Seks
alle pijlers
Ineens deed seks pijn... Wie heeft de oplossing???
woensdag 19 januari 2011 om 00:11
Hoi iedereen,
De afgelopen paar jaar (!!!) loop ik al rond met een probleem, namelijk; pijn tijdens het vrijen.
Het begon allemaal 3 jaar geleden. Daarvoor kon ik altijd, overal, en zo lang als ik wilde gewoon seks hebben met mijn vriend (die ik nu nog steeds heb). Ik was altijd supernat en ontzettend geil (denk: Samantha uit Sec and the City). Ik was al jong geïnteresseerd in seks en heb nooit moeite gehad om klaar te komen (kon zowel vaginaal als clitoraal klaarkomen), m'n vriend en ik deden het dus ook 70 keer per maand ofzo (no kidding, we hebben eens geteld).
Anyway, op een gegeven moment kreeg ik een heftige blaasontsteking waar ik te laat mee naar een dokter ben gegaan. Uiteindelijk waren er drie antibiotica-kuren nodig om mijn blaas weer gezond te krijgen (het was een bacterie die tegen het gebruikelijke spectrum kon). Maar helaas, door al die antibiotica was het milieu van mijn vagina flink verprutst. Heb wekenlang last gehad van een verstoord milieu en ben meerdere keren naar de GGD geweest voor een anti-schimmelinfectie-kuur, omdat er steeds schimmelsporen achterbleven die voor een nieuwe infectie zorgden.
In de tussentijd vreeën mijn vriend en ik vrolijk verder, ook al voelde ik me vreselijk vies (door de afscheiding die gepaard gaat met schimmelinfecties). Rond deze tijd begon het vrijen ook af en toe pijn te doen, het voelde een beetje alsof je aan het vrijen was met zeep als glijmiddel. Ook merkte ik dat mijn bekkenbodemspieren (door de blaasonsteking) niet meer zo 'los' konden als eerst. Ik stopte toen niet met vrijen (wat ik wel had moeten doen, I know) omdat ik nog steeds altijd opgewonden was en mijn vriend en ik ook veel behoefte hadden aan de intieme kant van het vrijen, aangezien er een familie-drama speelde destijds.
Hoe dan ook, op een gegeven moment merkte ik dat ik niet meer vree omdat ik opgewonden was, maar meer omdat ik dus behoefte had om mijn vriend zo dichtbij te voelen.
Anyway, seks begon vreselijk pijn te doen. Echt vreselijk! Ik zei niks, m'n vriend wist van niks, ik wilde het niet accepteren. Ik wilde gewoon kunnen vrijen als altijd en dacht dat als ik deed of het er niet was, er geen probleem zou zijn.
Op een gegeven moment gingen mijn vriend en ik een tijdje uit elkaar, mede door dat familiedrama, en ik die periode zag ik in dat het toch echt te pijn deed. Ik kon niet eens een broek aan of mijn benen over elkaar heen doen. Ik heb me op alle soa's laten testen, inclusief mijn vriend toen het drie weken later weer aan ging, maar alle tests kwamen negatief terug, fysiek gezien was er dus niets aan de hand. Ik ben naar een gyneacoloog gegaan en die heeft me nog eens onderzocht en als voorzorg anti-schimmel-pilletjes gegeven en hormoonzalf om de huid van mijn vagina (die door het door vrijen en de infecties overal pijn deed) te herstellen, ook al kon hij niet duidelijk iets vinden.
Kortom, ik ben gecheckt op schimmels, blaasontstekingen, soa's, 'ontstoken vagina' (het bestaat!) en 'depressieve vagina' (met dank aan Charlotte uit Sex and the City).
In de tussentijd zijn mijn lustgevoelens helemaal verdwenen en doe ik het nooit meer met mezelf. Hoewel mijn vriend vreselijk begripvol is (ondanks dat hij zijn libido nog wel heeft) doen we het nooit meer. Het past gewoon niet. Mijn vriend is in erectie 21 centimeter groot en weet-ik-veel-hoe breed (maar dus alles wel in verhouding), kortom: een flinke jongen. Wat vroeger makkelijk bij mij naar binnen gleed past nu dus gewoon niet meer.
Ik ben naar een seksuologe geweest (die me niks nieuws kon vertellen), ik heb zelf geoefend met een vibrator en mn vingers en ontspanningsoefeningen gedaan van de bekkenbodemspieren, ik heb allerlei kruidencapsules geprobeerd die zogenaamd mn libido zouden verhogen en alle soorten smeerseltjes. Met andere woorden: ALLES!!
Ik heb al op een site over vaginisme gekeken maar daar herken ik mezelf niet in, aangezien de meeste vrouwen die te maken krijgen met vaginisme dat altijd al gehad hebben. Maar in de praktijk heb ik het dus wel: het doet pijn als mijn vriend bij mij naar binnen gaat. Het voelt gewoon veel te groot. Het voelt een beetje als een colafles ofzo.
Kortom, wie kan mij helpen? Wie herkent dit? Wie heeft er nog tips? Ik ben eigenlijk op zoek naar iets van vrouwelijke viagra ofzo, dat gewoon mijn bekkenbodemspieren ontspant waardoor ik weer gewoon kan vrijen met mij vriend.
Om het allemaal nog even op te sommen (want ik weet dat het een idioot lang verhaal is):
- geen soa's
- geen schimmels
- geen blaasontsteking
- alles nu fysiek OK
- geen nare ervaringen behalve de pijn die ik beschreven heb
- daarvoor altijd Samantha (SATC)
- bekkenbodemspieren kunnen niet ontspannen
- bij huisarts geweest
- bij seksuoloog geweest
- bij ostheopaat geweest
- past niet
- kruidencapsules geprobeerd
- vibrator geprobeerd
- vaginaballetjes geprobeerd (wel een aanrader)
- smeerseltjes geprobeerd
- vriend is nog steeds een adonis
- zit lekker in mijn vel
- denk gewoon niet meer aan seks
Ok, het is dus een lang verhaal. Maar het komt erop neer dat ik het idee heb dat alle 'seks' uit mijn hoofd en lijf is. Zelfs als ik masturbeer gaat het alleen maar om het orgasme, de rest is gevoelloos (denk: gevoelloos, gevoelloos, orgasme). Ik voel me qua seks een beetje dood van binnen en vraag me af om meer mensen dit hebben. Plus, ik doorbreek maar even een taboe hier (ben wanhopig), m'n vriend en ik hebben dus al anderhalf jaar geen (geen is 0) seks gehad, en daarvoor een jaar half-half omdat ik toen nog niet had besloten dat het gewoon niet kan.
Wie helpt!? Wie heeft er ideeen? Wie heeft er ervaringen?? Ben wanhopig! En mis dat deel van mezelf dat seks heeft echt ontzettend!!
XXX Lilly
Ps. Mn vriend en ik oefenen het wel. Om de zoveel dagen gaan we een eind wandelen met een vaginaballetje in (dat stuitert in je vagina en ontspant en stimuleert) en dan proberen we (zonder voorspel of wat dan ook) gewoon of het past. Soms gaat het beter dan andere dagen, maar het past nooit zo goed als vroeger.
De afgelopen paar jaar (!!!) loop ik al rond met een probleem, namelijk; pijn tijdens het vrijen.
Het begon allemaal 3 jaar geleden. Daarvoor kon ik altijd, overal, en zo lang als ik wilde gewoon seks hebben met mijn vriend (die ik nu nog steeds heb). Ik was altijd supernat en ontzettend geil (denk: Samantha uit Sec and the City). Ik was al jong geïnteresseerd in seks en heb nooit moeite gehad om klaar te komen (kon zowel vaginaal als clitoraal klaarkomen), m'n vriend en ik deden het dus ook 70 keer per maand ofzo (no kidding, we hebben eens geteld).
Anyway, op een gegeven moment kreeg ik een heftige blaasontsteking waar ik te laat mee naar een dokter ben gegaan. Uiteindelijk waren er drie antibiotica-kuren nodig om mijn blaas weer gezond te krijgen (het was een bacterie die tegen het gebruikelijke spectrum kon). Maar helaas, door al die antibiotica was het milieu van mijn vagina flink verprutst. Heb wekenlang last gehad van een verstoord milieu en ben meerdere keren naar de GGD geweest voor een anti-schimmelinfectie-kuur, omdat er steeds schimmelsporen achterbleven die voor een nieuwe infectie zorgden.
In de tussentijd vreeën mijn vriend en ik vrolijk verder, ook al voelde ik me vreselijk vies (door de afscheiding die gepaard gaat met schimmelinfecties). Rond deze tijd begon het vrijen ook af en toe pijn te doen, het voelde een beetje alsof je aan het vrijen was met zeep als glijmiddel. Ook merkte ik dat mijn bekkenbodemspieren (door de blaasonsteking) niet meer zo 'los' konden als eerst. Ik stopte toen niet met vrijen (wat ik wel had moeten doen, I know) omdat ik nog steeds altijd opgewonden was en mijn vriend en ik ook veel behoefte hadden aan de intieme kant van het vrijen, aangezien er een familie-drama speelde destijds.
Hoe dan ook, op een gegeven moment merkte ik dat ik niet meer vree omdat ik opgewonden was, maar meer omdat ik dus behoefte had om mijn vriend zo dichtbij te voelen.
Anyway, seks begon vreselijk pijn te doen. Echt vreselijk! Ik zei niks, m'n vriend wist van niks, ik wilde het niet accepteren. Ik wilde gewoon kunnen vrijen als altijd en dacht dat als ik deed of het er niet was, er geen probleem zou zijn.
Op een gegeven moment gingen mijn vriend en ik een tijdje uit elkaar, mede door dat familiedrama, en ik die periode zag ik in dat het toch echt te pijn deed. Ik kon niet eens een broek aan of mijn benen over elkaar heen doen. Ik heb me op alle soa's laten testen, inclusief mijn vriend toen het drie weken later weer aan ging, maar alle tests kwamen negatief terug, fysiek gezien was er dus niets aan de hand. Ik ben naar een gyneacoloog gegaan en die heeft me nog eens onderzocht en als voorzorg anti-schimmel-pilletjes gegeven en hormoonzalf om de huid van mijn vagina (die door het door vrijen en de infecties overal pijn deed) te herstellen, ook al kon hij niet duidelijk iets vinden.
Kortom, ik ben gecheckt op schimmels, blaasontstekingen, soa's, 'ontstoken vagina' (het bestaat!) en 'depressieve vagina' (met dank aan Charlotte uit Sex and the City).
In de tussentijd zijn mijn lustgevoelens helemaal verdwenen en doe ik het nooit meer met mezelf. Hoewel mijn vriend vreselijk begripvol is (ondanks dat hij zijn libido nog wel heeft) doen we het nooit meer. Het past gewoon niet. Mijn vriend is in erectie 21 centimeter groot en weet-ik-veel-hoe breed (maar dus alles wel in verhouding), kortom: een flinke jongen. Wat vroeger makkelijk bij mij naar binnen gleed past nu dus gewoon niet meer.
Ik ben naar een seksuologe geweest (die me niks nieuws kon vertellen), ik heb zelf geoefend met een vibrator en mn vingers en ontspanningsoefeningen gedaan van de bekkenbodemspieren, ik heb allerlei kruidencapsules geprobeerd die zogenaamd mn libido zouden verhogen en alle soorten smeerseltjes. Met andere woorden: ALLES!!
Ik heb al op een site over vaginisme gekeken maar daar herken ik mezelf niet in, aangezien de meeste vrouwen die te maken krijgen met vaginisme dat altijd al gehad hebben. Maar in de praktijk heb ik het dus wel: het doet pijn als mijn vriend bij mij naar binnen gaat. Het voelt gewoon veel te groot. Het voelt een beetje als een colafles ofzo.
Kortom, wie kan mij helpen? Wie herkent dit? Wie heeft er nog tips? Ik ben eigenlijk op zoek naar iets van vrouwelijke viagra ofzo, dat gewoon mijn bekkenbodemspieren ontspant waardoor ik weer gewoon kan vrijen met mij vriend.
Om het allemaal nog even op te sommen (want ik weet dat het een idioot lang verhaal is):
- geen soa's
- geen schimmels
- geen blaasontsteking
- alles nu fysiek OK
- geen nare ervaringen behalve de pijn die ik beschreven heb
- daarvoor altijd Samantha (SATC)
- bekkenbodemspieren kunnen niet ontspannen
- bij huisarts geweest
- bij seksuoloog geweest
- bij ostheopaat geweest
- past niet
- kruidencapsules geprobeerd
- vibrator geprobeerd
- vaginaballetjes geprobeerd (wel een aanrader)
- smeerseltjes geprobeerd
- vriend is nog steeds een adonis
- zit lekker in mijn vel
- denk gewoon niet meer aan seks
Ok, het is dus een lang verhaal. Maar het komt erop neer dat ik het idee heb dat alle 'seks' uit mijn hoofd en lijf is. Zelfs als ik masturbeer gaat het alleen maar om het orgasme, de rest is gevoelloos (denk: gevoelloos, gevoelloos, orgasme). Ik voel me qua seks een beetje dood van binnen en vraag me af om meer mensen dit hebben. Plus, ik doorbreek maar even een taboe hier (ben wanhopig), m'n vriend en ik hebben dus al anderhalf jaar geen (geen is 0) seks gehad, en daarvoor een jaar half-half omdat ik toen nog niet had besloten dat het gewoon niet kan.
Wie helpt!? Wie heeft er ideeen? Wie heeft er ervaringen?? Ben wanhopig! En mis dat deel van mezelf dat seks heeft echt ontzettend!!
XXX Lilly
Ps. Mn vriend en ik oefenen het wel. Om de zoveel dagen gaan we een eind wandelen met een vaginaballetje in (dat stuitert in je vagina en ontspant en stimuleert) en dan proberen we (zonder voorspel of wat dan ook) gewoon of het past. Soms gaat het beter dan andere dagen, maar het past nooit zo goed als vroeger.
donderdag 20 januari 2011 om 00:12
quote:lilly_88 schreef op 19 januari 2011 @ 23:29:
Hey Mayaelf!
Oh en Easter, ik heb op de engelse wiki gekeken naar CPPS en daar staat dat het een mannelijke aandoening is met de prostaat!? kan dat kloppen? of klopt wiki gewoon niet? want een prostaat heb ik (gelukkig) niet... ;)HAHA, goed nieuws voor je!! Je hebt inderdaad een mannelijke variant (CPPS) en een vrouwelijke (IC/PBS) en sinds een aantal jaren zijn ze gecombineerd als U-CPPS "Urologic Chronic Pelvic Pain Syndrome" ucpps punt org. Beiden zouden bekkenbodem gerelateerd zijn en zelfs de mannelijke vorm zou niets met de prostaat te maken hebben.
Hey Mayaelf!
Oh en Easter, ik heb op de engelse wiki gekeken naar CPPS en daar staat dat het een mannelijke aandoening is met de prostaat!? kan dat kloppen? of klopt wiki gewoon niet? want een prostaat heb ik (gelukkig) niet... ;)HAHA, goed nieuws voor je!! Je hebt inderdaad een mannelijke variant (CPPS) en een vrouwelijke (IC/PBS) en sinds een aantal jaren zijn ze gecombineerd als U-CPPS "Urologic Chronic Pelvic Pain Syndrome" ucpps punt org. Beiden zouden bekkenbodem gerelateerd zijn en zelfs de mannelijke vorm zou niets met de prostaat te maken hebben.
donderdag 20 januari 2011 om 16:05
Dit verhaal komt heel bekent voor!
Mijn vrouw en ik hebben dit ook meegemaakt in de tijd dat we elkaar een half jaar kenden .
Na diverse kuren, gyneacologen en psychologen zijn wij uiteindelijk door verwezen naar het academisch ziekenhuis in nijmegen.
De behandelend professor had het binnen 5 minuten gezien.
Het kwam erop neer dat een stukje van de vaginawand overgevoelig was en daardoor de hele tijd ontstekingsreaktie's gaf.
Dit stukje is onder plaatselijke verdoving verwijdert, en na de herstel periode had mijn vrouw er nooit meer last van.
Het kan dus wel degelijk een lichamelijke oorzaak hebben
Mijn vrouw en ik hebben dit ook meegemaakt in de tijd dat we elkaar een half jaar kenden .
Na diverse kuren, gyneacologen en psychologen zijn wij uiteindelijk door verwezen naar het academisch ziekenhuis in nijmegen.
De behandelend professor had het binnen 5 minuten gezien.
Het kwam erop neer dat een stukje van de vaginawand overgevoelig was en daardoor de hele tijd ontstekingsreaktie's gaf.
Dit stukje is onder plaatselijke verdoving verwijdert, en na de herstel periode had mijn vrouw er nooit meer last van.
Het kan dus wel degelijk een lichamelijke oorzaak hebben
maandag 24 januari 2011 om 22:15
Hey Mayaelf! Ja heb gekeken! Thankx 
er gebeurde tenminste wel iets
En Grotevent, weet je nog hoe die arts heette? Want dan kan ik daar eventueel ook nog een bezoekje aan brengen. Heb ook al bedacht dat ik een goeie yogaleraar ga vragen me te begeleiden met bekkenbodemoefeningen of chakra oefeningen ofzo (misschien zweverig, maar baadt het niet dat schaadt het niet )
Verder bedankt allemaal!!! Ik hoop dat ik voortaan weer lekker seks kan hebben met mijn lief! want DAMN I missed it...
XXX
er gebeurde tenminste wel iets En Grotevent, weet je nog hoe die arts heette? Want dan kan ik daar eventueel ook nog een bezoekje aan brengen. Heb ook al bedacht dat ik een goeie yogaleraar ga vragen me te begeleiden met bekkenbodemoefeningen of chakra oefeningen ofzo (misschien zweverig, maar baadt het niet dat schaadt het niet
)Verder bedankt allemaal!!! Ik hoop dat ik voortaan weer lekker seks kan hebben met mijn lief! want DAMN I missed it...
XXX
donderdag 27 januari 2011 om 22:04
lilly, ik heb precies dezelfde klachten als jouw, ook sinds ik blaasontsteking heb gehad. Ik heb nog niet heel veel geprobeerd wat betreft medicatie, want ik word steeds naar huis gestuurd met dezelfde pillen voor een schimmelinfectie.
Ik ben er echt helemaal klaar mee, was van plan morgen weer naar de huisarts te gaan maar ik ben bang dat ik weer met hetzelfde pilletje of zalfje naar huis word gestuurd. Wanneer heeft jouw huisarts je doorgestuurd?
Ik ben er echt helemaal klaar mee, was van plan morgen weer naar de huisarts te gaan maar ik ben bang dat ik weer met hetzelfde pilletje of zalfje naar huis word gestuurd. Wanneer heeft jouw huisarts je doorgestuurd?
donderdag 3 februari 2011 om 21:20
Hey jo1234!
Sorry voor de late reactie. Was er een tijdje niet geweest want ik had geen reacties meer verwacht
Mijn huisarts is eigenlijk nogal een stoffig type dus ik ben nooit naar hem gegaan voor onderzoek. Ik ben altijd naar de GGD geweest, want die zijn veel anoniemer (vind ik fijner) en dat waren ook vrouwen die gespecialiseerd waren in dit soort problemen. Toen bij mij die pilletjes en zalfjes geen effect hadden heb ik een afspraak gemaakt met mijn huisarts en gewoon gevraagd of hij me kon doorverwijzen. Hij heeft steeds een brief gegeven. Eerst voor de gyneacoloog, daarna de seksuoloog, osteopaat en de psycholoog. Als ik jou was zou ik ook niet te lang wachten met een doorverwijzing. Die huisartsen doen (in mijn ervaring) in zo'n situatie vaak maar wat. Ik zou als ik jou was in ieder geval heel sterk achter jezelf en je eigen gevoel gaan staan, want bijna niemand snapt hoe het is als je gewoon niet meer kan vrijen!
Misschien kan je naar de GGD gaan voor een onderzoekje, dan kijken ze onder de horoscoop of ze überhaupt schimmelsporen kunnen vinden nadat ze wat vaginaweefsel hebben afgenomen met een wattenstaafje. Daar kunnen ze je eventueel ook op SOA's testen. Ik heb alle tests gedaan: clamydia, herpes, schimmels etc. Toen ik dat allemaal niet bleek te hebben (en ook geen blaasontsteking meer had) had ik denk ik (achteraf gezien) Vulvodynia, wat Meditative_rose ook al zei. Het duurde best lang voordat dat over was. Neem in ieder geval veel rust, dus niet vrijen, hoe graag je ook wilt! Als ik op tijd gestopt was met vrijen had ik het denk ik kunnen beperken tot een blaasontsteking en schimmelinfectie.
Anyway, lekker lospeuteren die doorverwijzing! Je staat niet alleen maar veel dokters hebben er geen weet van wat er allemaal mis kan zijn met je vagina. Veel succes en sterkte!
XXXX
Sorry voor de late reactie. Was er een tijdje niet geweest want ik had geen reacties meer verwacht
Mijn huisarts is eigenlijk nogal een stoffig type dus ik ben nooit naar hem gegaan voor onderzoek. Ik ben altijd naar de GGD geweest, want die zijn veel anoniemer (vind ik fijner) en dat waren ook vrouwen die gespecialiseerd waren in dit soort problemen. Toen bij mij die pilletjes en zalfjes geen effect hadden heb ik een afspraak gemaakt met mijn huisarts en gewoon gevraagd of hij me kon doorverwijzen. Hij heeft steeds een brief gegeven. Eerst voor de gyneacoloog, daarna de seksuoloog, osteopaat en de psycholoog. Als ik jou was zou ik ook niet te lang wachten met een doorverwijzing. Die huisartsen doen (in mijn ervaring) in zo'n situatie vaak maar wat. Ik zou als ik jou was in ieder geval heel sterk achter jezelf en je eigen gevoel gaan staan, want bijna niemand snapt hoe het is als je gewoon niet meer kan vrijen!
Misschien kan je naar de GGD gaan voor een onderzoekje, dan kijken ze onder de horoscoop of ze überhaupt schimmelsporen kunnen vinden nadat ze wat vaginaweefsel hebben afgenomen met een wattenstaafje. Daar kunnen ze je eventueel ook op SOA's testen. Ik heb alle tests gedaan: clamydia, herpes, schimmels etc. Toen ik dat allemaal niet bleek te hebben (en ook geen blaasontsteking meer had) had ik denk ik (achteraf gezien) Vulvodynia, wat Meditative_rose ook al zei. Het duurde best lang voordat dat over was. Neem in ieder geval veel rust, dus niet vrijen, hoe graag je ook wilt! Als ik op tijd gestopt was met vrijen had ik het denk ik kunnen beperken tot een blaasontsteking en schimmelinfectie.
Anyway, lekker lospeuteren die doorverwijzing! Je staat niet alleen maar veel dokters hebben er geen weet van wat er allemaal mis kan zijn met je vagina. Veel succes en sterkte!
XXXX
zondag 6 februari 2011 om 20:11
Heb je misschien geen focale vulvitis? Dit zou de gyneacoloog kunnen vaststellen, dus je kunt er een onderzoekje naar laten uitvoeren. Wel de moeite waard, want dan weet de bekkenbodem fysio ook hoe ze je verder kan helpen - evenals de seksuologe. Hier hoort namelijk een multidisciplinaire hulpverlening bij!
Voor meer info, check:
http://www.huidziekten.nl ... n/ftxt/FocaleVulvitis.htm
en
http://www.zaansmedischce ... ting/psychiatrie/4222.asp
Succes ermee en hopelijk heb je er iets aan!
Voor meer info, check:
http://www.huidziekten.nl ... n/ftxt/FocaleVulvitis.htm
en
http://www.zaansmedischce ... ting/psychiatrie/4222.asp
Succes ermee en hopelijk heb je er iets aan!
zondag 6 februari 2011 om 22:38
Hee allemaal,
Heel bekend verhaal voor mij. Precies hetzelfde ontstaan ook: infectie, doorverwijzen, huisarts die eerst al het andere mogelijke gaat checken waardoor ik doorseks met pijn, en uiteindelijk zelf maar een 'diagnose' gesteld (lichte vorm van vaginisme) en me laten doorverwijzen naar seksuoloog.
Ik had dus ook pijn (veel pijn, het ging echt niet meer!) en op een gegeven moment ook helemaal GEEN zin meer in seks.
Ok, die seksuoloog, daar had ik dus niks mee, maar één zinnig ding zei ze wel: een pijnverbod. Wel seksen, maar niks doen wat pijn doet. Voor mij hielp dat in ieder geval om mijn libido terug te krijgen. Daarvoor zat ik met vriend in een soort van patroon. Als hij toenadering zocht, dacht ik direct: hij wil seks, oh nee, pijn! En wees hem direct af (ook al bij zoenen, massages, etc.) Waardoor hij het ook niet meer probeerde. We hebben het hier goed overgehad en kwamen weer meer in een 'niks moet, alles mag' terecht. En ja, ik vond seks zonder penetratie ook saaier, maar het hielp wel om het weer leuk te hebben samen.
Voor de pijnklachten ben ik naar een bekkenbodem-fysiotherapeut geweest. Was even een drempel over, maar het heeft me wel geholpen. Zij voelde even en merkte direct dat ik mijn bekkenbodemspieren aanspande (vaginisme dus). Met oefeningen heeft ze me geholpen om dit zelf bewust te kunnen ontspannen. Ik ben er nog niet helemaal (zie mijn andere topic), maar we kunnen ondertussen wel weer seks hebben. Ik zou je echt aanraden om het deze richting op te zoeken!
In ieder geval heel veel succes hiermee.
Heel bekend verhaal voor mij. Precies hetzelfde ontstaan ook: infectie, doorverwijzen, huisarts die eerst al het andere mogelijke gaat checken waardoor ik doorseks met pijn, en uiteindelijk zelf maar een 'diagnose' gesteld (lichte vorm van vaginisme) en me laten doorverwijzen naar seksuoloog.
Ik had dus ook pijn (veel pijn, het ging echt niet meer!) en op een gegeven moment ook helemaal GEEN zin meer in seks.
Ok, die seksuoloog, daar had ik dus niks mee, maar één zinnig ding zei ze wel: een pijnverbod. Wel seksen, maar niks doen wat pijn doet. Voor mij hielp dat in ieder geval om mijn libido terug te krijgen. Daarvoor zat ik met vriend in een soort van patroon. Als hij toenadering zocht, dacht ik direct: hij wil seks, oh nee, pijn! En wees hem direct af (ook al bij zoenen, massages, etc.) Waardoor hij het ook niet meer probeerde. We hebben het hier goed overgehad en kwamen weer meer in een 'niks moet, alles mag' terecht. En ja, ik vond seks zonder penetratie ook saaier, maar het hielp wel om het weer leuk te hebben samen.
Voor de pijnklachten ben ik naar een bekkenbodem-fysiotherapeut geweest. Was even een drempel over, maar het heeft me wel geholpen. Zij voelde even en merkte direct dat ik mijn bekkenbodemspieren aanspande (vaginisme dus). Met oefeningen heeft ze me geholpen om dit zelf bewust te kunnen ontspannen. Ik ben er nog niet helemaal (zie mijn andere topic), maar we kunnen ondertussen wel weer seks hebben. Ik zou je echt aanraden om het deze richting op te zoeken!
In ieder geval heel veel succes hiermee.
There are only two ways to live your life. One is like nothing is a miracle, the other is like everything is - Albert Einstein
maandag 7 februari 2011 om 20:04
Mayaelf, ik prijs mezelf ook gelukkig
Zal niet zeggen dat het altijd gemakkelijk was of dat we nooit eens discussies hadden hoor... Maar als het je relatie kost, dan denk ik dat er betere mannen voor jou rondlopen!
Zal niet zeggen dat het altijd gemakkelijk was of dat we nooit eens discussies hadden hoor... Maar als het je relatie kost, dan denk ik dat er betere mannen voor jou rondlopen!
There are only two ways to live your life. One is like nothing is a miracle, the other is like everything is - Albert Einstein
maandag 7 februari 2011 om 20:37
Sunny_mar: klopt, die man heb ik bijna 2 jaar geleden gevonden!
Heb nu totaal geen last meer van pijn of van samentrekkende bekkenbodemspieren en vind sinds ik hem ken, seks lekkerder dan ooit.
Jammer is het ergens wel, vooral voor mijn zoontje die toch door toedoen van zijn vader een verder harmonieus gezinnetje is kwijtgeraakt.
En voor ex als hij zou weten hoe ik nu van seks kan genieten (bezoek zelfs parenclubs )
Heb nu totaal geen last meer van pijn of van samentrekkende bekkenbodemspieren en vind sinds ik hem ken, seks lekkerder dan ooit.
Jammer is het ergens wel, vooral voor mijn zoontje die toch door toedoen van zijn vader een verder harmonieus gezinnetje is kwijtgeraakt.
En voor ex als hij zou weten hoe ik nu van seks kan genieten (bezoek zelfs parenclubs )
maandag 18 april 2011 om 18:02
Hey iedereen,
Voor iedereen die met hetzelfde probleem loopt, ik ben er inmiddels achter wat ik heb (gehad). Via een nieuwe psycholoog ben ik terecht gekomen bij een nieuwe (en wat mij betreft veel betere) seksuoloog, die mijn klachten gelijk herkende en me meteen wist te vertellen dat ik het Vulvaire vestibulitis syndroom heb!!!
Als ik dit toch 3 jaar geleden had geweten!! Eindelijk worden mijn klachten serieus genomen!!
Vulvaire vestibulitis syndroom, ook wel focale vulvitis genoemd, houdt in dat je kleine wondjes in het slijmvlies en de huid van de vagina hebt, die door het vochtige klimaat van je vagina niet goed kunnen genezen en waar je dus jaren mee rond kan lopen (zoals ik dus). That's it, dat was nou zo moeilijk voor al die specialisten om te constateren: piepkleine wondjes in mijn vaginale opperhuid. Waar trouwens 20% van de vrouwen mee rondloopt!!!
Je hoeft niet eens aan de pillen om er vanaf te komen. Alleen thuis in boxershort lopen en tweemaal daags na het wassen (zonder zeep) smeren met een neutrale zalf die een beschermingslaagje legt tussen de kwetsbare plekjes en vaginaal vocht, plas, schurende kleding en andere invloeden die het herstel kunnen vertragen. Verder wordt ik nu door de seksuologe begeleidt in het terugvinden van de 'seks in mijn hoofd', zodat ik ook weer opgewonden kan worden en rustig naar het vrijen toe kan werken met vriendlief (die ook superblij is dat het nu eindelijk een naam heeft).
Voor meer informatie kan je ook nog kijken op http://www.eufom.com/forum/viewtopic.ph ... 0&start=15
dat is een uitgebreide beschrijving van de aandoening en wat je ertegen kan doen.
Dus iedereen die over dit topic dwaalt met dezelfde klachten... HET HEEFT EEN NAAM, ER IS IETS AAN TE DOEN!!!
Voor iedereen die met hetzelfde probleem loopt, ik ben er inmiddels achter wat ik heb (gehad). Via een nieuwe psycholoog ben ik terecht gekomen bij een nieuwe (en wat mij betreft veel betere) seksuoloog, die mijn klachten gelijk herkende en me meteen wist te vertellen dat ik het Vulvaire vestibulitis syndroom heb!!!
Als ik dit toch 3 jaar geleden had geweten!! Eindelijk worden mijn klachten serieus genomen!!
Vulvaire vestibulitis syndroom, ook wel focale vulvitis genoemd, houdt in dat je kleine wondjes in het slijmvlies en de huid van de vagina hebt, die door het vochtige klimaat van je vagina niet goed kunnen genezen en waar je dus jaren mee rond kan lopen (zoals ik dus). That's it, dat was nou zo moeilijk voor al die specialisten om te constateren: piepkleine wondjes in mijn vaginale opperhuid. Waar trouwens 20% van de vrouwen mee rondloopt!!!
Je hoeft niet eens aan de pillen om er vanaf te komen. Alleen thuis in boxershort lopen en tweemaal daags na het wassen (zonder zeep) smeren met een neutrale zalf die een beschermingslaagje legt tussen de kwetsbare plekjes en vaginaal vocht, plas, schurende kleding en andere invloeden die het herstel kunnen vertragen. Verder wordt ik nu door de seksuologe begeleidt in het terugvinden van de 'seks in mijn hoofd', zodat ik ook weer opgewonden kan worden en rustig naar het vrijen toe kan werken met vriendlief (die ook superblij is dat het nu eindelijk een naam heeft).
Voor meer informatie kan je ook nog kijken op http://www.eufom.com/forum/viewtopic.ph ... 0&start=15
dat is een uitgebreide beschrijving van de aandoening en wat je ertegen kan doen.
Dus iedereen die over dit topic dwaalt met dezelfde klachten... HET HEEFT EEN NAAM, ER IS IETS AAN TE DOEN!!!
