Relaties
alle pijlers
Wanneer ga je uit elkaar? (kinderwens partner)
donderdag 30 juli 2020 om 19:23
Beste forummers,
Ik zou graag jullie advies krijgen over de volgende situatie.
Mijn partner en ik zijn 6 jaar samen, hij is begin 30 en ik halverwege 20.
We wonen al enkele jaren samen en we zijn heel erg gelukkig. We passen enorm goed bij elkaar, en we vullen elkaar op veel vlakken aan.
Er is alleen sinds het begin van onze relatie een 'olifant in de kamer': hij heeft altijd al geweten dat hij vader wil worden en ik heb altijd al geweten dat ik nóóit moeder wil worden.
Nu we wat verder in onze relatie komen is dit wel het onderwerp waar we telkens tegenaan lopen, want wanneer hak je de knoop door?
De liefde is er, alles gaat goed, we passen enorm goed samen. 'Gooi' je dat dan niet zomaar weg? En voor wat?
Of blijf je samen met de kans dat de één doodongelukkig wordt, of dat iemand van mening verandert?
Zijn er hier mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten, en hoe is dat afgelopen?
Ik zou graag jullie advies krijgen over de volgende situatie.
Mijn partner en ik zijn 6 jaar samen, hij is begin 30 en ik halverwege 20.
We wonen al enkele jaren samen en we zijn heel erg gelukkig. We passen enorm goed bij elkaar, en we vullen elkaar op veel vlakken aan.
Er is alleen sinds het begin van onze relatie een 'olifant in de kamer': hij heeft altijd al geweten dat hij vader wil worden en ik heb altijd al geweten dat ik nóóit moeder wil worden.
Nu we wat verder in onze relatie komen is dit wel het onderwerp waar we telkens tegenaan lopen, want wanneer hak je de knoop door?
De liefde is er, alles gaat goed, we passen enorm goed samen. 'Gooi' je dat dan niet zomaar weg? En voor wat?
Of blijf je samen met de kans dat de één doodongelukkig wordt, of dat iemand van mening verandert?
Zijn er hier mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten, en hoe is dat afgelopen?
donderdag 30 juli 2020 om 19:29
Als hij écht zeker weet dat ie kinderen wil ... dan zijn er weinig wegen naast dan de boel opblazen.
Anders is ie straks 37 en beseft ineens dat het snel moet gaan.
Of is ie 47 en verwijt jou dat ie bij jou is gebleven maar nu wel zonder kind staat.
Anders is ie straks 37 en beseft ineens dat het snel moet gaan.
Of is ie 47 en verwijt jou dat ie bij jou is gebleven maar nu wel zonder kind staat.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 30 juli 2020 om 19:32
Hmmm bij ons was het andersom, ik had een kinderwens en mijn man niet. Zelfs zodanig dat wij na een relatie van dik 15 jaar uit elkaar zouden gaan, echter ik hou zoveel van hem dat ik bedacht dat ik liever geen kinderen wilde en bij hem zijn dan wel kinderen met iemand waarvan ik niet eens wist hetzelfde te gaan voelen.
Inmiddels zijn we weer een dikke 10 jaar verder en nog steeds gelukkig. Soms steekt het nog weleens de kop op maar ik ben gelukkig nu, met hem, met ons leven... wat je niet kent mis je niet...
Inmiddels zijn we weer een dikke 10 jaar verder en nog steeds gelukkig. Soms steekt het nog weleens de kop op maar ik ben gelukkig nu, met hem, met ons leven... wat je niet kent mis je niet...
donderdag 30 juli 2020 om 19:33
Je bent al 6 jaar samen en je hebt het over "nu we wat verder in onze relatie komen". Dat bevreemdt mij nogal, waarom niet 4-5 geleden de knoop al doorgehakt om een einde te maken aan de relatie? Of dachten jullie allebei misschien nog van mening te veranderen? Of dacht je misschien dat de ander nog zou veranderen op dit punt?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
donderdag 30 juli 2020 om 19:34
De vraag is of je moet willen dat je 98 bent bij je kind zijn afstuderen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 30 juli 2020 om 19:35
Als je als vrouw nu halfweg de 20 bent was je 6 jaar geleden 19.tonkje schreef: ↑30-07-2020 19:33Je bent al 6 jaar samen en je hebt het over "nu we wat verder in onze relatie komen". Dat bevreemdt mij nogal, waarom niet 4-5 geleden de knoop al doorgehakt om een einde te maken aan de relatie? Of dachten jullie allebei misschien nog van mening te veranderen? Of dacht je misschien dat de ander nog zou veranderen op dit punt?
Ik snap wel dat je op je 20ste lang niet zeker bent of je wel of geen kinderen wil.
En dat als je nog aan 't studeren bent / net werkt het niet je eerste prioriteit is.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 30 juli 2020 om 19:36
Zonde dat jullie 6 jaar geleden dit niet serieus hebben genomen, alhoewel jij toen pas 19 was dus snap het ook wel, hij dacht dat je er wel in zou groeien. Je bent nu nog steeds erg jong maar als jij heel heel zeker weet het niet te willen dan moet je daar heel duidelijk over zijn, aan hem de keuze om te blijven of niet maar als hij blijft dan wel met het reële besef dat jij NIET wil en ook niet over 5 jaar wel.
donderdag 30 juli 2020 om 19:37
donderdag 30 juli 2020 om 19:40
Oneens. Toen ik met mijn ex was kende ik niet het gevoel een relatie te hebben met ‘de ware’ maar ik zag bij vrienden en familie dat die band wel degelijk bestond en dat maakte dat ik bij hen wegging. Ik wist niet wat en of ik iets terug zou krijgen maar met hem zijn terwijl ik wist ‘dat het hem niet was’ was de meest eenzame periode uit mijn leven.Zowizo schreef: ↑30-07-2020 19:32Hmmm bij ons was het andersom, ik had een kinderwens en mijn man niet. Zelfs zodanig dat wij na een relatie van dik 15 jaar uit elkaar zouden gaan, echter ik hou zoveel van hem dat ik bedacht dat ik liever geen kinderen wilde en bij hem zijn dan wel kinderen met iemand waarvan ik niet eens wist hetzelfde te gaan voelen.
Inmiddels zijn we weer een dikke 10 jaar verder en nog steeds gelukkig. Soms steekt het nog weleens de kop op maar ik ben gelukkig nu, met hem, met ons leven... wat je niet kent mis je niet...
Zo ook met moederschap. Ik wist niet wat ik miste maar van mijn eigen ervaring met mijn moeder en ook door te zien hoe anderen moeder werden / waren wist ik dat ik dat niet wilde missen.
Dus hoe jij het hebt gedaan zegt iets over je liefde voor je man en misschien ook over je vermogen je eigen wens opzij te zetten. Of misschien over die wens zelf; en zat die niet zo diep.
Overigens treffend dat je bedacht dat je zoveel van hem hield en dus toch bij hem bleef.... dit zijn juist van die super irrationele zaken.
Ik kon ook wel bedenken dat mijn ex praktisch gezien degene was bij wie ik een fijn en goed leven had maar ik voelde het niet en dus ging ik liever ipv in ons schitterende verbouwde jaren ‘30 koophuis, alleen, drie hoog achter in een tokkie buurt zitten. Niks rationeels aan, beste beslissing ooit.
donderdag 30 juli 2020 om 19:40
Dit is voor jou natuurlijk wel totaal anders dan voor hem. Voor jou is de situatie zoals je hem hebben wil: een relatie zonder kinderen. Voor hem gaat dus niet alles goed als jullie zo door blijven gaan, en voor hem is het ook niet zomaar dat hij ermee stopt.cameraobscura schreef: ↑30-07-2020 19:23
De liefde is er, alles gaat goed, we passen enorm goed samen. 'Gooi' je dat dan niet zomaar weg? En voor wat?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 30 juli 2020 om 19:46
Jullie houden jezelf en elkaar voor de gek. Jij schrijft heeeel duidelijk dat je nooit moeder wil worden, hij wil per se kinderen. Dan is een relatie toch niet houdbaar? Jullie hopen schijnbaar dat één van de twee van gedachten veranderd, maar als dat in 6 jaar niet is gebeurd; dan is dat toch een illusie?
Bespaar jezelf en hem een toekomst waar je elkaar verwijten gaat maken en je uiteindelijk verzuurt uit elkaar gaat.
Bespaar jezelf en hem een toekomst waar je elkaar verwijten gaat maken en je uiteindelijk verzuurt uit elkaar gaat.
donderdag 30 juli 2020 om 19:53
Mijn antwoord zou zijn 6 jaar geleden, maar ik begrijp dat als je van iemand houdt dat een moeilijke stap is. Jullie zijn nu echter 6 jaar verder, jullie zijn beiden hierin niet veranderd. De kans dat dit in de komende jaren wel zal gebeuren schat ik dan ook niet erg groot in.
Dan heb je drie opties.
1. Je word moeder, omdat hij dat graag wil. Dat lijkt me persoonlijk geen goed idee. Het maakt jou niet gelukkig en dan heb je er ook nog een kind mee.
2. Hij zet zijn kinderwens opzij voor jou. Dan loop je een reëel risico dat dit altijd tussen jullie in zal blijven staan. En stel jullie gaan uit elkaar in theorie kan hij nog heel lang kinderen krijgen, maar vind hij zichzelf tegen die tijd niet te oud?
3. Jullie gaan nu uit elkaar en geven elkaar de kans iemand te vinden die op dit punt wel aansluit bij jullie behoeftes.
Er is geen middenweg in een situatie als deze. Wat je ook kiest, de kans dat het jullie sowieso pijn gaat doen is vrij reëel. Dus kies dan voor de optie die nu misschien pijn doet, maar jullie uiteindelijk het leven geeft dat jullie willen met iemand die daarbij past.
Dan heb je drie opties.
1. Je word moeder, omdat hij dat graag wil. Dat lijkt me persoonlijk geen goed idee. Het maakt jou niet gelukkig en dan heb je er ook nog een kind mee.
2. Hij zet zijn kinderwens opzij voor jou. Dan loop je een reëel risico dat dit altijd tussen jullie in zal blijven staan. En stel jullie gaan uit elkaar in theorie kan hij nog heel lang kinderen krijgen, maar vind hij zichzelf tegen die tijd niet te oud?
3. Jullie gaan nu uit elkaar en geven elkaar de kans iemand te vinden die op dit punt wel aansluit bij jullie behoeftes.
Er is geen middenweg in een situatie als deze. Wat je ook kiest, de kans dat het jullie sowieso pijn gaat doen is vrij reëel. Dus kies dan voor de optie die nu misschien pijn doet, maar jullie uiteindelijk het leven geeft dat jullie willen met iemand die daarbij past.
lollypopje wijzigde dit bericht op 30-07-2020 19:53
1.29% gewijzigd
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
donderdag 30 juli 2020 om 20:03
Ik ken een stel waar zij graag heel graag kinderen wilde, en hij absoluut niet.
Ze zijn bij elkaar vanaf hun 20e en hebben rond hun 33e (gepland) een zoon gekregen.
Een van jullie zal het van de ander moeten accepteren, zo niet, en een van de twee wordt doodongelukkig, dan gaat de relatie toch waarschijnlijk stranden, dus kun je het beter eerder doen.
Op welk moment, dat is voor iedereen verschillend.
Ze zijn bij elkaar vanaf hun 20e en hebben rond hun 33e (gepland) een zoon gekregen.
Een van jullie zal het van de ander moeten accepteren, zo niet, en een van de twee wordt doodongelukkig, dan gaat de relatie toch waarschijnlijk stranden, dus kun je het beter eerder doen.
Op welk moment, dat is voor iedereen verschillend.
anoniem_6409c20e18dd0 wijzigde dit bericht op 30-07-2020 20:35
0.12% gewijzigd
donderdag 30 juli 2020 om 20:12
donderdag 30 juli 2020 om 20:13
Bedankt allemaal voor jullie reacties! Op de één of andere manier had ik deze uitkomst verwacht, maar je hoopt er natuurlijk niet op. Je hoopt op een magische oplossing, tegen beter weten in.
Het is gewoon ontzettend zuur om zo'n relatie te laten gaan. Zoals Luci_Morgenster eigenlijk tactisch zegt: het had zo vroeg mogelijk gemoeten.
Ik klooi misschien wat met de quotes, dus sorry alvast!
Het is gewoon ontzettend zuur om zo'n relatie te laten gaan. Zoals Luci_Morgenster eigenlijk tactisch zegt: het had zo vroeg mogelijk gemoeten.
Ik klooi misschien wat met de quotes, dus sorry alvast!
Jeetje, wat een heftige keuze heb jij gemaakt. Fijn dat je gelukkig bent, en samen met je man. Wisten jullie vanaf het begin van de relatie dat jullie er anders in stonden, of is dat later gaan groeien?Zowizo schreef: ↑30-07-2020 19:32Hmmm bij ons was het andersom, ik had een kinderwens en mijn man niet. Zelfs zodanig dat wij na een relatie van dik 15 jaar uit elkaar zouden gaan, echter ik hou zoveel van hem dat ik bedacht dat ik liever geen kinderen wilde en bij hem zijn dan wel kinderen met iemand waarvan ik niet eens wist hetzelfde te gaan voelen.
Inmiddels zijn we weer een dikke 10 jaar verder en nog steeds gelukkig. Soms steekt het nog weleens de kop op maar ik ben gelukkig nu, met hem, met ons leven... wat je niet kent mis je niet...
Dit is inderdaad het geval, ik heb het vanaf het begin van de relatie aangegeven. Net als dat hij het in het begin van de relatie heeft aangegeven dat hij wel kinderen wil. Ik ben inderdaad nog steeds jong, en soms 'hoop' ik dat mijn kinderwens nog komt. Want wat als we nu uit elkaar gaan en ik later toch kinderen wil? Of andersom, dat hij later geen kinderen wil? Maarja, wat als ..Lillybit schreef: ↑30-07-2020 19:36Zonde dat jullie 6 jaar geleden dit niet serieus hebben genomen, alhoewel jij toen pas 19 was dus snap het ook wel, hij dacht dat je er wel in zou groeien. Je bent nu nog steeds erg jong maar als jij heel heel zeker weet het niet te willen dan moet je daar heel duidelijk over zijn, aan hem de keuze om te blijven of niet maar als hij blijft dan wel met het reële besef dat jij NIET wil en ook niet over 5 jaar wel.
Zo heb ik dit nog niet bekeken! Bedankt voor je input! Vind het wel verhelderend.
donderdag 30 juli 2020 om 20:20
Dit.
Voor TO hoeft er niets te veranderen, zij is gelukkig met de huidige situatie. Als haar vriend daar geen genoegen mee neemt dan is het aan hem er 'n punt achter te zetten. TO heeft verder geen deadline waar ze rekening mee moet houden. Wellicht draait haar vriend nog wel bij als hij ziet hoeveel gedoe een kind oplevert bij bevriende stellen.
donderdag 30 juli 2020 om 20:21
De kans dat een van ons van mening veranderd, schat ik zelf ook enorm klein in. Het is natuurlijk iets waar je allebei op hoopt, maar je moet wel realistisch blijven.lollypopje schreef: ↑30-07-2020 19:53Mijn antwoord zou zijn 6 jaar geleden, maar ik begrijp dat als je van iemand houdt dat een moeilijke stap is. Jullie zijn nu echter 6 jaar verder, jullie zijn beiden hierin niet veranderd. De kans dat dit in de komende jaren wel zal gebeuren schat ik dan ook niet erg groot in.
Dan heb je drie opties.
1. Je word moeder, omdat hij dat graag wil. Dat lijkt me persoonlijk geen goed idee. Het maakt jou niet gelukkig en dan heb je er ook nog een kind mee.
2. Hij zet zijn kinderwens opzij voor jou. Dan loop je een reëel risico dat dit altijd tussen jullie in zal blijven staan. En stel jullie gaan uit elkaar in theorie kan hij nog heel lang kinderen krijgen, maar vind hij zichzelf tegen die tijd niet te oud?
3. Jullie gaan nu uit elkaar en geven elkaar de kans iemand te vinden die op dit punt wel aansluit bij jullie behoeftes.
Er is geen middenweg in een situatie als deze. Wat je ook kiest, de kans dat het jullie sowieso pijn gaat doen is vrij reëel. Dus kies dan voor de optie die nu misschien pijn doet, maar jullie uiteindelijk het leven geeft dat jullie willen met iemand die daarbij past.
De eerste twee opties zijn inderdaad geen optie, daar wordt niemand gelukkig van. Helaas.
Wat fijn dat het voor jouw man goed is 'uitgepakt'! Ik heb ook wel eens aan deze optie gedacht, maar denk dat ik vreselijk ongelukkig zal worden. En dat risico wil ik niet lopen, ook niet voor het (hypothetische) kind.Enigme schreef: ↑30-07-2020 20:12Mijn man zegt altijd;
Jij wilde kinderen, ik niet.. dus we hebben één kind.
Dat klinkt wel heel naar zoals ik het schets, maar wel waar het uiteindelijk op neer komt. Hij stapelgek op zijn zoon en heeft al meer dan eens gezegd dat hij blij is dat hij toch vader is geworden.
donderdag 30 juli 2020 om 20:23
Hoeft helemaal niet zo te zijn dat iemand ongelukkig wordt als er geen kind komt. Een kennis van mij wilde toen ze jong was heel graag moeder worden, haar eerste man met wie dat ook in de planning stond verongelukte, haar tweede grote liefde is bewust kindvrij. Zij heeft voor de liefde gekozen ipv voor het verder zoeken naar vadermateriaal en ze hebben een heerlijk leventje met veel reizen en zij de vrijheid om te mantelzorgen voor haar ouders.Hunebed schreef: ↑30-07-2020 20:03Ik ken een stel waar zij graag heel graag kinderen wilde, en hij absoluut niet.
Ze zijn bij elkaar vanaf hun 20e en hebben rond hun 33e (gepland) een zoon gekregen.
Een van jullie zal het van de ander moeten accepteren, zo niet, en een van de twee wordt doodongelukkig, dan gaat de relatie toch waarschijnlijk stranden, dus kun je het beter eerder doen.
Op wel moment, dat is voor iedereen verschillend.
donderdag 30 juli 2020 om 20:25
Dat zou ik zeker nooit doen! Je hele leven draait om de aanwezigheid van dat kind en het geregel er omheen. Je weekenden en vakanties zijn verknald. Je sociale leven staat op de kop. Mannen onttrekken zich dan nog wel 'ns aan die plichten, óók als zij de grootste kinderwens hadden.cameraobscura schreef: ↑30-07-2020 20:21Wat fijn dat het voor jouw man goed is 'uitgepakt'! Ik heb ook wel eens aan deze optie gedacht, maar denk dat ik vreselijk ongelukkig zal worden. En dat risico wil ik niet lopen, ook niet voor het (hypothetische) kind.
donderdag 30 juli 2020 om 20:26
Hier hoop ik altijd op, haha. Mijn vriend zegt wel dat hij weet dat niet alles rozengeur en maneschijn is, en dat het hard werken is.redbulletje schreef: ↑30-07-2020 20:20Dit.
Voor TO hoeft er niets te veranderen, zij is gelukkig met de huidige situatie. Als haar vriend daar geen genoegen mee neemt dan is het aan hem er 'n punt achter te zetten. TO heeft verder geen deadline waar ze rekening mee moet houden. Wellicht draait haar vriend nog wel bij als hij ziet hoeveel gedoe een kind oplevert bij bevriende stellen.
Tot nu toe hebben we nog geen kinderen in de vriendengroep, dus hij heeft nog geen vergelijkingsmateriaal (en ik ook niet
).
donderdag 30 juli 2020 om 20:27
Nou aan het begin van onze relatie was het eerder andersom, ivm herkenbaarheid kan ik daar niet te diep op ingaan maar ik was toen echt heel erg jong... later denk ik onder invloed van hormonen kreeg ik toch dat gevoel van zwanger willen zijn. Eerlijk is eerlijk ik heb 0,0 affectie met kinderen, kan er niet mee overweg en heb er geen geduld voor.
Ja ik heb een bewuste keuze gemaakt, misschien verkeerd verwoord door te zeggen dat ik dat "bedacht" maar ik kon mezelf gewoon niet zien met een andere man. Er is niks nobels aan deze beslissing net zo min het nobel is om uit elkaar te gaan. Dingen gaan zoals ze gaan. En voor mij is het gewoon wel zo simpel wat ik niet ken mis ik niet. Overal om me heen zijn vrienden en familie met kinderen, ik zie alleen maar de nadelen en eigenlijk geen voordelen. Denk ook dat mijn kinderwens echt door hormonen en een biologische klok is gekomen.
Er is geen goed of slecht antwoord, alleen jij weet hoe je je voelt en je partner. Praat erover, bijna tor vervelends toe want in dit geval is er geen middenweg, je kiest niet voor een half kind. Succes!
Ja ik heb een bewuste keuze gemaakt, misschien verkeerd verwoord door te zeggen dat ik dat "bedacht" maar ik kon mezelf gewoon niet zien met een andere man. Er is niks nobels aan deze beslissing net zo min het nobel is om uit elkaar te gaan. Dingen gaan zoals ze gaan. En voor mij is het gewoon wel zo simpel wat ik niet ken mis ik niet. Overal om me heen zijn vrienden en familie met kinderen, ik zie alleen maar de nadelen en eigenlijk geen voordelen. Denk ook dat mijn kinderwens echt door hormonen en een biologische klok is gekomen.
Er is geen goed of slecht antwoord, alleen jij weet hoe je je voelt en je partner. Praat erover, bijna tor vervelends toe want in dit geval is er geen middenweg, je kiest niet voor een half kind. Succes!
