Seks
alle pijlers
jubileum vandaag, 5 jaar geen seks
zaterdag 26 maart 2011 om 14:12
Onder een andere nick wil ik het even kwijt en kan dat niet in mijn omgeving.
Vandaag op de dag af heb ik al vijf jaar geen seks meer gehad.
Oorzaak: slechte ervaringen op seksgebied
Ik voel me verdrietig vandaag. Ik heb soms weken dat ik er helemaal niet aan denk, dat het negeren goed lukt. Maar vandaag mag ik mezelf zielig vinden.
Vandaag huil ik, om wat mij is aangedaan.
Om hoe beschadigd ik nog steeds ben.
Om hoeveel moeilijker het wordt om aangeraakt te worden
Om het eenzame gevoel dat ik heb
Om de schaamte
Om de angst om te daten
Om het masker dat ik draag
Eén dag sta ik dit toe, morgen gaat het masker weer op.
Vandaag op de dag af heb ik al vijf jaar geen seks meer gehad.
Oorzaak: slechte ervaringen op seksgebied
Ik voel me verdrietig vandaag. Ik heb soms weken dat ik er helemaal niet aan denk, dat het negeren goed lukt. Maar vandaag mag ik mezelf zielig vinden.
Vandaag huil ik, om wat mij is aangedaan.
Om hoe beschadigd ik nog steeds ben.
Om hoeveel moeilijker het wordt om aangeraakt te worden
Om het eenzame gevoel dat ik heb
Om de schaamte
Om de angst om te daten
Om het masker dat ik draag
Eén dag sta ik dit toe, morgen gaat het masker weer op.
maandag 28 maart 2011 om 16:36
Mazie, bedankt voor je verhaal. Veel succes met de EMDR!
macumba, ik snap niet waarom je mijn OP hebt gequote?!? Heb je er iets op te zeggen?
Suzy65 en mamzelle, ik wil jullie bedanken voor al jullie uitgebreide posts met veel informatie en persoonlijke ervaring. Ik hoop dat ik niet teveel losmaak. Ik ga vanavond alles wat jullie en anderen geschreven hebben nog eens rustig doorlezen en wat dingen voor mezelf op een rijtje zetten.
houvanjezelf (mooie nick!), bedankt voor het meedenken en de tip. Is ook nog een optie om te overwegen.
Ik ben nu nog op mijn werk, maar heb mijn hoofd er niet echt bij. Daarom even pauze genomen om reacties te lezen. Ik merk dat erover schrijven rust geeft. Alsof ik het niet meer alleen bij me draag. Maar het zorgt er ook voor dat ik er in de afgelopen drie dagen meer over heb nagedacht dan ooit tevoren. Ik ben er moe van, terwijl dit een erg drukke werkperiode is voor me. De 60 uur werken ga ik wel halen deze week. Ik ga proberen mijn functioneringsgesprek van morgen goed voor te bereiden, zodat ik weet waar ik het over wil hebben (alleen werk en functioneren) en niet af kan dwalen. Hopelijk wordt het een niet al te persoonlijk gesprek. Als ik toch breek, dan is dat maar zo. Het zal niet echt gevolgen hebben, eerder een bezorgde en verbaasde reactie. Ik kom namelijk nogal stabiel en georganiseerd over. Mijn baas is een redelijke man, waar ik me gek genoeg best bij op mijn gemak voel.
Nu weer aan de slag, druk druk druk.
macumba, ik snap niet waarom je mijn OP hebt gequote?!? Heb je er iets op te zeggen?
Suzy65 en mamzelle, ik wil jullie bedanken voor al jullie uitgebreide posts met veel informatie en persoonlijke ervaring. Ik hoop dat ik niet teveel losmaak. Ik ga vanavond alles wat jullie en anderen geschreven hebben nog eens rustig doorlezen en wat dingen voor mezelf op een rijtje zetten.
houvanjezelf (mooie nick!), bedankt voor het meedenken en de tip. Is ook nog een optie om te overwegen.
Ik ben nu nog op mijn werk, maar heb mijn hoofd er niet echt bij. Daarom even pauze genomen om reacties te lezen. Ik merk dat erover schrijven rust geeft. Alsof ik het niet meer alleen bij me draag. Maar het zorgt er ook voor dat ik er in de afgelopen drie dagen meer over heb nagedacht dan ooit tevoren. Ik ben er moe van, terwijl dit een erg drukke werkperiode is voor me. De 60 uur werken ga ik wel halen deze week. Ik ga proberen mijn functioneringsgesprek van morgen goed voor te bereiden, zodat ik weet waar ik het over wil hebben (alleen werk en functioneren) en niet af kan dwalen. Hopelijk wordt het een niet al te persoonlijk gesprek. Als ik toch breek, dan is dat maar zo. Het zal niet echt gevolgen hebben, eerder een bezorgde en verbaasde reactie. Ik kom namelijk nogal stabiel en georganiseerd over. Mijn baas is een redelijke man, waar ik me gek genoeg best bij op mijn gemak voel.
Nu weer aan de slag, druk druk druk.
maandag 28 maart 2011 om 17:07
@Siep: nee, het maakt niks meer los in mij hoor, dat is verleden tijd, heb ik geen last meer van. Dat wens ik jou dus. Ik dacht dat ook altijd, dat ik anderen daarmee belastte, maar het is voor mij alsof het over een film heb, die ik ooit gezien heb.
@Mamzelle: ik ging naar iemand toe die trainer is aan de ACC (landelijke Academie voor coaching en counselling). Die had nog meer achtergrond (oa technieken voor regressie en familiesystemen & familieopstellingen). Heeft me veel eigen inzichten opgeleverd, maar bovenal "uit mijn hoofd (denken) en in mijn gevoel (voelen) gekregen. Moet ik bij zeggen dat (helaas) een nieuwe crisis (scheiding) nodig was om zover te komen dat ik coaching opzocht.
Het is makkelijker als alle sluizen open staan om meteen oud verdriet erbij aan te pakken (volgens mij komt alles op een grote hoop, een emotiebal die je onder water de oppervlakte probeert te drukken. Ik bedoel, je kan niet zomaar huilen om iets wat 20 jaar geleden is, maar wel als je recent verdriet hebt (of desnoods over wat er nu van je over is) is dat al een opening (van je hart).. het maakt je echt lichter als je het los kan laten. Het is een heel proces geweest, (en nog soms), maar ik was dankbaar voor elke traan en elk nieuw "muntje" wat viel, heb er zeker geen spijt van!
Later ben ik naar een mediumachtige vrouwelijke coach geweest, die "heldervoelend" is en dat heeft mij voor mijn gevoel op een dieper niveau verder geholpen. Daarnaast allerlei boeken en (niet onbelangrijk!) een bewuste keuze om mijn seksualiteit tot prioriteit te maken, daar heb ik veel tijd en aandacht aan geschonken. En verder door "schijt" te krijgen aan wat andere mensen denken over mij of wat zij vinden "dat hoort". Ik schaam me nergens voor, luister zoveel mogelijk naar mijn innerlijk ipv allerlei verwachtingen van anderen/maatschappij/media/omgeving.
En verder geloof ik dat een vorm van internetcoaching (zoals HvJ al zegt) ook prima kan zijn. Eigen tempo en het is vaak alleen maar het zetje van iemand van buitenaf, die iets losmaakt, je op het spoor brengt, waar je dan zelf mee vooruit kan. Het (vrij anoniem) opschrijven/mailen is voor veel mensen veel gemakkelijker dan praten en kan net zo bevrijdend zijn! Het gaat soms meer om op een andere manier leren kijken of reageren op dezelfde situatie.. en dat kan volgens mij prima op (een veilig) afstand(je).
Enne: ik stel mijn emoties niet meer uit: als ik verdrietig ben, dan laat ik het komen, ik laat het nooit meer ophopen. Ik doe meteen iets met mijn gevoelens, ik voel ze in het nu, zodat het te hanteren blijft (je blijft natuurlijk nieuwe dingen meemaken soms, en dat kan je hebben, omdat je hiet niet laat oplopen).
@Mamzelle: ik ging naar iemand toe die trainer is aan de ACC (landelijke Academie voor coaching en counselling). Die had nog meer achtergrond (oa technieken voor regressie en familiesystemen & familieopstellingen). Heeft me veel eigen inzichten opgeleverd, maar bovenal "uit mijn hoofd (denken) en in mijn gevoel (voelen) gekregen. Moet ik bij zeggen dat (helaas) een nieuwe crisis (scheiding) nodig was om zover te komen dat ik coaching opzocht.
Het is makkelijker als alle sluizen open staan om meteen oud verdriet erbij aan te pakken (volgens mij komt alles op een grote hoop, een emotiebal die je onder water de oppervlakte probeert te drukken. Ik bedoel, je kan niet zomaar huilen om iets wat 20 jaar geleden is, maar wel als je recent verdriet hebt (of desnoods over wat er nu van je over is) is dat al een opening (van je hart).. het maakt je echt lichter als je het los kan laten. Het is een heel proces geweest, (en nog soms), maar ik was dankbaar voor elke traan en elk nieuw "muntje" wat viel, heb er zeker geen spijt van!
Later ben ik naar een mediumachtige vrouwelijke coach geweest, die "heldervoelend" is en dat heeft mij voor mijn gevoel op een dieper niveau verder geholpen. Daarnaast allerlei boeken en (niet onbelangrijk!) een bewuste keuze om mijn seksualiteit tot prioriteit te maken, daar heb ik veel tijd en aandacht aan geschonken. En verder door "schijt" te krijgen aan wat andere mensen denken over mij of wat zij vinden "dat hoort". Ik schaam me nergens voor, luister zoveel mogelijk naar mijn innerlijk ipv allerlei verwachtingen van anderen/maatschappij/media/omgeving.
En verder geloof ik dat een vorm van internetcoaching (zoals HvJ al zegt) ook prima kan zijn. Eigen tempo en het is vaak alleen maar het zetje van iemand van buitenaf, die iets losmaakt, je op het spoor brengt, waar je dan zelf mee vooruit kan. Het (vrij anoniem) opschrijven/mailen is voor veel mensen veel gemakkelijker dan praten en kan net zo bevrijdend zijn! Het gaat soms meer om op een andere manier leren kijken of reageren op dezelfde situatie.. en dat kan volgens mij prima op (een veilig) afstand(je).
Enne: ik stel mijn emoties niet meer uit: als ik verdrietig ben, dan laat ik het komen, ik laat het nooit meer ophopen. Ik doe meteen iets met mijn gevoelens, ik voel ze in het nu, zodat het te hanteren blijft (je blijft natuurlijk nieuwe dingen meemaken soms, en dat kan je hebben, omdat je hiet niet laat oplopen).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 15 april 2011 om 19:54
Herkenning, al is mijn verhaal minder heftig dan dat van TO. Maar vervelende ervaringen hebben zich bij mij vertaald naar tandarts-angst, begrijp dat deel echt.
Het heeft er bij mij toe geleid, dat ik het liefst alle kerels die te dicht bij komen, een rot-schop wil verkopen. Het zij verbaal, het zij echt als het zou kunnen! Ik kan wel in één ruimte zijn met, een zakelijke hand geven lukt ook nog, maar de rest wordt al een stuk moeilijker. Hangt helemaal van de man in kwestie af.
Lieve Siep, therapie kan je helpen: door zelf te bepalen waar je over wil praten, haal je de druk beetje bij beetje weg. Misschien kun je het beste met een vrouwelijke peut praten, vanwege het inleven/invoelen van je situatie. Ergens moet er licht zijn, na deze donkere periode. Je kunt zelf je tempo bepalen, en misschien zeg je over 5 jaar wel: de afgelopen 10 (en meer) jaren waren een hel, de komende 25 jaren zijn voor mij!!!! Heel veel sterkte en nogmaals een
Het heeft er bij mij toe geleid, dat ik het liefst alle kerels die te dicht bij komen, een rot-schop wil verkopen. Het zij verbaal, het zij echt als het zou kunnen! Ik kan wel in één ruimte zijn met, een zakelijke hand geven lukt ook nog, maar de rest wordt al een stuk moeilijker. Hangt helemaal van de man in kwestie af.
Lieve Siep, therapie kan je helpen: door zelf te bepalen waar je over wil praten, haal je de druk beetje bij beetje weg. Misschien kun je het beste met een vrouwelijke peut praten, vanwege het inleven/invoelen van je situatie. Ergens moet er licht zijn, na deze donkere periode. Je kunt zelf je tempo bepalen, en misschien zeg je over 5 jaar wel: de afgelopen 10 (en meer) jaren waren een hel, de komende 25 jaren zijn voor mij!!!! Heel veel sterkte en nogmaals een
vrijdag 15 april 2011 om 19:58
quote:siep81 schreef op 26 maart 2011 @ 14:51:
Bedankt voor de knuffels!
Ishetdanechtzomoeilijk, je hebt gelijk hoor. Het is alleen niet zo dat ik alle dagen van het jaar zwelg in zelfmedelijden. Juist niet. Ik ben opgegroeid met 'niet zeuren, gewoon doorzetten,' dus dat doe ik.
Ik heb hier nog nooit met iemand over gepraat en weet dat ik dat eigenlijk wel zou moeten doen. Vrienden weten wel dat er iets is, maar ook niet meer dan dat. En therapie, pfff, ik kan het denk ik niet eens vertellen. Laat staan aan een vreemde.Juist aan een vreemde kan het soms makkelijker zijn. Iemand die jou niet kent, maar die er helemaal voor jou is, in een veilige omgeving. Het kan je zoveel opleveren!
Bedankt voor de knuffels!
Ishetdanechtzomoeilijk, je hebt gelijk hoor. Het is alleen niet zo dat ik alle dagen van het jaar zwelg in zelfmedelijden. Juist niet. Ik ben opgegroeid met 'niet zeuren, gewoon doorzetten,' dus dat doe ik.
Ik heb hier nog nooit met iemand over gepraat en weet dat ik dat eigenlijk wel zou moeten doen. Vrienden weten wel dat er iets is, maar ook niet meer dan dat. En therapie, pfff, ik kan het denk ik niet eens vertellen. Laat staan aan een vreemde.Juist aan een vreemde kan het soms makkelijker zijn. Iemand die jou niet kent, maar die er helemaal voor jou is, in een veilige omgeving. Het kan je zoveel opleveren!
