Relaties
alle pijlers
Wat te doen/verwachten - leeftijdsverschil en binden
donderdag 29 februari 2024 om 11:54
Dag iedereen,
Lang geleden had ik hier een account maar dat is niet meer geldig dus nieuwe nick.
Ik ben intussen bijna 40 en ben een halfjaar aan het daten met iemand van 26 ... Dat is inderdaad erg veel verschil in leeftijd en ik had het om die reden een jaar voordien al eens stop gezet na vier maanden daten (toen voelde ik ook echt opluchting toen het gedaan was, ik vond er te weinig diepgang, ons niet bij elkaar passen). Elkaar paar maanden later toch terug tegen gekomen en toch terug aan het daten geslagen. Hij zei al snel dat hij van me hield, ik kon dat niet terug zeggen, wou het houden bij exclusief zijn en leuke dingen doen zonder de grote woorden. Ik dacht echter dat uit mijn gedrag wel sprak dat ik erg graag bij hem was en gehecht aan hem ben.
Een tweetal weken geleden hadden we opnieuw een gesprek waarin hij zijn onzekerheden uitsprak over wat ik met hem moest, wat hij voor mij betekent etc. Ik ben jammer genoeg nogal bot geweest, zei dat ik graag bij hem was maar dat dit niet voor eeuwig is, dat we heel verschillend zijn etc.
Ik had er eigenlijk onmiddellijk spijt van, ik voelde zijn gevoel van afwijzing en werd zelf ook erg emotioneel: dit was helemaal niet de boodschap die ik wou geven!
Vorige week goed gesprek gehad waarin ik vertelde dat ik spijt heb van wat ik zei, ook proberen kaderen van waar het komt (beide ouders vroeg verloren en uit bescherming liever niemand meer dicht bij laten komen maar dat niet fair naar hem vinden) en dat ik hem ook graag zie ...
Dag nadien ging hij uit en hij vertelde me nadien dat hij gezoend heeft met een ander, helemaal in de war was omdat ik van niks naar alles ging in zijn ogen, hij gevoelsmatig al afstand nam na mijn afwijzende houding en hij niet ineens terug naar hetzelfde punt geraakte nadat ik zei ook meer voor hem te voelen.
Allebei verdrietig en in de war nu. Ik ben boos op mezelf dat ik niet eerder kon uiten wat ik voelde en hem weggeduwd heb. Ik wil hem graag terug maar hij geeft aan bang te zijn niet weer in de fout te gaan?! Ik wil ook niet in de stress leven als hij uitgaat, ik wil niet veranderen in een achterdochtig jaloers persoon.
En hoewel ik mijn aandeel zeker erken, voelt het wel erg zuur dat hij dit net deed nadat ik mijn gevoelens uitsprak, een stap die voor mij heel groot was. Dat weet hij ook, voelt een beetje als deksel op mijn neus.
Iemand herkenning of advies? Rationeel weet ik dat het misschien sowieso beter is om te stoppen door het leeftijdsverschil maar intussen zijn we wel erg naar elkaar toe gegroeid.
Lang geleden had ik hier een account maar dat is niet meer geldig dus nieuwe nick.
Ik ben intussen bijna 40 en ben een halfjaar aan het daten met iemand van 26 ... Dat is inderdaad erg veel verschil in leeftijd en ik had het om die reden een jaar voordien al eens stop gezet na vier maanden daten (toen voelde ik ook echt opluchting toen het gedaan was, ik vond er te weinig diepgang, ons niet bij elkaar passen). Elkaar paar maanden later toch terug tegen gekomen en toch terug aan het daten geslagen. Hij zei al snel dat hij van me hield, ik kon dat niet terug zeggen, wou het houden bij exclusief zijn en leuke dingen doen zonder de grote woorden. Ik dacht echter dat uit mijn gedrag wel sprak dat ik erg graag bij hem was en gehecht aan hem ben.
Een tweetal weken geleden hadden we opnieuw een gesprek waarin hij zijn onzekerheden uitsprak over wat ik met hem moest, wat hij voor mij betekent etc. Ik ben jammer genoeg nogal bot geweest, zei dat ik graag bij hem was maar dat dit niet voor eeuwig is, dat we heel verschillend zijn etc.
Ik had er eigenlijk onmiddellijk spijt van, ik voelde zijn gevoel van afwijzing en werd zelf ook erg emotioneel: dit was helemaal niet de boodschap die ik wou geven!
Vorige week goed gesprek gehad waarin ik vertelde dat ik spijt heb van wat ik zei, ook proberen kaderen van waar het komt (beide ouders vroeg verloren en uit bescherming liever niemand meer dicht bij laten komen maar dat niet fair naar hem vinden) en dat ik hem ook graag zie ...
Dag nadien ging hij uit en hij vertelde me nadien dat hij gezoend heeft met een ander, helemaal in de war was omdat ik van niks naar alles ging in zijn ogen, hij gevoelsmatig al afstand nam na mijn afwijzende houding en hij niet ineens terug naar hetzelfde punt geraakte nadat ik zei ook meer voor hem te voelen.
Allebei verdrietig en in de war nu. Ik ben boos op mezelf dat ik niet eerder kon uiten wat ik voelde en hem weggeduwd heb. Ik wil hem graag terug maar hij geeft aan bang te zijn niet weer in de fout te gaan?! Ik wil ook niet in de stress leven als hij uitgaat, ik wil niet veranderen in een achterdochtig jaloers persoon.
En hoewel ik mijn aandeel zeker erken, voelt het wel erg zuur dat hij dit net deed nadat ik mijn gevoelens uitsprak, een stap die voor mij heel groot was. Dat weet hij ook, voelt een beetje als deksel op mijn neus.
Iemand herkenning of advies? Rationeel weet ik dat het misschien sowieso beter is om te stoppen door het leeftijdsverschil maar intussen zijn we wel erg naar elkaar toe gegroeid.
vrijdag 1 maart 2024 om 12:07
vrijdag 1 maart 2024 om 12:23
Ik haal dit even aan uit je OP:
Vorige week goed gesprek gehad waarin ik vertelde dat ik spijt heb van wat ik zei, ook proberen kaderen van waar het komt (beide ouders vroeg verloren en uit bescherming liever niemand meer dicht bij laten komen maar dat niet fair naar hem vinden) en dat ik hem ook graag zie ...
Ik denk dat dit niet zo oprecht is dan als je denkt dat het is. Je geeft hiermee redenen waardoor al de andere redenen: te jong, te weinig diepgang enz. ineens niets meer voorstellen. Terwijl die volgens mij wel de redenen zijn dat je niet voor hem en een echte relatie met hem bent gegaan.
Omdat je hem ook niet kwijt wil, maak je als een kat in het nauw, rare sprongen (haal je er van alles bij), zodat hij toch bij je blijft.
Het is gewoon pijnlijk als iemand letterlijk en figuurlijk afstand van je neemt. Omdat het echt heel fijn voelt om iemands centrum, middelpunt te zijn in hun leven.
Maar met echte liefde en echte verbinding en een stabiele toekomst samen heeft dit niks te maken.
Ik denk dat hij ook eieren voor zijn geld kiest. Hij verzint ook zijn eigen redenen:
Dag nadien ging hij uit en hij vertelde me nadien dat hij gezoend heeft met een ander, helemaal in de war was omdat ik van niks naar alles ging in zijn ogen, hij gevoelsmatig al afstand nam na mijn afwijzende houding en hij niet ineens terug naar hetzelfde punt geraakte nadat ik zei ook meer voor hem te voelen.
Hij voelt nu minder noodzaak om het 'goed' te maken met je; er is iemand anders in beeld waardoor hij geen verlies om jou hoeft te voelen en om eventuele leegtes op te vullen.
Ik denk dat jullie niet bij elkaar passen. En dat je hem beter los kan laten. Dit was het en het is niet over omdat hij wel wou en jij niet. Het is over omdat het niet meer matcht. Ik denk dat je jezelf een grote dienst bewijst met dat meer waarheid vinden. En je hoeft jezelf nergens voor op de kop te geven. Je hebt gegeven van jezelf wat op dat moment mogelijk was. En meer zat er niet in. Om wat voor reden dan ook. En daar kun jij of hij niets aan doen.
En ik denk eerlijk gezegd dat het er nu ook niet inzit.
Vorige week goed gesprek gehad waarin ik vertelde dat ik spijt heb van wat ik zei, ook proberen kaderen van waar het komt (beide ouders vroeg verloren en uit bescherming liever niemand meer dicht bij laten komen maar dat niet fair naar hem vinden) en dat ik hem ook graag zie ...
Ik denk dat dit niet zo oprecht is dan als je denkt dat het is. Je geeft hiermee redenen waardoor al de andere redenen: te jong, te weinig diepgang enz. ineens niets meer voorstellen. Terwijl die volgens mij wel de redenen zijn dat je niet voor hem en een echte relatie met hem bent gegaan.
Omdat je hem ook niet kwijt wil, maak je als een kat in het nauw, rare sprongen (haal je er van alles bij), zodat hij toch bij je blijft.
Het is gewoon pijnlijk als iemand letterlijk en figuurlijk afstand van je neemt. Omdat het echt heel fijn voelt om iemands centrum, middelpunt te zijn in hun leven.
Maar met echte liefde en echte verbinding en een stabiele toekomst samen heeft dit niks te maken.
Ik denk dat hij ook eieren voor zijn geld kiest. Hij verzint ook zijn eigen redenen:
Dag nadien ging hij uit en hij vertelde me nadien dat hij gezoend heeft met een ander, helemaal in de war was omdat ik van niks naar alles ging in zijn ogen, hij gevoelsmatig al afstand nam na mijn afwijzende houding en hij niet ineens terug naar hetzelfde punt geraakte nadat ik zei ook meer voor hem te voelen.
Hij voelt nu minder noodzaak om het 'goed' te maken met je; er is iemand anders in beeld waardoor hij geen verlies om jou hoeft te voelen en om eventuele leegtes op te vullen.
Ik denk dat jullie niet bij elkaar passen. En dat je hem beter los kan laten. Dit was het en het is niet over omdat hij wel wou en jij niet. Het is over omdat het niet meer matcht. Ik denk dat je jezelf een grote dienst bewijst met dat meer waarheid vinden. En je hoeft jezelf nergens voor op de kop te geven. Je hebt gegeven van jezelf wat op dat moment mogelijk was. En meer zat er niet in. Om wat voor reden dan ook. En daar kun jij of hij niets aan doen.
En ik denk eerlijk gezegd dat het er nu ook niet inzit.
vrijdag 1 maart 2024 om 12:25
Onnodig lelijk gezegd.dweedledee schreef: ↑01-03-2024 12:07Echt heel ongezond.
Daarnaast heb je het alleen maar over jezelf. Egocentrisch dus.
Laten we hopen dat hij het licht heeft gezien en definitief met je breekt. Dan kan jij eerst flink aan jezelf werken, voordat je je weer in een relatie stort.
vrijdag 1 maart 2024 om 12:48
vrijdag 1 maart 2024 om 12:57
Ja, en jij mag vinden dat ik dat mag
Heerlijk toch om het zo eens met elkaar te zijn 
Neemt niet weg dat het een onnodig lelijke reactie was.
vrijdag 1 maart 2024 om 13:10
Ik zelf heb een relatie gehad met een man van 25 toen ik zelf 42 was, zelfs nog een jaar samengewoond maar het was gewoon echt kansloos.
Later besefte ik dat het vooral mijn ego streelde en een stukje midlifecrisis, mij nog even echt jong voelen.
Tijdens het samenwonen kwam ik erachter dat we echt in een andere levensfase zaten. TO geeft zelf aan weinig diepgang te hebben met deze man.
Hij is nu heel gelukkig met een vrouw van zijn eigen leeftijd en heeft nu ook kinderen.
Ik denk dat TO echt in een soort van liefdesdramasprookje beleefd.
Later besefte ik dat het vooral mijn ego streelde en een stukje midlifecrisis, mij nog even echt jong voelen.
Tijdens het samenwonen kwam ik erachter dat we echt in een andere levensfase zaten. TO geeft zelf aan weinig diepgang te hebben met deze man.
Hij is nu heel gelukkig met een vrouw van zijn eigen leeftijd en heeft nu ook kinderen.
Ik denk dat TO echt in een soort van liefdesdramasprookje beleefd.
vrijdag 1 maart 2024 om 15:23
Leeftijd speelt, vind ik, niet altijd een rol. Je hebt het de eerste keer niet voor niets beëindigd vanwege te weinig diepgang etc. Dit is niet opeens veranderd na een jaar!
In je gedachten heb je tóen, en nu nog steeds, gevoeld dat dit niet voor ‘altijd’ zou duren, luister naar je gevoel. Nu je hem een soort van kwijt dreigt te raken (of bent) begint het spel van aantrekken/afstoten, erg ongezond.
Accepteer dat jullie geen match zijn ipv elkaar nóg meer te kwetsen!
In je gedachten heb je tóen, en nu nog steeds, gevoeld dat dit niet voor ‘altijd’ zou duren, luister naar je gevoel. Nu je hem een soort van kwijt dreigt te raken (of bent) begint het spel van aantrekken/afstoten, erg ongezond.
Accepteer dat jullie geen match zijn ipv elkaar nóg meer te kwetsen!
Live Life to the fullest
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
