Seks
alle pijlers
Minnaar deel 12
zaterdag 7 augustus 2010 om 12:27
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
maandag 20 september 2010 om 09:36
Dan denken wij daar heel anders over Suzy. Het gaat niet alleen om het vreemdgaan an sich, maar wel om het schenden van het vertrouwen. Vanuit mezelf gezien zie ik vreemdgaan als een heel egoistische daad.Ik zal mezelf nooit verdedigen met de lulsmoes dat ik daardoor thuis een vrolijker persoon ben oid. Het kan slap zijn als je er in een zwak moment geen weerstand aan kan bieden, maar als je er weloverwogen stelselmatig vreemdgaat....tja.....Verder heb ik deze discussie hier al TE vaak gevoerd dus wil ik het hierbij laten.
Bomtoma, mijn date gisteravond heb ik door sociale verplichtingen ook af moeten zeggen. C'est la vie! Waar spreken jullie meestal af?
Bomtoma, mijn date gisteravond heb ik door sociale verplichtingen ook af moeten zeggen. C'est la vie! Waar spreken jullie meestal af?
maandag 20 september 2010 om 11:22
@Stew: en is helemaal geen intimiteit/knuffelen/seks dan niet ook heel egoistisch van een partner, als dat meermaals besproken is en diegene daar 0,0 over wil hebben, alleen maar huilt of gekwetst is als het onderwerp opkomt, iig vindt dat zijn/haar standpunt het leven en behoefte van de ander exclusief en voor de rest van zijn/haar leven meebepaalt?
Het is niet altijd alleen maar slap of egoistisch. Niet alleen een verhaal van wat meer spanning nodig hebben. Vaak schrijnende gevallen en mensen waar het gaat om minimale en menselijke behoeften (niet een ego-boost). Ik zal dit nooit over 1 kam scheren, het ligt vaak veel genuanceerder.
Het is niet altijd alleen maar slap of egoistisch. Niet alleen een verhaal van wat meer spanning nodig hebben. Vaak schrijnende gevallen en mensen waar het gaat om minimale en menselijke behoeften (niet een ego-boost). Ik zal dit nooit over 1 kam scheren, het ligt vaak veel genuanceerder.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 20 september 2010 om 11:26
maandag 20 september 2010 om 11:28
@Boompje: roommate is familie van me. Vorige week de boel op scherp gezet. Hij boos, maar weer wat bijgetrokken en weer wat afgelost. Verder doet hij nu (na paar dagen terugtrekken) gezellig en alsof er niks aan de hand is, ik moet dat zelf dus scherp houden, dat ie niet na het werk achterover leunt, maar echt aktief een andere woning gaat zoeken enz.
Hij weet wel dat ik hem niet zomaar op straat zet, maar ik ga wel 1 vd 2 kamers terug innemen, bijv. Het wordt dus oncomfortabeler en minder privacy, dat zal denk ik ook meer prikkelen om dat zelf niet te willen.. dus ik zet er wel consequenties op. Hij probeert eea wel goed te maken, door bijv zelf karig te leven nu, maar is wat mij betreft wel te laat begonnen met "inzien", voorbij de afspraken iig.
Ik ben zelf veranderd en dat heeft nog niet iedereen door, die mijn "hulp" wil. Die rekenen min of meer op degene die ik altijd was (te lief, behulpzaam en begrijpend, op zijn beloop latend). Dat ik eea meen(de) moet ik dus met kracht bijzetten en bewijzen. Nu een ander eea niet voor hem oplost, moet ie dat zelf doen. De kamer die overblijft is zometeen te koud, zonder privacy, soort kamperen.
Hij weet wel dat ik hem niet zomaar op straat zet, maar ik ga wel 1 vd 2 kamers terug innemen, bijv. Het wordt dus oncomfortabeler en minder privacy, dat zal denk ik ook meer prikkelen om dat zelf niet te willen.. dus ik zet er wel consequenties op. Hij probeert eea wel goed te maken, door bijv zelf karig te leven nu, maar is wat mij betreft wel te laat begonnen met "inzien", voorbij de afspraken iig.
Ik ben zelf veranderd en dat heeft nog niet iedereen door, die mijn "hulp" wil. Die rekenen min of meer op degene die ik altijd was (te lief, behulpzaam en begrijpend, op zijn beloop latend). Dat ik eea meen(de) moet ik dus met kracht bijzetten en bewijzen. Nu een ander eea niet voor hem oplost, moet ie dat zelf doen. De kamer die overblijft is zometeen te koud, zonder privacy, soort kamperen.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 20 september 2010 om 11:38
Boompje
het gaat goed met mij. Inmiddels weer goed contact met mn GM. Beiden na 4 dagen geen contact wat rustiger geworden. Ik heb nu met hem en vooral met mezelf de afspraak gemaakt dat er via sms of msn geen waarom-vragen en zeker geen zaken worden uitgepraat of in het wilde weg geroepen. Over de telefoon is het soms vanwege al die kwaadheid van beide kanten ook onmogelijk om iets uit te praten. In al die jaren is dat digitale/sms contact er heel erg ingeslopen en hebben we er een gewoonte van gemaakt alles daar maar te bespreken of aan te geven en dat wil ik gewoon niet meer.
Ook hebben we afgesproken voorlopig even geen lichamelijk contact te hebben (al weet ik niet of ik/hij me daar aan kan houden, we zijn zo gewend aan elkaar) om alles in wat rustiger vaarwater te brengen en onze prioriteiten weer op orde te brengen (en mij niet het gevoel te geven dat alles maar om 1 ding draait).
Ik ga in deze tussentijd goed nadenken wat voor mij belangrijker is, iemand die heel belangrijk voor me is, en ik ook voor hem, dagelijks in mijn leven is maar niet fysiek aanwezig en alle daarbijhorende zware minpunten, of ik daar tevreden mee kan zijn. Of mijn leven gaan leven zonder hem, met heel veel rust en zeeen van tijd, maar wel zonder hem.
Ik neem de tijd.
*gaat alles van de laatste dagen nu doorlezen na wat afstand genomen te hebben van alles*
het gaat goed met mij. Inmiddels weer goed contact met mn GM. Beiden na 4 dagen geen contact wat rustiger geworden. Ik heb nu met hem en vooral met mezelf de afspraak gemaakt dat er via sms of msn geen waarom-vragen en zeker geen zaken worden uitgepraat of in het wilde weg geroepen. Over de telefoon is het soms vanwege al die kwaadheid van beide kanten ook onmogelijk om iets uit te praten. In al die jaren is dat digitale/sms contact er heel erg ingeslopen en hebben we er een gewoonte van gemaakt alles daar maar te bespreken of aan te geven en dat wil ik gewoon niet meer.
Ook hebben we afgesproken voorlopig even geen lichamelijk contact te hebben (al weet ik niet of ik/hij me daar aan kan houden, we zijn zo gewend aan elkaar) om alles in wat rustiger vaarwater te brengen en onze prioriteiten weer op orde te brengen (en mij niet het gevoel te geven dat alles maar om 1 ding draait).
Ik ga in deze tussentijd goed nadenken wat voor mij belangrijker is, iemand die heel belangrijk voor me is, en ik ook voor hem, dagelijks in mijn leven is maar niet fysiek aanwezig en alle daarbijhorende zware minpunten, of ik daar tevreden mee kan zijn. Of mijn leven gaan leven zonder hem, met heel veel rust en zeeen van tijd, maar wel zonder hem.
Ik neem de tijd.
*gaat alles van de laatste dagen nu doorlezen na wat afstand genomen te hebben van alles*
maandag 20 september 2010 om 11:40
@Stew: daar vinden die mensen seks vaak weer niet belangrijk genoeg voor, om de liefde met die persoon ook maar weg te doen. Dat dat zo 2010 is, doet daar niks aan af. Het is schrijnend en pijnlijk als je moet kiezen tussen liefde of (een beetje) seks. Los daarvan zijn er genoeg mensen die liefdes-, familie- en gezinsbanden wel belangrijk genoeg vinden om bij elkaar te blijven.
Zelf word je dus ook niet noodzakelijk gelukkiger of beter van door te scheiden, en ook je partner en kinderen niet, als er verder wel een liefdevolle relatie is tussen de ouders.
Ben wel met je eens dat je de boel wel een keer op scherp moet zetten en vertellen hoe ver je werkelijk bent in dit proces, voordat je zoiets gaat doen. Je hoeft niet te accepteren dat de ander het ook nog onbespreekbaar vindt en uit de weg blijft gaan. Ik vind het ook niet eerlijk als de 1 niks wil geven en wel mag eisen dat alles bij het oude blijft of eenzijdig uitmaakt wat wel/niet belangrijk is in een relatie.
Zelf word je dus ook niet noodzakelijk gelukkiger of beter van door te scheiden, en ook je partner en kinderen niet, als er verder wel een liefdevolle relatie is tussen de ouders.
Ben wel met je eens dat je de boel wel een keer op scherp moet zetten en vertellen hoe ver je werkelijk bent in dit proces, voordat je zoiets gaat doen. Je hoeft niet te accepteren dat de ander het ook nog onbespreekbaar vindt en uit de weg blijft gaan. Ik vind het ook niet eerlijk als de 1 niks wil geven en wel mag eisen dat alles bij het oude blijft of eenzijdig uitmaakt wat wel/niet belangrijk is in een relatie.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
maandag 20 september 2010 om 12:09
@VC, wat een heerlijk plaatje
@Suzy, eindelijk tijd om even te reageren. Minnaar en ik hebben niet echt afgesproken hoe we zijn thuissituatie bespreken. Het eerste half jaar hadden we het er amper over, nu zeker omdat het thuis wat heftiger is wel wat vaker, maar nog uitgebreid. Meestal alleen om uit te leggen waarom hij wat minder vrolijk is of als hij hoe hij bv zijn weekend heeft doorgebracht. Meestal komt hij er niet zelf mee en ik geef geef wel duidelijk mijn grenzen aan. Wat het wel moeilijk maakt (vind ik dan, misschien moet ik het me niet zo aantrekken) is dat hij het er verder met niemand over heeft, hij heeft het gevoel dat dat niet kan omdat zijn vrienden zijn vrouw ook kennen (en bv de vrouwen weer bevriend zijn met elkaar) Ik snap dat hij zijn verhaal af en toe kwijt wil maar ik ben daar niet de aangewezen persoon voor. Toch voelt het wel naar om hem te zien worstelen.
We hebben wel gesprekken gevoerd over wat er zou gebeuren als hij zou gaan scheiden. Ik vind het heel moeilijk om in te schatten hoe ik dan reageer, ligt denk ik ook heel erg aan hoe de scheiding zou verlopen. Ik ben zoals ik het nu zie terughoudender en voorzichtiger dan hij, maak me er meer zorgen om. Dat hij zijn kinderen zou missen, dat zou hij nog wel (deels want ik herken het gevoel natuurlijk niet) met mij kunnen bespreken, maar het missen van zijn vrouw, pfff. Gekke is dat hij heel luchtig er over doet terwijl ik steeds denk: die klap die komt echt wel. Had ik al met het verbreken van mijn relatie, het schuldgevoel, het gevoel van falen, als je ex-partner een nieuwe relatie krijgt. Dat is natuurlijk nog 10 x heftiger als er kinderen zijn, en een hele gezamelijke familie & vriendengroep.
Maar ok, ik moet zeggen dat ik het redelijk kan loslaten. Als... dan zien we dan wel weer. Ik kan redelijk inschatten hoe ingewikkeld het zou zijn maar om daar nu al van wakker te liggen....
@Suzy, eindelijk tijd om even te reageren. Minnaar en ik hebben niet echt afgesproken hoe we zijn thuissituatie bespreken. Het eerste half jaar hadden we het er amper over, nu zeker omdat het thuis wat heftiger is wel wat vaker, maar nog uitgebreid. Meestal alleen om uit te leggen waarom hij wat minder vrolijk is of als hij hoe hij bv zijn weekend heeft doorgebracht. Meestal komt hij er niet zelf mee en ik geef geef wel duidelijk mijn grenzen aan. Wat het wel moeilijk maakt (vind ik dan, misschien moet ik het me niet zo aantrekken) is dat hij het er verder met niemand over heeft, hij heeft het gevoel dat dat niet kan omdat zijn vrienden zijn vrouw ook kennen (en bv de vrouwen weer bevriend zijn met elkaar) Ik snap dat hij zijn verhaal af en toe kwijt wil maar ik ben daar niet de aangewezen persoon voor. Toch voelt het wel naar om hem te zien worstelen.
We hebben wel gesprekken gevoerd over wat er zou gebeuren als hij zou gaan scheiden. Ik vind het heel moeilijk om in te schatten hoe ik dan reageer, ligt denk ik ook heel erg aan hoe de scheiding zou verlopen. Ik ben zoals ik het nu zie terughoudender en voorzichtiger dan hij, maak me er meer zorgen om. Dat hij zijn kinderen zou missen, dat zou hij nog wel (deels want ik herken het gevoel natuurlijk niet) met mij kunnen bespreken, maar het missen van zijn vrouw, pfff. Gekke is dat hij heel luchtig er over doet terwijl ik steeds denk: die klap die komt echt wel. Had ik al met het verbreken van mijn relatie, het schuldgevoel, het gevoel van falen, als je ex-partner een nieuwe relatie krijgt. Dat is natuurlijk nog 10 x heftiger als er kinderen zijn, en een hele gezamelijke familie & vriendengroep.
Maar ok, ik moet zeggen dat ik het redelijk kan loslaten. Als... dan zien we dan wel weer. Ik kan redelijk inschatten hoe ingewikkeld het zou zijn maar om daar nu al van wakker te liggen....
maandag 20 september 2010 om 12:17
Boompje
door alle heftigheid die deze relatie sowieso al met zich meetrekt, anders dan een relatie met een single iemand, ben ik ook mn spontaniteit kwijt geraakt en veel te veel gaan nadenken over het eventuele bij-effect van zelfs een simpel smsje. Dat dood-geanalyseer van iets dat normaal gesproken even gedaan wordt en daarna meteen weer vergeten is zo vermoeiend. En juist omdat het zo vermoeidend is gaat de relatie soms vermoeien en dan denk ik ook wat heb ik hier aan. Maar dat moet ik gewoon ook van me af gaan zetten. Hij stuurt namelijk soms ook heel spontaan iets waarvan ik mn wenkbrauw optrek, maar goed, inmiddels heeft hij genoeg krediet bij mij opgebouwd en lijkt mij ik toch ook bij hem! Het is allemaal een kwestie van vertrouwen. Een relatie met een GM is misschien niet zoals het 'hoort' maar het is ook geen kaartenhuis dat zomaar in elkaar stort na een verkeerd gesproken woord of een spontaan smsje.
(ik zeg dit allemaal ook tegen mezelf hoor, maar dat is wel duidelijk )
door alle heftigheid die deze relatie sowieso al met zich meetrekt, anders dan een relatie met een single iemand, ben ik ook mn spontaniteit kwijt geraakt en veel te veel gaan nadenken over het eventuele bij-effect van zelfs een simpel smsje. Dat dood-geanalyseer van iets dat normaal gesproken even gedaan wordt en daarna meteen weer vergeten is zo vermoeiend. En juist omdat het zo vermoeidend is gaat de relatie soms vermoeien en dan denk ik ook wat heb ik hier aan. Maar dat moet ik gewoon ook van me af gaan zetten. Hij stuurt namelijk soms ook heel spontaan iets waarvan ik mn wenkbrauw optrek, maar goed, inmiddels heeft hij genoeg krediet bij mij opgebouwd en lijkt mij ik toch ook bij hem! Het is allemaal een kwestie van vertrouwen. Een relatie met een GM is misschien niet zoals het 'hoort' maar het is ook geen kaartenhuis dat zomaar in elkaar stort na een verkeerd gesproken woord of een spontaan smsje.
(ik zeg dit allemaal ook tegen mezelf hoor, maar dat is wel duidelijk )
maandag 20 september 2010 om 12:17
Crea, reken er maar op dat dit luchtige van hem een houding is, hij kan het ook nog niet overzien. Ik vraag me echt af of hij die stap ooit gaat zetten.Het lijkt me echt dat als het hem zo hoog zit, hij echt wel bij een vriend oid had aangeklopt.
Suzy, seks zou je in een liefdevolle relatie misschien nog kunnen missen. Maar seks is ook intimiteit, en een relatie zonder intimiteit is geen relatie meer, dat werkt ook door in andere dingen.
Suzy, seks zou je in een liefdevolle relatie misschien nog kunnen missen. Maar seks is ook intimiteit, en een relatie zonder intimiteit is geen relatie meer, dat werkt ook door in andere dingen.
maandag 20 september 2010 om 12:25
Stew
ik ben het met je eens, ik ben voordat ik met mijn GM een relatie kreeg getrouwd geweest en daar was de intimiteit op een gegeven moment ook gewoon weg. Onze relatie was een gewoonte een gewenning geworden, heel vreemd, want ik was echt stapel op mijn ex-man. Maar het is nooit die relatie geweest die ik nu wel met mn GM heb > een totaal gevoel van verbondenheid (ik zeg gevoel, het kan dus een illusie zijn) ondanks dat we fysiek zo weinig bij elkaar zijn. Een paar keer per dag bedenken dat er iemand in mijn leven is die mij ook belangrijk vind en nodig heeft, dat had ik in mijn huwelijk helemaal niet. Misschien omdat deze relatie veel heftiger is en veel meer emoties losmaakt dan een normaal huwelijk, geen idee.
En ik vind dus ook dat wanneer er geen intimiteit is er ook geen echte relatie is in de zin van samen-zijn. Dan woon je gewoon samen in een huis, heb je bepaalde afspraken met elkaar gemaakt en kinderen samen, en hoor je bij elkaar omdat je nu eenmaal samen bent vanwege een verleden. Wanneer er intimiteit is dan hoor je bijelkaar omdat je bijelkaar hoort qua gevoel! Ik zie natuurlijk het liefste alles samen in een relatie, zowel bij elkaar horen qua verleden alsmede gevoel. Maar helaas, de wereld draait niet om wat ik wil...
ik ben het met je eens, ik ben voordat ik met mijn GM een relatie kreeg getrouwd geweest en daar was de intimiteit op een gegeven moment ook gewoon weg. Onze relatie was een gewoonte een gewenning geworden, heel vreemd, want ik was echt stapel op mijn ex-man. Maar het is nooit die relatie geweest die ik nu wel met mn GM heb > een totaal gevoel van verbondenheid (ik zeg gevoel, het kan dus een illusie zijn) ondanks dat we fysiek zo weinig bij elkaar zijn. Een paar keer per dag bedenken dat er iemand in mijn leven is die mij ook belangrijk vind en nodig heeft, dat had ik in mijn huwelijk helemaal niet. Misschien omdat deze relatie veel heftiger is en veel meer emoties losmaakt dan een normaal huwelijk, geen idee.
En ik vind dus ook dat wanneer er geen intimiteit is er ook geen echte relatie is in de zin van samen-zijn. Dan woon je gewoon samen in een huis, heb je bepaalde afspraken met elkaar gemaakt en kinderen samen, en hoor je bij elkaar omdat je nu eenmaal samen bent vanwege een verleden. Wanneer er intimiteit is dan hoor je bijelkaar omdat je bijelkaar hoort qua gevoel! Ik zie natuurlijk het liefste alles samen in een relatie, zowel bij elkaar horen qua verleden alsmede gevoel. Maar helaas, de wereld draait niet om wat ik wil...
maandag 20 september 2010 om 13:00
quote:stewardess schreef op 20 september 2010 @ 12:17:
Suzy, seks zou je in een liefdevolle relatie misschien nog kunnen missen. Maar seks is ook intimiteit, en een relatie zonder intimiteit is geen relatie meer, dat werkt ook door in andere dingen.
Hmm, is dit niet een beetje zwart-wit? Intimiteit kan je toch ook uit andere dingen halen (knuffelen, goede geprekken over gevoelens, tijd en aandacht aan elkaar besteden)? Om nu te stellen dat geen seks = geen intimiteit en dus geen relatie meer, vind ik te kort door de bocht.
(Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat dat meteen een excuus is voor vreemd gaan, dat vind ik weer een hele andere kwestie)
Suzy, seks zou je in een liefdevolle relatie misschien nog kunnen missen. Maar seks is ook intimiteit, en een relatie zonder intimiteit is geen relatie meer, dat werkt ook door in andere dingen.
Hmm, is dit niet een beetje zwart-wit? Intimiteit kan je toch ook uit andere dingen halen (knuffelen, goede geprekken over gevoelens, tijd en aandacht aan elkaar besteden)? Om nu te stellen dat geen seks = geen intimiteit en dus geen relatie meer, vind ik te kort door de bocht.
(Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat dat meteen een excuus is voor vreemd gaan, dat vind ik weer een hele andere kwestie)
maandag 20 september 2010 om 13:08
maandag 20 september 2010 om 13:19
Tja, maar wat nou als je getrouwd bent met de aller, aller, állerliefste man op de wereld, met wie je alles kunt delen, bij wie je je fijn voelt en je met hem overal over kunt hebben. Alleen helaas, hij heeft een libido van -10. Gooi je dan alles overboord want je hebt geen sex en dus geen intimiteit volgens jou en dus ook geen relatie? Ik denk dat dat voor heel veel mensen lang zo zwart wit niet is hoor.
