Relaties
alle pijlers
Wel of geen excuses voor historisch blauwtje?
donderdag 2 februari 2023 om 17:40
Ik ben een man van middelbare leeftijd. Al vele jaren gelukkig getrouwd. De laatste jaren ben ik ernstig ziek geweest en heftig geconfronteerd met mijn sterfelijkheid. Op dit moment ziet het er goed uit en probeer ik weer een beetje mijn leven op te pakken.
Juist door mijn ziekte ben ik mij nog bewuster geworden van hoe waardevol oprecht en open menselijk contact is en hoe belangrijk het is om in het leven het goede te doen, ook naar mijn medemens.
Een tijdje geleden vond ik bij het opruimen, geheel onverwachts, een lief kaartje dat ik in mijn studententijd van een meisje had gekregen. Zij had de stoute schoenen aangetrokken en duidelijk toenadering gezocht. Ik weet niet meer hoe, maar wel dat ik haar een blauwtje heb laten lopen, waarschijnlijk niet op een correcte manier. Ik merkte dat het kaartje mij nu veel meer raakte dan dat ik zou verwachten.
Nu weet ik dat het in die periode van mijn leven voor mij zeer bedreigend kon zijn als iemand dichtbij kwam door issues uit mijn verleden. Ik kwam dan ook tot de conclusie dat ik haar toenaderingspoging als zeer bedreigend moet hebben ervaren, en ik daarom haar heb afgewezen. Ik heb haar als de mens die ze was, nooit echt kunnen of durven zien.
En dat was wat mij bij het vinden van het kaartje zo emotioneerde. Zij had zich open en kwetsbaar opgesteld, misschien had ze daar wel heel veel moed voor nodig gehad, en ik heb dat nooit gezien, haar nooit gezien en vanuit het (onjuiste) gevoel bedreigd te zijn, heb ik haar afgewezen en waarschijnlijk pijn gedaan.
Ik vind nu dat ik dat naar haar toe niet goed heb gedaan, dat ik niet goed met haar ben omgegaan.
Een paar weken heb ik geprobeerd dit naast mij neer te leggen, maar ik merk dat het mij niet loslaat. De gedachte om, zelfs na zo'n lange tijd, mijn excuses te maken, blijft rust geven. Inmiddels ben ik achter haar adres gekomen. Ze is gehuwd en heeft een gezin.
Ik speel met de gedachte haar een kaartje te sturen met excuses dat ik haar en haar boodschap destijds niet heb gezien en dat het mij spijt als ik haar pijn heb gedaan. Zonder verdere bedoelingen of verwachtingen. Ik ben immers gelukkig getrouwd en zeker niet op zoek naar een relatie.
Aan de andere kant vraag ik mij af of het niet verstandiger zou zijn, dit af te sluiten en haar niet lastig te vallen met mijn excuses voor iets uit een ver verleden. Temeer ik geen enkel idee heb, hoe dit bij haar zou kunnen aankomen. Gevoel versus verstand dus.
Wat zouden jullie doen? Hoe zou het voor jou zijn om na zo'n lange tijd zo'n excuus van iemand te ontvangen?
Juist door mijn ziekte ben ik mij nog bewuster geworden van hoe waardevol oprecht en open menselijk contact is en hoe belangrijk het is om in het leven het goede te doen, ook naar mijn medemens.
Een tijdje geleden vond ik bij het opruimen, geheel onverwachts, een lief kaartje dat ik in mijn studententijd van een meisje had gekregen. Zij had de stoute schoenen aangetrokken en duidelijk toenadering gezocht. Ik weet niet meer hoe, maar wel dat ik haar een blauwtje heb laten lopen, waarschijnlijk niet op een correcte manier. Ik merkte dat het kaartje mij nu veel meer raakte dan dat ik zou verwachten.
Nu weet ik dat het in die periode van mijn leven voor mij zeer bedreigend kon zijn als iemand dichtbij kwam door issues uit mijn verleden. Ik kwam dan ook tot de conclusie dat ik haar toenaderingspoging als zeer bedreigend moet hebben ervaren, en ik daarom haar heb afgewezen. Ik heb haar als de mens die ze was, nooit echt kunnen of durven zien.
En dat was wat mij bij het vinden van het kaartje zo emotioneerde. Zij had zich open en kwetsbaar opgesteld, misschien had ze daar wel heel veel moed voor nodig gehad, en ik heb dat nooit gezien, haar nooit gezien en vanuit het (onjuiste) gevoel bedreigd te zijn, heb ik haar afgewezen en waarschijnlijk pijn gedaan.
Ik vind nu dat ik dat naar haar toe niet goed heb gedaan, dat ik niet goed met haar ben omgegaan.
Een paar weken heb ik geprobeerd dit naast mij neer te leggen, maar ik merk dat het mij niet loslaat. De gedachte om, zelfs na zo'n lange tijd, mijn excuses te maken, blijft rust geven. Inmiddels ben ik achter haar adres gekomen. Ze is gehuwd en heeft een gezin.
Ik speel met de gedachte haar een kaartje te sturen met excuses dat ik haar en haar boodschap destijds niet heb gezien en dat het mij spijt als ik haar pijn heb gedaan. Zonder verdere bedoelingen of verwachtingen. Ik ben immers gelukkig getrouwd en zeker niet op zoek naar een relatie.
Aan de andere kant vraag ik mij af of het niet verstandiger zou zijn, dit af te sluiten en haar niet lastig te vallen met mijn excuses voor iets uit een ver verleden. Temeer ik geen enkel idee heb, hoe dit bij haar zou kunnen aankomen. Gevoel versus verstand dus.
Wat zouden jullie doen? Hoe zou het voor jou zijn om na zo'n lange tijd zo'n excuus van iemand te ontvangen?
donderdag 2 februari 2023 om 22:24
Ik heb ook wel eens iemand uit mijn verleden een excuusbrief geschreven, echt recht uit mijn hart. Ik had hem wel wat meer aangedaan dan jij haar. (Korte vakantieliefde met hem gehad terwijl ik al een vriendje thuis had en hij is daar toen achter gekomen terwijl hij een heel lief en eerlijk mens was).
Ik heb daar toen een goeie vriendschap met hem aan overgehouden. Voor mij voelde het als een pak van m’n hart, dat ik die brief had geschreven.
In jouw geval vind ik het iets minder duidelijk dat je echt iets fout hebt gedaan… je zal het dan wel goed moeten omschrijven, anders denkt ze misschien dat er meer achter zit.
Succes met de keuze.
Ik heb daar toen een goeie vriendschap met hem aan overgehouden. Voor mij voelde het als een pak van m’n hart, dat ik die brief had geschreven.
In jouw geval vind ik het iets minder duidelijk dat je echt iets fout hebt gedaan… je zal het dan wel goed moeten omschrijven, anders denkt ze misschien dat er meer achter zit.
Succes met de keuze.
donderdag 2 februari 2023 om 22:32
donderdag 2 februari 2023 om 22:35
Hoe dat zou uit gaan pakken weet ik niet.
Ik weet alleen dat ik het behoorlijk theatraal tot ergerlijk zou vinden. In het meest gunstige geval zou ik denken: ‘Zo die is nog vol van zichzelf en zijn gevoelens dat hij denkt dat ik daar een kwart eeuw later nog ‘blij’ mee zou zijn/mee bezig zou zijn’.
Ik zou het laten rusten. Je was jong, je had wat issues en maakte niet altijd de meest empathische beslissingen zoals zoveel jonge mensen maar iedereen is op zijn/haar pootjes terecht gekomen. Laat los.
Ik weet alleen dat ik het behoorlijk theatraal tot ergerlijk zou vinden. In het meest gunstige geval zou ik denken: ‘Zo die is nog vol van zichzelf en zijn gevoelens dat hij denkt dat ik daar een kwart eeuw later nog ‘blij’ mee zou zijn/mee bezig zou zijn’.
Ik zou het laten rusten. Je was jong, je had wat issues en maakte niet altijd de meest empathische beslissingen zoals zoveel jonge mensen maar iedereen is op zijn/haar pootjes terecht gekomen. Laat los.
donderdag 2 februari 2023 om 22:40
Ik kan me goed voorstellen dat dit je extra aangrijpt gezien je gezondheidssituatie en inzichten waar je over spreekt. Volgens mij siert dat je!
En kun je daar veel mee doen en betekenis aan geven, naar voor jou belangrijke mensen.
Maar ik zou dit ook laten rusten hoor. De kans is groot dat ze het is vergeten of er niet (echt) op zit te wachten. Helemaal aangezien je ook niet meer precies weet hoe of wat, dus dan is het ook nog vaagjes wat je wil overbrengen nu. De situatie van Kniesoor is idd echt anders.
En kun je daar veel mee doen en betekenis aan geven, naar voor jou belangrijke mensen.
Maar ik zou dit ook laten rusten hoor. De kans is groot dat ze het is vergeten of er niet (echt) op zit te wachten. Helemaal aangezien je ook niet meer precies weet hoe of wat, dus dan is het ook nog vaagjes wat je wil overbrengen nu. De situatie van Kniesoor is idd echt anders.
donderdag 2 februari 2023 om 22:43
donderdag 2 februari 2023 om 22:45
Je weet niet eens meer hoe. Al zou je willen; hoe kun je dan in vredesnaam je excuses maken ?Ik weet niet meer hoe, maar wel dat ik haar een blauwtje heb laten lopen, waarschijnlijk niet op een correcte manier.
En hoe genant zou het zijn als zij het ook niet meer weet ?
Laat het losssss.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 2 februari 2023 om 23:05
Je trekt er een beetje te zwaar aan. Leuk verhaal als je haar een keer tegenkomt in de kroeg; 'joh wat geinig dat ik je hier tegenkom, ik kwam dat ene kaartje uit onze studententijd laatst tegen.., dat was niet zo netjes van me geloof ik'
om nou zo'n heftige brief te schrijven terwijl je stiekem achter haar adres bent gekomen is wel wat eh.. vreemd. Je zit zelf in een emotionele periode dus wellicht zoek je nu te veel achter dit soort kleine dingen.
om nou zo'n heftige brief te schrijven terwijl je stiekem achter haar adres bent gekomen is wel wat eh.. vreemd. Je zit zelf in een emotionele periode dus wellicht zoek je nu te veel achter dit soort kleine dingen.
donderdag 2 februari 2023 om 23:50
vrijdag 3 februari 2023 om 00:05
Wat adviseert je vrouw he?
Ik zou er totaal niet op zitten wachen, dat was toen. Snap echt niet wat zij er mee zou moeten en hoe weet je eigenlijk waar je haar moet bereiken? Ben je al aan de google geweest?
Nee. Gewoon niet doen. Je was toen een eikel, dat is haar laatste idee van jou, en nu zijn jullie beide alweer flink wat levensfases verder.
Ik zou er totaal niet op zitten wachen, dat was toen. Snap echt niet wat zij er mee zou moeten en hoe weet je eigenlijk waar je haar moet bereiken? Ben je al aan de google geweest?
Nee. Gewoon niet doen. Je was toen een eikel, dat is haar laatste idee van jou, en nu zijn jullie beide alweer flink wat levensfases verder.
vrijdag 3 februari 2023 om 00:47
Maar dan was zij vast niet de enige die jij mogelijk/waarschijnlijk hebt gekwetst? Wat maakt dat juist zij je zo bezighoudt en dat je daarbij zelfs haar burgerlijke staat benoemt?Nu weet ik dat het in die periode van mijn leven voor mij zeer bedreigend kon zijn als iemand dichtbij kwam door issues uit mijn verleden.
Ik denk dat dingen uitpraten uit het verre verleden vaak juist een onbevredigend gevoel geven omdat het na al die jaren echt zo verschillend in de herinnering van mensen kan zitten. Of niet.
Ik zag een keer een programma waarin oude klasgenoten elkaar troffen en er was 1 man die zijn hele schooltijd was gepest. Hij confronteerde de grootste pester (in zijn beleving) ermee en die leek zich oprecht niets te kunnen herinneren. Dat was voor de gepeste heel lastig.
Andere situatie maar ik denk dat de kans echt groot is dat zij het zich anders (of misschien amper) herinnert.
vrijdag 3 februari 2023 om 06:06
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
