Relaties
alle pijlers
Vervolg op 'Wat doe ik verkeerd...?''
maandag 12 juni 2023 om 09:18
Goedemorgen,
Een nieuw topic geopend om verder te kunnen schrijven. Dit gezien mijn vorige topic de 3000 berichten (ruim) is gepasseerd en het verzoek van de moderator om een nieuw topic aan te maken zodat de laatste op slot kan.
Ik wist niet zo goed wat een goede titel zou kunnen zijn, dus vandaar deze, maar voelt niet helemaal prettig gezien dat ook niet (meer) mijn vraag is. Bij andere suggesties hoor ik het graag.
Wel even getwijfeld, gezien de laatste reacties. Welke ik zeker begrijp, maar ze raakten me nogal. Tegelijkertijd kan ik nu niet terug gaan naar m'n kop in het zand steken, dus dit is nodig.
Net als in het vorige topic zou ik willen vragen of jullie mijn berichten niet willen quoten? Dat voelt veiliger.
Een nieuw topic geopend om verder te kunnen schrijven. Dit gezien mijn vorige topic de 3000 berichten (ruim) is gepasseerd en het verzoek van de moderator om een nieuw topic aan te maken zodat de laatste op slot kan.
Ik wist niet zo goed wat een goede titel zou kunnen zijn, dus vandaar deze, maar voelt niet helemaal prettig gezien dat ook niet (meer) mijn vraag is. Bij andere suggesties hoor ik het graag.
Wel even getwijfeld, gezien de laatste reacties. Welke ik zeker begrijp, maar ze raakten me nogal. Tegelijkertijd kan ik nu niet terug gaan naar m'n kop in het zand steken, dus dit is nodig.
Net als in het vorige topic zou ik willen vragen of jullie mijn berichten niet willen quoten? Dat voelt veiliger.
jahallo222 wijzigde dit bericht op 12-06-2023 09:47
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
8.52% gewijzigd
maandag 12 juni 2023 om 21:06
Als er hier al zoveel mensen op het vinkentouw zitten om je uit je huis te komen halen met je dochter, jou en haar achter de rug te trekken en te manen alvast in de auto te stappen en ondertussen de hand op de borst van je man te zetten en met de 'big momma ain't happy!' face woest kijkend te zeggen: nee, vriend. We gaan het echt wel zó doen! ....
Hoeveel zouden er dan wel niet in je echte omgeving zitten Jahallo222?
In elk geval 2, dat weet je.
Hoeveel zouden er dan wel niet in je echte omgeving zitten Jahallo222?
In elk geval 2, dat weet je.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 12 juni 2023 om 21:23
maandag 12 juni 2023 om 22:37
We staan allemaal achter je, jahallo, onbekende vrouwen hier op het forum, die oprecht met je begaan zijn, die jou en je dochter een beter leven gunnen. Ook vrouwen die helaas ervaringsdeskundigen zijn met hun aangrijpende verhalen.
De ene mooie post na de andere. Laat je angst varen, je kunt in het diepe springen, je zult hoe dan ook opgevangen worden. Jouw man laat je alleen maar vallen.
De ene mooie post na de andere. Laat je angst varen, je kunt in het diepe springen, je zult hoe dan ook opgevangen worden. Jouw man laat je alleen maar vallen.
maandag 12 juni 2023 om 22:42
Begrijpelijk en tegelijk heel typisch. Jij moet immers alles perfect doen want anders weet je vent niet hoe snel hij je moet vertellen wat je allemaal verkeerd hebt gedaan. Deze besluiteloosheid zie je vaker bij mensen in dit soort relaties.Jahallo222 schreef: ↑12-06-2023 15:29... ik ben gewoon heel bang. Bang dat ik het verkeerde doe. De verkeerde keuze. Een fout maak die niet meer goed te maken is.
...
Er zijn in dit scenario geen goede keuzes, alleen de minst slechte keuzes. Je gaat namelijk een scheiding in gang zetten van een onberekenbare partner. Zeker weten dat dat niet vlekkeloos zal gaan. Zeker weten dat hij je dit op alle mogelijke manieren gaat verwijten. Zeker weten dat jij jezelf dit na gaat dragen. Zo ben je immers geconditioneerd.
Je mag fouten maken. Een perfecte breuk bestaat niet. Pas als je misschien al jaren afstand hebt, dan zul je kunnen gaan zien hoe al jouw keuzes een reactie waren op ongezond gedrag van hem.
Straks gaat hij gegarandeerd dwars liggen bij de scheiding en jou vertellen dat dat komt omdat jij het verkeerd hebt aangepakt. Er is geen enkele scenario waarin hij gaat meewerken of verantwoordelijkheid gaat nemen voor zijn gedrag. Stel je daarop in. Het is geen falen van jouw kant als hij dat gedrag gaat vertonen.
Het enige wat belangrijk is, is dat jij op de lange termijn jezelf in de spiegel en jullie kind recht in het gezicht kunt aankijken.
maandag 12 juni 2023 om 23:12
Jaaa dit ! Inclusief het hysterische.lotus77 schreef: ↑12-06-2023 19:52Heerlijk is dat he? Dit soort mannen hebben allemaal van die vreselijk beknellende regeltjes. Volgens mijn ex kon ik bijvoorbeeld de auto niet goed tanken. Er ging brandstof in, de auto reed, maar nee nee nee, ik deed het eigenlijk verkeerd. Hysterisch lachend ben ik weggereden bij tankstations de eerste maanden. TOEETOEEET WE GAAN DE LUCHT IN!!! Oh nee, toch niet.
'If you're gonna be dumb, you've gotta be tough'
dinsdag 13 juni 2023 om 00:20
Jahallo... angst.. is een hele slechte raadgever. Je kan je niet blijven wentelen in schuldgevoel, jezelf dom vinden etc. That's the easy way en dan gaat er niks veranderen. Je bent blij als je man een uur normaal doet... serieus... dat is niet hoe je zou moeten willen leven.
En het kan ook niet.. want je bent moeder. Dat zou je kracht moeten geven. Jij bent verantwoordelijk voor het welzijn van je kind. Dus hou op met accepteren en bagetaliseren... ga stappen zetten. Wordt boos op jezelf en zet het om in actie.
En het kan ook niet.. want je bent moeder. Dat zou je kracht moeten geven. Jij bent verantwoordelijk voor het welzijn van je kind. Dus hou op met accepteren en bagetaliseren... ga stappen zetten. Wordt boos op jezelf en zet het om in actie.
dinsdag 13 juni 2023 om 00:41
Ik heb niet je vorige topic gelezen dus weet de details niet, maar als ik het goed begrijp bevinden jij en je kind je in een huiselijk geweld situatie.
Normaal reageer ik niet zo uitgebreid in een topic over huiselijk geweld, maar ik merk dat dit topic mij triggert door alle reacties.
Zelf ben ik ook opgegroeid met huiselijk geweld. Ik weet niet hoe oud je kind is, maar mijn vroegste herinneringen van geweld waren toen ik een jaar of 4/5 was.
Bij ons is er nooit sprake geweest van fysiek geweld, maar de dreigende agressie die er dagelijks hing heeft gezorgd voor ptss bij ons als kinderen op latere leeftijd.
Wist je dat getuige zijn als kind van huiselijk geweld valt onder kindermishandeling?
Mijn moeder is altijd en nog steeds passief geweest en heeft ons nooit beschermd, zelfs toen er met messen gedreigd werd. Dat neem ik haar nog altijd kwalijk.
Voor mij was dit normaal, uiteindelijk kwam ik in de puberteit tot het besef dat het bij vriendinnen er anders aan toe ging en ben ik als minderjarige weggelopen van huis en vroeg zelfstandig geworden.
Mijn moeder is nog steeds de zwakke en passieve vrouw die ze altijd was en nog steeds samen met mijn vader. Ik walg ervan dat ze nooit hulp heeft gezocht en haar man heeft verkozen boven ons als kinderen, ondanks dat ik regelmatig de verdriet en spijt in haar ogen zie zal ik nooit kunnen zeggen dat ik van haar hou.
Haar excuses waren altijd praktische en financiele zaken, waardoor ze vond dat ze niet weg kon.
Maak je kind alsjeblieft trots en wees de sterkste en dapperste vrouw die je kind zich kan voorstellen. Ga er alsjeblieft voor strijden!
Graag niet quoten!
Normaal reageer ik niet zo uitgebreid in een topic over huiselijk geweld, maar ik merk dat dit topic mij triggert door alle reacties.
Zelf ben ik ook opgegroeid met huiselijk geweld. Ik weet niet hoe oud je kind is, maar mijn vroegste herinneringen van geweld waren toen ik een jaar of 4/5 was.
Bij ons is er nooit sprake geweest van fysiek geweld, maar de dreigende agressie die er dagelijks hing heeft gezorgd voor ptss bij ons als kinderen op latere leeftijd.
Wist je dat getuige zijn als kind van huiselijk geweld valt onder kindermishandeling?
Mijn moeder is altijd en nog steeds passief geweest en heeft ons nooit beschermd, zelfs toen er met messen gedreigd werd. Dat neem ik haar nog altijd kwalijk.
Voor mij was dit normaal, uiteindelijk kwam ik in de puberteit tot het besef dat het bij vriendinnen er anders aan toe ging en ben ik als minderjarige weggelopen van huis en vroeg zelfstandig geworden.
Mijn moeder is nog steeds de zwakke en passieve vrouw die ze altijd was en nog steeds samen met mijn vader. Ik walg ervan dat ze nooit hulp heeft gezocht en haar man heeft verkozen boven ons als kinderen, ondanks dat ik regelmatig de verdriet en spijt in haar ogen zie zal ik nooit kunnen zeggen dat ik van haar hou.
Haar excuses waren altijd praktische en financiele zaken, waardoor ze vond dat ze niet weg kon.
Maak je kind alsjeblieft trots en wees de sterkste en dapperste vrouw die je kind zich kan voorstellen. Ga er alsjeblieft voor strijden!
Graag niet quoten!
dinsdag 13 juni 2023 om 01:17
Mooie post. Mijn man staat op het punt om zijn ernstig zieke vader te verliezen en dat is voor hem een grote opluchting: zijn vader heeft hem van jongs af aan geestelijk mishandeld.Banaantje schreef: ↑13-06-2023 00:41Ik heb niet je vorige topic gelezen dus weet de details niet, maar als ik het goed begrijp bevinden jij en je kind je in een huiselijk geweld situatie.
Normaal reageer ik niet zo uitgebreid in een topic over huiselijk geweld, maar ik merk dat dit topic mij triggert door alle reacties.
(…)
Maar nu zijn vader bijna dood is, komt dat ándere trauma om de hoek kijken: zijn moeder. Waar was zij al die tijd? Waarom deed ze niks? Waarom keek ze weg, koos ze voor de gemakkelijkste weg en was ze medeplichtig?
dinsdag 13 juni 2023 om 05:57
In je angst om de verkeerde keuze te maken door weg te gaan, klinkt ook weer de invloed van je man door. Zie je dat? Jij bent zo geprogrammeerd door je man: wat jij doet is fout. En nu overweeg je bij hem weg te gaan en is daar dus ook weer zijn stem: 'wat jij doet is fout. Jij ziet het allemaal verkeerd.' Dat is heftig toch, dat hij zo diep in je zit dat zelfs weggaan uit een enorm ongezonde relatie, je vrijheid om te kiezen, door hem wordt beinvloed omdat jij zogenaamd alles verkeerd doet en dit dus vast ook?
Realiseer je overigens ook dat er geen grote beslissing in een mensenleven bestaat zonder angst. En dit is een grote beslissing. Daar hoort dus per definitie angst bij. Maar er zijn iedere dag mensen op de wereld die grote beslissingen in hun leven nemen. Die die angst aankijken en denken: "ik zie je. En ik ga het toch doen, want ik hoor ook dat stemmetje dat zegt dat dit beter is".
Realiseer je overigens ook dat er geen grote beslissing in een mensenleven bestaat zonder angst. En dit is een grote beslissing. Daar hoort dus per definitie angst bij. Maar er zijn iedere dag mensen op de wereld die grote beslissingen in hun leven nemen. Die die angst aankijken en denken: "ik zie je. En ik ga het toch doen, want ik hoor ook dat stemmetje dat zegt dat dit beter is".
dinsdag 13 juni 2023 om 08:35
TO, ik hoop dat je door alle verhalen van anderen de kracht gaat krijgen om die hulpvraag te stellen. Ik merk dat ik het liefste VT zou willen bellen, nu naar je toe zou willen rijden, jou en kind meenemen en het komende jaar woonruimte voor je zou willen regelen, alles om te zorgen dat er wat gebeurt en deze situatie stopt. Dat kan ik niet, want ik ken je verder niet. Maar ik gun je zoveel beter dan wat je nu hebt.
kris33 wijzigde dit bericht op 13-06-2023 08:37
0.24% gewijzigd
dinsdag 13 juni 2023 om 08:35
Heel herkenbaar, het bizarre is dat ik meer 'wrok' koester naar mijn moeder dan naar mijn vader. Ik ben erg 'allergisch' geworden voor mensen die passief zijn en niet voor zichzelf kunnen opkomen. Ik vind zelf ook dat ik meer het temperament van mijn vader heb, maar gelukkig bezit ik niet de negatieve kanten.samarinde schreef: ↑13-06-2023 01:17Mooie post. Mijn man staat op het punt om zijn ernstig zieke vader te verliezen en dat is voor hem een grote opluchting: zijn vader heeft hem van jongs af aan geestelijk mishandeld.
Maar nu zijn vader bijna dood is, komt dat ándere trauma om de hoek kijken: zijn moeder. Waar was zij al die tijd? Waarom deed ze niks? Waarom keek ze weg, koos ze voor de gemakkelijkste weg en was ze medeplichtig?
Ik weet dat mijn moeder eewig spijt zal houden, zij hoopt nog steeds dat we als gezin herenigd zullen worden of dat ze ooit een rol mogen spelen als opa en oma voor kleinkinderen.
Wij als kinderen houden ze echter op veilige afstand. Zolang mijn moeder nog samen is met mijn vader komt daar geen kind van ons in huis.
Veel weisheid gewenst TO, misschien brengen mijn post je inzicht in hoe de toekomst eruit kan zien als je in deze situatie blijft en welke gevolgen dit voor je kind kunnen hebben op volwassen leeftijd.
dinsdag 13 juni 2023 om 08:37
Irrationele angst.Jahallo222 schreef: ↑13-06-2023 08:33Dat denk ik ook. Maar tegelijkertijd zullen er ook genoeg mensen zijn die er wel wat van vinden. Onze levens zijn zo verweven met elkaar, dus dat zal op elk vlak zo zijn.
Je kunt geen 7 miljard mensen de neus dezelfde kant op laten kijken.
Dus laat je alleen de belangrijkste mensen in je leven toe om naar te luisteren.
Aanvulling:
Als mensen uit elkaar gaan, krijg je ook allemaal weer de vrienden en familie terug die je gratis en voor niets bij de partner mee kreeg. Iedereen krijgt weer 'de voogdij' over de eigen mensen. En de gezamenlijke vrienden die zijn gemaakt tijdens het huwelijk, daar merk je vanzelf van of ze zijn vrienden, jouw vrienden of samen nog bevriend gaan zijn.
Maar dat ontrafelen gaat eigenlijk supervlug is mijn ervaring met eerdere relaties die zijn uit gegaan.
doreia* wijzigde dit bericht op 13-06-2023 08:51
36.15% gewijzigd
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 13 juni 2023 om 08:45
Dat jullie levens zo met elkaar verweven zijn, is overigens ook deel van het ongezonde van jullie relatie. Niet dat dat verkeerd is, maar wél als het het gevolg is van emotionele afhankelijkheid. Je kunt je dus afvragen in hoeverre jullie levens echt met elkaar verweven zijn (zoals ze dat kunnen zijn bij mensen die elkaar echt liefhebben en "samen" fijn vinden), of dat het een symptoom is van dat wat verkeerd is. Jouw aanpassingsbereidheid aan hem zie je, vermoed ik, ook daarin terug.
dinsdag 13 juni 2023 om 08:49
Mag ik vragen jahallo, wat je nu precies gaat zeggen bij VT en bij de therapeut? Want eerlijk gezegd is het een stuk logischer om je hulpvraag duidelijk te stellen bij VT en vind ik de keuze dat te doen bij je therapeut een stuk minder logisch. VT kan je uiteindelijk veel meer concrete hulp bieden dan je therapeut dat kan. Is er een reden waarom je verkiest het bij je therapeut te doen? Het komt, als ik eerlijk ben, een beetje over alsof je zelf ook weet dat het bij VT veel sneller tot resultaat zal leiden dan bij je therapeut en dat je er daarom bewust voor kiest het zo te doen. Dus in de zin van: dan heb ik een beetje doorgepakt, maar niet met al te grote gevolgen. Snap je? Maar misschien zie ik dat verkeerd!
dinsdag 13 juni 2023 om 09:17
Daarom blijf ik zeggen TO dat je beter ene stok achter de deur/schop onder je kont kan krijgen dan dat je het uit boosheid gaat doen. Dan maar uit angst.
Als je het respect kwijt raakt voor je man, wat hard bezig is te gebeuren wordt het emotioneel voor jullie dochter nóg onveiliger. Dus dan zal je sneller door moeten pakken met weg gaan. Uit de situatie.
Ik snap dat je VT anoniem wil bellen, ook al vraag ik me af of dat slim is. Maar mocht je het op die manier doen, dan iig met een naaste die er van af weet sámen. Twee horen meer dan 1. En het houdt je uit de isolatie, uit de verstarring en in de accountability.
Als je het respect kwijt raakt voor je man, wat hard bezig is te gebeuren wordt het emotioneel voor jullie dochter nóg onveiliger. Dus dan zal je sneller door moeten pakken met weg gaan. Uit de situatie.
Ik snap dat je VT anoniem wil bellen, ook al vraag ik me af of dat slim is. Maar mocht je het op die manier doen, dan iig met een naaste die er van af weet sámen. Twee horen meer dan 1. En het houdt je uit de isolatie, uit de verstarring en in de accountability.
dinsdag 13 juni 2023 om 09:26
Ik ben ook opgegroeid met altijd dreiging, emotionele verwaarlozing en mishandeling, daadwerkelijk geweld en uiteindelijk verstoting. Dan zou ik er toch ook zo in moeten staan als jullie?
Hoe dit werkt kan je therapeut je vast beter uitleggen dan ik, maar het is mogelijk dat je het hebt geïnternaliseerd en dat je vindt dat je niet beter verdient dan zo behandeld te worden. Je vindt dat je er maar tegen moet kunnen en dat het normaal is.
Hoe dit werkt kan je therapeut je vast beter uitleggen dan ik, maar het is mogelijk dat je het hebt geïnternaliseerd en dat je vindt dat je niet beter verdient dan zo behandeld te worden. Je vindt dat je er maar tegen moet kunnen en dat het normaal is.
dinsdag 13 juni 2023 om 10:49
Even dit: hoe langer je moeilijke dingen uitstelt - hoe moeilijker het meestal wordt. Je kan bij een bungee jump drie uur staan drentelen, maar uiteindelijk zal je gewoon die ene stap moeten zetten.
Uit eigen ervaringen:
Ouders huiselijk geweld en mijn moeder kon nooit weg vanwege telkens een andere reden (ik was nog klein - ze hadden een zaak samen - vader werd ziek - tig andere drogredenen) Ik ben zelf vertrokken zodra ik kon en ik heb beiden zo veel mogelijk op afstand gehouden, want de ene was een dader en de andere een onbetrouwbare enabler.
Gevolgen:
Zelf ben ik niet in staat tot een goede relatie. Ik draag nog steeds sporen van mijn jeugd. Band tussen mij en mijn moeder (vader ondertussen overleden) is zeer minimaal. Na zijn dood wilde zij meer contact en zelfs haar eigen trauma's met mij delen - ik heb haar verwezen naar een hulpverlener. Nog steeds erkent ze haar eigen stuk niet en haar verantwoordelijkheid naar mij als kind (ik deed het beste wat ik kon).
Ik heb haar nooit de hele oma-rol laten pakken. Contact is er en het is oppervlakkig goed, maar er is niet gelogeerd bij deze grootouders bijvoorbeeld.
Dat is je voorveld allemaal als je nu niet voor je dochter kiest. Je maakt het alleen maar moeilijker voor je kind en voor jezelf.
Spring van die klif ajb, want je hangt aan een stevig elastiek en ook al is de weg naar beneden super eng - daarna veer je weer op en voel je je beter en sterker dan ooit.
Uit eigen ervaringen:
Ouders huiselijk geweld en mijn moeder kon nooit weg vanwege telkens een andere reden (ik was nog klein - ze hadden een zaak samen - vader werd ziek - tig andere drogredenen) Ik ben zelf vertrokken zodra ik kon en ik heb beiden zo veel mogelijk op afstand gehouden, want de ene was een dader en de andere een onbetrouwbare enabler.
Gevolgen:
Zelf ben ik niet in staat tot een goede relatie. Ik draag nog steeds sporen van mijn jeugd. Band tussen mij en mijn moeder (vader ondertussen overleden) is zeer minimaal. Na zijn dood wilde zij meer contact en zelfs haar eigen trauma's met mij delen - ik heb haar verwezen naar een hulpverlener. Nog steeds erkent ze haar eigen stuk niet en haar verantwoordelijkheid naar mij als kind (ik deed het beste wat ik kon).
Ik heb haar nooit de hele oma-rol laten pakken. Contact is er en het is oppervlakkig goed, maar er is niet gelogeerd bij deze grootouders bijvoorbeeld.
Dat is je voorveld allemaal als je nu niet voor je dochter kiest. Je maakt het alleen maar moeilijker voor je kind en voor jezelf.
Spring van die klif ajb, want je hangt aan een stevig elastiek en ook al is de weg naar beneden super eng - daarna veer je weer op en voel je je beter en sterker dan ooit.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
