Toxische vriendschap: ervaringsverhalen

makreel schreef: ↑

06-08-2024 15:30

Ik heb een soort vriendschap met iemand die wat ouder is dan ik. De laatste tijd vind ik het erg lastig. Ze wil altijd over politiek discussiëren en daar is ze heel fel in. Het kan echt de stemming van een avond voor mij verpesten, als het gesprek voortdurend gaat over dat we met z'n allen naar de haaien gaan.

De laatste tijd gaat het niet goed met haar. Ze heeft wat fysieke kwalen en ze is volgens mij nogal zwaarmoedig, dat zegt ze ook. Ik voel me dan schuldig dat ik niet zoveel zin heb om af te spreken omdat onze afspraken de laatste paar keer allemaal verlopen volgens het vaste stramien: eerst horen dat alle dokters waardeloos werk verrichten, daarna luisteren naar een tirade over de politieke wansituatie in Nederland, dan het milieu en als slotsom het leed in Gaza.

De vriendschap verbreken, zoals jij? Ik weet niet of ik dat durf. Maar ik bouw bewust wat afstand in want ik kom moe en geïrriteerd terug van een kopje thee drinken met haar. Tegelijk voel ik me schuldig: ik heb dus het idee dat ze gedeprimeerd is, misschien wel depressief, en ik heb ergens het idee dat ik als goede vriendin haar zou moeten steunen en bijstaan in zo'n rotsituatie. Misschien ben ik niet zo'n goede vriendin als ik zelf denk?

makreel schreef: ↑

06-08-2024 17:46

Dat vraag ik me ook af. Als een afspraak met een vriendin voelt alsof je je hebt opgegeven voor vrijwilligerswerk, dan is dat niet best. Aan de andere kant kun je van vrienden niet verwachten dat het altijd superleuk is, toch?

Na een paar keer subtiel te proberen het gesprek tijdens een etentje (met ook andere vrienden) van ecologische crisis naar wat anders te sturen, zonder succes, heb ik gezegd: laten we dit onderwerp nu rusten, ik vind dit geen prettige discussie, kreeg ik de wind van voren: wat ik niet prettig vond, dat wegkijken geen oplossing is en dat we allemaal stelling moeten nemen, want wie zwijgt stemt toe. Ik was er naar van. En ik vond het jammer van het etentje: het was met vrienden uit het buitenland, we zijn niet vaak in dat gezelschap bij elkaar en nu hebben we het alleen over haar stokpaardjes gehad en iedereen was opgelucht toen de rekening kwam.

Aan de andere kant sluit ik dus niet uit dat ze misschien depressief is en daardoor juist alles zwart-wit (en dan vooral zwart) ziet.

dianaf schreef: ↑

07-08-2024 13:09

Ik denk dat vriendschappen juist bij uitstek de relaties zijn die op leuk gebaseerd moeten zijn. Natuurlijk zijn er altijd mindere momenten, maar als het voor een heel groot deel niet leuk is en dat ook nog over jaaaaren zonder uitzicht op verbetering... tja.

Vreselijk dat het er even niet over willen hebben, gelijk als verzwijgen wordt gezien. Als iemand depressief is, is dat heel vervelend, maar is diegene er nog mee bezig is, dan is dat weer iets anders. Maar anders...

WeBey schreef: ↑

07-08-2024 13:24

Helemaal mee eens. Je wilt het toch in eerste instantie leuk en gezellig met elkaar hebben? En niet dat elke keer afspreken uitmond in een zware, psychologische sessie? Pff, lijkt me zeer vermoeiend.

En natuurlijk ben je er voor elkaar als bij eentje het wat tegenzit. Maar er zit een groot verschil tussen steun bieden en elke keer mentaal leeggezogen worden.

Whups79 schreef: ↑

07-08-2024 13:51

Meestal weet je het allang als je écht naar je gevoel luistert. Dat gevoel kan confronterend en spannend zijn, maar wel waar. Het is normaal dat je in je leven bepaalde relaties ontgroeit. Hoe pijnlijk het soms ook is.

Houd je de vriendschap in stand uit angst, bijvoorbeeld voor de confrontatie of iets anders? Is dat eerlijk naar jezelf en naar de vriendschap? Haal je er nog energie uit, of kost het je alleen nog maar energie? Waarom 'offer' jij jezelf op en voel jij je slecht? Je bent gelijk.

Ook ik spreek uit ervaring, ik heb jaren een vriendin gehad die achteraf gezien heel erg goed was in liegen, lovebombing en manipuleren. Niet alleen in onze vriendschap, maar ook tussen vriendschappen van gemeenschappelijke vrienden (we zaten samen in een vriendengroep).

Niemand die het doorhad en zag, totdat er bij mij wat voorviel. De vriendschap heb ik vervolgens nog dik 2 jaar in stand gehouden en was constant redenen aan het bedenken om het in stand te houden. "Ze heeft ook leuke kanten...", "Wat als ik het verbreek, dan...", et cetera. Totdat er wéér wat voorviel en dat was voor mij de druppel. Toen heb ik haar laten weten dat ik geen contact meer wilde en waarom niet.

Dat was niet leuk om meerdere redenen, maar wat viel er een last van mijn schouders. Letterlijk ballast en negativiteit die ik losliet. Niet elke keer in die cyclus van slikken en wegwuiven naar wéér een nare situatie en me weer dagen rot zitten voelen. Dat is geen vriendschap, dat is uit angst en minderwaardigheid een mechanisme in stand houden (althans, in mijn geval). Dat lees ik ook (deels) in jouw verhaal terug. Mijn advies is om echt voor jezelf te kiezen, je weet het al. Ernaar handelen is stap 2. Dat mag eng, spannend, rot, verdrietig, vervelend, etc zijn. Stap 3 is om jezelf daarin de ruimte en tijd te gunnen en te zien dat de keuze die je maakte, goed voor jou was.

dianaf schreef: ↑

07-08-2024 13:09

Ik denk dat vriendschappen juist bij uitstek de relaties zijn die op leuk gebaseerd moeten zijn. Natuurlijk zijn er altijd mindere momenten, maar als het voor een heel groot deel niet leuk is en dat ook nog over jaaaaren zonder uitzicht op verbetering... tja.

Vreselijk dat het er even niet over willen hebben, gelijk als verzwijgen wordt gezien. Als iemand depressief is, is dat heel vervelend, maar is diegene er nog mee bezig is, dan is dat weer iets anders. Maar anders...

Miss_Edwards schreef: ↑

07-08-2024 08:54

Ik heb drie vriendinnen gehad met Borderline en dat was bij alledrie echt geen succes. De eerste was toen ik een jaar of 18 was, ze had ruzie met haar ouders en heeft toen 9 maanden bij ons in huis gewoond, gratis en voor niets. Constant gezeik, bellen naar haar vriendje in het buitenland met de huistelefoon, roken op haar kamer terwijl mijn moeder dat niet wilde hebben. En van de een op de andere dag was ze ineens weg, verdwenen als een dief in de nacht. We hadden geen idee waar ze naar toe gegaan is. Geen bedankje, niks.
Ik heb haar nooit meer gesproken.

De tweede was een collega van me waar ik bevriend mee raakte, die toen een tijdje hier in huis gewoond had omdat ze geen woning had dankzij haar agressieve ex. Ze hadden een knipperlicht relatie en hij haalde haar constant over om domme dingen te doen, zoals haar tijdelijke woning opgeven bij een andere collega thuis. Dus kwam ze hier in huis, tijdelijk. Uiteindelijk ging ze in een hotel wonen en bloedde het contact dood omdat ze mij niet in gevaar wilde brengen vanwege haar ex. Als hij er achter zou komen dat ze hier zou wonen zou ik ook gevaar lopen. Op mijn appjes reageerde ze daarna nooit meer en ik heb haar nooit meer gesproken.

De derde was een vrouw die ik kende via via en waar ik goed bevriend mee raakte. Maar ook hier weer, veel mentale problemen, impulsief en destructief gedrag, domme beslissingen. Ze was ook erg zweverig waar ik dat totaal niet ben.
En een stukje ouder dan ik. Toen ze een vriend kreeg was ze ineens weg. Nooit meer wat van gehoord tot ik haar een paar weken geleden ineens tegen kwam in de winkel. We wonen in hetzelfde dorp namelijk. Beetje koetjes en kalfjes babbelen, super ongemakkelijk natuurlijk. Haar relatie is nu weer uit dus ik was al bang dat ze weer zou gaan appen nu ik weer nodig was maar goddank niet.

Mijn laatste vriendschap heb ik zelf verbroken omdat ik niet tegen haar zwart/witte manier van denken kon en me eigenlijk alleen maar zat te ergeren aan haar kortzichtige opmerkingen. Ze luisterde ook niet naar me en kon nogal aandringen op dingen waar ik al van gezegd had dat ik daar niet naar toe wilde of dat ik er geen energie voor had.
We pasten gewoon niet bij elkaar.
Ze was zwaar beledigd dat ik het contact verbrak. Het laten doodbloeden was niet echt een optie want we hadden best veel contact. Soms is het wel jammer want we deden wel veel samen, dus daar moet ik nu weer een nieuw persoon voor zoeken.

fruityjuice schreef: ↑

07-08-2024 12:22

Gefeliciteerd TO. Loslaten wat jou niet meer dient kan en mag. Het is altijd geven en nemen in een vriendschapsrelatie. Sommige personen handelen in vriendschap op basis van hun lage energie in de vorm van egoisme, manipulatie, slachtoffergedrag, jaloezie, negativiteit etc... Waarom zou je met dergelijke personen blijven omgaan? Sommige personen zijn zuigtabletjes en geen bruistabletjes. Jouw energie gaat ervan omlaag ipv omhoog. Dan wordt het tijd om grenzen te trekken en afscheid van elkaar te nemen..... Ook al voelt dat in het begin dubbel.

Ik heb dit twee jaar geleden ook gedaan met een vriendin die ik al 30 jaar kende. Ik voel mij nog steeds opgelucht. Achteraf gezien had ik eerder de stekker uit 'de vrienschap' kunnen trekken, maar vanuit medelijden met haar slachtofferschap en de het feit dat we elkaar al zo lang kende deed ik dat niet. Het heeft mij ook veel over mezelf geleerd. Waar lag mijn grens en mijn empatisch vermogen houdt een keer op.... Ik was er blijkbaar niet eerder klaar voor....

makreel schreef: ↑

06-08-2024 15:30

Het kan echt de stemming van een avond voor mij verpesten, als het gesprek voortdurend gaat over dat we met z'n allen naar de haaien gaan.

Miss_Edwards schreef: ↑

07-08-2024 08:54

Ik heb drie vriendinnen gehad met Borderline en dat was bij alledrie echt geen succes. De eerste was toen ik een jaar of 18 was, ze had ruzie met haar ouders en heeft toen 9 maanden bij ons in huis gewoond, gratis en voor niets. Constant gezeik, bellen naar haar vriendje in het buitenland met de huistelefoon, roken op haar kamer terwijl mijn moeder dat niet wilde hebben. En van de een op de andere dag was ze ineens weg, verdwenen als een dief in de nacht. We hadden geen idee waar ze naar toe gegaan is. Geen bedankje, niks.
Ik heb haar nooit meer gesproken.

De tweede was een collega van me waar ik bevriend mee raakte, die toen een tijdje hier in huis gewoond had omdat ze geen woning had dankzij haar agressieve ex. Ze hadden een knipperlicht relatie en hij haalde haar constant over om domme dingen te doen, zoals haar tijdelijke woning opgeven bij een andere collega thuis. Dus kwam ze hier in huis, tijdelijk. Uiteindelijk ging ze in een hotel wonen en bloedde het contact dood omdat ze mij niet in gevaar wilde brengen vanwege haar ex. Als hij er achter zou komen dat ze hier zou wonen zou ik ook gevaar lopen. Op mijn appjes reageerde ze daarna nooit meer en ik heb haar nooit meer gesproken.

De derde was een vrouw die ik kende via via en waar ik goed bevriend mee raakte. Maar ook hier weer, veel mentale problemen, impulsief en destructief gedrag, domme beslissingen. Ze was ook erg zweverig waar ik dat totaal niet ben.
En een stukje ouder dan ik. Toen ze een vriend kreeg was ze ineens weg. Nooit meer wat van gehoord tot ik haar een paar weken geleden ineens tegen kwam in de winkel. We wonen in hetzelfde dorp namelijk. Beetje koetjes en kalfjes babbelen, super ongemakkelijk natuurlijk. Haar relatie is nu weer uit dus ik was al bang dat ze weer zou gaan appen nu ik weer nodig was maar goddank niet.

Mijn laatste vriendschap heb ik zelf verbroken omdat ik niet tegen haar zwart/witte manier van denken kon en me eigenlijk alleen maar zat te ergeren aan haar kortzichtige opmerkingen. Ze luisterde ook niet naar me en kon nogal aandringen op dingen waar ik al van gezegd had dat ik daar niet naar toe wilde of dat ik er geen energie voor had.
We pasten gewoon niet bij elkaar.
Ze was zwaar beledigd dat ik het contact verbrak. Het laten doodbloeden was niet echt een optie want we hadden best veel contact. Soms is het wel jammer want we deden wel veel samen, dus daar moet ik nu weer een nieuw persoon voor zoeken.

MadameBijoux schreef: ↑

07-08-2024 17:50

Ja vooral het emotioneel leegzuigen of je energie opvreten. Bij mij gaat zo iemand dan ook gelijk eruit. Dat wordt dan niets meer. Of als altijd alles
van een kant komt en ik dan degene ben die altijd het initiatief moet nemen. Dat is een hoop verspilde energie. Goed dat jij het contact met deze
vriendin hebt verbroken! Ik snap ook hoe moeilijk dat was. Maar goed gedaan.

Lorem_Ipsum schreef: ↑

07-08-2024 15:06

Helemaal eens. Soms zie je hier op Viva mensen die vrienden zoeken, mensen waar ze terecht kunnen met hun problemen en waar je echt je ei kwijt kunt. Dat benoemen ze dan bij voorbaat al. Dan heb ik er al meteen geen zin in. Een vriendschap moet in de basis gaan om leuk sociaal contact. Tuurlijk, iedereen maakt shit mee, en dan is het fijn om bij je vrienden terecht te kunnen, of om er voor je vrienden te zijnde. Maar je zoekt geen vriendschap om een steunpilaar te kunnen vinden, dat is voor mij echt geen goed uitgangspunt.

dianaf schreef: ↑

07-08-2024 13:09

Ik denk dat vriendschappen juist bij uitstek de relaties zijn die op leuk gebaseerd moeten zijn. Natuurlijk zijn er altijd mindere momenten, maar als het voor een heel groot deel niet leuk is en dat ook nog over jaaaaren zonder uitzicht op verbetering... tja.

Vreselijk dat het er even niet over willen hebben, gelijk als verzwijgen wordt gezien. Als iemand depressief is, is dat heel vervelend, maar is diegene er nog mee bezig is, dan is dat weer iets anders. Maar anders...

Chloe5 schreef: ↑

08-08-2024 11:39

Bedankt voor alle reacties en ervaringsverhalen.
Dit helpt mij echt.

Wat ik ook teruglees, is dat sommigen zich ook schuldig voelen. En ja wat zoveel meer energie kost dan dat het oplevert, kan je beter bij uit de buurt blijven. Alleen zijn dit soort intensieve vriendschappen ook vaak de mensen die altijd voor je klaar staan. Dat lijkt de uitwisseling te zijn. Alleen ‘de prijs’ die je er voor moet betalen, is gewoon te hoog.

Ik lees ook een aantal ervaringen waarbij de vriendin een dwangmatige helper is.. Dit is weer een ander type maar ik kan me voorstellen dat het ook heel lastig is om mee om te gaan. Ik heb mij het laatste jaar verdiept in codepency patronen waar fruityjuice over spreekt ( zie Lars Faber op You Tube) . Dit is wel echt helpend om ongezonde dynamieken te herkennen. Ik neem mijn eigen aandeel in dit verhaal serieus omdat ik de neiging heb te pleasen en dit type mensen te trekken. Nu duidelijk is waarom ik dit doe, wordt het wat makkelijker om patronen te doorzien en relaties te heroverwegen. Dit betekent ook minder contact of helemaal afstand nemen van bepaalde mensen. En dat is best een pijnlijk proces.

De vriendin die obsessief hulp opdringt, wordt in de archetypes van Lars Faber, de helperholic genoemd. Zij doet zich voor als barmhartige Samiritaan maar helpt anderen alleen om zichzelf goed te voelen. Zoals iemand schreef, die persoon heeft het nodig. De eigenwaarde hangt volledig af van de goedkeuring van anderen en op het moment dat die waardering niet komt, worden ze vaak giftig. De motivatie is dus eigenlijk alleen voor het eigen ego. De controlfreak is een ander type die alles probeert te domineren om de eigen angsten onder controle te houden. Zo heb je ook nog de love-addict en victim als codepency types, dat is meer mijn profiel.

@Sjaantje37 Het zit in mij om mij verantwoordelijke te voelen voor te veel dingen. En ik ben ook niet ontzettend makkelijk in de omgang dus daarom ga ik ook twijfelen aan dingen. Het vernederen op een subtiele manier herken ik erg uit je verhaal en ik ben opgelucht dat ik daar nu vanaf ben.

@Honingbij: Ik ben het met je eens dat het woord toxisch misschien te makkelijk gebruikt wordt, net als narcist, borderliner en trauma. Maar ik bedoel het in de zin van ‘ongezond’ . Ik heb nogal de neiging deze dynamieken en personen aan te trekken en dit proces zegt dus net zo veel over mij als over haar. Daar ben ik hard mee aan de slag.

@LoremIpsum: goede tip, dank je

@FaceofOz: Jezus wat een verhaal. Echt heftig. Als iemand echt de diagnose borderline heeft, lijkt me het bijna onmogelijk er mee om te gaan. Wat naar dat dit jou overkomen is.

@Creatieveling: inderdaad, het lijkt zo hardnekkig dat je gaat denken aan stoornis. Zijn natuurlijk niet bekwaam om daar over te oordelen maar ik krijg al kippenvel als ik jouw verhaal lees.

@Muselet: Vakantie annuleren omdat zij ook vrij is? OMG dit gaat ver

@makreel: Bedankt voor deze nieuwe insteek: een doorgeflipte activiste als vriendin, nooit over nagedacht dat dit ook zou kunnen maar lijkt me ook echt bloedirritant!

@Zaramorad: thanks! Jaloers zijn we allemaal wel eens maar afgunst is inderdaad naar.

@Lolainthebigcuty: pffff, dit klinkt echt als een behoorlijk psycho. Lijkt me een enorme opluchting om daar vanaf te zijn.

@anonymouse1: ook weer zo’n heftig verhaal. Volgens mij heb ik die film zelfs in de bioscoop gezien. Had echt indruk gemaakt want wat was zij creepy. En jij hebt dit gewoon live meegemaakt. Brrrr.

@Plinkie: ik vind dit ook wel een bijzonder heftig verhaal. Dat waren harde lessen om te weten dat je afstand moet nemen.

@MadameBijoux: Bedankt!

@RonJa: goed dat je het toch aangedurfd hebt.

@Miss Edwards: o god, dat klinkt ook behoorlijk intens! Heb je je later nog afgevraagd waarom je 3 x iemand met borderline als vriendinnen kreeg? Het lijkt me statisch gezien nogal vaak, daarom vraag ik het.

@WeBey: energy vampire! Geweldig. Ken je het nummer van Russ: Put you on Game? Ook interessant om de mannelijke variant eens geschetst te zien.

@fruityjuice: bedankt voor deze lieve reactie

@Whups79: bedankt voor het blootleggen van de diepere laag.. dit zijn inderdaad dingen die bij mij spelen en mooi dat jij dit gelijk doorziet.

@Bijtie: Hetzelfde geldt voor jou. Minderwaardigheid en onderwerping leiden ook tot toxische relaties, goed verwoord.

makreel schreef: ↑

08-08-2024 16:10

Ik loop hier nu twee dagen op te kauwen en ik ben het helemaal met je eens.
Dus ik laat het gewoon lekker verwateren. Ik vind ook niet dat ik haar een verklaring schuldig ben. Die kan ze misschien zelf wel verzinnen, als ze even denkt aan de laatste paar keer dat we afspraken.