Minnaar deel 12

toy ik volg jou hier nog een beetje als mij tijd het toelaat( net als dat ik bkstr nog een beetje volg)ik hoop idd dat het nu klaar is met date en dat je rust gaat krijgen en dat de zon weer is een beetje gaat schijnen voor je.

heel veel sterkte meis en kus voor bloterikje



bkstr: jou verhaal volg ik ook nog een beetje zover dat lukt,ik vindt je ontzettend sterk ondanks al je verdriet en het gemis van ex-nmr1 en je beessies.

je komt er wel .

@Haddock: Ik probeerde meer aan te geven dat ik me heel goed voor kan stellen dat niet iedereen dezelfde keuze maakt als ik heb gedaan. Daar kunnen vele redenen voor zijn, die op dat moment misschien wel heel plausibel lijken. Ik durf niet te stellen dat ik niet voor de bijl was gegaan indien de mogelijkheid tot een SV zich had aangediend in de periode dat ik twijfelde over wel/niet bespreekbaar maken. Hoevaak hoor je niet dat mensen dmv vreemdgaan juist hun relatie in stand denken te kunnen houden. Of dit de juiste manier is en of dit überhaupt werkt is een tweede. Achteraf kan ik nu zeggen dat ik de juiste keuze heb gemaakt en zou ik iedereen die twijfelt aanraden hetzelfde te doen, hoe lastig en pijnlijk het soms ook is. Toch blijft er in sommige gevallen wel begrip voor hen die het anders denken te kunnen of moeten oplossen.

toy: minnaar zei een tijdje terug tegen me (toen ik zat te janken en snotteren): je bent juist sterk als je je zo kunt voelen en dat toe kunt laten. Kan ik t wel mee eens zijn; je bent hartstikke sterk maar voelt je alles behalve dat.



angel: thnx. Zie hierboven, voel me alles behalve sterk.



*hup, aan t werk maar weer*

Ja Suzy, ik vind het ook wel best van die kaartjes zo, heb helemaal geen zin in gezeik over zoiets onbenulligs! Vandaar dat ik ze ook meteen allebei op de post heb gedaan. Morgen vallen ze bij hem in de bus als het goed is, en tegenwoordig maakt hij zijn post wel open dus hij vindt ze vanzelf. Heb er niet zo lekker van geslapen en was om half 5 alweer wakker.



Dank Angel, uiteindelijk het beste zo, de enige manier om rust van hem te krijgen.



Voel me met vlagen sterk Bkstr, punt is gewoon eigenlijk heel simpel, zo doorgaan maakt doodongelukkig plus daarbij het gevoel dat mijn leven helemaal naar de klote gaat. Tja, daar kun je gewoon niet voor kiezen toch? Hoop dat je goed je dag doorkomt!



Geminate, ik reageer niet vaak (komt ook omdat mijn eigen hoofd zo vol zit) maar ik vind het echt goed hoe je het aangepakt hebt!



Stew, ik denk dat er uiteindelijk nooit een echt excuus is om stiekem vreemd te gaan! Hoe is het verder met je? Zie je JVG binnenkort weer?

Na zoals jullie weten na een discussie ( meningsverschil ) ga ik mn date toch zien  helemaal blij.

@Stew:

Er zijn zoveel situaties denkbaar waarin ik begrip kan hebben voor beweegredenen die niet kloppen.



Veel vreemdgangers weten heel goed wat zij doen en kiezen bewust voor stiekem omdat zij hierbij de minste negatieve consequenties voor zichzelf verwachten. Dit is een weloverwogen keuze om voor jezelf te kiezen, dan moet je inderdaad ook geen excuses verzinnen waarom je hier voor kiest. Wanneer je hier voor kiest overschrijd je een grens en zul je zelf moeten dealen met alles wat dit met je doet en van jezelf accepteren dat je niet eerlijk naar je partner bent.



Ik weet echter bijna zeker dat er ook heel veel vreemdgangers zijn die er van overtuigd zijn dat stiekem de beste optie is. Mensen die niemand hebben die hen een spiegel voor houdt, die oprecht geloven dat dit dé manier is om het vol te kunnen houden, die de partner niet willen kwetsen, verliezen of beschadigen. Wanneer je er zelf van overtuigd bent dat je het juiste doet is er in mijn ogen geen sprake van je straatje schoonvegen of de makkelijkste weg kiezen. Niet iedereen ziet de dingen zo helder als de vele ervaringsdeskundigen die je hier op het forum tegen komt.



Het is denk ik niet voor niets dat op dit topic al zovelen voorbij zijn gekomen waarbij de relatie strandt na het verkrijgen van andere inzichten, soms zie je het gewoon zelf niet. Ik denk dat velen jaren worstelen in hun relatie zonder dat iemand het weet, niet iedereen zal zelf direct de juiste oplossing vinden. Er zijn zoveel mensen die in een beroerde relatie blijven hangen omdat niemand hen de uitweg wijst die zij zelf niet zien.



Daarnaast zijn er nog vele individuele situaties denkbaar waarbij ik me voor kan stellen dat je bewust voor stiekem kiest. Om maar wat te noemen: Als ik er vrij zeker van zou zijn dat mijn vrouw mijn kinderen met alles wat in haar macht ligt bij me vandaan zou houden indien onze relatie eindigt zou ik niet in gesprek gaan. Wanneer je als vrouw vreest voor je eigen veiligheid of die van je kinderen wanneer je uit een relatie weg wilt kan ik me hier ook iets bij voorstellen. En zo zijn er wel meer situaties denkbaar.



Ik moet er wel bij zeggen dat ik niet iemand ben die snel oordeelt of veroordeelt. Mijn regel is een beetje dat ik een ander niets aan wil doen waarvan ik niet zou willen dat het mij wordt aangedaan.



@toytje: Je was in de periode dat ik hier binnenkwam wat minder actief, ik lees echter al heel lang mee en leef daardoor ook met je mee. Absolute stilte zal het enige zijn dat werkt, je verdiend echt een relatie waar meer uitkomt dan deze shit, hoe triest dit ook voelt. Hang in there... Wel super dat je hier op dit forum zovelen om je heen hebt die je steunen, en dat geldt evengoed voor bkstr. Dit forum is met recht iets om heel zuinig op te zijn, maar dat wist ik al voordat ik hier ging schrijven. Thnx voor het compliment.

@Crea: dank voor je uitgebreide antwoord.!

@All: sla dit lange stuk maar ff over, is aan Crea persoonlijk gericht.



Je zei oa: Wat het wel moeilijk maakt (vind ik dan, misschien moet ik het me niet zo aantrekken) is dat hij het er verder met niemand over heeft, hij heeft het gevoel dat dat niet kan omdat zijn vrienden zijn vrouw ook kennen (en bv de vrouwen weer bevriend zijn met elkaar) Ik snap dat hij zijn verhaal af en toe kwijt wil maar ik ben daar niet de aangewezen persoon voor. Toch voelt het wel naar om hem te zien worstelen.



Waarom zou jij daar niet de aangewezen persoon voor zijn? Is dat omdat jij het "leuke en spannende" vertegenwoordigt en luchtig wil houden? Of omdat jij dat moeilijk vindt, te horen over "de andere vrouw in zijn leven en hoe hij tegenover haar staat?



Ik denk juist dat jij wel de aangewezen persoon bent, aangezien jij misschien niet de oorzaak, maar wel de aanleiding bent in deze situatie. Ik kan begrijpen dat je het liever niet hoort, maar het gaat hier om jouw potentiele evt toekomstige partner en dan is het wel belangrijk van elkaar te weten hoe jullie reageren op tegenslag en problemen in het leven.



En dit is voor hem een mega-probleem. Waarmee hij ook nog eens bij niemand terecht kan. Hij zal vertrouwen in jou moeten hebben/krijgen hoe jij hem opvangt in moeilijke tijden en jij probeert het zoveel mogelijk te vermijden. Ik vermoed dat dit een vd redenen is waarom relaties die hierop gebouwd zijn, mislopen op den duur: dat je dat zijn probleem acht en niet jullie probleem. In feite zeg je tegen hem: "zie maar hoe je het oplost, maar val mij er niet (teveel) mee lastig, het moet voor mij wel leuk blijven".



Dat hij zijn kinderen zou missen, dat zou hij nog wel (deels want ik herken het gevoel natuurlijk niet) met mij kunnen bespreken, maar het missen van zijn vrouw, pfff.



Hj kan thuis niet praten over jou en met jou niet over haar. Terwijl jij wel weet van haar bestaan en omgekeerd niet. Ik denk dat jij juist een grote rol kan spelen in hoe een evt scheiding zal verlopen. Als jij nu al laat zien dat jij zijn ex liever ontkent als belangrijk persoon in zijn leven, van wie hij heeft gehouden en deels nog (een hele tijd) zal doen, dan ontken je een groot deel van deze man zelf (en zijn verleden). Je verwacht/hoopt dat als jij nr 1 wordt, dat zij jou zal accepteren en zo ook haar kinderen, maar daar heb je zelf invloed op.



Als jij haar als "rivale" ziet en niet ruimdenkend en begripvol reageert op de (mede door jou ontstane) situatie, laat je hem in de kou staan.Terwijl jij hem bijv kan stimuleren om het goed te doen voor de mensen die hem het meest na staan. Dat hij dit op de meest liefdevolle manier kan doen en hoe zij op een evt scheiding zal reageren er voor een groot deel van afhangt hoe hij nu met haar omgaat.



Maw: zet hem niet tussen 2 vuren! Hij wil mogelijk iedereen tevreden houden en dat wordt dan een onmogelijke opgave.



Ik ben op een leeftijd dat allerlei vriendinnen enz zo'n 2e Grote Liefde tegenkomen en het valt me op dat er maar weinig begrip is als de verhouding met de ex juist goed is. Wat voor mij juist absoluut voor zo'n man (zijn karakter) spreekt! Die nog mee naar ouderavonden of balletopvoeringen gaat, die een goede omgang met ex ook belangrijk vindt (en niet alleen voor de kinderen). Als 2e nr 1 red je het alleen als je ruimhartig bent en zo'n man met een verleden niet helemaal voor jezelf (en okee, de kinderen nu en dan) wil.



Maar ok, ik moet zeggen dat ik het redelijk kan loslaten. Als... dan zien we dan wel weer. Ik kan redelijk inschatten hoe ingewikkeld het zou zijn maar om daar nu al van wakker te liggen....



Ik zie het bij die vriendinnen, als ze vinden dat die ex uit beeld moet zijn en weinig begrip hebben voor hun vriend, als die het goed wil doen met zijn ex-gezin en niet alleen uit verantwoordelijkheidsgevoel naar de kinderen, maar ook uit respect voor die ex zelf en een (vaak) jarenlange binding daarmee. Dat houdt geen stand, als vriendin daarover gaat "zeuren", dan blijft zo'n partner heen en weer geschud. Als je wil dat (mocht het tot ex komen) zij & kinderen op een goede manier met hem en jou omgaan, dan raad ik je aan dat (grote) deel van hem niet af te wijzen. Daarop bouwt hij nu al vertrouwen (of niet), of hij dat straks allemaal in goede banen zou kunnen leiden.



Misschien ben ik te bevooroordeeld door mijn ervaringen als ex, maar bij onze scheiding moest alle begrip nota bene van mij komen en dat heb ik goddank ook kunnen geven. Begrip vragen is (eerst) begrip geven. Zij was en is er niet als steun voor hem en laat nog steeds zien dat zij moeite met mij heeft (ipv andersom). Dat maakt het voor hem alleen maar ongemakkelijk.



Met als gevolg dat zij de claimerige is en ik de "relaxte ex, die hem beter begrijpt dan hij zichzelf". Hij was zo opgelucht toen hij het eenmaal met iemand kon delen en het is aan mijn ruimhartigheid en liefde voor hem en de kinderen te danken dat het zo goed verlopen is. En ik ben ervan overtuigd dat die basis daarin ligt. Ik denk dan: hoeveel houd je van die ander als je hem niet kan opvangen als hij worstelt? En welk signaal geef je hem hiermee voor een evt toekomst samen



Nu is het zo, (na jaren): hij bindt zich niet aan haar (en dat zie ik ook niet gebeuren).



(dit is geen commentaar op jou, meer "een gewaarschuwd mens telt voor 2). Zo'n verliefdheid is nu eenmaal niet alleen maar leuk, weet waar je aan begonnen bent. En als hij zijn teleurstelling en verdriet mag hebben en uiten over een mislukt huwelijk, zal dat hem meer ruimte geven dan wanneer hij een (groot) deel van hemzelf in zijn eentje moet doen.Dat schuldgevoel zal een stuk minder zijn als hij zijn bindingen en verantwoordelijkheden netjes mag en kan doen, ook als hij voor jou kiest. Ik denk dat die nieuwe stellen het redden, die een goede band met exen bevorderen en hun partner kunnen steunen door dik en dun. Hechting is op elkaar kunnen rekenen in slechte tijden. Jullie beginnen al met (voor hem) slechte tijden.



Tegen de tijd dat de kogel hier door de kerk ging, kon je hem opvegen en was ie echt totaal overspannen en in geen velden of wegen de leuke opgewekte man. Dit vreet aan ze, als ze nergens heen kunnen en heen en weer geslingerd worden. De meeste tijd zit ie thuis (in misschien een rotsfeertje en continu schuldgevoel) en jij bent de enige met wie hij open en helemaal zichzelf kan zijn. Daar hoort dit ook bij.



Als sv kan je nog denken dat je alleen de lusten wil, en vooral geen "gedoe", maar als het er serieuzer uit ziet en verliefdheid en kans dat ie idd voor jou gaat, dan hoort dit er toch echt bij. Dus weet waar jij voor kiest en of jij dat trekt en er voor hem kan zijn (want je kan op je vingers natellen dat het nog veel moeilijker zal worden. Hoe minder begrip voor die evt toekomstige ex, hoe meer zij voor zichzelf zal (moeten) opkomen en hoe lastiger de omgang straks zal worden.



Als evt toekomstige nr 1 kan je maar beter voorbereid zijn en bedenken of je sterk genoeg in je schoenen staat om te laten zien wat je waard bent. En steunen is niet alleen met hem "meehuilen" en overal gelijk in geven, maar ook "wijs" omgaan met zijn ruzies van nu (en begrijpen dat dat haar houding als ex belangrijk mede zal bepalen). Dus ook kritisch blijven naar hem, het is niet (bepaald) alleen zij, die "aandeel" heeft in het ontstaan van deze situatie.



Kan je alleen maar veel kracht en wijsheid wensen in deze!

@Geminate: mooi geschreven en ben het ook met je eens. Ik heb er veel tijd en moeite in gestoken om dit hele fenomeen te begrijpen (en daardoor ex). Daardoor zal ik niet snel oordelen over anderen of als slap zien, waar vaak hele worstelingen aan voorafgaan en/of uit voortkomen. Men neemt niet lichtzinnig deze stappen, er wordt wat afgetwijfeld en vaak al jarenlang in een vicieuze circel.



Ik krijg mails van mensen die vertwijfeld zijn, zich eenzaam voelen binnen hun relatie en (jaren) hun best doen om er iets van te maken (eenzijdig) en andersom nul op het rekest krijgen. Maar zich superverantwoordelijk voelen juist naar hun partner. Als seks verdwijnt bijv en langzaamaan ook alle intimiteit. Dan nog willen/voelen ze dat het liefst van degene van wie ze het niet (kunnen/zullen) krijgen.



Er zijn veel verschillende situaties en stiekem kan dan wel de meest respectvolle optie zijn, immers je houdt in stand wat er wel is (gezamenlijk leven en liefde).



Verder zegt het lang niet altijd dat de relatie niet goed is. Het kan in de partner zelf zitten dat die totaal is afgesloten van kunnen voelen en uiten van lichamelijke intimiteit en seks. Dat kan bijv door vroegere ervaringen enz. Daarmee kan je nog op allerlei andere manieren een liefdevolle partner zijn en samen een gezin/leven leiden wat de moeite waard is.



Ik ben ervan overtuigd dat soms de afwegingen echt niet licht gemaakt worden en men zichzelf wijsmaakt dat vertrouwen pas beschaamd wordt als het uit zou komen en niet zolang die partner het niet weet en ook niet zal merken. En dat gaat in sommige gevallen ook op. Integer is denk ik belangrijker dan 100% eerlijk zijn. Het is soms juist om rekening te houden met de gevoelens en onvermogen van die partner.



Stiekem om eigen narigheid zoveel mogelijk te ontlopen is een ander verhaal. Dan is het een egoistische reden (ontlopen van "gezeik" thuis). Maar dat hoeft dus niet, het kan om redenen om diegene te sparen zijn. Het blijft zaak om te weten wat je beweegredenen zijn (menigeen zal zichzelf idd willen wijsmaken dat het niet is om eigen straatje schoon te vegen).



En wat integer is, is per situatie verschillend (zeker als het op aannames over de partner berust en nooit over gesproken is en afwachten en "die/dit zal nooit veranderen"-gedachten). Dan is het zoeken naar rechtvaardiging op basis van wat je denkt te weten over je partner en dat hoeft helemaal niet te kloppen. Maar soms is het "weten" en dat vind ik anders liggen.



Hoe eerlijk is de partner tegenover jou (in geheime wensen en verlangens of teleurstellingen) als dat soort intiemere gesprekken niet mogelijk zijn of keer op keer afgehouden worden? Of het probleem alleen maar gelegd wordt bij degene die iets mist? Kop in het zand: dan zet je iemand ook in de positie dat ie zelf daarmee loopt en keuzes in zijn/haar eentje moet maken.

Ik lees ook nog mee, heb alleen zelf te druk in mijn hoofd om echt met andermans problemen bezig te zijn



Toch: Bomtoma, fijn voor je dat je af hebt kunnen spreken en Toy, toytoytoy! Je gaat er goed mee om!

Me so happy ...dank je boompje01!

Suzy, zeer tegen mijn gewoonte in heb ik zo’n lange lap van je gelezen. En dat deed ik omdat hij aan Crea gericht is.

Crea zit in een niet te benijden positie, althans dat is mijn mening. Er is iemand waar ze gek op is, waarvan ze zou willen dat het haar nr1 wordt. Maar die persoon kiest voorlopig voor zijn gezin. Ik ben blij dat ik niet in haar schoenen sta. Een rationele gedachte is ‘opzouten met die gast, laat hem eerst zijn eigen problemen oplossen’, maar dan zijn daar ook nog eens de sterke gevoelens voor die persoon.



Dan kom jij met advies dat hij prima met zijn gevoelens over zijn relatie/gezin bij haar terecht kan, dat zij daar misschien juist wel de aangewezen persoon voor is.

Ik vind dat echt complete onzin, en een slecht advies.



Dat ze hem niet tussen ‘twee vuren’ moet zetten. Dat doet hij toch echt zelf!! Hij zal toch echt zelf moeten bedenken dat hij niet iedereen tevreden kan houden, en daar wat mee moeten doen. Hij heeft een gezin waar hij voor kiest, met de beste bedoelingen, Crea kan ze hier niet prijsgeven maar ik geloof haar. En dan heeft hij een minnares die gek op hem is.



Wie zegt dat Crea zijn ex als een rivale ziet. Ik krijg de indruk dat ze dat juist helemaal niet doet.

Met die hele ellenlange post loop je ontzettend op de zaken vooruit. Voorlopig kiest hij voor zijn gezin, en niet voor Crea. Zijn keuze, daar moet hij mee dealen.

Crea moet vooral goed op zichzelf passen.



Vorige week noemde iemand jouw epistels hier ‘amateur psychologie. Ik kan me daar in vinden, je doet veel aannames, mengt dat met wat eigen ervaringen en stopt er nog een stukje zelf analyse bij.



Ik ben overtuigd van je goede bedoelingen, maar op minnaar ervaar ik het bij tijden als storend.





Crea, kan je minnaar echt bij niemand terecht. Ik heb tijdens het eind van mijn relatie heel veel steun aan goede vrienden gehad. Ik snap het risico waar je op doelt. Maar hij kan toch op zijn minst over zijn slechte relatie praten, hij hoeft ze toch niet meteen van jouw bestaan op de hoogte te brengen?

Take care!

Ik zit er geloof ik een beetje doorheen. Veel gewerkt, geklust in nieuwe huis (slaap er nog niet) en ik merk dat minnaar-situatie toch energie kost. Gisteren ook nog eens ander slecht nieuws en daar boven op mn beste vriendinnetje die haar zorgen uitte: ik brak. Ga de stukken van Suzy en Haddock nog wel lezen, maar nu even niet (want anders zit ik weer met tranen achter de pc op het werk).

Ik zit in de zelfde situatie als Crea (als zij zelf ook single is dan), ik heb ook een relatie met een GM die ik dolgraag voor mezelf, dus als nr1 heb. Helaas zal dat bij mij nooit gebeuren, dat heb ik geaccepteerd maar de gevoelens die daar bij horen laten zich niet weg-accepteren dus ik heb regelmatig dat ik t gewoon even niet trek en mn kont tegen de krib gooi en heel vervelend wordt in de relatie. Jammer dan. Het is even niet anders. Gaandeweg wordt t wel minder.



Maar:



ik moet er niet denken dat hij bij me zou komen, bovenop mijn eigen issues met zijn niet willen/kunnen kiezen voor mij, met problemen die hij met zn vrouw heeft! Ik zou er helemaal naar van worden. Die vieze kriebel in mn buik. Ik heb mijn eigen sores al, das genoeg. Laatst melde hij per sms dat hij ruzie thuis had, ik wist warempel niet hoe ik moest reageren! Moet ik zijn kant kiezen ofzo door haar dan zwart te maken? sorry maar dat doe ik niet. Neutraal blijven kan ook niet dan denkt hij wellicht dat ik t stiekem leuk vind dat hij ruzie heeft. Dus ik zei maar dat hij geen ruzie moet maken, dat ik t niet leuk vind voor HEM! En daar liet ik t bij. Wat moet ik met die informatie? Als hij nog een keer zoiets zou smsen dan zou ik echt zeggen dat ik niet wil weten wat er op zn thuisfront gebeurt. Niet in detail tenminste. Ik zou me dat veel te veel aantrekken en onbewust ga je je toch dingen in je hoofd halen die misschien niet eens gaan uitkomen. Hij gaat maar naar een vriend of een psych. Minaressen schijnen vaker in de therapeutische rol gedrukt te worden (C. Roodvoets) en zij raadt het ook af.

@Haddock: ik geef net als iedereen mijn kijk op de dingen. en met in mijn achterhoofd een hoop meer ervaringen van anderen dan alleen de mijne. Plus de mijne. Dat is het enige verschil.



Crea heeft in eerdere posts duidelijk haar wensen uitgesproken dat wat haar betreft zij het uitgangspunt heeft dat zij de nieuwe nr 1 wil worden.



Ben met je eens dat hij zichzelf in deze positie heeft geplaatst en daar zelf dan ook verantwoordelijk voor is, wat dat thuis voor gevolgen heeft of nog zal hebben. En dat legt over en weer een druk om te moeten kiezen, ook al vraagt Crea dat niet en is eventueel hem niet meer zien/verbreken (nu) van de baan. Hij kan haar kwijtraken als zij het niet trekt en andersom zijn gezin kwijtraken.



Of dat op dingen vooruitlopen is of niet: zijn vrouw is niet op de hoogte, ook niet van wat nu al speelt. En als je eea wil vermijden (wat haar goed recht is, maar bij hem nu al speelt, schuldgevoel/ruzies) dan kan dat hem wel iets zeggen over zijn (latere) keuzes en of hij zich daarin gesteund voelt.



Dat heeft niks met psychologie te maken, ik bestudeer hier geen boeken over oid, maar wel met wat ik met mijn eigen gezond verstand in mijn omgeving zie en hoor van "nieuwe Ware Liefdesstellen die het goed redden en die het niet gered hebben en waarom. Er is gewoon meer kans op succes als je je sv kan begrijpen en steunen en samen een open relatie hebt (over allerlei gevoelens) dan wanneer je tov elkaar eea niet "open" kan zijn over toch (voor die ander) essentiele dingen in het leven, die onlosmakelijk met hem verbonden zijn.



Dat is dan misschien een andere invalshoek, of keerzijde, en daar kan je wel of niet iets mee. Dit is mijn ervaring en dat mag ik hier net zo goed neerzetten als anderen die herkenning vinden in andere dingen of reacties hier, lijkt mij?!



Ik zeg nergens hoe zij het moet doen, maar wat het effect ook kan zijn, in de zin van: dit aspect kan ook nog meespelen en houd daar svp rekening mee. Als je hier iets neerzet kan je allerlei blikken en invalshoeken erop krijgen, alnaargelang ieders eigen herkenning/ervaring.



Dit is mijn bijdrage, en dat kan je ter overweging nemen, als 1 vd mogelijkheden, tussen alle andere waarschuwingen of bijval niks bijzonders dus. Je kan het meenemen of verwerpen. Mensen zetten eea op een forum, juist ook om anderen hun ervaring met soortgelijke issues, niet alleen herkenning en bijval.



Ik ben juist ruimer gaan denken door expres te gaan meelezen en meeleven over anderen en hun worstelingen met deze liefdes- en minnaarmaterie. Over andere aspecten, waar ik geen weet van had gehad als ik dat niet had gedaan.

@Crea: sla mijn post svp idd maar even over (en ik haal hem wel weg als dat minder storend is). Ik vind het erg voor je dat je in verdrietige issues zit en erdoorheen zit, om diverse dingen tegelijk en dat wordt soms ook teveel!!



Ik heb het beste met je voor, dat je dat hopelijk altijd voor ogen hebt. Ik gun jou een fijne verliefdheid en -liefdesrelatie, ik leef mee en het is gewoon erg ingewikkeld allemaal. In verliefdheid zou het vooral leuk en fijn en spannend moeten zijn, de aandacht op elkaar gericht en overwegend blijdschap. Dat dat niet zo is, is al heel jammer.



Big meid, het valt allemaal niet mee, he?

eehm, na wat nieuwe info gelezen te hebben,



ja als de ruzies bij hem thuis vanwege 'mij' zouden zijn, omdat ik graag wil dat hij voor mij kiest, dan vind ik het een ander verhaal, dan ben ik het hem verplicht om hem daarin te steunen dus dan moet hij zijn verhaal wel bij mij kwijt kunnen. Dat kan je niet afschuiven op een goede vriend, die goede vriend zal waarschijnlijk zeggen lekker is dat....en waar is zij nu dan dat je hier bij mij zit?



(ik had het in mijn post over ruzies/gebeurtenissen die los van mij plaatsvinden tussen hem en zn vrouw)



pff moeilijk hoor..heel veel sterkte en vooral geduld.

@Dulce: dat is ook zo. Maar bij jou is het zeker, dat je minnaar daar duidelijk in is geweest en dat een nr 1 relatie er niet in zit, toch? Dan kan jij dat nog wel hopen, dat staat je vrij, natuurlijk.



En omdat jij weet dat hij kiest voor blijven bij nr 1 en jou daarnaast, kan ik me er alles bij voorstellen dat jij de gevolgen en "shit" daarvan niet wil. Jullie hebben gekozen voor de lusten en niet de lasten, dan vind ik dat vrij logisch.



Bij Crea had/heb ik het idee dat dat nog helemaal niet vaststaat, haar minnaars relatie thuis onder druk staat, hij niet happy met de situatie zoals die nu al ingewikkeld ligt en zijn gevoelens, en hij daaronder lijdt, maar ook die mogelijkheid wel open ligt dat hij toegroeit naar een moment dat ie gaat scheiden (ze hebben het er ook over, itt jouw minnaar, die daar beslist in is), afhankelijk van hoe dat thuis ontwikkelt.



En ergens denk ik in haar geval: je bent hier samen aan begonnen, je maakt er deel van uit (zijn probleem) en (hoe niet welkom ook); ook samen de lasten (die er nu al zijn). En dat vind ik ook iets anders als je sv bent en waarschijnlijk ook zal blijven.



In elke relatie hoor ik hier altijd roepen: als de 1 een probleem heeft ergens mee, kan de ander niet zeggen: "jij hebt een probleem", je hebt dan wel samen een probleem (bijv een libidoverschil). Ik vind dat hier niet anders, als je deel uitmaakt van dat "probleem". Tenzij je zegt: los dat eerst maar in je eentje op, maar zonder mij, en dan kijk ik wel of ik daarop kan wachten.



Dat is wat ik vaak ook uit Haddocks pen heb zien vloeien: eerst thuis eerlijk en evt oplossingen zoeken, maar dan zonder je sv. En als dat is opgelost (of vrijgemaakt) dan pas kijken of er plaats is voor de sv/liefde. En dat kan die sv natuurlijk ook initieren: ga eerst aan de slag met de nr 1-relatie die je hebt en als je daaruit bent, dan ben ik er misschien voor je.



En daar kan ik het wel mee eens zijn: zolang je de sv houdt, ben je niet echt bezig aan je nr 1-relatie te werken.



Maar goed, ik trek me terug, ga ff andere dingen doen.

ja dat klopt wat dat betreft is mijn situatie helderder dan die van Crea. Van mij is t take it or leave it. En nee, ik hoop op niks meer dan dit, ben niet naief en zeker niet van plan mezelf gek te (laten) maken



als ik me een voorstelling probeer te maken hoe de situatie zou zijn dat er wel een opening is dat hij weg zou kunnen gaan bij zn vrouw....dat lijkt me heel moeilijk, dat afwachten....weet niet of ik dat zou kunnen. Dan is mijn situatie ook niet makkelijk maar wel duidelijk. Ik zou dan denken, tot wanneer moet ik wachten, en ondertussen terwijl je wacht ga je hopen, en dan ineens na een jaar, 2 jaar blijkt al die hoop voor niks? Heel heel moeilijk...ik zou ongeacht wat een GM zegt sowieso het uitgangspunt hebben dat hij NIET weggaat. Dan wordt je nooit teleurgesteld en kan je hem na 2 jaar voor niks wachten ook niet kwalijk nemen dat hij jou aan het lijntje gehouden heeft, uiteindelijk ben je t toch echt zelf die laat wachten. Hij heeft anders naast zijn eigen relatieprobleem ook nog eens de druk van iemand die op hem wacht, ik geloof niet dat hem dat zal helpen om een echt weloverwogen besluit te maken. Hij zou, dat is wat ik denk, niet om Crea uit deze relatie moeten stappen maar omdat hij dat zelf al wil. En dat Crea dan aan het andere eind op hem wacht zou er niet toe hoeven doen. Zijn dilemma lijkt nu op kiezen tussen 2 vrouwen terwijl hij eerst de keus moet maken of hij in zijn huidige relatie kan/wil blijven. (maar goed ik doe denk ik ook al mee aan peper en zout psychologie, maar dat is niet mijn bedoeling, dit is hoe ik het zie vanuit hem bekeken, ik kan het mis hebben....)

*onderwerp van casus wandelt zelf ook nog even binnen*



suzy,bij je advies krijg ik t gevoel dat ik me idealiter zo zou moeten opstellen, omdat ik dan meer kans heb hem aan het einde vd rit aan me te binden. Ik snap dat, mocht hij gaan scheiden en voor mij gaan, ik hem dan moet kunnen steunen maar denk dat het heel anders ligt NU, want nu kiest hij niet voor mij en die steun kan ik hem niet geven.

Zal m t advies nog eens meegeven er met n vriend over te praten maar voorlopig heb ik t contact even stopgezet, dat ik goed wil nadenken over woorden v vriendin. Confronterend om op de feiten te worden gewezen.



dulce, misschien lijkt t raar, maar ik ben bijna jaloers op de duidelijkheid die jij hebt...



Haha, krijg soort Date-gevoel, krijg nav mn 'ik heb ruimte nodig' telefoongesprek een sms. Dat ie zo goed begrijpt hoe ik me voel en dat ie volgende week een hotelovernachting heeft voor werk. Waarom geeft dit me het gevoel dat hij t totaal niet begrijpt?

lieve Crea: no offence, maar ik heb je vaker horen zeggen dat je het contact even 'on hold' zet. Ga je dat nu ook echt doen? Ga je echt voelen waar je last van hebt, en daar indien mogelijk ook nog eens consequenties aan verbinden? Kortom: ga je écht eens aan jezelf denken lieverd? JIj bent niet degene die voor hem moet zorgen, eigenlijk helemaal niet. Je verdient een gelijkwaardige relatie, en op dit moment lijkt het erop dat je vriendins woorden je zoveel doen dat je ergens ook voelt dat ze misschien wel eens gelijk zou kunnen hebben, toch?



De duidelijkheid van Dulce, die kun jij ook hebben Crea. Misschien heb je die zelfs al wel, maar willen jullie er beiden niet aan (of jij niet)? JIj zou hem als nr1 willen, hij zegt dat van jou ook, maar hij handelt er niet naar. WAar een wil is is een weg, maar die weg lijkt hij niet te kunnen (willen?) bewandelen?



Hoe aardig, lief, leuk je hem ook vindt, hoe veel je ook van hem houdt; in the moment NU heb je er last van, ben je moe, verdrietig en alleen, dus moet je ergens ook NU aan jezelf denken.



Sterkte lieverd!

zo waar wat je zegt lieve bkstr, thanks



(soms als ik me er een week relaxed bij voel denk ik: zie nou, ik kan dit. En nu komen er net weken aan met avonden samen en hotels, dus liefst zou ik mn kop nog even in t znd steken)



stomme is dat ik dit gevoel ook zou hebben als hij elke avond naast me op de bank zou zitten, want uiteindelijk sta ik met lege handen. T missen handle ik prima, maar die tweede plek niet