Minnaar deel 12

Suzy: ik begrijp dat je zaken vanuit jouw perspectief en je verkregen inzichten wilt aantonen. Wat het lastig maakt is dat je er achtergronden bij noemt, die soms kant noch wal slaan. Het kan zijn dat dat op internet staat, maar sommige dingen kloppen echt niet. Het kan zijn dat dit voor jou voor 'verlichting' zorgde, en dat je van daaruit zo enthousiast bent. Ook dat begrijp ik. Maar als jij vergelijkingen probeert te trekken met gedragingen, waarom volstaat het dan niet om alleen te noemen wat je vermoed bijvoorbeeld, zonder de (enorm uitgebreide) uitleg daarachter, die nogmaals niet altijd gefundeerd is? Mensen kunnen daar, veelal terecht, fel op reageren omdat het er m.i. soms op lijkt (ook al weet i kdat dat jouw bedoeling niet is) dat je anderen probeert te overtuigen, juist door die veelheid aan extra bewoording. Alsof je door literatuurstudie je overtuigingen extra kracht probeert bij te zetten.

NOgmaals: ik snap dat dat geen kwade opzet is, maar ik zou me wel kunnen voorstellen dat het soms zo overkomt.

in de auto op weg nr t werk. Je weet de vinger wel erg goed op de zere plek te leggen stew...

@Bkster: klopt, wat je zegt. En doorgaans is het ook wel ergens op gefundeerd, hoor. Bepaalde mechanismen tussen mensen, reacties, herkenning (niet alleen bij mij of boekenwijsheid, wel recente onderzoeken bijv), maar ook heel veel (vertrouwelijke) info van anderen/andere stellen. Dat alles gecombineerd in een gevoel als ik iets lees, waar het probleem weleens in zou kunnen zitten. Even zo vaak is dat raak.



Anderen reageren meestal (alleen) uit (eigen) herkenning of situatie en geven van daaruit hun (even ongefundeerde) mening. Ik baseer het meestal op meer dan eigen ervaring. Maar blijft mijn mening, een andere kant, tegenover andere meningen en invalshoeken van anderen hier. Niks meer of minder. Soms kan iemand er iets mee en soms niet. Maar dat geldt voor iedereen die reageert op wat geschreven wordt.



Ik probeer meerdere kanten van 1 verhaal te belichten en meestal zonder anderen te veroordelen en met begrip voor de andere kant, de sv of nr 1 waar het over gaat, het milder of soms algemener/breder maken. Er zijn er genoeg die alleen bevestiging/bijval of oordeel geven.



Maar je hebt gelijk: denk dat het te stellig overkomt, alsof ik het "weet" hoe het in elkaar zit. Ik kijk vaak iets verder terug dan de gebeurtenis zelf, en hoe erg/fijn die is. Ook hoe is het zo gekomen of is dat wel zo, bij aannames of eigen invulling waarom iemand zo reageert (bijv radiostiltes, ik noem maar wat). Dus wil meestal juist meer en ruimere mogelijkheden geven, waar anderen soms (te) snel conclusies trekken.



Er zijn er die er soms wel wat aan hebben. Ik heb geen bepaalde overtuiging om over te brengen, ik kijk naar mechanismen en probeer patronen of clou te vinden, en niet 1 mogelijkheid te geven, maar juist meerdere/ruimere, als anderen 1 stellige overtuiging hebben (hun eigen gevoel, en daarin blijven worstelen).



Ik pleit meestal juist voor dat er ook een andere blik op geworpen kan, als iemand oeverloos op dezelfde manier heeft geprobeerd bijv. Als je er zelf middenin zit zie je dat soms niet meer. En bijv veel (onnodige) frustratie/verwijten soms over dingen die iemand idd gewoon niet anders kan, maar uitgegaan wordt van niet willen.



Ik ben juist geen type van: omdat ik het zo doe/behoefte aan heb, dan moet mijn partner dat ook zo doen of dezelfde behoeftes voelen. Als geen ander pleit ik voor begrip en beweegredenen waarom anderen anders in elkaar kunnen zitten en niet eigen maatstaven projecteren op anderen.



Ik probeer daar voorzichtig in te zijn, met begrip en milde blik voor 2 kanten van het verhaal en niet alleen meehuilen/juichen.En wie denkt: komt zij weer met haar theorieen, die moet dat dan maar overslaan, iedereen neemt mee wat voor hem/haar van toepassing is (immers niet alles wordt hier vermeld) of aan het denken zet/ wel of niet iets mee kan.



Maar ik begrijp wat je bedoelt en kan wel te fanatiek worden en te stellig overkomen. Dat moet natuurlijk niet, het blijft een mening, een vermoeden, een gevoel soms.

Sorry voor wie dat als storend ervaart, ik probeer juist te verruimen en niet te beperken (naar 1 overtuiging).

@Bkster: jouw beslissing is uiteindelijk genomen op realisme en rationeel. Je gevoel loopt daar achteraan, het houden van is er volop en dat doet pijn. Je had het anders gewild, maar het "mocht" niet zijn.. de wil en liefde van allebei, en toch werkte het niet.



Dat is ook heel verdrietig, het is onmacht, kon het maar anders, he?



Toch zie ik je alsmaar sterker worden. En wat je samen weet te bewaren van die liefde verdwijnt ook niet. Wat blijft, hoef je niet te vergeten of achter je te laten. Liefde is niet weg, als je niet meer samen bent. Dat kan een troost zijn, jullie delen nog veel, toch?

Suzy had het voor wb narcisme tegen mij en ik zeg net als toy dat het me heel veel duidelijk maakt ook al plak ook ik geen etiket op hem, want hij zal t waarschijnlijk niet zijn (een narcist). Alleen toont hetgeen ik door de jaren heen met hem heb meegemaakt wel heel veel overeenkomsten die ik nu in dat licht kan plaatsen ipv mezelf de schuld te geven dat ik toch niet goed heb gereageerd/gehandeld op situaties (die in een affaire al moeilijk genoeg voor me waren, laat staan als hij ook nog lullig ging doen).



Elke keer als er weer een conflict was (en dat was echt vaak) gaf ik mezelf de schuld dat ik het weer verpest had terwijl t eindelijk weer eens (een paar dagen/weken) goed ging. Dus ik zat daar elke keer weer met een schuldgevoel van hier tot tokio en elke keer een nieuw voornemen om het de volgende keer maar beter op te vangen als ik me gekwetst voelde door zn gedrag (of de situatie) en niet meer te laten merken dat ik ermee zat, omdat hem dat triggerde en ik weer overnieuw kon beginnen. Dat werkt natuurlijk alleen maar in mijn nadeel want daardoor was ik mezelf niet meer bij hem, en werd mijn 'ja is goed'-woord onbetrouwbaar voor hem, Ik zei maar ja op eigenlijk alles wat hij zei, om de lieve vrede te bewaren. Als het dan ook iets was wat ik graag wilde dan had ik geluk. Als het iets was wat hij echt wilde, en ik eigenlijk niet dan had ik achteraf een hele dag (dagen) een naar gevoel dat ik iets tegen mn zin had gedaan. Dat kwam er bij mij dan natuurlijk pas na een week uit omdat ik hem er in eerste instantie niet mee lastig wil vallen (ik heb uiteindelijk toch zelf ingestemd?) waardoor hij natuurlijk hartstikke kwaad werd dat ik daar zo laat mee kwam. Door het in het licht te zien dat hij missch narcistische trekjes heeft, kan ik nu ipv veel verdriet te hebben met het kutgevoel dat ik iets kwijt ben, nu ook verdriet hebben maar met het goede gevoel dat ik iets gewonnen heb, namelijk mijn eigen leven weer terug. Want hij was toch echt altijd verkeerd aanwezig in mn leven, niet alleen omdat ik dat in stand hield door in gedachten hem/de situatie te analyseren of hij nu wel of niet om me gaf, maar ook omdat het gewoon nooit lekker liep. Zijn continu aantrekken/afstoten en dat ik elke keer mijn grenzen heb verlegd voor m heeft me gewoon zo vermoeid en van mijn eigen zelf verwijderd ('heb ik dat echt gedaan?' gedachtes achteraf) dat ik nu gewoon helemaal leeg ben van binnen. Ik ben gewoon bang geworden van mezelf wat ik de volgende keer wel niet voor m zou doen, als hij t me maar vraagt. Niet hij maar ik heb, als ik eraan denk dat ik mijn grenzen zo makkelijk voor hem verleg geen respect meer voor mezelf. Zo ben ik helemaal niet en zo wil ik niet zijn. De koek is echt op denk ik.

@Dulce: dat vind ik heel openhartig van je en wat je nu schrijft klinkt ook een stuk zekerder dan je eerdere posts!



Om de diepere kanten van wel/niet minnaars te belichten & alles wat erbij komt kijken aan gevoelens en worstelingen, ben ik daar een topic over gestart, juist omdat ik hier te lang en te diep en te algemeen schreef.

Dus dit is niet voor het eerst, dat daar (terecht) commentaar op komt, kan het alleen soms niet laten



Maar daar ben je natuurlijk ook van harte welkom, (heet: slapende lust..) dat is iets filosofischer van insteek, de processen, evt oorzaken enz. Van alle kanten bekeken, van minnaarzijde tot nr 1 zijde, alle vragen en twijfels, enz. En dat trekt dan ook mensen die dat interessant vinden, en zelf ook op elkaar wat langer en filosoferender reageren.



En dan kan dit topic meer de snellere support en herkenning blijven, die ook nodig en fijn is & dit topic maakt wat het groot maakt.

Mooi Dulce!



Je besluit met: zo ben ik helemaal niet en zo wil ik niet zijn. Misschien is dat een mooi mantra voor je?



Iedere keer als je wilt mailen, bellen of sms-enm dit zinnetje voor jezelf herhalen.



Oh, ik heb niet eerder gereageerd op je postings maar ik heb het wel grotendeels gevolgd.

bkstr, wat goed om te lezen dat je geen spijt hebt. Dat je weet dat je keuze de juist was. Ik begrijp dat de pijn en het verdriet daar niet minder om is. Jij hebt er alles aan gedaan om het wel te laten slagen.

Raar toch, dat mensen het zo moeilijk vinden te begrijpen dat je -ook al is het je eigen beslissing- de pijn hetzelfde is.

nee de gedachte dat hij missch een narcist is, houd me nu echt wel tegen om contact te zoeken, want dan geef ik m wat hij wil/verwacht van me. en ik denk ook dat hij nu op mij aan t wachten is.



aan de ene kant kan ik het hem niet kwalijk nemen dat ik zo van mezelf ben verwijderd in de afgelopen vier jaar, dat heb ik zelf toegestaan. Wat ik hier wel uit mee kan nemen is dat hij me echt een reuzenspiegel voorgehouden heeft door me naar een totale nulpunt staat van emotionele afhankelijkheid te brengen en me met mijn eigen zwakheden te confronteren. Dat hij daar dan bovenop mij dan als zwak betichtte ja zie daar maar eens mee om te gaan. dat voelt echt als een trap na.

Bkstr, ik vind het zo knap hoe je het allemaal doet! En dat je, ook in de vele moeilijke momenten, kunt blijven zien waarom je ervoor gekozen hebt bij hem weg te gaan. Als je zo lang samen bent met iemand, zoveel van hem houdt, alles zo vertrouwd is en dan toch onder ogen kunt blijven zien dat wat je mist te groot is, dat is zo ongelooflijk dapper! Komt echt goed met jou hoor!

bkstr

het komt missch niet in mijn postings naar voren en je zal het missch niet vergelijkbaar vinden maar ik weet precies wat je voelt. Het is voor mij nu de eerste keer dat ik niet stuk ben dat ik de stekker eruit getrokken heb maar de voorgaande tig keren was ik er net als jij helemaal kapot van. Mijn liefde die ik voor hem voel(de) was er 1 van voor altijd bij hem willen zijn, en in staat zijn om mezelf compleet voor hem weg te cijferen. Als hij maar gelukkig was dan was ik t ook, dacht ik. Ik heb nog nooit zoveel tranen gelaten om iemand, of zoveel gedaan voor iemand als voor hem. Ze hadden beter mijn hart eruit kunnen trekken op een bepaald moment dan dat ik die pijn mee hoefde te maken om niet hem, maar zijn liefde, dus de mijne te verliezen. Ik ging er kapot aan als ik alleen maar dacht aan dat ik hem pijn had gedaan, ipv dat ik degene was die pijn had. Dat vergat ik gewoon elke keer weer en koos elke keer weer voor hem ipv voor mezelf.



Maar nu zit ik op een punt dat er teveel is gebeurd recent, (ik kan niet zeggen wat ivm herkenbaarheid) dat ik ipv mijn enorme liefde voor hem, echt voor mezelf moet kiezen. En dat maakt het niet minder pijnlijk maar wel dragelijk. Iets wat eerder niet kon, kan ik nu wel. Ik weet niet of ik er over een week nog zo over denk, maar nu voelt het goed de keus die ik heb gemaakt.

toy, lisannez: is lief! Thnx!

Even met de deur in huis: het is over met minnaar.



Hij heeft een nieuwe liefde in zijn leven.



Ik voel me zwaar kut. Eerlijk gezegd beroerder dan ik had gedacht.

Ach Lisannez..... wat klote!!!!



heel veel sterkte hoor!

Lisa, je weet het hè, het mag er zijn!! Het doet zeer, en het zal wel weer slijten.. maar op dit moment mag het er zijn...

shit lisannez, dat is klote. Sterkte!



Dulce: denk dat je mijn situatie niet helemaal goed begrijpt. Herken iig niet wat jij over jouw situatie beschrijft bij mezelf..

*rent even binnen om te roepen, en wat uit te delen aan wie nodig heeft:), Heeft nog steeds niets zinnigs on topic te melden , heeft nog steeds best of both Worlds met Sgaaplief*

Lisannez, wat zwaar! Je wist, denk ik, dat dat er ooit aan zat te komen en het is zijn goed recht, maar evengoed, wat zwaar. Kun je er thuis wat steun in vinden?



Sgaap! Goed te horen dat het zo goed gaat, houden zo!

Sjee. Lisannez.. en dat komt zomaar onverwachts vanuit het niks op je bord vallen? kan me voorstellen dat dat zwaar k*t is. Heeft ie eerst gewacht met aan jou vertellen tot ie er zekerder van was?).

En dat nu je groen licht had. Hij was al stilletjes met het delen van zijn gevoelens.. balen zeg!



Even een dikke van mij!

Toy, mijn man is echt heel lief. Hij bood spontaan aan me bij minnaar af te zetten volgende week, zodat ik afscheid kan nemen. Hij moest dan toch bij hem in de stad zijn.



Ik was hier inderdaad al bang voor maar het gaat wel veel sneller dan ik dacht.

Suzy, hij is nog helemaal niet zeker van zijn gevoelens voor haar. Ze kennen elkaar nog maar een kleine drie weken maar ik merkte dat er wat was en heb er naar gevraagd.



Ik ga en wil niet afspreken met een man die bezig is een nieuwe relatie op te starten. Maar wat ga ik hem missen.

bkstr

het ging me om wat jij voelde na een breuk, ik voelde dat precies zo. situaties zijn niet hetzelfde nee. ik zou dat niet kunnen weten sowieso.

@Bkster: in zoverre lijkt me wel een gelijkenis met Dulce in de zin dat iemand gewoon heel diep bij je in je hart zit, of dat nu een nr 1 of sv is.. en zelf ermee stoppen, ondanks veel liefde en verdriet voelen, maar omdat het om welke reden dan ook niet gaat. Zo ook Toy bijv. Ze doelde denk ik niet op de omstandigheden en situaties, die verschillen idd.



Soms wil iemand gewoon ff laten zien dat ze ook ff aan jou denkt en zich daarin in kan leven. Gewoon lief bedoeld denk ik..

@Lizannez: Oh, wat moeilijk voor je, maar wat fijn dat je man je zo goed kan opvangen. Dat is wel een voordeel van een open relatie. Sterkte!

Intussen maal ik tussen de bedrijven door nog wat verder over de kloof tussen verstand en gevoel, maar ik heb nog niet de rust om er eens echt goed over na te denken. Komt wel...

@Rooss: ik zal morgen reageren op je mail.