Seks
alle pijlers
Schiet je er nou wat mee op, een seksuoloog?
zondag 20 maart 2011 om 11:10
Man en ik hebben seksuele problemen. Kort gezegd komt het er op neer dat ik meer en vaker zin in seks heb dan hij. En afgezien van dat dat frustrerend is, vind ik het ook vernederend, en het gaat me steeds meer dwars zitten.
Dit probleem bestaat al vele jaren, en we hebben er al heel veel over gepraat, en dat lucht wel eventjes op, maar het lost het probleem niet op. Allerlei oplossingen en afspraken hebben we ook al geprobeerd, zoals afspreken een tijdje geen seks te hebben, elkaar masseren, enz enz.
En we kunnen nu ook niet meer doen alsof het iets tijdelijks is. Dit is structureel, het gaat niet vanzelf over, en ik kan wel janken als ik bedenk dat de rest van ons seksleven zo gaat blijven.
Ik heb wel eens met de gedachte gespeeld naar een seksuoloog te gaan, maar eerlijk gezegd heb ik daar weinig vertrouwen in. De paar vrienden waarvan ik weet dat ze bij een seksuoloog zijn geweest, zijn daar weinig mee opgeschoten.
Ik heb zelf het idee dat een seksuoloog vooral zinvol is bij paren die niet durven, of schaamte en remmingen hebben en zo. Niet voor ons probleem.
Wie heeft er ervaring, positief of negatief met een seksuoloog? Was je er nou mee geholpen?
(voor de goede orde, ik ben een vaste forummer, maar heb even een tijdelijke nick gemaakt omdat er IRL mensen zijn die mijn forumnaam weten)
Dit probleem bestaat al vele jaren, en we hebben er al heel veel over gepraat, en dat lucht wel eventjes op, maar het lost het probleem niet op. Allerlei oplossingen en afspraken hebben we ook al geprobeerd, zoals afspreken een tijdje geen seks te hebben, elkaar masseren, enz enz.
En we kunnen nu ook niet meer doen alsof het iets tijdelijks is. Dit is structureel, het gaat niet vanzelf over, en ik kan wel janken als ik bedenk dat de rest van ons seksleven zo gaat blijven.
Ik heb wel eens met de gedachte gespeeld naar een seksuoloog te gaan, maar eerlijk gezegd heb ik daar weinig vertrouwen in. De paar vrienden waarvan ik weet dat ze bij een seksuoloog zijn geweest, zijn daar weinig mee opgeschoten.
Ik heb zelf het idee dat een seksuoloog vooral zinvol is bij paren die niet durven, of schaamte en remmingen hebben en zo. Niet voor ons probleem.
Wie heeft er ervaring, positief of negatief met een seksuoloog? Was je er nou mee geholpen?
(voor de goede orde, ik ben een vaste forummer, maar heb even een tijdelijke nick gemaakt omdat er IRL mensen zijn die mijn forumnaam weten)
zondag 20 maart 2011 om 11:16
Als jullie er beiden voor open staan, zou ik het gewoon proberen. Een seksuoloog is er ook zeker voor problemen op seksueel gebied zoals bij jullie. Als het echt een kwestie van meer/minder zin dan de ander is, kan een seksuoloog jullie helpen hier een middenweg in de vinden die voor jullie beiden acceptabel is, begrip voor elkaar behoeften krijgen, etc.
Als er toch iets meer onder dat 'meer/minder zin' ligt, kan ook dat aan de oppervlakte komen.
Wanneer de een meer zin heeft dan de ander, ontstaat er volgens mij snel een neerwaartse spiraal waarin de ander zich onder druk gesteld voelt, de een zich nog meer afgewezen/verdrietig/eenzaam/vernederd voelt, etc. Een seksuoloog kan helpen dat te doorbreken.
Misschien is het goed om die vrienden eens te vragen waarom het ze niet/onvoldoende geholpen heeft. Ik denk dat de keuze voor een bepaalde seksuoloog belangrijk is en de aanpak. Een seksuoloog is een psycholoog, gespecialiseerd in dit gebied. Veel psychologen werken vanuit een bepaalde stroming/visie. Dat is wel bepalend, lijkt me.
Als er toch iets meer onder dat 'meer/minder zin' ligt, kan ook dat aan de oppervlakte komen.
Wanneer de een meer zin heeft dan de ander, ontstaat er volgens mij snel een neerwaartse spiraal waarin de ander zich onder druk gesteld voelt, de een zich nog meer afgewezen/verdrietig/eenzaam/vernederd voelt, etc. Een seksuoloog kan helpen dat te doorbreken.
Misschien is het goed om die vrienden eens te vragen waarom het ze niet/onvoldoende geholpen heeft. Ik denk dat de keuze voor een bepaalde seksuoloog belangrijk is en de aanpak. Een seksuoloog is een psycholoog, gespecialiseerd in dit gebied. Veel psychologen werken vanuit een bepaalde stroming/visie. Dat is wel bepalend, lijkt me.
zondag 20 maart 2011 om 11:22
Het werkt alleen als je allebei echt gehopen wilt worden en bereid bent eraan te werken.
Mijn man en ik zijn 2x (bij twee verschillende dus) bij de seksuoloog geweest. Dit omdat ik vaginistisch reageerde. Bij de eerste seksuologe zijn we een half jaar of zelfs een jaar behandeld, geen resultaat. Bij de tweede had ik na de eerste behandeling al direct een resultaat geboekt wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Het is alleen ook na de behandelingen een hele lange weg te gaan en iets waar je denk ik de rest van je leven samen aan moet blijven werken! (En dat bedoel ik niet specifiek met vaginisme, maar met alle seksuele issues).
Mijn man en ik zijn 2x (bij twee verschillende dus) bij de seksuoloog geweest. Dit omdat ik vaginistisch reageerde. Bij de eerste seksuologe zijn we een half jaar of zelfs een jaar behandeld, geen resultaat. Bij de tweede had ik na de eerste behandeling al direct een resultaat geboekt wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Het is alleen ook na de behandelingen een hele lange weg te gaan en iets waar je denk ik de rest van je leven samen aan moet blijven werken! (En dat bedoel ik niet specifiek met vaginisme, maar met alle seksuele issues).
zondag 20 maart 2011 om 11:42
Er is geen HBO of WO-opleiding tot seksuoloog, maar wel een serie cursussen of zo, en vaak hebben seksuologen dan ook een verschillende vooropleiding. Dit kan zowel sociale psychologie zijn als gynaecologie. Ik neem aan dat jullie probleem bij de eerste variant meer kans heeft om opgelost te worden.
Trouwens met jullie probleem, dat me weinig zeldzaam lijkt, kun je ook wel naar een normale psycholoog gaan die dan gespecialiseerd is in relatiedingen... denk ik.
Trouwens met jullie probleem, dat me weinig zeldzaam lijkt, kun je ook wel naar een normale psycholoog gaan die dan gespecialiseerd is in relatiedingen... denk ik.
zondag 20 maart 2011 om 12:15
quote:elninjoo schreef op 20 maart 2011 @ 11:46:
als je niet beiden even vaak zin hebt kun je je de keren dat jij zin hebt en hij niet, toch met de vieb aan de gang?Als het je puur gaat om even klaar te komen, wel ja. Als je zin hebt in vrijen met je mán dan is die vieb maar een armzalig alternatief.
als je niet beiden even vaak zin hebt kun je je de keren dat jij zin hebt en hij niet, toch met de vieb aan de gang?Als het je puur gaat om even klaar te komen, wel ja. Als je zin hebt in vrijen met je mán dan is die vieb maar een armzalig alternatief.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 20 maart 2011 om 12:16
zondag 20 maart 2011 om 12:37
BGB beschrijft het goed, het hoeft niet vernederend te zijn,maar het kan wel voelen. Seks is meer dan alleen lust. Het gaat over wezenlijk contact, intimiteit.
Wanneer een partner vaak geen zin heeft, kan dit als een afwijzing voelen. Als dit om een enkele keer gaat is dit anders, maar gebeurt het structueel dan voelt het alsof men continu wordt afgewezen wat op den duur ook voor onzekerheid zorgt.
Natuurlijk moet het van beide kanten komen en is het niet iets wat je iemand kan dwingen te doen.
TO.. hoe was dit voor jou in het begin van de relatie ? Had hij toen ook al minder vaak zin dan jij ?
En wat zijn jouw gedachten over dat hij minder vaak met je wilt vrijen ? Je schrijft dat het voor jou soms vernederend is, maar wat doet het nog meer met jou ? heb je ook wel eens naar je man toe geventileerd wat het met jou doet en hoe jij je er door voelt en dat je je er vernederd door voelt ?
Wanneer een partner vaak geen zin heeft, kan dit als een afwijzing voelen. Als dit om een enkele keer gaat is dit anders, maar gebeurt het structueel dan voelt het alsof men continu wordt afgewezen wat op den duur ook voor onzekerheid zorgt.
Natuurlijk moet het van beide kanten komen en is het niet iets wat je iemand kan dwingen te doen.
TO.. hoe was dit voor jou in het begin van de relatie ? Had hij toen ook al minder vaak zin dan jij ?
En wat zijn jouw gedachten over dat hij minder vaak met je wilt vrijen ? Je schrijft dat het voor jou soms vernederend is, maar wat doet het nog meer met jou ? heb je ook wel eens naar je man toe geventileerd wat het met jou doet en hoe jij je er door voelt en dat je je er vernederd door voelt ?
zondag 20 maart 2011 om 12:38
Yep. Het IS niet per se vernederend, maar zoiets heeft per definitie met je eigen beleving te maken.
Ik vind het vernederend om zo vaak afgewezen te worden. Ik voel me er lelijk en onaantrekkelijk en onvrouwelijk door. Als ik in een mooi rokje en met kousen hem opwacht en hij ziet het niet eens, of als ik hem wil verleiden en hij draait zich voor de zoveelste keer om met 'sorry liefje, ik heb niet zo'n zin', of ik pijp hem en hij zegt 'stop maar, ga een andere keer maar verder'.
Dat is voor een keertje niet zo erg. Maar als dat jarenlang vaak gebeurt, dan voelt dat treurig en vernederend. Alsof ik een wanhopig monster ben dat hem seks probeert op te dringen.
We hebben heus wel eens seks. Drie weken geleden nog. Maar op mijn initiatief. En ik moet dan het meeste werk doen. En ik ben altijd degene die het risico moet nemen afgewezen te worden. Terwijl ik me graag begeerd wil voelen. Dat hij me de kleren van het lijf rukt en me op de keukentafel neemt.
Dat is wat ik er vernederend aan vind. Daar helpt een vibrator echt niet bij.
Ik ben ook wel eens gestopt met verleiden en initiatief te nemen. Om de druk er af te halen en hem ook in de gelegenheid te stellen eens het initiatief te nemen. Tsja. In die tijd neukten we dan twee keer per jaar.
Dit hebben we allemaal wel uitgesproken hoor. Maar het is makkelijk rationeel vast te stellen dat ik me niet vernederd zou moeten voelen als hij geen zin heeft, maar dat knopje kan ik niet zo makkelijk uitzetten.
Toevoeging voor somehow: in het begin deden we niet anders. De eerste jaren was ons seksleven spetterend. En hij verzekert me nu dat hij me heus nog steeds lief en mooi en aantrekkelijk vindt. Maar ja. Dat is net zoiets als zeggen dat je niet boos bent terwijl je met borden aan het gooien bent. Daden maken meer indruk dan woorden.
Ik vind het vernederend om zo vaak afgewezen te worden. Ik voel me er lelijk en onaantrekkelijk en onvrouwelijk door. Als ik in een mooi rokje en met kousen hem opwacht en hij ziet het niet eens, of als ik hem wil verleiden en hij draait zich voor de zoveelste keer om met 'sorry liefje, ik heb niet zo'n zin', of ik pijp hem en hij zegt 'stop maar, ga een andere keer maar verder'.
Dat is voor een keertje niet zo erg. Maar als dat jarenlang vaak gebeurt, dan voelt dat treurig en vernederend. Alsof ik een wanhopig monster ben dat hem seks probeert op te dringen.
We hebben heus wel eens seks. Drie weken geleden nog. Maar op mijn initiatief. En ik moet dan het meeste werk doen. En ik ben altijd degene die het risico moet nemen afgewezen te worden. Terwijl ik me graag begeerd wil voelen. Dat hij me de kleren van het lijf rukt en me op de keukentafel neemt.
Dat is wat ik er vernederend aan vind. Daar helpt een vibrator echt niet bij.
Ik ben ook wel eens gestopt met verleiden en initiatief te nemen. Om de druk er af te halen en hem ook in de gelegenheid te stellen eens het initiatief te nemen. Tsja. In die tijd neukten we dan twee keer per jaar.
Dit hebben we allemaal wel uitgesproken hoor. Maar het is makkelijk rationeel vast te stellen dat ik me niet vernederd zou moeten voelen als hij geen zin heeft, maar dat knopje kan ik niet zo makkelijk uitzetten.
Toevoeging voor somehow: in het begin deden we niet anders. De eerste jaren was ons seksleven spetterend. En hij verzekert me nu dat hij me heus nog steeds lief en mooi en aantrekkelijk vindt. Maar ja. Dat is net zoiets als zeggen dat je niet boos bent terwijl je met borden aan het gooien bent. Daden maken meer indruk dan woorden.
zondag 20 maart 2011 om 13:07
quote:ranonkel2011 schreef op 20 maart 2011 @ 12:38:
Yep. Het IS niet per se vernederend, maar zoiets heeft per definitie met je eigen beleving te maken.
Ik vind het vernederend om zo vaak afgewezen te worden. Ik voel me er lelijk en onaantrekkelijk en onvrouwelijk door. Als ik in een mooi rokje en met kousen hem opwacht en hij ziet het niet eens, of als ik hem wil verleiden en hij draait zich voor de zoveelste keer om met 'sorry liefje, ik heb niet zo'n zin', of ik pijp hem en hij zegt 'stop maar, ga een andere keer maar verder'.
Dat is voor een keertje niet zo erg. Maar als dat jarenlang vaak gebeurt, dan voelt dat treurig en vernederend. Alsof ik een wanhopig monster ben dat hem seks probeert op te dringen.
We hebben heus wel eens seks. Drie weken geleden nog. Maar op mijn initiatief. En ik moet dan het meeste werk doen. En ik ben altijd degene die het risico moet nemen afgewezen te worden. Terwijl ik me graag begeerd wil voelen. Dat hij me de kleren van het lijf rukt en me op de keukentafel neemt.
Dat is wat ik er vernederend aan vind. Daar helpt een vibrator echt niet bij.
Ik ben ook wel eens gestopt met verleiden en initiatief te nemen. Om de druk er af te halen en hem ook in de gelegenheid te stellen eens het initiatief te nemen. Tsja. In die tijd neukten we dan twee keer per jaar.
Dit hebben we allemaal wel uitgesproken hoor. Maar het is makkelijk rationeel vast te stellen dat ik me niet vernederd zou moeten voelen als hij geen zin heeft, maar dat knopje kan ik niet zo makkelijk uitzetten.
Toevoeging voor somehow: in het begin deden we niet anders. De eerste jaren was ons seksleven spetterend. En hij verzekert me nu dat hij me heus nog steeds lief en mooi en aantrekkelijk vindt. Maar ja. Dat is net zoiets als zeggen dat je niet boos bent terwijl je met borden aan het gooien bent. Daden maken meer indruk dan woorden.
Ja precies, het is de afwijzing. Maar het is toch niet helemaal gezond in een relatie als je zo weinig seks hebt. Ik kan mij goed voorstellen dat er soms wat mindere periodes zijn, maar ik weet ook dat bijna geen seks ook je relatie ontzettend kan beschadigen.
Ik vind seks ontzettend belangrijk in een relatie, die chemie en aantrekkingskracht tot elkaar is voor mij bepalend. Het maakt het verschil tussen een goede vriendschap en elkaars geliefden zijn.
Maar ranonkel, heb je hem ook gezegd wat het met jou gevoelsmatig doet ? Want als dit al jaren lang aan de gang is vind ik dat je het nog lang volhoudt!... Het sluipt er in en voor je het weet wordt je er zo ontzettend onzeker van. Helemaal als er ook geen initiatief van zijn kant komt..
Maar als je aan hem vraagt waarom zijn behoefte aan seks zo minimaal is geworden, wat geeft hij dan voor antwoord? Het lijkt mij toch dat hij er ergens ook een idee over heeft..
Een vriendin van mij had precies het zelfde, maar haar inmiddels expartner zei niet te weten waar door het komt en was ook niet bereid om naar seksuloog te gaan.
Dat je minder zin in seks hebt kan gebeuren, maar als het een probleem wordt in de relatie, en de ander dat aan geeft vind ik dat de partner de ander toch op zijn minst tegemoed kan komen door te onderzoeken wat de reden is..
Yep. Het IS niet per se vernederend, maar zoiets heeft per definitie met je eigen beleving te maken.
Ik vind het vernederend om zo vaak afgewezen te worden. Ik voel me er lelijk en onaantrekkelijk en onvrouwelijk door. Als ik in een mooi rokje en met kousen hem opwacht en hij ziet het niet eens, of als ik hem wil verleiden en hij draait zich voor de zoveelste keer om met 'sorry liefje, ik heb niet zo'n zin', of ik pijp hem en hij zegt 'stop maar, ga een andere keer maar verder'.
Dat is voor een keertje niet zo erg. Maar als dat jarenlang vaak gebeurt, dan voelt dat treurig en vernederend. Alsof ik een wanhopig monster ben dat hem seks probeert op te dringen.
We hebben heus wel eens seks. Drie weken geleden nog. Maar op mijn initiatief. En ik moet dan het meeste werk doen. En ik ben altijd degene die het risico moet nemen afgewezen te worden. Terwijl ik me graag begeerd wil voelen. Dat hij me de kleren van het lijf rukt en me op de keukentafel neemt.
Dat is wat ik er vernederend aan vind. Daar helpt een vibrator echt niet bij.
Ik ben ook wel eens gestopt met verleiden en initiatief te nemen. Om de druk er af te halen en hem ook in de gelegenheid te stellen eens het initiatief te nemen. Tsja. In die tijd neukten we dan twee keer per jaar.
Dit hebben we allemaal wel uitgesproken hoor. Maar het is makkelijk rationeel vast te stellen dat ik me niet vernederd zou moeten voelen als hij geen zin heeft, maar dat knopje kan ik niet zo makkelijk uitzetten.
Toevoeging voor somehow: in het begin deden we niet anders. De eerste jaren was ons seksleven spetterend. En hij verzekert me nu dat hij me heus nog steeds lief en mooi en aantrekkelijk vindt. Maar ja. Dat is net zoiets als zeggen dat je niet boos bent terwijl je met borden aan het gooien bent. Daden maken meer indruk dan woorden.
Ja precies, het is de afwijzing. Maar het is toch niet helemaal gezond in een relatie als je zo weinig seks hebt. Ik kan mij goed voorstellen dat er soms wat mindere periodes zijn, maar ik weet ook dat bijna geen seks ook je relatie ontzettend kan beschadigen.
Ik vind seks ontzettend belangrijk in een relatie, die chemie en aantrekkingskracht tot elkaar is voor mij bepalend. Het maakt het verschil tussen een goede vriendschap en elkaars geliefden zijn.
Maar ranonkel, heb je hem ook gezegd wat het met jou gevoelsmatig doet ? Want als dit al jaren lang aan de gang is vind ik dat je het nog lang volhoudt!... Het sluipt er in en voor je het weet wordt je er zo ontzettend onzeker van. Helemaal als er ook geen initiatief van zijn kant komt..
Maar als je aan hem vraagt waarom zijn behoefte aan seks zo minimaal is geworden, wat geeft hij dan voor antwoord? Het lijkt mij toch dat hij er ergens ook een idee over heeft..
Een vriendin van mij had precies het zelfde, maar haar inmiddels expartner zei niet te weten waar door het komt en was ook niet bereid om naar seksuloog te gaan.
Dat je minder zin in seks hebt kan gebeuren, maar als het een probleem wordt in de relatie, en de ander dat aan geeft vind ik dat de partner de ander toch op zijn minst tegemoed kan komen door te onderzoeken wat de reden is..
zondag 20 maart 2011 om 14:36
@Ranonkel: in principe kan elke therapeut of psych of coach je (als stel of individueel) helpen met in kaart brengen en omgaan met wat dit probleem voor jullie en je relatie betekent. Maar niet elke psych enzo is comfortabel met seksuele vragen en achtergronden.
Maar ook niet elke seksuoloog/loge. Er moet een klik en vertrouwen zijn ook als type, denk ik, want het gaat om intieme dingen..en denk dat het eerder een relatie/sekstherapeut zal zijn, die dat goed kan begeleiden..
Of hij daar een hoger libido door krijgt, hangt af van de oorzaken (zoals hierboven al wordt gezegd). En of hij daar iets aan kan en wil doen evt. Of jullie relatie het redt hangt oa op jouw geduld. Denk dat je inmiddels wel mag constateren dat als er niks wordt ondernomen, het niet meer (vanzelf) verandert..
Vriendin heeft om die reden haar relatie beeindigd, oa om nooit uitgekomen verwachtingen en acceptatie van dat dat ook niet meer gaat gebeuren. Zij had zelf een coach in de hand genomen, vanwege de effecten die het onderhand op haarzelf en haar zelfvertrouwen had.. dat vind ik wel een aanrader, want als dit jaren duurt, haalt het je helemaal onderuit, ga je twijfelen aan je eigen aantrekkelijkheid, aan wie je bent als vrouw.
Ik had het probleem andersom (ik was degene met weinig libido/ ander libido, met op zich wel aanwijsbare oorzaken). Ik onderzocht dat wel, ik wou zo niet blijven, maar toch kan je zelf vaak in de veelheid van mogelijke oorzaken het bos niet meer zien en niet waar dat patroon ontstaat of te doorbreken is. Aarzel niet om hulp van buitenaf te vragen, en als vriend niet meegaat, ga dan alleen! Jij hebt een gezonde behoefte aan seks, maar zal dan het dilemma krijgen: blijf ik bij iemand die in zo'n wezenlijk onderdeel van de liefde niet bij me past?!
Mijn ex is vreemdgegaan en we zijn uit elkaar, maar ik kan me heel goed voorstellen dat dat gebeurd is. En pas daarna ben ik met dat seksuele aan de slag gegaan (en nog), oa door mijn eigen seksualiteit, voorkeuren en triggers te kennen en te volgen en te durven!
Een ander kan dat niet aanzwengelen, het zit in hemzelf. En daar hoef je geen genoegen mee te nemen, je mag iig verlangen dat hij probeert oorzaken te zoeken, want dit is meestal niet iets "hoe je nu eenmaal bent", maar te veranderen. NIks doen is te simpel, dan zou ik vroeg of laat toch mijn conclusies trekken.
Veel succes, meid, blijf dicht bij jezelf, ga niet twijfelen aan jouw gezonde seksuele instelling of aantrekkelijkheid! Het ligt buiten jou om (behalve dat hij jou als "druk erop" kan zijn gaan ervaren..ook als je tijd geeft enz enz, gewoon omdat jij dat van hem verwacht/hoopt en dat ie je alsmaar teleurstelt). In elk geval vind ik dat niemand met normale behoefte seksloos door het leven hoeft omdat een partner daar niet om geeft).
Maar ook niet elke seksuoloog/loge. Er moet een klik en vertrouwen zijn ook als type, denk ik, want het gaat om intieme dingen..en denk dat het eerder een relatie/sekstherapeut zal zijn, die dat goed kan begeleiden..
Of hij daar een hoger libido door krijgt, hangt af van de oorzaken (zoals hierboven al wordt gezegd). En of hij daar iets aan kan en wil doen evt. Of jullie relatie het redt hangt oa op jouw geduld. Denk dat je inmiddels wel mag constateren dat als er niks wordt ondernomen, het niet meer (vanzelf) verandert..
Vriendin heeft om die reden haar relatie beeindigd, oa om nooit uitgekomen verwachtingen en acceptatie van dat dat ook niet meer gaat gebeuren. Zij had zelf een coach in de hand genomen, vanwege de effecten die het onderhand op haarzelf en haar zelfvertrouwen had.. dat vind ik wel een aanrader, want als dit jaren duurt, haalt het je helemaal onderuit, ga je twijfelen aan je eigen aantrekkelijkheid, aan wie je bent als vrouw.
Ik had het probleem andersom (ik was degene met weinig libido/ ander libido, met op zich wel aanwijsbare oorzaken). Ik onderzocht dat wel, ik wou zo niet blijven, maar toch kan je zelf vaak in de veelheid van mogelijke oorzaken het bos niet meer zien en niet waar dat patroon ontstaat of te doorbreken is. Aarzel niet om hulp van buitenaf te vragen, en als vriend niet meegaat, ga dan alleen! Jij hebt een gezonde behoefte aan seks, maar zal dan het dilemma krijgen: blijf ik bij iemand die in zo'n wezenlijk onderdeel van de liefde niet bij me past?!
Mijn ex is vreemdgegaan en we zijn uit elkaar, maar ik kan me heel goed voorstellen dat dat gebeurd is. En pas daarna ben ik met dat seksuele aan de slag gegaan (en nog), oa door mijn eigen seksualiteit, voorkeuren en triggers te kennen en te volgen en te durven!
Een ander kan dat niet aanzwengelen, het zit in hemzelf. En daar hoef je geen genoegen mee te nemen, je mag iig verlangen dat hij probeert oorzaken te zoeken, want dit is meestal niet iets "hoe je nu eenmaal bent", maar te veranderen. NIks doen is te simpel, dan zou ik vroeg of laat toch mijn conclusies trekken.
Veel succes, meid, blijf dicht bij jezelf, ga niet twijfelen aan jouw gezonde seksuele instelling of aantrekkelijkheid! Het ligt buiten jou om (behalve dat hij jou als "druk erop" kan zijn gaan ervaren..ook als je tijd geeft enz enz, gewoon omdat jij dat van hem verwacht/hoopt en dat ie je alsmaar teleurstelt). In elk geval vind ik dat niemand met normale behoefte seksloos door het leven hoeft omdat een partner daar niet om geeft).
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 20 maart 2011 om 19:40
Dank jullie wel voor de reacties. Ik moest vanmiddag weg en heb nu weer even bijgelezen.
@Nautische: een tijd geen seks hebben heeft inderdaad niet geholpen. De gedachte erachter was dat hij misschien meer zin zou krijgen als er even geen druk op lag. Je moet eerst honger krijgen voordat je wilt eten, zeg maar. Maar het effect was dat ons seksleven dus zo goed als stil kwam te liggen.
@ somehow: ja, we hebben er over gepraat en ook over wat het met mij doet. Hij vindt dat echt wel naar en rot. Hij heeft verschillende ideeen over de oorzaak (te moe, lichamelijk niet lekker, te koud, weet ik veel wat) maar dat kan niet de echte oorzaak zijn. Hij heeft genoeg energie voor andere dingen en de verwarming kan ook aan.
Ik vind het lief dat je zegt dat ik het al lang volhoud, dank je. Doet me toch goed om een soort erkenning te krijgen dat het best moeilijk is.
@Suzy65 mijn man is verder erg lief en we passen ook goed bij elkaar. Het is me dus wel wat waard om hier een oplossing voor te vinden. Ik denk dat jullie wel gelijk hebben dat het de moeite waard is om toch eens met een seksuoloog/therapeut/coach te praten, en ik kan me ook wel voorstellen dat de klik belangrijk is.
Dat betekent dat ik me ook moet instellen om verschillende peuten te proberen, en dat vind ik wel eng. Hoe snel weet je of iemand je echt kan helpen, en bij hoeveel mensen ga je dat proberen.....moeilijk. Kent iemand een goeie seksuoloog/therapeut in het midden van het land?
@Nautische: een tijd geen seks hebben heeft inderdaad niet geholpen. De gedachte erachter was dat hij misschien meer zin zou krijgen als er even geen druk op lag. Je moet eerst honger krijgen voordat je wilt eten, zeg maar. Maar het effect was dat ons seksleven dus zo goed als stil kwam te liggen.
@ somehow: ja, we hebben er over gepraat en ook over wat het met mij doet. Hij vindt dat echt wel naar en rot. Hij heeft verschillende ideeen over de oorzaak (te moe, lichamelijk niet lekker, te koud, weet ik veel wat) maar dat kan niet de echte oorzaak zijn. Hij heeft genoeg energie voor andere dingen en de verwarming kan ook aan.
Ik vind het lief dat je zegt dat ik het al lang volhoud, dank je. Doet me toch goed om een soort erkenning te krijgen dat het best moeilijk is.
@Suzy65 mijn man is verder erg lief en we passen ook goed bij elkaar. Het is me dus wel wat waard om hier een oplossing voor te vinden. Ik denk dat jullie wel gelijk hebben dat het de moeite waard is om toch eens met een seksuoloog/therapeut/coach te praten, en ik kan me ook wel voorstellen dat de klik belangrijk is.
Dat betekent dat ik me ook moet instellen om verschillende peuten te proberen, en dat vind ik wel eng. Hoe snel weet je of iemand je echt kan helpen, en bij hoeveel mensen ga je dat proberen.....moeilijk. Kent iemand een goeie seksuoloog/therapeut in het midden van het land?
maandag 21 maart 2011 om 11:20
maandag 21 maart 2011 om 12:09
quote:ranonkel2011 schreef op 20 maart 2011 @ 19:40:
Ja, we hebben er over gepraat en ook over wat het met mij doet. Hij vindt dat echt wel naar en rot. Hij heeft verschillende ideeen over de oorzaak (te moe, lichamelijk niet lekker, te koud, weet ik veel wat) maar dat kan niet de echte oorzaak zijn. Hij heeft genoeg energie voor andere dingen en de verwarming kan ook aan.
Vervelend voor jullie Ranonkel2011,
Toen ik dit tekstje van je las dacht ik aan het volgende:
Stel nu eens dat hij lichamelijk iets heeft waardoor hij inderdaad zo moe is dat hij niet aan een goede sex beurt moet denken. Eigenlijk wil hij wel maar de puf ontbreekt hem totaal. Ziet ontzettend op tegen de "inspanningen" die hij moet gaan verrichten.
Is hij te dik? Heeft hij een ziekte? Misschien heeft hij iets onder de leden wat nog niet bekend is. De eerste stap naar de huisarts, het probleem melden en een onderzoekje, bloed, urine e.d. laten doen kan nooit kwaad. Daar kan al veel uitkomen.
Denk b.v. aan bloedarmoede. beginnende suikerziekte.
Indien dat in orde is kan je, volgens mij, door naar de volgende stap. Dus eerste het medische uitsluiten
Ja, we hebben er over gepraat en ook over wat het met mij doet. Hij vindt dat echt wel naar en rot. Hij heeft verschillende ideeen over de oorzaak (te moe, lichamelijk niet lekker, te koud, weet ik veel wat) maar dat kan niet de echte oorzaak zijn. Hij heeft genoeg energie voor andere dingen en de verwarming kan ook aan.
Vervelend voor jullie Ranonkel2011,
Toen ik dit tekstje van je las dacht ik aan het volgende:
Stel nu eens dat hij lichamelijk iets heeft waardoor hij inderdaad zo moe is dat hij niet aan een goede sex beurt moet denken. Eigenlijk wil hij wel maar de puf ontbreekt hem totaal. Ziet ontzettend op tegen de "inspanningen" die hij moet gaan verrichten.
Is hij te dik? Heeft hij een ziekte? Misschien heeft hij iets onder de leden wat nog niet bekend is. De eerste stap naar de huisarts, het probleem melden en een onderzoekje, bloed, urine e.d. laten doen kan nooit kwaad. Daar kan al veel uitkomen.
Denk b.v. aan bloedarmoede. beginnende suikerziekte.
Indien dat in orde is kan je, volgens mij, door naar de volgende stap. Dus eerste het medische uitsluiten
maandag 21 maart 2011 om 13:33
Hallo,
Ik herken heel veel in het verhaal, maar dan andersom. Ik ben degene die vrijwel nooit zin heeft, en het verhaal van mijn man lijkt echt enorm veel op dat van jou!
Het speelt bij ons ook al jaren, en ik moet er wel bij zeggen dat het absoluut niet aan mijn man ligt, ik heb nl. al die jaren ook niet die gevoelens of fantasieën gehad over andere mannen.
Ik heb nu over anderhalve week een afspraak bij de huisarts, en vind dat wel doodeng, ook omdat ik niet goed weet hoe ik het nu moet brengen. Vind het ook moeilijk om te bepraten omdat het toch gevoelig ligt, doet me veel verdriet. Aanmodderen hebben we al te lang gedaan, dus ik wil niet naar huis gestuurd worden met een probeerseltje.
Inderdaad eerst lichamelijke oorzaken proberen uit te sluiten en dan evt. een seksuoloog ofzo...
Ik herken heel veel in het verhaal, maar dan andersom. Ik ben degene die vrijwel nooit zin heeft, en het verhaal van mijn man lijkt echt enorm veel op dat van jou!
Het speelt bij ons ook al jaren, en ik moet er wel bij zeggen dat het absoluut niet aan mijn man ligt, ik heb nl. al die jaren ook niet die gevoelens of fantasieën gehad over andere mannen.
Ik heb nu over anderhalve week een afspraak bij de huisarts, en vind dat wel doodeng, ook omdat ik niet goed weet hoe ik het nu moet brengen. Vind het ook moeilijk om te bepraten omdat het toch gevoelig ligt, doet me veel verdriet. Aanmodderen hebben we al te lang gedaan, dus ik wil niet naar huis gestuurd worden met een probeerseltje.
Inderdaad eerst lichamelijke oorzaken proberen uit te sluiten en dan evt. een seksuoloog ofzo...
maandag 21 maart 2011 om 13:46
Er is ook nog een andere mogelijkheid:
Er is gewoon helemaal niks aan de hand. Manlief is niet ziek of heeft geen vreemde complexen of remmingen, maar hij heeft gewoon een laag libido en heeft blijkbaar niet in de peiling hoe diep jou dit raakt of het boeit hem gewoon niet..
ALS dat zo is, kan je praten tot je een ons weegt, seksuologen bezoeken tot je er bij neer valt, maar de bottomline is dat hij gewoon geen zin / lustgevoel heeft. Punt.
Zelf zit ik ook al jaren in een dergelijke relatie (huwelijk) en alle gesprekken, truukjes en andere dingen die ik geprobeerd heb, hebben allemaal niet gewerkt. Vrouwlief heeft maar zeeeer zelden zin ( en dat wordt met de jaren niet beter), mist het dus niet, en snapt dus ten diepste ook niet hoe is het om het wel te missen...
Ik heb ook - meerdere keren - voorgesteld om naar een seksuoloog te gaan, maar dat vond ze onzin.. Er was toch helemaal geen probleem....? O ja, manlief wil meer, maar dat willen alle mannen toch? Niet iets waar aan gewerkt moet worden dus.
Bij jou lijkt me de situatie vergelijkbaar, zeker gezien wat je allemaal al geprobeerd hebt...
Er is gewoon helemaal niks aan de hand. Manlief is niet ziek of heeft geen vreemde complexen of remmingen, maar hij heeft gewoon een laag libido en heeft blijkbaar niet in de peiling hoe diep jou dit raakt of het boeit hem gewoon niet..
ALS dat zo is, kan je praten tot je een ons weegt, seksuologen bezoeken tot je er bij neer valt, maar de bottomline is dat hij gewoon geen zin / lustgevoel heeft. Punt.
Zelf zit ik ook al jaren in een dergelijke relatie (huwelijk) en alle gesprekken, truukjes en andere dingen die ik geprobeerd heb, hebben allemaal niet gewerkt. Vrouwlief heeft maar zeeeer zelden zin ( en dat wordt met de jaren niet beter), mist het dus niet, en snapt dus ten diepste ook niet hoe is het om het wel te missen...
Ik heb ook - meerdere keren - voorgesteld om naar een seksuoloog te gaan, maar dat vond ze onzin.. Er was toch helemaal geen probleem....? O ja, manlief wil meer, maar dat willen alle mannen toch? Niet iets waar aan gewerkt moet worden dus.
Bij jou lijkt me de situatie vergelijkbaar, zeker gezien wat je allemaal al geprobeerd hebt...
maandag 21 maart 2011 om 14:04
quote:marthesyl schreef op 21 maart 2011 @ 13:57:
Alex, wat ik me in jouw geval dan afvraag: was het ooit anders?
In mijn geval was het ooit wel anders, 'kon ik er geen genoeg van krijgen'. En zoals ik het verhaal van Ranonkel lees, was het vroeger bij haar vriend ook anders.Ooit, lang lang geleden in een land hier heel ver vandaan...
In de eerste jaren van onze relatie was er sprake van een hoogfrequent seksleven. Later zei ze over die periode dat ze het meer voor mij deed dan voor zichzelf, maar dat heb ik toen niet gemerkt.
In de jaren erna waren er kortere periodes dat ze er meer voor leek te gaan, maar haar best deed en dat we er meer over konden praten.
Intussen zijn we jaren en jaren verder en beperkt het zich tot paar keer per jaar 'even', waarbij bijna niks mag. Erover praten werkt al lang niet meer. Zij ervaart het als gedram van mijn kant en ze voelt zich alleen maar onder druk gezet wat eerder negatief werkt dan positief.
Alex, wat ik me in jouw geval dan afvraag: was het ooit anders?
In mijn geval was het ooit wel anders, 'kon ik er geen genoeg van krijgen'. En zoals ik het verhaal van Ranonkel lees, was het vroeger bij haar vriend ook anders.Ooit, lang lang geleden in een land hier heel ver vandaan...
In de eerste jaren van onze relatie was er sprake van een hoogfrequent seksleven. Later zei ze over die periode dat ze het meer voor mij deed dan voor zichzelf, maar dat heb ik toen niet gemerkt.
In de jaren erna waren er kortere periodes dat ze er meer voor leek te gaan, maar haar best deed en dat we er meer over konden praten.
Intussen zijn we jaren en jaren verder en beperkt het zich tot paar keer per jaar 'even', waarbij bijna niks mag. Erover praten werkt al lang niet meer. Zij ervaart het als gedram van mijn kant en ze voelt zich alleen maar onder druk gezet wat eerder negatief werkt dan positief.
