Hij: te veel, ik: te weinig ?

Zoek een andere hulpverlener met wie het beter klikt. Daar zit zoveel verschil tussen! En doe het nooit, nóóit met tegenzin. Daarvan krijg je een nog grotere hekel aan seks en het lost echt het probleem niet op. Dan heb je maar een half jaar geen seks of dan raak je hem maar kwijt. Je kunt beter hem kwijtraken dan jezelf (en je raakt jezelf heel snel kwijt als je het tegen je zin in doet). Zelfvertrouwen begint bij je gedragen alsof je jezelf heel wat waard vindt.

Ga opzoek naar een therapeut die wel bij je past. Je zegt dat je jezelf niet leuk vind, zowel van karakter als van lichaam. Dat is denk ik eerst iets om aan te pakken. Seks komt daarna wel..... Het heeft toch geen zin om het omgekeerd te doen.

Je zegt dat je nog thuis woont - hoe gaat het dan als jullie seks hebben? Waar doen jullie het (meestal), hoe neemt hij initiatief? (Zitten jouw ouders bij wijze van spreken mee te luisteren op de bank?) Zien jullie elkaar inderdaad elke dag, wat voor ándere dingen doen jullie samen?

Wat is het verschil tussen de leuke seks met je vriend waar je over droomt, en de 'verplichte' seks die jullie echt hebben?

Volgens mij moet je echt weer in therapie. Want helemaal geen zin hebben is niet "normaal", laat staan dat zelfbeeld van jou...



Dus: Op zoek naar een goede psychollog om jouw zelfbeeld op te krikken.

Dus je was 14 toen je je eerste relatie had? En 16 toen je je huidige relatie kreeg? Misschien ben je te vroeg aan sex begonnen, was je er nog helemaal niet klaar voor.



Kom je uit Belgie? Hier in Nederland worden nl 8 sessies per jaar bij de psych vergoed.



Overigens klinkt het wel raar, dat hij "om seks vraagt". Hoe doet hij dat dan? Liefje, wil je sex met me?

Of doet hij ook zijn best om jou te verleiden, jou op te warmen zodat je ook echt zin krijgt.

Weet je zelf wel wat je lekker vind? of waar je opgewonden van wordt?

Ik zou als ik jou was écht op zoek gaan naar een nieuwe psycholoog of seksuoloog. Het klinkt alsof het er wel in zin maar niet uitkomt. Je zelfbeeld klinkt vreselijk ongezond. Ga aan jezelf werken!

Hoe zit het met het maatschappelijk werk in Belgie? Hier krijg je dat wel helemaal vergoed. En zij kunnen je ook goed helpen. Even via de huisarts vragen...

Ik denk dat het volledige probleem bij jouw zelfbeeld ligt, ja.

Je schrijft ook dat je mannen mooi vindt maar niet sexy. Hoe zit het met vrouwen?



Verder sluit ik me aan bij de bovenstaande schrijfsters. Doe iets aan je zelfbeeld. En ga iets doen zodat je vrienden maakt! Iets dat JIJ leuk vind. En ga het alleen doen, dus zonder vriend. Sport, cursusje whatever......

Vindt je het prettig als je vriend je op een niet seksuele manier aanraakt? Dus bijvoorbeeld je haren streelt of je voeten masseert of over je rug aait? Of vindt je dat ook niet prettig?



Je zegt dat je niets fijn vindt aan seks en dat verbaast me. Voelt er helemaal niets lekker van alles wat onder vrijen valt, zoenen, strelen, bepaalde plekken aanraken? Ik kan me dat namelijk alleen maar voorstellen als je je partner eigenlijk helemaal niet leuk meer vindt, dat je er eigenlijk afkeer van hebt om dicht bij die persoon te zijn. Of als je aangeraakt worden echt vervelend vindt.



Wat betreft geen vrienden hebben, dat hoeft niet te betekenen dat niemand je leuk vindt. Als jij stil bent en weinig contact maakt met anderen dan zullen anderen snel denken dat jij geen behoefte hebt aan contact, dus jou dan op jezelf laten. Je kunt oefenen met gesprekjes beginnen en zo dus meer en makkelijker contact maken.



Verder als je vindt dat je weinig te zeggen hebt, verdiep je eens wat meer in iets wat je leuk vindt. Je hebt dan wel gespreksstof met anderen. Tevens kun je misschien iets gaan doen waarbij je ook mensen ontmoet (iets creatiefs, of een sport of een cursus) dan heb je vanzelf al iets om over te praten.

Ja het kost veel geld een psycholoog, maar ik denk dat het elke cent waard is.

Een goede investering als je het mij vraagt.



Zouden je ouders je misschien financieel kunnen ondersteunen? Of anders wellicht voorschieten, dat je het later terugbetaalt? Kun je een baantje nemen?

Ik ben wel benieuwd waarom je vindt dat er wellicht ook schuld bij je vriendje ligt? (Een vraag uit nieuwsgierigheid, ik wil je hier niet mee veroordelen)



En dat niemand je leuk vindt...je vriend vindt je toch hartstikke leuk?

Naomi, misschien vind je dit in 1e instantie niet zo een relevante vraag maar: hoe is de sex met jezelf?

Doe je weleens aan masturbatie? Of heb je dat weleens gedaan? Kun je jezelf bevredigen?

Hoe is je verhouding met je lichaam? Voel je je tevreden of onzeker? Hoe voel je je als je naar je lichaam kijkt?

Waarom zou je niet gewoon aan je ouders kunnen zeggen dat je naar een psycholoog gaat? je hoeft het niet meteen over seks te hebben, een heel negatief zelfbeeld lijkt me ook wel iets waar je hulp bij zou kunnen gebruiken.



Waarom ga je niet eens met je huisarts praten en vraag je of die je doorverwijst? Je kan dan toch ook gewoon aan je ouders zeggen: ik zit niet goed in mijn vel en de huisarts heeft me doorverwezen naar een therapeut/psycholoog.

Je praat over Seks hebben...

je hebt snel geneukt met hem

en hij was iedere dag wel in voor een partijtje neuken



Heb je daar geen andere benamingen voor of geleerd van huis uit?

Ik denk dat als je al 5 jaar een relatie hebt, vanaf je 16e, en je woont nog thuis, dan kan ik me best voorstellen dat je niet heel gelukkig bent van nog steeds datzelfde kringetje. Ik zou zeggen probeer eens wat aan sport te doen of iets anders te ondernemen, school of een leuke baan. Misschien gaan werken aan je eigen huisje als je daar al aan toe bent of vast voor over een paar jaar. Dan ontmoet je ook eens andere mensen dan je eigen omgeving en wie weet krijg je daar ook een beter zelfbeeld van? (ik geef geen garanties hoor, ik stel ook maar wat voor ) En wat de sex betreft vraag ik me ook af of je er misschien niet iets te snel met een jongen aan begonnen bent. Heb je wel voor jezelf uitgezocht of je er iets wel lekker aan vindt? En misschien is je vriend nog zo aardig, maar is hij niet diegene die jouw gelukkig kan maken, je bent nog hardstikke jong!

Ja het woord neuken zou ik zelf ook niet snel (nooit) in een relatie gebruiken.... Wel in alle ander soorten relatie

Lieve, onzekere Naomi:



Ten eerste heeft het weinig zin te denken in wie gelijk heeft of de schuld heeft hieraan. Ik kan zo al een aantal dingen bedenken, waardoor dit een negatieve spiraal is geworden voor je.

En dat versterkt elkaar alsmaar. Een coach/counseler is misschien een idee, die gaat samen met je op zoek naar wat je zo tegenhoudt om jezelf te zijn. Je dromen geven aan dat het er echt allemaal aanwezig is bij jou, van binnen. Het mag alleen niet naar buiten, want je durft zelf niet te geloven dat je de moeite waard bent.



-Je was nog een puber. Dat betekent geestelijk en lichamelijk nog in de groei, nog niet volwassen en seks is een spel voor volwassenen. Met volwassen emoties.

-je bent verlegen en stilletjes, wat het moeilijk maakt om open te zijn, zeker in seks, over wat je wel en niet prettig vindt (en misschien wist je dat zelf nog niet eens destijds, toen je eraan begon)

-je bent vanaf het begin "overgeleverd" geweest aan wat je vriendjes wilden en moest zelf steeds de rol van "rem" op je nemen, nee zeggen, afhouden, en dat gaf het idee dat zij normale behoefte hebben en jij niet normaal bent/reageerde.

-Je loopt al jaren in je eentje rond met je vragen en onzekerheden.

-je hebt weinig bevestiging en waardering gekregen (ik hoop wel van je ouders?!)

-misschien waren die vriendjes zelf ook onhandig en onervaren, waardoor ze ook niet echt wisten wat een vrouw lekker vindt en hoe een vrouw in de stemming te krijgen

-jarenlang seks voornamelijk zonder zin doodt alle zin in seks (ik ken het van vroeger zelf ook!!). Seks heeft voor jou daardoor een negatieve lading gekregen, het is in jouw hoofd geen fijne bezigheid, maar iets wat moet voor een ander, omdat je van hem houdt (en dat is niet de goede reden voor seks!)

-zelf heb ik behoefte aan privacy als ik seks heb. Geen gevoel dat ik elk moment betrapt kan worden, of iemand het kan horen, of wel kan bedenken wat jullie daar op die slaapkamer uitspoken. Dat is volkomen a-relaxt en voel je je niet vrij. Dit zou voor mij een heel beperkende factor zijn (net als kinderen hebben in de kamer naast je, die elk moment wakker kunnen worden). Geen eigen plek en rustig de tijd/ruimte kunnen nemen beperkt je om je er echt aan over te kunnen geven

-Als jullie enige "voorspel" een teken of de woorden "ik heb zin" zijn, begint seks dus voor jou altijd als je nog niets voelt van opwinding.

-dit alles is te doorbreken (ik had ook zo'n negatieve seks-spiraal en daardoor nooit zin). Dat kan je alleen zelf, met hulp van iemand (seksuoloog/psych/coach/counseler). Omdat je het zelf wil, niet voor je vriendje of om leuker over te komen op anderen. Jij kan ook leren genieten van seks. Onder die geremdheid zit een doodnormale vrouw die verlangt naar fijne seks, accepteer haar.



Daarnaast betrek je alle "fouten" op jezelf. Geen vriendinnen omdat jij niet leuk genoeg bent? Jij bent misschien verlegen, maar als jij jezelf al niet leuk of bijzonder vindt, zien anderen jou net zo, omdat je dat uitstraalt. Het wordt dus tijd dat je gaat zorgen dat je jezelf leuk en de moeite waard gaat vinden. En dat heeft niets te maken met stilletjes of verlegen zijn, dat kan juist een grote kracht worden: iemand die goed kan luisteren is goud waard!

Als je niks te vertellen hebt/wil, stel dan vragen aan anderen.Mensen vinden het heerlijk als ze zelf mogen vertellen!



-Als je al zeker denkt te weten dat mensen niet kunnen veranderen, dan kan je de moeite besparen. Mensen kunnen wel veranderen, ze ontwikkelen zich, door ervaring en inzicht kan je persoonlijkheid groeien. Het gaat in jouw geval niet eens om veranderen, maar om die eigenschappen die diep in je verborgen liggen naar buiten te brengen. Mensen kunnen ontwikkelen, hun angsten onder ogen zien (om zichzelf te zijn, om afwijzing, om je andere kanten te laten zien, om verlies, om te falen, maar ook om succes te hebben). Er is iets wat je tegenhoudt en het is zaak erachter te komen wat dat is, waar dat vandaan komt dat jij gelooft dat je niet de moeite waard bent.



-Je kan leren hoe je zelf in elkaar zit. Je zwakke plekken versterken, je goede eigenschappen uitdiepen. Je hoeft niet grappig, geweldig en perfect te zijn om gezien te worden door anderen (als een leuke aantrekkelijke meid). Als je jezelf ziet staan zien anderen je ook. Jouw zelfbeeld is totaal bepaald door anderen, lijkt het. Een ander kan dat niet oppeppen, maar wel jou bevestigen in wat jij al denkt over jezelf. Als jij denkt: ik ben niks, ik ben niemand, ik ben saai, enz dan zal je daar ook naar behandeld worden. Helaas, maar het is wel zo.



-je zal zelf uit deze circel moeten breken. Door dingen te ondernemen, jezelf te gunnen, meer te doen wat jou plezier geeft en te bedenken wat je zelf zou dromen en verlangen, als alles mogelijk was. Wie zou je willen zijn? Wie zou je kunnen zijn, als alles mocht, als je je eigen huissie had, wat zou je doen, wat voor werk, wat voor interesses als geld en familie geen rol speelden?



-je kan beginnen door te lezen over dit soort onderwerpen. Hoe meer je weet, hoe meer inzicht in jezelf en mensen om je heen. Je kan beginnen met je verdiepen in allerlei onderwerpen die je interessant vindt. Zolang je doet wat je altijd doet, zal je blijven ervaren wat je altijd al ervaart.. doe andere dingen, ga erop uit als het kan, ga naar de bibliotheek, ga dingen voor jezelf doen, in je eentje. Zolang je jezelf toestaat verlegen te zijn, blijf je het ook. Je hebt een keuze: ga ik mijn "zwakke plekken" aanpakken, of laat ik het lekker zo? Waarom zou je een zwak vogeltje willen blijven als er veel meer in je huist?

-waar je bang voor bent, ligt vaak juist een grote kracht of boodschap voor je.

-misschien beperken je ouders en opvoeding je in grote mate. Kan je plannen maken om je eigen leven te gaan leiden, privacy te creeren (je bent tenslotte 21, veel jongeren gaan eerder uit huis, om te studeren of werken)? Hoe is de relatie met je ouders, zien zij je wel staan? Kan je opkomen voor je eigen mening thuis of vind je dat je er weinig toe doet?

-als je meer invloed op je eigen leven neemt, laat je je niet klein houden. Niet door jezelf, niet door een vriend, niet door je ouders/gezin waar je uit komt. Iedereen kan "groeien", jij ook.



Kortom: er is van alles aan te doen. Je hoeft geen genoegen te nemen met een schaduw van wie je kan zijn. De keuze ligt dus idd bij jou: wil je zo je leven voortzetten of wil je dat dingen veranderen (nee, niet dat jij verandert dus, maar je kan alvast je omstandigheden en gedachten over jezelf veranderen). En dat kan je bij een psych of coach alvast leren: wie jij bent onder al die veroordelende gedachten over jezelf, en hoe je naar jezelf en het leven kijkt. Je verandert niet, maar gaat met een andere bril naar hetzelfde kijken.



Op zoek naar je kracht en wat je zo tegenhoudt om een leuk en fijn leven te leiden. Alles wat je remt is te overwinnen. Je hoeft dus geen nieuwe eigenschappen te krijgen of iemand anders te worden. Enige wat je kan doen is je beperkingen en belemmeringen verminderen (dat kunnen ook omstandigheden zijn) en dat kan je vaak niet zo makkelijk zelf. Je hebt je hele leven nog voor je, dus lijkt me de moeite waard. Belangrijkste wat je nodig hebt is de wil en het vertrouwen om het anders te gaan doen.

Hallo Naomi

Je kunt ook eens denken aan een cursus of workshop, samen met andere vrouwen, om wat meer zelfvertrouwen te krijgen en om je eigen lijf nog wat beter te leren kennen.

Ik weet niet of er in België ook zoiets bestaat, maar in Nederland bestaan er meerdere organisaties die zulke workshops organiseren, zoals http://www.moem.nl/ en http://www.thesexacademy.com

(nee, ik heb geen aandelen!)