Relaties
alle pijlers
Wanhopig door moeilijke relatie met mijn moeder
zondag 1 december 2024 om 22:08
Ik ben een jongen (23) en woon als enig kind met mijn moeder (51). Mijn vader heb ik nooit echt gekend omdat hij overleed toen ik 2 jaar oud was. We wonen sinds anderhalf jaar in Amstelveen, daarvoor woonden we in Arnhem dus ik heb veel minder contact met mijn vriendinnen uit Arnhem.
Ik spreek er nog maar 2 en het contact dat ik met ze heb is minder geworden. Jammer maar dat gebeurt nou eenmaal als je elkaar ineens veel minder ziet.
Een paar weken geleden is mijn moeder er achter gekomen dat ik homo ben. Ze kwam een keer onverwachts veel eerder thuis van werk en trof mij aan in haar jurkje en laarzen en met mascara op. Dit was voor mij natuurlijk heel erg schrikken omdat ik weet dat zij er op een bepaalde manier tegenaan kijkt. Dit komt door de opmerkingen of ''grapjes'' die ze maakt wanneer ze bijvoorbeeld een man op straat ziet lopen die er vrouwelijk/homo uitziet. Dan zegt ze bijvoorbeeld: ''Ik vraag me echt af waar het is misgegaan'' of ''Het zou je zoon maar zijn''.
Toen ze me zo zag staan in de woonkamer trok ze wit weg en liep ze terug naar haar auto en kwam pas met etenstijd weer terug. We hebben tijdens het eten geen woord gewisseld. Het enige wat ze zei was: ''Ik wil niet dat je mijn spullen gebruikt voor die onzin.''
Daarvoor ben ik nooit echt helemaal uit de kast gekomen. Alleen mijn beste vriendinnen uit Arnhem wisten het al langer (zij kenden mijn moeder niet dus dat maakte het makkelijker). Ik vond het heel moeilijk om het aan mijn moeder te vertellen, dus ik heb dat nooit uit mezelf gedaan.
Ik merk dat ze geleidelijk aan steeds afstandelijker doet. Ze vraagt nooit meer naar mijn dag of überhaupt hoe het met mij gaat. Als ik dit dan aan haar vraag reageert ze kortaf en vraagt niet terug. Ook vermijdt ze fysiek contact en als ik haar een knuffel geef dan verstijfd ze en merk ik dat ze dit ongemakkelijk vindt. Voorheen rookten we na het avondeten altijd samen een sigaretje op het balkon maar nu rookt ze alleen op haar slaapkamer. En ze is van driekwart pakje per dag naar een pakje sigaretten per dag gegaan en drinkt nu dagelijks, soms zelfs een hele fles wijn op een avond.
Ze is me aan het vermijden, zowel fysiek als emotioneel. Ik heb hier heel veel verdriet van. Soms kan ze echt heftige dingen zeggen als ''Je vader zou zich omdraaien in zijn graf'' en ''Wat ik heb fout gedaan.''
Ik voel me natuurlijk niet meer comfortabel om me vrouwelijk te kleden. Dit kan alleen nog maar als ik weet dat ze niet thuis komt bijvoorbeeld als ze een weekend weg is of met vakantie is. Alleen dan kan ik mezelf zijn.
Ik ben radeloos en voel me zo machteloos. Ik heb het gevoel dat dit niet meer goed komt.
Ik zou heel graag op mezelf willen wonen alleen is dat natuurlijk lastig in deze tijd.
Ik spreek er nog maar 2 en het contact dat ik met ze heb is minder geworden. Jammer maar dat gebeurt nou eenmaal als je elkaar ineens veel minder ziet.
Een paar weken geleden is mijn moeder er achter gekomen dat ik homo ben. Ze kwam een keer onverwachts veel eerder thuis van werk en trof mij aan in haar jurkje en laarzen en met mascara op. Dit was voor mij natuurlijk heel erg schrikken omdat ik weet dat zij er op een bepaalde manier tegenaan kijkt. Dit komt door de opmerkingen of ''grapjes'' die ze maakt wanneer ze bijvoorbeeld een man op straat ziet lopen die er vrouwelijk/homo uitziet. Dan zegt ze bijvoorbeeld: ''Ik vraag me echt af waar het is misgegaan'' of ''Het zou je zoon maar zijn''.
Toen ze me zo zag staan in de woonkamer trok ze wit weg en liep ze terug naar haar auto en kwam pas met etenstijd weer terug. We hebben tijdens het eten geen woord gewisseld. Het enige wat ze zei was: ''Ik wil niet dat je mijn spullen gebruikt voor die onzin.''
Daarvoor ben ik nooit echt helemaal uit de kast gekomen. Alleen mijn beste vriendinnen uit Arnhem wisten het al langer (zij kenden mijn moeder niet dus dat maakte het makkelijker). Ik vond het heel moeilijk om het aan mijn moeder te vertellen, dus ik heb dat nooit uit mezelf gedaan.
Ik merk dat ze geleidelijk aan steeds afstandelijker doet. Ze vraagt nooit meer naar mijn dag of überhaupt hoe het met mij gaat. Als ik dit dan aan haar vraag reageert ze kortaf en vraagt niet terug. Ook vermijdt ze fysiek contact en als ik haar een knuffel geef dan verstijfd ze en merk ik dat ze dit ongemakkelijk vindt. Voorheen rookten we na het avondeten altijd samen een sigaretje op het balkon maar nu rookt ze alleen op haar slaapkamer. En ze is van driekwart pakje per dag naar een pakje sigaretten per dag gegaan en drinkt nu dagelijks, soms zelfs een hele fles wijn op een avond.
Ze is me aan het vermijden, zowel fysiek als emotioneel. Ik heb hier heel veel verdriet van. Soms kan ze echt heftige dingen zeggen als ''Je vader zou zich omdraaien in zijn graf'' en ''Wat ik heb fout gedaan.''
Ik voel me natuurlijk niet meer comfortabel om me vrouwelijk te kleden. Dit kan alleen nog maar als ik weet dat ze niet thuis komt bijvoorbeeld als ze een weekend weg is of met vakantie is. Alleen dan kan ik mezelf zijn.
Ik ben radeloos en voel me zo machteloos. Ik heb het gevoel dat dit niet meer goed komt.
Ik zou heel graag op mezelf willen wonen alleen is dat natuurlijk lastig in deze tijd.
zondag 1 december 2024 om 22:20
Is er een mogelijkheid om op jezelf te gaan? Kan je een kamer huren in A bij vrienden?
Jouw moeder heeft een probleem, en het is niet eerlijk dat ze dat bij jou neerlegt en jou daarmee belast.
Tegelijkertijd kan ze momenteel blijkbaar niet anders.
Op haar gedrag heb je weinig invloed.
Maar je kan wel proberen op jezelf te gaan zodat je er niet dagelijks mee geconfronteerd wordt.
De pijn wordt er niet minder van vrees ik. Maar je geluk hopelijk wel.
Jij bent mooi en prachtig hoe je bent. Met wie je ook bent, en hoe je je ook kleed.
Ik ben niet jouw moeder, maar wel een moeder. En ik zou je graag een hele dikke knuffel geven en vertellen hoe verdrietig ik het voor je vindt dat je dit alleen hebt moeten uitzoeken.
Dat je nu zo afgewezen wordt.
Jouw moeder heeft een probleem, en het is niet eerlijk dat ze dat bij jou neerlegt en jou daarmee belast.
Tegelijkertijd kan ze momenteel blijkbaar niet anders.
Op haar gedrag heb je weinig invloed.
Maar je kan wel proberen op jezelf te gaan zodat je er niet dagelijks mee geconfronteerd wordt.
De pijn wordt er niet minder van vrees ik. Maar je geluk hopelijk wel.
Jij bent mooi en prachtig hoe je bent. Met wie je ook bent, en hoe je je ook kleed.
Ik ben niet jouw moeder, maar wel een moeder. En ik zou je graag een hele dikke knuffel geven en vertellen hoe verdrietig ik het voor je vindt dat je dit alleen hebt moeten uitzoeken.
Dat je nu zo afgewezen wordt.
zondag 1 december 2024 om 22:27
Dankjewel voor je lieve reactie ik krijg er traantjes van! Nu je het zo zegt heb ik inderdaad behoefte aan een knuffel van iemand die mij wel begrijpt.
Ik heb geen vrienden omdat ik sinds kort ben verhuisd. Daarom heb ik ook een oproep gedaan op Viva om iemand te vinden met wie ik iets ontspannend kan doen en een beetje afleiding kan zoeken.
Het is helaas gewoon heel moeilijk om iets te vinden maar ik ben blij met alles. Al is het maar bijvoorbeeld één weekend per maand dat ik even ergens anders ben en even het batterijtje op kan laden.
Ik heb geen vrienden omdat ik sinds kort ben verhuisd. Daarom heb ik ook een oproep gedaan op Viva om iemand te vinden met wie ik iets ontspannend kan doen en een beetje afleiding kan zoeken.
Het is helaas gewoon heel moeilijk om iets te vinden maar ik ben blij met alles. Al is het maar bijvoorbeeld één weekend per maand dat ik even ergens anders ben en even het batterijtje op kan laden.
zondag 1 december 2024 om 22:31
zondag 1 december 2024 om 22:33
Wat een rotsituatie voor jullie! Voel als je dat wilt zeker hier een digitale knuffel.
Ik kan me best voorstellen dat je moeder erg schrok toen ze je zo zag en dat ook nog eens in haar kleren.
Maar je zou hopen dat als de schrik bedaard is dat ze liefdevoller met je om zou kunnen gaan ipv zoveel afstand nemen.
Is het iets wat je met haar zou kunnen bespreken? Dat je afstand voelt maar dat je hebt ook haar vertrouwen hebt geschaad door haar kleding te dragen.
Wellicht helpt het als je hiervoor je excuses aanbied (als je dat ook zelf voelt)
Misschien is het mogelijk dat je aangeeft dat je afstand merkt en dat je daar verdrietig over bent maar ook aangeeft dat je wel vrouwenkleding gaat dragen als jij dat wilt maar dat je daar zelf kleding voor koopt? En dat je benoemd dat je wel snapt dat ze geschrokken is maar dat dit is wie jij bent?
Dat je vrouwenkleding draagt wilt trouwens ook niet direct zeggen dat je homo bent net zo goed als dat niet iedere homo vrouwenkleding draagt dus ik zou ook peilen of je moeder die conclusie zelf ook getrokken heeft. Als je dan toch aan het praten bent.
En mochten jullie er echt niet uitkomen samen dan kan het inderdaad een idee zijn om te kijken of je op enige manier elders kan gaan wonen.
Veel sterkte in ieder geval!
Ik kan me best voorstellen dat je moeder erg schrok toen ze je zo zag en dat ook nog eens in haar kleren.
Maar je zou hopen dat als de schrik bedaard is dat ze liefdevoller met je om zou kunnen gaan ipv zoveel afstand nemen.
Is het iets wat je met haar zou kunnen bespreken? Dat je afstand voelt maar dat je hebt ook haar vertrouwen hebt geschaad door haar kleding te dragen.
Wellicht helpt het als je hiervoor je excuses aanbied (als je dat ook zelf voelt)
Misschien is het mogelijk dat je aangeeft dat je afstand merkt en dat je daar verdrietig over bent maar ook aangeeft dat je wel vrouwenkleding gaat dragen als jij dat wilt maar dat je daar zelf kleding voor koopt? En dat je benoemd dat je wel snapt dat ze geschrokken is maar dat dit is wie jij bent?
Dat je vrouwenkleding draagt wilt trouwens ook niet direct zeggen dat je homo bent net zo goed als dat niet iedere homo vrouwenkleding draagt dus ik zou ook peilen of je moeder die conclusie zelf ook getrokken heeft. Als je dan toch aan het praten bent.
En mochten jullie er echt niet uitkomen samen dan kan het inderdaad een idee zijn om te kijken of je op enige manier elders kan gaan wonen.
Veel sterkte in ieder geval!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 1 december 2024 om 22:45
zondag 1 december 2024 om 22:50
Google eens op coc switch board en op de kringen.nl. misschien kun je daar aansluiting vinden.
Helaas zijn er anno 2024 nog steeds ouders die zo bekrompen reageren als jouw moeder. Dat is haar probleem.
Wellicht kunnen mensen die in jouw situatie zitten tips geven hoe hier mee om te gaan.
Veel sterkte.
Helaas zijn er anno 2024 nog steeds ouders die zo bekrompen reageren als jouw moeder. Dat is haar probleem.
Wellicht kunnen mensen die in jouw situatie zitten tips geven hoe hier mee om te gaan.
Veel sterkte.
Firm believer in: you shouldn't have bothered me to begin with.
zondag 1 december 2024 om 23:13
Dankjewel voor je suggesties maar ik ben nu nog zo emotioneel kwetsbaar dat het te confronterend voor mij voelt/0s om me aan te sluiten bij een LGBTQ groep. En coc switch board heeft wachttijden dus het is pas 2025 weer mogelijk. Liever gewoon 1 of 2 meiden / vrouwen bij wie ik me comfortabel voel om hier over te praten en om mezelf te zijn. Ik zat er aan te denken om me aan te melden voor paardrijden maar ik ben bang dat ik hier op dit moment te fragiel voor ben. En ik weet niet welke manege goed is. Is er iemand toevallig bekend met maneges? Ik zou zo bang zijn dat het een mislukking wordt maar aan de andere kant zou ik het wel graag willen.
zondag 1 december 2024 om 23:33
Wat een rotsituatie TO. Het ligt niet aan jou, maar jouw moeder heeft een probleem. Hoe moeilijk ook, dat hoef je niet het jouwe te maken. Heel naar ook dat ze zegt dat jouw vader zich zou omdraaien in zijn graf. Dat ze spreekt voor hem, misschien was hij wel een heel stuk verder hierin. Heel goed van je dat je mensen zoekt die je kunnen steunen. Op jezelf gaan wonen zal er inderdaad voor zorgen dat je minder met haar en haar ideeen geconfronteerd wordt. Grote kans dat ze op een gegeven moment bijdraait. Succes en veel sterkte TO!
zondag 1 december 2024 om 23:41
Ja dat wil ik ook gaan doen. Alleen ik heb helemaal geen laarzen enzo dus ik moet even kijken of ik die kan lenen. Zijn best duur namelijk. Weet jij misschien iets? Of een goede manege?GroenTuintje schreef: ↑01-12-2024 23:36ook een virtuele knuffel van mij. Wat een rot situatie
. En voor paardrijden zou je denk ik ook eerst proeflessen kunnen proberen? Dan kun je ervaren hoe de manage is qua sfeer
zondag 1 december 2024 om 23:42
Dankjewel voor je lieve woorden. Mag ik je een PB sturen om wat dingetjes te vragen?dalmuti schreef: ↑01-12-2024 23:33Wat een rotsituatie TO. Het ligt niet aan jou, maar jouw moeder heeft een probleem. Hoe moeilijk ook, dat hoef je niet het jouwe te maken. Heel naar ook dat ze zegt dat jouw vader zich zou omdraaien in zijn graf. Dat ze spreekt voor hem, misschien was hij wel een heel stuk verder hierin. Heel goed van je dat je mensen zoekt die je kunnen steunen. Op jezelf gaan wonen zal er inderdaad voor zorgen dat je minder met haar en haar ideeen geconfronteerd wordt. Grote kans dat ze op een gegeven moment bijdraait. Succes en veel sterkte TO!
zondag 1 december 2024 om 23:44
Kun je wel lenen daar hoor
ik heb vroeger ook paardgereden ( wel als kind) en kon gewoon de laarzen en cap daar lenen. Ik ken alleen maneges in het oosten van het land, dus daar heb je niet veel aan 
Voor iedereen een groene tuin
zondag 1 december 2024 om 23:50
Ja snap ik maar aan de andere kant geeft mij dat wel een veiliger gevoel dat het wat verder weg is. Weet je nog welke manege dat was? Kun je me anders even een privéberichtje sturen?GroenTuintje schreef: ↑01-12-2024 23:44Kun je wel lenen daar hoor
zondag 1 december 2024 om 23:57
Dit is echt veel te ver voor je
dus je kan beter in N-H iets zoeken
Voor iedereen een groene tuin
maandag 2 december 2024 om 00:01
Om er elke week heen te gaan is het inderdaad te ver maar om het een keertje te proberen wil ik best wat verder reizen als het vertrouwd voelt.GroenTuintje schreef: ↑01-12-2024 23:57Dit is echt veel te ver voor je
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
