Seks
alle pijlers
Minnaar deel 11
vrijdag 18 juni 2010 om 00:22
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
anoniem_33555 wijzigde dit bericht op 18-06-2010 18:24
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
donderdag 29 juli 2010 om 12:31
CL, dankjewel. Werk is binnenkort dus ook verleden tijd en ik vind hem in de toestand waar hij nu in zit niet echt sterk genoeg om een nieuwe baan te vinden. Misschien iets via het uitzendburo, met véél lager salaris, en waar je dan per week loon krijgt en daar houd ik nu mijn hart al voor vast want dan is de ellende helemaal niet te overzien. Sorry voor mijn negatieviteit maar ik kan het nu niet anders zien en voelen.
Ik zou bijna willen dat ik gewoon weer saai getrouwd was en een stiekeme spannende minnaar had
Ik zou bijna willen dat ik gewoon weer saai getrouwd was en een stiekeme spannende minnaar had
donderdag 29 juli 2010 om 13:11
donderdag 29 juli 2010 om 14:20
@HvJ: onder ogen zien van het probleem is al iets, idd. Ik had zelf ook een vermijdende stijl en daar heb je zelf geen idee van, zolang alles goed gaat. Bij problemen aan struisvogelpolitiek doen, dan krijg je het vroeg of laat toch voor je kiezen, of terugkerend, in steeds een andere vorm. Tot het een crisis wordt en je wel moet.
Ik denk zelf dat het een gevolg is van overgecontroleerde opvoeding: enerzijds in de watten gelegd en alles voor je geregeld was/werd, anderzijds niet de kans kreeg om eigen verantwoordelijkheid te ontwikkelen en het zelf te doen. Vaak juist een enorme nadruk op je verantwoordelijkheden is gelegd (of te vroeg), discipline, veel verwachting van jouw prestaties en controle (veel "hoe het hoort").
Dan heb je ergens altijd die stok achter de deur nodig en kan me voorstellen dat dat voor een partner niet fijn is. Denk dat die comfortzone dan extra aantrekt, zekerheidsgevoel biedt. (en de ander de sterke schouder moet zijn). En zo heb ik (pas na crisis) 1 voor 1 dingen opgezocht waar ik bang voor was/ vermeed in mijn leven.
Het is in feite ook een vorm van faalangst. Hoe meer mensen zeggen: jij bent nu eenmaal zo, jij kan het niet, ik heb er geen vertrouwen in (jou), of op neerkijkt, veroordeelt, hoe erger dat gebrek aan zelfvertrouwen (in die opzichten) is, daar ben je ergens diep al bang voor. Je kan je ook eea aanpraten in je leven, gebaseerd op hoe anderen over je denken, gebrek aan ervaring of juist door (negatieve) ervaringen. En de ander bevestigt dat dan ipv "welnee, jij kan dat ook, tuurlijk kan jij dat, je moet je er alleen voor inspannen".. En niet alleen angst voor falen, maar zelfs angst voor succes kan belemmeren!
Het valt me op dat veel mensen dit over anderen en over zichzelf denken en roepen. Vaak zijn dat niet meer dan door schade en schande ondervonden aannames, die je (overlevings)strategieen bepalen (zekerheid zoeken of nieuwe uitdagingen durven aangaan). Juist deze mensen hebben aanmoediging nodig, vertrouwen in hun kunnen (van anderen). Als je eenmaal terecht komt in (teveel) angstsfeer, of anderen die dat zelf ook hebben, of anderen die jou daarin bevestigen, dan verlamt dat.
Gelukkig heb ik sommige dingen al vroeg ingezien en mijn kinderen heel anders opgevoed. Ik houd mijn hart vast voor al die ouders, die hun kinderen opvoeden in 1 grote comfortzone, met als tegenprestatie goede (school)prestaties en gehoorzaamheid. En de ouders hun kinderen hun (volwassen) zorgen willen "besparen", kinderen niet leren dat er ook tegenslagen kunnen zijn en laten zien hoe je daaruit kan komen. Daarmee geef je ze een (onterecht) idee dat alles vanzelf gaat/ moet gaan en altijd goed gaat. In feite laat je ze los in de wereld zonder "tools" , maar met de verwachting dat ze het op een bepaalde leeftijd opeens zelf moeten kunnen.
Ik geloof dus helemaal niet in opvoeding waarbij je je kind alles wil besparen. Het moet ook niet meer "ellende" zijn dan op die leeftijd te overzien en te begrijpen is, maar ook niet koste wat het kost je kinderen in een waan laten dat alles vanzelf gaat. Gedoseerd mee om leren gaan dus. Niet zorgelijk, maar meer vanuit het vertrouwen "we komen er wel uit" de efforts ook laten zien, de aanpak. Een totaal zorgloze jeugd (je kinderen alles cadeau geven, beschermen tegen negatieve dingen) bereid je niet voor op de realiteit..
Dat zelfvertrouwen bouwt zich op door eigen "succesjes". Door mensen die in je geloven en stimuleren dat je het wel kan. Bij mij gebeurt het nog steeds dat ik me 'onveilig" voel zonder reserve achter de hand bijv. Loopt de druk op, dan moet ik oppassen niet in een "angstsfeer" terecht te komen, want dat verlamt. Dan onderdruk je het (de "boodschapper": de post ongeopend verstoppen bijv). Ik weet inmiddels dat dat niet werkt en alleen maar uitstelgedrag is.. (probleem vooruitschuiven en hopen dat het "vanzelf" goedkomt).
Sommigen hebben dit alleen maar op 1 gebied. Er zijn er ook die er gewoon geen zin in hebben, bijv omdat ze al heel verantwoordelijk werk hebben en ff teveel verantwoordelijkheden en dan daartegenover ontspanning en afleiding nodig hebben (om in evenwicht te blijven). Dat is tamelijk onschuldig. Je kan niet alleen maar leven naar je plichten. (dan is het meer "geen zin in" en dan is er niks mis mee om dit bijv uit te besteden).
Kan me zo voorstellen dat allerlei singles dit hebben en dus bij elkaar zoeken, die sterke arm en eens "onbezorgd" genieten van het leven. Maar ook veel mensen die zich "eenzaam" voelen in hun relatie of zich vervelen, of sleur/zorgen overheerst, krijgen dit gevoel vroeg of laat.. Denk dat dit best een normale behoefte is, echt je leven te delen, (je zorgen en je fijne dingen), dat iemand voor je zorgt en je op iemand kan rekenen of leunen, als het ff niet lukt. En dan kom ik uit bij hechting: het gevoel dat iemand er voor je is als het tegenzit, je daar echt op kan rekenen in slechte tijden..
Het kan ook nog werken als het redelijk gelijk op gaat in een relatie de een die steun is in het een en de ander in het andere. Ondertussen denk ik ook weleens: dan accepteer je van elkaar de zwakkere kanten en levert ook "gemakzucht" op voor allebei om dat niet een beetje meer te ontwikkelen. En is dat de bedoeling dan wel?
In hoeverre we perfect moeten zijn of prioriteiten (moeten) stellen, is nog de vraag. Het is geen schande om ergens hulp bij in te schakelen of geen "alleskunner" te hoeven/willen zijn. Misschien is dit idee ook wel ontstaan met emancipatie: vrouwen moesten "mannendingen" voortaan ook zelf kunnen (in de '70's" op cursus auto repareren) en mannen "vrouwendingen" zoals "emoties tonen en bespreken, emotionele steun geven, zorgen en verzorgen".
Misschien hebben we de lat wel erg hoog gelegd?! Is er altijd wel iets waar je goed en minder goed in bent. Hoeveel mensen streven zelf niet naar perfectie en ook in hun evt partner? Zoeken we dan niet naar het onmogelijke? En betrouwbaar en toch spannend, voortdurend uitdagingen als het kabbelend gaat, en veiligheid/geborgenheid/rust als er teveel uitdagingen/onzekerheden zijn?
Eigenlijk zoeken we denk ik allemaal naar die ene persoon, waar je op kan leunen, en zorgzaam is, zich durft te hechten (na "bagage" in het leven). Allemaal wel ergens teleurgesteld in geraakt zijn.. en geborgenheid en "onvoorwaardelijke zekerheid" en vertrouwen/betrouwbaarheid zoeken. Iedereen heeft inmiddels zijn/haar bagage en teleurstellingen en iedereen heeft behoefte aan zich geborgen voelen, zorgzaamheid en hechting.
Ik denk zelf dat het een gevolg is van overgecontroleerde opvoeding: enerzijds in de watten gelegd en alles voor je geregeld was/werd, anderzijds niet de kans kreeg om eigen verantwoordelijkheid te ontwikkelen en het zelf te doen. Vaak juist een enorme nadruk op je verantwoordelijkheden is gelegd (of te vroeg), discipline, veel verwachting van jouw prestaties en controle (veel "hoe het hoort").
Dan heb je ergens altijd die stok achter de deur nodig en kan me voorstellen dat dat voor een partner niet fijn is. Denk dat die comfortzone dan extra aantrekt, zekerheidsgevoel biedt. (en de ander de sterke schouder moet zijn). En zo heb ik (pas na crisis) 1 voor 1 dingen opgezocht waar ik bang voor was/ vermeed in mijn leven.
Het is in feite ook een vorm van faalangst. Hoe meer mensen zeggen: jij bent nu eenmaal zo, jij kan het niet, ik heb er geen vertrouwen in (jou), of op neerkijkt, veroordeelt, hoe erger dat gebrek aan zelfvertrouwen (in die opzichten) is, daar ben je ergens diep al bang voor. Je kan je ook eea aanpraten in je leven, gebaseerd op hoe anderen over je denken, gebrek aan ervaring of juist door (negatieve) ervaringen. En de ander bevestigt dat dan ipv "welnee, jij kan dat ook, tuurlijk kan jij dat, je moet je er alleen voor inspannen".. En niet alleen angst voor falen, maar zelfs angst voor succes kan belemmeren!
Het valt me op dat veel mensen dit over anderen en over zichzelf denken en roepen. Vaak zijn dat niet meer dan door schade en schande ondervonden aannames, die je (overlevings)strategieen bepalen (zekerheid zoeken of nieuwe uitdagingen durven aangaan). Juist deze mensen hebben aanmoediging nodig, vertrouwen in hun kunnen (van anderen). Als je eenmaal terecht komt in (teveel) angstsfeer, of anderen die dat zelf ook hebben, of anderen die jou daarin bevestigen, dan verlamt dat.
Gelukkig heb ik sommige dingen al vroeg ingezien en mijn kinderen heel anders opgevoed. Ik houd mijn hart vast voor al die ouders, die hun kinderen opvoeden in 1 grote comfortzone, met als tegenprestatie goede (school)prestaties en gehoorzaamheid. En de ouders hun kinderen hun (volwassen) zorgen willen "besparen", kinderen niet leren dat er ook tegenslagen kunnen zijn en laten zien hoe je daaruit kan komen. Daarmee geef je ze een (onterecht) idee dat alles vanzelf gaat/ moet gaan en altijd goed gaat. In feite laat je ze los in de wereld zonder "tools" , maar met de verwachting dat ze het op een bepaalde leeftijd opeens zelf moeten kunnen.
Ik geloof dus helemaal niet in opvoeding waarbij je je kind alles wil besparen. Het moet ook niet meer "ellende" zijn dan op die leeftijd te overzien en te begrijpen is, maar ook niet koste wat het kost je kinderen in een waan laten dat alles vanzelf gaat. Gedoseerd mee om leren gaan dus. Niet zorgelijk, maar meer vanuit het vertrouwen "we komen er wel uit" de efforts ook laten zien, de aanpak. Een totaal zorgloze jeugd (je kinderen alles cadeau geven, beschermen tegen negatieve dingen) bereid je niet voor op de realiteit..
Dat zelfvertrouwen bouwt zich op door eigen "succesjes". Door mensen die in je geloven en stimuleren dat je het wel kan. Bij mij gebeurt het nog steeds dat ik me 'onveilig" voel zonder reserve achter de hand bijv. Loopt de druk op, dan moet ik oppassen niet in een "angstsfeer" terecht te komen, want dat verlamt. Dan onderdruk je het (de "boodschapper": de post ongeopend verstoppen bijv). Ik weet inmiddels dat dat niet werkt en alleen maar uitstelgedrag is.. (probleem vooruitschuiven en hopen dat het "vanzelf" goedkomt).
Sommigen hebben dit alleen maar op 1 gebied. Er zijn er ook die er gewoon geen zin in hebben, bijv omdat ze al heel verantwoordelijk werk hebben en ff teveel verantwoordelijkheden en dan daartegenover ontspanning en afleiding nodig hebben (om in evenwicht te blijven). Dat is tamelijk onschuldig. Je kan niet alleen maar leven naar je plichten. (dan is het meer "geen zin in" en dan is er niks mis mee om dit bijv uit te besteden).
Kan me zo voorstellen dat allerlei singles dit hebben en dus bij elkaar zoeken, die sterke arm en eens "onbezorgd" genieten van het leven. Maar ook veel mensen die zich "eenzaam" voelen in hun relatie of zich vervelen, of sleur/zorgen overheerst, krijgen dit gevoel vroeg of laat.. Denk dat dit best een normale behoefte is, echt je leven te delen, (je zorgen en je fijne dingen), dat iemand voor je zorgt en je op iemand kan rekenen of leunen, als het ff niet lukt. En dan kom ik uit bij hechting: het gevoel dat iemand er voor je is als het tegenzit, je daar echt op kan rekenen in slechte tijden..
Het kan ook nog werken als het redelijk gelijk op gaat in een relatie de een die steun is in het een en de ander in het andere. Ondertussen denk ik ook weleens: dan accepteer je van elkaar de zwakkere kanten en levert ook "gemakzucht" op voor allebei om dat niet een beetje meer te ontwikkelen. En is dat de bedoeling dan wel?
In hoeverre we perfect moeten zijn of prioriteiten (moeten) stellen, is nog de vraag. Het is geen schande om ergens hulp bij in te schakelen of geen "alleskunner" te hoeven/willen zijn. Misschien is dit idee ook wel ontstaan met emancipatie: vrouwen moesten "mannendingen" voortaan ook zelf kunnen (in de '70's" op cursus auto repareren) en mannen "vrouwendingen" zoals "emoties tonen en bespreken, emotionele steun geven, zorgen en verzorgen".
Misschien hebben we de lat wel erg hoog gelegd?! Is er altijd wel iets waar je goed en minder goed in bent. Hoeveel mensen streven zelf niet naar perfectie en ook in hun evt partner? Zoeken we dan niet naar het onmogelijke? En betrouwbaar en toch spannend, voortdurend uitdagingen als het kabbelend gaat, en veiligheid/geborgenheid/rust als er teveel uitdagingen/onzekerheden zijn?
Eigenlijk zoeken we denk ik allemaal naar die ene persoon, waar je op kan leunen, en zorgzaam is, zich durft te hechten (na "bagage" in het leven). Allemaal wel ergens teleurgesteld in geraakt zijn.. en geborgenheid en "onvoorwaardelijke zekerheid" en vertrouwen/betrouwbaarheid zoeken. Iedereen heeft inmiddels zijn/haar bagage en teleurstellingen en iedereen heeft behoefte aan zich geborgen voelen, zorgzaamheid en hechting.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 29 juli 2010 om 14:24
quote:angel1971 schreef op 29 juli 2010 @ 13:55:
cabrio: lekker belangrijk betrapt zijn,maak voor nu toch niet meer uit?of toch wel??
geniet van het samenzijn als jullie elkaar nog een keer treffen.Pardon?! Misschien niet voor mij maar voor hem wel. En dat vind ik net zo belangrijk. Zijn plannen kunnen aardig onderuit geschopt worden hierdoor. Het is een klein wereldje waar hij in vertoeft.
cabrio: lekker belangrijk betrapt zijn,maak voor nu toch niet meer uit?of toch wel??
geniet van het samenzijn als jullie elkaar nog een keer treffen.Pardon?! Misschien niet voor mij maar voor hem wel. En dat vind ik net zo belangrijk. Zijn plannen kunnen aardig onderuit geschopt worden hierdoor. Het is een klein wereldje waar hij in vertoeft.
donderdag 29 juli 2010 om 14:28
donderdag 29 juli 2010 om 14:29
Lieverds, dit topic is niet bij te benen als je niet meer dagelijks meeleest.
@Toy, meisje toch...wat ongelooflijk kut voor je!
Jij was zó aan de beurt deze keer, om heerlijk onbezorgd gelukkig te zijn met iemand die van je houdt, waar je op kan bouwen, die er ook voor jou is.
Ik snap goed waarom je niet met Date verder wil. Hij was er niet voor je toen jij hem vorig jaar zo heel hard nodig had.
Sindsdien is hij er nog wel vaker niet voor je geweest.
Een man met schulden, die zijn baan ook nog eens gaat kwijtraken. ....een toekomst opbouwen wordt zo wel heel erg lastig.
Niet onmogelijk als je perse zou willen, als dit buiten zijn schuld gebeurt zou zijn bijvoorbeeld.
Als ik mezelf in jou situatie verplaats zou ik ontzettend afknappen op zijn slappe houding, het gebrek aan wilkracht, het niet eerlijk zijn. Het respect voor hem is weg.
Je grote liefde daar wil je ook "tegenop kunnen kijken".
Je wilt er trots op zijn en denken "Dit is nou mijn vent".
Heel veel sterkte lieve Toy, want het houden van is natuurlijk niet zomaar over.
@Toy, meisje toch...wat ongelooflijk kut voor je!
Jij was zó aan de beurt deze keer, om heerlijk onbezorgd gelukkig te zijn met iemand die van je houdt, waar je op kan bouwen, die er ook voor jou is.
Ik snap goed waarom je niet met Date verder wil. Hij was er niet voor je toen jij hem vorig jaar zo heel hard nodig had.
Sindsdien is hij er nog wel vaker niet voor je geweest.
Een man met schulden, die zijn baan ook nog eens gaat kwijtraken. ....een toekomst opbouwen wordt zo wel heel erg lastig.
Niet onmogelijk als je perse zou willen, als dit buiten zijn schuld gebeurt zou zijn bijvoorbeeld.
Als ik mezelf in jou situatie verplaats zou ik ontzettend afknappen op zijn slappe houding, het gebrek aan wilkracht, het niet eerlijk zijn. Het respect voor hem is weg.
Je grote liefde daar wil je ook "tegenop kunnen kijken".
Je wilt er trots op zijn en denken "Dit is nou mijn vent".
Heel veel sterkte lieve Toy, want het houden van is natuurlijk niet zomaar over.
donderdag 29 juli 2010 om 15:08
Sorry, kan ff niet bijlezen, moet nu de deur uit..
Ter aanvulling: heeft ook met overbelasting te maken. Als iemand eenzijdig langere tijd teveel zorgelijke dingen heeft en dat niet makkelijk/tijdig genoeg naast zich neer kan leggen om ook nog te ontspannen en te (kunnen) genieten, dan raak je ook uit balans.
Iemand bij wie "de rest" lekker loopt, kan meer hebben als er tegenslag of "problemen/ lastige dingen" op bepaald gebied zijn. Daar kan je toch niet inkijken van buitenaf.
Ontspannen kan ook door "lading" kwijt te raken, een goede huilbui, sport, seksuele ontlading. Als je dat alsmaar laat oplopen en gebukt gaat onder alles "wat nu eenmaal moet/iedereen moet", dan is er meer voor nodig. Tot op zekere hoogte zijn er veel mensen (en zeker mannen) opgegroeid met "niet zeuren, gewoon doorgaan"-mentaliteit. Dat kan je ook nekken. Dat heet dan sterk moeten zijn en moet koste wat het koste overeind blijven.
Toegeven dat je daar ff hulp bij kan gebruiken (coach, therapeut) kan dan als "zwak" worden gezien en dat is soms een hele drempel voor menigeen. Terwijl je zelf het overzicht kwijt kan raken en met iemand van buitenaf samen weer eea kan zien of bovenhalen. Ipv zwak kan je het zien als "aan jezelf werken", prioriteiten leren stellen, tijdig dingen herkennen en steuntje in de rug.. Op eoa manier leeft nogal het idee dat je het allemaal (van)zelf moet kunnen.
Ter aanvulling: heeft ook met overbelasting te maken. Als iemand eenzijdig langere tijd teveel zorgelijke dingen heeft en dat niet makkelijk/tijdig genoeg naast zich neer kan leggen om ook nog te ontspannen en te (kunnen) genieten, dan raak je ook uit balans.
Iemand bij wie "de rest" lekker loopt, kan meer hebben als er tegenslag of "problemen/ lastige dingen" op bepaald gebied zijn. Daar kan je toch niet inkijken van buitenaf.
Ontspannen kan ook door "lading" kwijt te raken, een goede huilbui, sport, seksuele ontlading. Als je dat alsmaar laat oplopen en gebukt gaat onder alles "wat nu eenmaal moet/iedereen moet", dan is er meer voor nodig. Tot op zekere hoogte zijn er veel mensen (en zeker mannen) opgegroeid met "niet zeuren, gewoon doorgaan"-mentaliteit. Dat kan je ook nekken. Dat heet dan sterk moeten zijn en moet koste wat het koste overeind blijven.
Toegeven dat je daar ff hulp bij kan gebruiken (coach, therapeut) kan dan als "zwak" worden gezien en dat is soms een hele drempel voor menigeen. Terwijl je zelf het overzicht kwijt kan raken en met iemand van buitenaf samen weer eea kan zien of bovenhalen. Ipv zwak kan je het zien als "aan jezelf werken", prioriteiten leren stellen, tijdig dingen herkennen en steuntje in de rug.. Op eoa manier leeft nogal het idee dat je het allemaal (van)zelf moet kunnen.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 29 juli 2010 om 15:14
Suzy, ik geef CL gelijk. Jouw posts zijn zo lang van stof waardoor het ook off-topic gaat worden. Misschien kun je een soort van dagboek voor jezelf bijhouden en hier wat kortere berichten posten?
Marjo, hoe is het met jou?
CL, ik moet er ook niet aan denken dat JVG en ik betrapt zouden worden. Komend seizoen gaan we elkaar 'daar' vaker zien en voor hem zou dat juist daar hele vervelende konsekwenties kunnen hebben.
Marjo, hoe is het met jou?
CL, ik moet er ook niet aan denken dat JVG en ik betrapt zouden worden. Komend seizoen gaan we elkaar 'daar' vaker zien en voor hem zou dat juist daar hele vervelende konsekwenties kunnen hebben.
donderdag 29 juli 2010 om 15:18
donderdag 29 juli 2010 om 15:27
Voor mij heeft het ook niet zo veel concequenties. Ik ben single. Zou het alleen voor de kinderen vervelend vinden als ze er op zo'n manier achter zouden komen.
M.u.v. voetballer waren/zijn ze allemaal vrijgezel dus ook voor hen is er weinig aan de hand.
Alleen met VG ligt het wat anders omdat hij hierdoor een grote klant kwijt kan raken.
Wanneer ik met voetballer betrapt zou worden hebben we allebei een probleem. Hij kan zijn relatie met nr. 1 op z'n buik schrijven en we zullen samen uitgekotst worden. Hij zit eigenlijk te dicht in mijn netwerk.
M.u.v. voetballer waren/zijn ze allemaal vrijgezel dus ook voor hen is er weinig aan de hand.
Alleen met VG ligt het wat anders omdat hij hierdoor een grote klant kwijt kan raken.
Wanneer ik met voetballer betrapt zou worden hebben we allebei een probleem. Hij kan zijn relatie met nr. 1 op z'n buik schrijven en we zullen samen uitgekotst worden. Hij zit eigenlijk te dicht in mijn netwerk.
donderdag 29 juli 2010 om 15:28
Rooss, ik denk na, ik voel, ik doe niet anders, zou willen dat ik het uit kon zetten maar ik weet dat ik er nu of straks toch doorheen moet. Dan nu maar. De beslissing is duidelijk, de stap gewoon inderdaad erg moeilijk.
Stew, dank voor je mail, mag ik zeggen dat je lief bent?
HvJ, wake-up call.... geen idee. Ik dacht dat hij die vorig jaar al had gehad, maar niets blijkt minder waar. En eigenlijk... maakt dat voor mij niks meer uit besef ik me, of toch wel? Ik weet het niet.
JJ en Angel, dank.
CL, betrapt... dat is kut ja. Hopelijk valt de evt schade mee!
Suzy, je stuk van 14:20, is dat voor HvJ of of mij?
Maakt niet uit, maar buiten dat. Date heeft een kutjeugd gehad, ik ook. Als iedereen die een kutjeugd gehad heeft daarmee legale redenen heeft om de rest van zijn/haar leven te verzieken stonden we er fraai op denk ik.
Bovendien, waarom denk je dat merendeel het als zwak ziet om hulp te zoeken/krijgen? Dat stadium zijn we al ver voorbij mag ik hopen toch? Hulp aangeboden krijgen en het níet aannemen terwijl je aan het verzuipen bent, dat is dan weer heel wat anders!
Marjo lieve schat, wat fijn dat je even langs komt waaien! Gaat het goed met je? Ik hoop het zo verschrikkelijk
Ook jij slaat de spijker op zijn kop. Je wilt tegen je vent op kunnen kijken, in de zin van trots op hem zijn. Hoe kan ik nou trots op hem zijn? Het is inderdaad een hele grote afknapper. Ik weet dat ik allemaal heel hard klink nu maar ik ben ook zo boos! En hoeveel moet er gebeuren voor je stopt met van iemand houden, want dat is wat ik nu nog wil.
Date smst net, hij heeft getekend en zijn contract is daarmee ontbonden. Daarna heeft hij even geslapen, daar was hij hard aan toe. (en dat zal ook best, maar hoe dan?? Zelfs ik slaap nauwelijks...) Als ik al zoveel jaren op hetzelfde bedrijf werkte, zo'n goed salaris opgebouwd had, en zo in de shit zat, ik zou mijn stinkende best doen om te kunnen/mogen blijven!!! Ik snap er gewoon geen bal van!
Stew, dank voor je mail, mag ik zeggen dat je lief bent?
HvJ, wake-up call.... geen idee. Ik dacht dat hij die vorig jaar al had gehad, maar niets blijkt minder waar. En eigenlijk... maakt dat voor mij niks meer uit besef ik me, of toch wel? Ik weet het niet.
JJ en Angel, dank.
CL, betrapt... dat is kut ja. Hopelijk valt de evt schade mee!
Suzy, je stuk van 14:20, is dat voor HvJ of of mij?
Maakt niet uit, maar buiten dat. Date heeft een kutjeugd gehad, ik ook. Als iedereen die een kutjeugd gehad heeft daarmee legale redenen heeft om de rest van zijn/haar leven te verzieken stonden we er fraai op denk ik.
Bovendien, waarom denk je dat merendeel het als zwak ziet om hulp te zoeken/krijgen? Dat stadium zijn we al ver voorbij mag ik hopen toch? Hulp aangeboden krijgen en het níet aannemen terwijl je aan het verzuipen bent, dat is dan weer heel wat anders!
Marjo lieve schat, wat fijn dat je even langs komt waaien! Gaat het goed met je? Ik hoop het zo verschrikkelijk
Ook jij slaat de spijker op zijn kop. Je wilt tegen je vent op kunnen kijken, in de zin van trots op hem zijn. Hoe kan ik nou trots op hem zijn? Het is inderdaad een hele grote afknapper. Ik weet dat ik allemaal heel hard klink nu maar ik ben ook zo boos! En hoeveel moet er gebeuren voor je stopt met van iemand houden, want dat is wat ik nu nog wil.
Date smst net, hij heeft getekend en zijn contract is daarmee ontbonden. Daarna heeft hij even geslapen, daar was hij hard aan toe. (en dat zal ook best, maar hoe dan?? Zelfs ik slaap nauwelijks...) Als ik al zoveel jaren op hetzelfde bedrijf werkte, zo'n goed salaris opgebouwd had, en zo in de shit zat, ik zou mijn stinkende best doen om te kunnen/mogen blijven!!! Ik snap er gewoon geen bal van!
donderdag 29 juli 2010 om 15:29
quote:houvanjezelf schreef op 29 juli 2010 @ 15:18:
Ook een aardig thema??
Wat gebeurd er als jullie betrapt worden??
In mijn geval zal dit niet zoveel konsekwenties hebben.
Al zal de omgeving van minnares niet snappen hoe de relatie in elkaar steekt en hem afkeuren.
Verder geen vervelende dingen.Ik heb eerst iemand nodig waarmee ik betrapt kán worden
Ook een aardig thema??
Wat gebeurd er als jullie betrapt worden??
In mijn geval zal dit niet zoveel konsekwenties hebben.
Al zal de omgeving van minnares niet snappen hoe de relatie in elkaar steekt en hem afkeuren.
Verder geen vervelende dingen.Ik heb eerst iemand nodig waarmee ik betrapt kán worden
donderdag 29 juli 2010 om 15:29
quote:cabrioladie schreef op 29 juli 2010 @ 14:24:
[...]
Pardon?! Misschien niet voor mij maar voor hem wel. En dat vind ik net zo belangrijk. Zijn plannen kunnen aardig onderuit geschopt worden hierdoor. Het is een klein wereldje waar hij in vertoeft.
daarom stond er 'of toch wel'??
tuurlijk is het zeker belangrijk voor hem,als jullie betrapt of gezien zijn dan zou dat meer dan vervelend zijn als dat concequenties zou hebben voor zijn plannen of job,zeker als die in een kleine wereld vertoeft zoals jij schrijf.
[...]
Pardon?! Misschien niet voor mij maar voor hem wel. En dat vind ik net zo belangrijk. Zijn plannen kunnen aardig onderuit geschopt worden hierdoor. Het is een klein wereldje waar hij in vertoeft.
daarom stond er 'of toch wel'??
tuurlijk is het zeker belangrijk voor hem,als jullie betrapt of gezien zijn dan zou dat meer dan vervelend zijn als dat concequenties zou hebben voor zijn plannen of job,zeker als die in een kleine wereld vertoeft zoals jij schrijf.
donderdag 29 juli 2010 om 15:41
@ Toy: Schade blijft gelukkig beperkt. Onze betrapper heeft beloofd zijn mond te houden. Nu maar hopen dat hij het ook echt doet. Concequentie is nu dat ik niet naar hem toe kan gaan om nog een paar weken extra van hem te genieten. Risico is te groot. Het is voor een goed doel denk ik dan maar. Het is niet anders. Billen branden, blaren zitten, etc..
