Twijfel in begjnnende relatie

Lieve allemaal,

Ik ben heel erg benieuwd naar jullie mening en / of ervaringen.

Eerst even een beetje achtergrond over mezelf. Ik ben een vrouw van 42 en moeder van een dochter van 11. Na een moeizame relatie van bijna 20 jaar met haar vader waarin er in de laatste jaren sprake was van depressie, verslaving en toxisch gedrag (bij hem) heb ik ruim 2,5 geleden de relatie verbroken. Ik sta op goede voet met vader, maar doordat hij geen stabiele factor is draag ik 99% van de zorg voor haar. Oh ja, en voor de hond.... En ik werk 4 dagen per week, dus een druk leven en veel ballen hoog te houden.

Ik heb tijd genomen de breuk te verwerken en ben nu zoveel gelukkiger
Toch merkte ik dat ik toe was aan een leuke man in mijn leven. Ik mis het om een partner en een steun en toeverlaat te hebben. En iemand om leuke dingen mee te doen en te delen
Doe ik met vriendinnen ook maar dat is toch anders.
Nu heb ik ruim 3 maanden geleden een leuke man ontmoet via een datingsite. We hebben al zo'n 12 dates gehad (schat ik, heb het niet exact bijgehouden,) wat altijd heel fijn en gezellig was. Uit eten, dagje wellness, etc. We zijn nu 3x bij elkaar blijven slapen en hebben elkaars kinderen ( hij heeft een zoon) inmiddels ook kort ontmoet met een relaxte insteek. Ik vooral ben erg voorzichtig met het introduceren van een nieuwe liefde bij mijn dochter alhoewel ik weet van haar dat ze me dat gunt. En ik merk dat het relatiegebeuren voor mij sowieso heeeel rustig aan moet. En dat is nu juist een beetje waar het mis gaat, of mis dreigt te gaan.
Hij is juist 'nogal voortvarend' te noemen. Hij geeft aan dat hij dolverliefd is (natuurlijk supervlijend en leuk om te horen!), mij de mooiste, liefste en leukste vrouw vindt, en dat hij mij het allerliefste iedere dag ziet. En in dat stukje wringt het bij mij een beetje. Hij kan er best op aandringen mij vaker te kunnen zien
Ik kan iedere dag heeft hij al vaker gezegd. Waarop ik dan moet zeggen 'uhm ja ik niet....sorry. Sterker nog, doordeweeks heb ik gewoon vrij weinig tijd door werk en de zorg thuis voor dochter, hond en alle andete dagelijkse beslommeringen. Hij heeft buiten werk en co-ouderschap voor zijn zoon een stuk minder om handen merk ik. Geen hele specifieke hobbies, sporten of passies. In het weekend maak ik uiteraard graag tijd vrij. Maar ik had ook 2x een weekend iets met dingen die ik al had gepland voor ik hem al kende en ik merk dat hij dan toch alsnog zwaar teleurgesteld en ook ietwat geirriteerd is dat hij mij dan niet kan zien. Hij was ook teleurgesteld dat ik niet bleef slapen bij de ontmoeting met zijn zoon en dat hij niet bij mij mocht blijven slapen bij de ontmoeting met mijn dochter. Voor mij is het volkomen logisch dit niet gelijk te doen. Ik wil kinderen ook vooral de ruimte geven te wennen. Ik ben daarin gewoon een stuk voorzichtiger. Hij begreep dat wat minder, ik heb mijn visie daarop toch echt uit moeten leggen. Daar heeft hij zich toen wel bij neergelegd. Ik heb meermaals aangegeven het rustig aan te willen doen en dat elkaar vaker gaan zien en mogelijk vanzelf komt naarmate een relatie groeit. Ik vind het fijn om het eerst gewoon leuk en ongecompliceerd te hebben samen.
Hij is erg onzeker, dat weet hij van zichzelf en zegt hij ook.
Nu gaf hij gisteren aan eerst aan wel te willen bellen, maar niet zo lekker in zijn vel te zitten. Op zijn verzoek uiteindelijk toch maar wel gebeld, bleek hij helemaal overstuur.... huilen enzo. Hij miste me zo verschrikkelijk, we zien elkaar zo weinig, afgelopen weekend kon je niet...dat maakt dat je al 3x een weekend niet kon (waarvan hij er bij 1 gewoon bij mij langs is geweest, dus we elkaar gewoon gezien hebben) , hij vervolgens teruggezocht in de app hoeveel dagen geleden het is dat we elkaar gezien hebben, hoeveel uur het geleden is dat ik heb geappt (ik had gewoon een drukke werkdag) en hoeveel dagen we elkaar gaan zien op jaarbasis als we elkaar zoals het nu is blijven zien. Ik schrik van deze aanhankelijkheid, ik ben zelf een heel zelstandige vrouw. Uiteraard hou ik van liefde, gezelschap en genegenheid, maar ook ruimte om iets voor mezelf te kunnen doen / te kunnen plannen. Hij zou komende maand ook met vrienden een weekend weg gaan, dit heeft hij toch maar afgezegd...hij doet liever iets met mij. Enerzijds lief, maar ik heb liever dat hij dat soort dingen juist wel lekker doet. Doe ik ook.... Hartstikke leuk.
Maar goed...ik voel dat ik nu 5 stappen terug doe als hij juist MEER wil. Ik trek dan onbewust aan de rem terwijl hij wel leuk, lief, respectvol, behulpzaam, fysiek aantrekkelijk en een hele hoop meer is. Hij is echt een lieverd en draagt me op handen, maar toch krijg ik het steeds benauwder .

Wie herkent dit? Hoe ging je daarmee om? Ging dat beklemmende gevoel ook weer weg? Ligt dit aan hem? Of aan mij? Kan natuurlijk ook!!

Lieve allemaal ,

Super bedankt voor jullie reacties, meningen en ervaringen!! Dit helpt mij heel veel. Fijn om te lezen dat ik op mijn intuitie / onderbuikgevoel kan en mag vertrouwen.
Na mijn vorige relatie heb ik mezelf beloofd zuinig te zijn op mezelf en alleen nog maar een man in mijn / ons leven toe te laten die een fijne en positieve aanvulling is. Ik moet zeggen dat het begin echt heel fijn en veelbelovend was, maar vooral in de laatste weken merkte ik al een stijgende aanhankelijkheid. Was nog niet van een alarmerend niveau voor mij, maar nu wel... Vandaar dus toch die innerlijke rem, daar mag ik dus op vertrouwen. Alles in mij zegt dat dit niet prettig voelt.
Ik had echt wel een verliefdheid naar hem toe hoor, ik vond hem echt heel erg leuk. Maar nu dit speelt merkte ik al dat ik ipv uitkijken naar de volgende ontmoeting het meer een soort van tegenop zien wordt. Dat gevoel heeft redelijk plotsklaps een u-turn gemaakt.
Een aantal van jullie vroegen naar de ontmoeting met de kinderen. Het klopt dat dat meer zijn idee was dan die van mij. Dit had van mij nog best een tijdje mogen duren. Eerst elkaar verder leren kennen. Ik heb daar toch mee ingestemd omdat mijn dochter wel weet dat ik iemand heb ontmoet. Ze merkte dat ik wel eens zat te bellen en werd nieuwsgierig en dan wil ik ook niet tegen haar liegen. De rest van mijn dateleven hield ik uiteraard voor mezelf, maar als je iemand ontmoet waarbij je denkt dat er echt potentie in zit en ze merkt dat, mag ik dat best vertellen vind ik. Met iemand ontmoeten is niks mis. Ze gaf aan nieuwsgierig te zijn, dus vandaar dat ik toch heb ingestemd met een korte en luchtige ontmoeting. Met deze recente ontwikkeling had ik daar natuurlijk niet voor gekozen...
Ik zie de dingen een stuk helderder nu en ga binnenkort een slecht-nieuws-gesprek aan. Ik geloof wel dat we hetzelfde 'einddoel' hebben, maar het tempo en de weg er naartoe verschilt te veel....
Ik ga verder genieten van het leven met mijn dochter (en hond... en dan hoop ik dat die leuke gezellige man die ons leven verrijkt vanzelf een keer op ons pad komt.