Wanneer is je relatie klaar voor kinderen samen?

20-04-2024 10:17 104 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Naar aanleiding van een topic op de zwangerpijler.

Ik ben heel benieuwd: wanneer vinden jullie dat een relatie 'ver' genoeg is om te besluiten zwanger te worden? Het is iets waar ik zelf de laatste tijd mee bezig ben, en ben benieuwd wat jullie erover denken.

Is het een bepaald aantal jaar samen? Of samenwonend? Moet je bepaalde grote dingen in het leven samen doorgemaakt hebben? Moet je het over alles eens zijn? Samen een huis bezitten? Etc.

Er zijn natuurlijk heel vanzelfsprekende dingen wanneer je het niet moet doen, maar wanneer wel, dat is lastiger.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat weet je nooit, voor je het weet heb je er ook een groot kind partner die zich zo gedraagt bij :P
Voor iedereen een groene tuin
Alle reacties Link kopieren Quote
Suniva schreef:
20-04-2024 12:48
Ook dat heeft 0,0 zin. Je kunt niet nu al weten hoe je over 1,2 of 10 jaar in situatie x gaat reageren. Je weet niet hoe je leven en dat van je kind zich zal ontwikkelen.

Klopt. Wat als-en heeft echt geen zin. Je weet pas hoe je op een situatie reageert wanneer je er midden in zit. En je reactie hangt ook weer af van bijvoorbeeld de hoeveelheid slaap die je op dat moment hebt.
Je kunt niet op de gesprekken terugkomen die je hebt gevoerd, voordat jullie ouders werden. Alles wat je toen hebt gezegd was puur hypothetisch.

Wel kun je inschatten hoe je partner is als ouder. Zie jij je partner als vader/ moeder van jouw toekomstige kinderen? Wil je dit samen aan gaan?
Kun je een kind, op dit moment, een goede basis bieden samen?

Verder weet je toch niet wat de toekomst brengt.

Wij hebben samen een kind met verstandelijke beperking. Iets wat je je van te voren niet kunt indenken. Ik had dit niet met een ander aan willen gaan. Mijn man en ik weten wat we aan elkaar hebben. Vooral in roerige tijden.
She was brave and strong and broken, all at once.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een op dat moment goede relatie en gezamenlijke wens voor een kind om het kind zelf lijkt me het belangrijkste. Een baby om een relatie te redden gaat maar zelden goed.

Van mijn vader geleerd: ga nooit uit elkaar binnen het eerste jaar na de geboorte kind. Vind ik een goede tip. Het kan zwaar zijn en beide ben jezelf niet maar houdt even vol, praat en accepteer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een op dat moment goede relatie en gezamenlijke wens voor een kind om het kind zelf lijkt me het belangrijkste. Een baby om een relatie te redden gaat maar zelden goed.

Van mijn vader geleerd: ga nooit uit elkaar binnen het eerste jaar na de geboorte kind. Vind ik een goede tip. Het kan zwaar zijn en beide ben jezelf niet maar houdt even vol, praat en accepteer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Woez schreef:
20-04-2024 13:28
Klopt. Wat als-en heeft echt geen zin. Je weet pas hoe je op een situatie reageert wanneer je er midden in zit. En je reactie hangt ook weer af van bijvoorbeeld de hoeveelheid slaap die je op dat moment hebt.
Je kunt niet op de gesprekken terugkomen die je hebt gevoerd, voordat jullie ouders werden. Alles wat je toen hebt gezegd was puur hypothetisch.

Wel kun je inschatten hoe je partner is als ouder. Zie jij je partner als vader/ moeder van jouw toekomstige kinderen? Wil je dit samen aan gaan?
Kun je een kind, op dit moment, een goede basis bieden samen?

Verder weet je toch niet wat de toekomst brengt.

Wij hebben samen een kind met verstandelijke beperking. Iets wat je je van te voren niet kunt indenken. Ik had dit niet met een ander aan willen gaan. Mijn man en ik weten wat we aan elkaar hebben. Vooral in roerige tijden.

Dat klopt, maar sommige meningen van de ander kunnen zo bepalend zijn dat je misschien de stap niet zou moeten willen nemen. Een partner die vindt dat de verantwoordelijkheid voor kinderen geheel bij de andere zou moeten liggen gaat echt niet zo ver veranderen dat je er blij van wordt.

Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.
Alle reacties Link kopieren Quote
Suniva schreef:
20-04-2024 13:08
Maar ik zeg juist helemaal niet dat je er niet aan moet beginnen omdat er een ramp kan gebeuren.

Ik zeg dat de stabiliteit van vandaag niets zegt over morgen. En dat je je daardoor dus niet moet laat leiden bij de beslissing voor een kind want zekerheden bestaan niet.
Ik kan mij indenken dat je je ergert aan dit soort maakbaarheidsdenken, als je zelf ervaren hebt dat je maar heel weinig invloed hebt. Maar toch denk ik dat je beter niet aan kinderen kunt beginnen, als je bijvoorbeeld elke avond knallende ruzie hebt met je partner. Ik definieer een stabiele relatie als je verwacht over een aantal jaar nog steeds samen te zijn. Of dat echt zo is weet je natuurlijk nooit, maar als je die verwachting niet hebt lijkt mij de kans vrij groot dat deze gaat uitkomen…
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vond het fijn dat we al een tijdje samen waren en woonden. We hebben samen al e.e.à. Meegemaakt. Ik wist hoe mijn partner omgaat met moeilijke situaties. Ik wist dat we samen uit problemen kwamen. We wisten dat we compatibel waren qua wonen en leven (taken en verantwoordelijkheden delen en gezamenlijk dragen). Financieel was de boel op orde. Er was achtervang. En we hadden heel sterk de wens om samen een kindje te krijgen. Dat voelde voor mij alsof we er klaar voor waren.
Dit gesprek moet je even goed bekijken: https://www.facebook.com/watch/?v=831716615369052 Hier heeft Merel uit Oogappels het met haar mannelijke collega's over kinderen krijgen. Dit soort dingen moet je echt besproken hebben, zodat jij niet altijd voor de 3e shift opdraait.

En volgens mij kun je zulke gesprekken enkel hebben met iemand die je door en door kent en die je vertrouwt. Dus een stabiele relatie lijkt me van belang. En je moet het allebei willen, want anders kom je van een koude kermis thuis.
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je het beiden wilt en er samen over eens bent hoe je jullie leven wilt invullen op de grote lijnen (details kunnen altijd ingevuld worden).
Sowieso ben ik van mening dat een langdurige relatie alleen goed gaat als je het allebei over de grote lijnen eens bent en min of meer dezelfde waarden hebt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Partner die kinderen ook ziet zitten. En wel nu en niet "ooit" of "misschien over 5 jaar".

Stabiele relatie waarin je al een paar jaar samenwoont. Liefst niet in een anti-kraak-pand.
Stabiele partner die gewoon werk heeft en die het komende jaar liever niet ineens een giga carrièresprong wil maken of naar Zimbabwe wil verhuizen.

In de ideale wereld ben je ook al wat tegenslagen tegengekomen en weet je hoe partner daarop reageert. Blijft hij redelijk, of vlucht hij in drank, drugs of zijn werk?

Hebben jullie al een keer een Ikea-kast in elkaar gezet?

Hoe gaat hij om met kinderen uit een eerdere relatie?
Met een malloot die in 't beste geval weekend-vader is, daar de helft van de tijd aan verzaakt en elke maand moeilijk doet over de alimentatie maak ik geen extra kinderen.
Met een malloot die mijn kind uit een eerdere relatie maar niets vindt maak ik ook geen extra kinderen.

Hoe gaat hij om met neefjes en nichtjes? Niet hetzelfde en tegelijk zegt het toch wel iets als hij die bijvoorbeeld nooit wil ontmoeten of er altijd negatief over is.

Hoeveel hobby's heeft hij en hoe vaak is hij thuis?
Met iemand die 6 dagen van de 7 uitgaat of continu een voetbalploeg aan 't trainen is in zijn vrije tijd begin ik niet aan kinderen want hij is nooit thuis. Hoe hard hij ook beloofd dat het "straks beter is als dat kind er is", ik geloof er niet in én heb geen zin om voor alles alleen op te draaien. Ik doe niet aan bewuste trial and error met kinderen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had ooit verkering met iemand die zijn jeugd vergoelijkte met " ik ben er niet slechter van geworden."

Ongeschikt om vader te worden!
Alle reacties Link kopieren Quote
Er zijn wel dingen waarvan ik denk, dan kun je er beter niet aan beginnen, maar eigenlijk ben ik het vooral eens met degenen die zeggen dat je er nooit klaar voor bent.

Natuurlijk zie je om je heen wel eea dat je je er een voorstelling van kunt maken, maar je weet niet hoe het is tot het echt zo is.
Alle reacties Link kopieren Quote
ninanoname schreef:
20-04-2024 13:44
Dit gesprek moet je even goed bekijken: https://www.facebook.com/watch/?v=831716615369052 Hier heeft Merel uit Oogappels het met haar mannelijke collega's over kinderen krijgen. Dit soort dingen moet je echt besproken hebben, zodat jij niet altijd voor de 3e shift opdraait.

En volgens mij kun je zulke gesprekken enkel hebben met iemand die je door en door kent en die je vertrouwt. Dus een stabiele relatie lijkt me van belang. En je moet het allebei willen, want anders kom je van een koude kermis thuis.

Heerlijk eerlijk die Merel!

Papadag en we zien wel werkt niet echt inderdaad.
Alle reacties Link kopieren Quote
__appelbloesem__ schreef:
20-04-2024 13:33
Ik kan mij indenken dat je je ergert aan dit soort maakbaarheidsdenken, als je zelf ervaren hebt dat je maar heel weinig invloed hebt. Maar toch denk ik dat je beter niet aan kinderen kunt beginnen, als je bijvoorbeeld elke avond knallende ruzie hebt met je partner. Ik definieer een stabiele relatie als je verwacht over een aantal jaar nog steeds samen te zijn. Of dat echt zo is weet je natuurlijk nooit, maar als je die verwachting niet hebt lijkt mij de kans vrij groot dat deze gaat uitkomen…
Inderdaad, een gunstige situatie kan altijd zomaar omslaan en dus geen garantie. Maar er zijn wel degelijk omstandigheden waarbij iedereen mijlenver ziet aankomen dat het mis gaat of in elk geval een enorm risico is. Een relatie die al in zwaar weer zit, een partner die er nu al nooit is, enorme schulden. Dus zeggen: ‘een stabiele relatie, dak boven je hoofd en een inkomen hebben, is helemaal niet zo gek’. Als jij die pechvogel bent waarbij het dan toch misloopt, dan heb je gewoon pech gehad en kun je hopelijk hulp krijgen. Maar als jij een ellendige relatie hebt, geen geld en een huis waar je binnenkort uitgezet gaat worden, dan heb je geen pech, dan ben je zelf gewoon domme keuzes aan het maken als je aan kinderen begint.
Die redenatie is een beetje: ook als je huis goed op slot is, kan er ingebroken worden, dus is het onzin om de deur dicht te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
__appelbloesem__ schreef:
20-04-2024 13:33
Ik kan mij indenken dat je je ergert aan dit soort maakbaarheidsdenken, als je zelf ervaren hebt dat je maar heel weinig invloed hebt. Maar toch denk ik dat je beter niet aan kinderen kunt beginnen, als je bijvoorbeeld elke avond knallende ruzie hebt met je partner. Ik definieer een stabiele relatie als je verwacht over een aantal jaar nog steeds samen te zijn. Of dat echt zo is weet je natuurlijk nooit, maar als je die verwachting niet hebt lijkt mij de kans vrij groot dat deze gaat uitkomen…
Inderdaad, een gunstige situatie kan altijd zomaar omslaan en dus geen garantie. Maar er zijn wel degelijk omstandigheden waarbij iedereen mijlenver ziet aankomen dat het mis gaat of in elk geval een enorm risico is. Een relatie die al in zwaar weer zit, een partner die er nu al nooit is, enorme schulden. Dus zeggen: ‘een stabiele relatie, dak boven je hoofd en een inkomen hebben, is helemaal niet zo gek’. Als jij die pechvogel bent waarbij het dan toch misloopt, dan heb je gewoon pech gehad en kun je hopelijk hulp krijgen. Maar als jij een ellendige relatie hebt, geen geld en een huis waar je binnenkort uitgezet gaat worden, dan heb je geen pech, dan ben je zelf gewoon domme keuzes aan het maken als je aan kinderen begint.
Die redenatie is een beetje: ook als je huis goed op slot is, kan er ingebroken worden, dus is het onzin om de deur dicht te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
stokbootje schreef:
20-04-2024 13:12
Ja, ik snap wel wat jullie zeggen, dat je nooit zekerheden hebt, omdat alles ieder moment volledig buiten je eigen invloed kan veranderen.

Maar dat ontslaat je ook weer niet van de verantwoordelijkheid om voor een aantal dingen wel te proberen je zo goed mogelijk voor te bereiden toch?

Als ik werkloos ben en mijn vriend een jaarcontract heeft, zou ik niet zeggen dat we eraan moeten starten. Ondanks dat twee vaste contracten ook geen garanties bieden, is de kans dat het goed gaat, wel groter.

En een relatie van 10 jaar hebben betekent niet dat die relatie goed en stabiel is en blijft. Maar na een paar maanden al bewust er voor gaan om samen kinderen krijgen, lijkt mij teveel een gok.

Jullie kennen misschien wel het idee van belang = kans x effect. Dingen waarvan de kans heel klein is, zijn daarmee ondanks hun enorme effect, minder iets om mee te nemen. Dan dingen die een gemiddeld groot effect hebben, en daarnaast ook een redelijke kans om te gebeuren.
Ik denk dat je je ten onrechte voorhoudt dat je op alles maar een oplossing kan verzinnen of je je op alles kan voorbereiden. Life is what happens to you while you're busy making other plans. We hebben allemaal een plan en ondertussen gebeuren er dingen. Nou en. Dat is het leven. Iedereen kan ziek worden, iedereen kan zijn baan verliezen, soms ga je uit elkaar en niet iedereen is even vruchtbaar. Het leven is nu eenmaal niet maakbaar. Ergens op voorbereiden kan heus wel, maar je moet zeker niet wachten tot je er 100% klaar voor bent want dat moment kom nooit.

Ik blijf erbij wat iemand aan het begin van deze topic zei: als je allebei maar wilt. De rest is bijzaak. Dan heb je maar een jaarcontract en zoek je daarna naar een nieuwe baan. We hebben het voorrecht om in een van de meest welvarende landen ter wereld te leven met het beste zorgsysteem en het is een rechtsstaat. Je kan het minder treffen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je bent nooit goed genoeg voorbereid, mag ik wel zeggen als moeder van 4 kinderen ;-D ik was dus ook niet voorbereid. Wist dat het goed zat tussen man en mij, maar kinderen hebben echt veel impact op je relatie. Niet alleen de babytijd, maar vooral daarna. Maar goed, als je een leuke partner hebt en het goed zit dan zou ik er lekker voor gaan :) Verlies elkaar en elkaars behoefte niet uit het oog als de baby er eenmaal is en gun elkaar wat :)
Minimale voorwaarden zijn, lijkt mij, een vaste woon- en verblijfplaats, een flinke dosis tijd, ruim voldoende geld, goede zin en de overtuiging dat je hét bent voor elkaar. Het zou toch jammer zijn als je jezelf voor de rest van je leven veroordeelt tot een, bij nader inzien, niet zo leuke (ex-)partner.
anoniem_670413391a543 wijzigde dit bericht op 20-04-2024 18:09
0.82% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat je toch i.i.g. wel eenzelfde ANWB regenjas hebt en het zonder schaamte samen aantrekt op een fietstocht door de regen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gemberthee schreef:
20-04-2024 17:39
Minimale voorwaarden zijn, lijkt mij, een vaste woon- en verblijfplaats, een flinke dosis tijd, ruim voldoende geld, goede zin en de overtuiging dat je hét bent voor elkaar. Het zou toch jammer zijn als je jezelf voor de rest van je leven veroordeelt tot een, bij nader inzien, niet zo leuke partner.
Van de man was ik het snelst af en ik heb ook best wel magere tijden gekend (al mag ik dat van sommige forummers niet zo noemen, met een modaal salaris in een gekocht appartement van 70 m2), maar met de kinderen is alles prima in orde gekomen. Ik ben nog steeds niet overtuigd van (de zin in) het zorgend vermogen van de meeste vaders, dus ben er ook altijd vanuit gegaan dat ik in ieder geval zelf voor ze zou moeten kunnen zorgen, in alle opzichten ook financieel.
KamilleT schreef:
20-04-2024 17:49
Van de man was ik het snelst af en ik heb ook best wel magere tijden gekend (al mag ik dat van sommige forummers niet zo noemen, met een modaal salaris in een gekocht appartement van 70 m2), maar met de kinderen is alles prima in orde gekomen. Ik ben nog steeds niet overtuigd van (de zin in) het zorgend vermogen van de meeste vaders, dus ben er ook altijd vanuit gegaan dat ik in ieder geval zelf voor ze zou moeten kunnen zorgen, in alle opzichten ook financieel.
De topic titel gaat over een andere situatie. Alleenstaand moederschap kan prima, net als je toevallige partner gebruiken als zaaddonor, maar dat zouden andere topics zijn dan dit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gemberthee schreef:
20-04-2024 17:55
De topic titel gaat over een andere situatie. Alleenstaand moederschap kan prima, net als je toevallige partner gebruiken als zaaddonor, maar dat zouden andere topics zijn dan dit.
Klopt, maar relaties zijn eindig en het ouderschap voor altijd, of in elk geval een jaar of 20 actief.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pimpelmeesje87 schreef:
20-04-2024 16:49
Ik blijf erbij wat iemand aan het begin van deze topic zei: als je allebei maar wilt. De rest is bijzaak. Dan heb je maar een jaarcontract en zoek je daarna naar een nieuwe baan. We hebben het voorrecht om in een van de meest welvarende landen ter wereld te leven met het beste zorgsysteem en het is een rechtsstaat. Je kan het minder treffen.
Moah, als je allebei compleet anders denkt over opvoeding en over het verdelen van de taken, zou ik er ook niet aan beginnen hoor. Allebei willen, vind ik echt niet genoeg.
KamilleT schreef:
20-04-2024 18:04
Klopt, maar relaties zijn eindig en het ouderschap voor altijd, of in elk geval een jaar of 20 actief.
Exactement. Vandaar mijn "Het zou toch jammer zijn als je jezelf voor de rest van je leven veroordeelt tot een, bij nader inzien, niet zo leuke partner.". Ik zal dat aanpassen naar (ex-)partner om verdere verwarring te voorkomen.
:idee:
Het is nogal wiedes dat het geen goed idee is een kind te maken als je vent in de bak zit, er veel schulden zijn of je overduidelijk in andere shit zit.

Maar in een naar jouw inzicht redelijke situatie jezelf een heel eisenpakket opleggen voordat er een kind kan komen slaat ook nergens op want dan komt er dus nooit een kind.

Garanties zijn er tot de voordeur. Als je dat beseft ben je al een heel eind. Ik ben heel blij dat ik voor mijn ellende al zwanger was. Als ik alles vooraf had geweten dan was ik niet zwanger geworden en had ik al mijn liefde niet kunnen uitstrooien over mijn bijzonder goed gelukte kind :heart:.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven