Relaties
alle pijlers
Rouwen om levend persoon
vrijdag 24 februari 2023 om 16:15
Volgens mij zit ik in die fase. Korte schets: ik ben de oudste van 4 kinderen en 2 van hen hebben al jaren een haat/liefde verhouding. Zus 1 heeft een paar jaar geleden alle contact verbroken met de hele familie, omdat de emmer vol zat mbt de ruzies met zus 2. Ik vond dat heel verdrietig, want ook met mij werd alles verbroken zonder uitleg. Dat ze klaar was met zus 2 snapte ik wel, maar radicaal breken met iedereen was heftig. Mijn rol was altijd de bemiddelaar/oplossingen zoeken/praten praten praten. Wat later blijkt als teveel bemoeienis werd gezien, tegelijkertijd deden ze wel altijd een beroep op mij. Kortom, mijn rol vond en vind ik nog steeds ingewikkeld.
Inmiddels is zus 1 terug, veel gesprekken gevoerd en band wordt opgebouwd. Iets waar ik heel blij mee ben. Maar...zus 2 kan dit niet accepteren. Boos op mij dat ik die zus toelaat, het zegt iets over mij (haar woorden) en ze kan maar niet begrijpen dat ik dit doe. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat dit mijn keus is, mijn leven en zij niet kan bepalen voor mij wat ik doe mbt zus. Ik geloof in 2e kansen, heb een hekel aan ruzie en het voelt voor mij goed om zus 1 in m'n leven te hebben. Net als zus 2, want mijn gevoel en liefde voor haar verandert niet. Zij kan het echter niet los van elkaar zien, is zwaar teleurgesteld in mij en praat over 'kiezen voor kamp a/b'. Ik wil echter niet kiezen, het zijn m'n zussen en ik hou van ze.
We komen er niet uit, en zus 2 verbreekt nu contact. Mijn emoties gaan van verdrietig naar boos, teleurgesteld en weer naar verdrietig. Ik kom er niet doorheen ofzo, heb zo vaak gezegd dat ik van zus 2 hou en haar in m'n leven wil. Het lijkt wel een een soort pikorde, ze zegt dat ik de ene inruil voor de ander terwijl ik dat nooit heb gezegd en of daarnaar heb gehandeld. Ik ben van het uitpraten, om tafel en oplossingen vinden samen want we zijn ruim volwassenen. Maar dat gebeurt niet, live gesprek wil ze niet, maar via de app allerlei verwijten waarop ik aangeef dat via app niet werkt. Maar zus wil het hierbij laten, blijft zeggen dat ze teleurgesteld is in mij en dat het hierbij stopt.
Ik heb in laatste bericht gezegd dat ik de keus respecteer, en het jammer vind. En nu moet ik dit accepteren, mijn energie is ook op want ik heb zoveel geïnvesteerd. Door de jaren heen ook, ze kwamen altijd bij mij klagen/zeuren/ om hulp vragen, dag en nacht stond ik klaar. En nu wordt aan de kant gezet omdat ik niet doe wat de ander wil. Zo voelt het voor mij. Ik voel me afgewezen, onterecht, in de steek gelaten door iemand waar ik van hou en waar ik zoveel voor gedaan heb. Tegelijkertijd besef ik me dat mijn zus niet veel aan mij denkt, dat ze enkel denkt aan haarzelf en nog niet 1x heeft gezegd dat ze mij graag in haar leven wil. Ze zit vol boosheid naar mij en dat raakt me zo. Het voelt zo oneerlijk. En terugkijkend heb ik door de jaren heel veel gegeven en weinig terug gekregen. Er is veel over mijn grenzen gegaan en dat heb ik ook laten gebeuren. Ik wil ook niet meer geven, niet meer investeren omdat ik steeds de deksel op m'n neus krijg en het is trekken aan een dood paard.
Een therapeut zei tegen me dat dit een soort rouwen is. Vandaar deze topic titel. Ik wil graag afstand, verder met m'n leven want dit ga ik niet meer oplossen. En dat voelt enerzijds fijn, ik hoef het niet meer te proberen maar tegelijkertijd ook zo wrang en verdrietig.
Inmiddels is zus 1 terug, veel gesprekken gevoerd en band wordt opgebouwd. Iets waar ik heel blij mee ben. Maar...zus 2 kan dit niet accepteren. Boos op mij dat ik die zus toelaat, het zegt iets over mij (haar woorden) en ze kan maar niet begrijpen dat ik dit doe. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat dit mijn keus is, mijn leven en zij niet kan bepalen voor mij wat ik doe mbt zus. Ik geloof in 2e kansen, heb een hekel aan ruzie en het voelt voor mij goed om zus 1 in m'n leven te hebben. Net als zus 2, want mijn gevoel en liefde voor haar verandert niet. Zij kan het echter niet los van elkaar zien, is zwaar teleurgesteld in mij en praat over 'kiezen voor kamp a/b'. Ik wil echter niet kiezen, het zijn m'n zussen en ik hou van ze.
We komen er niet uit, en zus 2 verbreekt nu contact. Mijn emoties gaan van verdrietig naar boos, teleurgesteld en weer naar verdrietig. Ik kom er niet doorheen ofzo, heb zo vaak gezegd dat ik van zus 2 hou en haar in m'n leven wil. Het lijkt wel een een soort pikorde, ze zegt dat ik de ene inruil voor de ander terwijl ik dat nooit heb gezegd en of daarnaar heb gehandeld. Ik ben van het uitpraten, om tafel en oplossingen vinden samen want we zijn ruim volwassenen. Maar dat gebeurt niet, live gesprek wil ze niet, maar via de app allerlei verwijten waarop ik aangeef dat via app niet werkt. Maar zus wil het hierbij laten, blijft zeggen dat ze teleurgesteld is in mij en dat het hierbij stopt.
Ik heb in laatste bericht gezegd dat ik de keus respecteer, en het jammer vind. En nu moet ik dit accepteren, mijn energie is ook op want ik heb zoveel geïnvesteerd. Door de jaren heen ook, ze kwamen altijd bij mij klagen/zeuren/ om hulp vragen, dag en nacht stond ik klaar. En nu wordt aan de kant gezet omdat ik niet doe wat de ander wil. Zo voelt het voor mij. Ik voel me afgewezen, onterecht, in de steek gelaten door iemand waar ik van hou en waar ik zoveel voor gedaan heb. Tegelijkertijd besef ik me dat mijn zus niet veel aan mij denkt, dat ze enkel denkt aan haarzelf en nog niet 1x heeft gezegd dat ze mij graag in haar leven wil. Ze zit vol boosheid naar mij en dat raakt me zo. Het voelt zo oneerlijk. En terugkijkend heb ik door de jaren heel veel gegeven en weinig terug gekregen. Er is veel over mijn grenzen gegaan en dat heb ik ook laten gebeuren. Ik wil ook niet meer geven, niet meer investeren omdat ik steeds de deksel op m'n neus krijg en het is trekken aan een dood paard.
Een therapeut zei tegen me dat dit een soort rouwen is. Vandaar deze topic titel. Ik wil graag afstand, verder met m'n leven want dit ga ik niet meer oplossen. En dat voelt enerzijds fijn, ik hoef het niet meer te proberen maar tegelijkertijd ook zo wrang en verdrietig.
vrijdag 24 februari 2023 om 21:15
Dat is een hele lastige situatie TO.
Jij kunt dit inderdaad niet oplossen, dat zullen je zussen moeten doen. Zus 2 stelt zich egoïstisch op ten opzichte van jou. Dacht waarschijnlijk dat je er toch wel altijd voor haar zou zijn, wat ze ook zou doen. Ik denk dat je er goed aan gedaan hebt om nu je grenzen aan te geven en te bewaken.
Het doet nu zeer, maar het gaat je ook rust geven. Dit is niet jouw strijd.
Het zou zomaar kunnen, nu jij jouw rol niet meer speelt, dat er zaken gaan veranderen......Dat is echter niet jouw pakkie aan. Geef je verdriet de ruimte, en geef het tijd.
Jij kunt dit inderdaad niet oplossen, dat zullen je zussen moeten doen. Zus 2 stelt zich egoïstisch op ten opzichte van jou. Dacht waarschijnlijk dat je er toch wel altijd voor haar zou zijn, wat ze ook zou doen. Ik denk dat je er goed aan gedaan hebt om nu je grenzen aan te geven en te bewaken.
Het doet nu zeer, maar het gaat je ook rust geven. Dit is niet jouw strijd.
Het zou zomaar kunnen, nu jij jouw rol niet meer speelt, dat er zaken gaan veranderen......Dat is echter niet jouw pakkie aan. Geef je verdriet de ruimte, en geef het tijd.
vrijdag 24 februari 2023 om 22:30
Meer dan 10 jaar geleden het contact met ouder verbroken en dat voelde inderdaad als rouw. Soms nog steeds, verdriet kan ook soms naar en onverwacht de kop opsteken.
Mijn vader heeft alle tekenen van narcisme dus contact opnemen is geen optie, dit puur uit zelfbescherming naar mezelf en mijn kinderen.
Het slijt, maar het duurt wel even. Sterkte, dit is niet fijn.
Mijn vader heeft alle tekenen van narcisme dus contact opnemen is geen optie, dit puur uit zelfbescherming naar mezelf en mijn kinderen.
Het slijt, maar het duurt wel even. Sterkte, dit is niet fijn.
vrijdag 24 februari 2023 om 22:34
Ik vind dat jij meer redenen hebt om boos te zijn om beide zussen dan zij op jou, met hun achterlijke gedrag.
Elke keer afkappen als eentje weer begint.
"hier bemoei ik mij niet mee".
Steeds herhalen.
Als ze jou verwijten maken, een keer zeggen dat je hier geen zin in hebt en dan niet meer reageren.
Eventueel blokken als ze te ver gaan.
Je laat je door hen toch niet ringeloren. Kom zeg.
En zeker nooit meer bemiddelen. Komt het ter sprake ook buiten een ruzie-situatie, zeg dan dat je je er niet meer mee bemoeit.
Ze verbreken nu om de beurt contact met jou, omdat ze gewend zijn jou voor hun karretje te spannen, maar doe heel veel stappen terug van hen en leef je leven zonder al dat gezeik.
En ga helemaal niet achter zus 2 aanlopen met haar kinderachtige gedoe.
Elke keer afkappen als eentje weer begint.
"hier bemoei ik mij niet mee".
Steeds herhalen.
Als ze jou verwijten maken, een keer zeggen dat je hier geen zin in hebt en dan niet meer reageren.
Eventueel blokken als ze te ver gaan.
Je laat je door hen toch niet ringeloren. Kom zeg.
En zeker nooit meer bemiddelen. Komt het ter sprake ook buiten een ruzie-situatie, zeg dan dat je je er niet meer mee bemoeit.
Ze verbreken nu om de beurt contact met jou, omdat ze gewend zijn jou voor hun karretje te spannen, maar doe heel veel stappen terug van hen en leef je leven zonder al dat gezeik.
En ga helemaal niet achter zus 2 aanlopen met haar kinderachtige gedoe.
zaterdag 25 februari 2023 om 03:14
zaterdag 25 februari 2023 om 06:31
Jullie zijn eigenlijk boos op elkaar. Misschien is het beter om een stapje achteruit te doen want jouw kwaadheid naar haar toe zal ze beslist voelen. Je denkt dan dat je je neutraal liefdevol opstelt maar de irritatie sijpelt er doorheen. Dat houd je niet tegen want het moet eruit. En voor haar is het meer dan ze kan verwerken en daarom gooit ze de deur dicht.
Dan moet het maar zoals het kan
zaterdag 25 februari 2023 om 06:39
zaterdag 25 februari 2023 om 08:15
je therapeut noemt het rouwen, maar werken jullie er ook echt aan?
er is een reden, dat je zus koos om weg te gaan uit het gezin en de eenzaamheid te verkiezen boven het gezinsleven. Er zijn niet veel mensen, die dat doen. Dan heeft er altijd al veel niet goed gezeten. En daar heeft zus 2 ook last van gehad, en jij.
Als je daarmee aan het werk gaat, zul je minder woede ervaren richting je zussen, en rust krijgen, omdat je snapt wat er gebeurde. En dat ieder zelf heeft moeten dealen met wat er fout zat
er is een reden, dat je zus koos om weg te gaan uit het gezin en de eenzaamheid te verkiezen boven het gezinsleven. Er zijn niet veel mensen, die dat doen. Dan heeft er altijd al veel niet goed gezeten. En daar heeft zus 2 ook last van gehad, en jij.
Als je daarmee aan het werk gaat, zul je minder woede ervaren richting je zussen, en rust krijgen, omdat je snapt wat er gebeurde. En dat ieder zelf heeft moeten dealen met wat er fout zat
zaterdag 25 februari 2023 om 08:18
Mooie post dit .Lila-Linda schreef: ↑25-02-2023 08:15je therapeut noemt het rouwen, maar werken jullie er ook echt aan?
er is een reden, dat je zus koos om weg te gaan uit het gezin en de eenzaamheid te verkiezen boven het gezinsleven. Er zijn niet veel mensen, die dat doen. Dan heeft er altijd al veel niet goed gezeten. En daar heeft zus 2 ook last van gehad, en jij.
Als je daarmee aan het werk gaat, zul je minder woede ervaren richting je zussen, en rust krijgen, omdat je snapt wat er gebeurde. En dat ieder zelf heeft moeten dealen met wat er fout zat
zaterdag 25 februari 2023 om 08:21
dank je, ik ben (rot genoeg) ervaringsdeskundig
het heeft mij veel schade en schande gekost. Ik wilde perse de familie dynamiek doorbreken, voor mijn kinderen er last van kregen
zaterdag 25 februari 2023 om 08:57
Ik ben in ons kerngezin het zwarte schaap. Gebroken met mijn moeder, oppervlakkig contact met mijn vader.Lila-Linda schreef: ↑25-02-2023 08:21dank je, ik ben (rot genoeg) ervaringsdeskundig
het heeft mij veel schade en schande gekost. Ik wilde perse de familie dynamiek doorbreken, voor mijn kinderen er last van kregen
Mijn moeder diep in de slachtofferrol, mijn broers die haar volgen.
Ik neem het ze niet kwalijk. Ze zien de giftige patronen en dynamieken niet. Ze hoeven van mij geen partij te kiezen, van haar wel. En dat doen ze ook. Voor mijn kinderen wel rot dat ze geen ooms & tantes en neven & nichtjes in hun leven hebben, ook aan vaders kant niet.
zaterdag 25 februari 2023 om 09:20
Dit klopt, dit gedoe geeft de familie patronen en dynamiek weer. Wij hebben allemaal een zelfde jeugd gehad met problemen in ons gezin, daar heeft ieder z'n eigen rol aangenomen. Onze familie dynamiek is niet goed en ik heb met veel hulp die dynamiek doorbroken en in ieder geval veel verwerkt. Ik kreeg er in mijn eigen gezin nu veel last van en ik wilde het mijn kinderen niet aandoen, ik ben toen in therapie gegaan.Lila-Linda schreef: ↑25-02-2023 08:15je therapeut noemt het rouwen, maar werken jullie er ook echt aan?
er is een reden, dat je zus koos om weg te gaan uit het gezin en de eenzaamheid te verkiezen boven het gezinsleven. Er zijn niet veel mensen, die dat doen. Dan heeft er altijd al veel niet goed gezeten. En daar heeft zus 2 ook last van gehad, en jij.
Als je daarmee aan het werk gaat, zul je minder woede ervaren richting je zussen, en rust krijgen, omdat je snapt wat er gebeurde. En dat ieder zelf heeft moeten dealen met wat er fout zat
Ik snap heel goed dat ieder z'n patronen heeft en ik ervaar geen echte woede. Wel teleurstelling omdat we elkaar juist zouden moeten vinden in deze, we weten van elkaar hoe het was vroeger. Mijn broer houd zich afzijdig en neutraal, dat vind ik knap want ik als oplosser vind dat moeilijk.
Mijn zussen hebben nog een boel te verwerken denk ik, en daar heb ik begrip voor. Tegelijkertijd vind ik haar boosheid naar mij zo onterecht, omdat ze haar hele leven 'gebruik' heeft gemaakt van mijn rol als zus, ik heb altijd klaargestaan en mijzelf heel vaak weggecijferd voor de rest. (Dat kan ik mezelf aanrekenen, was een hardnekkig patroon van mij) En waar ik altijd aan de ander denk en heb gedacht, word ik wel in de steek gelaten door m'n zussen en gaan ze bij me weg. Iets wat ik altijd heb willen voorkomen in ons gezin van herkomst, want ik wilde alles bij elkaar houden.
Ik heb veel last van het gevoel dat ze boos op me is, terwijl ik dat niet eerlijk vind. Het raakt me heel diep. Ik heb er heel lang aan willen werken met ze, maar als mensen niet in gesprek willen en dit samen aangaan dan is het trekken aan een dood paard. En ik ben daar zo vermoeid van, het kost me bakken energie en ik blijf alleen over met verdriet, frustratie en twijfelen aan mezelf. Ongetwijfeld heb ik dingen fout aangepakt, door het inzicht in onze familie dynamiek en patronen snap ik waar dingen vandaan komen en kan ik veel begrip opbrengen voor ieders gevoel. Maar nu gaat het te ver, en ipv iets willen oplossen wordt er zo fout met mij omgegaan. Dit is mijn gevoel he, de ander ziet dit blijkbaar anders. Ik vind het ook verdrietig dat we elkaar zo kwijtraken.
zaterdag 25 februari 2023 om 09:34
Papegaai schreef: ↑25-02-2023 09:20Dit klopt, dit gedoe geeft de familie patronen en dynamiek weer. Wij hebben allemaal een zelfde jeugd gehad met problemen in ons gezin, daar heeft ieder z'n eigen rol aangenomen. Onze familie dynamiek is niet goed en ik heb met veel hulp die dynamiek doorbroken en in ieder geval veel verwerkt. Ik kreeg er in mijn eigen gezin nu veel last van en ik wilde het mijn kinderen niet aandoen, ik ben toen in therapie gegaan.
Ik snap heel goed dat ieder z'n patronen heeft en ik ervaar geen echte woede. Wel teleurstelling omdat we elkaar juist zouden moeten vinden in deze, we weten van elkaar hoe het was vroeger. Mijn broer houd zich afzijdig en neutraal, dat vind ik knap want ik als oplosser vind dat moeilijk.
Mijn zussen hebben nog een boel te verwerken denk ik, en daar heb ik begrip voor. Tegelijkertijd vind ik haar boosheid naar mij zo onterecht, omdat ze haar hele leven 'gebruik' heeft gemaakt van mijn rol als zus, ik heb altijd klaargestaan en mijzelf heel vaak weggecijferd voor de rest. (Dat kan ik mezelf aanrekenen, was een hardnekkig patroon van mij) En waar ik altijd aan de ander denk en heb gedacht, word ik wel in de steek gelaten door m'n zussen en gaan ze bij me weg. Iets wat ik altijd heb willen voorkomen in ons gezin van herkomst, want ik wilde alles bij elkaar houden.
Ik heb veel last van het gevoel dat ze boos op me is, terwijl ik dat niet eerlijk vind. Het raakt me heel diep. Ik heb er heel lang aan willen werken met ze, maar als mensen niet in gesprek willen en dit samen aangaan dan is het trekken aan een dood paard. En ik ben daar zo vermoeid van, het kost me bakken energie en ik blijf alleen over met verdriet, frustratie en twijfelen aan mezelf. Ongetwijfeld heb ik dingen fout aangepakt, door het inzicht in onze familie dynamiek en patronen snap ik waar dingen vandaan komen en kan ik veel begrip opbrengen voor ieders gevoel. Maar nu gaat het te ver, en ipv iets willen oplossen wordt er zo fout met mij omgegaan. Dit is mijn gevoel he, de ander ziet dit blijkbaar anders. Ik vind het ook verdrietig dat we elkaar zo kwijtraken.
Je wil van alles van ze, maar zij willen niet. Kan het zijn dat daar ook een pijnpunt zit bij ze? Moet het allemaal op jouw manier? Je schrijft dat je veel begrip kan opbrengen voor ieders gevoel, maar tegelijk gaat je hele post over wat jij van ze wil, wat ze je niet willen/kunnen geven en hoe gefrustreerd je daarover bent. Ik lees eerlijk gezegd niet heel veel begrip voor hun gevoel. Het kan best zijn dat zij vreselijk egoïstisch zijn, maar dan nog moet jij daarmee om leren gaan zonder van alles van ze te willen.
zaterdag 25 februari 2023 om 09:44
Ik heb moeite met het feit dat zij niet willen, klopt. Waarom zou je afscheid willen nemen van je eigen zussen? Misschien heb ik niet meer door hoe ik zelf overkom, dat zou goed kunnen. Tegelijkertijd heb ik mijn zussen niets aangedaan wat rechtvaardigt dat ze bij me weggaan. Dat snap ik oprecht niet.nerdopviva schreef: ↑25-02-2023 09:34Je wil van alles van ze, maar zij willen niet. Kan het zijn dat daar ook een pijnpunt zit bij ze? Moet het allemaal op jouw manier? Je schrijft dat je veel begrip kan opbrengen voor ieders gevoel, maar tegelijk gaat je hele post over wat jij van ze wil, wat ze je niet willen/kunnen geven en hoe gefrustreerd je daarover bent. Ik lees eerlijk gezegd niet heel veel begrip voor hun gevoel. Het kan best zijn dat zij vreselijk egoïstisch zijn, maar dan nog moet jij daarmee om leren gaan zonder van alles van ze te willen.
Wat ik bedoel met begrip hebben is dat ik echt heel goed begrijp dat door onze familie dynamiek ieder daar op hun eigen manier mee omgaat en met de shit van vroeger. Waar ik het moeilijk had gold dat voor de rest van de kinderen ook.
Ik kan alleen niet begrijpen dat je het niet wil oplossen, dat we tot een half jaar geleden een prima contact hadden en als zus 1 terugkomt je boos wordt op mij omdat ik die zus toelaat. Als zij geen contact wilt met zus 1 is dat haar keus, maar ze kan mij toch niet verwijten dat ik dat contact wel wil?
Mijn broer zegt steeds dat ik het los moet laten. Dat klinkt zo makkelijk, ik zou graag leren hoe je dat doet.
zaterdag 25 februari 2023 om 11:20
Was dat contact wel zo prima? Of vervulden jullie beiden een (vertrouwde) rol? En zou je dat in die vorm terug willen?Papegaai schreef: ↑25-02-2023 09:44
Ik kan alleen niet begrijpen dat je het niet wil oplossen, dat we tot een half jaar geleden een prima contact hadden en als zus 1 terugkomt je boos wordt op mij omdat ik die zus toelaat. Als zij geen contact wilt met zus 1 is dat haar keus, maar ze kan mij toch niet verwijten dat ik dat contact wel wil?
Mijn broer zegt steeds dat ik het los moet laten. Dat klinkt zo makkelijk, ik zou graag leren hoe je dat doet.
Hoe je het los moet laten? Ik denk dat je het tijd moet geven, en het daar moet laten liggen waar het hoort te liggen: bij je zussen.
zaterdag 25 februari 2023 om 12:22
Voor hen is afscheidnemen een fijnere stap, dan nóg langer in de allesverslindende dynamiek blijvenPapegaai schreef: ↑25-02-2023 09:44Ik heb moeite met het feit dat zij niet willen, klopt. Waarom zou je afscheid willen nemen van je eigen zussen? Misschien heb ik niet meer door hoe ik zelf overkom, dat zou goed kunnen. Tegelijkertijd heb ik mijn zussen niets aangedaan wat rechtvaardigt dat ze bij me weggaan. Dat snap ik oprecht niet.
Wat ik bedoel met begrip hebben is dat ik echt heel goed begrijp dat door onze familie dynamiek ieder daar op hun eigen manier mee omgaat en met de shit van vroeger. Waar ik het moeilijk had gold dat voor de rest van de kinderen ook.
Ik kan alleen niet begrijpen dat je het niet wil oplossen, dat we tot een half jaar geleden een prima contact hadden en als zus 1 terugkomt je boos wordt op mij omdat ik die zus toelaat. Als zij geen contact wilt met zus 1 is dat haar keus, maar ze kan mij toch niet verwijten dat ik dat contact wel wil?
Mijn broer zegt steeds dat ik het los moet laten. Dat klinkt zo makkelijk, ik zou graag leren hoe je dat doet.
Ik denk dat je meer therapie nodig hebt, vooral om te verwerken, wat het effect van je jeugd is.
De patronen doorbreken, die je hebt aangeleerd
zaterdag 25 februari 2023 om 18:46
Hier heb ik vandaag over nagedacht. Het contact was oké, we zagen elkaar niet wekelijks en zelfs niet maandelijks. Af en toe wel een oppervlakkig appje over en weer. Kan het zijn dat ik iets heb gewild wat er eigenlijk al nooit was?KopjeKoffie schreef: ↑25-02-2023 11:20Was dat contact wel zo prima? Of vervulden jullie beiden een (vertrouwde) rol? En zou je dat in die vorm terug willen?
Hoe je het los moet laten? Ik denk dat je het tijd moet geven, en het daar moet laten liggen waar het hoort te liggen: bij je zussen.
In mijn beleving moet je er als broer/zus voor elkaar zijn, wil je elkaar in je leven, zeker als je samen dezelfde historie hebt. En ik verwacht iets van mijzelf maar ook van die ander, maar dat is niet reëel misschien.
zaterdag 25 februari 2023 om 18:57
Dit inderdaad.Lieneke schreef: ↑25-02-2023 06:39Ik zou uiteindelijk pislink zijn op beide zussen. Hoe halen ze het in hun hoofd jou daar op zo'n manier in te betrekken? Realiseren ze zich niet dat je het nooit goed kunt doen? Ze eisen dat je partij trekt.
Kun je ze beiden laten weten dat je door hun gesodemieter nu met rouwgevoelens moet dealen?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 26 februari 2023 om 15:48
Ja goede vraag, omdat je een historie hebt samen waardoor je bij elkaar hoort? Zoiets denk ik. Maar zoveel samen was er niet eens, en toch heb ik altijd nagestreefd om ons bij elkaar te houden. Bang om alleen te komen staan ofzo?Lila-Linda schreef: ↑25-02-2023 12:23Je bent nog steeds bezig iedereen bij elkaar te houden. En voor wat?
Samen was nooit leuk
Vragen om over na te denken voor mij....
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
