Tijd en ruimte tijdens relatie

Hi,

Even wat context schetsen...Ik heb een relatie (gehad?!) met een vrouw gedurende 8 maand. Zelf kwam ik uit een moeilijke relatie van meerdere jaren met een narciste. Een paar maanden na mijn relatie met deze vrouw kwam ik mijn huidige partner tegen. We hadden een goeie klik, konden het erg goed met elkaar vinden en zij sprak na verloop van tijd duidelijke wensen uit dat ze een toekomst met mij zag zitten. Ikzelf ben na verloop van tijd tot de conclusie gekomen dat ik bepaalde wonden heb opgelopen uit mijn vorige relatie (weinig zelfvertrouwen, angst om afgewezen te worden, bindingsangst,...). Dit omdat mijn vorige partner me jarenlang emotioneel "misbruikte" en wegduwde...Ik ben te lang in deze relatie gebleven waardoor ik emotioneel niet meer de persoon ben die ik voordien was.

Uiteraard is mijn nieuwe vriendin dit na verloop van tijd beginnen merken. Ze stelde het gebrek aan emotioneel openstellen van mij kant aan, de samenhorigheid die ze miste, het gemis dat ik mijn hart precies niet wou openstellen naar haar.

Dit heeft ze meermaals aangehaald tijdens onze relatie van 8 maanden. In de hoop dat alles uiteindelijk zou gaan beter en ik emotioneel me meer zou openstellen naar haar en alles met mijn hart meer zou gaan doen ipv alles te overdenken en rationeel te werk te gaan.

Recent gingen we op reis in een losse en rustige sfeer en ook hier zocht ze de eerste dagen toenadering naar me toe... hierop ben ik te weinig ingegaan waardoor ze de dagen erna zich ook begon te distantieren van mij... Na verlof liet ze weten dat het de laatste tijd voor allemaal wat teveel was geweest, ze weet het allemaal niet meer en heeft nood aan tijd en ruimte..

We zijn nu 4 weken verder waarop we elkaar 1x gezien hebben om over de situatie te praten. Ik ben mezelf enorm tegengekomen tijdens deze periode en ingezien dat het inderdaad zo niet verder kon. Een relatie is geen stappenplan maar gaat over elkaar aanvoelen en inspelen op elkaar en zij heeft meermaals aangegeven dat ze dit mist langs mijn kant. Ik van mijn kant heb de laatste weken enorm kunnen nadenken en wil ze helemaal niet kwijt want ik zie ze enorm graag. Ik heb haar al meerdere berichten gestuurd om haar te tonen dat ik er voor haar ben, wat ze voor me betekend en dat ik heb ingezien dat het zo niet verder kon en graag een nieuwe kans wil. Haar antwoord is dat ze enorm met zichzelf in de knoop ligt en het allemaal niet zo goed weet. Ze stelt zich vragen als ik al maanden op een bepaalde manier me gedraag, of dit dan nu ineens zal veranderen en kan veranderen. Echter heb ik het gevoel dat dit voor mij een enorme wakeup call is geweest maar ik kan haar daar niet van overtuigen precies. Ik respecteer hij wil voor tijd en ruimte maar uiteraard... als ik geen tijd met haar kan spenderen is het moeilijk om aan te tonen dat ik kan veranderen en ook een andere kant van mezelf laten zien. Jullie idee en advies hierover ?

Nou na een dikke week haar volledig niet gecontacteerd te hebben, stuurde ik haar vandaag een appje. Daarop reageerde ze niet positief. Niet dat ik haar stoorde, eerder het omgekeerde. Ze was kwaad omdat ze een week niks van me had gehoord. “Tijd en ruimte voor mij betekend niet dat je van de aardbol moet verdwijnen” Ik vertelde haar dat ik zelf ook gewoon wat rust kon gebruiken waarop ze antwoordde dat ze dat begreep maar dat ik dat ook gewoon had kunnen laten weten ipv een week no contact. Toen ik haar vertelde dat ze me zelf ook had kunnen contacteren, vertelde ze dat ik wat had goed te maken en niet zij. Ook vertelde ze dat ze nog steeds tijd en ruimte nodig heeft en had ze de relatie willen verbreken ze dat ook wel zo had uitgesproken. Ik sta nog altijd, mss wel meer dan ooit superver van haar. En ze geeft ook aan dat ze me spontaan wil horen, tonen dat ik effectief om haar geef…. Vraag ik echter om ook eens af te spreken, krijg ik daar het antwoord op dat ze dat niet meteen kan. Ze gaf ook aan dat ze met vrienden had gesproken die haar verteld hadden “als hij je echt wil, zal hij wel de moeite doen” Het klinkt allemaal zo verwarrend… ik moet moeite doen maar enkel via een belletje of appen… haar te zien krijgen om de band wat rustig aan te halen en rustig naar elkaar terug toe te groeien… dat wil ze voorlopig niet.

Ik begin me meer en meer af te vragen of deze vrouw wel gezond voor me is. Hoe kan je in godsnaam tijd en ruimte willen, vervolgens als ik je rust gun, kwaad zijn dat ik vd aardbol verdwenen ben om nadien aan te geven… “ik wil je best horen, dat je laten weten wat ik voor je beteken dan zou ik mss terug willen afspreken maar dat wil ik op dit moment niet. Enorme vibes bij deze vrouw dat ze infeite niks meer met me wil maar wel kickt op de aandacht die ze nog van me krijgt

FaceofOZ schreef: ↑

11-08-2024 18:08

Het heet partnerkeuze, dat jij dit kiest zegt iets over jou.

Ik kan je op een briefje geven dat wanneer jij het stopt, zij jou weer wil (voor even).

Aantrekken en afstoten is namelijk haar ding.

Dumpen, blokkeren en nooit meer omkijken.

Nou… ik kan je garanderen. Het gedrag dat ik op dit moment van haar zie… heb ik in de verste verte niet opgemerkt 8 maand lang. Ze lijkt compleet iemand anders. Ergens ook wel normaal als ze zich gekwetst voelt maar dan nog… persoonlijk vind ik het reinste onzin dat ik precies zo door het zand moet om iets goed te maken. Ja ik heb fouten gemaakt, ja ik werk eraan, maar ik heb ook geen moord gepleegd. Het voelt op dit moment echt aan dat ik moet kruipen voor haar… en ik weet niet of dat met goede bedoelingen doen. Een deel van me heeft het gevoel dat ik echt gebruikt wordt. Bel ik echter met haar… komt er weldegelijk intelligente praat uit maar op bepaalde momenten…. Dan weer totaal niet. Ik heb nooit weet gehad dat een koppel tijd en ruimte nodig heeft maar nooit afspreekt om te zien of er nog iets mogelijk is. Je lost toch je problemen niet op via appen ?’

Ik heb haar gisteren al gevraagd of ze binnen 2 weken eens wil afspreken en iets leuks wil doen. Haar antwoord was “ik kan dat niet direct”….

canis-felis schreef: ↑

11-08-2024 21:09

Waarom is het nog steeds niet klaar voor jou?

Deze vrouw heeft me uit een moeilijke periode van mn leven gehaald. Me bijgestaan met raad en daad. Dat vergeet je niet zomaar. Echter nu… vraag ik me echt af “ken ik deze persoon wel echt of komt nu de ware aard naar boven?” Want dit is gedrag dar ik echt niet met haar associeer

Besloten om er inderdaad mee te kappen na gisteren een allerlaatste telefoongesprek met haar gehad te hebben. Ze geeft aan dat ze me op dit moment niet wil zien, dat ze niet zomaar te paaien valt. Dat ze wil voelen dat ze geliefd, begeerd tot zelf geadoreerd wordt door haar vriend...Dat het niet aan haar is om mij te contacteren maar dat ik uit mijn schulp moet komen en achter haar moet hollen. De woorden "Ik heb op dit ogenblik nodig dat ik op een schavotje gezet wordt door mijn vriend" gaven voor mij de doorslag. Ik heb misschien te weinig gegeven tijdens de relatie maar mijn god....wat voor een reacties er allemaal uit haar komen op dit moment. Ik voel mezelf echt wel te goed om door het stof te gaan en blijven gaan voor iemand. Ofwel los je samen je problemen op door erover te praten ofwel kap je met elkaar maar dit is niet gezond. Gevoel dat ze gewoon een aandachtszoeker is die infeite compleet geen relatie meer wil maar wel graag het gevoel heeft dat ik achter haar aan blijf hollen.Ongeacht of ik haar misschien te weinig heb gegeven, ik heb ook geen moord gepleegd. Als ik hiermee doorga en effectief als een schoothondje achter haar aanloop, wat voor een indruk geeft dit dan ?! Dogded a bullit here heb ik het gevoel. Een gevoel dat ik misschien niet enkel het probleem ben geweest maar dat ik 8 maand met iemand samen ben geweest die een beeld heeft van een relatie die compleet niet realistisch is