Seks
alle pijlers
Minnaar deel 11
vrijdag 18 juni 2010 om 00:22
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
anoniem_33555 wijzigde dit bericht op 18-06-2010 18:24
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
vrijdag 30 juli 2010 om 14:15
@BDS: kan zijn dat ik eroverheen gelezen heb, maar had niet door dat het zo slecht met je ging. Hopelijk een momentopname?!
Kwartje is gevallen, schrijf je, bij nr 1. Is hij nog ziek? En werkt ondertussen? Kennelijk zijn er zware dingen die spelen, waardoor jullie allebei niet echt in staat zijn te kunnen leunen op elkaar? Jij vindt dat bij SV dan nog, maar nr 1? Of kon hij wel op jou leunen en jij niet op hem?
Het is niet altijd makkelijk te (blijven) zien wie en wat je allemaal wel hebt, die je waarderen.. of ze uiten het niet zo, wat niet wil zeggen dat dat niet zo is. Ik weet hoe je kan inzakken als eea om je heen inzakt (wat je opnoemt) en je denkt: ik moet het allemaal alleen doen.. jezelf blijven motiveren, positief en opgewekt blijven, je werk doen enz. Dat je het gevoel hebt zo teruggeworpen te worden op jezelf en dat kan hard en zwaar aanvoelen.
Als single heb ik veel mensen die mij weten te vinden, maar een klein kringetje waar ik zelf steun aan kan vinden, en ook geen sv/ goede vriend/sparring partner. Dat kleine kringetje viel deels ff nogal weg (een vertrouwenskwestie) en zat ik soortgelijk als jij. Best diep gaat dat. In zo'n geval zoek ik een paar keer mijn coach op, maar dat ging ook niet. Dan moet je jezelf bij elkaar pakken en dat is lastig, maar dat lukt jou ook! Je kan het zelf, je hebt sv als steun, en forum.
Ga in geen geval bij de pakken neerzitten: kijk wat je zelf kan verbeteren en welke energie jij (en nr 1) te bieden hebben en nodig hebben. En hoe/ bij wie je dat wel kan krijgen, als dat niet bij elkaar is. En zoek evt een coach, iemand die iig (betaald weliswaar) naar je luistert, stuurt, zetje geeft. Zeker weten dat mensen in je omgeving niet eens doorhebben dat je erdoorheen zit. En je wel waarderen, maar men uit dat niet zomaar, veel te bezig ook weer met hun eigen leven en "noden".
Sterkte, probeer jezelf op te laden, neem een dag vrij als je kan!
Tot later, geef de moed niet op!
Kwartje is gevallen, schrijf je, bij nr 1. Is hij nog ziek? En werkt ondertussen? Kennelijk zijn er zware dingen die spelen, waardoor jullie allebei niet echt in staat zijn te kunnen leunen op elkaar? Jij vindt dat bij SV dan nog, maar nr 1? Of kon hij wel op jou leunen en jij niet op hem?
Het is niet altijd makkelijk te (blijven) zien wie en wat je allemaal wel hebt, die je waarderen.. of ze uiten het niet zo, wat niet wil zeggen dat dat niet zo is. Ik weet hoe je kan inzakken als eea om je heen inzakt (wat je opnoemt) en je denkt: ik moet het allemaal alleen doen.. jezelf blijven motiveren, positief en opgewekt blijven, je werk doen enz. Dat je het gevoel hebt zo teruggeworpen te worden op jezelf en dat kan hard en zwaar aanvoelen.
Als single heb ik veel mensen die mij weten te vinden, maar een klein kringetje waar ik zelf steun aan kan vinden, en ook geen sv/ goede vriend/sparring partner. Dat kleine kringetje viel deels ff nogal weg (een vertrouwenskwestie) en zat ik soortgelijk als jij. Best diep gaat dat. In zo'n geval zoek ik een paar keer mijn coach op, maar dat ging ook niet. Dan moet je jezelf bij elkaar pakken en dat is lastig, maar dat lukt jou ook! Je kan het zelf, je hebt sv als steun, en forum.
Ga in geen geval bij de pakken neerzitten: kijk wat je zelf kan verbeteren en welke energie jij (en nr 1) te bieden hebben en nodig hebben. En hoe/ bij wie je dat wel kan krijgen, als dat niet bij elkaar is. En zoek evt een coach, iemand die iig (betaald weliswaar) naar je luistert, stuurt, zetje geeft. Zeker weten dat mensen in je omgeving niet eens doorhebben dat je erdoorheen zit. En je wel waarderen, maar men uit dat niet zomaar, veel te bezig ook weer met hun eigen leven en "noden".
Sterkte, probeer jezelf op te laden, neem een dag vrij als je kan!
Tot later, geef de moed niet op!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 30 juli 2010 om 14:21
Stew, mijn nachtrust is nog niet je van het en dat breekt inderdaad. Moet straks wel weer werken tot diep in de nacht. Dit weekend zou heel leuk gaan worden, Date en ik hebben zelden een weekend samen vrij. Nu heb ik besloten een extra dag te gaan werken dit weekend. Denk dat ik me helemaal gek ga piekeren anders thuis.
Iets leuks is leuk, wil je met Bkstr en mij in bad?
Iets leuks is leuk, wil je met Bkstr en mij in bad?
vrijdag 30 juli 2010 om 14:34
@ BDS: Kan me voorstellen dat door alle perikelen rondom nr. 1 afgehaakt zijn. Het is ook niet niks waar je mee te dealen hebt. Als ik je zo lees heb je je de afgelopen periode/jaren, vrijwel volledig weg gecijfert en is niet alleen nr. 1 die aan zichzelf moet werken, maar jij ook. Wil niet al te herkenbaar voor je schrijven. Denk wel dat je begrijpt wat ik bedoel.
Meet me halfway zit er bij ons niet in. Als hij een half uurtje per dag tijd voor zichzelf neemt is het veel om daarna uitgeblust in slaap te vallen.
Ben gisteren dom geweest. Heb minnaar een sms gestuurd dat ik hem mis. Vandaag belde hij. Hij is te leuk en te lekker alleen geen relatiemateriaal. Lukt me niet om dat een plaatsje te geven.
Meet me halfway zit er bij ons niet in. Als hij een half uurtje per dag tijd voor zichzelf neemt is het veel om daarna uitgeblust in slaap te vallen.
Ben gisteren dom geweest. Heb minnaar een sms gestuurd dat ik hem mis. Vandaag belde hij. Hij is te leuk en te lekker alleen geen relatiemateriaal. Lukt me niet om dat een plaatsje te geven.
vrijdag 30 juli 2010 om 14:54
Aan de ene kant ben ik ook wel "blij" dat ik het gedaan heb. Hij had de hoop al opgegeven ooit nog wat van me te horen na onze laatste chat (waarbij ik hem gevraagd had mij voorlopig met rust te laten).
Moet nu maar goed nadenken en daar naar handelen hoe nu verder. Mijn verstand zegt alleen vriendschap. Mijn lijf zegt ik wil sex. Nu!
Toy vind vooral het hartje helemaal bovenop zéér toepasselijk
Moet nu maar goed nadenken en daar naar handelen hoe nu verder. Mijn verstand zegt alleen vriendschap. Mijn lijf zegt ik wil sex. Nu!
Toy vind vooral het hartje helemaal bovenop zéér toepasselijk
vrijdag 30 juli 2010 om 15:20
vrijdag 30 juli 2010 om 20:24
@ CL en uiteraard alle anderen.. Stew, Suzy.. Het was ook even (en is het nog) niet uitleggen.. zat mobiel op forum op werk.. tussen de tranen door. Dit zal dus een lange post van mij worden. Maar ik beloof het zal geen gewoonte worden
Ik heb de afgelopen maanden keihard aan mezelf gewerkt, Heb geleerd van mezelf te houden, om in de spiegel te kijken en te glimlachen, om te zien hoe mooi ik kan zijn ondanks mijn flinke maat meer. Ik werkte aan mijn zelfvertrouwen. Daarnaast ook nog aan het leren controleren van mijn emoties. Uiterlijk begon ik op te bloeien. Ik maak veel werk van mijn voorkomen. Ik kon mezelf laten stralen, en vond mijn zelfvertrouwen.
Maar om me heen begon meer en meer weg te vallen, vriendinnen die niet langs kwamen, niet eens vroegen hoe het met me ging, kennissen die tot op de dag van vandaag niet eens de moeite hebben genomen om te checken of het wel met me ging na de break up met nr1.
Dan nr1, we hebben duidelijke afspraken gemaakt een aantal maanden geleden. Hij zou naast aan zichzelf werken ook werken aan ons, dat zouden we natuurlijk samen doen maar er waren aantal specifieke zaken waaraan hij zou werken. Daar is geheel niets mee gedaan. Alles is van mij uit gekomen. onze relatie zal geen 50-50% zijn, als het gaat om initiatief nemen, om te zorgen dat we het leuk samen hebben.. maar eerder 60-40 / 70-30 En daar neem ik genoegen mee.. dat is voor mij voldoende. Ik hou genoeg van hem om de kar wat harder te trekken... maar 100% redt ik niet. Ik kwam dus wel mijn afspraken na, maar hij niet de zijne. Ja hij is ziek dat zal niet zomaar overgaan. Maar niet van dien aard dat het zaken als administratie, relatie, of afspraken met de psychiater zou kunnen beinvloeden.. echter heeft hij alles wel laten vallen. En zich puur alleen op herstel voor werk gericht. Een schouder om op te huilen is hij niet, zeker op dit moment niet.
Daarnaast gaat het op mijn werk gewoon niet lekker, de relatie met mijn manager is op een dusdanige wijze beschadigd dat ik het vertrouwen in hem kwijt ben en uit het team ga stappen. Dat geeft echter problemen die ik niet kan omschrijven uit angst voor herkenning. Gelukkig vanmiddag wel een goed gesprek gehad op zakelijk gebied, het bied wel wat perspectieven maar er blijft een kans inzitten dat ik ander werk moet gaan zoeken. Ik kan niet omschrijven wat dit voor mij betekend.
Familie heb ik niet meer, enkel 1 broertje, maar het contact is minimaal. verjaardagen en kerst.
Dan komt het punt dat je beseft dat je jezelf nog zo kunt waarderen, en van je zelf kunt houden. Maar op het moment dat anderen die waarde niet zien, heeft het allemaal geen zin. dan heeft die waarde eigenlijk geen waarde meer.
Ik heb vele gesprekken gehad vandaag.. met een van mijn beste vriendinnen, en het is ook tot haar doorgedrongen dat ze een verkeerde perceptie had. Ze dacht dat het allemaal wel goed met me ging. Zonder de afgelopen maanden eigenlijk echt te vragen hoe het met me ging, i p v tijdens de koffie pauze op werk. Alles wat we vroeger samen deden heeft ze laten vallen. En me niet gesteund op het moment dat ik het hardst nodig had. Ook dat gesprek heeft me erg goed gedaan..
En dan sv.. geen woorden voor. Heeft me vanmorgen opgevangen... me laten huilen..en geluisterd. Heb een mooi antwoord op mijn paniek email gekregen. Hij ziet mijn probleem, en onderkent het niet. En aan de oorzaken ervan kan hij weinig doen, het lukt hem alleen wel mij in te laten zien dat de wijze waarop ik met mijn tegenslagen omga wellicht anders moet doen. Een arm om me heen kon niet, het was op werk.. dat ging echt niet. Gelukkig is hij even met me meegekomen vanuit het werk en dat ruimschoots goed gemaakt..
Ik geef met nr1 nog niet op. Ik houdt nog te veel van hem om het stop te zetten. Ik zal aan veel zaken tegelijk moeten werken. Hoe weet ik nog niet precies, en of ik aan alles te gelijk kan werken betwijfel ik dan ook.
Dus bkstr, Crea.. De pijn die ik omschreef na het weg gaan bij nr1 is er nog steeds. En je durft dat soort stappen ook te zetten omdat je weet dat de mensen om je heen je zullen steunen. Het wegvallen van die mensen hebben me nu even de kop gekost.. maar ik zal wel doorgaan.. ik geef niet op.
Ik heb de afgelopen maanden keihard aan mezelf gewerkt, Heb geleerd van mezelf te houden, om in de spiegel te kijken en te glimlachen, om te zien hoe mooi ik kan zijn ondanks mijn flinke maat meer. Ik werkte aan mijn zelfvertrouwen. Daarnaast ook nog aan het leren controleren van mijn emoties. Uiterlijk begon ik op te bloeien. Ik maak veel werk van mijn voorkomen. Ik kon mezelf laten stralen, en vond mijn zelfvertrouwen.
Maar om me heen begon meer en meer weg te vallen, vriendinnen die niet langs kwamen, niet eens vroegen hoe het met me ging, kennissen die tot op de dag van vandaag niet eens de moeite hebben genomen om te checken of het wel met me ging na de break up met nr1.
Dan nr1, we hebben duidelijke afspraken gemaakt een aantal maanden geleden. Hij zou naast aan zichzelf werken ook werken aan ons, dat zouden we natuurlijk samen doen maar er waren aantal specifieke zaken waaraan hij zou werken. Daar is geheel niets mee gedaan. Alles is van mij uit gekomen. onze relatie zal geen 50-50% zijn, als het gaat om initiatief nemen, om te zorgen dat we het leuk samen hebben.. maar eerder 60-40 / 70-30 En daar neem ik genoegen mee.. dat is voor mij voldoende. Ik hou genoeg van hem om de kar wat harder te trekken... maar 100% redt ik niet. Ik kwam dus wel mijn afspraken na, maar hij niet de zijne. Ja hij is ziek dat zal niet zomaar overgaan. Maar niet van dien aard dat het zaken als administratie, relatie, of afspraken met de psychiater zou kunnen beinvloeden.. echter heeft hij alles wel laten vallen. En zich puur alleen op herstel voor werk gericht. Een schouder om op te huilen is hij niet, zeker op dit moment niet.
Daarnaast gaat het op mijn werk gewoon niet lekker, de relatie met mijn manager is op een dusdanige wijze beschadigd dat ik het vertrouwen in hem kwijt ben en uit het team ga stappen. Dat geeft echter problemen die ik niet kan omschrijven uit angst voor herkenning. Gelukkig vanmiddag wel een goed gesprek gehad op zakelijk gebied, het bied wel wat perspectieven maar er blijft een kans inzitten dat ik ander werk moet gaan zoeken. Ik kan niet omschrijven wat dit voor mij betekend.
Familie heb ik niet meer, enkel 1 broertje, maar het contact is minimaal. verjaardagen en kerst.
Dan komt het punt dat je beseft dat je jezelf nog zo kunt waarderen, en van je zelf kunt houden. Maar op het moment dat anderen die waarde niet zien, heeft het allemaal geen zin. dan heeft die waarde eigenlijk geen waarde meer.
Ik heb vele gesprekken gehad vandaag.. met een van mijn beste vriendinnen, en het is ook tot haar doorgedrongen dat ze een verkeerde perceptie had. Ze dacht dat het allemaal wel goed met me ging. Zonder de afgelopen maanden eigenlijk echt te vragen hoe het met me ging, i p v tijdens de koffie pauze op werk. Alles wat we vroeger samen deden heeft ze laten vallen. En me niet gesteund op het moment dat ik het hardst nodig had. Ook dat gesprek heeft me erg goed gedaan..
En dan sv.. geen woorden voor. Heeft me vanmorgen opgevangen... me laten huilen..en geluisterd. Heb een mooi antwoord op mijn paniek email gekregen. Hij ziet mijn probleem, en onderkent het niet. En aan de oorzaken ervan kan hij weinig doen, het lukt hem alleen wel mij in te laten zien dat de wijze waarop ik met mijn tegenslagen omga wellicht anders moet doen. Een arm om me heen kon niet, het was op werk.. dat ging echt niet. Gelukkig is hij even met me meegekomen vanuit het werk en dat ruimschoots goed gemaakt..
Ik geef met nr1 nog niet op. Ik houdt nog te veel van hem om het stop te zetten. Ik zal aan veel zaken tegelijk moeten werken. Hoe weet ik nog niet precies, en of ik aan alles te gelijk kan werken betwijfel ik dan ook.
Dus bkstr, Crea.. De pijn die ik omschreef na het weg gaan bij nr1 is er nog steeds. En je durft dat soort stappen ook te zetten omdat je weet dat de mensen om je heen je zullen steunen. Het wegvallen van die mensen hebben me nu even de kop gekost.. maar ik zal wel doorgaan.. ik geef niet op.
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
vrijdag 30 juli 2010 om 20:43
Heftig BDS. Je hebt een zware tijd gehad, je hebt nu nog steeds een zware tijd en het zal nog wel even zwaar blijven. Mensen komen vaak niet langs als het niet goed met je gaat, dat is hard maar wel de realiteit. Je zal zelf aan moeten geven wat je nodig hebt en dat heb je nu in gesprekken gedaan.
Ik hoop dat alles op zijn pootjes terecht komt. Weet je zeker dat je niet teveel verwacht van je man? Administratie, relatie... ik weet wat jouw man heeft en ik denk dat dit juist hele lastige dingen zijn voor iemand met zijn aandoening, maar goed, dat kan jij beter beoordelen dan ik.
Ik wens je in elk geval heel veel kracht toe want potdomme, dit is niet niks!
Ik hoop dat alles op zijn pootjes terecht komt. Weet je zeker dat je niet teveel verwacht van je man? Administratie, relatie... ik weet wat jouw man heeft en ik denk dat dit juist hele lastige dingen zijn voor iemand met zijn aandoening, maar goed, dat kan jij beter beoordelen dan ik.
Ik wens je in elk geval heel veel kracht toe want potdomme, dit is niet niks!
vrijdag 30 juli 2010 om 23:23
@BDS:
Je cijfert jezelf teveel weg meis.
Je nr. 1 zal je moeten verdienen. Zo wordt de relatie nooit gelijkwaardig en zul je ook niet krijgen waar je zo naar verlangt.
Dat kun je alleen krijgen als je durft te laten zien hoe het echt met je gaat. Zodat anderen niet hoeven raden ernaar.
Je kunt anderen niet kwalijk nemen dat jij dingen verbergt.
Je cijfert jezelf teveel weg meis.
Je nr. 1 zal je moeten verdienen. Zo wordt de relatie nooit gelijkwaardig en zul je ook niet krijgen waar je zo naar verlangt.
Dat kun je alleen krijgen als je durft te laten zien hoe het echt met je gaat. Zodat anderen niet hoeven raden ernaar.
Je kunt anderen niet kwalijk nemen dat jij dingen verbergt.
vrijdag 30 juli 2010 om 23:45
Klopt geheel HVJ.. heb gisteren nr 1 laten weten dat hij nu moet laten zien dat ik terug wil komen,
En ik laat inderdaad weinig zien, maar een ieder weet (en zeker de mensen die heel dicht bij mij stonden) hoe ik er aan toe was toen ik in mijn flatje ging wonen. 1 x op de koffie komen is dan niet voldoende.
Ik moet leren meer uit mijn rol te stappen, en mezelf te laten zien. Maar dat is beangstigend. Ook al weet ik dat ik er zoveel mensen een plezier mee zou doen. Mezelf ook...
En ik laat inderdaad weinig zien, maar een ieder weet (en zeker de mensen die heel dicht bij mij stonden) hoe ik er aan toe was toen ik in mijn flatje ging wonen. 1 x op de koffie komen is dan niet voldoende.
Ik moet leren meer uit mijn rol te stappen, en mezelf te laten zien. Maar dat is beangstigend. Ook al weet ik dat ik er zoveel mensen een plezier mee zou doen. Mezelf ook...
En ik vraag me af wat goed is voor ons allebei. Op blote voeten loop ik langzaam door. We zijn één.
zaterdag 31 juli 2010 om 00:30
Zoals het helaas zo vaak gebeurd leer je je echte vrienden pas kennen in tijden van nood.
Ook altijd weer opvallend dat er dan juist hulp uit onverwachte hoek komt.
Wees getroost. Ook ik moet momenteel flink aan mezelf werken. Gaat niet mee vallen maar we komen er wel.
Alhoewel ik af en toe denkt dat het makkelijker is om aan anderen te werken dan aan mezelf.
Ook altijd weer opvallend dat er dan juist hulp uit onverwachte hoek komt.
Wees getroost. Ook ik moet momenteel flink aan mezelf werken. Gaat niet mee vallen maar we komen er wel.
Alhoewel ik af en toe denkt dat het makkelijker is om aan anderen te werken dan aan mezelf.
zaterdag 31 juli 2010 om 04:46
Mooie post van HvJ voor BDS, ik sluit me erbij aan. En wat CL zegt, ik vind het vaak ook gemakkelijk om een ander te helpen dan mezelf, ben geneigd anderen altijd voorop te zetten. Dat lees ik bij jou ook heel erg BDS, en bv bij Suzy, en bij mezelf al doe ik het gelukkig stukken minder dan vroeger. Ik herkende best veel in je post en vind dat je het zelf ook best goed ziet, alleen het anders doen, dat is de kunst. Sterkte meis! X
Bij mij is een kwartje gevallen vandaag, gisteren viel het eigenlijk al maar ontkende ik het nog ofzo. Ik schreef toch dat Date niks meer liet horen toen ik uiteindelijk smst dat ik buikpijn had en me klote voelde (iets in die strekking) Dat was vandaag van hetzelfde, hij begint wel te smsen, ik reageer daar altijd op, vind ik zelf ook prettig namelijk, dat doen we in principe altijd. Heb hem mijn hulp aangeboden, hem uitgelegd waarmee en waarom (simpele maar noodzakelijke administratieve dingen die hij nu gewoon écht niet meer moet laten liggen) Maar goed, hij moest erover nadenken, het had geen haast, enz. Later vroeg hij hoe ik me voelde, nou, daardoor alleen maar rotter dus ik liet eerlijk weten dat ik me erg rot voelde. Wederom.... complete stilte. En nu ik erover nadenk, in al die ruim anderhalf jaar.... als er iets was waardoor ik me rot voelde, of het nu zijn 'schuld' was (vele malen) of iets waar hij niks aan kon doen, was hij er ooit?? Zei hij ooit op die belangrijke momenten dat hij naar me toe zou komen? Kwam het ooit in hem op om op die momenten naar me toe te komen om een arm om me heen te slaan oid? Ik kan het me niet herinneren, en verdomme nu voel ik me nog kutter, kwader en verdrietiger. Moet ik nou medelijden met hem hebben of hem een trap onder zijn 'wat-dan-ook' geven?
Bah bah... wat voel ik me in de steek gelaten.
Bij mij is een kwartje gevallen vandaag, gisteren viel het eigenlijk al maar ontkende ik het nog ofzo. Ik schreef toch dat Date niks meer liet horen toen ik uiteindelijk smst dat ik buikpijn had en me klote voelde (iets in die strekking) Dat was vandaag van hetzelfde, hij begint wel te smsen, ik reageer daar altijd op, vind ik zelf ook prettig namelijk, dat doen we in principe altijd. Heb hem mijn hulp aangeboden, hem uitgelegd waarmee en waarom (simpele maar noodzakelijke administratieve dingen die hij nu gewoon écht niet meer moet laten liggen) Maar goed, hij moest erover nadenken, het had geen haast, enz. Later vroeg hij hoe ik me voelde, nou, daardoor alleen maar rotter dus ik liet eerlijk weten dat ik me erg rot voelde. Wederom.... complete stilte. En nu ik erover nadenk, in al die ruim anderhalf jaar.... als er iets was waardoor ik me rot voelde, of het nu zijn 'schuld' was (vele malen) of iets waar hij niks aan kon doen, was hij er ooit?? Zei hij ooit op die belangrijke momenten dat hij naar me toe zou komen? Kwam het ooit in hem op om op die momenten naar me toe te komen om een arm om me heen te slaan oid? Ik kan het me niet herinneren, en verdomme nu voel ik me nog kutter, kwader en verdrietiger. Moet ik nou medelijden met hem hebben of hem een trap onder zijn 'wat-dan-ook' geven?
Bah bah... wat voel ik me in de steek gelaten.
zaterdag 31 juli 2010 om 08:21
trap-onder-zijn-je-weet-wel geven denk ik toy?
het is een volwassen vent en wat ik nu opmaak uit jouw post is dat die geen 'haast' heeft voor die noodzakelijke administratieve dingen die jij voor hem op de rails zet notabene!
oogkleppen,kokervisie,gemakzucht??wat is dat toch met date??
mischien toch is heel erg voor jezelf kiezen,makkelijker gezegd dan gedaan ik weet het ,het blijf moeilijk om te beslissen of je verder wil met hem of niet.
sterkte meis en pas goed op jezelf
het is een volwassen vent en wat ik nu opmaak uit jouw post is dat die geen 'haast' heeft voor die noodzakelijke administratieve dingen die jij voor hem op de rails zet notabene!
oogkleppen,kokervisie,gemakzucht??wat is dat toch met date??
mischien toch is heel erg voor jezelf kiezen,makkelijker gezegd dan gedaan ik weet het ,het blijf moeilijk om te beslissen of je verder wil met hem of niet.
sterkte meis en pas goed op jezelf
