Relaties
alle pijlers
Vriendinnen
vrijdag 30 augustus 2024 om 16:32
Ik ben benieuwd naar jullie mening, stel ik me aan en wat moet ik ermee?
Ik heb 20 jaar geleden (dit klinkt alsof ik echt bejaard ben
) een vriendin leren kennen. Ze kwam bij de vriendengroep van mijn toenmalige vriend. Uiteindelijk zijn we getrouwd en ik ben gescheiden. Na de scheiding is ook de vriendschap verwaterd, vanuit haar kant. Ze vond het lastig. Wat niet nodig was want mijn ex en ik zijn nog altijd prima samen.
Na ongeveer 5 jaar is die vriendschap weer meer gaan ontstaan. Zij heeft nog twee andere vriendinnen en samen werden we een groepje. Vooral in de corona tijd brachten we heel veel tijd door. Echt ontzettend veel lol hadden we.
Alleen hebben zij samen nog een andere vriendengroep en ze hadden al eens voorgesteld of ik daar wou aansluiten. Ja leuk!!! Maar de andere vonden dat minder. Ze kennen mij niet maar ze waren bang voor de dynamiek die kon veranderen. En ja we zijn allemaal 40 en zelfs jonger.
Maar ik merk nu dat we minder afspreken. Veel op mijn initiatief. Wel 1 x per jaar twee dagen weg. Maar ze zien het andere groepje, wat met aanhang is, wel geregeld. Dus zij hebben alles al besproken. Met mij apart de week erna afspreken is dan niet echt interessant blijkbaar.
Ik ben er bijgekomen omdat het andere groepje meiden, zijn er ook 2, nog in de kleine kinderen zit, van het thee drinken is en andere humor heeft.
Wij zijn meer een soort sex and the city maar niet te veel sex
.
Ik merk wel dat ik steeds vaker mezelf buiten gesloten voel. Ik heb verder niet veel vriendinnen. Nog 1 oudere vriendin en dan 1 collega wat meer collega is.
Ik heb dat al eens aangegeven bij hun en ze zouden er ook op letten en dan word er opeens veel geappt maar dat neemt weer af.
Ik zou ook graag 1 x per maand of per 2 maanden misschien een drankje willen doen. En dan hoeven we echt niet in de lampen te hangen. Ik heb ook kinderen, pubers dan wel en een baan.
Snappen jullie me? Ik voel de vriendschap minder en ik voel me daardoor ook eenzaam.
Ik heb 20 jaar geleden (dit klinkt alsof ik echt bejaard ben
) een vriendin leren kennen. Ze kwam bij de vriendengroep van mijn toenmalige vriend. Uiteindelijk zijn we getrouwd en ik ben gescheiden. Na de scheiding is ook de vriendschap verwaterd, vanuit haar kant. Ze vond het lastig. Wat niet nodig was want mijn ex en ik zijn nog altijd prima samen. Na ongeveer 5 jaar is die vriendschap weer meer gaan ontstaan. Zij heeft nog twee andere vriendinnen en samen werden we een groepje. Vooral in de corona tijd brachten we heel veel tijd door. Echt ontzettend veel lol hadden we.
Alleen hebben zij samen nog een andere vriendengroep en ze hadden al eens voorgesteld of ik daar wou aansluiten. Ja leuk!!! Maar de andere vonden dat minder. Ze kennen mij niet maar ze waren bang voor de dynamiek die kon veranderen. En ja we zijn allemaal 40 en zelfs jonger.
Maar ik merk nu dat we minder afspreken. Veel op mijn initiatief. Wel 1 x per jaar twee dagen weg. Maar ze zien het andere groepje, wat met aanhang is, wel geregeld. Dus zij hebben alles al besproken. Met mij apart de week erna afspreken is dan niet echt interessant blijkbaar.
Ik ben er bijgekomen omdat het andere groepje meiden, zijn er ook 2, nog in de kleine kinderen zit, van het thee drinken is en andere humor heeft.
Wij zijn meer een soort sex and the city maar niet te veel sex
. Ik merk wel dat ik steeds vaker mezelf buiten gesloten voel. Ik heb verder niet veel vriendinnen. Nog 1 oudere vriendin en dan 1 collega wat meer collega is.
Ik heb dat al eens aangegeven bij hun en ze zouden er ook op letten en dan word er opeens veel geappt maar dat neemt weer af.
Ik zou ook graag 1 x per maand of per 2 maanden misschien een drankje willen doen. En dan hoeven we echt niet in de lampen te hangen. Ik heb ook kinderen, pubers dan wel en een baan.
Snappen jullie me? Ik voel de vriendschap minder en ik voel me daardoor ook eenzaam.
zaterdag 31 augustus 2024 om 09:53
Oh dat is zo’n rot gevoel! Hard gezegd, je hoort er gewoon (niet helemaal) bij. Probeer nieuwe vrienden te maken. Al klinkt dat vaak makkelijker dan het is…
Komt mij heel bekend voor. Ik had een groepje vriendinnen, altijd heel dik me geweest, maar toen 1 van de vriendinnen verkering kreeg met de broer van de ander vriendin, werden hun een setje met z’n 4 en ik hing erbij. Jaren lang moest t initiatief van mij komen en als we elkaar zagen was het leuk, maar toen ik initiatief niet meer nam, gebeurde het ook niet meer. Dat setje bleef ondertussen wel altijd afspreken! Helaas was er geen plek meer voor mij ofzo…
Komt mij heel bekend voor. Ik had een groepje vriendinnen, altijd heel dik me geweest, maar toen 1 van de vriendinnen verkering kreeg met de broer van de ander vriendin, werden hun een setje met z’n 4 en ik hing erbij. Jaren lang moest t initiatief van mij komen en als we elkaar zagen was het leuk, maar toen ik initiatief niet meer nam, gebeurde het ook niet meer. Dat setje bleef ondertussen wel altijd afspreken! Helaas was er geen plek meer voor mij ofzo…
zaterdag 31 augustus 2024 om 10:35
En nu?Chloe81Mom schreef: ↑30-08-2024 19:34Nee ik wil er niet aan.
Ik heb al veel dingen geprobeerd maar bedankt voor je reactie.
Nog 10 topics over hetzelfde openen?
zaterdag 31 augustus 2024 om 10:47
Ik snap je gevoel, maar wat denk je hieraan te kunnen veranderen? Zo te lezen (ook gezien je vorige topic hierover) speelt dit al een poosje. Je hebt al een keer aangegeven dat je het jammer vindt zoals het gaat. Dan verandert er tijdelijk iets, en daarna ebt dat weer weg. Lijkt mij trekken aan een dood paard. Je kunt accepteren dat het contact is zoals het is, of dat niet accepteren en het contact verbreken, lijkt mij. Mensen mogen natuurlijk bevriend zijn en omgaan met wie ze willen...
You want me. You need me. You can't live without me. And you know it. You just don't know you know it.
zaterdag 31 augustus 2024 om 11:14
Volgens mij ben je zo gefocust op je angst om buiten de boot te vallen dan je de vraag of je überhaupt wel in de boot wilt zitten uit het oog bent verloren. Je noemt nu redenen waarom ze je niet bij het groepje willen, maar wil je er zelf wel bij?Ik ben er bijgekomen omdat het andere groepje meiden, zijn er ook 2, nog in de kleine kinderen zit, van het thee drinken is en andere humor heeft.
Wij zijn meer een soort sex and the city maar niet te veel sex
Had je dit topic ook geopend (of er überhaupt mee gezeten) als je verder een rijk sociaal leven had met andere vriendschappen waar je wel voldoening uit haalt?
andnowwedance wijzigde dit bericht op 31-08-2024 12:29
0.93% gewijzigd
zaterdag 31 augustus 2024 om 17:06
Ik dacht exact hetzelfde inderdaad.andnowwedance schreef: ↑31-08-2024 12:38Ah, ik dacht het verhaal al te herkennen. Wat was er mis met de reacties uit je vorige topic en waarom denk je nu andere reacties te krijgen?
TO, zoals jij voelt dat jij er ‘niet helemaal bijhoort’, zo voelen zij dit waarschijnlijk ook. Dit zal dus nooit gaan veranderen, hoe hard jij ook je best doet. Ik zou dus stoppen met zo hard mn best doen en zelf andere dingen gaan ondernemen!
zaterdag 31 augustus 2024 om 17:09
Je bedankt haar voor de reactie, maar lees je ook echt wat ze schrijft of wat anderen als tips en adviezen geven?Chloe81Mom schreef: ↑30-08-2024 19:34Nee ik wil er niet aan.
Ik heb al veel dingen geprobeerd maar bedankt voor je reactie.
Of blijf je liever hangen in het ‘ik wil er niet aan’?
zaterdag 31 augustus 2024 om 17:09
Er zit iets dwingends in je topics en reacties, ook het topic over je zoontje, alsof anderen jullie iets verplicht zijn. Ik denk dat mensen dat drammerige aanvoelen en onbewust afstand nemen, omdat het niet vrij voelt.
Het heet ONTmoeten.....
In één van de topics over een hobby of een clubje geef je aan dat je niet elke week ergens aan vast wil zitten. Je laat je dus niet vastpinnen, zelfs niet op een activiteit die leuk is en die je contacten kan opleveren.
Je vriendschap met die vriendin was al verwaterd na je scheiding, vond jij niet nodig, maar zij blijkbaar wel. Haar gevoelens tellen net zo goed. Ik denk dat er geen klik was in haar vriendengroep of dat zij de eerder verwaterde vriendschap toch niet dichterbij wil laten komen.
Waarom mag je zelf wel af zien van een vaste activiteit of een groep (bijv NMLK), maar mag je vriendin en/of haar vriendengroep het contact met jou niet begrenzen?
Waarom wil je tips om jouw behoeftes aan haar op te leggen? Terwijl je zelf wel nee mag zeggen tegen dingen of mensen waar je geen zin in hebt?
Het heet ONTmoeten.....
In één van de topics over een hobby of een clubje geef je aan dat je niet elke week ergens aan vast wil zitten. Je laat je dus niet vastpinnen, zelfs niet op een activiteit die leuk is en die je contacten kan opleveren.
Je vriendschap met die vriendin was al verwaterd na je scheiding, vond jij niet nodig, maar zij blijkbaar wel. Haar gevoelens tellen net zo goed. Ik denk dat er geen klik was in haar vriendengroep of dat zij de eerder verwaterde vriendschap toch niet dichterbij wil laten komen.
Waarom mag je zelf wel af zien van een vaste activiteit of een groep (bijv NMLK), maar mag je vriendin en/of haar vriendengroep het contact met jou niet begrenzen?
Waarom wil je tips om jouw behoeftes aan haar op te leggen? Terwijl je zelf wel nee mag zeggen tegen dingen of mensen waar je geen zin in hebt?
zaterdag 31 augustus 2024 om 17:16
Joh, die zitten met z'n allen in een nieuwe appgroep waar jij geen deel uitmaakt. Omdat ze er om de één of andere reden geen zin in hebben. Pijnlijk, maar ook pijnlijk dat je jezelf maar blijft confronteren met een vriendschap die blijkbaar voornamelijk van jouw kant af komt. Je kunt zoveel willen, maar je kunt dit toch niet dwingen? Dus los laten. Nieuwe vriendschappen starten is gemakkelijk gezegd natuurlijk, maar uiteindelijk heb je ze niet nodig om het leuk te hebben. Begin bij jezelf. En van daaruit kijken of je nieuwe leuke contacten op kunt doen.
♥
zaterdag 31 augustus 2024 om 17:53
Ik vind dit wel een treffende analyse.FaceofOZ schreef: ↑31-08-2024 17:09Er zit iets dwingends in je topics en reacties, ook het topic over je zoontje, alsof anderen jullie iets verplicht zijn. Ik denk dat mensen dat drammerige aanvoelen en onbewust afstand nemen, omdat het niet vrij voelt.
Het heet ONTmoeten.....
In één van de topics over een hobby of een clubje geef je aan dat je niet elke week ergens aan vast wil zitten. Je laat je dus niet vastpinnen, zelfs niet op een activiteit die leuk is en die je contacten kan opleveren.
Je vriendschap met die vriendin was al verwaterd na je scheiding, vond jij niet nodig, maar zij blijkbaar wel. Haar gevoelens tellen net zo goed. Ik denk dat er geen klik was in haar vriendengroep of dat zij de eerder verwaterde vriendschap toch niet dichterbij wil laten komen.
Waarom mag je zelf wel af zien van een vaste activiteit of een groep (bijv NMLK), maar mag je vriendin en/of haar vriendengroep het contact met jou niet begrenzen?
Waarom wil je tips om jouw behoeftes aan haar op te leggen? Terwijl je zelf wel nee mag zeggen tegen dingen of mensen waar je geen zin in hebt?
Ook valt me op dat je een bepaald ideaalbeeld hebt van hoe de vriendschap met het groepje is of zou moeten zijn; zoals Sex and the City. Dat vind ik op zich al een vrij bijzonder en onrealistisch streven maar het staat al helemaal ver van de realiteit; een groepje gelegenheidsvriendinnen die uiteen valt en/of overgaat in een ander groepje waar jij niet welkom bent.
Eigenlijk komen vrijwel alle reacties in beide topics op hetzelfde neer: dit is trekken aan een dood paard. Ergens lukt het je (nog) niet dat te odnerkennen. Alle tips voor het opdoen van nieuwe vriendschappen wuif je weg.
Wat wil je dan nog? Dat we je tips geven hoe je anders aan het dode paard kunt trekken? Nog een keer proberen, nog een keer aangeven waarna je ongetwijfeld hetzelfde riedeltje weer krijgt.
Daarnaast vraag ik me af of je reacties hier wellicht exemplarisch zijn voor je omgangsvormen in het echt. Als iemand (zoals Lucifee bijvoorbeeld) de moeite neemt om meerdere malen uitgebreid te reageren maar er kan niets anders af dan "nee maar bedankt" vind ik dat niet zo aardig. Ik gok dat zij wel tegen een stootje kan hoor en het is "maar" een forum, maar ik vraag me dan toch af of je in het echt ook zo handelt.
andnowwedance wijzigde dit bericht op 31-08-2024 17:58
0.11% gewijzigd
zaterdag 31 augustus 2024 om 17:55
Chloe, in maart dit jaar schreef je dat je op de wachtlijst stond voor professionele hulp, heb je deze hulp inmiddels al wel gehad of misschien nog steeds?
Denk dat professionele hulp echt geen overbodige luxe is, want volgens mij zit er een hele hoop ‘oud zeer’ en zul je eerst daarmee aan de slag moeten voordat je in staat bent meer geluk uit jezelf te halen.
Denk dat professionele hulp echt geen overbodige luxe is, want volgens mij zit er een hele hoop ‘oud zeer’ en zul je eerst daarmee aan de slag moeten voordat je in staat bent meer geluk uit jezelf te halen.
zaterdag 31 augustus 2024 om 18:43
september schreef: ↑30-08-2024 22:40Ik zou ook eieren voor mijn geld kiezen, ik zou echt überhaupt nooit durven zeggen tegen een bestaande groep dat ze mij buitensluiten. Ik ben echt heel benieuwd hoe dat achter de schermen is opgepakt. Ze hebben het ondanks beloften in elk geval niet al te serieus genomen.
Het is een bijzondere zienswijze, hoe TO de zaak omdraait. Ik begrijp dat TO erg eenzaam is en van daaruit gaat claimen, maar daar bereik je meestal het tegenovergestelde mee. En hulp zoeken voor haar jarenlange eenzaamheid (ook binnen haar relatie) en gebrek aan vinden van aansluiting wil ze ook niet. Jarenlang telkens dezelfde topics openen en in hetzelfde kringetje rond blijven draaien help in elk geval niet.
zaterdag 31 augustus 2024 om 20:28
De Sex and the City vergelijking viel ik ook een beetje over, maar ik wilde daar niet al te serieus op ingaan. Ik snap dat het door TO meer als grapje/luchtig wordt bedoeld, ik vond SATC vroeger ook leuk, terwijl ik het nu terugkijkend als ruim volwassen vrouw juist een behoorlijk toxic vriendinnengroepje vind, echt alles wat ik nou net níet wil. Met Carry als de grootste basket case van allemaal, je zal zo’n vriendin hebben zeg! Dus ik vind het opvallend om nou net die verwijzing te noemen.andnowwedance schreef: ↑31-08-2024 17:53Ik vind dit wel een treffende analyse.
Ook valt me op dat je een bepaald ideaalbeeld hebt van hoe de vriendschap met het groepje is of zou moeten zijn; zoals Sex and the City. Dat vind ik op zich al een vrij bijzonder en onrealistisch streven maar het staat al helemaal ver van de realiteit; een groepje gelegenheidsvriendinnen die uiteen valt en/of overgaat in een ander groepje waar jij niet welkom bent.
(…)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
