.

windflower wijzigde dit bericht op 03-11-2022 01:13

99.85% gewijzigd

Anoniem_64f4621f1b20d woensdag 2 november 2022 om 20:47

Het is nostalgie, een soort dagdromerij die echt niet realistisch is. "Wat als" over iemand die je op je 12e een paar weken hebt gekend.
Neemt niet weg dat het verdrietig is als iemand zo jong zelfmoord pleegt.
Blijf er niet teveel in hangen, het is verder niet jouw zaak.

Anoniem_63a4aa770857d woensdag 2 november 2022 om 20:48

How can i make it about me?

Gok zomaar dat je niet zo bedoeld maar zo komt de OP wel over.

blijfgewoonbianca woensdag 2 november 2022 om 20:56

Een kinderliefde dus van 18 jaar geleden waar je nooit meer wat van hebt gehoord.
En nu ben je helemaal van de leg en moet je getroost worden en zo ?

Je stelt je best wel aan.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

pausini woensdag 2 november 2022 om 21:05

Begrijp ik het goed dat je helemaal niet weet hoe het met die man de laatste jaren gegaan is?

Ik snap heus wel dat dit nieuws er even inhakt, logisch, maar niet te veel invullen zou handig zijn,jullie hebben immers geen contact gehouden.

Hatsjikideee...

turquasi woensdag 2 november 2022 om 21:10

Wat iedereen zegt met als toevoeging dat je taalgebruik tenenkrommend is...

Lorem Ipsum

Anoniem_65df5944b964c woensdag 2 november 2022 om 21:15

Naar mijn mening is rouwen en troost willen misschien wat te zwaar aangezet. Zijn naasten zijn degenen die rouwen want zij moeten hem missen in hun leven. Jij hebt hem al heel lang niet meer in je leven en je hebt zijn aanwezigheid ook niet gemist, tot nu toe.
Ik kan me wel voorstellen dat je schrikt van zo’n bericht omdat je hem gekend hebt en dat je je misschien afvraagt wat er mis gegaan kan zijn in zijn leven kan ik me ook wel indenken. Dat je daarover praat met je vriend lijkt me ook logisch, maar daarna is het toch belangrijk om het los te laten denk ik.

anoniem_65df5944b964c wijzigde dit bericht op 02-11-2022 21:16

1.52% gewijzigd

Quinnepin woensdag 2 november 2022 om 21:15

Jeetje. Sterkte dan maar.

Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.

girasole3 woensdag 2 november 2022 om 21:15

Nee totaal geen herkenning. Het klinkt allemaal nogal melodramatisch.
Hij was iemand die meer dan een half leven geleden even in e leven was toen jullie nog kinderen waren.
Dat je even schrikt van zo'n bericht snap ik nog wel, maar jouw reactie is echt totaal overdreven.

MrsDuck woensdag 2 november 2022 om 21:16

Het zou raar zijn dat het je niets doet, je mag best even schrikken en beseffen dat het leven voor iedereen anders loopt. Bedenken hoe het zou kunnen zijn, verdriet hebben om de tijd die was.

Maar verder... gaat jouw leven door. Dus uithuilen, kaarsje branden en verder kun je niets en wordt er ook niets van je verwacht. Voel je ook niet schuldig over dat het verwaterde. Dat soort dingen gebeuren en als hij je nodig had of je contact had gewild.. voor verwateren zijn 2 nodig

Anoniem_677a6b2c79b65 woensdag 2 november 2022 om 21:24

To, het klinkt een beetje hard, maar ik vind de beschrijving van je gevoelens ook wat heftig en overtrokken. Dit is een man waar je op je 12e een paar weken verliefd op was. En daarna zijn jullie wegen gescheiden.
Natuurlijk is het best normaal om hiervan te schrikken. Maar de heftige rouw vind ik zelfs bijna misplaatst.
Uiteraard heeft iedereen recht op zijn eigen gevoelens, maar het kan geen kwaad om je ook te realiseren dat deze gevoelens wellicht wat buitenproportioneel zijn.

Rooss4.0 woensdag 2 november 2022 om 21:27

Als iemand zelfmoord pleegt vinden we altijd dat we dat hadden moeten voorkomen, ik krijg een beetje het idee dat het dat mechanisme is dat nu bij jou aan het werk is. Een soort verknipt schuldgevoel.

Ik gok zomaar dat het vanzelf weer overgaat.

.

OriginalHeleen woensdag 2 november 2022 om 21:33

Ik begrijp wel dat zo'n bericht je raakt, het is altijd schrikken als je hoort dat een jong iemand onverwacht is overleden. Als het door zelfdoding is roept dat vaak vragen op, dat is ook nog wel logisch.
Maar dat je het zo op jezelf betrekt snap ik niet. je doet het voorkomen alsof je ervan overtuigd bent dat jij dit had kunnen voorkomen als je het contact niet het laten verwateren. Ik denk dat je jouw impact op zijn leven daarmee overschat. Jullie waren 12! Je bent hier niet verantwoordelijk voor. Het is lang geleden en er kan/zal hem in de jaren daarna van alles zijn overkomen.
Zinloos om te blijven hangen in 'wat als' vragen.

originalheleen wijzigde dit bericht op 03-11-2022 10:26

23.88% gewijzigd

'Every new beginning comes from some other beginning's end.'

Anoniem_677a6b2c79b65 woensdag 2 november 2022 om 21:37

Rooss4.0 schreef: ↑
02-11-2022 21:27
Als iemand zelfmoord pleegt vinden we altijd dat we dat hadden moeten voorkomen, ik krijg een beetje het idee dat het dat mechanisme is dat nu bij jou aan het werk is. Een soort verknipt schuldgevoel.

Ik gok zomaar dat het vanzelf weer overgaat.

Desondanks vrij irrationeel om je schuldig te voelen over de zelfmoord van iemand die je als twaalfjarige een paar weken gekend hebt en de laatste achttien jaar niet meer gezien hebt. Vrij irrationeel om in die positie te vinden dat je dat had moeten voorkomen. Verknipt inderdaad.

Rooss4.0 woensdag 2 november 2022 om 21:41

Ik denk dat het altijd irrationeel is om je schuldig te voelen als iemand zelfmoord pleegt. En toch doen we dat, schijnbaar is het een "lekker" mechanisme, die zelfbestraffing omdat jij de persoon in kwestie aan de tafelpoot had moeten vastbinden.

Iemand moet schijnbaar schuldig zijn en als we die niet kunnen vinden maken we onszelf schuldig.
En ik ga dat waarschijnlijk zelf ook doen als het me ooit overkomt. Best bijzonder.

.

Anoniem_63680fe92b4c2 woensdag 2 november 2022 om 21:56

Ergens snap ik het wel, ik zou het zelf heel erg jammer vinden dat ik niks meer voor die persoon had kunnen betekenen.
Je hoopt toch altijd dat het leven zo loopt dat je precies op het juiste moment op de juiste plaatst bent (zo gaat het trouwens maar zelden, behalve in de film misschien)
En misschien confronteert het je ook wel heel erg met het feit dat je jeugd onherroepelijk voorbij is.

Ik ben zelf trouwens wel eens iemand tegengekomen met wie ik ruim twintig jaar daarvoor een keer een week iets had, tijdens een schoolreisje.
Ik herkende hem nauwelijks, hij mij eerst helemaal niet meer (moest hem er echt aan helpen herinneren)
Ik vond hem ook helemaal niet meer leuk ofzo, en hij mij ook niet, denk ik (niks van gemerkt tenminste)
Je veranderd nog zo na je twaalfde, het is maar zeer de vraag of jullie nog steeds een klik zouden hebben.

Het is op zich niet raar dat je een beetje verdrietig bent over dit nieuws, maar het klinkt wel alsof je erger van streek bent dan logisch is.
Misschien spelen er andere dingen mee waardoor je dit niet goed kunt hebben op dit moment.
Ik zou even kijken waar al dit verdriet vandaan komt, en dan weer verder natuurlijk.

Anoniem_637fde5445245 woensdag 2 november 2022 om 22:15

Je eerste echt verliefdheid is vaak zo heftig en allesoverheersend en dat gevoel en die herinnering blijft hangen. Dat is logisch. Je 12 jarige kinderbrein kon dit nog helemaal niet plaatsen en de relatie is ook niet actief geëindigd zoals je schrijft. Het contact is verwaterd.
En als iemand zichzelf doodt, is dat voor iedereen is zijn of haar omgeving superheftig. Ik denk dat je 12jarige emotie en herinnering de leiding neemt hier en daar bovenop is het geen normale dood, maar een zelfdoding. De wat als vraag is dus helemaal niet gek.
Geef het maar gewoon even de tijd, Doe dingen die je ontspannen, die je rust geven, waar je blij van wordt en gewoon even niks. Dit gaat sneller voorbij dan je denkt als je even niet nadenkt over hoe normaal of niet normaal je huidige gevoel is.
Sterkte!

anoniem_637fde5445245 wijzigde dit bericht op 02-11-2022 22:30

0.56% gewijzigd

stokbootje woensdag 2 november 2022 om 22:24

Wat ik ervan herken is de wens dat het goed gaat met mensen die een warm plekje in je herinnering hebben, ook al heb je ze al jaren niet meer gezien. Je hoopt toch dat zij een fijn leven leiden, en dat is ook vanzelf een beetje je aanname, dat ze een vergelijkbaar leven leiden als jij (als je het bij jezelf redelijk gemiddeld verloopt).

Een jongen met wie ik jarenlang erg close was op de middelbare, maar na 4 VWO niet meer heb gezien, is kortgeleden overleden aan kanker. Toen voelde ik wel een steek: waarom zo oneerlijk? Waarom kan ik gewoon rustig mijn leven leven, en moest hij daar doorheen? Waarom krijgen zijn ouders en broers zoveel pijn te verstouwen?
Dat zijn natuurlijk nutteloze vragen, zo gaat het leven nou eenmaal, maar het overviel me wel even.

Toch snap ik ook wel wat anderen hier zeggen over het teveel op jezelf betrekken. Dat je schrikt is logisch, dat je er nog regelmatig aan denkt ook. Maar het staat wel echt los van jou.

Wickedwitch woensdag 2 november 2022 om 22:54

Best harde reacties. Zelfmoord is ontzettend schokkend, zeker als je die persoon hebt gekend en helemaal als je er verliefd op was, ook was je 12. Het is ook heel verdrietig om te weten dat iemand waarmee je een idyllische tijd in je jeugd hebt gehad, het als volwassene zo moeilijk heeft gehad dat hij er een eind aan heeft gemaakt. Wat zou er in die tussentijd zijn gebeurd dat het zover kwam? Ik kan me goed voorstellen dat je je afvraagt “ wat als”. Ik ben zelf ooit ontzettend geraakt door een zelfmoord van iemand die ik helemaal niet zo heel goed kende. Ze had twee jonge kinderen en ik was een tijd ontzettend verdrietig hierom. Ik was zelf best verbaasd over de intensiteit van mijn gevoel. Ik besefte toen dat ik bang was dat mijn eigen terugkerende depressies dus ook zo konden verlopen. Dat het zo gitzwart kan worden, dat je er een einde aan moet maken, ondanks je lieve kinderen. Misschien triggert deze zelfmoord ook wel zoiets bij jou? Veel sterkte in ieder geval.

Rouwen om iemand van het verleden

Actieve topics